Vandaag was het dan zover, we moesten terug naar Ambato en deze mooie streek verlaten! L s Morgens pakten we in en namen een taxi naar Tena. We gingen nog even mee met Christopher naar hun school om eens een kijkje te nemen. We maakten kennis met padre Ernesto ( = de directeur) en kregen een rondleiding van Christopher. Daarna namen we afscheid en gingen naar Wim, want hij zat in een internetcafé en ging met ons mee naar de bus terminal. Daar namen we afscheid van Wim en vertrokken terug naar huis. Dat was weer een lange en zware busreis! Aangekomen in Ambato namen we een taxi naar de Choko Banana. We keken onze mails na en maakten onze blog in orde. We aten in de Choko Banana en gingen vroeg naar huis om vroeg in ons bed te kruipen, want ik was wel heel moe na zon zware maar heel leuke week!
Ps. Zoals jullie misschien al weten is de vulkaan hier uitgebarsten! En wij zaten ondertussen toch wel in Tena zeker! We hoorden dat de kinderen niet naar school geweest zijn vorige week omdat er veel assen waren en dat is niet goed voor uw longen en als je dat op je huid krijgt kan dat een allergische reactie veroorzaken. Daarom konden de kinderen niet naar school komen.
Vandaag hebben we eerst even uitgeslapen. Daarna vertrokken we naar Tena, daar aangekomen zijn we eerst ergens gaan eten, want na zon tochtje hadden we wel honger gekregen. Dan zijn we naar de bank geweest om geld af te halen. Daarna hebben we in de bus terminal kaartjes gekocht om morgen de bus te nemen. Toen gingen we naar een man die een boa constructor had, we hadden van de jongens gehoord dat je die mocht pakken en dat wilde ik wel heel graag eens een keertje doen! Wat een groot beest was dat! Het woog wel wat en het was een heel raar gevoel in mijn nek. Ik vond het wel spannend dat de man de slang rond mijn nek deed, want het is wel een wurgslang en ik voelde de slang al beginnen knijpen! Daarna gingen we naar de winkel om inkopen te doen. Toen begon de dagelijkse regenbui weer en we waren natuurlijk weer drijfnat. We namen een taxi naar huis, dat was wel even spannend, want toen hij door de rivier was gereden geraakte hij niet zo goed berg op. Maar na een paar keer proberen lukte hem dat toch. Toen we thuis aankwamen gingen we nog even zwemmen in de rivier, dat was wel zalig, de zon was lekker warm en dan in de rivier echt zalig! s Avonds aten we pannenkoeken die Christopher gemaakt had. Daarna ging Christopher naar de overkant van de rivier, daar woonden Belgen die ook op buitenlandse stage zijn en we hadden afgesproken dat we hen vanavond gingen komen halen. Toen ze bij ons aankwamen gaven we hen eerst een rondleiding in het huis. Daarna zaten we gezellig bij elkaar en vertelden onze ervaringen aan elkaar. Het was fijn om eens te horen hoe Thijs ( kleuterleider) zijn stage deed met de kleuters. Ook de verhalen van Sarah die lager onderwijs doet waren fijn om te horen. We bleven lang zitten en daarna gingen ze weer naar huis en gingen wij slapen.
Vandaag was het rustdag, dus we hebben heel de dag niets gedaan. We hebben wat gerust in de hangmat en boekjes gelezen. Dat was wel nodig want ik ben wel heel moe ondertussen! s Avonds hebben de jongens scampis met pasta gemaakt. Jaja we worden hier nogal verwend Zenne! Daarna hebben we nog wat gezeten en gepraat en zijn we stilletjes aan gaan slapen. Het was een hele luie dag, maar dat was ook wel eens leuk!
Vanmorgen opgestaan met nog meer beten natuurlijk! Het was heel hard aan het regenen echt niet normaal! We kregen ontbijt van Juan. Ons programma zou een beetje wijzigen, want ze vonden het te gevaarlijk om met de kano te varen als het zo hard regende. Dan hebben we een lange broek aangedaan, laarzen, regenjas en ons heel goed ingesmeerd want we zouden een tocht doen door de jungle. Dat was wel zwaar want het was heel warm, maar toch heel hard aan het regenen. De grond was ook een modderboel geworden. We ontdekten echt heel veel over de planten en de dieren! Juan wist er heel veel over. Op een gegeven moment had juan een hol van een tarantula gevonden en hij had er niet beter op gevonden om de tarantula naar buiten te lokken door met een stokje in het hol te peuteren. We moesten wel wat opzij gaan, want als de tarantula uit het hol zou komen zou die wel aanvallen zei hij. Wij natuurlijk vol spanning aan het wachten, maar geen tarantula te zien, het hol was leeg Dat was wel spijtig vonden we. Daarna zette Juan met kleurstof van een vrucht tekeningen op onze gezichten. Hij maakte ook met palmboombladeren een hoed voor me zodat ik een echte jungleprinses was! Juan liet zien hoe de mensen hier een val voor de dieren maken. Na de tocht gingen we terug naar ons hutje en kregen we eten. Na het eten hielden we opnieuw een siesta in de hangmat. Ondertussen gaf Juan ons een tatoeage met natuurlijke kleurstoffen, deze zou er 10 dagen opblijven. Daarna gingen we weer verder met de kano en gingen opnieuw naar het indianendorpje van gisteren. Maar weer was er niemand te zien, Juan zei dat waarschijnlijk iedereen aan het werken was. Hij liet ons enkele vruchten zien en nam voor ons ook pompelmoes mee. Dat waren echt wel grote pompelmoezen! Die aten we dan op in de kano. Daarna stopten we bij een vrouw die iets aan het doen was in het water. Bleek dat zij goud aan het zoeken was, we vroegen of we ook eens mochten proberen en ja wij vonden ook goud! Daarna nodigde de vrouw ons uit bij haar thuis. Hun huis was een beetje verder en om er te geraken moesten we eerst nog door een moeras. De mensen zijn heel gelukkig, maar ik denk toch niet dat ik zo zou kunnen leven! Ik heb wel veel respect voor die mensen! We kregen ook een drankje aangeboden, we proefden ervan en het was écht walgelijk! Ik lustte het écht niet, heel lastig, want uit beleefdheid en respect voor die mensen wilde ik het niet laten staan, dus heb ik het grootste deel maar braafjes opgedronken. Daarna gingen we met de kano terug naar het beginpunt en reden daar met de pickup naar het centrum van Tena. Daar gingen we eerst nog naar de winkel en daarna gingen we naar huis. Daar aangekomen onaangename verrassing: er was geen elektriciteit meer! Dan maar met kaarsjes het gezellig maken é. Dat is wel heel spannend ze zo met heel weinig licht midden in de pikzwarte jungle! Even later kwam Gerard op bezoek, Gerard woont een kilometer verder en is dus een buur. Het is een Nederlander van 50 jaar, 4 jaar geleden heeft hij alles in Nederland verkocht en is hier een huis beginnen bouwen, maar na een jaar was al zijn geld op waardoor hij zijn huis niet afkreeg. Hij woont nu in de kelder van zijn hele grote huis! Het is wel een rare kwiet, maar hij was wel heel vriendelijk! We hebben nog iets gedronken en nog lang gepraat tot in de vroege uurtjes en dan zijn we gaan slapen.
