volg hier mijn thesis progressie/ reisverhalen/ ervaringen/ .... !
12-07-2012
This is Africa!
6.30 de wekker loopt af!Ik kleedde me aan en ging voor de eerste keer alleen de straat op!
Sommige zeggen dat je 3 dagen nodig hebt om je aan te passen. Awel ja, in mijn
geval klopt dat precies! Ik voel me er al goed thuis en had geen enkel probleem
om alleen buiten te komen! Aangezien ze in de restaurantjes geen Engels kunnen
spreken en ik de typische namen voor de gerechten nog niet ken, wou ik een
broodjes of iets kopen in de supermarkt. Maar alle winkeltjes waren nog
gesloten! Ja wat moest ik nu doen Gebeyehu zou me om 8.00 u oppikken om naar
May Leba te gaan, dan moet ik toch iets in mijn maag hebben want hij
waarschuwde me gisteren al dat we veel gingen wandelen! Ik keerde maar terug
naar het hotel. Daar kwam ik de eigenaar tegen en vertelde dat de shops
gesloten waren. Hij zei dat ik kon ontbijten in de verschillende restaurantjes,
maar ik vertelde van de taalbarriere. Hij kwam met me mee en regelde een omelet
met brood voor mij! Nu zat ik dus voor de eerste keer alleen op restaurant! De
meisjes aan de bar giegelden toen ze mij daar zagen zitten. Hoewel je ze niet
verstaat is het toch overduidelijk dat ze over je bezig zijn! En toen was het
zover. We reden naar Mayleba. Het was een lange tocht van 1,5 uur! Op het
beging dacht ik amai Afrika valt echt allemaal veel beter mee als verwacht,
overal waren er betonnen wegen. Soms zag je zelfs kleine industrie, maar na een
half uur rijden kwamen we echt op het platte land! Ohja This is Africa zoals ik
had verwacht! Kinderen, verhongerde koeien, ezels met pakken op de rug,.. op
straat. Langs de straten zie je overal kinderen en ouderen wandelen met kannen
water of pakken voer! Kleine hutjes of kleine stenen huisjes langs de wegen. De
wegen waren nu enkel van zand en super hobbelig! Je moest je af en toe goed
vasthouden of je vloog tegen het dak van de auto! Ze zijn wel volop bezig met
de wegen te asfalteren! En waar je machines bezig ziet, zie je natuurlijk ook
veel mensen die komen kijken! Na een toch wel lange rit (dikwijls tegen 20-30
km/uur) kwamen aan in het dorpje dat gelegen is in May Leba catchment.We stonden nog maar stil aan de auto was al
omringd met kinderen die onze blanken gezichten hadden gezien en zeker wouden
komen kijken naar de faranjis!
Vandaag ontmoette ik trouwens ook een professor en een student van de
universiteit van Namen. Zij gingen met ons mee naar May Leba om daar te
geologie te bestuderen en om een betere locatie te zoeken voor de dam. Want
momenteel merken ze dat er seepage is door de limestones. Het was een echt Afrikaans dorpje. De mensen leefden op straat en er was momenteel ook een
kleine markt bezig wat zorgde voor een very crowded view op people! Iedereen
wou on ook helpen dragenmet ons
materiaal.
Op vallend is wel dat de Ethiopiërs super vriendelijk zijn tegen ons, maar
totaal niet tegen hun eigen volk en vooral niet tegen de mensen van lagere
klasses. Op weg naar ons studiegebied volgde enkele kinderen ons al giechelend.
Maar telkens werden ze weggejaagd door Gebeyehu of de lokale chief! De geoloog
en zijn prof. Bereikten de plek waar ze een resistiviteitsmeting gingen doen en
Gebeyehu en ik wandelden verder naar de plots. Amai het was echt een
vermoeiende wandeling! Overal liggen stenen, wat het wandelen echt niet
makkelijk maakt! Ook de hoogte verschillen waren soms echt vermoeiend! Ik weet
niet of mijn moeheid en zelfs slapheid lag aan de hoogte, waar ik misschien nog
niet volledig aan ben aangepast, of aan mijn slechte conditie! Waarschijnlijk ligt het
aan dat laatste.
