Vandaag stond op de planning: Lotte voormiddag werken, namiddag vrij. Karel en Koen bagage ophalen om 9.30. helaas, nog geen bagage. Dan maar rondtaffelen door de stad en terrasjes doen. Vervolgens Tesfay halen en zijn we eens gaan kijken naar de lokale sportvelden. Ze hadden een voetbalveldje en  basketbal veldje. We waren een beetje verlegen en durfde nog niet mee te spelen. We zijn nog eens langs het toeristen bureau gegaan om onze uitstap naar de kerken te regelen. Aanstaande zondag zullen we deze gaan bezoeken. Dan hebben we Tesfay getrakteerd op een tasje thee. Tijdens onze babbel kreeg Karel de lang verwachtte telefoon dat zijn bagage in Mekele was geland.

Lotte kwam terug van de universiteit en we gingen lekker traditioneel uit eten. De schotel zag er lekker uit en we hadden reuze honger tot we reuze hard verschoten! Een kakkerlak mee gebakken in ons eten L. Daar ging onze grote honger. Na ons kort etentje zijn we de bagage gaan ophalen die de vriendelijke manager (van Ethiopian airlines) eigenhandig is gaan halen.

Namiddag nam Lotte ons mee naar het ‘Dove’ café. Het café waar ze haar verjaardagstaart had laten maken. Gezellig dronken we er samen iets met een stukje taart… Hmmm. Daarna hadden we de smaak pas echt te pakken en gingen we een lokaal café binnen. Hier zagen Koen en Karel voor de eerste keer een koffie ceremonie. De koffie die we dronken was heerlijk!! (zelfs een tweede van besteld).

Vanavond gaan we toch maar weer iets meer Westers eten en daarna de bars eens opzoeken. Hopelijk kunnen we een beetje uit de bol gaan… !

10-08-2012 om 16:56 geschreven door Lotte Martens  

Omdat gisteren onze blog al veel te lang was, hielden Karel zijn trots verhaaltje voor vandaag! Toen we naar het marktje wandelden, kwam er plots een Ethiopisch meisje naar Karel om een babbeltje te slaan. Karel liep straal door waarop Lotte er maar mee begon te babbelen. Helaas voor Lotte, was ze enkel geïnteresseerd in Karel. Dus begon Karel er toch maar rustig mee te babbelen. Lotte en Koen kregen vage vermoedens, maar Karel nog steeds van geen kwaad bewust. Ze vroeg de hele tijd van waar we kwamen, wat we gingen doen en wanneer we terug gingen. Tot ze plots vroeg ‘Can you take me to Belgium’. How how, Lotte had dit onmiddellijk gehoord en zei ‘no no He’s my boyfriend’. Het meisjes moest verlegen lachen, waarna ze onmiddellijk vroeg of Koen haar kon meepakken. Maar Nele, geen paniek, we hebben Koen goed beschermd!

Deze morgen stonden we vroeg op om gezellig te gaan ontbijten bij Lotte haar stamcafétje. Het eten valt steeds beter mee. We hadden op de planning een leuke tocht naar de Chele anka waterval staan. We hadden in gedachten om om 3uur terug zijn, maar we zijn pak eerder terug…