Vandaag heel vroeg opgestaan want we moesten om 9 uur in Limon cocha zijn. Tegen kwart na 7 zijn we vertrokken aan de weg, nu viel het veel beter mee omdat het nog vroeg was en het was nog niet zo heel warm. Toen we aankwamen aan Limon cocha ( = een hotel, zij organiseerden deze tweedaagse) kregen we eerst nog een ontbijt. Daarna vertrokken we met een pickup naar een goed stuk van de jungle, dat was een uurtje rijden. We zijn dan met een grote kano vertrokken op de rio. Dat was echt wel zalig, midden in de jungle, kei mooie natuur! Wij met 4 en dan de gids erbij, echt leuk! We hebben echt ook geluk gehad met onze gids, de juan, hij was echt heel sociaal en heel grappig en hij wist heel veel van de jungle, we hebben veel bijgeleerd! Eerst zijn we gestopt in een indianendorpje langs de kant van de rio, maar er was niemand te zien, het zag er maar verlaten uit dus zijn we maar verder gegaan. Dan zijn we verder nog eens gestopt en zijn we de jungle ingegaan, das was echt prachtig! Juan liet ons vele bloemen en planten zien, ruiken en soms zelfs proeven! Er waren wel veel insecten en die lusten mijn precies wel heel graag! Mijn benen stonden vol met beten, hoewel ik me heel goed had ingesmeerd tegen insecten!(ik heb ze geteld op mijn 1 been en daar had ik er al 94!) Gelukkig hadden we onze malariatabletten ook goed genomen! Na ons tochtje gingen we verder met de kano, even later stopten we weer aan de kant, want daar zouden we eten. We kregen eerst een rondleiding in een museum over hoe de mensen hier leven en hoe ze op jacht gaan enzo. Even later mochten we zelf ook eens met een blaaspijp proberen te schieten. Dat was wel grappig want de blaaspijp was vrij lang en woog wel zwaar! Ondertussen maakte Juan eten voor ons klaar. Juan gebruikte palmboombladeren als tafelkleed! Na het eten deden we een siesta in de hangmat. Daarna gingen we weer verder met de kano en stopten bij een reservaat voor dieren die een tijdje niet meer konden overleven in de jungle. Dat was wel heel leuk, de aapjes liepen er rond! Ook zagen we veel verschillende vogels, een kaaiman, schildpadden, jaguars, Sommige dieren moesten wel in kooien want zij waren te agressief om los te lopen. Na deze wandeling gingen we weer verder en stopten we ergens om in de rio te zwemmen. Dat deed wel deugd want het is wel heel warm en vochtig hier, dus je zweet je wel kapot! Daarna gingen we weer verder en stopten een eind verder om te overnachten. We zouden overnachten in een hutje aan een soort van hotel. Eerst maakte Juan nog eens eten voor ons en daarna gingen we nog even in de hangmat liggen om te genieten van de ondergaande zon in de jungle met op de achtergrond de typische junglegeluiden! Echt zalig! We zijn dan ook in de jungle hout gaan sprokkelen om een kampvuurtje te maken, zelfs s nachts was de temperatuur aangenaam! Na een lange en vermoeiende dag gingen we slapen. Eerst nog alle beesten wegjagen uit ons hutje en dan naar dromenland.
Ik heb vannacht echt slecht geslapen, ik heb heel de nacht moeten hoesten, waardoor ik altijd opnieuw wakker werd! Langs de andere kant heeft de jungle toch ook veel geluid bij hoor! Echt zoals in de filmpjes, de dieren in de jungle maken heel de nacht door geluiden. Dan uiteindelijk toch maar opgestaan en in de hangmat gaan liggen in de hoop dat ik daar nog even kon slapen. Christopher werd wakker en ging nog even joggen, ik twijfelde even of ik mee zou gaan, maar uiteindelijk denk ik dat dat niet zo een goed idee was in mijn toestand. Ik ben na een tijdje toch maar terug in mijn bed gaan liggen om nog even te slapen. Dat lukte me uiteindelijk! Na een tijdje maakte Droïma me wakker want we zouden naar Tena gaan. De weg die de jongens elke dag moeten doen, vind ik toch wel hard: brandende zon, stenen en zand en heel de tijd berg op en berg af! Toen we na een 40 minuten aan het einde van de weg kwamen, namen we een bus verder naar het centrum. Toen we daar aankwamen gingen we eerst naar een hotel om een uitstap voor morgen vast te leggen. Daarna gingen we nog even een terrasje doen. Opeens viel de regen met bakken naar beneden! Nu weet ik waarom het regenwoud REGENwoud wordt genoemd! Daar is een Belgische regenbui niets tegen hoor! Op een paar seconden ben je doorweekt. Aangezien de regenbui wel even duurde, zijn we er maar doorgegaan en hebben even in een internetcafé geschuild en onze mails nagekeken. Daarna kochten we nog eten en gingen met een taxi naar het huis. Daar maakten we eten klaar en aten. Daarna speelden we nog een spelletje scrabble en gingen naar Bert zijn huis (400 meter verder) om de was te wassen. Ik kan jullie verzekeren als het in de jungle donker is dan is het écht pikkedonker en zie je niets! Na de was hebben we nog even iets gedronken en zijn gaan slapen. Hopelijk lukt dat vandaag beter!
Morgen vertrek ik voor een week naar de jungle dus dan zal ik niet zoveel op mijn blog kunnen zetten. Maar wees gerust mijn avonturen ginder zullen jullie zeker nadien kunnen lezen!
Vanmorgen een ramp, ik had ondertussen al 38,7 graden koorts en voelde me natuurlijk een wrak! Ik wilde het liefste gewoon in mijn bed blijven liggen, maar dat ging niet want alles was al geregeld om naar Tena te gaan. Dan maar vlug een douche genomen en een koortswerend medicijn en naar de busterminal vertrokken. De jongen waren daar aan het wachten op ons, gelukkig namen zij mijn bagage over, want ik had tegen dan geen kracht meer! Tegen half 10 vertrokken we dan met de bus naar Tena. De busreis was echt afzien! 6 uur op een hete bus met koorts. Ik had gehoopt dat ik een beetje kon slapen op de bus, maar dat is er niet van gekomen! Onderweg hadden we nog vertraging omdat een vrachtwagen voor ons zich had vastgereden. De weg is ook niet zoals in België gewoon zand en grote stenen. Aangekomen in Tena gingen we eerst nog even naar de winkel voor eten te kopen. Vele mensen waren nog in carnavalbestemming en bekogelden anderen met blauw water, modder, bloem, eieren, Gelukkig werden we hiervan bespaard, want we hadden een grote rugzak met kleren enzo bij. Daarna namen we een taxi, dit moest een 4x4 zijn want anders zou hij niet boven geraken en vastzitten. De taxi moest door de rivier om aan het huis te geraken, ik vond het wel echt heel spannend! De weg was vol stenen en de auto hobbelde dus wel stevig. Toen we aankwamen werden we aangenaam verrast door een houten villa in de jungle! Echt prachtig, ik werd er helemaal stil van! ( chapeau Herman!) Toen gingen we naar Carlos die een beetje verder woont, want hij had de sleutel van ons huis, maar hij was niet thuis. Dus zijn we maar naar de rivier gegaan achter het huis. Echt een heel mooi landschap! We staken de rivier over ( al onze kleren waren doorweekt, want het had juist geregend dus de rivier stond tot net boven mijn schouders). Er was ook heel veel stroming op de rivier! Toen we aan de overkant kwamen zaten we even op het strand van Hakuna Matata ( inderdaad jullie lezen het goed Hakuna Matata!!). Daarna moesten we terug aan de overkant zien te geraken, de jongens hebben ons echt moeten helpen want we konden de stroming echt niet tegenhouden. ( ondertussen was mijn koorts al weg, maar had ik nog wel een enorme hoest en voelde ik me toch nog niet 100 % in orde). Toen we terug waren namen we een douche en daarna gingen we even in de hangmat liggen. Echt wel een zalig gevoel ze zo in een hangmat midden in de jungle! Daarna maakten we eten en na het eten hebben we de gezelschapspelletjes bovengehaald en rustig een gezelschapspelletje gespeeld. Daarna gingen we slapen.
Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen want het was nog wel laat geworden gisteren! We zijn dan naar de jongens geweest in de Choko Banana en die lagen nog in hun bed! We hebben ze dan wakker gemaakt en zijn met een taxi naar een festival gegaan. Dat viel wel wat tegen vond ik, want het was vooral hardcore muziek enzo! Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, want om 7 uur zou er weer een parade zijn. Toen ik aankwam voelde ik me echt niet zo goed, dus ben ik even gaan slapen. Toen Droïma me wakker maakte omdat de parade begon, voelde ik me wel écht niet goed! Ik had het keiwarm en verkouden en hoesten en van alles en nog wat! Na de parade wilde ik naar huis gaan, want ik had ondertussen ook al moeten overgeven enzo en ik voelde me echt wel slecht! Toen we buiten kwamen werd het ons al heel snel duidelijk dat we nog niet naar huis konden, want er was veel te veel volk op straat! We zijn dan terug naar de Choko Banana gegaan en daar kreeg ik van Susana een drankje op natuurlijke basis om mij beter te voelen. Na een tijdje creperen hebben we dan toch een taxi kunnen bemachtigen en zijn we naar huis gegaan. Daar aangekomen werd mijn vermoeden bevestigd: ik had koorts! Ik dan maar snel in mijn bed gekropen want morgen vertrekken we naar Tena. Ik hoop dat ik dan beter ben!
Vandaag stonden we heel vroeg op want het was parade voor carnaval. Er was al heel vroeg veel volk buiten om te wachten op de parade! Eerst kregen we ontbijt in de Choko Banana en daarna keken we naar de parade, we konden van op het terras van Susana naar de parade kijken. Dat was wel leuk, maar we hebben ons wel goed moeten insmeren want we stonden recht in de zon! Na de parade zijn we wat gaan rondwandelen in Ambato, amai hoeveel zatte mensen zo vroeg op de dag!!! Er zijn ook gewoon mensen die hun roes aan het uitslapen zijn op straat. Overal werd er gedanst en de mensen hadden een soort van spuitbus vast waar ze u dan mee volspoten. Als gringo hier kregen we natuurlijk de volle lading! Het was wel een leuke sfeer, maar wel een zattemanssfeer! Nadat we een beetje hadden rondgekeken in Ambato gingen we nog iets drinken op een terrasje. Het zijn toch maar grote pintjes hoor, zo 75 cl! Daarna gingen we nog eventjes op het terras van Susana zitten in het zonnetje. We aten en gingen daarna naar een bailes (= dansfeestje). Daar aangekomen wisten we niet wat we zagen: midden op straat een groot podium, een optreden, iedereen danste op straat en écht iedereen was zat! Natuurlijk kregen we de volle lading weer van het gekleurde schuim uit de spuitbussen! Op het einde van de avond hingen we helemaal vol! Maar we waren wel slim hoor we hebben ook ieders een bus gekocht zodat we ons konden verdedigen! Het was écht wel plezant, maar wel vermoeiend! Alleen als het in je ogen komt was het precies traangas ofzo, u ogen brandden dan echt kei hard! Tegen half 3 namen we een taxi en gingen weer naar huis.
Vanmorgen zijn Droïma en ik vroeg opgestaan want om 9 uur was het mis en de president kwam ook, dus dat wilden we niet missen ( ook al waren we nog heel moe). De mis ging door in het park, natuurlijk kei veel volk en we hebben niets van de mis kunnen zien! Op een gegeven moment waren er geweerschoten en kwamen er uit de lucht allemaal papiertjes met een boodschap op. Op de kathedraal was ook een heel mooi werk gemaakt uit fruit en bloemen. Even later kwamen we ook de scouts van Ambato en de scouts van Quito tegen. (chiro hebben ze hier niet denk ik maar ik ben ook wel heel scoutslievendJ ). We hebben met de scouts van Ambato afgesproken dat we hen eens gaan bezoeken. Daarna gingen we naar de Choko Banana, daar hebben we dan nog wat geslapen. Na de middag gingen we naar een festival hier in de buurt, dat was wel grappig ( het was met de Ecuadoriaanse Frans Bouwer!). Daarna gingen we nog naar een tentoonstelling van bloemen en schilderijen. s Avonds wilden we naar een concert van Aventura gaan kijken ( zij hebben in België ook eens een hit gehad en hier zijn ze heel populair!!). Toen we aankwamen moesten we toch even slikken, want er was keikeikeiveel volk! De wachtrij was heel lang! We gingen toch maar een inkomkaart halen en begonnen aan te schuiven. Na anderhalf uur bleek dat we in de verkeerde rij stonden! Dan maar naar de juiste rij gegaan, waar we gelukkig niet meer zo lang moesten aanschuiven. We hadden de goedkoopste inkoopkaarten gekocht met het gedacht dat we dan wel op het middenplein zouden staan. Maar hier is het dus andersom dan in België, als je de goedkope inkomkaarten neemt zit je in de tribune en heb je een zitplaats en als je de dure inkomkaarten neemt, sta je in het middenplein. Het concert ging door in het stadion van Ambato, er was heel veel volk!!! s Avonds na het concert gingen we nog in de Cuba Sun (= coctailbar) nog een cocktail drinken om de avond af te sluiten. Vandaag bleven we in de Choko Banana slapen, want morgen is het vroeg parade en anders zouden we niet meer door kunnen omdat er zoveel mensen zouden zijn.
