Vandaag was Droïma jarig. Ik was al heel vroeg wakker, want ik kon de jeuk en de pijn van de veten ondertussen echt niet meer verbijten. Ik heb echt alles gedaan om hete en beetje draaglijk te maken: koud wáter erover, warm wáter erover, ijs, lemoen, met natte kousen geslapen, creme tegen brandwonden, ontsmettingsalcohol, creme tegen veten, zonnecreme, . Niets hielp, ik werd er echt wanhopig van! Uiteindelijk ben ik opgestaan en ben ik maar terug een strandwandeling gaan maken om mijn gedachten te verzetten. Het helpt ook zeker niet als je dan aan het wandelen bent en dat de mensen naar je benen en voeten staren en wijzen en zeggen: woooow, dat heb ik nog nooit gezien! Mijn voeten en benen zagen ero ok echt niet uit hoor: mijn voeten waren helemaal opgezwollen en alleen al op mijn rechtervoet had ik 140 beten! Jullie weten dat ik hele kleine voeten heb, dus ik kan jullie verzekeren er was geen vierkante centimeter zonder beet, mijn voeten en benen stonden echt boemboemvol! Na mijn ochtendwandeling heb ik dan nog twee strandstoeltjes gereserveerd voor een hele dag. Ik ging naar het hotel, wenste Droïma een gelukkige verjaardag en we gingen ontbijten. We zijn dan even met die leuke taxi naar de busterminal gereden om ons tiketten voor morgen te regelen. Tegen half 10 lagen we op het strand in onze strandstoeltjes onder een tentje. Het was al heel warm: 40 graden! Ik kan heel goed tegen de zon, maar nu was het zelfs voor mij niet te doen als ik vanonder dat tentje kwam! De twintig meter stappen naar de zee was echt bijna niet te doen! Ik voelde de zon zo scherp, dat het precies was alsof mijn huid verschroeide! Toen ik terug kwam van de zee ( we moesten om beurt gaan, want hier is het veel gevaarlijker dan in Mompiche, dus hier kan je niet zomaar alles onbewaakt laten liggen op het strand) werd ik aangesproken door een man, hij vroeg me of ik geen zin had in een boottochtje. Ik vond dat wel een aanlokkelijk aanbod en het was niet zo duur dus vond ik het wel een leuke cadeau voor Droïma. We namen al ons gerief mee en gingen richting motorbootje. Het was echt heel leuk, er zaten ook nog 5 jongeren in het bootje die ook van Ambato kwamen, we kregen al meteen cervezas. Het windje deed heel goed en het landschap was heel mooi! We zagen zelfs een pelikaan van heel dichtbij. Na het boottochtje van een Klein half uurtje, namen we terug plaats in onze stoeltjes en dronken we een cocktail. Even later konden we het toch niet laten om vlechtjes in onze haren te laten leggen, ze konden dat heel goed na een twintigtal minuutjes was het al klaar! Daarna belde ik even naar ons moeke, want zij was ook jarig vandaag en ik Wilde haar wel verrassen mete en telefoontje uit Ecuador! Ik denk wel dat ze dat heel leuk vond! Daarna ben ik toastjes gaan halen als middageten en een cocktail. Tegen de avond kon ik de beten echt niet meer aan en ging ik naar een apotheker. De vrouw reageerde ook al meteen: woooow, zoveel, nog nooit gezien! Blijkbaar had ik op zich al vele beten en had ik daar ook nog eens een allergische reactie op gekregen. Dus ik kreeg een zalfje mee, ze wilde me ook pilletjes geven, maar die Wilde ik niet, ik nam mij voor om als het niet beterde in Ambato naar de dokter te gaan ( weeral! Hij zal mij weer zien komen!) . Daarna namen we een douche en gingen nog eens langs de winkeltjes. We hebben dan een praatje gaan doen met de politie, je moet de politie te vriend houden hé! Zeker hier!! Daarna zijn we lekkere scampis in looksaus gaan eten. We wilden deze keer niet te laat wegblijven want het was hier toch wel wat gevaarlijk. Dus zijn we nog een pintje gaan drinken vlak naast ons hotel. De mannen zijn hier niet te doen hoor ze staren u gewoon onbeschaamd aan en als je terugkijkt blijven ze gewoon staren! Nu weet ik hoe het voelt om een vreemde huidskleur te hebben! Daarna gingen we slapen, da twas wel heel moeilijk want er was heel veel lawaai in ons hotel: zingende mensen, heel luide muziek, de TVdie heel luid stond, roepende mensen, . Maar na een tijdje zijn we toch in slaap gevallen.
