Vandaag vertrokken we naar de Kathedraal, na een kwartiertje viel ineens onze frank dat Señorita Céci vandaag helemaal niet naar school kwam en ons dus ook niet kon meenemen naar school! Dan hebben we maar snel een taxi genomen naar school. Vandaag stond ik alleen in de klas, Señorita Céci was op cursus samen met Señorita Mariana ( Droïma nam haar klas over). Ik deed mijn onthaal, dat verliep heel goed! Daarna las ik de brief uit België voor ( ik ben bezig met een project: Ik ben samen met de kleuters hier aan het communiceren met een klasje in België, dat verloopt heel goed! De kinderen hier zijn heel enthousiast en de kinderen in België ook! Het is wel vrij veel werk met al dat vertalen maar het is de moeite waard, want het is heel leuk!). Daarna schreef ik samen met de kinderen een briefje terug. Dat was soms niet gemakkelijk , want soms wist ik niet wat ze willen zeggen en moeten ze het dicteren aan mij J. Ze stellen soms wel grappige vragen, zoals wanneer komen jullie eens op bezoek? Ze vinden het ook heel grappig dat de kinderen zo wit zijn. Daarna maakte ik samen met de kinderen het werkblaadje van gisteren af. Daarna was het speeltijd. Tijdens de speeltijd moesten we naar een lokaaltje gaan om thee te drinken omdat het zo koud was ( toch een 20°C, maar voor de mensen hier is dat toch wel koud, maar wij hadden er dus niet zoveel last van). De leerkrachten en de directeur hebben vandaag wel goed gelachen met ons ze! Het begon eerst met dat wij moesten raden hoe oud Señor Marcello was, we gokten op 35 jaar. De directeur zei dat we mis waren en dat hij 18 was, maar dat kon helemaal niet, dus we hebben ons niet laten doen, ik heb dan gezegd dat ik 35 jaar was. Dat vonden ze wel héél grappig! Daarna vertelde de directeur dat Señor Venicio verliefd was op ons alletwee. Ik zei dat hij pech had want dat ik al een vriend had, dat vonden ze weer heel grappig en ze vroegen of ik hem niet wilde wisselen met Señor Venicio. Maar ik zei heel duidelijk dat ik dat zeker niet wilde! ( misschien iets té duidelijk) Daarna zeiden ze dat mijn vriend toch niet hier was en dat ik toch een vriend hier en een vriend in België kon hebben? Ik zei dat ik dat niet wilde en vroeg aan de directeur hoeveel liefjes hij dan wel had! Hij antwoordde heel droog dat hij er 5 had en begon alle namen van de leerkrachten op te noemen, wat dat weer veel gelach meebracht! Daarna kreeg Droïma de vragenronde ( Droïma heeft geeft vriend) maar ik zei maar voor te lachen dat zij er 10 heeft. Weer gelach Het grappige was dat de directeur zei dat ik heel verlegen was, terwijl ik ondertussen gewoon onnozel mee aan het doen was! Daarna was de speeltijd gedaan en ging ik met de kinderen terug naar de klas. We deden een herhalingsles over de letter A en maakten oefeningen. Als de kinderen klaar waren, mochten de kinderen even met de spelletjes spelen die ik gemaakt had. Daarna konden de kinderen naar huis, ik wenste hen een leuk weekend en deed hen er nog eens aan denken dat hun ouders morgen naar school moeten komen om te voetballen. De kleuters kwamen me allemaal nog een kus geven en wensten me ook een fijn weekend. Daarna ruimde ik de klas een beetje op. Señorita Céci had me gisteren gezegd dat ik de namen moest opschrijven van de stoute kinderen, zij zou maandag deze kinderen dan naar de directeur sturen ( het vervolg kennen jullie). Ik ben wel enkele keren boos moeten worden omdat sommige kinderen niet luisterden ( Wat wil je? Een stagiaire in de klas zonder de leerkracht die nog niet 100% perfect Spaans kan praten Elke deugniet zou toch beginnen testen?!). Ik ga tegen Señorita Céci zeggen dat alles goed verlopen is en dat de kinderen heel goed hun best hebben gedaan. Ik hoop dat Señorita dit geloofd want ik wil echt geen kinderen naar de directeur sturen!! Daarna gingen we naar de Choko Banana, ik begon meteen voor school te werken, want dit weekend heb ik daar niet zoveel tijd voor want we gaan weer vanalles doen! Daarna gingen we naar huis, waste ik mijn kleren en aten we. Tegen 19 uur gingen we naar die feestmis! Dat was weer heel grappig. Susana noemt die mensen trouwens locos (= zotten). Op het podium staat een drumstel, twee keyboards, en twee mannen die elektrische gitaar spelen. De zanger loopt rond in de zaal en zingt liedjes over alleluja enzo. De mensen staan ondertussen met hun armen in de lucht mee te zingen. Sommigen vallen op hun knieën terwijl ze voortzingen ( = bidden) De meeste mensen beginnen ook te wenen. Het is echt wel heel vreemd en op sommige momenten is het zelfs eng. Echt precies een sekte! Daarna beginnen de vrouwen en de kinderen vanachter in de zaal te dansen. De mannen lopen toertjes in de zaal achter de man met hun vlag. Wij hebben meegedanst en daarna moesten de vrouwen en kinderen ook mee in de zaal rondlopen, ondertussen zijn ze nog steeds aan het zingen van alleluja! Echt vreemd, maar ja ieder zijn godsdienst hé. Na de mis gingen we naar de Choko Banana want daar hadden we afgesproken met Señorita Gabriella. Gabriella is 22 jaar en geeft haar eerste jaar les, op donderdag geeft ze Engels in ons schooltje. We hadden gevraagd of zij goesting had om vanavond iets te gaan doen. We zijn dan eerst iets gaan drinken in de Cuba Sun. Daarna gingen we naar een feestje met een taxi. Er was een optreden, als de mensen aan het optreden waren moest je gaan zitten en luisteren, daarna was er Salsamuziek en dan mocht je wel dansen. We zaten nog geen 5 minuten en hadden onze cerveza (= pintje) nog niet uitgeschonken of Gabriella en ik werden al ten dans gevraagd! Ik vond dat wel goed want dan kon ik mijn Salsa nog wat oefenen J De jongens hier zijn wel soms heel direct: heb je een lief?, ( als ik dan zeg ja in België dan hebben ze zo iets van aahja das goed dan kan je hier ook een lief hebben! Maar ik maak hen wel altijd goed duidelijk dat ik dat niet wil hoor! Dus Stijn, ge moet geen schrik hebben Zenne, ik sta mijn manneke hier wel!), gaan we naar u thuis?, We gingen het normaal gezien niet te laat maken, maar het was heel leuk dus het werd toch nog half 3! Daarna zijn we maar snel gaan slapen!
