Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en daarna hebben we onze kleren nog eens gewassen. Daarna zijn we naar de Choko Banana geweest want Solé was vandaag jarig, maar ze was er niet dus hebben we ons cadeautje maar achtergelaten bij Arturo, die het haar zou geven. Daarna namen we een taxi naar de busterminal. Toen we uitstapten uit de taxi werden we meteen omsingeld door tientallen mannen, we voelden ons wel wat bedreigd! Ze vroegen ons waar we naartoe moesten en of we niet met hun bus meegingen naar . Dan hebben we maar vriendelijk bedankt en zijn we op zoek gegaan naar een bus die naar Riobamba reed. Op de bus werd er salsa muziek gespeeld, wel gezellig! Toen we aankwamen in Riobamba moesten we overstappen naar een bus die naar Guamote reed. De busreis was wel heel vermoeiend want we moesten 3 uur in een hobbelende bus zitten! Toen we aankwamen in Guamote werden we bekogeld door mannen met waterballonnen, we begrepen niet goed waarom. Toen we in het huis van Inti Sisa kwamen, werden we vriendelijk ontvangen door een Vlaamse vrouw! Inti Sisa is een project dat de plaatselijke bevolking leert naaien, stikken, muziekinstrumenten bespelen, computerlessen geeft, een kleuterschooltje heeft, Het project is zo een 9 jaar geleden opgestart, we kregen via Herman het adres en wat uitleg en vonden het meteen heel aantrekkelijk om het project eens te gaan bezoeken. Het project heeft ook een gastenhuis waar gasten zoals wij kunnen overnachten en eten. De inkomsten van dit gastenhuis gaat volledig naar het project ( dus we vonden het niet zo erg om wat meer te betalen dan normaal). Vandaag waren er geen lessen dus vroegen Lieve en James ( de twee die het project mee opstartten) ons wat we wilden doen, ze stelden voor om een wandeling te gaan maken. Ze hebben voor ons dan een weg getekend die we moesten volgen. We zijn dan vertrokken en ontdekten echt een prachtige natuur! Het was echt precies in een film ofzo! Het was er ook heel droog en dus heel veel stof! We kwamen ook wel voorbij heel arme mensen, dat was wel even slikken, maar we zagen wel dat de kinderen zich heel goed aan het amuseren waren! Toen we even verder wandelden werden we opeens aangevallen door twee honden, we wisten niet zo goed vanwaar ze kwamen want we zaten echt wel ergens midden in de natuur waar voor de rest geen mens te bespeuren was! ( achteraf hoorden we van Lieve dat als er honden aanvallen, we gewoon een steen naar hen moesten gooien) We zijn maar gewoon doorgestapt in de hoop dat de honden ons niet zouden volgen of bijten en dat lukte! Toen we terug aankwamen in Guamote werden we terug bekogeld met waterballonnen. Toen we terug (drijfnat)in het gastenhuis waren vroegen we aan Lieve waarom ze dat deden, ze vertelde ons dat ze hier allemaal aan het oefenen zijn voor carnaval, dat volgende week plaatsvindt. Er waren ondertussen ook twee Nederlanders aangekomen, zij waren een reisweg aan het uitstippelen om binnenkort met een aantal vrienden te doen. s Avonds kregen we lekker eten, het was wel gezellig zo met alle gasten aan één grote tafel! Daarna gingen we nog naar een verkiezing voor de koningin van Guamote. We wilden oorspronkelijk niet te lang blijven, want we waren wel heel moe, maar we wilden ook graag het muziekgroepje van Inti Sisa zien optreden, dus zijn we toch nog vrij laat gebleven. Daarna gingen we terug naar het gastenhuis en gingen slapen.