Vandaag was ik al heel vroeg wakker, ik had heel slecht geslapen en wist al snel hoe dat kwam: ik keek naar mijn benen en die stonden boemvol beten! Ik had nochtans mijn benen goed ingesmeerd met deet! Mijn benen zagen er echt niet uit en ik kon niet meer slapen! Dan ben ik maar opgestaan, mij aangekleed en ben ik gaan wandelen op het strand, het zeewater was even verzachtend voor de beten maar nadien werd de pijn en de jeuk nog zwaarder om te verharden! Na een uurtje ben ik terug naar onze cabaña gegaan in de hoop dat er al iemand wakker was, enkel Thijs was al wakker ( Thijs studeert ook voor kleuterleider), we besloten dan samen terug naar het strand te gaan om wat schelpen te gaan zoeken. Een toekomstige kleuterleider en een toekomstige kleuterleidster, dat kan alleen maar klikken hé! We praten over vanalles en nog wat, hij was heel benieuwd wat ik hier zoal deed als stage bij de kleuters en ik was natuurlijk ook benieuwd naar zijn ervaringen en ondertussen raapten we schelpen. Dat was wel leuk. Even later botsten we op een speciale vis, zo een vis die je ook in finding Nemo hebt, zo ene die zichzelf kan opblazen! Hij was wel al dood We hebben enkele van die vissen gezien en eentje leefde zelfs nog, zo goed als we zijn hebben we deze natuurlijk gered van uitdroging en hebben hem terug in de zee gelegd. Na een tijd besloten we iets te gaan halen om te eten want de anderen waren nog steeds niet wakker. Onderweg kwamen we Droïma en Sarah tegen, die waren ook al aan het genieten van een versgeperste heerlijke fruitsap! We zetten ons bij hen en bestelden ook een fruitsap. Daarna gingen we naar de cabaña en maakten we Christopher en Wim wakker om te zeggen dat we naar de zee gingen en of ze mee wilden gaan. Christopher ging meteen mee ( na 2 tassen koffie te drinken om wakker te worden), maar Wim voelde zich echt niet goed, hij zag knalrood en ik vrees dat hij een zonneslag had. Ik heb hem dan maar verplicht om wáter te beginnen drinken, hij heeft daarna nog een hele tijd geslapen. Wij zijn ondertussen naar de zee gegaan om nog even te gaan zwemmen en te genieten van het strand. Even later kwam ook Wim te voorschijn, maar hij voelde zich nog altijd niet goed dus na een twintigtal minuutjes is hij terug naar binen gegaan omdat hij zoveel hoofdpijn had! Tegen 15 uur hebben we dan een douche genomen en hebben we onze rugzak ingepakt want tegen 16 uur hadden we een bus naar Atacames (= een ander kustdorpje). Na een tweetal uur op de bus te zitten, kwamen we aan in Atacames, de taxis vielen ons meteen op: brommers uitgebouwd met een karretje vanvoor! We gingen eerst voet op zoek naar een hotel, even later hadden we ere en gevonden (we hadden er enkel 1 nodig voor Droïma en ik, want de jongens en Sarah gingen die avond nog naar Tena vertrekken). Iedereen heeft dan zijn rugzak in onze kamer gezet en zijn we pizza gaan eten. Daarna zijn we het stadje gaan verkennen: de meisjes zijn dan naar de winkeltje geweest en de jongens hebben ondertussen de ticketten voor de bus gaan regelen in de bus terminal. Daarna hadden we afgesproken in een cocktailbar op het strand. Daar dronken we allemaal een overheerlijke cocktail ( dit keer ik met alcohol, want vanaf vandaag mocht ik terug alcohol drinken had de dokter gezegd) Ik nam een sexo en la playa (= sex on the beach). Toen ik mijn cocktail kreeg, schoten we wel in de lach: een cocktail met bovenop een banaan die doordrenkt was met dikke, witte cocossaus en daar hing dan nog een condoom aan doorprikt mete en tandenstokertje! Zeer veilig! Ma soit we hebben goed gelachen en de condoom kwam zelfs