Vandaag was het moeilijk om vroeg om te staan, want het was gisteren wel laat. We vertrokken naar de Kathedraal, waar de jongens op ons wachtten. Ze gingen vandaag mee naar ons schooltje om eens te kijken. Het was vandaag feest voor carnaval. s Morgens kregen de kinderen driloefeningen en daarna was er een soort van danswedstrijd, van elke klas moesten twee koppeltjes naar voor komen om te dansen. De directeur vroeg me ook ten dans, dat vond ik wel niet zo leuk want ja iedereen was zo aan het kijken! Daarna werden de koppeltjes die niet goed dansten terug naar hun rij gestuurd, toen er 5 koppeltjes over waren kregen die een geschenkje. Daarna gingen we naar de klas. Ik begon meteen met de kleuters de maskers te versieren, dat vonden ze wel heel leuk. De kindjes waren vandaag ook vrij braaf en ze luisterden vrij goed. Twee kleuters heb ik wel aan de kant moeten zetten omdat ze niet luisterden. Toen de maskers klaar waren speelde ik nog een spelletje met de kleuters op de speelplaats. Daarna was het speeltijd, we kregen van de directeur eten omdat de jongens er waren. Na de speeltijd was het feestje in de klas voor al de jarigen uit de maand januari. Dat was wel leuk, de kleuters dansten, kregen taart, Er was wel een jongen die zich niet goed voelde, ik voelde aan zijn hoofd en hij had duidelijk koorts. Ik ging met de jongen naar Señorita Céci en zij gaf hem een pilletje. Tijdens het feestje kwamen de jongen ook mee dansen met de kleuters, dat was wel grappig! Na het feestje was het tijd om naar huis te gaan. De school was vroeger gedaan maar we weten niet goed waarom. Daarna stapten we naar de Choko Banana, aten en daarna zijn we op het terras gaan liggen om wat te slapen. Even later werden we wakker omdat het regende, dan zijn we maar verhuisd naar de kamer van de jongens om verder te slapen. S avonds hebben we nog gegeten in de Choko Banana en dan zijn we naar een coctailbar geweest om eerst nog een cocktail te drinken. Daarna gingen we naar een discotheek, dat was wel grappig want het was meer een chirofuif ofzo,in een tent. De security liep met een knuppel rond en er was 1 security man en die was écht gigantisch! Na een tijdje roken we ineens precies opgebrand plastiek en er onstond een brandje, waarschijnlijk kortsluiting ofzo. Maar even later was alles weer in orde en ging het feestje door! Tegen 3 uur zijn we dan toch maar naar huis gegaan want we waren heel moe!
Vandaag heb ik niet zoveel gedaan in het klasje, ik heb allemaal ogen uit de maskers gesneden zodat we ze morgen kunnen versieren. Toen we aankwamen in de Choko Banana dachten we dat de jongens er al zouden zijn, maar dat was niet het geval. Ze kwamen aan tegen 15 uur, we hebben nog even gewerkt voor school en dan zijn we met zn allen vertrokken naar huis, onderweg gingen we nog naar de winkel, want we gingen barbecueën omdat de jongens er waren. Dat was wel leuk, zo s avonds gezellig barbecueën en wat bijpraten. Op een gegeven moment zeiden de jongens dat ze een verrassing hadden voor mijn verjaardag en ze blinddoekten me. Ik moest naar buiten gaan, ik kreeg een stok in mijn handen en ik moest op een Piñata kloppen, met de bijhorende snoepjes die er dan uitvielen. Dat vond ik wel een heel leuk cadeau!!! Daarna gingen we slapen, want we moeten er morgen weer vroeg uit!!!
Vandaag op school werd de directeur weer boos op mij, ik weet niet goed of het om te lachen was of dat hij het serieus meende, s morgens na de driloefeningen moeten de kinderen altijd zwaaien met hun zakdoek, opeens vroeg hij waar mijn zakdoek was. (Ik had er wel 1 maar die was in de klas, maar de juffen zwaaien nooit met hun zakdoek, dus wij hadden het ook nog nooit gedaan) Hij zei dat ik er morgen 1 moest meenemen, want dat hij anders ook aan mijn haren zou trekken! Maar ondertussen lachte hij ook wel, dus ik weet niet of hij het echt meende. ( De directeur is maar een speciale man ze!) De leerkracht die gisteren boos was weggelopen, was vandaag niet op school, dus bleven de kinderen alleen in de klas! Ze hadden een opdracht gekregen die ze moesten afmaken. Toen ik naar het klasje ging heb ik eerst even de ballonnen verder afgewerkt en hing ik er namen aan. Toen de leraar van turnen binnen kwam, vroeg Señorita Céci of hij haar wilde helpen met de klas te versieren ( aan het plafond, dus daar was zij of ik te klein voor) Ik dacht dat het maar eventjes zou duren, maar ze bleven maar verder werken en de kinderen werden ondertussen alsmaar drukker en drukker. Ik vroeg aan Señorita Céci of ik met de kinderen buiten een spelletje mocht gaan spelen, maar ze zei dat ik dat niet hoefde te doen en dat ik alles rustig aan moest doen. Ik heb dan maar verder ballonnen beplakt met papier-maché en voor ik het wist was het speeltijd en hadden de kinderen geen turnen gehad. Na de speeltijd ging ik even iets uittesten om de kinderen te laten luisteren als ze te druk waren. Ik zei dat wanneer ik mijn hand in de lucht stak, ze dat ook moesten doen en stil moesten zijn. Ik oefende dit een aantal keer met de kleuters, dat vonden ze heel leuk want ze mochten dan eerst heel veel lawaai maken en dan daarna zo snel mogelijk hun hand in de lucht steken en stil zijn. Ik schrok er eigenlijk van dat de kinderen het zo goed deden, dus ik gaf hen complimentjes en een applaus! Hun neus krulde bijna van trots te zijn! Daarna deed ik een klein toneeltje met mijn masker op, dat vonden de kleuters ook wel heel grappig. Ik legde hen uit dat als ze ook zon masker wilden hebben, dat ze heel veel papier moesten plakken op hun ballon anders zou het niet stevig genoeg zijn. De kinderen wilden echt wel graag ook een masker dus plakten ijverig hun ballon vol. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, de directeur nam ons mee met zijn auto. De leerkrachten en de directeur vinden het trouwens heeeel grappig om ons te koppelen aan Señor Venicio, terwijl we hem écht niet tof vinden! Dat is wel niet leuk, want ze zitten dan de hele tijd met ons te lachen en ons te pushen om met hem naar de discotheek te gaan, maar daar hebben we helemaal geen zin in, dus zoeken we altijd een goed excuus! Natuurlijk vond de directeur dan dat Señor Venicio met ons mee naar de Choko Banana moest stappen. Droïma en ik zijn dan heel de tijd beginnen praten zodat Señor Venicio geen kans kreeg om te praten met ons, want we vinden hem écht niet leuk! Toen we aankwamen in de Choko Banana aten we en begonnen te werken voor school. Droïma belde ook nog met haar ouders en tegen 16 uur vertrokken we naar een kermis ( De directeur had ons en de kinderen gratis bonnetjes gegeven om te gaan en had s morgens tegen alle kinderen gezegd dat we ook zeker zouden komen, dus daar konden we niet meer vanonder). Met enkele kinderen dan in attracties geweest, dat was wel leuk, je zag echt dat de kinderen ervan genoten! Daarna gingen we naar het shoppingcenter om eten te kopen. We aten er ook en gingen terug naar de Choko Banana, daar werkten we verder voor school. Daarna namen we een taxi naar huis, werkte ik nog wat verder voor school en gingen we slapen.
