zoonlief heeft in zijn kamer alles NETJES gezet (zijn woorden) "kom maar kijken mama!" ik werp een blik en merk dat alles wat aan de éne kant stond, allemaal verhuisd is naar de andere kant maar dan wel kris kras door elkaar
hij toont me hoe hij dit "hindernissenparcours" feilloos aflegt en van op de mat in zijn bed geraakt en vindt zichzelf geweldig en ik ik kan er ni kwaad voor zijn, hij is er een halfuur intensief mee bezig geweest alsof het een "groots werk" was ik zal het nog even zo laten staan...tot het nieuwe er af is voor hem
en vanavond heb ik een verhaaltje gelezen achteraan op zijn bed want verder geraakte ik niet
Bouwen , verbouwen,...je kan er vol goede moed aan beginnen en gaandeweg kunnen perikelen opduiken die de nodige stress met zich meebrengen en als dat dan zo is dat stress zowieso de levensduur kan verkorten dan vrees ik ervoor bij ons dus vanaf nu zeg ik NEEN aan die stress, ik wil nooit meer verbouwen, never again mijn boek "klussen voor vrouwen" staat er nog wel en zal ik nog gebruiken voor zaken waar ik écht goesting in heb maar heel de heisa met architecten, aannemers, technische fiches, mailtjes en telefoontjes waarbij je je woorden moet wikken en wegen en onderhandelen over prijzen en kortingen en alles wat daarbij kan mislopen, dat heb ik echt gehad we zijn er bijna de laatste posten dienen zich aan nu nog wat moed om de boel op te kuisen en dan hopelijk genieten!
ik hol mezelf voorbij maar heb het al sneller door dus da's al een begin ik trek nu aan de rem en even sta ik stil nadenken en ademhalen plannen en veel herhalen want de kinderen hebben tijd zat en treuzelen maar wat
een week vol contrasten en op sommige momenten was er ontploffingsgevaar maar na een lange gevulde maar toffe dag voel ik dat de nieuwe maandag toch komen mag alles op een rij komt er weer wat ruimte vrij we kunnen er weer tegen toch voor even
benieuwd of oktober meer evenwicht brengt de maand van de weegschalen...die zelf ook niet altijd in evenwicht hangen dat levendige bewijs hebben wij hier in huis rondlopen en wij wankelen dan maar een beetje mee hé
Maandagmiddag waande ik me in zuiderse sferen en dat gewoon tijdens mijn middagpauze. De markt in Schaarbeek met kilos uitheems fruit, vreemde talen, een mix van bruin en wit en overgoten met zon meer was er niet voor nodig!
We zijn terug aan het HIG
Het terugzien van bekende gezichten en samen de aula bezetten (ieder heeft er al zon beetje zijn plaatske of hoekje), het praten over vakantie, gezin en alles wat ons bezighoudt. Nagaan hoe de motivatie ligt , ook het bespreken van twijfels over de toekomst, wat komt er op ons af? Wat mogen we verwachten na dit jaar?
Eén ding is zeker, voor velen onder ons was t twee jaar geleden een sprong in het nieuwe, sommige van de vragen die we ons toen stelden, hebben we voor onszelf al opgelost , de toekomst heeft voor velen al nieuwe dingen in petto maar wat het echt worden zal daarvoor heb je een glazen bol nodig, en die hebben we niet!
t was gewoon de juiste keuze en we blijven ermee doorgaan!
(en zo blij dat ik ben dat mijn co-bestuurder en maatje er ook door is dat gaat weer voor vele toffe autoritten zorgen!)
