Het slapen lukt al beter dan de eerste nachten, ik ben maar 3 keer wakker geworden en heb kunnen ‘uitslapen’ tot 7.30. Vandaag verhuisde ik van kamer binnen het hotel om hopelijk wat minder lawaai te hebben van de hoofdstraat, maar ook omdat je dan terug een propere kamer krijgt. Ze komen niet poetsen, maar telkens als je een propere kamer wil, moet je gewoon een nieuwe vragen ’s morgens. De poetsvrouwen waren er nog niet, maar de eigenaar wou dat ik zo snel mogelijk verhuisde. Hij ging het zelf poetsen. Ik ging dus maar weer naar mijn ‘stam café’ om er een tasje thee te drinken! Toen ik terug kwam was het klaar en mocht ik ‘verhuizen’. Het zag er wel niet heel proper uit, er liggen nog veel haren van de voorbijgaande en nog even veel lawaai, maar boh daar gaan we hier niet moeilijk over doen! Het is een kleiner kamertje maar wel gezellig. Ale ik heb het eindelijk gezellig gemaakt met de vlaggetjes en de leuke foto’s die ik van de meisjes van Peer kreeg. De eigenaar (ik ben zijn naam eigenlijk vergeten, maar het betekend ‘hoop’) heeft me geholpen met ze op te hangen. Hij vond ze heel leuk! En hij vond de foto’s ook geweldig! Ik moest vertellen wat er telkens op stond geschreven en waar ze getrokken waren! Daarna ging ik ontbijten met Erik in ja mijn zelfde ‘stam café/ restaurant’ op de hoek en wachtten we op de 2 Ethiopische doctoraat studenten die ons door Mekelle gingen begeleiden (ja ik dacht gisteren dat het 4 studenten gingen zijn, maar dat was dus fout). We wandelden naar een museum waar we een gids kregen die de geschiedenis van de laatste jaren uitlegde aan de hand van foto’s. Het was een heel chique en modern gebouw. Vandaag werden we ook veel gevraagd om met andere op de foto te gaan! Dat had ik hier nog niet meegemaakt. En ze trekken dan niet gewoon 1 foto, maar een stuk of 20. Ook merk je fel dat hoe verder je uit het centrum  van de stad gaat, hoe meer ze op kijken naar blanke mensen. Vandaag heb ik weer heel veel het woordje ‘Forenji’ gehoord en veel handjes moeten te geven. Ja ik voel me hier soms wel de koning. In de auto moet ik naar iedereen wuiven en op straat wilt iedereen een hand van mij! Ik ga die aandacht nog missen in België of net niet… Daarna wandelden we nog even naar een kasteeltje waar we iets dronken. Daar zag ik een professor van Gent. Ja elke blanke die je hier tegenkomt is precies van België! Rond het kasteeltje was nog een mooi parkje! Ik vroeg of we nog naar de watervallen konden gaan, naar het schijnt liggen er hele mooie op 8km van hier. Maar ze waren moe en wouden rusten! Ze hebben hier precies maar halve dagen! Rond een uur of 2 is het altijd genoeg voor hun! Ochja een ander keertje, of we kunnen er te voet naar toe wanneer  Koen en Karel hier zijn! Nog tijd genoeg. Nu dus maar terug naar het hotelletje waar ik de komende namiddag nog wat papers ga lezen denk ik. Voor de rest ben ik gisteren toch wel heel hard verbrand! Hoewel het vandaag weer heel mooi weer was, moest ik mijn trui aandoen want de zon op mijn huid deed echt geen deugd! Gisteren zijn we trouwens naar een heel gezellig restaurantje geweest, met leuke muziek een vuurkorf, leuke mensen en een fijne sfeer! Karel en Koen daar gaan we zeker naar terug. Daar kreeg je spontaan een vakantie gevoel. Ik heb daar ook mijn eerste groepje blanke toeristen gezien, aan de taal te horen 5 Britten die volop aan het genieten waren van het plaatselijke bier! Morgen wordt het waarschijnlijk een dagje werken voor school, dus gaat er niets te beleven vallen op mijn blog. Groetjes en tot de volgende!