Vanmorgen toen we aankwamen op school kregen we een ondervraging van de directeur en de leerkrachten. Ze stelden wel grappige vragen! Ze vroegen ons of we ons haar hadden gekleurd, daarna vroegen ze ons of we ons soms schminkten, ze vroegen of we vandaag geschminkt waren toen we nee zeiden heeft de directeur dat toch maar even gecontroleerd door mijn zijn zakdoek over onze wangen te wrijven om te zien of er geen schmink afkwam! Daarna vroegen ze of we soms korte rokjes dragen en nog meer van die vreemde vragen! We hebben wel goed gelachen! Vandaag heb ik met mijn klaspop gewerkt tijdens het onthaal. Dat vonden de kleuters heel leuk! Zeker toen de klaspop elke kleuter een kus gaf!!! Daarna heb ik de kleuters een Spaans liedje geleerd over een vogel , omdat mijn klaspop een vogel is. De kleuters vonden het liedje wel leuk, maar het was heel moeilijk om te zingen voor hen. Dat had ik een beetje verkeerd ingeschat! Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd moesten Droïma en ik bij de directeur komen. Hij zei ons dat we maandag naar het ministerie van onderwijs moesten gaan om met de inspectrice te praten. Toen we hem vroegen waarom wij daar naartoe moesten gaan, ontweek hij onze vraag en zei dat hij wel met Susana zou bellen. Hij zei ons dat we onze heel knap moesten maken, hij zei dat we chique kleren moesten dragen. Omdat chique kleren hier toch niet helemaal hetzelfde is dan in België vroegen we wat we dan juist moesten aandoen? Een kleedje? Maar dat vond hij niet goed we moesten een jeansbroek aandoen met een hemdje. Ik ben wel benieuwd wat we daar moeten gaan doen! Hopelijk is er geen probleem, want de directeur deed zo vreemd! ( maar ja, hij doet wel meer vreemd!) Na de speeltijd vertelde een kind mij dat zijn schoen op het dak van de school lag, ik was een beetje boos op hem omdat hij zijn schoen op het dak had gegooid Señorita Céci begon er heel hard mee te lachen en ging de directeur halen om ons te helpen. Hij nam het kind op, ging op een tafel staan en zette het kind op het dak, hij moest zelf zijn schoen nemen! Ik schrok er een beetje van want het dak was wel heel hoog en ik had een beetje schrik dat het kind er misschien zou afvallen! Toen het kind zijn schoen terug had gingen we terug naar de klas en leerde ik de kinderen wat een rechthoek is, daarna werkte ik met de kinderen aan een werkblaadje over een rechthoek. Daarna legde ik hun huiswerk uit en mochten de kinderen naar huis gaan. Vandaag had er weer een kind een bloedneus! Deze keer was het niet zo hard en was het wel snel over, maar ik vind het wel vreemd dat tegenwoordig zoveel kinderen een bloedneus hebben Ik denk dat dit komt door de assen van de vulkaan ofzo Daarna namen we een bus naar de Choko Banana. Nadat we gegeten hadden heb ik even naar ons Tine gebeld want zij was vandaag jarig! Ze vond het wel leuk dat ik belde. Daarna ging ik terug naar de Choko Banana en begon te werken voor school. Daarna namen we een taxi naar huis, aten we en werkten verder voor school. Daarna ging ik slapen en niet te laat deze keer! Morgen sta ik alleen in de klas, want Señorita Céci heeft morgen een cursus. De directeur vroeg me of ik het zag zitten om alleen in de klas te staan, anders zou hij de kinderen morgen vakantie geven ( en dat besprak hij één dag op voorhand!?). Ik zei dat het wel in orde was dat ik morgen alleen in de klas zou staan, ik besprak met Señorita Céci wat ik morgen ging doen.
Vandaag had ik me een beetje overslapen ( weer veel te laat gaan slapen hé). Daarna stapten we goed door naar de Kathedraal zodat we nog op tijd waren. Ik heb vandaag mijn onthaal nog een keer gedaan. Dat was weer leuk! Daarna hebben de kleuters de letter A geschilderd. Mijn kleren hingen vol verf nadien! Daarna hadden de kinderen turnen, ik had een turnles voorbereid maar mocht die niet geven van Señor Marcello. Hij zei dat ik de volgende keer eens iets mocht doen. Daarna was het speeltijd, opeens paniek: de inspectie was er! Alle leerkrachten en de directeur waren heel zenuwachtig. Ik vond het wel grappig dat de directeur ook een keer ondervraagd werd. Wij werden ook wel ondervraagd: Wat doen we hier? Van waar komen we? Welke taal spreken we? ( we moesten ook iets zeggen in het Nederlands van de inspectrice) De directeur moest ook ons evaluatieformulier laten zien. Daarna bedankte de inspectrice ons dat we les wilden geven in deze school, dat vond ze heel fijn. We zeiden tegen haar dat we het ook heel fijn vonden om in deze school les te geven. De inspectrice zei tegen Señorita Adelaide dat ze beter moest werken en dat zei ze waar iedereen bij was, dat vonden we wel een beetje gênant! ( We vonden het ook heel vreemd dat ze dat juist tegen Señorita Adelaide zei want wij hadden het gevoel dat zij de enige is die eigenlijk echte lesvoorbereidingen maakt!) Nadat de inspectrice weg was ( de lessen hadden ondertussen al een half uur vertraging!), oefenden we met heel de school voor de dag van de vlag, die is volgende week woensdag. ( daar gingen mijn lesjes!) Die oefening vond ik wel vreemd, het ging er allemaal heel officieel aan toe! Alle kinderen moesten achter elkaar marcheren precies zoals in het leger. Het zesde leerjaar moesten dan een heel spektakel doen om de vlag te groeten. Voor de kleuters was het wel heel moeilijk om mooi achter elkaar te lopen en heel de tijd te blijven marcheren, dus ik moest hen wel heel de tijd aanmoedigen en deed zelf ook mee. Een kwartier voor het einde van de school, gingen de kinderen terug naar de klas. Ik heb dan nog een tussendoortje gespeeld met de kinderen, even later riep Señorita Céci mij in paniek: Er was weer een kind met een bloedneus en ze vroeg of ik mij wilde ontfermen over het kind. Ik ben dan met het kind naar buiten gegaan en heb hem een beetje getroost want hij was heel hard aan het wenen. Na een tijdje maakte ik me toch wel ongerust want ik kreeg de bloedneus echt niet gestopt! Toen kwam zijn moeder eraan, samen hielpen we de jongen. Na nog een kwartier, zag het er toch niet goed uit vond ik, de jongen zag heel bleek en zijn ogen waren aan het wegdraaien, ik heb hem dan proberen wakker te houden met water. De moeder was helemaal in paniek en wist niet meer wat doen, dus heb ik haar ondertussen ook een beetje gerustgesteld. Even later lag de jongen bewusteloos in mijn armen en had hij nog steeds een bloedende neus, nu geraakte ik toch ook wel in paniek! Ik heb dan uiteindelijk door met hem te praten en water over zijn hoofdje te gooien terug wakker gekregen en zijn bloedneus was uiteindelijk ook gedaan. Dat was toch een opluchting! Ondertussen was de moeder bijna aan het wenen, dus ik zei haar maar dat het wel terug goed zou komen. Ik vroeg aan de jongen of hij zich duizelig voelde of misselijk was of hoofdpijn had. Maar de jongen begon te wenen toen ik dat vroeg. Ik troostte hem, daarna vroeg ik of alles in orde was en vroeg hem om eens te proberen recht te staan ( wist ik veel wat ik juist moest doen!). Ik weet dat het geen zin had om hem naar het ziekenhuis te sturen, want dat kunnen de ouders niet betalen. Ik gaf hem een glaasje water, ondertussen ging het al veel beter met hem. Hij kreeg al terug kleur en hij kon terug rondlopen. De moeder ging bijna op haar knieën zitten om mij te bedanken! Ze deed precies of het was een wonder! Ik vind het eigenlijk niet meer dan mijn verantwoordelijkheid als juf om in deze situatie te helpen. Maar ik was toch ook even geschrokken hoor, als er zo een kindje bewusteloos in uw armen ligt, begin je direct aan de ergste dingen te denken! Toen de jongen en de moeder naar huis waren ruimde ik al het bloed op en ging ik terug naar de klas. Daarna gingen we met de bus naar de Choko Banana, daar begon ik meteen voor school te werken in de hoop dat ik dan vanavond vroeger zou kunnen gaan slapen! Daarna zijn we nog even naar de vulkaan gaan kijken, je kon hem heel goed zien en er kwam nog veel donkere rook uit. Je kon ook zien dat de vulkaan veel donkerder was door de opgedroogde lava. Daarna gingen we naar huis. Vandaag heeft Droïma een keertje gekookt ( wel met mijn hulp, want ze heeft niet veel ervaring in de keuken). Daarna belden we nog even met de jongens in Tena om nog enkele dingen af te spreken. Ik werkte nog even verder voor school, nam een douche en lag tegen 9 uur doodmoe in mijn bed!
