Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen want het was nog wel laat geworden gisteren! We zijn dan naar de jongens geweest in de Choko Banana en die lagen nog in hun bed! We hebben ze dan wakker gemaakt en zijn met een taxi naar een festival gegaan. Dat viel wel wat tegen vond ik, want het was vooral hardcore muziek enzo! Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, want om 7 uur zou er weer een parade zijn. Toen ik aankwam voelde ik me echt niet zo goed, dus ben ik even gaan slapen. Toen Droïma me wakker maakte omdat de parade begon, voelde ik me wel écht niet goed! Ik had het keiwarm en verkouden en hoesten en van alles en nog wat! Na de parade wilde ik naar huis gaan, want ik had ondertussen ook al moeten overgeven enzo en ik voelde me echt wel slecht! Toen we buiten kwamen werd het ons al heel snel duidelijk dat we nog niet naar huis konden, want er was veel te veel volk op straat! We zijn dan terug naar de Choko Banana gegaan en daar kreeg ik van Susana een drankje op natuurlijke basis om mij beter te voelen. Na een tijdje creperen hebben we dan toch een taxi kunnen bemachtigen en zijn we naar huis gegaan. Daar aangekomen werd mijn vermoeden bevestigd: ik had koorts! Ik dan maar snel in mijn bed gekropen want morgen vertrekken we naar Tena. Ik hoop dat ik dan beter ben!
Vandaag stonden we heel vroeg op want het was parade voor carnaval. Er was al heel vroeg veel volk buiten om te wachten op de parade! Eerst kregen we ontbijt in de Choko Banana en daarna keken we naar de parade, we konden van op het terras van Susana naar de parade kijken. Dat was wel leuk, maar we hebben ons wel goed moeten insmeren want we stonden recht in de zon! Na de parade zijn we wat gaan rondwandelen in Ambato, amai hoeveel zatte mensen zo vroeg op de dag!!! Er zijn ook gewoon mensen die hun roes aan het uitslapen zijn op straat. Overal werd er gedanst en de mensen hadden een soort van spuitbus vast waar ze u dan mee volspoten. Als gringo hier kregen we natuurlijk de volle lading! Het was wel een leuke sfeer, maar wel een zattemanssfeer! Nadat we een beetje hadden rondgekeken in Ambato gingen we nog iets drinken op een terrasje. Het zijn toch maar grote pintjes hoor, zo 75 cl! Daarna gingen we nog eventjes op het terras van Susana zitten in het zonnetje. We aten en gingen daarna naar een bailes (= dansfeestje). Daar aangekomen wisten we niet wat we zagen: midden op straat een groot podium, een optreden, iedereen danste op straat en écht iedereen was zat! Natuurlijk kregen we de volle lading weer van het gekleurde schuim uit de spuitbussen! Op het einde van de avond hingen we helemaal vol! Maar we waren wel slim hoor we hebben ook ieders een bus gekocht zodat we ons konden verdedigen! Het was écht wel plezant, maar wel vermoeiend! Alleen als het in je ogen komt was het precies traangas ofzo, u ogen brandden dan echt kei hard! Tegen half 3 namen we een taxi en gingen weer naar huis.
Vanmorgen zijn Droïma en ik vroeg opgestaan want om 9 uur was het mis en de president kwam ook, dus dat wilden we niet missen ( ook al waren we nog heel moe). De mis ging door in het park, natuurlijk kei veel volk en we hebben niets van de mis kunnen zien! Op een gegeven moment waren er geweerschoten en kwamen er uit de lucht allemaal papiertjes met een boodschap op. Op de kathedraal was ook een heel mooi werk gemaakt uit fruit en bloemen. Even later kwamen we ook de scouts van Ambato en de scouts van Quito tegen. (chiro hebben ze hier niet denk ik maar ik ben ook wel heel scoutslievendJ ). We hebben met de scouts van Ambato afgesproken dat we hen eens gaan bezoeken. Daarna gingen we naar de Choko Banana, daar hebben we dan nog wat geslapen. Na de middag gingen we naar een festival hier in de buurt, dat was wel grappig ( het was met de Ecuadoriaanse Frans Bouwer!). Daarna gingen we nog naar een tentoonstelling van bloemen en schilderijen. s Avonds wilden we naar een concert van Aventura gaan kijken ( zij hebben in België ook eens een hit gehad en hier zijn ze heel populair!!). Toen we aankwamen moesten we toch even slikken, want er was keikeikeiveel volk! De wachtrij was heel lang! We gingen toch maar een inkomkaart halen en begonnen aan te schuiven. Na anderhalf uur bleek dat we in de verkeerde rij stonden! Dan maar naar de juiste rij gegaan, waar we gelukkig niet meer zo lang moesten aanschuiven. We hadden de goedkoopste inkoopkaarten gekocht met het gedacht dat we dan wel op het middenplein zouden staan. Maar hier is het dus andersom dan in België, als je de goedkope inkomkaarten neemt zit je in de tribune en heb je een zitplaats en als je de dure inkomkaarten neemt, sta je in het middenplein. Het concert ging door in het stadion van Ambato, er was heel veel volk!!! s Avonds na het concert gingen we nog in de Cuba Sun (= coctailbar) nog een cocktail drinken om de avond af te sluiten. Vandaag bleven we in de Choko Banana slapen, want morgen is het vroeg parade en anders zouden we niet meer door kunnen omdat er zoveel mensen zouden zijn.
Vandaag was het moeilijk om vroeg om te staan, want het was gisteren wel laat. We vertrokken naar de Kathedraal, waar de jongens op ons wachtten. Ze gingen vandaag mee naar ons schooltje om eens te kijken. Het was vandaag feest voor carnaval. s Morgens kregen de kinderen driloefeningen en daarna was er een soort van danswedstrijd, van elke klas moesten twee koppeltjes naar voor komen om te dansen. De directeur vroeg me ook ten dans, dat vond ik wel niet zo leuk want ja iedereen was zo aan het kijken! Daarna werden de koppeltjes die niet goed dansten terug naar hun rij gestuurd, toen er 5 koppeltjes over waren kregen die een geschenkje. Daarna gingen we naar de klas. Ik begon meteen met de kleuters de maskers te versieren, dat vonden ze wel heel leuk. De kindjes waren vandaag ook vrij braaf en ze luisterden vrij goed. Twee kleuters heb ik wel aan de kant moeten zetten omdat ze niet luisterden. Toen de maskers klaar waren speelde ik nog een spelletje met de kleuters op de speelplaats. Daarna was het speeltijd, we kregen van de directeur eten omdat de jongens er waren. Na de speeltijd was het feestje in de klas voor al de jarigen uit de maand januari. Dat was wel leuk, de kleuters dansten, kregen taart, Er was wel een jongen die zich niet goed voelde, ik voelde aan zijn hoofd en hij had duidelijk koorts. Ik ging met de jongen naar Señorita Céci en zij gaf hem een pilletje. Tijdens het feestje kwamen de jongen ook mee dansen met de kleuters, dat was wel grappig! Na het feestje was het tijd om naar huis te gaan. De school was vroeger gedaan maar we weten niet goed waarom. Daarna stapten we naar de Choko Banana, aten en daarna zijn we op het terras gaan liggen om wat te slapen. Even later werden we wakker omdat het regende, dan zijn we maar verhuisd naar de kamer van de jongens om verder te slapen. S avonds hebben we nog gegeten in de Choko Banana en dan zijn we naar een coctailbar geweest om eerst nog een cocktail te drinken. Daarna gingen we naar een discotheek, dat was wel grappig want het was meer een chirofuif ofzo,in een tent. De security liep met een knuppel rond en er was 1 security man en die was écht gigantisch! Na een tijdje roken we ineens precies opgebrand plastiek en er onstond een brandje, waarschijnlijk kortsluiting ofzo. Maar even later was alles weer in orde en ging het feestje door! Tegen 3 uur zijn we dan toch maar naar huis gegaan want we waren heel moe!
Vandaag heb ik niet zoveel gedaan in het klasje, ik heb allemaal ogen uit de maskers gesneden zodat we ze morgen kunnen versieren. Toen we aankwamen in de Choko Banana dachten we dat de jongens er al zouden zijn, maar dat was niet het geval. Ze kwamen aan tegen 15 uur, we hebben nog even gewerkt voor school en dan zijn we met zn allen vertrokken naar huis, onderweg gingen we nog naar de winkel, want we gingen barbecueën omdat de jongens er waren. Dat was wel leuk, zo s avonds gezellig barbecueën en wat bijpraten. Op een gegeven moment zeiden de jongens dat ze een verrassing hadden voor mijn verjaardag en ze blinddoekten me. Ik moest naar buiten gaan, ik kreeg een stok in mijn handen en ik moest op een Piñata kloppen, met de bijhorende snoepjes die er dan uitvielen. Dat vond ik wel een heel leuk cadeau!!! Daarna gingen we slapen, want we moeten er morgen weer vroeg uit!!!