14-07-2012 om 00:00 geschreven door Lotte Martens  

Deze morgen liep de wekker weer om 6.30 af. Vroeg! Maar ik zal er toch aan moeten wennen! Vandaag gingen we weer naar May Leba (de universiteit ging niet door, maar ik vroeg aan Erik of die mijn foto’s op een picassa site  kon zetten zodat jullie toch niet nog langer in spanning moeten wachten!). Dus hier de site: https://picasaweb.google.com/111579326718939875508/LotteMartensEthiopie

Ik ging ontbijten bij mijn (tot nu toe) favoriete ‘restaurant’ (hetgeen jullie op de foto’s kunnen zien met de kleine tafeltjes en krukjes! Daarbij moet je nog de vriendelijke garçons en de leuke Ethiopische muziek bij denken!) Op weg naar daar, kwam ik de geoloog van Wallonië weer tegen. Hij moest wachten op zijn vervoer naar de universiteit en zette zich langs mij met een tasje thee of ook wel ‘shai’ genoemd. De thee is hier heel lekker! Wel met veel suiker, maar aangezien ik ‘Martens’ heet kan ik die zoetigheid wel bekoren:)! Ik at voor de eerste keer geen omelet maar ‘full’ Wat het precies is weet ik niet, maar het was lekker! Het is een soort rood sausje waar je u brood in moet doppen! Gelukkig was het een stevig ontbijt want ik moet er toch altijd tegen een uur of 2 tegen kunnen! Om 8.00 natuurlijk nog geen auto van de universiteit te zien! Na een kwartiertje wachten waren ze dan toch daar en vertrokken we richting May Leba! Ale dat dacht ik toch… Maar blijkbaar moesten ze nog allerlei materiaal aankopen voor ons veldwerk dus we reden door super smalle straatjes met kleine shops waar ze dingen verkochten van kleren, schoenen, metalen draden, tot nagels enz.  Niemand die zei wat we precies moesten hebben, maar ik zat braaf te wachten. Na een uur rond gereden te hebben en in-en uit gestapt te zijn, vertrokken we eindelijk naar May Leba, ik herkende de weg!:) Vandaag was het heel mooi weer! Blauwe hemel met een paar witte wolkjes. Het was dus ook heel warm! Nu was ik blij met mijn wit safari hoedje en met de factor 50 waar ik me deze morgen voor de zekerheid toch maar mee had ingewreven! We sleurden kabels, draden, zakken mee om kabels aan te leggen om de soil moisture te meten op de verschillende plots. Ale ik zeg ‘we’. Ze hebben er ‘vaste knechtjes’ die hen komen helpen met het dragen van materiaal! En als ik iets wil dragen pakken de studenten van de universiteit het mij af! Het aanleggen van zo’n kabel is eigenlijk niet moeilijk. We moeten het in de een ‘beschermhoes’ steken zodat de muizen er niet aan kunnen, het ene uiteinde in de grond steken en het andere aan een elektronica plaatje (moederbordje denk ik) hangen. Dit kan dan verbonden worden met een laptop, waar we de soil moisture gehalte op kunnen aflezen. Deze kabels blijven het hele regen seizoen in de grond en de soil moisture wordt elke 30 minuten gemeten. Het installeren lukte niet altijd goed en het duurde per kabel wel even. Ik bereidde me al voor op een lange dag, want we hebben immers 28 plots. Maar al snel bleek dat ze maar 6 kabels bij hadden, dus we hebben het maar op 3 plots kunnen installeren!:) Het zal voor een ander keertje zijn… Gebeyehu vertelde dat hun elektronisch materiaal (het moederbordje, laptop, ect) voornamelijk van China en soms van Amerika komt! Dat is tenminste veel goedkoper dan dat van Europa! Zoals ik al eerder schreef zijn er 28 plot, deze zijn verspreid over 8 verschillende sites. Per site zijn er lokale mensen aangeduid die de plots moeten bewaken en ook metingen moeten doen. Deze mensen zijn super vriendelijk en komen altijd kijken met hun kinderen. Toen we wat aan het klungelen waren met de kabels zat ik even op stenen muurtje te rusten langs een oudere man. Ineens voelde hij aan mijn moedervlekjes op mijn arm, hij vond dat blijkbaar heel vreemdJ. Op zich zien ze af en toe wel eens een blanke, maar ze blijven het toch maar vreemd vinden. Zo was er vorig jaar blijkbaar een blonde studente. Ze vonden het dus heel gek dat ik bruin haar hadJ! Maar inderdaad zus, het zijn allemaal super schattige kindjes! Eerst zijn ze verlegen en staan ze vanop een afstand te kijken , maar dan komen ze steeds dichter en dichter en willen ze een hand van u! Ook vragen ze soms om op de foto te mogen! Als ik dan de foto laat zien vinden ze dat echt geweldig!! Weet je wat wel opvallend is, is dat veel mensen hier geen mooie witte ogen hebben, maar eerder geel-bruinachtig! Wijst dat op geelzucht?  Aangezien de kabels op waren, legde we op elke trench met een plastic 5 vaste punten vast. Op deze plaatsen moet dus elke keer de water diepte berekend worden, waarvan achter af een gemiddelde van genomen wordt.  Zo wandelden we toch een eindje (want we deden bijna alle sites). Maar ik kan gelukkig al zeggen, dat het vandaag veel beter ging! Ik begin al conditie te kweken! Karel dat komt allemaal goed tegen wanneer wij in de Simen mountains gaan rondtrekkenJ! Om14.30 namen we lunch pauze en brachten de lokale mensen zelf gebakken brood, ale t’was iets speciaals. Ik vond het eerlijk gezegd niet heel lekker, maar ik heb toch mijn best gedaan om zoveel mogelijk op te eten. Het brood werd gebakken door een meisje van 11 jaar.  De meisjes zien er eigenlijk allemaal veel jonger uit. Ze vragen me soms hoe oud dat ik denk dat ze zijn en ik zit er vaak 6 jaar van af… De volgende keren standaard hoger gokkenJ! Terwijl we in de verte het onweer hoorde en de zeer donkere lucht naar ons zagen komen, zag ik ook dat ik fel verbrand was! Hoewel ik me na 3 uur op het veld nog eens had ingewreven met een factor 50 bleek dat niet voldoende te zijn geweest! Dus je wilt niet weten hoe hard de zon hier schijnt! We gingen dus maar naar de auto om het hevige onderweer dat er toch zag aan te komen te ontwijken.

