Woensdagmorgen was het de laatste dag in Ethiopië voor Koen. We vertrokken vroeg samen met Aynalem met de bus naar Addis Abeba. Leuk dat Aynalem mee was, dan krijgen we tenminste faire prijzen. Ze nam de taxi mee tot aan de luchthaven. Deze taxi was echt op en top in versleten. Binnen kon je de straat door de bodem zien, de pinker was zijn arm en achteruit was op gevoel. Wel lachen tussen de doodsangsten door en we kwamen veilig aan. Vervolgens keken Lotte en Karel of ze die dag nog konden vertrekken met de vlieger naar Lalibela. We zagen het niet zitten om een bus te nemen zo vroeg in Addis. We konden echter geen ticket bemachtigen. Dit kon enkel in het centrum van Addis (waarom kan je geen tickets kopen in de luchthaven???). We namen afscheid van Koen en zette onze reis voort.

We namen een taxi naar de ticket office en konden de prijs halveren, maar nog steeds overpriced. We kwamen aan bij het busje en iedereen moest eruit en wij alleen er in… dus we betaalden meer als genoeg. In het ticket office was even wachten, maar het ging vlot en we kregen duidelijke informatie. We vertrokken ’s anderendaags om half 8. Samen gingen we op zoektocht naar een hotel. Dit is niet zo gemakkelijk aangezien we in de business buurt zaten. We gingen de eerste twee hotels binnen en waren er ook meteen weer buiten. De kamers koste 120 dollar, net iets te veel voor ons studentjes. Al snel merkte we dat we niets zo goedkoop als we gewend waren zouden vinden. Dus na enkele hotels namen we een kamer van 70 dollar (1300 birr!!!). we genoten van de luxe en het goede bed! Het deed wel eens deugd.

Om 5 uur ging de wekker… pijnlijk. Gelukkig zat er luchthaven service in de prijs. We moesten hier dus al niet meer naar op zoek. We stapten samen half slapend net zoals de taxichauffeur in de auto. De vlucht verliep verder heel vlot zonder problemen. We moesten wel een tussenstop maken in Gondar. Het grappige was dat Lotte nog een koffie kreeg tijdens het dalen. In Gondar stapte en verschillende farrengi’s bij ons op het vliegtuig. We leerden een koppel kennen uit België. De jongen had 2 maand bij een studiegenoot van Lotte gezeten voor zijn thesis. Het meisje kende Karel via zijn goede vriendin Eveline. Wat kan de wereld toch klein zijn.

We gingen samen met hun op zoek naar een hotel. Dit vonden we al heel snel. De bradt gids zei dat het niet zo goed was, maar wij besloten om het toch een kans te geven. De kamer is eenvoudig met een warme douche, maar voldoende en prijs kwaliteit was in orde. In de namiddag bezochten we de eerste kluster van kerken. Mooi, maar we hadden er toch iets meer van verwacht. Het is indrukwekkend te weten dat ze uitgehouwen zijn door handwerk en dat al zolang geleden. Binnen in de kerken was het heel sober. Enkele schilderijen, pilaren en doeken decoreerde de kerk. Over het algemeen waren de kerken kil en donker. De verhalen en uitleg waren wel heel interessant (soms wel wat ongeloofwaardig). Als er iets niet klopte volgens ons en we dus om meer uitleg vroegen zei hij: “was het symbolisch te interpreteren.” Ook als laatste bezoek deden we de bekendste kerk: het grote kruis in de grond: Sint Gorge’s kerk. Dit was zeker de moeite, maar ook hier weer leek de kerk op de foto’s eerder gezien veel indrukwekkender.

De gids gaf ons op het einde enkele leuke plaatsjes die de moeite waren. Zo kwamen we terecht in mountain view hotel. Een prachtig terras aan de rand van de heuvel met een zeer indrukwekkend en adembenemend uitzicht. Hier kwamen we dan de volgende 2 dagen terug om te genieten van uitzicht en internet.

De volgende morgen vertrokken we om half 8 naar de volgende kluster. Deze vonden we persoonlijk chicer omwille van de leuke gangen, grotten, ondergrondse gangen en leuke paden. Je kon ineens voor een kerk staan. Het interieur was hetzelfde als de kerken van gisteren. We eindigden goed op tijd waardoor we nog konden genieten boven op de heuvel van het zonnetje en de view. In de namiddag liepen Lotte en Karel wat rond terwijl Sara en Kewan nog wat rond de kerken bleven hangen.