27 januari 2008
Vandaag kregen we tegen half 9 ontbijt. Daarna gingen we een kijkje nemen in de klassen. In de computerles ( met oude computers uit België) zaten wel wat mensen. Ze vonden het wel leuk om computerlessen te krijgen. In de handwerkklas waren de vrouwen en mannen kleding aan het maken. Dat was wel mooi, ook de stikmachines komen uit België. De mensen waren nieuwsgierig van waar we kwamen en lieten zien wat ze aan het maken waren. Toen we naar buiten gingen waren er enkelen de stoeltjes van de kleuterklas aan het afschuren. Ook in de muziekklas waren de mensen druk in de weer! Ze waren liedjes aan het spelen op een keyboard. Lieve had gezegd dat we fotos mochten nemen, maar dat we het wel eerst moesten vragen. Ook moesten we de fotos nadien op de computer van James zetten, omdat de mensen anders denken dat we fotos van hen trekken om de mensen nadien te verkopen! Nadat we de klassen een beetje waren rondgegaan, gingen we nog even naar het plaatselijke marktje, natuurlijk bezweken we weer voor alle mooie dingen die ze daar verkochten en kochten we weer souvenirtjes. Ik liet ook een lint in mijn haar leggen, vele vrouwen hier hebben dat ook. Toen we ( weer kletsnat) terugkwamen in het huis praatten we nog een beetje met James. Daarna namen we opnieuw de bus naar Ambato, opnieuw toch wel een vermoeiende busreis: heel warm in de bus en de bus schokt heel de tijd. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, waar we aten en nog even onze mails nakeken. Nu ga ik vroeg slapen want ik ben wel heel moe! Morgen ga ik met de kleuters een masker van papier-maché maken naar aanloop van carnaval.
Vandaag maakten de kinderen op school een werkblaadje rond het cijfer 3. Even later was Señorita Céci opeens weg, dus nam ik de klas over, dat ging heel goed. Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd waren enkele kinderen opgesloten in de klas (ze mogen tijdens de speeltijd ook in de klas spelen), want ze hadden de deur dicht geduwd en daardoor kon de deur niet meer open omdat de houten vloer verschoven was. Na lang duwen en trekken en met een schaar de vloer te forceren kreeg ik de deur weer open. Na de speeltijd speelden we een spelletje in de klas, de kinderen zongen een liedje en als het liedje gedaan was moesten ze zo snel mogelijk op een andere stoel gaan zitten. 32 kinderen die tegelijk rechtspringen en zo snel mogelijk op een andere stoel moesten zitten, dit kon niet anders dan ongelukken veroorzaken! Al gauw vielen enkele kinderen met hun hoofd op de stoel, botsten tegen elkaar, complete chaos, Nadat we de kinderen getroost hadden deden we het spelletje opnieuw. De twee kinderen die het laatst op een stoel zaten moesten in het midden gaan staan, Señorita Céci zette een muziekje op en de 2 kinderen moesten met elkaar dansen. Daarna zette Señorita Céci de kinderen per twee ( jongen en meisje) en moesten ze met elkaar dansen. Al gauw ontstond er een écht salsafeestje! Ik kreeg mijn eerste Salsales van een kleuter en ik kan u verzekeren sommige kleuters konden het echt wel goed! In België zouden de kinderen veel preutser zijn als ze per twee(jongen en meisje) moesten dansen. Maar hier waren de jongens echt heren en vroegen de meisje officieel op de dansvloer. Dat vond ik wel heel schattig, ook enkele jongens kwamen mij ten dans vragen. Señorita Céci profiteerde van het feestje en ging drinken en snoepjes kopen voor de kinderen. Het was écht leuk! Even later kwam ook de directeur mee dansen, hij vroeg Señorita Céci ten dans. Gelukkig dat hij daarna weg moest en mij niet meer ten dans kon vragen, want na de confrontatie van gisteren had ik dit toch heel moeilijk gevonden! Na het feestje gingen de kinderen zich even verfrissen onder de kraan op de speelplaats en kwamen kletsnat terug de klas binnen. Na deze leuke dag heb ik terug zin gekregen om stage te doen, ook al blijft het voorval van gisteren in mijn hoofd spoken! Ik deelde het huiswerk uit en de kinderen gingen naar huis. Daarna stelde ik nog enkele vragen aan Señorita Céci in verband met maandag, opeens kwam Droïma binnen want de directeur was aan het wachten op mij om te vertrekken. Señorita Céci zei me dat we maar al moesten gaan zonder haar want ze moest nog een paar dingen doen. Toen we buiten de school stonden, zagen we de directeur in de verte wegrijden. Hij was al vertrokken zonder ons Dan zijn we maar terug naar Señorita Céci gegaan, zij belde haar man en zo konden we meerijden met hen. Onderweg naar huis stopten we nog even aan een supermarkt om water te kopen, want je mag hier niet van de kraan drinken en we zaten al bijna 2 dagen zonder water. Daarna gingen we te voet naar Susana, waar we aten. Daarna zijn we beginnen werken voor school. Arturo was ook aangekomen uit Quito en we babbelden nog even met hem. Daarna zijn we naar een internetcafé geweest waar Droïma nog even belde met een vriendin uit België. Toen gingen we terug naar de Choko Banana om nog wat verder te werken. Daarna namen we een taxi naar huis, maakten we eten klaar, werkten we nog wat voor school en gingen slapen.