Op weg terug naar huis, begon het hard te regenen. Maar enkele minuten later begon het te regenen dat het goot! Niet normaal hoe hard het regende, hagelde, mistig was,…! Je kon nog geen meter voor u uit kijken! Ik had dus alle vertrouwen in de chauffeur en hoopte dat hij de weg ondertussen al heel goed kent! Ik heb al in veel zware buien gezeten in België maar dit had ik nog nooit gezien en zelfs nog nooit gehoord, wat een lawaai op de auto! Het duurde ongeveer een kwartier en toen: Amai wat is dees! Iedereen die van geomorfologische processen houdt, kon nu hier zijn hartje ophalen! Zeer felle regen/hagel à hortionaanse afvoer à direct runoff àlot of soil loss! En natuurlijk: Gullies! (dit even voor de vak- ideotenJ ) Je moest het water van de kant zien afstromen!  Ik kan het niet beschrijven. Maar het maakte veel lawaai en het zag bruin van al het sediment! Nu is het wel overduidelijk hoe gevoellig dit gebied wel niet is! Als je de foto’s en filmpjes ziet moet je denken dat de gullies waarin je het waar ziet stromen deze morgen nog volledig droog waren, er was geen één beekje of riviertje te zien! We reden verder en kwamen langs een klein dorpje (of toch enkele huizen langs de weg). Ocharm, het stond hier volledig onder water, tot in de huizen! De mensen waren van alles tegen elkaar aan het zeggen/roepen maar ik kon er niets van verstaan. We stopten even om foto’s te maken en de chauffeur zei wat tegen de mensen en we reden door! Ik vroeg of er hulp op komst was om hen te helpen (een brandweerman zoals in België bijvoorbeeld) maar daar moesten ze eens goed mee lachen. Ze moeten alles zelf zien proper te krijgen. Ik voelde me een beetje schuldig dat we even de ‘ramp toerist’ uithaalden om foto’s te nemen en toen gewoon door reden. Ik was graag wat gaan helpen scheppen of weet ik veel… Dat is het nadeel als je geen sociale thesis doet misschienJ? Een beetje verder was er niets meer van te zien en lagen er gewoon enkele plassen. Het was dus echt zeer lokaal! Ik vroeg of dit normaal was tijdens het regen seizoen, maar Gebeyehu zei dat dit zeer uitzonderlijk was!