Op weg naar de waterval genoten we van het mooie landschap (toch heel anders dan in een stad) en werden we begeleid door één goede jonge lokale gids. Ze hadden ons gewaarschuwd dat we op voorhand een prijs moesten vastleggen en dat we maar met één gids moeten gaan, anders wilt iedereen geld. Dit dachten we ook gedaan te hebben. Totdat we in het dorpje, vlak bij de wateral, waren en er steeds meer volk rondom ons kwam verzamelen. Wij nog van geen kwaad bewust, lieten dit gebeuren en liepen rustig door terwijl we duidelijk probeerden te maken dat we al één goede gids hadden en dit voldoende was. Ze bleven volgen tot we vanboven aan de waterval kwamen. Het was mooi een uitzicht, een leuke waterval en we trokken enkele fijne foto’s. Zie de foto’s (hoewel het er wel indrukwekkender in het echt uitzag!). Wanneer we echter naar beneden wouden wandelen, om de waterval van onder te bezichtigen, werden we tegengehouden door de groep. Één jongen verschuilt onderzijn kap (leider van de groep) nam het woord  en zei dat we niet naar beneden mochten gaan. Ze stonden heel dreigend rondom ons, pakte onze vast en intimideerde onze gids. We moesten hen 500 birr betalen als we naar beneden wouden. Dit vonden we veel te veel (want we wisten dat dit de prijs niet was) en we wouden terugkeren want we hadden echt wel een schrik te pakken.  Zijn blik, zijn gelaat bedekt onder de kap, de dreigende groep en het feit dat hij ons telkens bij de arm vastnam hadden ons afgeschrikt.  Toen we wouden terugkeren naar de bus, bleven ze langs ons lopen en vroegen ze wat het probleem was en waarom we niet meer naar beneden wouden. Alles was ineens gratis en we mochten verder met onze gids. Wij hadden er geen zin/vertrouwen meer in en zijn door gegaan. Onderweg naar huis vonden we het toch wel jammer dat we niet zijn kunnen afdalen.

09-08-2012 om 15:54 geschreven door Lotte Martens  

Opgelet dit is het zelfde als de jongens: www.kkethiopia.worldpress.com

Zoals jullie op onze vorige post al konden lezen begon ons avontuur in Brussel.  Het zonneke scheen en vanaf toen liep het mis, dramatisch mis!! Rustig zaten we te lachen, gieren, brullen en wachten. NIEMAND te zien tot op zeker moment (toen onze vlieger achter 30 minuten  ging vertrekken) er een belletje ging rinkelen bij Karel. Tringelingeling dit is niet normaal… op het scherm stond een andere gate ( wij stonden aan gate 6) en een andere vlucht naar New York. Bij deze veronderstelling vroegen we toch even wat uitleg en vernamen dat we naar de andere gate moesten. We hadden net onze rugzak op onze rug of het volgende schijfke knalde door de boxen op de luchthaven: CLOSING BOARDING TK 1942 GATE 37!! Was dat even lopen!

 De vlucht verliep aangenaam met een PERFECTE landing, de grote teleurstelling was het ontbreken van de beloofde luxe door Lotte (geen big bang L)

 Lang wachten in Istanbul, maar alles wees zichzelf uit (beter dan in brussel). Volgende stop: Addis Abeba. Heerlijk, we kwamen aan en één en al onduidelijkheid. Na lang zoeken en wachten kwamen we bij de bagage… paniek! Geen koffer van Karel gelukkig wel van Koen! Opnieuw wachten en zoeken om dit aan te geven en dit zou morgen in orde moeten zijn?...?

 Vervolgens wachtte ons een nachtje spenderen in de luchthaven. We waren echter niet zo goed voorbereid als Lotte en hadden nog geen vliegtuigticket voor Mekele (dit was op aanraden van anderen waaronder Lotte omwille van goedkopere vluchten). Dit ticket konden we kopen in terminal 1. Wij rondlopen in de luchthaven zoeken naar terminal 1. Eindelijk kwamen we bij een loket waar we tickets konden kopen. We vroegen beleefd of er nog 2 plaatsen waren op een van de vluchten naar mekele vandaag. Helaas! Alles vol! Maar, we konden wachten en hopen dat er personen niet kwamen opdagen, dit moest in terminal 1. Dus, verder zoeken! We moesten dus uit de luchthaven gaan en over parkingen en door bomen naar terminal 1. Iedereen begon te vragen wat we kwamen doen, maar ze begrepen er niks van en de militairen stuurde ons door naar binnen. Hier aangekomen konden we ons verhaal opnieuw doen. Ze lieten ons gelukkig binnen (wat niet gebruikelijk was) en mochten rustig verder wachten. Karel balen van zijn koffer en niet wetend of hij Lotte die dag zou terug zien (arme Koen). Gelukkig beurde Koen Karel op met enkele gedachte verzettende spelletjes! Nu heeft Koen ‘zagende Karel’ (citering van Koen) leren kennen.