Vandaag heb ik toch wat meegemaakt! Alle ik maak hier elke dag vanalles mee maar vandaag was ik écht in shock! Vanmorgen vertrokken we naar de klas en eerst maakten de kinderen een werkblaadje. Ondertussen verbeterde ik het huiswerk weer! Daarna was het speeltijd en toen gebeurde het, de directeur ging ons een les in discipline geven. Hoe we de kinderen moesten laten luisteren enzo De directeur zei eigenlijk heel droog dat we het eerst een keer vriendelijk moesten vragen, daarna moesten we heel hard roepen op de kinderen, daarna moesten we de kinderen door elkaar schudden, daarna moesten we de kinderen slaan en als ze dan nog niet luisterden moesten we hen naar de directeur brengen, hij gaat het kind dan slaan met een riem en ermee praten. Ik was écht in shock toen hij dat zei, en zeker de manier waarop alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je kinderen slaat! (ok, hier is het de normaalste zaak van de wereld, maar wij snappen het écht niet! Er zijn toch vele andere manieren om kinderen stil te krijgen!). Daarna deed de directeur een slecht kind na en wij moesten dan reageren Maar wat moesten we doen? Tegen de directeur beginnen roepen? De directeur gewoon vastpakken en door elkaar schudden? De directeur slaan? We wisten echt niet wat we moesten zeggen! We legden uit dat als je dat in België zou doen het echt een groot probleem zou zijn! Dat dat absoluut niet kan! Hij vroeg ons wat wij dan deden, we zeiden dat we het gewoon vriendelijk vroegen en als het kind écht niet luistert dat we het kind dan even aan de kant zetten ofzo, maar zeker niet slaan! De directeur zei me dat hij me gisteren bezig had gezien tijdens het spelletje en dat ik veel te vriendelijk voor de kinderen was. ( hoe kan je nu té vriendelijk zijn?) Ik moest harder zijn tegen de kinderen. We waren er wat stilletjes van geworden, waardoor de directeur dacht dat we hem niet verstaan hadden. De directeur zei dat we moesten reageren op wat hij deed, hij begon tegen de stoelen te stampen, eerst vroegen we hem vriendelijk daarmee te stoppen, maar hij zei dat we dat moesten roepen, wij dan maar beginnen roepen op hem ( dat was een heel raar en heel ambetant gevoel!). Hij zei dat hij het eens voor zou doen, hij nam Droïma aan haar arm en duwde haar op een stoel, daarna schudde hij haar door elkaar Ik zag aan haar gezicht dat ze het echt niet leuk vond! Daarna moesten we dat bij de directeur doen, maar het lukte ons écht niet! Het was zo vreemd en ondertussen hadden we echt een beetje schrik gekregen van de directeur omdat hij zo riep tegen ons! Daarna nam hij mij vast, sleurde me op de stoel en schudde me door elkaar! Amai mijn hart ging nogal tekeer! Daarna zei hij dat als ik dan nog niet zou luisteren we zo moesten doen en hij sloeg me op mijn schouder! Ik zat echt vastgenageld op de stoel en moest me echt inhouden om niet te beginnen wenen ten eerste omdat het wel vrij hard was, ten tweede omdat ik het zo erg vond voor de kinderen en ten derde omdat hij verwacht van ons dat wij dat ook doen! Hij zei dat we vanaf nu moesten denken in Ecuador en niet meer zoals in België. Daarna vroeg hij of we het begrepen hadden en of we nog vragen hadden. We zeiden maar snel dat we het begrepen hadden en dat we geen vragen meer hadden, zodat we weg konden! Ik ben dan snel naar de klas gegaan ( want de les was al terug bezig) en ben vanachter gaan zitten, ik was echt in schok, ik voelde me echt slecht en heel misselijk! Ik heb niet meer zoveel zin om stage te doen nu, zeker niet omdat