Vandaag op school werd de directeur weer boos op mij, ik weet niet goed of het om te lachen was of dat hij het serieus meende, s morgens na de driloefeningen moeten de kinderen altijd zwaaien met hun zakdoek, opeens vroeg hij waar mijn zakdoek was. (Ik had er wel 1 maar die was in de klas, maar de juffen zwaaien nooit met hun zakdoek, dus wij hadden het ook nog nooit gedaan) Hij zei dat ik er morgen 1 moest meenemen, want dat hij anders ook aan mijn haren zou trekken! Maar ondertussen lachte hij ook wel, dus ik weet niet of hij het echt meende. ( De directeur is maar een speciale man ze!) De leerkracht die gisteren boos was weggelopen, was vandaag niet op school, dus bleven de kinderen alleen in de klas! Ze hadden een opdracht gekregen die ze moesten afmaken. Toen ik naar het klasje ging heb ik eerst even de ballonnen verder afgewerkt en hing ik er namen aan. Toen de leraar van turnen binnen kwam, vroeg Señorita Céci of hij haar wilde helpen met de klas te versieren ( aan het plafond, dus daar was zij of ik te klein voor) Ik dacht dat het maar eventjes zou duren, maar ze bleven maar verder werken en de kinderen werden ondertussen alsmaar drukker en drukker. Ik vroeg aan Señorita Céci of ik met de kinderen buiten een spelletje mocht gaan spelen, maar ze zei dat ik dat niet hoefde te doen en dat ik alles rustig aan moest doen. Ik heb dan maar verder ballonnen beplakt met papier-maché en voor ik het wist was het speeltijd en hadden de kinderen geen turnen gehad. Na de speeltijd ging ik even iets uittesten om de kinderen te laten luisteren als ze te druk waren. Ik zei dat wanneer ik mijn hand in de lucht stak, ze dat ook moesten doen en stil moesten zijn. Ik oefende dit een aantal keer met de kleuters, dat vonden ze heel leuk want ze mochten dan eerst heel veel lawaai maken en dan daarna zo snel mogelijk hun hand in de lucht steken en stil zijn. Ik schrok er eigenlijk van dat de kinderen het zo goed deden, dus ik gaf hen complimentjes en een applaus! Hun neus krulde bijna van trots te zijn! Daarna deed ik een klein toneeltje met mijn masker op, dat vonden de kleuters ook wel heel grappig. Ik legde hen uit dat als ze ook zon masker wilden hebben, dat ze heel veel papier moesten plakken op hun ballon anders zou het niet stevig genoeg zijn. De kinderen wilden echt wel graag ook een masker dus plakten ijverig hun ballon vol. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, de directeur nam ons mee met zijn auto. De leerkrachten en de directeur vinden het trouwens heeeel grappig om ons te koppelen aan Señor Venicio, terwijl we hem écht niet tof vinden! Dat is wel niet leuk, want ze zitten dan de hele tijd met ons te lachen en ons te pushen om met hem naar de discotheek te gaan, maar daar hebben we helemaal geen zin in, dus zoeken we altijd een goed excuus! Natuurlijk vond de directeur dan dat Señor Venicio met ons mee naar de Choko Banana moest stappen. Droïma en ik zijn dan heel de tijd beginnen praten zodat Señor Venicio geen kans kreeg om te praten met ons, want we vinden hem écht niet leuk! Toen we aankwamen in de Choko Banana aten we en begonnen te werken voor school. Droïma belde ook nog met haar ouders en tegen 16 uur vertrokken we naar een kermis ( De directeur had ons en de kinderen gratis bonnetjes gegeven om te gaan en had s morgens tegen alle kinderen gezegd dat we ook zeker zouden komen, dus daar konden we niet meer vanonder). Met enkele kinderen dan in attracties geweest, dat was wel leuk, je zag echt dat de kinderen ervan genoten! Daarna gingen we naar het shoppingcenter om eten te kopen. We aten er ook en gingen terug naar de Choko Banana, daar werkten we verder voor school. Daarna namen we een taxi naar huis, werkte ik nog wat verder voor school en gingen we slapen.
Vanmorgen ineens paniek, we hadden ons overslapen, mijn GSM was uitgevallen, waardoor de wekker niet was afgegaan. Snel opgestaan, gewassen aangekleed en vertrokken op zoek naar een taxi, natuurlijk was er op dat moment geen taxi te bespeuren! Even later hadden we er dan toch 1 aan de haak geslagen en reden we snel naar de kathedraal, toen we bijna aankwamen belde Señorita Céci waar we waren. We verontschuldigden ons en zeiden dat we onderweg waren. Señorita Céci zei dat het niet erg was en gaf ook wel toe dat ze er vroeger waren als anders. We waren nog wel goed op tijd op school. Toen we aankwamen was er een discussie aan de gang tussen de leerkrachten en de directeur, het ging erover dat de school ergens vertegenwoordigd moest worden, maar niemand wilde dat doen Meer konden we er niet uit opmaken omdat ze zo snel praatten en het eindigde met een leerkracht die kwaad wegliep. Ondertussen was de school officieel al 20 minuten bezig! Toen begonnen de driloefeningen en na de driloefeningen gingen Droïma en ik naar mijn klasje, de directeur had ons gevraagd om de kinderen hun allereerste computerles te geven en uit te leggen wat software en hardware was! Daar hebben we gisterenavond toch lang over moeten nadenken hoe we dat zouden aanpakken! We namen de kinderen mee naar het computerlokaal, ik zei hen dat ze hier niet mochten spelen, want dat de computers heel veel geld kosten en dat ze dus heel voorzichtig moesten zijn! Ik liet de kinderen enkele delen van de computer zien ( de muis, het scherm, het toetsenbord, ). Daarna verdeelde ik de kinderen in groepjes, we hadden op voorhand computers getekend op een groot papier en de kinderen moesten dan uit tijdschriften prentjes knippen en ze op het scherm plakken. Dit was nieuw voor de kinderen, ze zijn het niet gewoon om in groepjes te werken, ze werken altijd individueel aan een werkje, dus het was voor hen wel wat aanpassen! Toen we de kinderen in gang hadden geholpen mochten de kinderen één voor één bij Droïma of mij komen om hun naam eens te typen op de computer, dat vonden ze wel heel leuk, want vele kinderen hadden nog nooit met een computer gewerkt! Alles ging goed, tot ik opeens haren op de grond zag liggen, maar wel echt veel haar van ongeveer 10 cm lang! Ik vroeg de kinderen van wie het was, maar niemand reageerde, ik ben dan iedereen zijn haar beginnen controleren, maar heb niet gevonden van wie het was. (Na de les heb ik het verteld aan Señorita C éci, maar ze zei dat het geen probleem was!) Ik heb wel enkele kinderen aan de kant moeten zetten omdat ze niet wilden luisteren. Na een tijdje vroeg ik hen of ze wisten waarom ze aan de kant moesten gaan staan en toen ze me vertelden wat ze fout hadden gedaan, zei ik dat ze volgende keer goed moesten luisteren omdat ze anders niet weten wat ze moeten doen. Daarna mochten ze verder werken. Na deze leuke maar toch wel vermoeiende les brachten we de kinderen terug naar de klas. Tijdens de speeltijd hing ik hun werkjes op in de klas, dit zijn ze ook niet gewoon, al hun werkjes worden meteen in hun schuifje gelegd, dus ze waren wel heel trots dat hun werkjes omhoog mochten hangen in de klas. Daarna ging ik naar het kantoor van de directeur, alle leerkrachten zaten er ook en de discussie van daarstraks ging voort. Na de speeltijd moesten we computerles geven aan het tweede leerjaar, ook hun allereerste keer! Ik denk dat de directeur denkt dat wij computerexperts zijn! Deze keer was het Droïma haar beurt om de les te geven en moest ik haar helpen. We gingen de kinderen halen in hun klas, 45 kinderen en 4 computers, we wisten dat dit niet gemakkelijk zou worden, maar begonnen er wel met volle moed aan! Eerst even kort een afspraak maken, als Droïma of ik mijn hand in de lucht stak moesten de kinderen dat ook doen en zwijgen en luisteren naar wat we te zeggen hadden. Droïma legde uit wat software en hardware is. ( de kinderen konden deze woorden niet uitspreken, hoe goed ze ook probeerden) Daarna mochten de kinderen aan de computers werken. Met 10-11 kinderen aan 1 computer! Ze mochten om beurt hun naam typen. Dat was niet zo gemakkelijk, want vele kinderen duwden op een letter en bleven duwen, waardoor er veel dezelfde letters op het scherm kwamen. Toen we uitlegden dat je maar heel kort op de toets moest duwen, begrepen de kinderen het wel en het lukte eigenlijk heel goed! Ook al waren ze met 45 en was het soms even druk, ook deze les was heel vlot verlopen. Wat we wel heel vreemd vonden was dat er helemaal niemand was komen zien tijdens deze twee lessen! Daarna gingen we naar mijn klasje om nog wat ballonnen te bedekken met papier-maché. Toen de school gedaan was, konden we met Señorita Céci meerijden naar de Choko Banana. Toen we daar aankwamen kregen we weer lekker eten. Daarna begonnen we te werken voor school. Vandaag had ik heel veel werk, want ik moest mijn masker verder afwerken als voorbeeld, ik moest van Señorita Céci bloemen en fruit uit rubber maken om de klas te versieren en ik moest mijn voorbereidingen nog maken. Ondertussen ging Droïma naar de computerwinkel want haar laptop werkte niet meer goed, toen ze terugkwam had ze het wat moeilijk want de verkoper had gezegd dat het 600 dollar was om de computer te maken! Dat kon ze natuurlijk niet betalen en dan zou ze beter een nieuwe kopen, maar dat is ook zo duur! Dus voorlopig werken we met twee op mijn computer, dat gaat ook! Tegen de avond aten we vlug iets in de Choko Banana en werkten we voort voor morgen. s Avonds bracht Solé ons naar huis, Droïma ging slapen en ik werkte nog voort. Tegen half 1 dan toch eindelijk kunnen gaan slapen en ik had me nog zo voorgenomen om vandaag vroeg te gaan slapen! Dit was een heel vermoeiende en zware dag, maar ik ben wel heel blij dat alles afgeraakt is!