Als ik toenKarel zijn Polar aan had zou
het constant aan piepen zijn denk ik!!
Gelukkig had ik nog een sultana koek in mijn rugzak en vond ik terug wat
kracht! De plots lagen echt veel verder uit elkaar dan gedacht. Soms zeker meer
dan een kilometer. Maar het was chique om ze eindelijk eens met eigen ogen te
zien. En het uitzicht is echt heel mooi! Ook zie je overal nog kleine hutjes of
huisjes waar de lokale farmers wonen. Wat nog opviel is dat iedereen elkaar
daar kent! Terwijl we van plot tot plot liepen kwamen we telkens mensen tegen
met wie Gebeyehu een babbeltje sloeg en die ik ook vriendelijk begroeten zoals
ze dat hier gewoon zijn. Een stevige hand geven en dan twee keer met de rechter
schouder tegen elkaar! Rond de middag werden we uitgenodigd voor een tasje
koffie. Ik was blij dat ik even kon gaan zitten! Het was een typisch Afrikaans
huisje. In zoiets zou ik verbleven hebben, moest er nog een student gekomen
zijn. Voorlopig ben ik stiekem toch wel blij dat ik in de stad zit. Dit stap
was onmiddellijk toch iets te groot geweest. Hoewel ik denk dat het een coole
ervaring moet zijn om echt tussen de locals te leven. We kwamen het poortje
nog maar binnen en ik zag 2 blaffendehonden los lopen op het domein. Ik vertelde dat ik een beetje bang had van
dogs, maar ze negeerde me precies, ze liepen gewoon door . En ik volgde maar! Ik was
blij met mijn lange broek want ze kwamen toch eens snuffelen! Binnen mochten we
zitten op lage bankjes en een meisje van 14 jaar denk ik, maakte de koffie voor
ons. Ze was mooi en lief, maar verstaan kon ik ze niet! De koffie was weer
lekker! Daarna vroegen ze of ik van hun lokaal bier wou proeven. Ik bedankte
vriendelijk want het was een koude drank en de hygiëne zag er niet echt heel
goed uit.. Gebeyehu, de driver en een andere master student kregen een vuile
beker met bier. Mij brachten ze uiteindelijk een mooi glas met toch ook een
beetje van het lokale bier. Ik nam het vriendelijk aan, maar toen ik in het
glas keek, zag je zand en precies kleine beestjes drijven. Hoewel ik echt
jammer vond (wou hun niet teleurstellen) heb ik het toch maar laten staan. Ik
wil echt nog niet ziek worden! Ik voel nu al dat mijn maag soms vreemd doet van
het pikante eten en misschien ook van de mindere hygiëne Op een bepaald moment
kwam de vrouw binnen met het spelletje vier op een rij van bloed geven doet
leven . Echt grappig omdat daar ineens te zien! Ze vroegen hoe ik het speelde
en ik speelde het een keer met Gebeyehu.Daarna speelde een klein jongetje (ik denk een jaar of 4) het ook met
mij! Ja het was een coole dag! Ale ik dacht dat het al een uur of 4 was, maar
terug aan de auto zag ik dat het nog maar 12.30 was. Toen ik de autodeur
opendeed verschoot ik even. Ineens zat er een kip op de achterbank! Ik dacht
dat die perongelijknaar binnen was
geglipt, maar blijkbaar had onze chauffeur die onderweg gekocht toen wij naar
de plots aan het kijken waren.