ik het ook niet mocht proberen om het op een vriendelijk manier te doen! Pfft, ik hoop maar dat het me toch lukt om de kinderen op een andere, vriendelijkere en in mijn ogen betere manier te doen luisteren! Want roepen op de kinderen dat ze bv. Moeten zitten , daar kan ik mij nog over zetten, maar ik zal nooit, maar echt nooit een kind slaan! Dat kan ik écht niet over mijn hart krijgen. ( en ik zal de kinderen ook zeker niet naar de directeur sturen, want dan zou ik mij heel schuldig voelen!). Ik heb voor de rest niet veel meer kunnen doen buiten naar de klas staren en nadenken over wat de directeur allemaal gezegd had. Daarna gingen we naar Susana en we vertelden wat er gebeurd was, gelukkig begrepen Susana en Solé wat we ongeveer voelden en ze zeiden dat dit zeker niet in alle scholen gebeurd! Ze bevestigden ons ook dat ze ook vonden dat dat niet kon en dat ze het ook heel erg vonden voor de kinderen. Daarna aten we, bekeken we onze mails en vertrokken naar huis om andere kleren aan te doen. Daarna gingen we naar een feest weer al voor de bloemen en het fruit, deze keer was het met allemaal Ecuadorianen die een masker droegen van een monster. Ze dansten in het rond en opeens kwam er één naar Droïma om haar ten dans te vragen! Droïma heeft dus meegedanst met een monster! Daarna gingen we nog naar enkele winkeltjes, ik kocht een poncho en kreeg van Droïma schoentjes voor mijn verjaardag! We kochten ook een cadeautje voor Solé want zij is zaterdag jarig! Daarna aten we in de Choko Banana en werkten we wat voor school. Ik ben al iets gekalmeerd over het voorval van daarstraks, maar ik kan het toch niet uit mijn hoofd zetten! Ik vrees dat ik vannacht niet veel zal slapen, door het piekeren!
Vandaag was ik jarig, jeuj 21 jaar! Vanmorgen toen we onderweg waren naar de Kathedraal kreeg ik van Droïma een mooi kaartje, ze had nog niets stiekem kunnen kopen maar ik krijg van haar wel echte Ecuadoriaanse schoentjes! Dat vind ik wel heel leuk cadeautje! Toen we aankwamen in de school werd er niets gezegd over mijn verjaardag zelfs geen Gelukkige Verjaardag ofzo Dat was wel vreemd, maar dat is hier de gewoonte, dus dacht ik maar niet verder over na. Toen we naar het klasje gingen, waren er vele ouders met vragen over het rapport. Señorita Céci vroeg me of ik de kleuters mee naar buiten wilde nemen en een spelletje wilden spelen. Het was wel moeilijk om onvoorbereid een spelletje uit te leggen in het Spaans, maar na een tijdje begrepen de kinderen het wel. Wat was het moeilijk om 32 kleuters in een kring te krijgen, dat zijn ze precies niet gewoon! Toen we het spelletje een aantal keer hadden gespeeld was Señorita Céci nog niet klaar, dus speelden we nog een spelletje dat de kinderen aan mij aanleerden. Daarna speelden we nog wat voetbal. Toen Señorita Céci klaar was, kwam ze nog even mee spelen. Daarna hadden de kleuters turnen, ik dacht dat ik mee mocht gaan doen, maar Señorita Céci zei me dat ik moest verbeteren. Dus ben ik beginnen met verbeteren en een nieuwe opgaven in hun huiswerkboekje te schrijven. Ondertussen komen er regelmatig kinderen naar binnen om te klagen. Als Señorita Céci tegen hen zegt dat ze naar buiten moeten gaan om te turnen, reageren de kinderen met nee en blijven staan. Verder zegt Señorita Céci er niets meer op. Toen was het speeltijd, ik was onderweg naar het kantoor van de directeur, toen Señorita Céci me riep dat ik moest komen.We (Droïma, señorita Céci, señorita Mariana en ik)zouden even naar het huis van Señorita Mariana