Terug in het hotel, pakte ik mijn 2^de douche. Ik zette de boiler een half uur op voorhand aan, wat ze me aanraadde als je warm water wil, en begon al aan mijn blog. Maar helaas hoewel ik zelfs 40 minuten had gewacht, geen enkel straaltje warm water te bespeuren! De douche was weer ijskoud! Gelukkig is de ruimte groot genoeg en moet ik er niet perse onderstaan. Ik waste snel mijn haar, terwijl mijn lichaam echt aan het bibberen was van de koude en deed ondertussen nog snel een kattenwasje onder mijn oksels! Ik kwam er zelfs met dode vingers onder uitJ! Maarja dat nemen we er allemaal wel bij!

Gisteren ben ik trouwens nog naar andere hottelekes gaan kijken, maar ze zijn precies allemaal opgeslagen. Mijn bradt gids zat telkens 30 birr of soms zelfs meer onder de prijs van nu! De mensen in de andere hotels waren eigenlijk echt niet vriendelijk en konden geen Engels. Ook waren de kamers niet zo proper en moest je er een felle wc-geurt bij nemen. Nu ik eigenlijk de keuze heb, besloot ik om toch dit hotel te houden. De eigenaars zijn heel vriendelijk en als er iets kunnen ze je tenminste helpen.. Uiteindelijk 1 euro meer per dag  over 3 maanden is één tot anderhalve dag werken op erperheide en dat heb ik er wel voor overJ!

Blijkbaar vervangt de J mijn lachend mannetje!

Voor de rest heb ik niet meer echt iets gepland. Seffens een nieuw restaurantje proberen en daarna misschien nog een paper lezen en weer op tijd het bed in. Morgen staat er niets op de planning en ga ik met Erik en met nog 4 andere Ethiopische studenten de rand rond Mekelle en enkele kerken bezoeken. Zodat ik toch iets kan laten zien wanneer Koen en Karel hier zijn!