Vanmorgen ineens paniek, we hadden ons overslapen, mijn GSM was uitgevallen, waardoor de wekker niet was afgegaan. Snel opgestaan, gewassen aangekleed en vertrokken op zoek naar een taxi, natuurlijk was er op dat moment geen taxi te bespeuren! Even later hadden we er dan toch 1 aan de haak geslagen en reden we snel naar de kathedraal, toen we bijna aankwamen belde Señorita Céci waar we waren. We verontschuldigden ons en zeiden dat we onderweg waren. Señorita Céci zei dat het niet erg was en gaf ook wel toe dat ze er vroeger waren als anders. We waren nog wel goed op tijd op school. Toen we aankwamen was er een discussie aan de gang tussen de leerkrachten en de directeur, het ging erover dat de school ergens vertegenwoordigd moest worden, maar niemand wilde dat doen Meer konden we er niet uit opmaken omdat ze zo snel praatten en het eindigde met een leerkracht die kwaad wegliep. Ondertussen was de school officieel al 20 minuten bezig! Toen begonnen de driloefeningen en na de driloefeningen gingen Droïma en ik naar mijn klasje, de directeur had ons gevraagd om de kinderen hun allereerste computerles te geven en uit te leggen wat software en hardware was! Daar hebben we gisterenavond toch lang over moeten nadenken hoe we dat zouden aanpakken! We namen de kinderen mee naar het computerlokaal, ik zei hen dat ze hier niet mochten spelen, want dat de computers heel veel geld kosten en dat ze dus heel voorzichtig moesten zijn! Ik liet de kinderen enkele delen van de computer zien ( de muis, het scherm, het toetsenbord, ). Daarna verdeelde ik de kinderen in groepjes, we hadden op voorhand computers getekend op een groot papier en de kinderen moesten dan uit tijdschriften prentjes knippen en ze op het scherm plakken. Dit was nieuw voor de kinderen, ze zijn het niet gewoon om in groepjes te werken, ze werken altijd individueel aan een werkje, dus het was voor hen wel wat aanpassen! Toen we de kinderen in gang hadden geholpen mochten de kinderen één voor één bij Droïma of mij komen om hun naam eens te typen op de computer, dat vonden ze wel heel leuk, want vele kinderen hadden nog nooit met een computer gewerkt! Alles ging goed, tot ik opeens haren op de grond zag liggen, maar wel echt veel haar van ongeveer 10 cm lang! Ik vroeg de kinderen van wie het was, maar niemand reageerde, ik ben dan iedereen zijn haar beginnen controleren, maar heb niet gevonden van wie het was. (Na de les heb ik het verteld aan Señorita C éci, maar ze zei dat het geen probleem was!) Ik heb wel enkele kinderen aan de kant moeten zetten omdat ze niet wilden luisteren. Na een tijdje vroeg ik hen of ze wisten waarom ze aan de kant moesten gaan staan en toen ze me vertelden wat ze fout hadden gedaan, zei ik dat ze volgende keer goed moesten luisteren omdat ze anders niet weten wat ze moeten doen. Daarna mochten ze verder werken. Na deze leuke maar toch wel vermoeiende les brachten we de kinderen terug naar de klas. Tijdens de speeltijd hing ik hun werkjes op in de klas, dit zijn ze ook niet gewoon, al hun werkjes worden meteen in hun schuifje gelegd, dus ze waren wel heel trots dat hun werkjes omhoog mochten hangen in de klas. Daarna ging ik naar het kantoor van de directeur, alle leerkrachten zaten er ook en de discussie van daarstraks ging voort. Na de speeltijd moesten we computerles geven aan het tweede leerjaar, ook hun allereerste keer! Ik denk dat de directeur denkt dat wij computerexperts zijn! Deze keer was het Droïma haar beurt om de les te geven en moest ik haar helpen. We gingen de kinderen halen in hun klas, 45 kinderen en 4 computers, we wisten dat dit niet gemakkelijk zou worden, maar begonnen er wel met volle moed aan! Eerst even kort een afspraak maken, als Droïma of ik mijn hand in de lucht stak moesten de kinderen dat ook doen en zwijgen en luisteren naar wat we te zeggen hadden. Droïma legde uit wat software en hardware is. ( de kinderen konden deze woorden niet uitspreken, hoe goed ze ook probeerden) Daarna mochten de kinderen aan de computers werken. Met 10-11 kinderen aan 1 computer! Ze mochten om beurt hun naam typen. Dat was niet zo gemakkelijk, want vele kinderen duwden op een letter en bleven duwen, waardoor er veel dezelfde letters op het scherm kwamen. Toen we uitlegden dat je maar heel kort op de toets moest duwen, begrepen de kinderen het wel en het lukte eigenlijk heel goed! Ook al waren ze met 45 en was het soms even druk, ook deze les was heel vlot verlopen. Wat we wel heel vreemd vonden was dat er helemaal niemand was komen zien tijdens deze twee lessen! Daarna gingen we naar mijn klasje om nog wat ballonnen te bedekken met papier-maché. Toen de school gedaan was, konden we met Señorita Céci meerijden naar de Choko Banana. Toen we daar aankwamen kregen we weer lekker eten. Daarna begonnen we te werken voor school. Vandaag had ik heel veel werk, want ik moest mijn masker verder afwerken als voorbeeld, ik moest van Señorita Céci bloemen en fruit uit rubber maken om de klas te versieren en ik moest mijn voorbereidingen nog maken. Ondertussen ging Droïma naar de computerwinkel want haar laptop werkte niet meer goed, toen ze terugkwam had ze het wat moeilijk want de verkoper had gezegd dat het 600 dollar was om de computer te maken! Dat kon ze natuurlijk niet betalen en dan zou ze beter een nieuwe kopen, maar dat is ook zo duur! Dus voorlopig werken we met twee op mijn computer, dat gaat ook! Tegen de avond aten we vlug iets in de Choko Banana en werkten we voort voor morgen. s Avonds bracht Solé ons naar huis, Droïma ging slapen en ik werkte nog voort. Tegen half 1 dan toch eindelijk kunnen gaan slapen en ik had me nog zo voorgenomen om vandaag vroeg te gaan slapen! Dit was een heel vermoeiende en zware dag, maar ik ben wel heel blij dat alles afgeraakt is!