Vandaag was het ook een religieuze orthodoxe feestdag. Langs de weg zag je
overal jongens met een soort touw slaan op de grond. De feestdag diende
blijkbaar om Jezus aan het kruis te eren (als ik dat goed begrepen heb). Naar
het schijnt hebben ze elke maand wel één of meerdere feestdagen! Gebeyehu
vertelde dat we verder gingen naar Hagere Selam een dorpje 8 km van ons
studiegebied, maar plots kreeg hij telefoon dat de geologen klaar waren en dat
we hen moesten oppikken. En we reden met vier op de achterbank (zeer dicht
opeen) terug naar Mekelle! Het was 15.00 toen we terug aankwamen en de geologie
student en ik hadden grote honger! We gingen samen nog een injerra eten. Daarna
ging ik voor de eerste keer naar de supermarket op zoek naar tandpasta, want
die van mij ben ik denk ik thuis vergeten! Het was een moderne winkel waar je
snickers en chocolade kan kopen. Ik heb me maar een pak droge koekjes gehaald
voor als mijn sultanas op zijn!:) Nu ga ik nog een paper lezen en straks eens
zoeken naar een nieuw hotelletje! Want iedereen zegt dat ik veel te duur zit
voor wat ik heb! Het internet is echt te traag om fotos up te loaden. Ik denk
dat ik morgen eens naar de universiteit probeer te gaan om daar eens op
internet te kunnen! Naar het schijnt gaat het daar wel en dan is het ook gratis
voor mij.
PS. Het kan zijn dat er wel wat schrijffouten in mijn
verslagen staan want ik lees ze eigenlijk allemaal niet na!
Gisteren had ik om 16.00 een afspraak met Gebeyehu om de
planning wat te bespreken. Hij stuurde dat hijpas om 17.30 kon komen omdat hij nog aan het werken was is het labo. Oké
geen probleem. Ik was net bezig met thesissen van studenten van vorig jaar aan
het lezen, dus het kwam nog goed uit! Ook heb ik vandaag mijn eerste douche
gepakt. Silke had me al een tip gegeven om de boiler een half uur op voorhand
aan te zetten als ik warm water wou. Dit deed ik, maar nee het was ijskoud! Ik
stond dus maar langs de douche om zo toch snel snel mijn haar te wassen en mij
wat te verfrissen! Om 18.00 begon ik honger te krijgen, maar nog geen Gebeyehu
te zien! Ik stuurde of het goed was dat ik eerst iets ging eten en dat we tegen
20.00u afspraken. Hij stuurde dat hij vertraging had door de regen, op dat
moment was het lichtjes aan het regenen, maarja het was goed voor hem. Erik en gingen gingen
naar de Jordanos blue, een restaurant dat we als tip kregen van voorgaande
studenten. Het was er heel lekker! Voor 35 birr (nog geen 2euro) stond er een
buffet voor je klaar, all you can eat! Twee dagen van de week is er vegetarisch
eten. Dat was er gisteren! De rauw kost liet ik nog links liggen, maar ik kon
mijn buikje goed vullen met gekookte worteltjes en patatjes! Super lekker, daar
kom ik zeker terug.
Ook was het fijn dat je brood kon pakken en geen injerra moest eten want ik
ben er toch nog niet zo helemaal weg van! Het leek ook meer op een restaurant
zoals bij ons, het drinken kwamen ze aan tafel brengen en zelfs inschenken! Ook
de rekening werd achteraf aan tafel gebracht. Ondanks alles zo goedkoop is,
vertelde Erik dat de prijzen sinds vorige week zijn gestegen. Vanaf nu wordt er
een taks op het eten ingevoerd, dus alles is sinds deze week blijkbaar met 1
tot 2 birr opgeslaan.Terug aan mijn hotel stond Gebeyehu mij op te wachten!
Hij vertelde me het leuke nieuws dat morgen naar May Leba gaan! Ik ben zeer
benieuwd hoe het buiten deze stad eruit ziet! Om 8.00 spreken we af, daarvoor
moet ik ontbeten hebben. Ik moet dus voor de eerste keer alleen gaan ontbijten,
benieuwd hoe dat gaat gaan.