Leuk weetje: De directeur zegt dikwijls in plaats van Señorita Marike, Señorita Marika tegen mij, wat hetzelfde betekend als juffrouw ekster. Dat vinden de kinderen dan altijd heel grappig en verbeteren de directeur!
Vandaag was het wel hard om op te staan, want ik heb maar 4 uur geslapen! Ik heb vandaag weer onthaal gedaan, de kinderen vinden het echt wel leuk en ze kunnen de liedjes al goed meezingen. Tijdens het onthaal heb ik fotos laten zien van een klasje in België, ik heb met de juffrouw afgesproken dat we via mail de kinderen konden laten communiceren, de kinderen hier kunnen dan vragen stellen aan de kinderen in België en omgekeerd. De kleuters vonden het wel heel grappig en vreemd dat de kinderen zo wit waren. Ze waren heel nieuwsgierig naar de kinderen en willen heel graag op bezoek gaan naar België. Spijtig genoeg zullen deze kinderen nooit de kans krijgen om naar België te gaan, want ze zijn vrij arm Ik schreef samen met de kleuters de eerste brief naar de kinderen in België. De directeur had gezegd dat ik vandaag weer computerles moest geven. De kinderen mochten hun naam om beurten typen. Dat vonden ze wel heel moeilijk, de meeste kinderen drukten veel te lang op een toets waardoor de letter heel veel keer achter elkaar kwam en dan waren ze helemaal in de war! Al gauw kwamen er verschillende foutmeldingen op de computer, de kinderen hebben dan niet door dat ze dan even moeten wachten en drukten verder op de toetsen waardoor het alleen maar erger werd! Omdat er maar twee computers waren die werkten, heb ik de andere kinderen in groepjes gezet, elk groepje kreeg een spelletje om te spelen: memorie, een oefening op de letter A, puzzels, ( daardoor heb ik zo lang gewerkt gisteren). Na de computerles, die toch wel vrij vermoeiend was omdat de kinderen me de hele tijd riepen, heb ik enkele klasfotos gemaakt dat vonden de kinderen heel leuk! Daarna was het speeltijd, ik moest van de directeur naar zijn kantoor komen, ik kreeg een zware ondervraging over Mon Piche ( Dat is een dorpje aan de zee waar we binnenkort naartoe gaan). Ik kreeg vragen als: waarom wil je daar naartoe? Hoe ga je daar naartoe? Met wie ga je daar naartoe? Wacht er iemand ginder op jullie? Lusten jullie wel vis? En gebakken bananen?... Ik vond het maar niets en werd er heel zenuwachtig van, de directeur is toch maar een rare hoor! Na de speeltijd heb ik met de kinderen stoelendans gespeeld, in het begin was het wel wat moeilijk voor de kinderen om te begrijpen wat de bedoeling was, maar eens ze het doorhadden amuseerden ze zich rot! Toen Jean Carlos gewonnen had heb ik het huiswerk dat ze meekregen uitgelegd ( ik geef de kinderen eigenlijk niet graag huiswerk mee, maar het moet van Señorita Céci). Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Aangekomen in de Choko Banana ben ik direct beginnen werken voor school, want ik wou vanavond toch wat vroeger in mijn bed kruipen! Tegen 16 uur gingen we naar een winkel om een vlag van Ecuador te kopen ( we hadden gisteren met die man afgesproken dat we om 16 uur zouden komen!). Daarna gingen we naar huis aten we en werkte ik verder voor school. Ik heb een klaspop gemaakt van een sok om morgen te gebruiken in de klas, ik ben benieuwd hoe ze daar op gaan reageren! ( Sorry moeke, maar er gaat hier nog meer aan gaan vrees ik dan enkel mijn sok! Ik heb mijn hoeslaken ook al gebruikt voor mijn onthaalhoek zoals je kan zien op de foto, maar ja ik moet mij hier behelpen met de dingen die ik heb hé!) Ik heb heel goed doorgewerkt, maar het werd toch nog 12 uur vooraleer ik in mijn bed lag, hopelijk morgen meer succes!
Vandaag namen we een taxi naar de Kathedraal want het was aan het regenen. Ik heb vandaag voor de eerste keer mijn onthaal gedaan met de kindjes! Dat was wel spannend want ik wist niet hoe Señorita Céci en de kleuters hierop zouden reageren. Ik begon eerst met een goedemorgen-liedje te zingen. Dat vonden de kleuters al heel leuk! Ze begonnen ook meteen mee te zingen. Na een aantal keer het liedje te zingen heb ik de dagen van de week besproken, dat vonden de kinderen ook leuk. Dan heb ik geprobeerd om de daglijn uit te leggen, voor sommige kleuters was dit wel moeilijk om te begrijpen, maar enkelen waren er toch al mee weg ( ik denk dat dat ook wel elke dag beter zal gaan). Ik vond het wel heel spijtig dat Señorita Céci mijn onthaal niet heeft gezien ( ik weet niet waar ze naartoe was) want nu weet ik nog niet goed wat zij ervan vindt. Daarna had ik van Señorita Céci de opdracht gekregen om de letter A aan te leren aan de kinderen. Ik maakte een werkblaadje om de letter A in te oefenen. Daarna was het speeltijd. Na de speeltijd heb ik de kleuters zichzelf laten tekenen op een papier. Daarna trok ik van elke kleuter een foto met zijn/haar tekening, de kleuters vonden dit heel spannend en heel leuk! Ik heb daarna de tekeningen ook opgehangen in de onthaalhoek, dat zijn de kinderen niet gewoon want meestal worden hun werkjes meteen in de kast gestoken. Daarna heb ik het liedje hoedje van aangeleerd in het Nederlands en ik moet zeggen, ik schrok ervan hoe goed dat eigenlijk ging! Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Toen de kinderen door waren, namen we de bus en gingen daarna verder te voet door naar de Choko Banana. Daar begon ik meteen ijverig te werken voor school, want ik had veel ideeën voor morgen, maar dat is natuurlijk ook veel knutselen en voorbereiden! Tegen 15 uur hadden we afgesproken met Señorita Mariana, zij ging met ons samen naar enkele winkeltjes waar je ponchos en Ecuadoriaanse vlaggen kan kopen. Na een tijdje hadden we gevonden wat we wilden en gingen terug naar de Choko Banana. Daar begon ik verder te knutselen. Tegen 20 na 6 viel ineens mijn frank, dat ik geen plastificeerfolie meer had en ik had dat écht nog nodig vandaag! Ik ben dan gaan vragen aan Susana of ik dit nog ergens kon gaan kopen. Ze zei ons dat we mee moesten gaan met twee jongens die juist in de Choko banana waren, zij zouden ons naar een winkel brengen. Wij zijn dan met hen met de auto naar een winkel gereden en hebben gelukkig nog een rol kunnen kopen! Daarna aten we in de Choko Banana en gingen naar huis. Thuis werkte ik verder voor school, ik had het precies een beetje onderschat, want ik heb moeten doorwerken tot 2 uur s nachts om alles af te krijgen! Ik kon dus nog maar maximum 4 uur slapen, dus ik geraakte wel een beetje in paniek. Ik ben tegen 2 uur dan maar heel snel in mijn bed gekropen!