uit België! ( waar wij niet allemaal bekend voor zijn é!) Daarna gingen we nog even naar de zee en zaten we nog even op het strand. Tegen half 23 werd het tijd om afscheid de nemen van de jongens en Sarah, want zij vertrokken vanavond al terug aan de lange reis. Ik vond het wel een beetje moeilijk om afscheid te nemen want we hebben echt bangelijke dagen gehad samen en we hebben ons rotgeamusseerd. Iedereen had zijn eigen karakter en iedereen had zijn eigen mening, hoewel we voor we vertrokken elkaar absoluut niet kenden klikte het al snel heel goed! We hebben ons echt goed geamusseerd! Nadat de jongens en Sarah vertrokken waren zijn Droïma en ik dan terug naar een cocktailbar geweest, om 12 uur was Droïma jarig en dat moest gevierd worden! We namen nog een cocktail en begonnen te dansen, al snel waren er twee jongens die ons ten dans vroegen. Wij natuurlijk onnozel aan het meedansen, die jongen die Droïma ten dans had gevraagd was echt heel grappig: kei sensueel aan het dansen en heel zwoel! Haha en wij maar lachen! De mensen hier zijn wel helemaal anders dan in Ambato: aan de kust woont echt de zwarte bevolking, de jongens zijn ook heel direct en hebben bijna geen schaamtegevoel. ( Ik ben 2 keer ten huwelijk gevraagd: hola, ik ben gescheiden en heb een kind van 6 jaar, wil jij met mij trouwen? Is dat normal?! Ook heb ik een nachtje mete en jongen aangeboden gekregen als souveniertje!) Ja, we moesten hier wel ons mannetje staan hoor! Maar dat lukte wel! Daarna namen de jongens ons mee naar een andere cocktailbar, we stonden nog geen 5 minuten aan de toog of we werden ineens aangevallen door een hysterische vrouw (we denken dat zij de vriendin was van de jongen waar Droïma met danste). Droïma hade en boks gekregen en was helemaal in paniek, dus heb ik haar maar snel bij de arm genomen en haar meegetrokken, toen ik achteruit keek zag ik dat het gevecht al helemaal uitgebroken was. Dus ja gevolg was, Droïma mete en dikke lip en lopen voor ons leven! Even later zag ik dat 1 van die jongens ons gevolgd was, dus die moesten we eerst nog afschudden, dan maar in een cocktailbar wat verder gaan zitten, ondertussen was het 12 uur en hebben we Droïma haar verjaardag nog gevierd. Ik ben wel een beetje uitgevlogen tegen die jongen, waarom hij niet had gezegd dat die jongen een vriendin had! Maar hij antwoorde dat zijn vriendin normal gezien in Quito zat, ik heb dan maar bot geantwoordt dat mijn vriend helemaal in België zit, maar dat ik tocho ok zo niet doe! Uiteindelijk is dan maar weggegaan omdat hij zag dat ik echt wel kwaad was. ( eerst vroeg hij nog of ik echt geen nachtje met hem wilde als souvenier: ik ontplofte bijna toen hij dat vroeg!) Daarna zijn Droïma en ik maar snel naar ons hotel gegaan om te gaan slapen.
Vandaag was Sarah jarig, dus het beloofde een fijne dag te worden! Smorgens hebben we weer lang moeten zoeken naar ontbijt. Daarna gingen we naar het strand. We hadden twee surfplanken gaan lenen en zo kon iedereen zich eens wagen aan het surfen op de hoge golven! We zwemden, surften, zonden, smeerden ons in met liters zonnecreme want er was heel veel zon, Op een gegeven momento was ik nog eens aan het proberen recht te staan op de surfplank op de golven ( wat écht niet gemakkelijk is!) Ik had al een aantal keer geprobeerd, maar het lukte niet zo goed opeens was ere en enorme hoge golf op komst, ik dus aan het pedelen voor mijn leven, want ik wist dat dit niet goed zou komen! Maar ik kon het niet meer tegenhouden, ik werd met plank en al richting golf gesleurd door de sterke stroming, ik viel net voor de golf brak van de surfplank. Het gevolg was dat de surfplank met volle kracht door de golf tegen mijn hoofd knotste! Ik werd ook nog enkele meters onder water meegseleurd door de plank (want die hing vast aan mijn voet met zo een bandje) Toen de