Want in zulke restaurantjes spreken ze geen Engels en ook de kaart bestaat niet
in Engels. En geloof me, je kan echt niets afleiden van al die vreemde tekens!
En toen Te vroeg victorie gekraait!
De eerste kakkerlak kroop onder mijn bed uit! Alle ik denk toch dat het een
kakkerlak was, want ik heb dat eigenlijk nog nooit gezien! Ja en nu? Hier zijn
nog geen Koen en Karel die ik kan roepen.
Ik pakte alle moet bijeen en BAM met mijn schoen los erop! Toen een zakdoekje
gepakt en in de vuilbak gegooid! Was ik even fier opmezelf.Nu zal het slapen gaan helaas wat minder
worden nu ik weet dat ze hier toch op mijn propere kamer kunnen verschijnen. Gelukkig: Leve de
apotheek! Om mezelf een goede nachtrust te bezorgen heb ik de hoeken van mijn
bed toch maar bespoten met de anti- insectidespray! Zodat ze toch zeker niet
naar boven kunnen kruipen!
Nu maar mijn slaapzak in kruipen en hopelijk goed slapen! Ik ben ben tot nu toe
al altijd tegen 22.00u gaan slapen het zijn vroege dagen en s nachts wordt ik
ook veel wakker. Mijn kamer ligt aan de straatkant en er is dag en nacht veel
lawaai! Wat dat zij s nachts doen, geen idee! Maar lawaai hebben ze. Gelukkig heb ik mijn
blinddoekje van de vlieger bij dus tegen het licht heb ik al wat gevonden!:)
Aangekomen in Mekelle zat Gebeyehu (mijn lokale promotor) op mij te wachten! De privé chauffeur bracht me naar mijn hotelleke dat gelukkig toch geregeld was:)! Het zag er allemaal beter uit als verwacht. De hoofdwegen zijn allemaal betonnen wegen en het verkeer gaat goed. Wel heel anders als bij ons. Zo heb ik bijvoorbeeld nog maar een verkeerslicht gezien (wat dan ook niet eens werkte) en koeien kunnen ook wel eens over de straten lopen! Mijn kamer in het hotel is heel netjes en proper. De wc en douches zijn wat minder, maar ook hier weer beter dan mijn verwachting! Ik heb zelfs een tv op mijn kamer waar ik naar de BBC kan kijken:)! Toch is het even wennen om over de straat te lopen. De mensen kunnen je echt wel aanstaren! In de namiddag mocht ik mee naar Gebeyehu thuis. op de binnenkoer liepen losse kippen, poesen en zat een hond. Ik had al schrik, hij zag er heel eng uit en begon onmiddellijk lelijk te blaffen naar mij:). Gelukkig zat hij vast aan een ijzen ketting! Binnen kreeg ik mijn eerste koffie ceremonie. Amai ze hebben er wat voor over om een tasje koffie te drinken:) ze zijn zeker 20 minuten bezig met het bakken van bonen en weet ik veel wat nog allemaa, ik kon niet zo goed volgen:). Maar de koffie is zeeer lekker! Ook liet Gebeyehu haar dochterje van 2,7 jaar. Een heel schattig en mooi meisje! Daarna ging hij naar de universiteit en mocht ik even rusten. Dat deed deugd! 's avonds liet hij mij de stad en enkele restaurantjes zien! Ook ben ik de eerste straathonden al tegengekomen, deze zijn gelukkig heel rustig:) 's avonds kwam ik erachter dat er nog een Belgische jongen in mijn hotel zit. Hij studeert ICT aan de KHK. We hebben samen in ons 'hotel' gegeten. De pizza was super lekker en dat voor 2,5 euro! Niet te geloven hoe goedkoop alles hier is! Ook de eigenaars van het hotel zijn super vriendelijk. Elke keer als je ze ziet komen ze vragen of alles in orde is enzo. Ze wisten zelfs nog de namen van de Belgische studenten van vorig jaar. Laurens en Anneleen jou kenden ze nog!:) Eigenlijk is het 'hotelletje' wat duur 100 birr (ongeveer 5euro) dus ik ga samen met Erik de komende dagen iets goedkopers zoeken als het daar tenminste ook proper is. Deze morgen tijdens mijn ontbijt kwam ik een ander Belgische meisje tegen zij verblijft in een 'hotel' een paar meter verder van ons en betaald maar 50birr. dus dat is toch al de moeite als je weet dat je met 50 birr al ontbijt en lunch hebt voor één dag. Maar