gaan iets verder, Señorita Mariana was ook jarig vandaag! Toen we daar aankwamen werden we eerst overvallen door 4 honden! Toen we binnen in het huis zaten, kregen we koekjes en snoepjes. Señorita Mariana bood ons ook Whisky aan, maar dat was niet zo een goed plan vonden we dus zeiden we dat dat voor een andere keer zal zijn. Dat vonden ze wel grappig, maar ze begrepen het wel. Daarna liepen we even rond in haar tuin en kregen we allerlei fruit dat in haar tuin groeide. Toen we ( te laat, maar dat was blijkbaar geen probleem want de kinderen waren nog niet naar de klassen) aankwamen in de school, leerde ik de kinderen een liedje aan ( 1,2,3,4 hoedje van, maar dan in het Spaans, want in het Nederlands was het nog wat te moeilijk). Eerst vouwden we een hoedje en daarna zongen we het liedje enkele keren. De kleuters konden al heel goed meezingen, dat was wel heel leuk! Daarna ( een kwartier voor het einde van de school) vertrokken we met alle leerkrachten naar een soort van restaurant. Toen we daar aankwamen, zagen we meteen cavia en konijn aan het spit! Toch niet zo een smakelijk zicht! Daarna gingen we aan een tafel zitten met zn allen en begon het eetfestijn! Eerst kregen we een glas champagne en bracht een leerkracht een toespraak voor Señorita Mariana en voor mij. Ze wenste mij nog een lang leven en veel succes tijdens mijn stage. Na de toespraak moesten we het glaasje champagne ad fundum opdrinken en konden we beginnen eten. De cavia was wel lekker, maar alleen vond ik het niet zo smakelijk dat ook de kop werd opgegeten. Er hingen ook nog pootjes aan en dat was wel vreemd, je zag echt nog die nageltjes enzo! Maar het was wel lekker. Nadat we de cavia op hadden, deed Señorita Mariana een toespraak voor de leerkrachten, ik volgde haar dan maar en deed ook een toespraak ( maar wel een iets kortere). Dan kregen we allemaal nog een glas wijn dat we ook moesten ad fundum moesten opdrinken, als het glas leeg was moesten we het ondersteboven houden, als er niets meer uitkwam was het in orde. Bij ons kwam er natuurlijk nog 1 lekje uit, dus moesten we het nog eens doen. ( we hebben dan maar het liedje gezongen van zet het glaasje aan je lippen ) Daarna brachten Señor Marcello en Señor Vernicio ons naar de Choko Banana. Toen ik daar aankwam riep Susana me heel snel want ons moeke was al aan het bellen en verstond natuurlijk niets van het Spaans van Susana die aan het uitleggen was dat ik er nog niet was. Dan heb ik even met het thuisfront gebeld, dat was wel leuk om hen nog eens te horen! Toen ik oplegde wenste Susana en Solé me een gelukkige verjaardag en ik kreeg van hen mooie oorbellen! Daarna belde ik ook nog even met Stijn via skype! Daarna werkten we nog voor school. Nadat we nog lang gewerkt hadden aten we in de Choko Banana en gingen nog naar een feest in het park hier een beetje verder. Het feest was een verkiezing voor de koningin van Ambato, wat een vleeskeuring! We waren wat later vertrokken, dus we hebben nog maar een kwartiertje kunnen zien. Daarna ging Solé ons wegdoen naar huis. We vroegen haar om nog even te gaan kijken naar de vulkaan, we zijn dan een eindje verder gereden om naar de vulkaan te gaan zien, maar er waren te veel wolken, dus we zagen hem niet. Toen we thuiskwamen had Miki enkele vriendinnen uitgenodigd om te komen kaarten, dat was wel een grappig zicht, zo allemaal met een serieus gezicht achter hun kaarten, een whisky voor hun neus en dan muisstil! Nu ga ik slapen, want ik ben heel moe na zon zware, maar heel leuke dag!