Na 24 uur wakker nog maar wat langer opblijven (en Lotte ongerust maken) hebben we moeten wachten tot 10 minuten voor dat onze vlucht vertrok. GELUKKIG 2 tickets kunnen bemachtigen na menige malen ons verhaal te doen aan leidinggevende functies (zeker 7 keer).  Een goed uurtje geslapen in propellor vliegtuig ondanks enkele malen wakker gestoten te worden door de stewardessen.

Lotte zat flink op ons te wachten en Karel had nog nooit zo snel gelopen in zijn leven om Lotte te zien (Koen huppelde/hinkelde er wat achteraan) om Lotte eens goed te kunnen vastnemen. Lotte nam ons mee op stap en legde ons de belangrijkste gebruiken uit. ’s Middags traditioneel gaan eten, Lotte reeds ingeburgerd en wij als groentjes trokken gekke gezichten. Koen was er niet weg en Karel vond het wat pikant. Vervolgens wat door de stad wandelen naar toeristisch bureau op wegbeschrijving van locals en we hebben de volledige stad gezien (de ene stuurde ons naar hier en de volgende de volledige andere kant van de stad op). Rustig een tasje cappucino drinken tot… 20 zingende en klappende kinderen rond ons tafeltje verzamelden: SUPPORT SPORTS! De locals moesten lachen en wij dokken (maar we hadden er wel van genoten). Het gaf een speciaal gevoel. Hier kunnen we even bij meldden dat je je wel voelt aangestaard en nagekeken (niet altijd even leuk).

Lotte liet de universiteit zien en haar labo’s (toch wel wat wandelen). Wanneer we wilden vertrekken met de bus moesten we serieus lopen voor de regen. Want wij dachten dat het busje zou vertrekken hoewel dit wacht tot de regen voorbij is en iedereen rustig op de bus kon. Dus wij door de regen uitgelachen door de schuilende mensen naar de bus lopen (hier lachten ze ons ook nog eens uit). Hello, raining season!

Vandaag moest Lotte in de universiteit werken en sliepen Koen en Karel wat uit. Karel was even met Lotte mee opgestaan en een tasje shai gaan drinken en liep helemaal alleen terug. Daarna zijn Koen en Karel ons reisje (waar we gisteren uitleg over waren gaan vragen) gaan vastleggen voor aanstaande zaterdag (we gaan 2 rotskerken met spectaculaire klim bezoeken, Lotte heeft al schrik of ze dit aankan). Koen en Karel zijn nog gaan poolen zowel het originele als het ethiopische spel. Tot slot gingen we lekker lunchen en samen winkelen. Koen heeft een riem, Lotte kocht twee mooie t-shirts (niet echt Afrikaans) en Karel kocht een mooi hemd en schoentjes om niet steeds zijn bergschoenen aan te moeten doen. De kleren waren Westers maar de winkels Afrikaans, een klein, rommelig en druk marktje.

PS: Karel voelt zich heeel groot in verhouding met de kleine locals. (de ukkie )

