Vandaag is het de begrafenis voor de prime minister Meles Zenawi. Al het werk ligt dus stil en ik heb een dagje voor mezelf. Op de planning stond: uitslapen! Nu moest ik eens niet naar de unief of niet naar  May Leba dus kon ik wel eens langer dan 6.30 blijven liggen. Helaas pindakaas. Mijn bioritme heeft er zich al helemaal aan aangepast. Ik sliep vanacht met mijn ooglapje zodat ik zeker niet zou wakker worden van het licht. Toen ik uit mezelf wakker werd dacht ik: mm goed geslapen, ik ben eens benieuwd tot hoe laat ik heb kunnen uitslapen. Ik verschrok toen ik op mijn GSM keek, het was nog maar 6.00uJ. Oke toch maar terug gekropen, maar een half uur later vertrokken alle mensen naar het War monument om de begrafenis van de pm te volgen. Dit gebeurde weer allemaal langs mijn kamertje en ging gepaard met veel lawaai! Maar het was weer mooi om zien. Heel veel mensen op straat met kleurijke paraplu’s (als ik het zo mag noemen). Daarna heb ik toch nog een uurtje liggen soezen.

Vervolgens heb ik de hele voormiddag naar tv gekeken. Het was eigenlijk mooi om zien hoe de ‘stoet’ door Addis liep. Met de fanfare, rood gekleed en niet altijd even mooi van toon, voorop. Gevolgd door de doodswagen die ook mooi versierd was. En de legermannen aan de zijkanten. Amai ze hebben wel een hele tocht afgelegd want om 10.00 waren ze pas op het plein waar al het volk zat. Daar werden mooie teksten voorgelezen van verschillende ministers uit Afrika, US en Louis Michel. Het was fijn dat ik ze eindelijk kon verstaan aangezien het nu in het Engels was. Hij heeft toch veel verwezelijkt voor Ethiopië en Afrika in het algemeen!

Om 10.00 besloot ik toch om eens even wat te gaan doen. Van een hele dag bedliggen word je immers lui! Dus ik ging mijn laatste wasje doen! Het was weer een warme dag, dus het droogde allemaal vlotjes. Vervolgens zat ik weer even achter de tv en tegen 12.30 begon mijn maagje wat honger te hebben!

Om toch ook wat beweging te hebben vandaag, besloot ik om een juice te gaan drinken zodat ik mijn benen toch ook kon strekken. Amai wat was het stil om straat! Precies of het nog 6.00 ’s morgens was. Veel winkels waren gesloten, weinig verkeer en heel weining mensen. Als je langs de huizen, of de toch open winkeltjes, maar vooral bars passeerde, hoorde je overal de viering van de pm opstaan. Ik had zin in een donut, maar dat was helaas gesloten. Gelukkig was de juice bar open en dronk ik een lekkere mango juice. Daar ontmoette ik weer vriendelijk mannen die mij uitnodigde om even bij hen te zitten.

Vervolgens liep ik naar de andere kant van de stad hopend op een open dove café (plaats waar ik mijn verjaardagstaart heb gekocht). Daar had ik geluk en kon ik genieten van een lekker stukje taart. Ja eens iets anders als middagmaal, maar de stukken zijn super groot dus ik had er echt wel van gegeten! Vervolgens wandelde ik terug naar Diana hotel. Ik ga toch blij zijn om volgende week terug met Karel over straat te kunnen lopen. Want je wordt overal nagevloten en de kinderen zien je echt als een wandelde portemoné. Ze zeggen allemaal ‘give me birr’ of ‘give me money’ en dat is echt niet fijn!

Daarna de droge kleren van de waslijn gehaald en mooi opgeplooid, mijn kamer laten poetsen (want amai die was weer vuil) en verse lakens gekregen. Nieuwe lakens dat is toch altijd fijn! Waarna ik me natuurlijk weer op mijn bed legde om verder naar de begrafenis te kijken. Nu was er de viering in de Kathedraal. Hier verstond ik natuurlijk niks van. En de mensen schreewden van verdriet. Echt vreemd om zien.

Rond een uur of vier heb ik me fijn gedouched  met warm water en schrijf ik nu deze blog. Veel gaat er niet meer gebeuren. Ik ga deze avond een pizza eten bij mij in het hotel/pension en misschien nog wat friends kijken.

Vanaf morgen gaat mijn laatste werkweek van start. Gek maar toch ook een fijn gevoel. Want vanaf dan ga ik niet meer alleen zijn. Daar kijk ik wel naar uit! Ik ga 18, 19, 20 september nog wel terug naar Mekelle omdat we nog de sediment opvulling van de trenches en achter de stonebunds moeten meten. Ik moet kijken naar de evolutie over de laatste 3 jaar dus dit zijn wel onmisbare resultaten. Om dit te kunnen meten moet het regenseizoen zeker gedaan zijn en theorethisch gezien is dit rond 15 september. Karel komt ons dan meehelpen, wat zeer fijn is!