Vandaag was het in de school feest voor het fruit en de bloemen. Na de driloefeningen hadden vele kinderen een mandje vol fruit en bloemen bij, zij deelde die dan uit aan alle leerkrachten. Dat was wel leuk! Daarna gingen we naar de klas, onderweg werd ik tegengehouden door de directeur, hij vroeg waarom ik triestig was. Ik wist niet over wat hij het had en zei hem dat ik niet triestig was. Hij zei me dat hij zag aan mijn gezicht dat ik triestig was, maar ik was helemaal niet triestig! Maar hij geloofde me niet, dus zei ik maar dat ik een beetje zenuwachtig was om les te geven. Hij werd een beetje boos op mij en hij zei dat ik wel triestig was. Ik zei dan maar dat ik écht niet triestig was en begon te lachen. Toen was hij blij, hij zei dat ik veel mooier was als ik lachte. Daarna ging ik maar snel naar de klas. Ik ging vandaag met de kinderen een ballon bedekken met papier-maché om er nadien een masker van te maken naar aanleiding van carnaval. Señorita verdween en liet me alleen met de 32 Spaanstalige kleuters. Ik zette de tafels in groepjes en legde eerst uit dat de kleuters de kranten in stukjes moesten scheuren. Dat ging allemaal heel goed. Daarna kregen ze allemaal een ballon en mochten die opblazen, daar ging het al wat minder goed! Kinderen kwamen klagen dat ze een andere kleur van ballon wilden, maar ik maakte hen duidelijk dat de kleur helemaal niet belangrijk is. De kleuters begonnen te blazen en kwamen dan allemaal dringen bij mij zodat ik een knoop in hun ballon kon leggen. Toen gingen natuurlijk de poppen aan het dansen! 32 ballonnen in de lucht en 32 zotgedraaide kinderen, enkelen omdat ze hun ballon niet terugvonden, anderen omdat iemand hun ballon had afgenomen en de meesten gewoon omdat ze het heel leuk vonden. Ok, even ademen en denken, hoe krijg ik deze kinderen nu terug stil en mooi op hun stoel. Ik begon dan maar een Spaans liedje te zingen om hun aandacht te trekken (ik had een liedje voorbereid rond kijken en luisteren). Enkele kinderen hadden het begrepen en gingen braaf zitten ik gaf hen meteen complimentjes in de hoop dat dit ook de andere kinderen zou aansteken. De meeste kinderen zaten nu, enkele kleuters bleven rondhuppelen met hun ballon. Ik zong het liedje nog een keer, maar twee kinderen bleven rondhuppelen. Ik ging naar hen toe en zei dat ze nu echt wel moesten gaan zitten, want dat ik ze anders even aan de kant zou zetten. Ik vond het wel spannend, want ik wilde echt bewijzen aan de directeur en aan Señorita Céci dat ik de kinderen ook aankon op mijn manier ( wat niet zo heel gemakkelijk is want de kinderen zijn het gewoon dat ze geslagen worden als ze niet luisteren en dan heeft een gewoon liedje natuurlijk iets minder effect). Gelukkig gingen de twee laatste kinderen ook braaf op hun stoeltjes zitten. Na 10 minuten heb ik de klas dan toch rustig gekregen, dat is wel lang maar het was wel op mijn manier! Daarna legde ik de kinderen uit dat ze de ballon helemaal moesten bedekken met lijm en stukjes krant. In het begin ging alles goed, ik ging rond om de kinderen wat te helpen. Maar opeens was het badje water waar ze hun handen in konden wassen per ongeluk omgestoten door een kleuter. De combinatie van veel zand in de klas en dan nog eens water werd al snel een hele modderboel. Ik op zoek naar een dweil of iets waarmee ik het een beetje kon opkuisen, maar ondertussen waren er enkele kleuters aan het voetballen met hun ballon van papier-maché! Ik zei hen dat ze dat niet mochten doen want dat anders de ballon kapot zou gaan. Twee minuten rust en nadien deden ze gewoon voort, ondertussen waren er enkele kinderen naar mij gekomen met vragen en ondertussen werd de modder alsmaar erger! Ok, even nadenken, ondertussen plofte er een ballon, natuurlijk met veel geween als gevolg, want nu was hun ballon met papier-maché kapot. Ik zei hen dat ik een aantal keer had gezegd dat ze moesten stoppen, maar dat ze niet wilden luisteren, daardoor was hun ballon nu kapot. Ik vroeg of ze me nu begrepen hadden waarom ze een beetje voorzichtig moesten zijn met hun ballon en ze begrepen het. Ik troostte de jongen waarvan de ballon stuk was gegaan, maakte een nieuwe en zette hem opnieuw in gang. Ik beantwoordde de vragen van de kleuters en hielp hen verder. Toen was het speeltijd, ik ging op zoek naar Señorita Céci om te vragen hoe ik het boeltje kon opkuisen, ze zei me dat ik het gewoon mocht laten liggen. Daarna ging ik terug naar de klas om enkele ballonnen al wat bij te werken en ook de kinderen een beetje in het oog te houden, want alle kinderen mogen in alle klassen binnen tijdens de speeltijd. Enkele kinderen van het 5de en 6de leerjaar vroegen me of ze mochten helpen, daar was ik hen heel dankbaar voor want 32 ballonnen gladstrijken en bijwerken in mijn eentje is wel heel veel werk! Droïma vertelde me tijdens de speeltijd, dat de directeur had gezegd dat Droïma en ik meer moesten eten omdat we veel te mager waren! Dat vond ik wel grappig, want ik ben nu niet direct één van de magerste! De directeur had Droïma helemaal ondervraagd over wat zij allemaal de voorbije dagen had gegeten! Dat vond ik wel grappig! Na de speeltijd werkten de kinderen verder aan hun ballon, ondertussen hing ik al helemaal vol behangerslijm! De kinderen die klaar waren kwamen naar mij, ik zette nog een extra laag op hun ballon en hing de ballon op aan een waslijn. Tegen de tijd dat alles opgeruimd was ( wat heel veel werk was, want er lagen overal snippers en behangerslijm en de tafeltjes hingen ook vol behangerslijm en bijna overal in de klas was er ondertussen modder te vinden!) kwam Señorita Céci binnen en hielp een beetje. Daarna gingen de kinderen naar huis. Ik vroeg aan Señorita Céci wat ik morgen moest doen, maar ze zei dat ik dat moest bespreken met de directeur. Dat vond ik wel vreemd Toen ben ik samen met Droïma naar de directeur geweest om te vragen wat ik moest voorbereiden tegen de volgende dag, hij zei ons dat we morgen samen computerles moesten geven, eerst aan de kleuters en daarna aan het eerste leerjaar. We vroegen wat we dan juist over de computer moesten aanleren en hij zei dat we de software en hardware moesten uitleggen. Dat vonden we precies toch wat moeilijk voor zon kleine kinderen! We vroegen hoever ze daarmee al stonden, hij zei dat ze nog nooit computerles hadden gehad, dus dat wij de eerste les moesten geven! Als dat maar goed komt! 32 kleuters en 4 computers en dan hardware en software uitleggen! Daarna nam Señor Marcello ons mee naar de Choko Banana, waar we na het eten dit lesje voorbereidden. Susana kwam ineens af met een krent en zei dat we er eens in moesten kijken, bleek dat Droïma en Ik toch wel met een kleurenfoto in de krant stonden zeker! Het artikel ging over het feest waar we vorige donderdag naartoe waren geweest! We worden nog bekend in Ecuador! Daarna gingen we naar huis en gingen we vroeg slapen.
Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en daarna hebben we onze kleren nog eens gewassen. Daarna zijn we naar de Choko Banana geweest want Solé was vandaag jarig, maar ze was er niet dus hebben we ons cadeautje maar achtergelaten bij Arturo, die het haar zou geven. Daarna namen we een taxi naar de busterminal. Toen we uitstapten uit de taxi werden we meteen omsingeld door tientallen mannen, we voelden ons wel wat bedreigd! Ze vroegen ons waar we naartoe moesten en of we niet met hun bus meegingen naar . Dan hebben we maar vriendelijk bedankt en zijn we op zoek gegaan naar een bus die naar Riobamba reed. Op de bus werd er salsa muziek gespeeld, wel gezellig! Toen we aankwamen in Riobamba moesten we overstappen naar een bus die naar Guamote reed. De busreis was wel heel vermoeiend want we moesten 3 uur in een hobbelende bus zitten! Toen we aankwamen in Guamote werden we bekogeld door mannen met waterballonnen, we begrepen niet goed waarom. Toen we in het huis van Inti Sisa kwamen, werden we vriendelijk ontvangen door een Vlaamse vrouw! Inti Sisa is een project dat de plaatselijke bevolking leert naaien, stikken, muziekinstrumenten bespelen, computerlessen geeft, een kleuterschooltje heeft, Het project is zo een 9 jaar geleden opgestart, we kregen via Herman het adres en wat uitleg en vonden het meteen heel aantrekkelijk om het project eens te gaan bezoeken. Het project heeft ook een gastenhuis waar gasten zoals wij kunnen overnachten en eten. De inkomsten van dit gastenhuis gaat volledig naar het project ( dus we vonden het niet zo erg om wat meer te betalen dan normaal). Vandaag waren er geen lessen dus vroegen Lieve en James ( de twee die het project mee opstartten) ons wat we wilden doen, ze stelden voor om een wandeling te gaan maken. Ze hebben voor ons dan een weg getekend die we moesten volgen. We zijn dan vertrokken en ontdekten echt een prachtige natuur! Het was echt precies in een film ofzo! Het was er ook heel droog en dus heel veel stof! We kwamen ook wel voorbij heel arme mensen, dat was wel even slikken, maar we zagen wel dat de kinderen zich heel goed aan het amuseren waren! Toen we even verder wandelden werden we opeens aangevallen door twee honden, we wisten niet zo goed vanwaar ze kwamen want we zaten echt wel ergens midden in de natuur waar voor de rest geen mens te bespeuren was! ( achteraf hoorden we van Lieve dat als er honden aanvallen, we gewoon een steen naar hen moesten gooien) We zijn maar gewoon doorgestapt in de hoop dat de honden ons niet zouden volgen of bijten en dat lukte! Toen we terug aankwamen in Guamote werden we terug bekogeld met waterballonnen. Toen we terug (drijfnat)in het gastenhuis waren vroegen we aan Lieve waarom ze dat deden, ze vertelde ons dat ze hier allemaal aan het oefenen zijn voor carnaval, dat volgende week plaatsvindt. Er waren ondertussen ook twee Nederlanders aangekomen, zij waren een reisweg aan het uitstippelen om binnenkort met een aantal vrienden te doen. s Avonds kregen we lekker eten, het was wel gezellig zo met alle gasten aan één grote tafel! Daarna gingen we nog naar een verkiezing voor de koningin van Guamote. We wilden oorspronkelijk niet te lang blijven, want we waren wel heel moe, maar we wilden ook graag het muziekgroepje van Inti Sisa zien optreden, dus zijn we toch nog vrij laat gebleven. Daarna gingen we terug naar het gastenhuis en gingen slapen.
27 januari 2008
Vandaag kregen we tegen half 9 ontbijt. Daarna gingen we een kijkje nemen in de klassen. In de computerles ( met oude computers uit België) zaten wel wat mensen. Ze vonden het wel leuk om computerlessen te krijgen. In de handwerkklas waren de vrouwen en mannen kleding aan het maken. Dat was wel mooi, ook de stikmachines komen uit België. De mensen waren nieuwsgierig van waar we kwamen en lieten zien wat ze aan het maken waren. Toen we naar buiten gingen waren er enkelen de stoeltjes van de kleuterklas aan het afschuren. Ook in de muziekklas waren de mensen druk in de weer! Ze waren liedjes aan het spelen op een keyboard. Lieve had gezegd dat we fotos mochten nemen, maar dat we het wel eerst moesten vragen. Ook moesten we de fotos nadien op de computer van James zetten, omdat de mensen anders denken dat we fotos van hen trekken om de mensen nadien te verkopen! Nadat we de klassen een beetje waren rondgegaan, gingen we nog even naar het plaatselijke marktje, natuurlijk bezweken we weer voor alle mooie dingen die ze daar verkochten en kochten we weer souvenirtjes. Ik liet ook een lint in mijn haar leggen, vele vrouwen hier hebben dat ook. Toen we ( weer kletsnat) terugkwamen in het huis praatten we nog een beetje met James. Daarna namen we opnieuw de bus naar Ambato, opnieuw toch wel een vermoeiende busreis: heel warm in de bus en de bus schokt heel de tijd. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, waar we aten en nog even onze mails nakeken. Nu ga ik vroeg slapen want ik ben wel heel moe! Morgen ga ik met de kleuters een masker van papier-maché maken naar aanloop van carnaval.
Vandaag maakten de kinderen op school een werkblaadje rond het cijfer 3. Even later was Señorita Céci opeens weg, dus nam ik de klas over, dat ging heel goed. Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd waren enkele kinderen opgesloten in de klas (ze mogen tijdens de speeltijd ook in de klas spelen), want ze hadden de deur dicht geduwd en daardoor kon de deur niet meer open omdat de houten vloer verschoven was. Na lang duwen en trekken en met een schaar de vloer te forceren kreeg ik de deur weer open. Na de speeltijd speelden we een spelletje in de klas, de kinderen zongen een liedje en als het liedje gedaan was moesten ze zo snel mogelijk op een andere stoel gaan zitten. 32 kinderen die tegelijk rechtspringen en zo snel mogelijk op een andere stoel moesten zitten, dit kon niet anders dan ongelukken veroorzaken! Al gauw vielen enkele kinderen met hun hoofd op de stoel, botsten tegen elkaar, complete chaos, Nadat we de kinderen getroost hadden deden we het spelletje opnieuw. De twee kinderen die het laatst op een stoel zaten moesten in het midden gaan staan, Señorita Céci zette een muziekje op en de 2 kinderen moesten met elkaar dansen. Daarna zette Señorita Céci de kinderen per twee ( jongen en meisje) en moesten ze met elkaar dansen. Al gauw ontstond er een écht salsafeestje! Ik kreeg mijn eerste Salsales van een kleuter en ik kan u verzekeren sommige kleuters konden het echt wel goed! In België zouden de kinderen veel preutser zijn als ze per twee(jongen en meisje) moesten dansen. Maar hier waren de jongens echt heren en vroegen de meisje officieel op de dansvloer. Dat vond ik wel heel schattig, ook enkele jongens kwamen mij ten dans vragen. Señorita Céci profiteerde van het feestje en ging drinken en snoepjes kopen voor de kinderen. Het was écht leuk! Even later kwam ook de directeur mee dansen, hij vroeg Señorita Céci ten dans. Gelukkig dat hij daarna weg moest en mij niet meer ten dans kon vragen, want na de confrontatie van gisteren had ik dit toch heel moeilijk gevonden! Na het feestje gingen de kinderen zich even verfrissen onder de kraan op de speelplaats en kwamen kletsnat terug de klas binnen. Na deze leuke dag heb ik terug zin gekregen om stage te doen, ook al blijft het voorval van gisteren in mijn hoofd spoken! Ik deelde het huiswerk uit en de kinderen gingen naar huis. Daarna stelde ik nog enkele vragen aan Señorita Céci in verband met maandag, opeens kwam Droïma binnen want de directeur was aan het wachten op mij om te vertrekken. Señorita Céci zei me dat we maar al moesten gaan zonder haar want ze moest nog een paar dingen doen. Toen we buiten de school stonden, zagen we de directeur in de verte wegrijden. Hij was al vertrokken zonder ons Dan zijn we maar terug naar Señorita Céci gegaan, zij belde haar man en zo konden we meerijden met hen. Onderweg naar huis stopten we nog even aan een supermarkt om water te kopen, want je mag hier niet van de kraan drinken en we zaten al bijna 2 dagen zonder water. Daarna gingen we te voet naar Susana, waar we aten. Daarna zijn we beginnen werken voor school. Arturo was ook aangekomen uit Quito en we babbelden nog even met hem. Daarna zijn we naar een internetcafé geweest waar Droïma nog even belde met een vriendin uit België. Toen gingen we terug naar de Choko Banana om nog wat verder te werken. Daarna namen we een taxi naar huis, maakten we eten klaar, werkten we nog wat voor school en gingen slapen.