Vandaag was het in de school feest voor het fruit en de bloemen. Na de driloefeningen hadden vele kinderen een mandje vol fruit en bloemen bij, zij deelde die dan uit aan alle leerkrachten. Dat was wel leuk! Daarna gingen we naar de klas, onderweg werd ik tegengehouden door de directeur, hij vroeg waarom ik triestig was. Ik wist niet over wat hij het had en zei hem dat ik niet triestig was. Hij zei me dat hij zag aan mijn gezicht dat ik triestig was, maar ik was helemaal niet triestig! Maar hij geloofde me niet, dus zei ik maar dat ik een beetje zenuwachtig was om les te geven. Hij werd een beetje boos op mij en hij zei dat ik wel triestig was. Ik zei dan maar dat ik écht niet triestig was en begon te lachen. Toen was hij blij, hij zei dat ik veel mooier was als ik lachte. Daarna ging ik maar snel naar de klas. Ik ging vandaag met de kinderen een ballon bedekken met papier-maché om er nadien een masker van te maken naar aanleiding van carnaval. Señorita verdween en liet me alleen met de 32 Spaanstalige kleuters. Ik zette de tafels in groepjes en legde eerst uit dat de kleuters de kranten in stukjes moesten scheuren. Dat ging allemaal heel goed. Daarna kregen ze allemaal een ballon en mochten die opblazen, daar ging het al wat minder goed! Kinderen kwamen klagen dat ze een andere kleur van ballon wilden, maar ik maakte hen duidelijk dat de kleur helemaal niet belangrijk is. De kleuters begonnen te blazen en kwamen dan allemaal dringen bij mij zodat ik een knoop in hun ballon kon leggen. Toen gingen natuurlijk de poppen aan het dansen! 32 ballonnen in de lucht en 32 zotgedraaide kinderen, enkelen omdat ze hun ballon niet terugvonden, anderen omdat iemand hun ballon had afgenomen en de meesten gewoon omdat ze het heel leuk vonden. Ok, even ademen en denken, hoe krijg ik deze kinderen nu terug stil en mooi op hun stoel. Ik begon dan maar een Spaans liedje te zingen om hun aandacht te trekken (ik had een liedje voorbereid rond kijken en luisteren). Enkele kinderen hadden het begrepen en gingen braaf zitten ik gaf hen meteen complimentjes in de hoop dat dit ook de andere kinderen zou aansteken. De meeste kinderen zaten nu, enkele kleuters bleven rondhuppelen met hun ballon. Ik zong het liedje nog een keer, maar twee kinderen bleven rondhuppelen. Ik ging naar hen toe en zei dat ze nu echt wel moesten gaan zitten, want dat ik ze anders even aan de kant zou zetten. Ik vond het wel spannend, want ik wilde echt bewijzen aan de directeur en aan Señorita Céci dat ik de kinderen ook aankon op mijn manier ( wat niet zo heel gemakkelijk is want de kinderen zijn het gewoon dat ze geslagen worden als ze niet luisteren en dan heeft een gewoon liedje natuurlijk iets minder effect). Gelukkig gingen de twee laatste kinderen ook braaf op hun stoeltjes zitten. Na 10 minuten heb ik de klas dan toch rustig gekregen, dat is wel lang maar het was wel op mijn manier! Daarna legde ik de kinderen uit dat ze de ballon helemaal moesten bedekken met lijm en stukjes krant. In het begin ging alles goed, ik ging rond om de kinderen wat te helpen. Maar opeens was het badje water waar ze hun handen in konden wassen per ongeluk omgestoten door een kleuter. De combinatie van veel zand in de klas en dan nog eens water werd al snel een hele modderboel. Ik op zoek naar een dweil of iets waarmee ik het een beetje kon opkuisen, maar ondertussen waren er enkele kleuters aan het voetballen met hun ballon van papier-maché! Ik zei hen dat ze dat niet mochten doen want dat anders de ballon kapot zou gaan. Twee minuten rust en nadien deden ze gewoon voort, ondertussen waren er enkele kinderen naar mij gekomen met vragen en ondertussen werd de modder alsmaar erger! Ok, even nadenken, ondertussen plofte er een ballon, natuurlijk met veel geween als gevolg, want nu was hun ballon met papier-maché kapot. Ik zei hen dat ik een aantal keer had gezegd dat ze moesten stoppen, maar dat ze niet wilden luisteren, daardoor was hun ballon nu kapot. Ik vroeg of ze me nu begrepen hadden waarom ze een beetje voorzichtig moesten zijn met hun ballon en ze begrepen het. Ik troostte de jongen waarvan de ballon stuk was gegaan, maakte een nieuwe en zette hem opnieuw in gang. Ik beantwoordde de vragen van de kleuters en hielp hen verder. Toen was het speeltijd, ik ging op zoek naar Señorita Céci om te vragen hoe ik het boeltje kon opkuisen, ze zei me dat ik het gewoon mocht laten liggen. Daarna ging ik terug naar de klas om enkele ballonnen al wat bij te werken en ook de kinderen een beetje in het oog te houden, want alle kinderen mogen in alle klassen binnen tijdens de speeltijd. Enkele kinderen van het 5de en 6de leerjaar vroegen me of ze mochten helpen, daar was ik hen heel dankbaar voor want 32 ballonnen gladstrijken en bijwerken in mijn eentje is wel heel veel werk! Droïma vertelde me tijdens de speeltijd, dat de directeur had gezegd dat Droïma en ik meer moesten eten omdat we veel te mager waren! Dat vond ik wel grappig, want ik ben nu niet direct één van de magerste! De directeur had Droïma helemaal ondervraagd over wat zij allemaal de voorbije dagen had gegeten! Dat vond ik wel grappig! Na de speeltijd werkten de kinderen verder aan hun ballon, ondertussen hing ik al helemaal vol behangerslijm! De kinderen die klaar waren kwamen naar mij, ik zette nog een extra laag op hun ballon en hing de ballon op aan een waslijn. Tegen de tijd dat alles opgeruimd was ( wat heel veel werk was, want er lagen overal snippers en behangerslijm en de tafeltjes hingen ook vol behangerslijm en bijna overal in de klas was er ondertussen modder te vinden!) kwam Señorita Céci binnen en hielp een beetje. Daarna gingen de kinderen naar huis. Ik vroeg aan Señorita Céci wat ik morgen moest doen, maar ze zei dat ik dat moest bespreken met de directeur. Dat vond ik wel vreemd Toen ben ik samen met Droïma naar de directeur geweest om te vragen wat ik moest voorbereiden tegen de volgende dag, hij zei ons dat we morgen samen computerles moesten geven, eerst aan de kleuters en daarna aan het eerste leerjaar. We vroegen wat we dan juist over de computer moesten aanleren en hij zei dat we de software en hardware moesten uitleggen. Dat vonden we precies toch wat moeilijk voor zon kleine kinderen! We vroegen hoever ze daarmee al stonden, hij zei dat ze nog nooit computerles hadden gehad, dus dat wij de eerste les moesten geven! Als dat maar goed komt! 32 kleuters en 4 computers en dan hardware en software uitleggen! Daarna nam Señor Marcello ons mee naar de Choko Banana, waar we na het eten dit lesje voorbereidden. Susana kwam ineens af met een krent en zei dat we er eens in moesten kijken, bleek dat Droïma en Ik toch wel met een kleurenfoto in de krant stonden zeker! Het artikel ging over het feest waar we vorige donderdag naartoe waren geweest! We worden nog bekend in Ecuador! Daarna gingen we naar huis en gingen we vroeg slapen.
Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en daarna hebben we onze kleren nog eens gewassen. Daarna zijn we naar de Choko Banana geweest want Solé was vandaag jarig, maar ze was er niet dus hebben we ons cadeautje maar achtergelaten bij Arturo, die het haar zou geven. Daarna namen we een taxi naar de busterminal. Toen we uitstapten uit de taxi werden we meteen omsingeld door tientallen mannen, we voelden ons wel wat bedreigd! Ze vroegen ons waar we naartoe moesten en of we niet met hun bus meegingen naar . Dan hebben we maar vriendelijk bedankt en zijn we op zoek gegaan naar een bus die naar Riobamba reed. Op de bus werd er salsa muziek gespeeld, wel gezellig! Toen we aankwamen in Riobamba moesten we overstappen naar een bus die naar Guamote reed. De busreis was wel heel vermoeiend want we moesten 3 uur in een hobbelende bus zitten! Toen we aankwamen in Guamote werden we bekogeld door mannen met waterballonnen, we begrepen niet goed waarom. Toen we in het huis van Inti Sisa kwamen, werden we vriendelijk ontvangen door een Vlaamse vrouw! Inti Sisa is een project dat de plaatselijke bevolking leert naaien, stikken, muziekinstrumenten bespelen, computerlessen geeft, een kleuterschooltje heeft, Het project is zo een 9 jaar geleden opgestart, we kregen via Herman het adres en wat uitleg en vonden het meteen heel aantrekkelijk om het project eens te gaan bezoeken. Het project heeft ook een gastenhuis waar gasten zoals wij kunnen overnachten en eten. De inkomsten van dit gastenhuis gaat volledig naar het project ( dus we vonden het niet zo erg om wat meer te betalen dan normaal). Vandaag waren er geen lessen dus vroegen Lieve en James ( de twee die het project mee opstartten) ons wat we wilden doen, ze stelden voor om een wandeling te gaan maken. Ze hebben voor ons dan een weg getekend die we moesten volgen. We zijn dan vertrokken en ontdekten echt een prachtige natuur! Het was echt precies in een film ofzo! Het was er ook heel droog en dus heel veel stof! We kwamen ook wel voorbij heel arme mensen, dat was wel even slikken, maar we zagen wel dat de kinderen zich heel goed aan het amuseren waren! Toen we even verder wandelden werden we opeens aangevallen door twee honden, we wisten niet zo goed vanwaar ze kwamen want we zaten echt wel ergens midden in de natuur waar voor de rest geen mens te bespeuren was! ( achteraf hoorden we van Lieve dat als er honden aanvallen, we gewoon een steen naar hen moesten gooien) We zijn maar gewoon doorgestapt in de hoop dat de honden ons niet zouden volgen of bijten en dat lukte! Toen we terug aankwamen in Guamote werden we terug bekogeld met waterballonnen. Toen we terug (drijfnat)in het gastenhuis waren vroegen we aan Lieve waarom ze dat deden, ze vertelde ons dat ze hier allemaal aan het oefenen zijn voor carnaval, dat volgende week plaatsvindt. Er waren ondertussen ook twee Nederlanders aangekomen, zij waren een reisweg aan het uitstippelen om binnenkort met een aantal vrienden te doen. s Avonds kregen we lekker eten, het was wel gezellig zo met alle gasten aan één grote tafel! Daarna gingen we nog naar een verkiezing voor de koningin van Guamote. We wilden oorspronkelijk niet te lang blijven, want we waren wel heel moe, maar we wilden ook graag het muziekgroepje van Inti Sisa zien optreden, dus zijn we toch nog vrij laat gebleven. Daarna gingen we terug naar het gastenhuis en gingen slapen.