Lalibela is echt een leuk en klein Afrikaans dorpje. Je hebt er kasseien wegen die heel stijl kunnen zijn. Opvallend is het hoe goed de kinderen engels kunnen spreken. We waren van plan om onze was te doen, tot iemand ons voorstelde het voor ons te doen voor 4 euro. We besloten het uit handen te geven en wat te genieten.

Vandaag hielden we een rustdag. Dit hield in: voormiddag rustig kuieren op het marktje (waar Karel tegenaan keek). Het viel echter super goed mee. Heel leuke huisjes, heel veel mensen met witte doeken, dieren, goederen,… alles! Het was eens leuk om te zien. Namiddag kwamen we naar ons vaste stekje: the mountain view hotel. We schreven een blogje en gaan onze bus verder regelen voor morgen. Dan begeven we ons richting Mekelle om nog 3 dagen veldwerk te doen.

Tot de volgende

Lotte en Karel

15-09-2012 om 13:42 geschreven door Lotte Martens  

Het waren 3 drukke, maar zeer leuke dagen! Eindelijk vinden we de tijd om nog eens te bloggen!

We zullen beginnen bij het begin. Zondag zijn we met de kinderen naar de rift valley resort geweest. Koen en Karel gewend van chique resorts te doen, zagen dit natuurlijk helemaal zitten. Maar het was echter heel anders dan ze gewend waren. Er was één betonnen zwembad in de grond, met groen water. De omgeving was wel prachtig.

De kinderen vond het super leuk, hoewel de meeste helemaal niet konden zwemmen. Voor ons was het dus heel vermoeiend, er hingen telkens 4 kinderen rond je nek. Lotte twijfelde natuurlijk even om in het water te gaan, ze had schrik van mogelijke parasieten en de kleur sprak haar ook niet echt aan (Karel plonsde er van in het begin al vrolijk in). Maar na een tijdje aan de kant de staan kijken, was de goesting te groot en is ook zij erin gegaan! Het was een hele leuke, maar ook vermoeiende namiddag. Karel leerde samen met Koen sommige kinderen zwemmen, maar ze hadden telkens veel schrik en de goesting was na 5 minuten proberen ook weg. Ook leerde Karel sommige jongens duiken, dit was een beter succes en ze vonden het super tof!

S’middags was het tijd voor picknick. Iedereen kreeg een bordje injerra met boontjes, patatjes en vlees. Ohja ook de jongens aten deze keer traditioneel:). We vonden het allemaal best lekker, alleen waren de boontjes wat te pikant voor Karel. Daarna was het natuurlijk buna time! Zalig! Fijn in de open air werd er koffie voor ons gemaakt.

Vlakbij het zwembad was ook een waterval, waar we even naartoe zijn gewandeld. De kinderen kennen de weg al heel goed. Bij het resort is er ook een warmwater bron. Heel het domein is eigenlijk van Anylem. Er zijn drie kamertjes waar je een warm bad kan pakken. Karel en Lotte wouden er zich wassen, maar het was echt onmogelijk. Het warm water was super super warm. Lotte kon gewoon haar hand nog er nog niet onderhouden. Het moet zeker 60 graden geweest zijn! Aan de bron zelf kan je zelfs een ei koken zei Anylem.

Na onze buna, was het nog even swimming time, waarna we weer de bus terug naar Awassa pakte. De kindjes waren heel moe van de leuke dag en vielen al snel in slaap.

Maandag was het ouderjaars avond. In de voormiddag gingen we weer naar het weeshuis om met de kinderen te spelen! Namiddag gingen we op zoektocht naar wat souvenirs op de SUPER super drukke markt. Wat we zoal kochten: … zeggen we niet HAHA :) (1 ding is zeker het is veilig in België geraakt net zoals Koen!).

 ’s Avonds hebben we mee met hun gegeten. Maar deze keer hadden ze weer speciaal voor ons apart eten gemaakt! Een heel lekker groenten soepjes met hun zelf gemaakt brood.