Vandaag hadden we ons een beetje overslapen, het was kwart na 6! Dan maar snel vertrokken en goed doorgestapt. We waren toch nog op tijd, Señorita kwam er even later aan met een taxi. We waren even in de war, maar blijkbaar was haar man met de auto naar Quito, dus kon hij ons niet wegbrengen. Daarna werden de kinderen weer gedrild ( precies een klein legertje!) en toen gingen we naar de klas. De kleuters maakten weer enkele werkblaadjes en zongen vele liedjes. Wat ik wel heel vreemd vind is dat de juf soms zegt: ok, en nu mogen jullie jullie hoofd op de bank leggen en moeten jullie even slapen! De kinderen komen ondertussen al regelmatig naar mij met hun duim om nog eens olleke bolleke ribesolleke te doen. Tijdens de speeltijd vroeg ik of ik morgen een Nederlandstalig liedje mocht aanleren (1,2,3,4, hoedje van .). Ik had gisteren prenten gemaakt om het liedje te verduidelijken en ik hat het ook vertaald naar het Spaans, zodat ik de kinderen kon uitleggen over wat het liedje gaat. Maar Señorita Céci zei me dat het wat te moeilijk zou zijn in het Nederlands ( De directeur had me gevraagd om twee liedjes in het Nederlands aan te leren, maar dat zal dan voor later zijn). De juf zei me wel dat ik het na de speeltijd eens een keertje in het Nederlands kon zingen voor de kinderen. Na de speeltijd zong ik het en gebruikte de prenten, de kinderen werden er echt stil van! Toen het liedje gedaan was, riepen ze dat ik het nog een keer moest zingen! Na 3 keer opnieuw zingen zei ik dat ik het hen morgen zou aanleren in het Spaans. Dat vonden ze wel leuk. Daarna mochten de kinderen vrij rond spelen. Dus heb ik nog enkele keren olleke bolleke ribesolleke gedaan met de kinderen. Daarna gingen we naar buiten, ik leerde hen een spelletje en daarna leerden de kinderen mij een soort tikspelletje. Dat vond ik wel heel leuk! Ik hoef hen niet enkel dingen aanleren, zij kunnen mij ook enkele dingen aanleren! De kinderen zijn dan ook heel trots dat ze mij iets mogen/kunnen aanleren. Daarna gingen we terug naar binnen en moest ik de kinderen 1 voor 1 aan het bord laten komen om een cijfer te laten schrijven, om te zien of ze het kunnen. Het is wel vreemd om zo les te geven in het Spaans! Zeker omdat ik niet ALLE woordenschat ken! Ik vond het wel heel leuk. Daarna was de school gedaan en bracht de directeur ons naar een plaats waar we de bus moesten nemen en daarna nog even stappen en dan waren we in de choko banana, waar we weer lekker eten kregen! We werkten nog even voor school en daarna vertrokken we met een taxi opnieuw naar de school. Vandaag was het oudercontact van mijn klasje. Het was wel leuk om de ouders van de kinderen eens te ontmoeten, ze waren allemaal heel vriendelijk en wensten me veel succes. Na een tijdje ontstond er wel een grote discussie over de financiële kant. We konden het gesprek niet goed volgen, omdat vele ouders door elkaar riepen en natuurlijk ook omdat het in het Spaans was. De discussie duurde heel lang, ongeveer 3 kwartier! Daarna werden de rapporten uitgedeeld en mochten de ouders naar huis gaan. Enkele ouders bleven nog praten met Señorita Céci. Na 3 uur waren dan eindelijk alle ouders weg en konden we vertrekken naar huis. Het schooltje ligt ergens in een achterbuurt, dus natuurlijk geen taxis te zien! Dan maar beginnen wandelen richting huis. Even later kwam er een bus voorbij en die namen we dan. Toen we meer in het centrum waren stapten we uit en gingen te voet verder naar de Choko Banana (toch nog een 25 minuten stappen!) Toen we aankwamen in de Choko Banana werkten we nog verder voor school en daarna aten we in de Choko Banana. Toen we klaar waren met werken, namen we een taxi naar huis en gingen slapen.
Vandaag weer vroeg opstaan! ( om 6 uur). Daarna te voet naar de kathedraal en daar kwam señorita Céci ons halen. Toen gingen we naar de school. Aangekomen op school, werden we weer overvallen door allemaal kinderen die ons een buenos dias wenste en kussen gaven. Een kleuter kwam me ook bloemetjes geven, dat was wel heel leuk! Vandaag was het eerst weer liedjes zingen en drillen ( dat is elke maandag uitgebreid). Er heerst hier wel een hele grote vaderlandsliefde! Daarna gingen we naar het klasje. De juf zong een liedje met de kinderen, het liedje was ook met een dansje bij, ze moesten hun buur een hand geven en dan een knuffel geven. Toen zei de juf dat ik ook graag geknuffeld werd. Een stormloop van 32 kinderen naar mij om mij allemaal een knuffel te geven, ik viel bijna om! En auw mijn verbrande schouders! Maar ik vond het wel heel