Vandaag zijn we om 10 uur opgestaan, want we hadden tegen 11 uur afgesproken met Fernando (= de zoon van Señorita Mariana) om samen naar de voetbal te gaan kijken. We namen een taxi naar het stadion, kochten een kaartje en gingen op de tribune zitten. Ambato ( waar wij natuurlijk voor suporterden!) moest vandaag tegen Quito voetballen. De supporters hier hebben wel heeel veel lawaai bij! Met een hele fanfare en met vlaggen en toeters en alles erop en eraan kwamen zij mee bij ons op de tribune zitten. Ze zongen heel de wedstrijd door! Na nog geen 5 minuten had Quito al een goal gemaakt, de spanning bij ons op de tribune steeg!! Toen tijdens de pauze Ambato 3-0 achter stond, voelde je echt wel de spanning bij de supporters! Elke keer als er een goal werd gemaakt door de andere ploeg begonnen de supporters heel hard te schelden ( we verstonden niet wat ze juist zeiden, maar ik ben er zeker van dat het heel lelijke dingen waren!!!) In de tweede helft maakte Ambato dan toch nog een goal, met veel gejuich en getier in onze tribune natuurlijk. De wedstrijd eindigde met 3-1 voor Quito. Ik ken niet zo veel van voetbal maar ik vond het toch wel eens leuk om hier zo een wedstrijd mee te maken! We kregen van Fernando nog een mooi aandenken ( een vlaggetje van de voetbalploeg van Ambato) Daarna bracht Fernando ons met zijn auto naar de Choko Banana. We zijn met Susana en Arturo naar een pizzeria geweest en hebben daar een pizza gegeten. Daarna gingen we terug naar de Choko Banana waar we even werkten voor school. Tegen 4 uur gingen we met een taxi naar de bus terminal en namen daar een bus naar Salasaca. Dat was wel even spannend want de taxichauffeur zei ons dat we die bus moesten nemen, maar de buschauffeur zei dat we een andere bus moesten nemen. We werden van hier naar daar gestuurd, maar uiteindelijk hebben we dan toch de juiste bus gevonden. Toen we aankwamen in Salasaca ( daar is een marktje met allemaal kleding, muziekinstrumenten, handgemaakt door de mensen) kochten we veel souveniertjes! Toen we zowat heel de markt leeg hadden gekocht zijn we met de bus terug naar de terminal gegaan en namen we een taxi naar de Choko Banana. Daar lieten we alles wat we gekocht hadden zien aan Susana en daarna gingen we naar huis met een taxi. De taxichauffeur reed wel heel gevaarlijk! Hij had in zijn auto vanvoor een TV staan en was heel de tijd aan het volgen op de TV en niet goed op de weg aan het letten! Maar uiteindelijk zijn we wel veilig thuis geraakt! Toen we thuis kwamen heb ik eten gemaakt, hebben we gegeten, heb ik nog wat voor school gewerkt en daarna ben ik gaan slapen. Ik ben heel benieuwd voor morgen om mijn onthaal te introduceren, want de kinderen en Señorita Céci zijn deze manier van legeven helemaal niet gewoon, dus ik ben benieuwd hoe zij erop zullen reageren!
Vandaag zijn we vroeg opgestaan want Señorita Mariana had ons uitgenodigd bij haar thuis. Tegen half 10 namen we een taxi naar haar thuis. Toen we aankwamen werden we vriendelijk onthaald door 4 honden! We kregen al meteen Whisky en wijn aangeboden! Daarna gingen we met Señorita Mariana naar de keuken, want zij was eten aan het maken. Even later kwam haar man aan, hij liet ons meteen fotos zien. We bekeken alle fotos die ze hadden! Daarna kregen we een rondleiding in hun huis en in hun tuin. Ze hadden ook cavias, ze vertelden ons dat als de cavias groot waren dat ze die dan op de barbecue legden en daarna opaten! Daarna staken ze de barbecue aan en legden het vlees erop. Toen het vlees klaar was, aten we. Even later kwam ook Fernando (= de zoon van Señorita Mariana) aan. We hebben even gepraat met de zoon en hebben afgesproken dat we morgen samen naar een voetbalmatch gaan kijken. Tegen 14 uur namen we de auto om naar de school te gaan. Er waren al veel ouders in de school want het was vandaag voetbaltornooi voor de ouders. Wij hebben dan onze voetbaloutfit aangedaan. Deze hadden we gekregen. Ik moest mee voetballen met de ouders van de kleuters en Droïma moest mee voetballen met de ouders van het zesde leerjaar. Even later moesten we allemaal naar een straat wat verder want vanaf daar zouden we in de stoet moeten lopen. De fanfare van de school liep helemaal vooraan en daarachter liep dan elke keer een voetbalploeg. Wij liepen dus ook mee in de stoet! Dat was wel grappig! Toen we aankwamen op de speelplaats werd er eerst een missverkiezing gehouden, elke voetbalploeg had zijn eigen miss (= de mooiste moeder van de klas). De miss van het tweede leerjaar is gewonnen. Het derde leerjaar heeft een medaille gekregen omdat ze de mooiste voetbaloutfit hadden. Daarna moesten we poseren met alle missen en alle leerkrachten voor een foto. Na de fotosessie gingen we naar de klas, daar aten we een broodje en kregen een limonade. Daarna begon de eerste wedstrijd: het eerste leerjaar tegen het tweede leerjaar. Ik dacht dat wij daarna zouden moeten voetballen, maar de directeur zei me dat wij de volgende keer zouden voetballen, vandaag werd er maar 1 wedstrijd gespeeld. Opeens zei Señorita Mariana dat we doorgingen, dat vond ik wel spijtig want ik wilde nog wat verder kijken naar de wedstrijd. Maar alle leerkrachten gingen blijkbaar naar huis. We gingen mee naar Señorita Mariana en hebben ons daar weer omgekleed. Daarna hebben zij en haar man ons naar de Choko Banana gedaan met de auto. We zaten met vier vooraan in de auto! Dat vond ik wel wat gevaarlijk, Señorita Mariana zat zelfs met haar benen mee bij de pedalen! Toen we aankwamen hebben we nog wat mails nagekeken en daarna zijn we gaan eten in een restaurant. Toen we lekker gegeten hadden, namen we een taxi naar huis en werkten we nog wat voor school.