27 januari 2008
Vandaag kregen we tegen half 9 ontbijt. Daarna gingen we een kijkje nemen in de klassen. In de computerles ( met oude computers uit België) zaten wel wat mensen. Ze vonden het wel leuk om computerlessen te krijgen. In de handwerkklas waren de vrouwen en mannen kleding aan het maken. Dat was wel mooi, ook de stikmachines komen uit België. De mensen waren nieuwsgierig van waar we kwamen en lieten zien wat ze aan het maken waren. Toen we naar buiten gingen waren er enkelen de stoeltjes van de kleuterklas aan het afschuren. Ook in de muziekklas waren de mensen druk in de weer! Ze waren liedjes aan het spelen op een keyboard. Lieve had gezegd dat we fotos mochten nemen, maar dat we het wel eerst moesten vragen. Ook moesten we de fotos nadien op de computer van James zetten, omdat de mensen anders denken dat we fotos van hen trekken om de mensen nadien te verkopen! Nadat we de klassen een beetje waren rondgegaan, gingen we nog even naar het plaatselijke marktje, natuurlijk bezweken we weer voor alle mooie dingen die ze daar verkochten en kochten we weer souvenirtjes. Ik liet ook een lint in mijn haar leggen, vele vrouwen hier hebben dat ook. Toen we ( weer kletsnat) terugkwamen in het huis praatten we nog een beetje met James. Daarna namen we opnieuw de bus naar Ambato, opnieuw toch wel een vermoeiende busreis: heel warm in de bus en de bus schokt heel de tijd. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, waar we aten en nog even onze mails nakeken. Nu ga ik vroeg slapen want ik ben wel heel moe! Morgen ga ik met de kleuters een masker van papier-maché maken naar aanloop van carnaval.
Vandaag maakten de kinderen op school een werkblaadje rond het cijfer 3. Even later was Señorita Céci opeens weg, dus nam ik de klas over, dat ging heel goed. Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd waren enkele kinderen opgesloten in de klas (ze mogen tijdens de speeltijd ook in de klas spelen), want ze hadden de deur dicht geduwd en daardoor kon de deur niet meer open omdat de houten vloer verschoven was. Na lang duwen en trekken en met een schaar de vloer te forceren kreeg ik de deur weer open. Na de speeltijd speelden we een spelletje in de klas, de kinderen zongen een liedje en als het liedje gedaan was moesten ze zo snel mogelijk op een andere stoel gaan zitten. 32 kinderen die tegelijk rechtspringen en zo snel mogelijk op een andere stoel moesten zitten, dit kon niet anders dan ongelukken veroorzaken! Al gauw vielen enkele kinderen met hun hoofd op de stoel, botsten tegen elkaar, complete chaos, Nadat we de kinderen getroost hadden deden we het spelletje opnieuw. De twee kinderen die het laatst op een stoel zaten moesten in het midden gaan staan, Señorita Céci zette een muziekje op en de 2 kinderen moesten met elkaar dansen. Daarna zette Señorita Céci de kinderen per twee ( jongen en meisje) en moesten ze met elkaar dansen. Al gauw ontstond er een écht salsafeestje! Ik kreeg mijn eerste Salsales van een kleuter en ik kan u verzekeren sommige kleuters konden het echt wel goed! In België zouden de kinderen veel preutser zijn als ze per twee(jongen en meisje) moesten dansen. Maar hier waren de jongens echt heren en vroegen de meisje officieel op de dansvloer. Dat vond ik wel heel schattig, ook enkele jongens kwamen mij ten dans vragen. Señorita Céci profiteerde van het feestje en ging drinken en snoepjes kopen voor de kinderen. Het was écht leuk! Even later kwam ook de directeur mee dansen, hij vroeg Señorita Céci ten dans. Gelukkig dat hij daarna weg moest en mij niet meer ten dans kon vragen, want na de confrontatie van gisteren had ik dit toch heel moeilijk gevonden! Na het feestje gingen de kinderen zich even verfrissen onder de kraan op de speelplaats en kwamen kletsnat terug de klas binnen. Na deze leuke dag heb ik terug zin gekregen om stage te doen, ook al blijft het voorval van gisteren in mijn hoofd spoken! Ik deelde het huiswerk uit en de kinderen gingen naar huis. Daarna stelde ik nog enkele vragen aan Señorita Céci in verband met maandag, opeens kwam Droïma binnen want de directeur was aan het wachten op mij om te vertrekken. Señorita Céci zei me dat we maar al moesten gaan zonder haar want ze moest nog een paar dingen doen. Toen we buiten de school stonden, zagen we de directeur in de verte wegrijden. Hij was al vertrokken zonder ons Dan zijn we maar terug naar Señorita Céci gegaan, zij belde haar man en zo konden we meerijden met hen. Onderweg naar huis stopten we nog even aan een supermarkt om water te kopen, want je mag hier niet van de kraan drinken en we zaten al bijna 2 dagen zonder water. Daarna gingen we te voet naar Susana, waar we aten. Daarna zijn we beginnen werken voor school. Arturo was ook aangekomen uit Quito en we babbelden nog even met hem. Daarna zijn we naar een internetcafé geweest waar Droïma nog even belde met een vriendin uit België. Toen gingen we terug naar de Choko Banana om nog wat verder te werken. Daarna namen we een taxi naar huis, maakten we eten klaar, werkten we nog wat voor school en gingen slapen.
Vandaag heb ik toch wat meegemaakt! Alle ik maak hier elke dag vanalles mee maar vandaag was ik écht in shock! Vanmorgen vertrokken we naar de klas en eerst maakten de kinderen een werkblaadje. Ondertussen verbeterde ik het huiswerk weer! Daarna was het speeltijd en toen gebeurde het, de directeur ging ons een les in discipline geven. Hoe we de kinderen moesten laten luisteren enzo De directeur zei eigenlijk heel droog dat we het eerst een keer vriendelijk moesten vragen, daarna moesten we heel hard roepen op de kinderen, daarna moesten we de kinderen door elkaar schudden, daarna moesten we de kinderen slaan en als ze dan nog niet luisterden moesten we hen naar de directeur brengen, hij gaat het kind dan slaan met een riem en ermee praten. Ik was écht in shock toen hij dat zei, en zeker de manier waarop alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je kinderen slaat! (ok, hier is het de normaalste zaak van de wereld, maar wij snappen het écht niet! Er zijn toch vele andere manieren om kinderen stil te krijgen!). Daarna deed de directeur een slecht kind na en wij moesten dan reageren Maar wat moesten we doen? Tegen de directeur beginnen roepen? De directeur gewoon vastpakken en door elkaar schudden? De directeur slaan? We wisten echt niet wat we moesten zeggen! We legden uit dat als je dat in België zou doen het echt een groot probleem zou zijn! Dat dat absoluut niet kan! Hij vroeg ons wat wij dan deden, we zeiden dat we het gewoon vriendelijk vroegen en als het kind écht niet luistert dat we het kind dan even aan de kant zetten ofzo, maar zeker niet slaan! De directeur zei me dat hij me gisteren bezig had gezien tijdens het spelletje en dat ik veel te vriendelijk voor de kinderen was. ( hoe kan je nu té vriendelijk zijn?) Ik moest harder zijn tegen de kinderen. We waren er wat stilletjes van geworden, waardoor de directeur dacht dat we hem niet verstaan hadden. De directeur zei dat we moesten reageren op wat hij deed, hij begon tegen de stoelen te stampen, eerst vroegen we hem vriendelijk daarmee te stoppen, maar hij zei dat we dat moesten roepen, wij dan maar beginnen roepen op hem ( dat was een heel raar en heel ambetant gevoel!). Hij zei dat hij het eens voor zou doen, hij nam Droïma aan haar arm en duwde haar op een stoel, daarna schudde hij haar door elkaar Ik zag aan haar gezicht dat ze het echt niet leuk vond! Daarna moesten we dat bij de directeur doen, maar het lukte ons écht niet! Het was zo vreemd en ondertussen hadden we echt een beetje schrik gekregen van de directeur omdat hij zo riep tegen ons! Daarna nam hij mij vast, sleurde me op de stoel en schudde me door elkaar! Amai mijn hart ging nogal tekeer! Daarna zei hij dat als ik dan nog niet zou luisteren we zo moesten doen en hij sloeg me op mijn schouder! Ik zat echt vastgenageld op de stoel en moest me echt inhouden om niet te beginnen wenen ten eerste omdat het wel vrij hard was, ten tweede omdat ik het zo erg vond voor de kinderen en ten derde omdat hij verwacht van ons dat wij dat ook doen! Hij zei dat we vanaf nu moesten denken in Ecuador en niet meer zoals in België. Daarna vroeg hij of we het begrepen hadden en of we nog vragen hadden. We zeiden maar snel dat we het begrepen hadden en dat we geen vragen meer hadden, zodat we weg konden! Ik ben dan snel naar de klas gegaan ( want de les was al terug bezig) en ben vanachter gaan zitten, ik was echt in schok, ik voelde me echt slecht en heel misselijk! Ik heb niet meer zoveel zin om stage te doen nu, zeker niet omdat ik het ook niet mocht proberen om het op een vriendelijk manier te doen! Pfft, ik hoop maar dat het me toch lukt om de kinderen op een andere, vriendelijkere en in mijn ogen betere manier te doen luisteren! Want roepen op de kinderen dat ze bv. Moeten zitten , daar kan ik mij nog over zetten, maar ik zal nooit, maar echt nooit een kind slaan! Dat kan ik écht niet over mijn hart krijgen. ( en ik zal de kinderen ook zeker niet naar de directeur sturen, want dan zou ik mij heel schuldig voelen!). Ik heb voor de rest niet veel meer kunnen doen buiten naar de klas staren en nadenken over wat de directeur allemaal gezegd had. Daarna gingen we naar Susana en we vertelden wat er gebeurd was, gelukkig begrepen Susana en Solé wat we ongeveer voelden en ze zeiden dat dit zeker niet in alle scholen gebeurd! Ze bevestigden ons ook dat ze ook vonden dat dat niet kon en dat ze het ook heel erg vonden voor de kinderen. Daarna aten we, bekeken we onze mails en vertrokken naar huis om andere kleren aan te doen. Daarna gingen we naar een feest weer al voor de bloemen en het fruit, deze keer was het met allemaal Ecuadorianen die een masker droegen van een monster. Ze dansten in het rond en opeens kwam er één naar Droïma om haar ten dans te vragen! Droïma heeft dus meegedanst met een monster! Daarna gingen we nog naar enkele winkeltjes, ik kocht een poncho en kreeg van Droïma schoentjes voor mijn verjaardag! We kochten ook een cadeautje voor Solé want zij is zaterdag jarig! Daarna aten we in de Choko Banana en werkten we wat voor school. Ik ben al iets gekalmeerd over het voorval van daarstraks, maar ik kan het toch niet uit mijn hoofd zetten! Ik vrees dat ik vannacht niet veel zal slapen, door het piekeren!