leuk! Daarna moesten de kleuters oefenen om hun naam te schrijven, enkele kinderen mochten op het bord laten zien hoe goed ( of niet goed, wat dan gevolgd werd door veel geroep van de juf) ze het al konden. Daarna leerden de kinderen het cijfer 3, er was een bijhorend versje bij. De kinderen kregen allemaal een krijtbordje en moesten daarop 3 ballonnen tekenen en daarna heel veel keer het cijfer 3 schrijven. Ik hielp de kinderen een beetje, want sommige kinderen hadden het er wel moeilijk mee. Even later kwam de directeur binnen en vroeg aan de kinderen die geen schort droegen ( de kleuters moeten boven hun uniform een witte schort dragen) waar hun schort was. De kinderen lieten hun schort zien en degene die het niet bij hadden werden aan hun haar getrokken. Toen de directeur terug weg was zei de juf tegen de kinderen dat de directeur een beetje zot is. Daarna was het speeltijd, de directeur vroeg me of ik van dansen hou. Toen ik ja zei nam hij mij vast en begon met mij te dansen midden op de speelplaats! Ik schrok wel, want dat is toch ook niet de gewoonte in België. Ik dacht gewoon dat hij dat vroeg uit nieuwsgierigheid, niet als vraag om met hem te dansen! Tijdens de speeltijd zei de directeur ook dat we soep moesten eten, we namen onze beker ( de directeur had vrijdag gezegd dat we dat vandaag moesten meenemen). We kregen soep, uitgeschonken uit een emmer! Toen we er van proefden, vonden we het écht niet lekker, het had een zoete, maar ook bittere smaak! Na de speeltijd oefenden de kinderen verder op hun naam schrijven. Daarna mochten de kinderen in de speeltuin op de speelplaats spelen. Señorita Céci zei me dat ik ze even in het oog moest houden, want zij ging even iets anders doen. 32 wilde kinderen in het oog houden die allemaal op de wip wilden en de kinderen die erop zaten er gewoon afduwden, was niet zo gemakkelijk! Even later opeens luid gehuil! Een kind was gevallen, ik ging naar haar toe en zag dat haar knie open lag. Ik pakte haar op, trooste haar en ging met haar naar Señorita Céci om te vragen waar de EHBO lag. Señorita Céci zei dat zij ze wel zou verzorgen, ik moest de kinderen verder in het oog houden. Even later kwam een juffrouw mij een broodje geven. Ik proefde ervan, het was wel lekker, de kinderen keken met grote ogen naar het broodje en besprongen me bijna als dieren om het broodje af te nemen. Ik zei dat ze als ze wilden een stukje kregen, maar dat ze allemaal rustig moesten blijven want anders zou het niet lukken. Ik gaf elk kind dan een stukje en ze waren gelukkig. Daarna mochten de kinderen naar huis gaan. Het was heel leuk om eens even alleen met de kinderen te mogen zijn, maar langs de andere kant vond ik het toch ook wel een grote verantwoordelijkheid Daarna ging ik terug naar de klas om enkele knutselwerkjes te plakken met een lijmpistool. Even later kwamen er enkele kinderen terug binnen, ze vonden het heel spannend wat ik aan het doen was en keken geboeid. Toen ik het resultaat liet zien vonden ze het heel mooi! Ik had de kinderen gezegd dat ze niet mochten duwen en heel voorzichtig moesten zijn, omdat het lijmpistool heel warm is en gevaarlijk. Een jongen probeerde me uit te dagen, door telkens naar het lijmpistool te grijpen, ik zei hem dat hij dat niet mocht doen want dat hij zich pijn zou doen. Maar het was heel moeilijk want hij bleef dit doen en Señorita Céci was nergens te bespeuren. Ik heb het lijmpistool dan maar uitgetrokken en op de kast gelegd om morgen verder te doen, want het was toch bijna tijd. Ik leerde de kindjes dan nog het liedje olleke, bolleke, ribesolleke Dat vonden de kleuters heel leuk en grappig. Als ze het probeerde mee te zeggen, klonk het helemaal anders omdat ze hun klemtonen anders leggen en sommige klanken zijn heel moeilijk voor hen. Daarna vertrokken we met de directeur naar huis, hij zette ons ergens af en we gingen te voet verder. Toen we aankwamen bij Susana, kregen we weer lekker eten. Daarna hebben we wat mails nagekeken en nog gewerkt voor het school. Toen zijn we naar huis gegaan, hebben we gegeten en hebben we verder gewerkt voor het school. We belden ook nog even naar de jongens, om enkele dingen te plannen. De vulkaan is voorlopig nog niet uitgebarsten. We hadden ons voorgenomen om vandaag alle straathonden te tellen die we zagen, omdat het er echt wel veel zijn. Maar toen we tegen 13 uur aan 50 straathonden zaten hebben we het opgegeven. Ik wens ook iedereen die nu examens heeft heel veel succes! Ik duim voor jullie!
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