Vandaag was het zover, we gingen op uitstap met het vijfde en het zesde leerjaar naar de Chimborazo (= vulkaan). Toen we s morgens aankwamen was heel de school in de ban van de uitstap. Vele ouders kwamen snel nog enkele vragen stellen in verband met de uitstap. Alle kinderen waren heel benieuwd en vonden het heel spannend! Ik moest van de directeur even mee gaan naar zijn kantoor, hij zei me dat ik mijn rugzak niet kon dragen want dat ik dan te moe zou worden. Ik zei hem dat het in orde was en dat het wel zou lukken. Maar hij zei dat hij mijn rugzak wel zou laten dragen door een kind! Ik werd toch wel een beetje boos van die uitspraak dus heb ik gezegd dat ik het wel zou proberen en dat als het niet meer lukte ik mijn rugzak wel aan hem zou geven en dat hij hem dan maar moest dragen! Dat was misschien niet zo slim, maar hij begon heel hard te lachen omdat ik zo boos was, dus het was wel in orde. Na een tijdje kwam de bus dan toch aan en vertrokken we. Het was ongeveer 2 uur rijden met de bus. Op de bus vonden we het wel heel vreemd dat alle kinderen zomaar mochten rondlopen. Vele kinderen kwamen ons eten aanbieden: kip, snoepjes, chips, popcorn, en dat om 9 uur s morgens! Onderweg stopten we zeker 5 keer omdat er kinderen naar toilet moesten! Dan stopte de bus midden op de weg en gingen de kinderen in de bosjes. Soms nog geen kwartier later moest de volgende al! Toen we aankwamen was het heel koud voor de kinderen ( wij zijn dat dankzij ons Belgenlandje wat meer gewoon é). Maar we hadden toch veel kleren aangedaan en een muts en een sjaal aan. We begonnen aan onze tocht naar boven. Dat was wel heel zwaar want we zijn tot 5000 meter hoogte gegaan en daar kan je niet meer zo goed ademen! Ik vond het wel een beetje onverantwoord hoor! Zonder voorbereiding zo een zware tocht! Onderweg kwamen we mensen tegen helemaal uitgerust in bergoutfit en duidelijk voorbereid! Na nog geen 100 meter begonnen de eerste kinderen te klagen, ze hadden hoofdpijn of hadden het koud of voelden zich misselijk of Na 200 meter begonnen de eerste kinderen te vallen, ze vielen gewoon uitgeput op de grond! Wij moesten ze dan helpen en motiveren om toch door te stappen. Señorita Adelaide ( = leerkracht vijfde leerjaar) had zelf ook veel problemen, ze voelde zich niet goed en kon de tocht ook niet aan, waardoor ze ook begon te klagen en dit was niet bepaald motiverend voor de kinderen! Na een tijdje begonnen sommige kinderen zelfs over te geven! Wij zijn er dan bij blijven zitten en wachtten tot de directeur langskwam, wij dachten dat hij wel zou weten wat we met die kinderen moesten doen. Maar toen hij aankwam zei hij gewoon: Dat is niets, doorlopen! Ikzelf had toch ook wat problemen, door de hoogte en mijn keelontsteking kon ik heel moeilijk ademen. Ik voelde me ook heel duizelig en misselijk! Zo duizelig soms dat ik even moest gaan zitten in de hoop dat ik dan niet zou flauwvallen! Ik vond het echt onverantwoord! Sommige kinderen konden het wel aan, maar het merendeel had écht wel problemen. Het was zo een vreemd zicht: kinderen die uitgeput op de grond vielen, kinderen die moesten wenen, kinderen die moesten overgeven, kinderen die hun longen er bijna uithoesten, ! En dit was dan het hoogtepunt van het jaar! Toen we even later aankwamen bij een huisje zijn we daar naar binnen gegaan om iets warm te drinken. Sommige kinderen hun handen en hun gezicht waren zo koud als een ijsblokje, echt niet te doen! Ik heb dan maar geprobeerd om de kinderen een beetje op te warmen want anders geraakten ze nooit meer terug vreesde ik. Ik wilde heel graag mijn kleren aan hen geven, maar ik had natuurlijk niet genoeg kleren aan om 66 kinderen aan te kleden! De kinderen waren wel heel lief voor elkaar, ze hielpen elkaar en ze warmden elkaar op. Na een kwartiertje zitten gingen we terug naar beneden, dit ging wel iets beter. Toen we beneden aankwamen aten we, de kinderen waren ondertussen bijna bevroren en smeekten bij de directeur of ze in de bus mochten gaan zitten omdat het daar toch iets warmer is. Na een tijdje zagen mochten de kinderen dan toch uiteindelijk in de bus gaan zitten. Señorita Adelaide was tijdens het eten heel hard aan het klagen over de koude en ze bibberde bijna uit haar vel, dus heb ik haar een trui van mij gegeven. We kregen eten van de directeur: koude rijst, koude kip en koude patatjes. Daarna kregen alle kinderen een warme chocomelk. Toen vertrokken we terug met de bus richting Ambato. Na 2 uur rijden zei de directeur dat Droïma en ik moesten uitstappen, want dat we nu dichter bij huis waren en we moesten niet helemaal meer meegaan naar de school. We namen afscheid van de kinderen en stapten uit. We gingen ineens naar het shoppingcenter want ik moest nog witte schoenen hebben om onder mijn voetbaluniform te dragen voor morgen te voetballen in de school. Daarna gingen we naar huis, namen onze laptop en vertrokken naar Susanna. Daar hebben we dan even onze mails nagekeken en gegeten. s Avonds toen we naar huis wilden gaan hoorden we muziek in een kerk dus gingen een kijkje nemen. Wat we zagen was fantastisch! Alle mensen daar groot en klein waren aan het dansen heel de kerk rond! We vroegen of we mee mochten doen en dat mocht. Dus wij maar meedansen en rondspringen! Dat was wel grappig, want we konden niet zo heel goed volgen. Achteraf vroegen we wat dit eigenlijk was ( wij dachten eigenlijk dat het een sekte was ofzo), de mensen zeiden ons dat het een mis was. Daarna namen we de taxi en gingen naar huis. Ik nam nog vlug een douche en kleedde me om en daarna vertrokken we naar de milk, dat is een discotheek. ( eigenlijk zoiets als de copa) Miki heeft ons afgezet bij de discotheek. Toen we aankwamen was er wel niet veel volk, dus zijn we maar gaan zitten en hebben we een cerveza (= een pintje) gedronken. Even later trokken we het ons niet meer aan dat er nog niet zoveel volk was en zijn we beginnen dansen ( niemand kent ons hier toch J ) Even later werd ik geroepen door een meisje, ze zei dat ik bij hen moest komen dansen in de groep dat is veel leuker. Dat was inderdaad ook veel leuker! Op die manier hebben we weer wat lokale bevolking leren kennen! We hebben het feestje samen met hen afgesloten ( het was wel al gedaan om 2 uur). Daarna namen we afscheid en namen een taxi naar huis en gingen we slapen. Het was weer een leuke maar vermoeiende dag!