Vandaag was ik jarig, jeuj 21 jaar! Vanmorgen toen we onderweg waren naar de Kathedraal kreeg ik van Droïma een mooi kaartje, ze had nog niets stiekem kunnen kopen maar ik krijg van haar wel echte Ecuadoriaanse schoentjes! Dat vind ik wel heel leuk cadeautje! Toen we aankwamen in de school werd er niets gezegd over mijn verjaardag zelfs geen Gelukkige Verjaardag ofzo Dat was wel vreemd, maar dat is hier de gewoonte, dus dacht ik maar niet verder over na. Toen we naar het klasje gingen, waren er vele ouders met vragen over het rapport. Señorita Céci vroeg me of ik de kleuters mee naar buiten wilde nemen en een spelletje wilden spelen. Het was wel moeilijk om onvoorbereid een spelletje uit te leggen in het Spaans, maar na een tijdje begrepen de kinderen het wel. Wat was het moeilijk om 32 kleuters in een kring te krijgen, dat zijn ze precies niet gewoon! Toen we het spelletje een aantal keer hadden gespeeld was Señorita Céci nog niet klaar, dus speelden we nog een spelletje dat de kinderen aan mij aanleerden. Daarna speelden we nog wat voetbal. Toen Señorita Céci klaar was, kwam ze nog even mee spelen. Daarna hadden de kleuters turnen, ik dacht dat ik mee mocht gaan doen, maar Señorita Céci zei me dat ik moest verbeteren. Dus ben ik beginnen met verbeteren en een nieuwe opgaven in hun huiswerkboekje te schrijven. Ondertussen komen er regelmatig kinderen naar binnen om te klagen. Als Señorita Céci tegen hen zegt dat ze naar buiten moeten gaan om te turnen, reageren de kinderen met nee en blijven staan. Verder zegt Señorita Céci er niets meer op. Toen was het speeltijd, ik was onderweg naar het kantoor van de directeur, toen Señorita Céci me riep dat ik moest komen.We (Droïma, señorita Céci, señorita Mariana en ik)zouden even naar het huis van Señorita Mariana gaan iets verder, Señorita Mariana was ook jarig vandaag! Toen we daar aankwamen werden we eerst overvallen door 4 honden! Toen we binnen in het huis zaten, kregen we koekjes en snoepjes. Señorita Mariana bood ons ook Whisky aan, maar dat was niet zo een goed plan vonden we dus zeiden we dat dat voor een andere keer zal zijn. Dat vonden ze wel grappig, maar ze begrepen het wel. Daarna liepen we even rond in haar tuin en kregen we allerlei fruit dat in haar tuin groeide. Toen we ( te laat, maar dat was blijkbaar geen probleem want de kinderen waren nog niet naar de klassen) aankwamen in de school, leerde ik de kinderen een liedje aan ( 1,2,3,4 hoedje van, maar dan in het Spaans, want in het Nederlands was het nog wat te moeilijk). Eerst vouwden we een hoedje en daarna zongen we het liedje enkele keren. De kleuters konden al heel goed meezingen, dat was wel heel leuk! Daarna ( een kwartier voor het einde van de school) vertrokken we met alle leerkrachten naar een soort van restaurant. Toen we daar aankwamen, zagen we meteen cavia en konijn aan het spit! Toch niet zo een smakelijk zicht! Daarna gingen we aan een tafel zitten met zn allen en begon het eetfestijn! Eerst kregen we een glas champagne en bracht een leerkracht een toespraak voor Señorita Mariana en voor mij. Ze wenste mij nog een lang leven en veel succes tijdens mijn stage. Na de toespraak moesten we het glaasje champagne ad fundum opdrinken en konden we beginnen eten. De cavia was wel lekker, maar alleen vond ik het niet zo smakelijk dat ook de kop werd opgegeten. Er hingen ook nog pootjes aan en dat was wel vreemd, je zag echt nog die nageltjes enzo! Maar het was wel lekker. Nadat we de cavia op hadden, deed Señorita Mariana een toespraak voor de leerkrachten, ik volgde haar dan maar en deed ook een toespraak ( maar wel een iets kortere). Dan kregen we allemaal nog een glas wijn dat we ook moesten ad fundum moesten opdrinken, als het glas leeg was moesten we het ondersteboven houden, als er niets meer uitkwam was het in orde. Bij ons kwam er natuurlijk nog 1 lekje uit, dus moesten we het nog eens doen. ( we hebben dan maar het liedje gezongen van zet het glaasje aan je lippen ) Daarna brachten Señor Marcello en Señor Vernicio ons naar de Choko Banana. Toen ik daar aankwam riep Susana me heel snel want ons moeke was al aan het bellen en verstond natuurlijk niets van het Spaans van Susana die aan het uitleggen was dat ik er nog niet was. Dan heb ik even met het thuisfront gebeld, dat was wel leuk om hen nog eens te horen! Toen ik oplegde wenste Susana en Solé me een gelukkige verjaardag en ik kreeg van hen mooie oorbellen! Daarna belde ik ook nog even met Stijn via skype! Daarna werkten we nog voor school. Nadat we nog lang gewerkt hadden aten we in de Choko Banana en gingen nog naar een feest in het park hier een beetje verder. Het feest was een verkiezing voor de koningin van Ambato, wat een vleeskeuring! We waren wat later vertrokken, dus we hebben nog maar een kwartiertje kunnen zien. Daarna ging Solé ons wegdoen naar huis. We vroegen haar om nog even te gaan kijken naar de vulkaan, we zijn dan een eindje verder gereden om naar de vulkaan te gaan zien, maar er waren te veel wolken, dus we zagen hem niet. Toen we thuiskwamen had Miki enkele vriendinnen uitgenodigd om te komen kaarten, dat was wel een grappig zicht, zo allemaal met een serieus gezicht achter hun kaarten, een whisky voor hun neus en dan muisstil! Nu ga ik slapen, want ik ben heel moe na zon zware, maar heel leuke dag!
Vandaag hadden we ons een beetje overslapen, het was kwart na 6! Dan maar snel vertrokken en goed doorgestapt. We waren toch nog op tijd, Señorita kwam er even later aan met een taxi. We waren even in de war, maar blijkbaar was haar man met de auto naar Quito, dus kon hij ons niet wegbrengen. Daarna werden de kinderen weer gedrild ( precies een klein legertje!) en toen gingen we naar de klas. De kleuters maakten weer enkele werkblaadjes en zongen vele liedjes. Wat ik wel heel vreemd vind is dat de juf soms zegt: ok, en nu mogen jullie jullie hoofd op de bank leggen en moeten jullie even slapen! De kinderen komen ondertussen al regelmatig naar mij met hun duim om nog eens olleke bolleke ribesolleke te doen. Tijdens de speeltijd vroeg ik of ik morgen een Nederlandstalig liedje mocht aanleren (1,2,3,4, hoedje van .). Ik had gisteren prenten gemaakt om het liedje te verduidelijken en ik hat het ook vertaald naar het Spaans, zodat ik de kinderen kon uitleggen over wat het liedje gaat. Maar Señorita Céci zei me dat het wat te moeilijk zou zijn in het Nederlands ( De directeur had me gevraagd om twee liedjes in het Nederlands aan te leren, maar dat zal dan voor later zijn). De juf zei me wel dat ik het na de speeltijd eens een keertje in het Nederlands kon zingen voor de kinderen. Na de speeltijd zong ik het en gebruikte de prenten, de kinderen werden er echt stil van! Toen het liedje gedaan was, riepen ze dat ik het nog een keer moest zingen! Na 3 keer opnieuw zingen zei ik dat ik het hen morgen zou aanleren in het Spaans. Dat vonden ze wel leuk. Daarna mochten de kinderen vrij rond spelen. Dus heb ik nog enkele keren olleke bolleke ribesolleke gedaan met de kinderen. Daarna gingen we naar buiten, ik leerde hen een spelletje en daarna leerden de kinderen mij een soort tikspelletje. Dat vond ik wel heel leuk! Ik hoef hen niet enkel dingen aanleren, zij kunnen mij ook enkele dingen aanleren! De kinderen zijn dan ook heel trots dat ze mij iets mogen/kunnen aanleren. Daarna gingen we terug naar binnen en moest ik de kinderen 1 voor 1 aan het bord laten komen om een cijfer te laten schrijven, om te zien of ze het kunnen. Het is wel vreemd om zo les te geven in het Spaans! Zeker omdat ik niet ALLE woordenschat ken! Ik vond het wel heel leuk. Daarna was de school gedaan en bracht de directeur ons naar een plaats waar we de bus moesten nemen en daarna nog even stappen en dan waren we in de choko banana, waar we weer lekker eten kregen! We werkten nog even voor school en daarna vertrokken we met een taxi opnieuw naar de school. Vandaag was het oudercontact van mijn klasje. Het was wel leuk om de ouders van de kinderen eens te ontmoeten, ze waren allemaal heel vriendelijk en wensten me veel succes. Na een tijdje ontstond er wel een grote discussie over de financiële kant. We konden het gesprek niet goed volgen, omdat vele ouders door elkaar riepen en natuurlijk ook omdat het in het Spaans was. De discussie duurde heel lang, ongeveer 3 kwartier! Daarna werden de rapporten uitgedeeld en mochten de ouders naar huis gaan. Enkele ouders bleven nog praten met Señorita Céci. Na 3 uur waren dan eindelijk alle ouders weg en konden we vertrekken naar huis. Het schooltje ligt ergens in een achterbuurt, dus natuurlijk geen taxis te zien! Dan maar beginnen wandelen richting huis. Even later kwam er een bus voorbij en die namen we dan. Toen we meer in het centrum waren stapten we uit en gingen te voet verder naar de Choko Banana (toch nog een 25 minuten stappen!) Toen we aankwamen in de Choko Banana werkten we nog verder voor school en daarna aten we in de Choko Banana. Toen we klaar waren met werken, namen we een taxi naar huis en gingen slapen.