golf eenmaal uitgeraasd was geraakt ik boven water, natuurlijk helemaal in paniek want ik had barstende hoofpijn en voelde me wat misselijk en duizelig. Gelukkig had Droïma en Christopher het zien gebeuren en kwamen me al snel ter hulp. Christopher controleerde meteen of ik een wonde had in mijn hoofd, maar gelukkig was dat niet het geval! Er was enkel een enorme buil op komst. Christopher had het zien gebeuren en zei me dat ik nog veel geluk heb gehad want dat dat er echt niet gezond uitzag! Ik ben dan eventjes op het strand gaan zitten om te bekomen. Toen het al heel wat beter was heb ik mijn angst terug overwonnen en ben ik opnieuw beginnen proberen met de surfplank. Het is me niet echt gelukt om recht te staan op de plank maar ik heb wel op mijn knieën helemaal met de golf kunnen meesurfen tot op het strand! Dat was echt een zalig gevoel! Tegen s avonds zijn we dan gaan douchen, toen iedereen klaar was zijn we dan via het strand naar hetzelfde restaurantje geweest. Onderweg was de zon aan het ondergaan en hebben we al zeg ik het zelf prachtige fotos kunnen maken. Na weer langoustines te eten ( ondertussen was iedereen er verzot op!) ging onze verrassingsparty van start. De jongens en ik hadden vanalles in petto voor Sarah, maar ook voor Droïma die zondag jarig is! Eerst hebben de jongens de meisjes wat afgeleid door nog een keertje naar de zee te wandelen. Ondertussen vluchtte ik weg naar de cocktailbar. Daar regelde ik met José, de barman een immens grote cocktail in een uitgeholde meloen en deze zou dan klaar moeten staan als de jarigen er aan kwamen. José zei dat het allemaal in orde was, maar dat het nog wel een half uurtje zou duren! Pfft moesten wij die nog een half uur bezig houden! Toen ik onderweg naar de zee ging, waren ze al onderweg naar de cocktailbar. Dus hebben we ze dan wat afgeleid door te zeggen: kom we gaan schelpen zoeken!, kijk naar die mooie sterren!, wie het eerst een vis kan vangen is gewonnen!, een half uur is lang hoor op zo een moment! Maar gelukkig hadden ze niets door! Toen we uiteindelijk na een half uur aan de cocktailbar aankwamen stonden daar twee grote meloen vol met ongeveer 2 a 3 liter cocktail! Het was heel simpel, Droïma en Sarah kregen elk een meloen en elke een grote doos. Wie het eerst haar coktail op was kon het eerst haar doos openen! Allé ze moesten he top het gemakje doen hé, want met al die alcohol! Ondertussen dansten we, praten we, deden we onnozel, kregen we salsales, lange tijd later was Droïma haar cocktail op, zij kon dus haar doos openen, eerst vond ze een briefje met tips over wat er in de cadeautjes zit, daarna kon ze haar cadeautjes openmaken, ze was er heel blij mee! Niet veel later was ook Sarah haar cocktail op, dus kon zij ook haar doos openen! Ook zij was heel blij met de cadeautjes en vond de tips heel leuk! Allé avond geslaagd! Daarna nog heel lang doorgefeest en gedanst op het strand! He twas echt heel leuk! Tot we de rekening vroegen: die man wou meer dan 300 dollar vragen, doe eens normaal!!!! Ok, we hadden wel wat cocktail gedronken en die meloen was waarschijnlijk ook duurder dan een gewone cocktail maar 300 dollar was het écht niet waard hoor, zoveel hadden we nu ook weer niet gedronken! Maar we gingen ons niet laten doen hoor, we rekenden alles uit wat we gedronken hadden, dat kwam op ongeveer 80 dollar en dan 2 meloenen, goed we wilden 100 dollar geven en geen cent meer! Onderhandelen met de barman was niet gemakkelijk, maar we vonden het zo oneerlijk dat we zijn blijven volhouden! Uiteindelijk hebben we hem 100 dollar gegeven en dat was in orde voor hem. Toen we in onze cabaña aankwamen hebben we nog wat gepraat en uiteindelijk lagen we toch tegen 6 uur in ons bed!