Verder hoop ik dat Silke morgen terug komt. Dan heb ik terug gezelschap en kunnen we naar de travel agent gaan om ons busticket naar Awassa vast te leggen. Ik ga dan ook mijn reisplanning, die ik zelf heb gemaakt, voorleggen en vragen of dit haalbaar is. Als het goedgekeurd is zet ik deze nog op mijn blog zodat jullie weten wat de plannen van Karel en mij gaan zijn de komende 3 weken. Ik kijk er in ieder geval heel hard naar uit!

En voor diegene die morgen terug naar school moeten: Maak een goede start en terug veel plezier achter de banken of voor de klas!

Zoen x

02-09-2012 om 15:48 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag ging ik weer naar May Leba. Het is nu echt fijn om daar te komen want de meesten kennen me er ondertussen. Als ik voorbij loop roepen sommige kindjes ‘Lotta’ ‘Lotta’ en dan moet ik zwaaienJ of zeg ik vriendelijk ‘Selam’ terug. Dze morgen werd ik weer uitgenodigd voor een ‘buna’ in het huis van de priester. Heerlijk om de dag te beginnen met een tasje koffie. Vandaag verzamelde  ik samen met Emanuel de samples om de k-factor van RUSLE te berekenen. Deze samples zal ik mee naar België (ale ik hoop onze Koen) nemen om in Leuven in het labo verder te analyseren. Op zich weegt het niet veel in totaal 1 kilo dus Koen kan dat wel meenemen.

Vandaag ontmoette ik een vrouw (of ja eigenlijk nog een meisje) met haar 2 kinderen. Ik vroeg hoe oud ze was want ze leek nog zo jong. En ja hoor, ik had het deze keer goed gezien! Ze was zo oud als mij en ze had al 2 kinderen. Hoe oud precies weet ik niet, maar haar oudste dochtertje schat ik 3 jaar. Ze was heel vriendelijk en nodigde ons uit om bij haar thuis lokaal bier te komen drinken. Goh ik vind het zo stom, maar ik durf dat echt niet drinken. Ten eerste moet je sowieso oppassen met zelf gemaakte alcohol en ten tweede de kleur ziet er zo afgrijzelijk uit. Ook de bewarings condities lijken niet optimaal dus ik probeerde uit te leggen dat de maag van de Belgen dit niet aan kan. Dat we enkel gekookt water mogen drinken of dat we anders heel ziek worden. Maar toch, het blijft me een wrang gevoel geven om het niet aan te nemen. Ik zou het zo graag willen proeven om hun gelukkig te maken. Ze leek het wel te snappen en gaf me dan maar injerra en het lokaal brood. Maar eerlijk gezegd moet ik zeggen dat het mijn slechtst smakende injerra tot nu toe was. Amai, ik heb op mijn tanden moeten bijten om er toch maar een beetje van te eten. Ook het brood smaakte heel zuur. Ze bleven me geven en uiteindelijk heb ik een stukje brood stiekem in mijn broek weg gesmokkeld en het dan op het veld uitgestrooid. Ik voelde me er echt slecht bij! Die mensen hebben zo weinig, geven me brood en ik gooi het gewoon weg! Maar ik kreeg het echt te moeilijk binnen en kon geen nee blijven zeggen. Ik hoop dan maar dat de dieren er wat aan hebben! (om me een beetje te sussen!).

Om half 3 waren we al terug in Mekelle dus werkte we nog in het lab. Ik vond het fijn dat Gebeyehu dit zelf voorstelde dus dat spaart ons weer wat werk voor morgen. Bij mijn terugkomst in het hotel hoorde ik weer veel lawaai op straat en er passeerden weer honderden mensen voorbij mijn kamertje met lichtjes en spanddoeken voor de prime minister.

Deze avond ging ik naar de Karibu voor de goodbye dinner van Julian (Duitser), Silvia (Italiaan) en Salvadore (andere  Italiaan). De Italianen vertrekken donderdag terug naar Rome en Julian gaat alleen nog wat rondreizen in het noorden. Jammer dat ze vertrekken. Vrijdag vertrekt ook Eric dus iedereen begint Mekelle te verlaten. Silke gaat jammer genoeg ook tot maandag zeker in haar studiegebied blijven dus ik zal het weekend alleen doorbrengen. Maar het was weer een leuke en gezellige avond! We hebben mailadressen uitgewisseld dus wie weet zie ik hun nog wel eens terug!

Ook was er een ‘local’ bij. Een Ethiopiër die Julian kende. We babbelden nog even over de prime minister. Interessant om te horen hoe een ‘local’ van dit alles denkt. Je ziet veel gebeuren, maar toch zijn de mensen er weinig open over. Enja op straat spreek ik natuurlijk ook geen vreemde aan om erover te praten! De ‘local’ zei dat er dit weekend nog een aantal studenten zijn opgepakt omdat ze aan het dansen waren in een bar. Blijkbaar mag er niet gedanst worden tijdens de rouwperiode. Dat moet je maar weten. Normaal gezien zouden we die avond naar de zelfde bar zijn geweest, maar uiteindelijk is dat niet doorgegaan. Misschien gelukkig maarJ!