13-07-2012 om 17:50 geschreven door Lotte Martens  

6.30 de wekker loopt af!  Ik kleedde me aan en ging voor de eerste keer alleen de straat op! Sommige zeggen dat je 3 dagen nodig hebt om je aan te passen. Awel ja, in mijn geval klopt dat precies! Ik voel me er al goed thuis en had geen enkel probleem om alleen buiten te komen! Aangezien ze in de restaurantjes geen Engels kunnen spreken en ik de typische namen voor de gerechten nog niet ken, wou ik een broodjes of iets kopen in de supermarkt. Maar alle winkeltjes waren nog gesloten! Ja wat moest ik nu doen… Gebeyehu zou me om 8.00 u oppikken om naar May Leba te gaan, dan moet ik toch iets in mijn maag hebben want hij waarschuwde me gisteren al dat we veel gingen wandelen! Ik keerde maar terug naar het hotel. Daar kwam ik de eigenaar tegen en vertelde dat de shops gesloten waren. Hij zei dat ik kon ontbijten in de verschillende restaurantjes, maar ik vertelde van de taalbarriere. Hij kwam met me mee en regelde een omelet met brood voor mij! Nu zat ik dus voor de eerste keer alleen op restaurant! De meisjes aan de bar giegelden toen ze mij daar zagen zitten. Hoewel je ze niet verstaat is het toch overduidelijk dat ze over je bezig zijn! En toen was het zover. We reden naar Mayleba. Het was een lange tocht van 1,5 uur! Op het beging dacht ik amai Afrika valt echt allemaal veel beter mee als verwacht, overal waren er betonnen wegen. Soms zag je zelfs kleine industrie, maar na een half uur rijden kwamen we echt op het platte land! Ohja This is Africa zoals ik had verwacht! Kinderen, verhongerde koeien, ezels met pakken op de rug,.. op straat. Langs de straten zie je overal kinderen en ouderen wandelen met kannen water of pakken voer! Kleine hutjes of kleine stenen huisjes langs de wegen. De wegen waren nu enkel van zand en super hobbelig! Je moest je af en toe goed vasthouden of je vloog tegen het dak van de auto! Ze zijn wel volop bezig met de wegen te asfalteren! En waar je machines bezig ziet, zie je natuurlijk ook veel mensen die komen kijken! Na een toch wel lange rit (dikwijls tegen 20-30 km/uur) kwamen aan in het dorpje dat gelegen is in May Leba catchment.  We stonden nog maar stil aan de auto was al omringd met kinderen die onze blanken gezichten hadden gezien en zeker wouden komen kijken naar de faranji’s! Vandaag ontmoette ik trouwens ook een professor en een student van de universiteit van Namen. Zij gingen met ons mee naar May Leba om daar te geologie te bestuderen en om een betere locatie te zoeken voor de dam. Want momenteel merken ze dat er seepage is door de limestones. Het was een echt Afrikaans dorpje. De mensen leefden op straat en er was momenteel ook een kleine markt bezig wat zorgde voor een very crowded view op people! Iedereen wou on ook helpen dragen  met ons materiaal. Op vallend is wel dat de Ethiopiërs super vriendelijk zijn tegen ons, maar totaal niet tegen hun eigen volk en vooral niet tegen de mensen van lagere klasses. Op weg naar ons studiegebied volgde enkele kinderen ons al giechelend. Maar telkens werden ze weggejaagd door Gebeyehu of de lokale chief! De geoloog en zijn prof. Bereikten de plek waar ze een resistiviteitsmeting gingen doen en Gebeyehu en ik wandelden verder naar de plots. Amai het was echt een vermoeiende wandeling! Overal liggen stenen, wat het wandelen echt niet makkelijk maakt! Ook de hoogte verschillen waren soms echt vermoeiend! Ik weet niet of mijn moeheid en zelfs slapheid lag aan de hoogte, waar ik misschien nog niet volledig aan ben aangepast, of aan mijn slechte conditie! Waarschijnlijk ligt het aan dat laatste. Als ik toen  Karel zijn Polar aan had zou het constant aan piepen zijn denk ik!! Gelukkig had ik nog een sultana koek in mijn rugzak en vond ik terug wat kracht! De plots lagen echt veel verder uit elkaar dan gedacht. Soms zeker meer dan een kilometer. Maar het was chique om ze eindelijk eens met eigen ogen te zien. En het uitzicht is