we zien nog wel. Voorlopig zit ik hier goed, dus meisjes van Peer jullie vlagjes hangen nog niet op maar dat komt nog:)!! Voor de rest heb ik nog maar weinig te vertellen. Vandaag heb ik nog een rustig dagje. Gebeyehu is weer naar de universiteit. ik kan nog wat dutten en al wat papers lezen en eens nadenken over mijn onderzoek. Om 16.00 hebben we afgesproken en bespreken we de planning voor de komende week. ik hoop dat ik zo snel mogelijk naar mijn studiegebied (May Leba) kan gaan! Waarschijnlijk zal dit overmorgen zijn want de auto voor morgen zit al vol. Dan hou ik jullie weer op de hoogte:)
vliegreis en dan eindelijk aangekomen in Ethiopië!
9 juli was het zover, eindelijk vertrok richting Afrika, of beter gezegd Ethiopië (want je mag hier van de mensen niet zeggen dit is Afrika, nee dit is Ethiopië). Plots had ik er niet zoveel zin in. Het mij allemaal te spannend, helemaal alleen vertrekken, helemaal alleen de vlieger op (terwijl de vliegangst van mama ook in mijn bloed zijn) en dan helemaal alleen aankomen ik Ethiopië. Maar er was geen weg terug! Na het afscheid met Karel en mama en papa en na enkele traantjes weliswaar stapte ik de vlieger op richting Istanboel. Amai dit had ik nog nooit meegemaakt. Echt een chique vliegtuig met prive schermpjes, je kon zelf kiezen of je een film, een documentaire, een serie (ja hoor koen en karel 9 verschillende big bang afleveringen staan jullie te wachten) of een spelletje wou spelen! Ook het eten was heel lekker! Stoofvlees met gebakken courgettes en boontjes en als dessert een lekker cakeje. Aangekomen in Istanboel was ik even in paniek, ik had geen bereik met mijn gsm en het internet lag daar plat.Ik kon niemand bereiken! ook mijn lokale promotor niet als ik in Mekelle zou aankomen. Dan maar een telefoon kaart gekocht! Echte afzetters, 10 euro om 8 minuten te bellen thuis!! Maarja het moest, nu heeft mama gelukkig kunnen regelen dat mijn gsm ook bereik heeft in het buitenland. Wachtend op mijn tweede vlucht zag ik 3 jongens zitten. één ervan herkende ik van op de trein na mijn laatste examen. samen met Jasper waren we aan de babbel geraakt over Werchter. Heel toevallig dus dat ik die weer tegenkwam. Hij ging naar Vietnam en had twee jongens leren kennen die ook naar Addis Abeba vlogen. Dat gaf een fijn gevoel dat er ook twee belgen waren op mijn vlucht. En de volgende toevalligheid was dat zij net achter mij op de vlieger zaten! Ik hoorde dus wat hun reisplannen waren en zij gingen ook naar de Bale mountains (dus koen en karel het schijnt echt de moeite te zijn). Naast mij zaten twee Ethipiosche kinderen die in Oostenrijk wonen. zij kwamen nu hun groot vader bezoeken in Addis. de jongen langs mij was 16 jaar en heel vriendelijk hij leerde mij wat Ethipische woorden of beter gezegd 'Amaars' de nationale taal). maar amai niet makkelijk om uit te spreken:)!. Ook op deze vlieger kregen we weer lekker eten met zelfs chocomousse als dessert:)! Het vliegtuig was wel wat minder chique dan het vorige maar we kregen wel een dekentje, een kussentje, kousen en een blinddoekje. Maar echt slapen kon ik niet. Na een lange vlucht kwamen we aan in Addis. We ( de twee belgische jongens en ik) waren fier dat als eerste aan het loket stonden, maar toen bleek dat we nog een kaartje moesten in vullen. Dus toen moesten we opnieuw aanschuiven. Maar al bij al ging alles vlot. ook de bagage was aangekomen, waar ik zeeer blij om was! De jongens vertrokken aan hun trip en ik moest de nacht doorbrengen in de luchthaven. Een vreemde situatie. Er was een rij met allemaal Afrikanen, ik sloot me daar dus bij aan en legde me op de grond op mijn handbagage met de flightback tegen me aan. Het viel de direct op dat de mensen zeer vriendelijk waren. Ze bekijken u allemaal goed aan en lachen eens naar elkaar. Je ziet ze denken: 'Wat doet die vreemdeling hier?' 