Nu ga ik slapen. Ik ben al van 6 wakker en toch ben ik  nu niet echt moe. Maar ik weet dat het morgen anders weer moeilijk zal zijn om op  te staan en ik wil nog douchen. Dus toch maar een poging doen om te slapen! Morgen werk ik weer op de universiteit! Slaapwel x

28-08-2012 om 22:10 geschreven door Lotte Martens  

Hier  blijven ze de eerste minister maar herdenken en eren! Echt vreemd en moeilijk om te begrijpen dat dit zo zwaar blijft voor hun. Elke dag zijn er herdenkingsstoeten (of hoe ik het ook mag noemen) voor telkens een andere groep. Vandaag waren het mannen die in 1990 nog gevochten hebben met Eritrea (denk ik). Ze waren in kostuum en droegen hun geweer in de arm terwijl ze vanalles riepen. Gisteren was er een herdenkingsstoet voor enkel de politie en de huidige legermannen.Zaterdag was er een herdenkingstocht met alle bajajs. De dag daarvoor (vrijdag) was het enkel voor de studenten en universiteits staff. Alle bussen van de unief waren versierd met vlaggen, posters en foto’s. De dag daarvoor was het voor heel het volk. Ik ben benieuwd voor welke groepen het de volgende dagen nog gaat zijn. Misschien nog een herdenkingsstoet voor alle buitenlandersJ ?

Op de straten beginnen kinderen nu ook foto’s van de prime minister te verkopen. Deze middag bij mijn eten stond de tv natuurlijk op en zag ik nog een vrouw in het restaurant wenen. Zondag is het zijn begrafenis, ik ben echt benieuwd hoe de sfeer dan hier zal zijn.

Deze middag en avond waren alle bussen van de unief weer gecancled owv de prime minister. Ik nam dus maar de blauwe minibusjes.

Interessant is het wel om er met de mensen over te babbelen. In May Leba vroeg ik of de mensen het daar wisten en hem eigenlijk kennen. Een meisje van 13 jaar zei dat ze het ongelooflijk erg vindt. Zij weet niet hoe hij er uit ziet, maar heeft toch veel verdriet met dit gebeuren. Hij was een hele goede minister. Het lijkt wel of die kinderen gebrainwashtzijnJ? Nog nooit gezien of er van gelezen, maar ze horen de verhalen van hun ouders… De oudere mensen kennen hem meestal wel. Naar het schijnt is hij zelfs 3 jaar geleden in May Leba geweest om naar de dam en het gebied te komen kijken. Dus de mensen die hem toen gezien hebben vinden het natuurlijk heel erg! En dat wijst er op dat hij ook tussen de mensen kwam en echt naar de problemen kwam zien!

Jonas van mijn hotel zei ook dat hij altijd aan hem zal blijven denken. Zelfs als hij een oud mannetje is en met een stok rond loopt zal de prime minister nog steeds in zijn hart zitten!

De laatste twee dagen waren weer rustig voor mij tot vervelens toe. Zondag voormiddag werkte we in het labo en toen zat het werk er weer op.  Het heeft al een hele week niet geregend in May Leba. De boeren maken zich ongerust en wij zitten zonder werk! Alle stalen die we tot nu toe konden meten zijn gedaan. Toch moet er nog veel gebeuren (rock fragment cover meten, gps-punten op meten, stalen voor k-factor van RUSLE nemen en dan kijken naar de sediment opvulling achter de stone bunds en in de trenches). Maar daarvoor moeten we naar May leba gaan. Dat gaan we morgen gelukkig doen zodat we hopelijk de 2 komende weken nog goed  kunnen doorwerken! Het ziet er niet naar uit dat alles zal gedaan zijn tegen 7 september. Ik ben van plan om 8 september toch sowieso naar Karel en Koen te gaan. Zodat ik het weeshuis heb gezien en met hun nieuwjaar kan vieren. Daarna kunnen Karel en ik met een tussen stop van een plaatsje (Lalibella) wat we sowieso wouden bezoeken terug gaan voor het werk in Mekelle af te handelen.

Ik ben vandaag beginnen lezen over wat we kunnen bezoeken en hoe we er moeten geraken. Ik heb echt al heel veel zin in ons avontuur. Het is enkel moeilijk kiezen wat gaan we doen en wat we laten. Want als we nog enkele dagen in Mekelle moeten helpen, zal er wat geskipt moeten worden! Ook zal het veel bus zitten zijn. Meestal is het 2 dagen bus van plaats tot plaats. Een privé jeep huren gaat sneller maar kost 100 euro per dag (alles in). Voor studenten als wij die maar met 2 zijn is dit een veel te groot bedrag! We zien dus wel.. De komende avonden zal ik nog veel moeten lezen! Maar dat is plezante lectuur natuurlijk!

27-08-2012 om 19:17 geschreven door Lotte Martens