Vandaag heb ik toch wat meegemaakt! Alle ik maak hier elke dag vanalles mee maar vandaag was ik écht in shock! Vanmorgen vertrokken we naar de klas en eerst maakten de kinderen een werkblaadje. Ondertussen verbeterde ik het huiswerk weer! Daarna was het speeltijd en toen gebeurde het, de directeur ging ons een les in discipline geven. Hoe we de kinderen moesten laten luisteren enzo De directeur zei eigenlijk heel droog dat we het eerst een keer vriendelijk moesten vragen, daarna moesten we heel hard roepen op de kinderen, daarna moesten we de kinderen door elkaar schudden, daarna moesten we de kinderen slaan en als ze dan nog niet luisterden moesten we hen naar de directeur brengen, hij gaat het kind dan slaan met een riem en ermee praten. Ik was écht in shock toen hij dat zei, en zeker de manier waarop alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je kinderen slaat! (ok, hier is het de normaalste zaak van de wereld, maar wij snappen het écht niet! Er zijn toch vele andere manieren om kinderen stil te krijgen!). Daarna deed de directeur een slecht kind na en wij moesten dan reageren Maar wat moesten we doen? Tegen de directeur beginnen roepen? De directeur gewoon vastpakken en door elkaar schudden? De directeur slaan? We wisten echt niet wat we moesten zeggen! We legden uit dat als je dat in België zou doen het echt een groot probleem zou zijn! Dat dat absoluut niet kan! Hij vroeg ons wat wij dan deden, we zeiden dat we het gewoon vriendelijk vroegen en als het kind écht niet luistert dat we het kind dan even aan de kant zetten ofzo, maar zeker niet slaan! De directeur zei me dat hij me gisteren bezig had gezien tijdens het spelletje en dat ik veel te vriendelijk voor de kinderen was. ( hoe kan je nu té vriendelijk zijn?) Ik moest harder zijn tegen de kinderen. We waren er wat stilletjes van geworden, waardoor de directeur dacht dat we hem niet verstaan hadden. De directeur zei dat we moesten reageren op wat hij deed, hij begon tegen de stoelen te stampen, eerst vroegen we hem vriendelijk daarmee te stoppen, maar hij zei dat we dat moesten roepen, wij dan maar beginnen roepen op hem ( dat was een heel raar en heel ambetant gevoel!). Hij zei dat hij het eens voor zou doen, hij nam Droïma aan haar arm en duwde haar op een stoel, daarna schudde hij haar door elkaar Ik zag aan haar gezicht dat ze het echt niet leuk vond! Daarna moesten we dat bij de directeur doen, maar het lukte ons écht niet! Het was zo vreemd en ondertussen hadden we echt een beetje schrik gekregen van de directeur omdat hij zo riep tegen ons! Daarna nam hij mij vast, sleurde me op de stoel en schudde me door elkaar! Amai mijn hart ging nogal tekeer! Daarna zei hij dat als ik dan nog niet zou luisteren we zo moesten doen en hij sloeg me op mijn schouder! Ik zat echt vastgenageld op de stoel en moest me echt inhouden om niet te beginnen wenen ten eerste omdat het wel vrij hard was, ten tweede omdat ik het zo erg vond voor de kinderen en ten derde omdat hij verwacht van ons dat wij dat ook doen! Hij zei dat we vanaf nu moesten denken in Ecuador en niet meer zoals in België. Daarna vroeg hij of we het begrepen hadden en of we nog vragen hadden. We zeiden maar snel dat we het begrepen hadden en dat we geen vragen meer hadden, zodat we weg konden! Ik ben dan snel naar de klas gegaan ( want de les was al terug bezig) en ben vanachter gaan zitten, ik was echt in schok, ik voelde me echt slecht en heel misselijk! Ik heb niet meer zoveel zin om stage te doen nu, zeker niet omdat ik het ook niet mocht proberen om het op een vriendelijk manier te doen! Pfft, ik hoop maar dat het me toch lukt om de kinderen op een andere, vriendelijkere en in mijn ogen betere manier te doen luisteren! Want roepen op de kinderen dat ze bv. Moeten zitten , daar kan ik mij nog over zetten, maar ik zal nooit, maar echt nooit een kind slaan! Dat kan ik écht niet over mijn hart krijgen. ( en ik zal de kinderen ook zeker niet naar de directeur sturen, want dan zou ik mij heel schuldig voelen!). Ik heb voor de rest niet veel meer kunnen doen buiten naar de klas staren en nadenken over wat de directeur allemaal gezegd had. Daarna gingen we naar Susana en we vertelden wat er gebeurd was, gelukkig begrepen Susana en Solé wat we ongeveer voelden en ze zeiden dat dit zeker niet in alle scholen gebeurd! Ze bevestigden ons ook dat ze ook vonden dat dat niet kon en dat ze het ook heel erg vonden voor de kinderen. Daarna aten we, bekeken we onze mails en vertrokken naar huis om andere kleren aan te doen. Daarna gingen we naar een feest weer al voor de bloemen en het fruit, deze keer was het met allemaal Ecuadorianen die een masker droegen van een monster. Ze dansten in het rond en opeens kwam er één naar Droïma om haar ten dans te vragen! Droïma heeft dus meegedanst met een monster! Daarna gingen we nog naar enkele winkeltjes, ik kocht een poncho en kreeg van Droïma schoentjes voor mijn verjaardag! We kochten ook een cadeautje voor Solé want zij is zaterdag jarig! Daarna aten we in de Choko Banana en werkten we wat voor school. Ik ben al iets gekalmeerd over het voorval van daarstraks, maar ik kan het toch niet uit mijn hoofd zetten! Ik vrees dat ik vannacht niet veel zal slapen, door het piekeren!
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