Vandaag weer vroeg opstaan! ( om 6 uur). Daarna te voet naar de kathedraal en daar kwam señorita Céci ons halen. Toen gingen we naar de school. Aangekomen op school, werden we weer overvallen door allemaal kinderen die ons een buenos dias wenste en kussen gaven. Een kleuter kwam me ook bloemetjes geven, dat was wel heel leuk! Vandaag was het eerst weer liedjes zingen en drillen ( dat is elke maandag uitgebreid). Er heerst hier wel een hele grote vaderlandsliefde! Daarna gingen we naar het klasje. De juf zong een liedje met de kinderen, het liedje was ook met een dansje bij, ze moesten hun buur een hand geven en dan een knuffel geven. Toen zei de juf dat ik ook graag geknuffeld werd. Een stormloop van 32 kinderen naar mij om mij allemaal een knuffel te geven, ik viel bijna om! En auw mijn verbrande schouders! Maar ik vond het wel heel leuk! Daarna moesten de kleuters oefenen om hun naam te schrijven, enkele kinderen mochten op het bord laten zien hoe goed ( of niet goed, wat dan gevolgd werd door veel geroep van de juf) ze het al konden. Daarna leerden de kinderen het cijfer 3, er was een bijhorend versje bij. De kinderen kregen allemaal een krijtbordje en moesten daarop 3 ballonnen tekenen en daarna heel veel keer het cijfer 3 schrijven. Ik hielp de kinderen een beetje, want sommige kinderen hadden het er wel moeilijk mee. Even later kwam de directeur binnen en vroeg aan de kinderen die geen schort droegen ( de kleuters moeten boven hun uniform een witte schort dragen) waar hun schort was. De kinderen lieten hun schort zien en degene die het niet bij hadden werden aan hun haar getrokken. Toen de directeur terug weg was zei de juf tegen de kinderen dat de directeur een beetje zot is. Daarna was het speeltijd, de directeur vroeg me of ik van dansen hou. Toen ik ja zei nam hij mij vast en begon met mij te dansen midden op de speelplaats! Ik schrok wel, want dat is toch ook niet de gewoonte in België. Ik dacht gewoon dat hij dat vroeg uit nieuwsgierigheid, niet als vraag om met hem te dansen! Tijdens de speeltijd zei de directeur ook dat we soep moesten eten, we namen onze beker ( de directeur had vrijdag gezegd dat we dat vandaag moesten meenemen). We kregen soep, uitgeschonken uit een emmer! Toen we er van proefden, vonden we het écht niet lekker, het had een zoete, maar ook bittere smaak! Na de speeltijd oefenden de kinderen verder op hun naam schrijven. Daarna mochten de kinderen in de speeltuin op de speelplaats spelen. Señorita Céci zei me dat ik ze even in het oog moest houden, want zij ging even iets anders doen. 32 wilde kinderen in het oog houden die allemaal op de wip wilden en de kinderen die erop zaten er gewoon afduwden, was niet zo gemakkelijk! Even later opeens luid gehuil! Een kind was gevallen, ik ging naar haar toe en zag dat haar knie open lag. Ik pakte haar op, trooste haar en ging met haar naar Señorita Céci om te vragen waar de EHBO lag. Señorita Céci zei dat zij ze wel zou verzorgen, ik moest de kinderen verder in het oog houden. Even later kwam een juffrouw mij een broodje geven. Ik proefde ervan, het was wel lekker, de kinderen keken met grote ogen naar het broodje en besprongen me bijna als dieren om het broodje af te nemen. Ik zei dat ze als ze wilden een stukje kregen, maar dat ze allemaal rustig moesten blijven want anders zou het niet lukken. Ik gaf elk kind dan een stukje en ze waren gelukkig. Daarna mochten de kinderen naar huis gaan. Het was heel leuk om eens even alleen met de kinderen te mogen zijn, maar langs de andere kant vond ik het toch ook wel een grote verantwoordelijkheid Daarna ging ik terug naar de klas om enkele knutselwerkjes te plakken met een lijmpistool. Even later kwamen er enkele kinderen terug binnen, ze vonden het heel spannend wat ik aan het doen was en keken geboeid. Toen ik het resultaat liet zien vonden ze het heel mooi! Ik had de kinderen gezegd dat ze niet mochten duwen en heel voorzichtig moesten zijn, omdat het lijmpistool heel warm is en gevaarlijk. Een jongen probeerde me uit te dagen, door telkens naar het lijmpistool te grijpen, ik zei hem dat hij dat niet mocht doen want dat hij zich pijn zou doen. Maar het was heel moeilijk want hij bleef dit doen en Señorita Céci was nergens te bespeuren. Ik heb het lijmpistool dan maar uitgetrokken en op de kast gelegd om morgen verder te doen, want het was toch bijna tijd. Ik leerde de kindjes dan nog het liedje olleke, bolleke, ribesolleke Dat vonden de kleuters heel leuk en grappig. Als ze het probeerde mee te zeggen, klonk het helemaal anders omdat ze hun klemtonen anders leggen en sommige klanken zijn heel moeilijk voor hen. Daarna vertrokken we met de directeur naar huis, hij zette ons ergens af en we gingen te voet verder. Toen we aankwamen bij Susana, kregen we weer lekker eten. Daarna hebben we wat mails nagekeken en nog gewerkt voor het school. Toen zijn we naar huis gegaan, hebben we gegeten en hebben we verder gewerkt voor het school. We belden ook nog even naar de jongens, om enkele dingen te plannen. De vulkaan is voorlopig nog niet uitgebarsten. We hadden ons voorgenomen om vandaag alle straathonden te tellen die we zagen, omdat het er echt wel veel zijn. Maar toen we tegen 13 uur aan 50 straathonden zaten hebben we het opgegeven. Ik wens ook iedereen die nu examens heeft heel veel succes! Ik duim voor jullie!
Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want Jaimé en Susana gingen ons oppikken om half 10 om naar de fruitmarkt te gaan. Toenwe daar aankwamen, zagen we een grote hangaar vol fruit! Heel veel verschillende soorten fruit. Na een uurtje rond te wandelen zijn we naar een marktje geweest in het dorpje Salasanca. In het marktje kon je verschillende soorten typische Ecuadoriaanse spulletjes vinden: typische kleding, muziekinstrumentjes, portefeuilles, Dus we hebben weer veel souveniertjes gekocht! Daarna gingen we bij de moeder en vader van Susana thuis eten. Bijna heel de familie was aanwezig. Na het eten gingen we naar een stierengevecht zien, we waren wel benieuwd wat dat zou zijn. Het zou om 14 uur beginnen, maar Jaimé zei ons dat alles hier toch later begint dus dat we ons niet moesten haasten. Toen we tegen 15 uur aankwamen was het inderdaad nog niet bezig. We namen plaats op de tribune, voor ons zagen we een soort van arena, maar dan in het hout en het zag eruit alsof het elk moment kon instorten! In de arena stonden allemaal mensen, iedereen die wou, mocht in de arena gaan. Jaimé vroeg of wij ook in de arena wilden gaan, maar we zeiden dat we van op veilige afstand zouden kijken! Toen de eerste stier in de arena kwam, was het wel spannend om te zien want er waren zoveel mensen in de arena, dat de stier niet wist waar hij eerst naartoe moest lopen. Ook kinderen stonden in de arena! Na een tijdje te kijken, zei Jaimé dat we verder gingen want hij ging ons nog iets mooi laten zien. Toen we een tijdje later met de auto stopten, konden we onze ogen niet geloven! We kwamen in een soort van tuin vol mooie bloemen,mooie planten, naast de stromende rivier, met hangmatten, een zwembad, Meteen overviel mij een ongelooflijk vakantiegevoel! We aten er rustig een ijsje en na even genieten, reden we verder. Na een tijdje stopte Jaimé en zei dat we moesten terugdraaien, want hij moest vanavond naar Esmeraldas vertrekken ( hij werkt daar) en hij moest zien dat hij niet te laat vertrok want het is 8 uur rijden met de bus! We reden langs ons huis om onze laptop te gaan halen en reden verder naar de Choko Banana. Daar nam ikafscheid van Jaimé (ondertussen heb ik al 1 plaatselijke mamy, mamy Suzy en 2 plaatselijke vaders: Jaimé en de directeur heeft zich ook aangeboden als vader in Ecuador!)en verder werkte ik aan een taak voor school. Daarna bestelde Susana pizza, aten we, werkten we nog wat verder en gingen naar huis. Er was uitgerekend dat de vulkaan vandaag zou uitbarsten, maar we hebben geen uitbarsting gezien of gehoord. Misschien vannacht? We zullen best vroeg gaan slapen want als hij vannacht uitbarst zullen we maar weinig nachtrust hebben. Susana gaat ons bellen als hij uitbarst en dan gaan we naar de vulkaan kijken. Susana zei ons dat als hij uitbarst het hier waarschijnlijk as zal regenen!
Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen tot half 10 en daarna heeft Miki ons naar Susana gebracht. Vandaag was het feest voor de bloemen en het fruit ( ze vieren hier echt voor alles feest! ). Het zou tegen 10 uur beginnen, dus haastten we ons snel naar de plaats waar de stoet zou komen. Tegen 10 uur niets te zien van de stoet, wel al heel veel mensen die klaarstaan om naar de stoet te kijken. Tegen half 11 nog steeds niets! Na anderhalf uur wachten (tegen half 12) kwam dan toch eindelijk de politie om de weg vrij te maken en daarna kwam de stoet! De stoet was heel leuk, helemaal anders dan met 3koningen. Nu waren er heel veel paarden. De paarden waren wel gevaarlijk, ze waren duidelijk al helemaal opgedraaid door het volk. Vele paarden schoten dan ook in galop of wilden stampen naar de mensen! Dat was wel even schrikken! Ook wilden vele ruiters hun paard laten steigeren, dat was wel mooi! Maar soms waren de ruiters iets te overmoedig en trokken wat te hard waardoor het paard met ruiter achterover vielen, soms midden in de menigte! De ruiters dronken ook veel Whisky en Rum. Het was wel spannend en heel leuk om naar te kijken. Daarna gingen we naar Susana om enkele mails te sturen. Toen ik in de spiegel keek zag ik dat ik verbrand was in mijn gezicht en op mijn schouders! Droïma haar benen en armen zagen ook knalrood. We waren vergeten zonnecreme op te smeren en na 3 uur in de volle zon te staan, hadden we een mooi kleurtje! Daarna gingen we stilletjes aan naar huis, toen we onze rugzak thuis hadden afgezet gingen we nog eens naar de vulkaan kijken. Er kwam al heel veel rook uit, ze schatten dat hij morgen zal uitbarsten. Daarna aten we en gingen aan het werk. We hadden nog wat voor te bereiden voor de school. Toen we even later naar boven gingen zagen we een hele grote mot, ik schat ongeveer 10 cm. als je de vleugels meerekende! We wisten niet goed of hij giftig was, dus gingen we Miki even halen. Zij zei dat het niet giftig was, maar dat er wel heel veel bacteriën aan hangen. We namen een borstel en wilden het beest zo naar buiten jagen, maar toen we er tegen tikten viel het recht naar beneden, het beest was blijkbaar dood. Het was de eerste keer dat we zo een groot beest tegenkwamen in ons huis, dus het was wel spannend!Daarna werkten we nog wat verder en gingen slapen.