echt heel mooi! Ook zie je overal nog kleine hutjes of huisjes waar de lokale farmers wonen. Wat nog opviel is dat iedereen elkaar daar kent! Terwijl we van plot tot plot liepen kwamen we telkens mensen tegen met wie Gebeyehu een babbeltje sloeg en die ik ook vriendelijk begroeten zoals ze dat hier gewoon zijn. Een stevige hand geven en dan twee keer met de rechter schouder tegen elkaar! Rond de middag werden we uitgenodigd voor een tasje koffie. Ik was blij dat ik even kon gaan zitten! Het was een typisch Afrikaans huisje. In zoiets zou ik verbleven hebben, moest er nog een student gekomen zijn. Voorlopig ben ik stiekem toch wel blij dat ik in de stad zit. Dit stap was onmiddellijk toch iets te groot geweest. Hoewel ik denk dat het een coole ervaring moet zijn om echt tussen de ‘locals’ te leven. We kwamen het poortje nog maar binnen en ik zag 2 blaffende  honden los lopen op het domein. Ik vertelde dat ik een beetje bang had van dogs, maar ze negeerde me precies, ze liepen gewoon door . En ik volgde maar! Ik was blij met mijn lange broek want ze kwamen toch eens snuffelen! Binnen mochten we zitten op lage bankjes en een meisje van 14 jaar denk ik, maakte de koffie voor ons. Ze was mooi en lief, maar verstaan kon ik ze niet! De koffie was weer lekker! Daarna vroegen ze of ik van hun lokaal bier wou proeven. Ik bedankte vriendelijk want het was een koude drank en de hygiëne zag er niet echt heel goed uit.. Gebeyehu, de driver en een andere master student kregen een vuile beker met bier. Mij brachten ze uiteindelijk een mooi glas met toch ook een beetje van het lokale bier. Ik nam het vriendelijk aan, maar toen ik in het glas keek, zag je zand en precies kleine beestjes drijven. Hoewel ik echt jammer vond (wou hun niet teleurstellen) heb ik het toch maar laten staan. Ik wil echt nog niet ziek worden! Ik voel nu al dat mijn maag soms vreemd doet van het pikante eten en misschien ook van de mindere hygiëne… Op een bepaald moment kwam de vrouw binnen met het spelletje ‘vier op een rij’ van ‘bloed geven doet leven’ . Echt grappig omdat daar ineens te zien! Ze vroegen hoe ik het speelde en ik speelde het een keer met Gebeyehu.  Daarna speelde een klein jongetje (ik denk een jaar of 4) het ook met mij! Ja het was een coole dag! Ale ik dacht dat het al een uur of 4 was, maar terug aan de auto zag ik dat het nog maar 12.30 was. Toen ik de autodeur opendeed verschoot ik even. Ineens zat er een kip op de achterbank! Ik dacht dat die perongelijk  naar binnen was geglipt, maar blijkbaar had onze chauffeur die onderweg gekocht toen wij naar de plots aan het kijken waren. Vandaag was het ook een religieuze orthodoxe feestdag. Langs de weg zag je overal jongens met een soort touw slaan op de grond. De feestdag diende blijkbaar om Jezus aan het kruis te eren (als ik dat goed begrepen heb). Naar het schijnt hebben ze elke maand wel één of meerdere feestdagen! Gebeyehu vertelde dat we verder gingen naar Hagere Selam een dorpje 8 km van ons studiegebied, maar plots kreeg hij telefoon dat de geologen klaar waren en dat we hen moesten oppikken. En we reden met vier op de achterbank (zeer dicht opeen) terug naar Mekelle! Het was 15.00 toen we terug aankwamen en de geologie student en ik hadden grote honger! We gingen samen nog een ‘injerra’ eten. Daarna ging ik voor de eerste keer naar de supermarket op zoek naar tandpasta, want die van mij ben ik denk ik thuis vergeten! Het was een moderne winkel waar je snickers en chocolade kan kopen. Ik heb me maar een pak droge koekjes gehaald voor als mijn sultana’s op zijn!:) Nu ga ik nog een paper lezen en straks eens zoeken naar een nieuw hotelletje! Want iedereen zegt dat ik veel te duur zit voor wat ik heb! Het internet is echt te traag om foto’s up te loaden. Ik denk dat ik morgen eens naar de universiteit probeer te gaan om daar eens op internet te kunnen! Naar het schijnt gaat het daar wel en dan is het ook gratis voor mij.