08-08-2012 om 16:04 geschreven door Lotte Martens  

Gisteren gingen we weer naar May Leba om stalen te nemen om het bodemvocht gehalte te meten. Dit doen we elke zondag. Het ging vlotjes en ik kan de afstanden tussen de plots al veel beter aan. Het was zelfs zichtbaar voor de anderen want iemand vroeg,’Vandaag ben je precies niet moeJ?’ Om 14.00 zat het werk er weer op! Daarna gingen we samen (Gebeyehu, de chauffeur, iemand die al afgestudeerd is en ons vaak komt mee helpen op het terrein, de master student die in May Leba verblijft en een lokale helper) naar Hagera Selam. Een hoofddorp een beetje verder op. Ze wouden mij van het lokale bier laten proeven. Ze maken er honing bier en zij zijn er duidelijk helemaal weg van. Ik was er eigenlijk niet zo happig op want in May Leba heb ik ook al eens lokaal bier voorgeschoteld gekregen en daar zag ik de beestje in rondzwemmen. Onderweg naar daar begon het, zoals te verwachten in het regenseizoen, gigantisch hard te regenen en te hagelen. De lokale helper die eerst vanachter in de bak van de jeep zat, mocht nu bij Gebeyehu van voor gaan zitten. Wij zaten al reeds met 4 op de achterbank dus de auto was weer goed volgeladen. Voor we aan het caféke kwamen met lokaal bier aten we eerst ergens anders het traditionele eten ‘injerra’ met lamsvlees. Het was lekker! Daarna reden we met de auto verder naar de plaats waar ik mijn eerste lokale honingbier voorgeschoteld kreeg. Het zag gelig troebel. Ik was terughoudend dus ik vroeg aan Gebeyehu of het niet mogelijk was om een kleiner glas te krijgen, want de glazen die ik rond mij zag staan waren hennig groot! Helaas zei hij dat dat het kleinste formaat wasJ. Toen de vrouw kwam ingieten vroeg ik voor een half glas. Maar ofwel wou ze niet naar mij luisteren ofwel verstond ze me gewoon niet, maar mijn groot glas zat vol tot aan het boortje. Wanneer we ‘klonken’, deed ik uitbundig mee zodat er wat bier uitklatste om toch wat minder te moeten drinkenJ. Tot mijn grote opluchting zag ik buiten enkele zwarte puntjes, geen beestjes rondzwemmen. Ik dronk mijn eerste slok en het was echt lekker! Veel lekkerder dan het gewone commercieel bier. Dit was natuurlijk ook weer heel zoet!

Wist je dat hoewel de mensen hier allemaal super mager lijken er toch heel veel mensen diabetisch hebben? Zeker sinds de invoer van coca cola/ sprite… Maar ook door de vele koffie ceremonies waar ze altijd heel gul zijn met de suiker en dan ook meerdere tasjes koffie drinken! Ik probeer er tegenwoordig soms wat op te letten, maar ze verstaan me niet altijd als ik vraag ‘shai without sugre’.  Laatst vroeg ik dat en ik kreeg ‘shai’ met suiker en er een heel ontbijt erbijJ. Geen idee waarom, maar sindsdien heb ik het niet meer durven vragen en roer ik niet altijd meer de suiker opJ.

Dat even terzijde. Het lokale bier zoals ze zeiden echt wel goed! Toch bleef ik een beetje met de schrik zitten. Ik wou echt niet ziek worden nu Koen en Karel net komen. Maar toen dacht ik, ik heb een sterke en goede maag, 2 jaar geleden had meer als de 2/3 van het bivak de buikgriep en ik bleef gespaard, dus ik kan dat wel aan. Dat was de gedachte die me sterk hield en bleef drinkenJ.

Op weg naar huis begon mijn maag wat vreemd te doen, maar ik denk dat het eerder psychologisch was, of kan het toch direct een effect geven? Ik dronk veel water om zo hopelijk de slechte bacterien, als die er in zouden zitten, snel weg te spoelenJ. Terug op mijn kamer had ik wat last van winderigheid, maar zolang het bij dat blijft vind ik het allemaal niet ergJ. Mijn omgeving misschien wel, hoewel die hier ook wel stinkende wc-geuren gewoon zijn denk ikJ. ’s Avonds zaten Tesfay, Jonas, de kok, Erik en ik nog even in de pizza bella en babbelden we gezellig bij kaarslicht. Want zoals gewoonlijk lag de stroom weer een tijdje uit.

Daarna kroop ik mijn bedje in en keek ik al uit naar de komst van de jongens. Ja best spannend eigenlijk. Ik ben eens benieuwd hoe het hen meevalt en of ze aan alles gedacht hebben. Gelukkig is er mama nog die toch alles in goede banen leidt, denk ikJ. Helaas hield het trouwfeest dat hier in ons smal straatje bezig was, mij voor lange tijd wakker!