Vandaag hebben we een taxi genomen naar school omdat Señorita Céci vandaag niet naar school ging omdat ze een cursus had en ons daardoor niet kon meenemen. De taxichauffeur was heel onvriendelijk tegen ons! Eerst was hij heel boos iets aan het zeggen, maar we begrepen hem niet. Hij was duidelijk heel boos want hij reed heel roekeloos, hij reed bijna op een andere auto en toen we aankwamen waren we allebei wagenziek, terwijl we daar normaal gezien nooit last van hebben. Toen we aankwamen aan de school vroeg hij ons 5 dollar, maar Susana had gezegd dat we maximum 2,5 dollar mochten geven! Dus zeiden we dat we dat veel te veel vonden, de taxichauffeur werd toen heel boos. We zeiden dat we even de directeur gingen halen. De directeur was heel bezorgd toen we zeiden dat we een probleempje hadden met de taxichauffeur en kwam ons meteen ter hulp gesneld. Hij begon te praten en discussiëren met de taxichauffeur en heeft uiteindelijk 3 dollar betaald. Hij zei dat het heel goed was dat we hem waren komen halen want 5 dollar is veel te veel! Toen de school begon was het voor mij niet zo leerrijk eigenlijk omdat Señorita Céci ( = mijn mentor) en de kinderen niet aanwezig waren op school. Señorita Céci had me gevraagd of ik 160 figuurtjes wou knippen. 4 uur later waren ze eindelijk allemaal uitgeknipt! Enkele dagen geleden hadden we een planning van het programma gekregen van de volgende 3 maanden. Daar hadden we enkele vragen bij, dus stelden we die tijdens de speeltijd aan de directeur. Zo is er binnenkort een voetbaltornooi voor de vaders van de kinderen en een missverkiezing voor de moeders van de kinderen. Dat vinden we wel vreemd en we zijn benieuwd hoe dat eraan toe zal gaan. Wat me vandaag ook wel opviel in de school is dat er ook straathonden in de school zitten en soms ook in de klassen komen! Toen ik klaar was met alles ging ik naar de directeur. Ik heb dan met hem even gepraat. Hij vroeg waar België juist lag en ik moest het aanduiden op de kaart, hij schrok heel hard want het is echt wel heel pequeño(= klein). Hij vroeg ook waar ik juist in belgië woonde, dus tekende ik de kaart van België op het bord en heb ik aangeduid waar Antwerpen ligt. Hij vond het allemaal heel interessant. Ik heb hem ook wat verteld over de chiro. Hij vond het heel raar dat we op kamp in tenten slapen en vroeg me of er dan geen gevaarlijke dieren de tent binnendrongen. Maar ik legde uit dat in België geen gevaarlijke slangen,gevaarlijke spinnen of andere gevaarlijke dieren zitten, dus dat we in België gemakkelijk in een tent kunnen slapen. Het heeft ook geprobeerd om het woord jongen uit te spreken, dat was wel heel grappig, ik moest echt mijn lach inhouden! Hij sprak het ongeveer uit als chongkgen. Hij zei me dat Nederlands precies wel een moeilijke taal is, maar ik zei dat ik Spaans toch moeilijker vond! Na school bracht de directeur ons naar ergens in Ambato en is een Señorita met ons mee een stukje verder gewandeld, tot we de weg wisten naar de Choko Banana. Daar kregen we weer lekker eten. Daarna gingen we naar huis om te douchen, propere kleren aan te doen en opnieuw met een taxi ( deze keer een vriendelijk chauffeur!) naar school te gaan want het was oudercontact. Het was enkel oudercontact voor het zevende leerjaar ( = 6de leerjaar bij ons). In het begin hield de directeur een toespraak voor de ouders en stelde ons voor ( hij zei zelfs tegen de ouders dat we nu zelfs al bijna beter waren dat de studenten van vorig jaar, maar dat waren ook twee gevallen apart heb ik gehoord) . Daarna moest Droïma alle namen van de kinderen afroepen en als de ouder van het kind aanwezig was, moest hij/zij dat zeggen. Dit zorgde soms wel voor hilarische momenten, want de namen zijn heel lang en soms moeilijk om uit te spreken! Daarna zei de directeur dat hij de kinderen had onderverdeeld in 3 groepen: de kinderen zonder problemen, de kinderen die het goed deden op school en de slechten! Maar de directeur was over het algemeen vrij tevreden over deze klas. Dan werd elk kind afgeroepen en in welke groep hij/zij zat. Wat ik wel heel raar vond was dat de financiële toestand van sommige ouders werd besproken omdat ze niet rond kwamen met hun geld en dat waar iedereen bij was. De ouders betalen 1,5 dollar per 3 maanden per kind. Dat is niet zoveel maar voor sommigen is dat een probleem. Toen het oudercontact gedaan was, wilde een vader nog iets bespreken in verband met het voetbaltornooi van binnenkort. Een moeder kwam vragen of ze door mocht gaan, maar de directeur zei dat ze nog even moest blijven. Ondertussen zei hij wel tegen ons dat wij al doorgingen. Hij bracht ons naar Susana. Onderweg vroeg hij of hij ons eens mocht uitnodigen bij hem thuis om te komen eten samen met zijn familie. We vonden het wel in orde maar toch ook wel heel vreemd! Het is in België echt niet normaal dat je zomaar buiten de uren bij je directeur thuis gaat eten! Susana gaf ons nog een boekje met een overzicht van alle feesten, we dachten eerst dat het van een heel jaar was, maar het was enkel van januari en begin februari! Het is hier precies elke dag feest, we gaan ook elke avond slapen met schoten van vuurwerk! We zullen nog moeten kiezen uit al die feesten! Daarna kregen we telefoon van Boris, een jongen uit Wallonië die eens wou afspreken met ons omdat we ook van België waren. We aten samen met hem en nog twee andere jongens in de Choko Banana. Zij zitten hier voor een jaar! Dat zou ik niet kunnen denk ik, een jaar is echt wel heel lang! Het was wel moeilijk om met hem te communiceren wanthij sprak Frans, maar met al dat Spaans en Engels, was het moeilijk om ineens terug Frans te spreken en we zeiden in onze uitleg vele dingen in het Spaans, maar hij begreep ons wel. Na het eten namen we een taxi naar huis om onze kleren te wassen. Anderhalf uur later waren we klaar ( we moeten het met de hand wassen, dus het neemt wel wat tijd in beslag). Nu ga ik proberen vroeg te gaan slapen want het is echt nodig, ik ben vanmorgen wéér opgestaan met hoofdpijn, dus ik denk dat mijn lichaam dringend slaap nodig heeft! Slaapwel! ps. De foto's zijn ook van in het schooltje maar niet van mijn klasje.