Toen we aankwamen op school wenste iedereen ons een gelukkige Valentijn. Ik kreeg ook van de kleuters bloemetjes en van een kleuter kreeg ik zelfs chocolade. Dat was wel even moeilijk want de chocolade was ingepakt en ik wist niet goed of het nu onbeleefd was om het cadeautje uit te pakken of dat het onbeleefd was om het dicht te laten. Ik nam het aan, bedankte de kleuter en wachtte even, toen de kleuter bleef kijken heb ik het maar open gedaan. Vandaag kregen de kleuters Engelse les van señorita Gabriella. Ik vind haar wel heel leuk, ze is 22 en is eigenlijk de enige leerkracht die oprecht geïnteresseerd is in wat we in Tena gedaan hebben. Dat gevoel heb ik toch. Het is wel grappig als ze Engels geeft, ze kan vrij goed Engels, maar haar uitspraak trekt soms op niets! ( zo zegt ze bv. Bery good). Ondertussen moest ik van señorita Céci voor elke kleuter een hartje tekenen en uitknippen om mee te geven naar huis. Na de speeltijd maakte ik met de kleuters kussentjes uit rubber om in de onthaalhoek te leggen. Ik speelde enkele spelletjes met hen in de onthaalhoek, dat was niet zo gemakkelijk want de kleuters zijn het niet gewoon om in een kring op een kussentje te zitten. Ik moest elk kindafzonderlijk op zijn/haar kussentje zetten want anders begrepen ze het niet! Daarna maakte ik met hen een werkblaadje. Toen de school gedaan was namen we de bus naar de Choko Banana. Daar keek ik mijn mails na en begon te werken voor school. In de namiddag gingen we nog geld afhalen want we moesten Susana nog betalen voor het eten. Ik kreeg van Susana een thee met oregano voor mijn maag. Daarna gingen we naar huis, aten we en werkten verder voor school. Morgen gaan we een vulkaan ( de Chimboraza) beklimmen met het vijfde en zesde leerjaar. Ik ben wel heel benieuwd want Susana heeft ons gewaarschuwd dat we heel warme kleren moesten aandoen, want anders zouden we in het ziekenhuis belanden!We moesten ook pijnstillers meenemen voor als we hoofdpijn kregen. Ook moesten we onze mond bedekken want op die vulkaan zijn er veel assen door de uitbarsting van de andere vulkaan. Dus ik ben wel heel benieuwd!
Vandaag weer vroeg opgestaan om naar het schooltje te gaan. Dat was wel weer moeilijk! Toen we aankwamen in de school was de directeur niet aanwezig. Niemand wist waar hij was! Na de driloefeningen ging ik naar de klas. Ik had op voorhand gevraagd of ik iets moest voorbereiden, maar señorita Céci had gezegd dat dat niet nodig was. Maar ze liet me wel heel de dag lesgeven! Als ik dat had geweten had ik wel wat voorbereid! Ik heb eerst een werkblaadje gemaakt met de kinderen. Daarna was het turnen, maar señor Marcello was ook niet aanwezig dus señorita Céci vroeg me of ik turnen wilde geven. Ik heb dan eerst een opwarming gedaan en daarna heb ik enkele spelletjes gespeeld. Toen was het speeltijd, ondertussen was de directeur blijkbaar aangekomen. Na de speeltijd had een kleuter een bloedneus, ik zag señorita Céci al bijna flauwvallen, dus ik heb gezegd dat ik me wel zou bezighouden met hem. Nada t ik de kleuter verzorgd had ben ik met hem naar de klas gegaan. Daar heb ik samen met de kinderen nog wat geoefend op hun naam schrijven. Toen de school gedaan was, kwamen er enkele moeders praten over het voetbaltornooi voor zaterdag. Ik heb van hen ook een voetbaloutfit gekregen om mee te spelen! Ik ben eens benieuwd! Daarna namen we de bus en stapten we verder naar de Choko Banana. Daar kregen we eten en daarna werkten we nog wat voor school. Toen gingen we naar huis en knutselde ik verder voor de onthaalhoek die ik maandag zal introduceren. Ik voel me nog steeds wel ziek dus ik ga vroeg slapen vandaag.
Vandaag hebben we goed uitgeslapen. Toen ik opstond voelde ik me wel terug zieker. We gingen naar de Choko Banana en ik mailde nog wat. Toen ik s middags eten kreeg, voelde ik echt dat het niet in orde was met mijn maag: ik had bijna niets gegeten maar ik voelde me helemaal opgeblazen en had veel pijn. Na het eten ging ik met Susana eerst mijn pakket met materiaal voor de kleuters halen bij DHL. Daarna ging ik met Susana naar de dokter want ik voelde me echt niet goed. De dokter voelde aan mijn buik en trok maar een bezorgd gezicht, ik kreeg natuurlijk al schrik, want ik verstond helemaal niet wat hij allemaal te zeggen had. Ik verstond alleen dat hij zei dat het er niet goed uitzag! Daarna schreef hij verschillende medicamenten voor. Ik vroeg nadien aan Susana wat er aan de hand was, ze zei me dat ik een keelontsteking had en ook iets met mijn maag en darmen. We zijn dan naar de apotheker gegaan om de medicatie te gaan halen. Wat een rare toestand daar: de man gaf geen doosjes mee, enkel de aantal pillen die ik nodig had, sommige werden zelfs ingepakt in een papiertje. Ik vertrouwde het zaakje niet helemaal, maar ik zal de pillen maar braafjes nemen zeker J. Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, ik nam mijn pakket en we zijn dat eerst naar huis gaan doen. Daarna gingen we inkopen doen, want we hadden geen eten meer in huis. Toen we thuis kwamen hebben we gekookt en na het eten kwam Miki nog even bij ons zitten om te praten over onze avonturen in de jungle. Dat was wel leuk en ik oefende ondertussen mijn Spaans nog een beetje. Daarna maakte ik mijn reflectieverslag verder af en gingen we slapen.
Vandaag was het dan zover, we moesten terug naar Ambato en deze mooie streek verlaten! L s Morgens pakten we in en namen een taxi naar Tena. We gingen nog even mee met Christopher naar hun school om eens een kijkje te nemen. We maakten kennis met padre Ernesto ( = de directeur) en kregen een rondleiding van Christopher. Daarna namen we afscheid en gingen naar Wim, want hij zat in een internetcafé en ging met ons mee naar de bus terminal. Daar namen we afscheid van Wim en vertrokken terug naar huis. Dat was weer een lange en zware busreis! Aangekomen in Ambato namen we een taxi naar de Choko Banana. We keken onze mails na en maakten onze blog in orde. We aten in de Choko Banana en gingen vroeg naar huis om vroeg in ons bed te kruipen, want ik was wel heel moe na zon zware maar heel leuke week!
Ps. Zoals jullie misschien al weten is de vulkaan hier uitgebarsten! En wij zaten ondertussen toch wel in Tena zeker! We hoorden dat de kinderen niet naar school geweest zijn vorige week omdat er veel assen waren en dat is niet goed voor uw longen en als je dat op je huid krijgt kan dat een allergische reactie veroorzaken. Daarom konden de kinderen niet naar school komen.