Deze morgen stond ik fijn op met het sms’je ‘ En voiture et en route! Let the the adventure start! Ze hebben er duidelijk zin in. Fijn om te horen! Voor mij was vandaag weer een dag zoals vele andere dagen. Weer hetzelfde werk in het labo en dan weer genieten van het internet dat ik daar heb. Ik skypte met mama en papa die toevallig net samen voor de computer zaten en hoorde of de jongens goed vertrokken waren. Ze waren blijkbaar heel zenuwachtig. Toch wel schattigJ. Ik zou stiekem toch eens een vlieg willen zijn want volgens mij is het een komisch duoJ! Rond de middag waren ze goed aangekomen en zaten ze gezellig wat te drinken in de transit zone. Oef dacht ik, ze zitten in de transit zone, daar zijn ze toch al goed geraaktJ. Neenee jongens, ik onderschat jullie nietJ! Nu maar hopen dat er morgen vroeg op het eerste vliegtuig nog plaats is zodat ze niet te lang in addis moeten blijven wachten. Ze moeten er net zoals ik al een hele nacht op de grond doorbrengen!

Normaal kon onze chauffeur rijden om de jongens van de luchthaven te halen, maar morgen moet er onverwacht toch naar May leba gegaan worden. Ik moet gelukkig niet mee! Ook waren en geen mensen van de Vlir te zien, dus ik ga er morgen met de bus proberen te geraken. Tesfay wijst me morgen de vertrekplaats van de bussen naar de luchthaven, dus dat komt wel helemaal goed!

Deze avond ging ik met Erik nog in een traditionele restaurant eten. Jaja weer ‘injerra’ met iets nieuws dat ik wou uittesten. Maar wat bleek, helemaal de foute keuze! Het was rauw vlees! In de reisgids staat dat je dat best niet kan eten, dus ik bleef ik maar vanaf! Ik was al blij dat ik het bier kon verdragen, maar dit probeer ik echt wel niet te eten! Erik daarentegen had zeer goed gekozen en had heel lekker vlees. Het leek een beetje op giros vind ik. Ik bestelde maar hetzelfde opnieuw, want iets nieuw random kiezen durfde ik niet meer! De eigenaar ocharm, die totaal geen Engels kon spreken voelde zich denk ik wel schuldig. Ik denk dat hij dacht dat hij ons fout had verstaan, maar ik probeerde hem duidelijk te maken dat het mijn fout keuze was. Super lief was het feit dat hij het niet heeft aangerekend! Ik denk stiekem dat ze het gewoon hergebruiken voor de volgendeJ, maar toch vond ik het super lief van hem. Ik gaf hem dan ook enkele birrs fooi!

Voila ik zit ondertussen weer op mijn kamertje en heb alweer een hele blog geschreven. Ik ga nog één of enkele afleveringen friends kijken en wachten op een smsje van de jongens! Het zou super zijn moesten ze morgen vroeg om 8.00 in Mekelle zijn, maar aangezien ze nog geen ticket hebben ga ik daar nog niet vanuit (hoewel ik het stiekem wel  hoop). Voor de rest hoop ik dat er toch wel 2 plaatsen vrij zijn op 1 van de 3 vluchten die morgen vliegen! Maarja afwachten dus. Jullie horen dwel of ze er morgen al dan niet woensdag goed zijn aangekomen!

Dikke kus!