Gisterenavond had Susana ons nog gebeld om te zeggen dat de directeur vandaag jarig was, dus we maakten nog een kaartje en namen Belgische chocolade voor hem mee. Vanmorgen ben ik opgestaan met barstende hoofdpijn! (Waarschijnlijk een mengeling vanvermoeidheid en de dingen die we hier moeten verwerken) Dan maar een pijnstiller genomen want geen denken aan dat ik me ziek zou melden op het schooltje! We namen wel een taxi, want ik zag het echt niet zitten om heel het stuk te voet te doen met die hoofdpijn.Toen Señorita Céci ons oppikte aan de Kathedraal (daar spreken we elke morgen af en zij neemt ons mee naar school) vroegen we nog eens voor de zekerheid of de directeur echt wel jarig was vandaag. Paniek! Zij was zijn verjaardag vergeten, dus stopten we onderweg bij een bakker en kocht ze nog een taart. Ze zei ons wel dat we hem absoluut geen gelukkige verjaardag mochten wensen als de andere leerkrachten erbij waren en voor ons cadeautje moesten we ook wachten tot we met hem alleen waren. Toen we aankwamen kregen we weer van alle kinderen een kus. Over de verjaardag van de directeur werd er niets gezegd. Toen we in het klasje kwamen, begon ik meteen te verbeteren. De juf ging weg en bleef vrij lang weg. Dat vond ik wel vreemd, maar ondertussen verbeterde ik verder en had ik af en toe een gesprekje met enkele kleuters die eens kwamen horen wat ik aan het doen was. Ineens kwam een kleuter naar mij om te zeggen dat ik eens moest komen kijken, hij trok me mee naar een groepje kleuter van voor in de klas. Ik schrok wel even heel hard van wat ik daar zag, blijkbaar had er een kleuter bruine crème bij en had die kleuter heel haar gezicht een dikke laag gegeven en enkele andere kleuters ook! Ik heb dan maar gezegd dat ze de crème moest wegsteken in haar boekentas en begon hun gezichten te wassen. Tegen de tijd dat de juf terug binnen kwam, had ik alle gezichten gewassen. Daarna gingen we naar buiten, want het was goed weer en speelden enkele tikspelletjes op de speelplaats. Toen we terug naar binnen gingen kregen de kleuters opnieuw een werkblaadje rond Kerstmis (achteraf vroeg ik aan Solé, die ook kleuterleidster is, of het normaal is dat ze nu rond Kerstmis werken en ze zei dat ze dat ook wel vreemd vond, dus ik ga het eens vragen aan de juf hoe dat komt).Daarna was het speeltijd. Toen de bel ging namen alle leerkrachten hun kinderen mee naar de klas en lieten hen daar alleen achter om terug naar het kantoor van de directeur te komen. We gingen de verjaardag vieren van de directeur. Ze vroegen Droïma en mij om de directeur te gaan halen, maar ik denk dat hij nattigheid voelde want hij wilde niet meekomen.Dan maar zonder directeur terug naar het bureau gegaan. Enkele andere leerkrachten gingen met mij mee om hem opnieuw te gaan halen. Ik moest hem een arm geven en meetrekken. Toen we in de bureau kwamen stond er een taart klaar. De directeur gaf een heel ontroerende toespraak en bedankte ons. Voor we de taart gingen opeten, moesten we eerst nog kip met rijst en groenten eten en thee drinken. Daarna aten we nog taart. Ik was blij dat de taart op was want ik zat boemvol! Toen de directeur me nog een stukje aanbood zei ik: Nee, bedankt. Maar hij zei: Si, si! Ik bleef maar zeggen dat ik het een hele lekkere taart vond, maar dat ik echt genoeg had gehad. De directeur lachte het wat weg door te zeggen: Als je nee zegt dan bedoel je eigenlijk ja. En zo kon ik dus nog een stukje taart eten! Ondertussen dacht ik aan de kinderen, zijn ze nu helemaal alleen in de klas?! Tijdens het eten kwam mijn verjaardag ter sprake, de directeur zei me dat we dan cavia zullen eten, ik ben eens benieuwd! Na 3 kwartier gingen we dan toch eindelijk terug naar de klas. Toen we aankwamen, was er gebeurd wat ik had verwacht: heel de klas stond op zijn kop! Ze hadden met water gemorst, waardoor het een hele modderboel was geworden, er lagen overal boekjes en speelgoed, de kinderen stonden op de tafels of op hun stoel, enkele kinderen waren aan het vechten, De juf werd boos, de kinderen moesten alles meteen opruimen en 5 minuten later konden de kinderen opnieuw aan hun werkblaadje verder werken. Daarna mochten de kinderen naar huis gaan, ze kregen nog een briefje mee dat ze morgen niet naar school moesten komen. Morgen gaat de juf naar een cursus en moeten de kinderen niet komen. Ik heb enkele opdrachtjes gekregen die ik moet doen morgen. Ik ben eens benieuwd of er echt geen enkele kleuter zal komen, want zo 1 dag op voorhand een briefje meegeven Daarna gaven Droïma en ik ons cadeautje af aan de directeur, we waren nu met hem alleen. De directeur wilde het cadeautje eerst niet aannemen, maar na lang aandringen nam hij het toch aan. (Hij deed het wel niet open, hij nam het aan en legde het op de kast zonder ernaar te kijken.) Daarna gingen we naar de Choko Banana, waar we wéér mochten eten! We zeiden wel op voorhand tegen Susana dat we al gegeten hadden in de school, dus dat we niet teveel meer moesten hebben! We kregen een groene groente als voorgerecht, dat was wel raar je moest de blaadjes eruit trekken en dan kon je een stukje van onderkant opeten. Daarna keken we nog even ons mails na en vertrokken naar huis. Onderweg stopten we even bij dé rivier van Ambato. Daarna gingen we nog even naar de winkel ( vooral voor water, want je mag hier niet van de kraan drinken). We zetten als ons gerief in ons huis en gingen nog eens naar de vulkaan kijken, maar er waren vrij veel wolken dus je kon de vulkaan niet zo heel goed zien. We hebben met Susana afgesproken dat wanneer de vulkaan uitbarst ze ons gaat bellen ( ook al is het in de nacht) en dan kunnen we samen gaan kijken!
Ps. Er ligt hier enorm veel zwerfvuil en daardoor zijn er ook heel veel straathonden. Soms zelfs rashonden die hier door de straten dolen!
Vandaag weer vroeg opgestaan. Het ging wel al iets beter dan de vorige dagen, maar het is toch nog vroeg hoor! Vandaag dragen alle kinderen en leerkrachten een jogging omdat ze vandaag turnen krijgen. De directeur is wel altijd grappig: hij vergeet altijd Droïma haar naam en zegt altijd joemita tegen Droïma! De andere leerkrachten hebben ons gezegd dat zolang hij Joemita zegt, wij hem maar Lorenzo moeten noemen in plaats van Oswaldo! J Tijdens de dril-oefeningen s morgens is er een kind dat iets verkeerd deed ( ik heb niet gezien wat) de directeur roept boos op het kind, loopt er naar toe, trekt aan zijn oor en slaat het kind in het gezicht, het kind geeft geen kik ! SLIK Even in shock Buiten Droïma en ik, kijkt niemand raar op. Ik probeer dan maar terug te ademen en het even in mijn hoofd te laten rusten. Daarna gaan we naar de klas, de kleuters geven hun huiswerkschriftje aan mij af en ik begin te verbeteren, ik zie enkele kinderen hun huiswerk vlug nog maken in de hoek van de klas. Ondertussen is de juf druk in de weer met enkele ouders die vragen hebben. Na een half uur worden de kinderen aan het werk gezet, ze krijgen hun werkje van gisteren terug en moeten nu naast de stal nog twee houten stukjes kleven. Daarna wordt de datum van vandaag opgezegd, de juf wordt heel boos omdat de kinderen 2008 op de verkeerde plaats zeggen. Daarna worden de werkblaadjes van de voorbije dagen uitgedeeld, dit duurt heel lang. Maar voor mij is het ondertussen een goede oefening om de namen beter te leren kennen ( 32 moeilijke Spaanse namen onthouden is niet gemakkelijk! Maar ik vind het toch heel belangrijk dat ik ze stilletjes begin te leren kennen, want dan worden de gesprekjes tussen mij en de kinderen toch iets persoonlijker). Tegen 9 uur komt de turnleraar binnen, de kleuters moeten tijdens de turnles eerst heel lang lopen, ongeveer een kwartier aan een stuk ( voor kleuters is dit heel lang!) Na een tijdje beginnen ze dan ook heel hard te klagen tegen mij. Ik heb wel wat medelijden met hen, maar moedig hen aan om verder te lopen en geef hen ondertussen wat complimentjes, waardoor ze na enkele rondjes telkens heel trots naar mij kijken en laten zien hoe goed ze het kunnen. Een aangrijpend beeld was wel, toen ik zag dat een kind een stukje mouche van de trampoline op de speeltijd scheurde en het in zijn mond stak om het op te eten. Daarna moeten ze een hele tijd bevelen opvolgen van de turnleraar, hij is heel streng en roept heel de tijd. De kleuters zijn het duidelijk gewoon, want ik denk dat als ik zo les zou geven in België er vele kleuters al snel zouden wenen. Maar het is gewoon een andere manier van lesgeven. Na de turnles had ik nog even een gesprekje met de turnleraar ( Señor Marcello). Hij praat heel snel en hij articuleert niet zo goed, waardoor ik vele keren moest vragen om zijn vraag nog eens te herhalen. Hij stelde ook wel vreemde vragen: Hoe vind je het hier? Ben je gelovig? Wat vind je van de directeur? ( Ik voelde me precies bij een ondervraging!) Daarna kwam een vraag die ik wel heel moeilijk vond om te beantwoorden: hoe geven ze turnen in België? Op zich is dit geen moeilijke vraag, maar ik wist niet goed wat hij wilde horen. Ik legde uit dat de turnles in België er helemaal anders aan toeging en ik gaf enkele voorbeelden wat we zoal in België tijdens de turnles doen. ( Dit was wel nog moeilijk om in het Spaans uit te leggen!) Daarna checkte hij nog even wat ik van deze turnles vond, ik was even overdonderd door die vraag, want ik wist eigenlijk niet zo heel goed wat ik ervan vond. Ik moest het eerst even laten bezinken. Ik zei dan maar dat ik het goed vond. Daarna bundelde ik samen met de juf de tekeningen van de kleuters. Toen was het speeltijd. Droïma vertelde me dat er twee kinderen van haar klas stout waren geweest. De directeur ging samen met de kinderen naar zijn kantoor en vroeg eerst nog een broeksriem van een ander kind! SLIK . Weer in shock! We hopen uit de grond van ons hart dat er niet gebeurd is wat we denken dat er gebeurd is in dat kantoor! ... We durfden ook niet te vragen of dat mogelijk was
Na de speeltijd ( nog steeds in shock) moesten de kleuters even met hun hoofd op de bank liggen. De juf en ik hingen de namen die ik gemaakt had op in de klas. De kleuters mochten daarna kijken en 1 voor 1 hun naam zoeken in de klas. De juf werd heel boos en riep op de kinderen als ze de foute naam namen. Dit doen we twee keer. Daarna moeten de kinderen om beurt aan het bord gaan staan en moeten ze enkele dingen tekenen ( een vierkant, een ronde, een driehoek, het cijfer 1, het cijfer 2, ) Daarna mogen de kleuters alleen doorgaan naar huis. Daarna bracht de directeur ons en nog enkele andere leerkrachten naar een rond punt want verder. Daar stapten Señorita Céci ( = mijn mentor), nog een leraar, Droïma en ik uit. De man van Señorita Céci pikte ons op en zette ons af in het centrum van Ambato af. De leraar ( ik ben zijn naam vergeten) ging mee met ons naar de Choko Banana stappen. Ondertussen praatten we wat. Hij is wel soms vrij direct: Mag ik jullie GSM-nummer? Ik ben vrijgezel en als ik eens uitga zal ik jullie bellen! Uitgaan met een collega van je mentor is in België niet echt gepast, maar hier is het blijkbaar normaal. Toen we aankwamen bij de Choko Banana hebben we lekker gegeten en daarna hebben we even onze mails nagekeken en Droïma heeft even met haar ouders gebeld. Toen gingen we samen met Susana naar een marktje op zoek naar een joggingbroek voor mij, want ik had dit niet bij en ik wil zeker in orde zijn op school met mijn kleren! Een goede joggingbroek gevonden voor 9 dollar! Alles is hier zo goedkoop! Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, aten we en namen een taxi naar huis. Ik ben zo blij dat Susana echt goed voor ons zorgt, ze helpt ons echt heel hard met alles! Ik ben haar echt heel dankbaar! Toen we thuis aankwamen hebben we ons materiaal in het huis gezet en zijn we nog eens naar boven gewandeld om naar de vulkaan te gaan zien. De vulkaan is echt mooi nu! Hij is echt heel actief, er komt al veel zwarte rook uit! Het zal niet lang meer duren vooraleer de vulkaan zal uitbarsten! We vinden het echt spannend en fascinerend! We hopen dat we de vulkaan kunnen zien als hij uitbarst! We zijn echt benieuwd naar wat we dan zullen horen en zien!
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