Vanmorgen hebben Droïma en ik de driloefeningen overgenomen, we hadden aan de directeur gevraagd of we date en keertje mochten doen. We deden in de platas van de driloefeningen het liedje ochtendgymnastiek van Samson en Gert. De kinderen waren dolenthousiast en de leerkrachten ook ( hoewel zij het al snel opgaven om mee te doen, want ze vonden het te vermoeiend). De directeur vroeg ons meteen of we dat na de speeltijd nog een keertje wilden doen. Het voelde heel fijn aan dat de leerkrachten, de directeur en de kinderen dit heel erg apprecieerden hoewel het toch een hele andere manier van opening is dan ze gewoon zijn! Tijdens het onthaal vertaalde ik het liedje in de klas voor de kleuters en vertelde wie Samson en Gert eigenlijk zijn, want zij vroegen daar naar. Daarna leerde ik het cijfer 5 aan aan de kinderen aan de hand van een versje en een spelletje. De kinderen mochten nadien een grote 5 schilderen o peen blad, ik had mijn waterverf meegenomen, de kinderen hadden nog nooit met waterverf gewerkt. Ik heb dus helemaal de werking van waterverf stap voor stap uitgelegd. De kleuters vonden het heel leuk om met de waterverf te werken en eigenlijk ging dat heel goed voor een eerste keer! Soms moest ik de kinderen natuurlijk een beetje helpen: iets meer wáter of juist iets minder, maar eigenlijk schrok ik ervan hoe goed het ging ( sommigen hadden zelfs nog nooit waterverf gezien!) Daarna was het speeltijd, na de speeltijd deden we onze ochtendgymnastiek nog een keertje. Ik begon daarna met enkele herhalingsspelletjes, want volgende week beginnen de examens, jaja jullie lezen het goed: ook de kleutertjes hier hebben examens! Natuurlijk wel helemaal anders dan in de lagere school of het middelbaar! Daarna deden we nog een keertje de stoelendans. Toen was de school gedaan, ik kreeg van alles kleuters nog een dikke kus en een knuffel want ik ging een aantal dagen niet naar school komen! Na school gingen we snel eten bij Susana ze zei me nog dat ik zeker geen alcohol mocht drinken want dat dat dodelijk is in combinatie met de pillen die ik moet nemen voor die parasiet, dat vindt ik wel wat spijtig want er is een cocktailbar in Mompiche op het strand! Maar er zullen ook wel alcoholvrije cocktails zijn zeker? Tegen half 15 vertrokken we met de bus naar Quito. Op de bus was er een Spaanse actiefilm, heel grappig om te zien! Toen we aankwamen na 3 uur op de bus gingen we Feria Artisanal Mariscal. Dat is een plaatselijk marktje in Quito, je vindt er echt prachtige dingen! Daarna spraken we af op place a foche met Lotte en haar vrienden en Yannick die we vorig weekend hadden lerén kennen. Even later kwamen ook Christopher en Wim aan, zij hadden nog twee andere Belgen die ze lerén kennen hadden in Tena meegenomen ( Sarah en Thijs). Het werd dus een belgenonderonsje dus er werd rijkelijk pintjes gedronken ( behalve ik natuurlijk) en er werd heel goed gelachen! Tegen kwart na 23 uur namen we de bus naar Esmeraldas. Dit zou een heel lange en zware reis worden! Heel de nacht niets kunnen slapen! Gelukkig zat ik nog naast Wim zodat we nog wat konden praten tegen elkaar! Want als je dan naast een Ecuadoriaan zit moet je de hele tijd in het Spaans praten en dat zou wel heel zwaar worden voor zo een lange reis! Tegen half 3 s nachts opeens politiecontrole, ze waren we vrij streng: iedereen uitstappen en snel! Bijna iedereen ocharme met een slaapkop uit de bus ( behalve ik want i kwas nog klaarwakker!). we moesten allemaal onze pas laten zien, ik had mijn origínele pas niet bij want als ik die hier kwijtgeraak geraak ik niet meer naar België! Dus ik bewaar die veilig in ons huis in een kast. Maar geen probleem want ik heb wel altijd een kopie op zak. Voor Droïma was het iets moeilijker want zij had haar origínele pas niet bij en ook geen kopie enkel haar studentenkaart.... Na lang onderhanderlen lieten ze haar dan toch door. Tegen kwart na 7 s morgens kwamen we dan eindelijk aan in