Vandaag hebben we eerst even uitgeslapen. Daarna vertrokken we naar Tena, daar aangekomen zijn we eerst ergens gaan eten, want na zon tochtje hadden we wel honger gekregen. Dan zijn we naar de bank geweest om geld af te halen. Daarna hebben we in de bus terminal kaartjes gekocht om morgen de bus te nemen. Toen gingen we naar een man die een boa constructor had, we hadden van de jongens gehoord dat je die mocht pakken en dat wilde ik wel heel graag eens een keertje doen! Wat een groot beest was dat! Het woog wel wat en het was een heel raar gevoel in mijn nek. Ik vond het wel spannend dat de man de slang rond mijn nek deed, want het is wel een wurgslang en ik voelde de slang al beginnen knijpen! Daarna gingen we naar de winkel om inkopen te doen. Toen begon de dagelijkse regenbui weer en we waren natuurlijk weer drijfnat. We namen een taxi naar huis, dat was wel even spannend, want toen hij door de rivier was gereden geraakte hij niet zo goed berg op. Maar na een paar keer proberen lukte hem dat toch. Toen we thuis aankwamen gingen we nog even zwemmen in de rivier, dat was wel zalig, de zon was lekker warm en dan in de rivier echt zalig! s Avonds aten we pannenkoeken die Christopher gemaakt had. Daarna ging Christopher naar de overkant van de rivier, daar woonden Belgen die ook op buitenlandse stage zijn en we hadden afgesproken dat we hen vanavond gingen komen halen. Toen ze bij ons aankwamen gaven we hen eerst een rondleiding in het huis. Daarna zaten we gezellig bij elkaar en vertelden onze ervaringen aan elkaar. Het was fijn om eens te horen hoe Thijs ( kleuterleider) zijn stage deed met de kleuters. Ook de verhalen van Sarah die lager onderwijs doet waren fijn om te horen. We bleven lang zitten en daarna gingen ze weer naar huis en gingen wij slapen.
Vandaag was het rustdag, dus we hebben heel de dag niets gedaan. We hebben wat gerust in de hangmat en boekjes gelezen. Dat was wel nodig want ik ben wel heel moe ondertussen! s Avonds hebben de jongens scampis met pasta gemaakt. Jaja we worden hier nogal verwend Zenne! Daarna hebben we nog wat gezeten en gepraat en zijn we stilletjes aan gaan slapen. Het was een hele luie dag, maar dat was ook wel eens leuk!
Vanmorgen opgestaan met nog meer beten natuurlijk! Het was heel hard aan het regenen echt niet normaal! We kregen ontbijt van Juan. Ons programma zou een beetje wijzigen, want ze vonden het te gevaarlijk om met de kano te varen als het zo hard regende. Dan hebben we een lange broek aangedaan, laarzen, regenjas en ons heel goed ingesmeerd want we zouden een tocht doen door de jungle. Dat was wel zwaar want het was heel warm, maar toch heel hard aan het regenen. De grond was ook een modderboel geworden. We ontdekten echt heel veel over de planten en de dieren! Juan wist er heel veel over. Op een gegeven moment had juan een hol van een tarantula gevonden en hij had er niet beter op gevonden om de tarantula naar buiten te lokken door met een stokje in het hol te peuteren. We moesten wel wat opzij gaan, want als de tarantula uit het hol zou komen zou die wel aanvallen zei hij. Wij natuurlijk vol spanning aan het wachten, maar geen tarantula te zien, het hol was leeg Dat was wel spijtig vonden we. Daarna zette Juan met kleurstof van een vrucht tekeningen op onze gezichten. Hij maakte ook met palmboombladeren een hoed voor me zodat ik een echte jungleprinses was! Juan liet zien hoe de mensen hier een val voor de dieren maken. Na de tocht gingen we terug naar ons hutje en kregen we eten. Na het eten hielden we opnieuw een siesta in de hangmat. Ondertussen gaf Juan ons een tatoeage met natuurlijke kleurstoffen, deze zou er 10 dagen opblijven. Daarna gingen we weer verder met de kano en gingen opnieuw naar het indianendorpje van gisteren. Maar weer was er niemand te zien, Juan zei dat waarschijnlijk iedereen aan het werken was. Hij liet ons enkele vruchten zien en nam voor ons ook pompelmoes mee. Dat waren echt wel grote pompelmoezen! Die aten we dan op in de kano. Daarna stopten we bij een vrouw die iets aan het doen was in het water. Bleek dat zij goud aan het zoeken was, we vroegen of we ook eens mochten proberen en ja wij vonden ook goud! Daarna nodigde de vrouw ons uit bij haar thuis. Hun huis was een beetje verder en om er te geraken moesten we eerst nog door een moeras. De mensen zijn heel gelukkig, maar ik denk toch niet dat ik zo zou kunnen leven! Ik heb wel veel respect voor die mensen! We kregen ook een drankje aangeboden, we proefden ervan en het was écht walgelijk! Ik lustte het écht niet, heel lastig, want uit beleefdheid en respect voor die mensen wilde ik het niet laten staan, dus heb ik het grootste deel maar braafjes opgedronken. Daarna gingen we met de kano terug naar het beginpunt en reden daar met de pickup naar het centrum van Tena. Daar gingen we eerst nog naar de winkel en daarna gingen we naar huis. Daar aangekomen onaangename verrassing: er was geen elektriciteit meer! Dan maar met kaarsjes het gezellig maken é. Dat is wel heel spannend ze zo met heel weinig licht midden in de pikzwarte jungle! Even later kwam Gerard op bezoek, Gerard woont een kilometer verder en is dus een buur. Het is een Nederlander van 50 jaar, 4 jaar geleden heeft hij alles in Nederland verkocht en is hier een huis beginnen bouwen, maar na een jaar was al zijn geld op waardoor hij zijn huis niet afkreeg. Hij woont nu in de kelder van zijn hele grote huis! Het is wel een rare kwiet, maar hij was wel heel vriendelijk! We hebben nog iets gedronken en nog lang gepraat tot in de vroege uurtjes en dan zijn we gaan slapen.