06-08-2012 om 19:35 geschreven door Lotte Martens  

Gisteren geen blogje want ik heb een hele dag op de universiteit gezeten. In de namiddag was ik wel alleen want Gebeyehu kwam onverwacht niet meer opdagen. Maar zo braaf als ik was bleef ik fllink op de campus en werkte ik in het labo. Aangezien het gisteren vrijdag was, gingen we traditioneelgewijs naar Jordanos blue om te genieten van het vegetarisch buffet. Dat blijft hier mijn favoriete maaltijd! Silke was al terug van haar dorp dus we waren nog eens met 3. Nadat ik mijn buikje weer had rondgegeten met de lekkere worteltjes,  fijn gekruide patatjes, pasta en wat rijst en eigenlijk nog zoveel meer gingen Silke en ik iets drinken. Op de plaats waar ik altijd de staff bus pak om naar de universiteit te gaan is er een leuke bar. Het lijkt best Westers. De bar is niet langs de straat en bestaat ook niet uit kleine krukjes en tafeltjes, zoals er hier duizende te vinden zijn, maar het is een binnenkoer met gele plastieke stoelen, tafels en parasollen. Ook hingen er overal reclame borden van het plaatselijke bier en er hing een plasma scherm om naar de olympische spelen te kijken. Maar er was natuurlijk ook leuke Afrikaanse muziek op de achtergrond. Ook deze eigenaar was weer super vriendelijk. Ook al kon hij niet zo goed Engels toch probeerde hij een praatje met ons te maken! Hij vond onze namen heel moeilijk om uit te spreken dus hij besloot ons nieuwe namen te geven. Silke was voor hem Salam en ik ben Heleen (Wat eigenlijk heel europees is!). De meeste mensen hebben het eigenlijk moeilijk met mijn naam. De doffe ‘e’ kennen ze hier niet. Ze noemen mij dus  ‘Lotta’ of ‘Lotto’ en dan maken ze natuurlijk mopjes over ‘lotery’. Ook zijn naam was zeer moeilijk om uit te spreken voor ons en we gaven hem dus een Vlaamse naam dat wat op zijn uitspraak leek, namijk ‘Jeroen’.  We hadden allebei heel veel zin in sangria, we hadden (denken we) mensen vorige week zien drinken in de Kariboe, maar hier snapte ze niets van wat we vroegen. Ze hadden alleen bier, frisdrank of iets van vodka. Dan maar een sprite’je! Het was een gezellige avond en na een tijdje kregen we plots een kommetje met precies vreemde dikke graankorrels voor geschoteld. De opdienster kwam zeggen dat we dan van de barman hadden gekregen. Uiteindelijk bleken het gewoon pindanootjes te zijn met het velletje nog rond, maar het smaakte echt!

Deze morgen  liep de wekker weer vroeg af zodat ik een douchke kon pakken alvorens ik naar de universiteit vertrok. Natuurlijk vertrok ik weer wat eerder naar de bushalte om weer mijn dagelijks ‘shaitje’ te drinken. Daarna dacht ik nog wat tijd over te hebben en probeerde ik een cappuchino. Helaas was de bus uitzonderlijk vroeg waardoor mijn super lekkere (ja ik heb toch nog één slok kunnen drinken) cappuchino moest laten staan. Ik moest snel betalen en kon niet meer wachten op wisselgeld dus de mensen daar zullen blij geweest zijn met mijn enkele birrs fooi. Ik was gelukkig nog net op tijd voor de bus. In de voormiddag was er weer labo werk en rond een uur of 11 nodigde Gebeyehu mij uit om te komen lunchen bij zijn thuis. Aangezien we geen nieuwe stalen meer hebben, is er geen werk meer en kreeg ik de namiddag vrij.

Ik pakte samen de bus naar zijn thuis, waar de ‘injerra’ met ‘doro wet’ op mij stond te wachten. Doro betekent ‘kip’ in het Amharric. Doro wet houdt dus een stukje kip, een zeer pikant rood bruinig sausje en een gekookt ei in. Ik had het al enkele keren in een traditioneel restaurant gegeten, maar hier was het eigenlijk nog veel lekkerder! Zelfs de injerra begin ik steeds liever en liever te eten. Ik moet er wel meer aan denken om standaard een zakdoek in mijn broek te hebben zitten. Want van al die pikantje sausjea begint mijn neus altijd te lopen! Eigenlijk ideaal tegen een verstopte neus al dat eten hierJ. Ja mama, als ik terug in België ga je alles goed moeten kruiden denk ik, of ik ga het niet meer lustenJ. Het was ook grappig om zien, want ik kreeg één bord. En een ander bord was voor Gebeyu, zijn vrouw en hun kindje en ze voederde elkaar somsJ. Wat ik denk ik niet bij de wist je datjes heb verteld is dat ze enkel met hun rechterhand eten. Misschien heb ik zelfs niet verteld dat ze altijd met hun handen eten? Wel leuk, doet me wat aan bivak denkenJ! Maar ja mag dus niet je linkerhand gebruiken tijdens het eten. Ik vind dat soms best wel moeilijk. Want die kip is in ‘peuzelkipvorm’ dus niet simpel om met één hand stukjes kip van dat been te krijgenJ.