Esmeraldas ( ik had nog steeds niets geslapen! Ik Wilde zo graag slapen, maar het lukte me niet ) In Esmeraldas aangekomen meteen een taxi genomen naar de busterminal. Jaimé had ons tot in detail gezegd wat we moesten doen, want in Esmeraldas is het heel gevaarlijk! Zeker voor bleekscheten zoals wij!!! (Jaimé werkt in Esmeraldas als kapitein van een schip, dus hij weet wel hoe het daar aan toe gaat, normal gezien zou hij ons opwachten bij aankomst, maar hij moest onverwacht werken waardoor hij niet kon komen) Toen we aankwamen moesten we wachten in de busterminal en in geen enkel geval naar buiten gaan! Ik vond wel dat je meteen de spanning die er heerste voelde: heel veel politie, mensen met grote messen over straat, een echte achterbuurt, vele mensen die heel kwaad naar ons keken, . Ik verzeker u: daar wil je echt niet alleen over straat lopen! En ik wilde er ook niet te lang blijven eigenlijk! Na een dikke 3 kwartier met ik geef het eerlijk toe toch wel wat schrik konden we de bus op naar Mompiche. Na een drietal uur (weer niets geslapen want het werd al behoorlijk warm en de wegen werden altijd maar hobbeliger) kwamen we aan in Mompiche. We zijn dan eerst op zoek gegaan naar een cabaña om te overnachten. Eenmaal wer er een hadden gevonden hebben we ons wat verfrist want iedereen was echt uitgeput van de reis! Daarna zijn we gaan ontbijten ( het was wel al bijna middag en we hebben heel lang moeten zoeken waar konden ontbijten want mompiche is maar een heel Klein dorpje!) Daarna zijn we naar het strand geweest, dat nog geen 6 meter van onze Cabaña was! Ik voelde me precies in het paradijs! Het parelwitte strand was wel niet parelwit, eerder bruin met zwartzilver zand, maar ook heel mooi! Hangmatten, prachtige zee met hoge golven, helder blauwe lucht, heel veel zon, enkele palmbomen, een cocktailbar, . Jaloers? We hebben dan eerst een wandeling gemaakt op het strand, daarna hebben wat gezwommen, wat gezond, ik was opeens alles van de directeur enzo vergeten en vond dat ik een luilekker, luxeleventje had! s Avonds hebben we dan nog een (koude) douche genomen en daarna zijn we lagoustine gaan eten! Die waren écht heel lekker! In de verte zagen we een kampvuur, dus na het eten zijn we daar dan nog even heen gegaan. Het was een jonge Amerikaanse surfer die heel Amerika zo wat aan het rondreizen was om te surfen! En dat helemaal alleen al liftend! Daarna gingen we nog naar dé cocktailbar die iedereen ons aangeraden had. Het werd echt een hele gezellige avond nog: cocktailtje drinken (voor mij alcoholvrije), kennismaken met de barman ( José), wat bijpraten, een dansje doen op het ritme van de salsa op het strand, moe maar voldoen gingen we uiteindelijk slapen!
Vandaag heb ik weer eerst mijn onthaal gedaan, daarna heb ik met de kinderen een werkblaadje gemaakt met de kleuters over het nummer 4. Daarna heb ik met de kleuters een klasfoto genomen, want ik ga dat als aandenken geven aan de kinderen op het einde van mijn stage hier. Daarna was er nog een incident in de klas met de directeur . ( ik vind dat tegenwoordig er altijd maar meer incidenten zijn op het schooltje, ik hoop maar dat dat betert als we terug zijn uit Mon Piché). Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd kreeg ik weer een hele ondervraging van de directeur naar aanleiding van het incident. Na de speeltijd zei señorita Céci opeens dat we de film Schrek gingen zien ( daar gingen mijn voorbereidingen weer). He twas wel grappig om de film in het Spaans te zien! Daarna legde ik nog hun huiswerk uit en speelde ik nog een tussendoortje, daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Vandaag heb ik ontdekt dat Marika ook homoseksueel betekent! De directeur begon mij heel hard uit te lachen toen ik dat ontdekte dus zei ik voor te lachen tegen hem: Yo soy Mariké, tu estas marika! en