PS. Het kan zijn dat er wel wat schrijffouten in mijn verslagen staan want ik lees ze eigenlijk allemaal niet na!

12-07-2012 om 16:52 geschreven door Lotte Martens  

 Gisteren had ik om 16.00 een afspraak met Gebeyehu om de planning wat te bespreken. Hij stuurde dat hij  pas om 17.30 kon komen omdat hij nog aan het werken was is het labo. Oké geen probleem. Ik was net bezig met thesissen van studenten van vorig jaar aan het lezen, dus het kwam nog goed uit! Ook heb ik vandaag mijn eerste douche gepakt. Silke had me al een tip gegeven om de boiler een half uur op voorhand aan te zetten als ik warm water wou. Dit deed ik, maar nee het was ijskoud! Ik stond dus maar langs de douche om zo toch snel snel mijn haar te wassen en mij wat te verfrissen! Om 18.00 begon ik honger te krijgen, maar nog geen Gebeyehu te zien! Ik stuurde of het goed was dat ik eerst iets ging eten en dat we tegen 20.00u afspraken. Hij stuurde dat hij vertraging had door de regen, op dat moment was het lichtjes aan het regenen, maarja het was goed voor hem. Erik en gingen gingen naar de Jordanos blue, een restaurant dat we als tip kregen van voorgaande studenten. Het was er heel lekker! Voor 35 birr (nog geen 2euro) stond er een buffet voor je klaar, ‘all you can eat’! Twee dagen van de week is er vegetarisch eten. Dat was er gisteren! De rauw kost liet ik nog links liggen, maar ik kon mijn buikje goed vullen met gekookte worteltjes en patatjes! Super lekker, daar kom ik zeker terug. Ook was het fijn dat je brood kon pakken en geen ‘injerra’ moest eten want ik ben er toch nog niet zo helemaal weg van! Het leek ook meer op een restaurant zoals bij ons, het drinken kwamen ze aan tafel brengen en zelfs inschenken! Ook de rekening werd achteraf aan tafel gebracht. Ondanks alles zo goedkoop is, vertelde Erik dat de prijzen sinds vorige week zijn gestegen. Vanaf nu wordt er een taks op het eten ingevoerd, dus alles is sinds deze week blijkbaar met 1 tot 2 birr opgeslaan.Terug aan mijn ‘hotel’ stond Gebeyehu mij op te wachten! Hij vertelde me het leuke nieuws dat morgen naar May Leba gaan! Ik ben zeer benieuwd hoe het buiten deze stad eruit ziet! Om 8.00 spreken we af, daarvoor moet ik ontbeten hebben. Ik moet dus voor de eerste keer alleen gaan ontbijten, benieuwd hoe dat gaat gaan. Want in zulke restaurantjes spreken ze geen Engels en ook de kaart bestaat niet in Engels. En geloof me, je kan echt niets afleiden van al die vreemde tekens! En toen… Te vroeg victorie gekraait! De eerste kakkerlak kroop onder mijn bed uit! Alle ik denk toch dat het een kakkerlak was, want ik heb dat eigenlijk nog nooit gezien! Ja en nu? Hier zijn nog geen Koen en Karel die ik kan roepen. Ik pakte alle moet bijeen en BAM met mijn schoen los erop! Toen een zakdoekje gepakt en in de vuilbak gegooid! Was ik even fier opmezelf.  Nu zal het slapen gaan helaas wat minder worden nu ik weet dat ze hier toch op mijn propere kamer kunnen verschijnen. Gelukkig:’ Leve de apotheek!’ Om mezelf een goede nachtrust te bezorgen heb ik de hoeken van mijn bed toch maar bespoten met de anti- insectidespray! Zodat ze toch zeker niet naar boven kunnen kruipen! Nu maar mijn slaapzak in kruipen en hopelijk goed slapen! Ik ben ben tot nu toe al altijd tegen 22.00u gaan slapen het zijn vroege dagen en ’s nachts wordt ik ook veel wakker. Mijn kamer ligt aan de straatkant en er is dag en nacht veel lawaai! Wat dat zij ’s nachts doen, geen idee! Maar lawaai hebben ze. Gelukkig heb ik mijn blinddoekje van de vlieger bij dus tegen het licht heb ik al wat gevonden!:)

12-07-2012 om 16:44 geschreven door Lotte Martens  

11-07-2012 om 09:51 geschreven door Lotte Martens  

11-07-2012 om 09:32 geschreven door Lotte Martens