'En waarom legt die zich in godsnaam langs ons hier op die koude vloer?' Ja, de vloer was ijskoud. Ik had nog wel een poging gedaan om het kussentje en het deken van de vlieger mee te pakken, maar dat hadden ze gezien en hadden het van me afgepakt:). De vrouw langs mij boot me nootjes aan. Daarna probeerde ik toch even te slapen. Om 5u werd ik wakker van het lawaai. Toen ik wakker werd stond heel de rij helemaal recht. Ik wist niet echt waarom ze mooi per twee in een rij stonden terwijl de deur naar het inchecken gewoon open was.Maar ik stond dus ook maar recht en wachtte braafjes af. Plots kwam een man die de bestemmingen controleerde, sommige mochten door sommige moesten achteraan in de rij opnieuw aanschuiven. ik mocht door en moest aan de zijkant op een bankjes wachten, hij zou me wel komen halen. Het was allemaal wat vreemd en inderdaad is iedereen er op zijn dode gemak. Langs mij kwam een meisje van Duitsland zitten. Zij vertelde dat waar wij zaten terminal 2 was waar enkel de internationale vluchten vertrekken. Dat hing natuurlijk nergens op! Ik moest namelijk in terminal 1 zijn voor mijn binnenlandse vlucht. Maar ze zei dat ik best kon wachten, zij was gaan kijken in terminal 1 maar het was daar een dode boel en je moet een eindje door de donker wandelen. Ik bleef dus even wachten want als zij dat al eng vond, dat ik sowieso ook:). Bovendien kwam de man van de luchthaven mij toch halen. Maar om half 6 geen man meer te zien! ik besloot dus zelf actie te nemen aangezien mijn vlucht om 6.40 vertrok! Aangekomen in terminal 1 (ik was inderdaad blij dat ik niet om 3uur 's nachts naar daar was gewandeld!) brak paniek 2 uit:). mijn vlucht stond niet meer op het schermpje! ik dacht dat ik dus te laat was! Maar de man van de luchthaven zei dat ik me geen zorgen moest maken en gewoon moest aanschuiven. Bij het inchecken vertelde ze me dat mijn vlucht vertraging had en om 10.20 zou vertrekken. ik was dus blij dat mijn GSM terug werkte en dat ik Gebeyehu iets kon laten weten! Ook was ik zeer blij dat ik nog een dutje kon doen, want moe was ik! Ik moet toegeven dat de vlieghaven veel beter mee viel als verwacht! de mensen werken er wel wat trager, maar alles was wel in orde! Er stonden zelfs van die lichtstoelen, waar je zalig op kan dutten! Ik zetten mijn wekker zodat ik voldoende tijd had om in te checken. maar ik was zo moe dat ik een uur na mijn wekker werd van het lawaai! Gelukkig maar want wie weet had ik mijn vlucht nog echt gemist:) Het was wel heel vreemd. voor ik ging slapen zat er misschien 20 man nu werd ik wakker en de zaal zat boem boem vol:) Gelukkig was er nog tijd genoeg om door de controle te gaan en mijn gate te zoeken! Ook deze stond niet aangeduid op de schermpjes terwijl mijn boarding time al begonnen was. Dus maar weer vragen! De mensen zijn echt vriendelijk en zijn ook blij als ze je kunne helpen. Blijkbaar hebben ze 1 gate voor 3 vluchten dus ze wezen me de weg naar waar ik moest gaan! Daar leerde ik 2 nederlandse meisjes kennen. Ze waren eerst 2 weken in Uganda geweest, dan 2 weken in Zuid Ethipië en nu gingen ze nog nog een week in het noorden rondreizen. Ze zeiden dat ze veel meer hielden van Ethiopië. Het zuiden moest naar het schijnt heel mooi zijn en de mensen hier zijn ook heel vriendelijk. Ik begon er dus meer en meer zin in te krijgen! De angst voor de binnenlande vlucht verdween ook stilaan het vliegtuig was best groot en ook de luchthaven zag er in orde uit! Maar misschien kwam het ook wel door het kalmeringspilleke dat ik voor de zekerheid toch wel genomen had:) !