dat vond hij gelukkig heel grappig! Daarna namen we een bus naar de Choko Banana. Daar hebben we eerst gegeten en daarna ben ik beginnen werken voor school en heb ik mijn blog in orde gemaakt. Tegen half 6 hield ik het echt niet meer uit, ik had al 3 dagen heel veel last van mijn maag, dus ben ik maar naar een dokter gegaan. Daar eerst even aangeschoven ( hier is dat zonder afspraak, dus ofwel heb je geluk ofwel heb je pech!). Ik legde de dokter uit wat het probleem was en hij onderzocht me. Dat vond ik wel niet leuk want hij trok weer een heel bezorgd gezicht en toen hij met de stethoscoop naar mijn maag aan het lusiteren was schrok hij regelmatig hard op. Dan ben je echt wel benieuwd wat er aan de hand is hoor! Die deed precies of ik ging doodgaan ofzo! Daarna vroeg hij me of ik naar de Oriente ben geweest, ik zei hem dat ik ongeveer inderdaad naar Tena was geweest. Daarna vroeg hij of ik in de rio ( rivier) ginder had gezwommen. Ik maakte me toche en beetje ongerust toen, want ik had inderdaad in de rivier gezwommen. Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij zei me dat ik een zware parasiet heb, het is heel Klein maar ik heb er wel miljoenen zei hij. Ik vroeg hem of het iets gevaarlijk was en hij negeerde eerst mijn vraag wat en vroeg me waarom ik niet vroeger gekomen was. Ik zei dat ik gewoon dacht dat ik misschien iets verkeerd gegeten had dus dat ik me niet echt zorgen maakte. Toen vroeg hij me of ik niet heel veel pijn heb, ik zei dat ik wel wat pijn heb maar dat ik zowiezo al een vrij zwakke maag heb ( daarvoor viel het nog mee, enkel de laatste 3 dagen heb ik wat gekrepeerd). Hij vond het alleen heel vreemd dat ik het bijna een maand had volgehouden met die parasiet. ( kben een harde é ;) ) Maar de dokter zei me dat het me talle pilletjes wel in orde zou komen. ( het zijn er wel een hele hoop hoor: 2 s morgens, 1 voor het ontbijt, 1 na het ontbijt, 1 voor het middagmaal, 1 na het middagmaal, 1 voor het avondeten, 1 na het avondeten en 2 s avonds. Daar komt nog eens bij dat ik nu ook mijn malariatabletten moet nemen omdat Mon Piché een risicogebied is) als ik daar maar geen enkel pilletje van vergeet! Maar ja als daardoor alles in orde geraakt, zal ik dat maar braafjes in het oog houden hé. Na de dokter nam ik een taxi naar huis, maar mijn sleutel was nog binnen dus ik kon niet binnen in ons huis. Gelukkig bleef Droïma niet al te lang weg en kon ik ook naar binnen. Ik maakte eten klaar, werkte nog wat voor school en pakte ik in voor morgen, daarna ging ik slapen. Morgen na school vertrekken we naar Mon Piche ( = aan de kust) en dat zal nog een zware reis worden, want eerst moeten we 3 uur met de bus naar Quito, daar hebben we afgesproken met de jongens en om kwart na 11 s avonds hebben we een bus naar Esmeraldas, deze duurt ongeveer 8 uur en daarna nog naar mon Piché. En geloof mij die busritten zijn hier echt niet aangenaam: heel weinig plaats, heel warm, dikwijls heel luide muziek, geen vlakke wegen dus heel de tijd hobbelig,
Vandaag was het weer vroeg opstaan om naar school te gaan. We zaten zonder wáter in ons huis, dus ik was voor niets vroeger opgestaan om nog een douche te nemen! Ik hoorde van Señorita Céci dat zaterdag ons voetbalploegje gewonnen was met 8-0 tegen het zesde leerjaar ( aiaiai nu denken ze zeker dat het aan mij lag dat we vorige keer verloren zijn! ik zal de volgende keer mijn best maar doen!) Daarna was de directeur heel verbaasd dat we er waren want hij dacht we in Monpiché zaten ( hij is soms nogal vergeetachtig). We legden uit dat we pas woensdag naar Monpiché gingen. s Morgens vertelde de directeur dat hij heel droevig was omdat er deze zaterdag oorlog was uitgebroken in Ecuador, wij dachten dat we het verkeerd begrepen hadden en dat het deze zaterdag een herdenking was ofzo. Maar toen we meer uitleg