Na het lekkere eten was er natuurlijk nog een koffie ceremonie en keken we ondertussen naar de olympische spelen. Gebeyehu is echt fier dat Ethiopië zo een goede runners heeft! Ook het schattige dochtertje wou graag langs mij of op mijn schoot zitten. Maar helaas had ik net deze dag mijn camera niet opzak. Dus geen foto’s van mijn lekkere leuke lunch. Rond een uur of drie, en na een hevig regenbui, ging ik terug naar het Diana hotel. Ik pakte voor de eerste keer een ‘Bajaj’. Zo een blauw minibusje op drie wielen, die je hier overal ziet rondcrossen. Ik vond het toch best spannend. We zaten met drie, lichtjes geplat, op de achterbank en het voelt toch allemaal heel onstabiel aan! Ik had vooral schrik in debochten want ik heb al verhalen gehoord dat ze wel eens gemakkelijk kunnen omkantelen in een bocht. Ik hield dus telkens mijn hart vast wanneer we een bocht pakten, gelukkig had ik op mijn weg naar huis maar 2 grote bochtenJ. Maarja zo een minitaxitje voor 1 birr is natuurlijk geen geld en je moet het toch eens gedaan hebben als je hier zit!

Daarna had ik nog een late namiddag voor de boeg. Ik wou er van profiteren nu ik eens vrij had, maar wist niet goed wat doen. Silke was terug naar haar studiegebied en Erik wou graag nog wat schoolwerk afmaken. Ik stuurde naar Tesfay, die in de namiddag meestal even naar huis gaat, of hij zin had om met mij te gaan poolen of eens naar de market te gaan, want daar ben ik ook nog altijd niet geweest. Maar helaas geen antwoord. Ik besloot maar wat te lezen in mijn reisgids om interessantje uitstapjes vast te leggen als Koen en Karel komen, want het is eindelijk bijna zover. Er is zoveel te doen en het is allemaal moeilijk te kiezen. Ik vertrok dus op pad om naar de toerische info te gaan om wat uitleg of suggesties te vragen. Maar dat was helaas gesloten deze namiddag. Maandag is het terug open. Dan maar een juice drinken terwijl ik nog wat verder lees in mijn Bradt gids dacht ik. Maar op weg naar daar, kwam ik iemand van de ICT tegen. Hij vroeg of ik eerst mee kwam met hem want hij had nog niet middag gegeten en daarna zou hij mee een fruitsap komen drinken. Ja waarom niet dacht ik. Maar zoals alles altijd samenvalt, stuurde Tesfay ineens terug dat hij aan het slapen was en mijn berichtje dus niet had gezien maar dat hij wel graag mee wou poolen. Ik vertelde de ICT man ( ik ken eigenlijk zijn naam niet) dat ik een afspraak had en ging naar het hotel. Maar natuurlijk geen Tesfay te zien, Ethiopiërs e. Gelukkig was Silke weer terug gearriveerd en speelde ik een poolgame met haar. Ook dit heb ik niet bij mijn wist je datjes verteld denk ik. Ongelooflijk hoeveel poolhuizen hier zijn. Op elke straat vind je er enkele! Ze spelen het hier heel anders als bij ons dus het was eerst moeilijk om te volgen, maar natuurlijk hadden we voldoende  toeschouwers die wezen naar waar we moesten spelen en uitlegde hoe we het moesten doen. Naderhand betaalde we voor één spel. Ze zei dat het vier birr was, ik dacht oh goedkoop 4 birr  (25 cent) per persoon, maar het was zelfs 4 birr per spel, ongeacht met hoeveel je speeltJ. Even later belde Tesfay dat hij onderweg was en ook Samuel (Ethiopische studiegenoot van Silke) en zijn vriend Jonathan waren onderweg. Na natuurlijk even wachten kwamen de twee vrienden aan  en begonnen we maar weer een spel zonder Tesfay, want hij moest plots lampen gaan vervangen. We speelde in 2 teams Samuel en Silke tegen mij en Jonathan. Helaas 2 – 1 voor Silke en SamuelJ. Maar het was heel leuk!