Na het avondeten was het tijd om het vuur aan te steken. Alle jongens (maar ook Katrijn en Lotte)  mochten een bosjes takken aansteken en bij het vuur leggen. Vervolgens mochten enkel de jongens rond het vuur lopen en zongen ze een liedje. Heel cool om te zien. We hebben het ook gefilmd.

Eigenlijk hadden we allemaal wat meer van het Ethiopisch nieuwjaar verwacht. Het vuur was na 20  minuutjes al uit en de kinderen gingen gewoon rond 20.00 slapen.  Wij gingen verder feesten in de tropical bar met een Europese dj. Seppe (de andere belgische vrijwilliger) had eerder in de week beloofd van te draaien. Wij hadden er veel zin in maar het volk liet op zich wachten. Alleen wij en een tiental ethiopiërs waren van de partij. Het weerhield ons echter niet om een dansje te placeren. We dansten samen op zowel westerse als ethiopische muziek (typische nieuwsjaarsmuziek) die domineerde. Een geslaagde avond.

’s Morgens werd iedereen gewekt door enthousiaste Koen. Hij kon niet meer wachten want vandaag was DE dag. We gingen cruisen met de brommer rond het meer. Na veel geregel zaten we dan toch op de motor samen met Bushrat. Even zoeken naar het schakelen op de motor, maar hier waren we snel mee weg. We gingen eerst even met onze chice brommers naar de kinderen natuurlijk. Die waren wild enthousiast en vochten voor een ritje achterop. Vervolgens reden we een stuk langs het meer en genoten van prachtige views. We zagen prachtige typische huisjes. Naar gewoonte op deze heugelijke dag, mogen de jonge meisjes zich opmaken en zingen voor geld. Dit was echter niet zo leuk voor de motorbestuurders. De meisjes liepen midden op straat en probeerden ons tot stoppen te brengen. Dit was redelijk beangstigend.

Het parcour was niet altijd even gemakkelijk. De volgende opsomming omvat de meest frequente voorvallen: dieren ontwijken, springende kinderen ontwijken, stenen, plassen, geulen in de hobbelige zandwegen, … . Deze laatste hindernis was teveel voor Koen. Met veel flair en swoeng ging Bushrat (die achterop zat bij Koen) tegen de vlakte. Koen kon zijn eigen hachje redden. Gelukkig geen ernstige verwondingen, hij baalde wel van zijn mooie nieuwe broek (die hij de dag ervoor speciaal voor nieuwjaar had gekocht). Voor de rest echt heerlijk genieten en de wind door de haren. Tot we door Bushrat gewaarschuwd werden, dat de volgende stammen die we zouden bereiken, gevaarlijk zouden zijn. Aynalem had ons dit ook al op voorhand gemeld. Dus: Koen, Silke, Lotte en Karel van rustig om te keren. Seppe en Katrijn durfden nog iets verder door te rijden dan de rest. Helaas, Seppe kwam gehavend terug. Hij was samen met Katrijn in de bosjes gereden J. Heel zijn arm vol schrammen. Gelukkig kon hij de kinderen wijsmaken dat hij gevochten had met een hyena.  Namiddag gingen we terug met de motor naar de kinderen. We reden telkens met een paar kinderen achterop een rondje. Ze hebben er echt van genoten!

Iedereen kijkt toch met bewondering naar zo een motor. Ook de wevers vonden dit ontzettend cool. Er wou er zelfs eentje het leren. Nadat Bushrat het onder de knie had (na tegen de muur te rijden) ging Koen over tot de wevers.  Niet zonder gevaar. Ze hebben hier geen rijbewijs en dus ook geen voeling met een ambriage. Dus volle gas en een vette weelie met een crash tot gevolg. Pedaal verwijderd van de motor… oei! Een dure grap, maar de wever had de lasser gehaald en deze heeft het opgelost. Wat waren we blij! We namen erna afscheid van de kinderen. De emoties kwamen los. De kinderen zongen nog wat liederen voor ons en het was pakkend! Als afscheid hadden we namiddag samen petit beurre cake gemaakt en deze ’s avonds opgegeten. Ze vonden het heerlijk (gelukkig kennen ze de echte smaak niet… want wij vonden dat de boter een kaassmaak had)

14-09-2012 om 16:04 geschreven door Lotte Martens