Ik verblijf de komende 3 maanden in Ethiopië om data te verzamelen voor mijn master proef. De stad waar ik zal verblijven is Mekelle, gelegen in Noord-Ethiopië. Mijn terreinwerk zal doorgaan in May Leba Catchment (45km ten westen van Mekelle). De tweede week van augustus komen Karel en Koen op bezoek (ik kijk er nu al naar uit:) ) en van 20/09 tot 05/10 ga ik samen met Karel nog 2 weken rondreizen!
Info over mijn thesis: De titel van mijn masterproef is: ' Runoff and soil loss responses under different soil and water conservation treatments in May Leba Catchment (Northern Ethiopia): plot experimetns and modelling'.
Hier vind je een korte omschrijving: (ik ga het niet helemaal vertalen, maar dat is goed om jullie Engels te trainen:) )
This assignment is part of the Research project Improving
water resource planning at the scale of micro-dam catchments in Tigray,
Northern Ethiopia: learning from success and failure (WAREP). This research
project is funded by the Commission Universitaire pour le Développement
(CUD) of the Conseil Interuniversitaire de la communauté française de la
Belgique (CIUF) with Université Catholique de Louvain and Mekelle
University, Ethiopia. The overall goal of the project is to build the capacity
of the local people in planning and management of water resources at scale of
micro-catchment. To fight the degradation problems stone bunds and trenches
were built to conserve soil and water in-situ and to reduce sheet and rill
erosion in arable land on hill slopes.Besides, the region is also exposed to recurrent drought affecting
food security. With water harvesting schemes, they try to mitigate the
effects of draughts and to ensure food security. The introduced soil and
water conservation measures are effective in reducing soil erosion and
siltation in reservoirs, but it has also a negative impact: it results in a
reduced runoff inflow and less water storage in the reservoirs. A better
understanding of the impact of soil and water conservation treatment on
rainfall-runoff relationship at plot and sub catchment level is necessary.
The latter is the goal of this research and this year is the last study year
in the research.
In my master thesis I will collect runoff data from
the rain season of 2012. These data, I will compare with data from previous
years to determine quantitatively the difference between soil and water
conservation treatments in terms of their impact on catchment runoff
responses. To collect the data 2012, I have to do a lot of fieldwork in May
Leba. I have to determine runoff volumes from runoff plots with different
soil and water conservation treatments, with different slope and land uses in
the rainy season. This is the last year to collect data, so this master
thesis gives me the opportunity to finish this research and to have access to
all data. Also I have the opportunity to confront my academic knowledge with
other working and living conditions.
Ik ben Lotte Martens
Ik ben een vrouw en woon in Peer (België) en mijn beroep is studente terrestrische ecosystemen en global change - fysische Geografie.
Ik ben geboren op 25/07/1990 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