Vandaag heel vroeg opgestaan want we moesten om 9 uur in Limon cocha zijn. Tegen kwart na 7 zijn we vertrokken aan de weg, nu viel het veel beter mee omdat het nog vroeg was en het was nog niet zo heel warm. Toen we aankwamen aan Limon cocha ( = een hotel, zij organiseerden deze tweedaagse) kregen we eerst nog een ontbijt. Daarna vertrokken we met een pickup naar een goed stuk van de jungle, dat was een uurtje rijden. We zijn dan met een grote kano vertrokken op de rio. Dat was echt wel zalig, midden in de jungle, kei mooie natuur! Wij met 4 en dan de gids erbij, echt leuk! We hebben echt ook geluk gehad met onze gids, de juan, hij was echt heel sociaal en heel grappig en hij wist heel veel van de jungle, we hebben veel bijgeleerd! Eerst zijn we gestopt in een indianendorpje langs de kant van de rio, maar er was niemand te zien, het zag er maar verlaten uit dus zijn we maar verder gegaan. Dan zijn we verder nog eens gestopt en zijn we de jungle ingegaan, das was echt prachtig! Juan liet ons vele bloemen en planten zien, ruiken en soms zelfs proeven! Er waren wel veel insecten en die lusten mijn precies wel heel graag! Mijn benen stonden vol met beten, hoewel ik me heel goed had ingesmeerd tegen insecten!(ik heb ze geteld op mijn 1 been en daar had ik er al 94!) Gelukkig hadden we onze malariatabletten ook goed genomen! Na ons tochtje gingen we verder met de kano, even later stopten we weer aan de kant, want daar zouden we eten. We kregen eerst een rondleiding in een museum over hoe de mensen hier leven en hoe ze op jacht gaan enzo. Even later mochten we zelf ook eens met een blaaspijp proberen te schieten. Dat was wel grappig want de blaaspijp was vrij lang en woog wel zwaar! Ondertussen maakte Juan eten voor ons klaar. Juan gebruikte palmboombladeren als tafelkleed! Na het eten deden we een siesta in de hangmat. Daarna gingen we weer verder met de kano en stopten bij een reservaat voor dieren die een tijdje niet meer konden overleven in de jungle. Dat was wel heel leuk, de aapjes liepen er rond! Ook zagen we veel verschillende vogels, een kaaiman, schildpadden, jaguars, Sommige dieren moesten wel in kooien want zij waren te agressief om los te lopen. Na deze wandeling gingen we weer verder en stopten we ergens om in de rio te zwemmen. Dat deed wel deugd want het is wel heel warm en vochtig hier, dus je zweet je wel kapot! Daarna gingen we weer verder en stopten een eind verder om te overnachten. We zouden overnachten in een hutje aan een soort van hotel. Eerst maakte Juan nog eens eten voor ons en daarna gingen we nog even in de hangmat liggen om te genieten van de ondergaande zon in de jungle met op de achtergrond de typische junglegeluiden! Echt zalig! We zijn dan ook in de jungle hout gaan sprokkelen om een kampvuurtje te maken, zelfs s nachts was de temperatuur aangenaam! Na een lange en vermoeiende dag gingen we slapen. Eerst nog alle beesten wegjagen uit ons hutje en dan naar dromenland.
Ik heb vannacht echt slecht geslapen, ik heb heel de nacht moeten hoesten, waardoor ik altijd opnieuw wakker werd! Langs de andere kant heeft de jungle toch ook veel geluid bij hoor! Echt zoals in de filmpjes, de dieren in de jungle maken heel de nacht door geluiden. Dan uiteindelijk toch maar opgestaan en in de hangmat gaan liggen in de hoop dat ik daar nog even kon slapen. Christopher werd wakker en ging nog even joggen, ik twijfelde even of ik mee zou gaan, maar uiteindelijk denk ik dat dat niet zo een goed idee was in mijn toestand. Ik ben na een tijdje toch maar terug in mijn bed gaan liggen om nog even te slapen. Dat lukte me uiteindelijk! Na een tijdje maakte Droïma me wakker want we zouden naar Tena gaan. De weg die de jongens elke dag moeten doen, vind ik toch wel hard: brandende zon, stenen en zand en heel de tijd berg op en berg af! Toen we na een 40 minuten aan het einde van de weg kwamen, namen we een bus verder naar het centrum. Toen we daar aankwamen gingen we eerst naar een hotel om een uitstap voor morgen vast te leggen. Daarna gingen we nog even een terrasje doen. Opeens viel de regen met bakken naar beneden! Nu weet ik waarom het regenwoud REGENwoud wordt genoemd! Daar is een Belgische regenbui niets tegen hoor! Op een paar seconden ben je doorweekt. Aangezien de regenbui wel even duurde, zijn we er maar doorgegaan en hebben even in een internetcafé geschuild en onze mails nagekeken. Daarna kochten we nog eten en gingen met een taxi naar het huis. Daar maakten we eten klaar en aten. Daarna speelden we nog een spelletje scrabble en gingen naar Bert zijn huis (400 meter verder) om de was te wassen. Ik kan jullie verzekeren als het in de jungle donker is dan is het écht pikkedonker en zie je niets! Na de was hebben we nog even iets gedronken en zijn gaan slapen. Hopelijk lukt dat vandaag beter!
Morgen vertrek ik voor een week naar de jungle dus dan zal ik niet zoveel op mijn blog kunnen zetten. Maar wees gerust mijn avonturen ginder zullen jullie zeker nadien kunnen lezen!
Vanmorgen een ramp, ik had ondertussen al 38,7 graden koorts en voelde me natuurlijk een wrak! Ik wilde het liefste gewoon in mijn bed blijven liggen, maar dat ging niet want alles was al geregeld om naar Tena te gaan. Dan maar vlug een douche genomen en een koortswerend medicijn en naar de busterminal vertrokken. De jongen waren daar aan het wachten op ons, gelukkig namen zij mijn bagage over, want ik had tegen dan geen kracht meer! Tegen half 10 vertrokken we dan met de bus naar Tena. De busreis was echt afzien! 6 uur op een hete bus met koorts. Ik had gehoopt dat ik een beetje kon slapen op de bus, maar dat is er niet van gekomen! Onderweg hadden we nog vertraging omdat een vrachtwagen voor ons zich had vastgereden. De weg is ook niet zoals in België gewoon zand en grote stenen. Aangekomen in Tena gingen we eerst nog even naar de winkel voor eten te kopen. Vele mensen waren nog in carnavalbestemming en bekogelden anderen met blauw water, modder, bloem, eieren, Gelukkig werden we hiervan bespaard, want we hadden een grote rugzak met kleren enzo bij. Daarna namen we een taxi, dit moest een 4x4 zijn want anders zou hij niet boven geraken en vastzitten. De taxi moest door de rivier om aan het huis te geraken, ik vond het wel echt heel spannend! De weg was vol stenen en de auto hobbelde dus wel stevig. Toen we aankwamen werden we aangenaam verrast door een houten villa in de jungle! Echt prachtig, ik werd er helemaal stil van! ( chapeau Herman!) Toen gingen we naar Carlos die een beetje verder woont, want hij had de sleutel van ons huis, maar hij was niet thuis. Dus zijn we maar naar de rivier gegaan achter het huis. Echt een heel mooi landschap! We staken de rivier over ( al onze kleren waren doorweekt, want het had juist geregend dus de rivier stond tot net boven mijn schouders). Er was ook heel veel stroming op de rivier! Toen we aan de overkant kwamen zaten we even op het strand van Hakuna Matata ( inderdaad jullie lezen het goed Hakuna Matata!!). Daarna moesten we terug aan de overkant zien te geraken, de jongens hebben ons echt moeten helpen want we konden de stroming echt niet tegenhouden. ( ondertussen was mijn koorts al weg, maar had ik nog wel een enorme hoest en voelde ik me toch nog niet 100 % in orde). Toen we terug waren namen we een douche en daarna gingen we even in de hangmat liggen. Echt wel een zalig gevoel ze zo in een hangmat midden in de jungle! Daarna maakten we eten en na het eten hebben we de gezelschapspelletjes bovengehaald en rustig een gezelschapspelletje gespeeld. Daarna gingen we slapen.
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