vroegen bij Señorita Mariana zei ze ons dat deze zaterdag de Columbianen waren binnengevallen in Ecuador en dat er in het Noorden nu dus oorlog aan de gang is. Daar kregen we wel veel vragen bij: was het gevaarlijk? Waarom is het oorlog? Wat bedoelen ze met oorlog? Is het gevaarlijk voor de burgers? Is het ook gevaarlijk voor de mensen hier en voor ons? Maar we kregen niet veel antwoorden, dus we besloten het aan Susana te vragen. Daarna deed ik mijn onthaal en maakte ik een werkblaadje met de kinderen voor het cijfer 4. Na de speeltijd was er nog een incident, maar dat vertel ik liever nu niet, want ik ben er wel heel erg door aangedaan. Ik vertel jullie het wel als ik er klaar voor ben. Na de speeltijd zei señorita Céci dat ze weg moest, want de school van haar zoon had gebeld dat hij in het ziekenhuis lag ( ik weet niet goed wat er was). Ik heb de kinderen het spelletje Schipper mag ik overvaren aangeleerd. In het begin was dat heel moeilijk voor de kleuters, maar eens dat ze de bedoeling helemaal doorhadden, vonden ze het wel heel leuk! Daarna deed ik enkele zintuigspelletjes met de kleuters. Ik deed een schrijfoefening en legde hun huiswerk uit en daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Opeens begon de stilste jongen van de klas ( waarvan ik vermoed dat hij heel slechthorend tot doof is) heel luid te wenen en hij was helemaal in paniek. Ik nam hem bij mij en vroeg wat er scheelde. Hij was zo in paniek dat hij niet uit zijn woorden geraakte! Ik heb hem dan eerst even gekalmeerd en vroeg dan wat er scheelde, hij vertelde me dat hij heel veel pijn had aan zijn linkerbovenarm. Ik deed zijn trui en T-shirt uit om te kijken of ik iets zag, maar ik zag er helemaal niets verkeerd aan. Ik vroeg hem of hij gevallen was ofzo, maar hij zei dat het er ineens was. Ik maakte me toch ongerust want hij kon zijn arm nog bewegen en er alles mee doen, maar het kind was ocharme zo in paniek, hij begon bijna te hyperventileren! Ik ben dan maar met hem naar Señorita Mariana geweest, want ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest doen. Señorita Mariana gaf hem een pilletje tegen de koorts, maar volgens mij had hij helemaal geen koorts! Ik ben dan maar met hem terug naar de klas gegaan om hem verder wat te kalmeren, in het begin was dat wel heel moeilijk, hij was écht in paniek. Maar toen ik een boekje had genomen om voor te lezen, ging het al veel beter! Na een tijdje kwam zijn moeder binen en vertelde ik wat er aan de hand was. Ik hoop maar dat het niet ernstig is, want ik maak me toch een beetje ongerust! Na school gingen we naar de Choko Banana en vroegen natuurlijk meteen hoe dat nu zat met die oorlog. Susana stelde ons meteen gerust en zei ons dat er Colombianen ( criminelen van de maffia) waren binnengedrongen in Ecuador en dat Colombia die nu heeft gevonden en heeft neergeschoten. Ecuador is nu kwaad op Colombia omdat zij daar niet eerst de toestemming hebben gevraagd en gewoon zijn binnengedrongen. Colombia is kwaad op de president van Ecuador (Correa) omdat zij vermoeden dat hij samenspande met de criminelen. Ze weten niet echt wat er nog gaat volgen, maar het is dus ook een beetje een politieke kwestie. Dus jullie moeten jullie niet ongerust maken voorlopig ben ik hier veilig hoor!!! Daarna hebben we gegeten en heb ik even met thuis gebeld. Het was wel leuk om het thuisfront nog eens te horen! Daarna gingen we naar huis om onze kleren te halen om te wassen in de Choko Banana ( want we hebben geen water). Toen we aankwamen merkten we op dat we onze sleutel waren vergeten in de Choko Banana, dus zijn we helemaal terug gemoeten om die te gaan halen. Daarna wasten we onze kleren bij Susana thuis en gingen we terug naar huis. Daarna werkte ik nog wat voor school en ging ik slapen.
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