Vervolgens aten we met ons vier en Erik, die ondertussen ook gekomen was, in een leuk traditioneel restaurant. Ik paste vriendelijk, want ik was nog steeds voldaan van mijn Doro wet, en dronk gewoon een fris watertje. Na het avond eten wandelden we naar de juice bar en dronken we een lekkere juice met mango en annanassap. Het was weer zeer lekker! Enja dan zit de dag er al weer op, typ ik nog even mijn blog, waarna ik nu mijn bedje inkruip. Morgen wordt het een dagje May Leba wat betekent dat de wekker weer om 6.00 afloopt.

Zoen x

04-08-2012 om 20:59 geschreven door Lotte Martens  

Gisteren geen blogje want ik heb een hele dag op de universiteit gezeten. In de namiddag was ik wel alleen want Gebeyehu kwam onverwacht niet meer opdagen. Maar zo braaf als ik was bleef ik fllink op de campus en werkte ik in het labo. Aangezien het gisteren vrijdag was, gingen we traditioneelgewijs naar Jordanos blue om te genieten van het vegetarisch buffet. Dat blijft hier mijn favoriete maaltijd! Silke was al terug van haar dorp dus we waren nog eens met 3. Nadat ik mijn buikje weer had rondgegeten met de lekkere worteltjes,  fijn gekruide patatjes, pasta en wat rijst en eigenlijk nog zoveel meer gingen Silke en ik iets drinken. Op de plaats waar ik altijd de staff bus pak om naar de universiteit te gaan is er een leuke bar. Het lijkt best Westers. De bar is niet langs de straat en bestaat ook niet uit kleine krukjes en tafeltjes, zoals er hier duizende te vinden zijn, maar het is een binnenkoer met gele plastieke stoelen, tafels en parasollen. Ook hingen er overal reclame borden van het plaatselijke bier en er hing een plasma scherm om naar de olympische spelen te kijken. Maar er was natuurlijk ook leuke Afrikaanse muziek op de achtergrond. Ook deze eigenaar was weer super vriendelijk. Ook al kon hij niet zo goed Engels toch probeerde hij een praatje met ons te maken! Hij vond onze namen heel moeilijk om uit te spreken dus hij besloot ons nieuwe namen te geven. Silke was voor hem Salam en ik ben Heleen (Wat eigenlijk heel europees is!). De meeste mensen hebben het eigenlijk moeilijk met mijn naam. De doffe ‘e’ kennen ze hier niet. Ze noemen mij dus  ‘Lotta’ of ‘Lotto’ en dan maken ze natuurlijk mopjes over ‘lotery’. Ook zijn naam was zeer moeilijk om uit te spreken voor ons en we gaven hem dus een Vlaamse naam dat wat op zijn uitspraak leek, namijk ‘Jeroen’.  We hadden allebei heel veel zin in sangria, we hadden (denken we) mensen vorige week zien drinken in de Kariboe, maar hier snapte ze niets van wat we vroegen. Ze hadden alleen bier, frisdrank of iets van vodka. Dan maar een sprite’je! Het was een gezellige avond en na een tijdje kregen we plots een kommetje met precies vreemde dikke graankorrels voor geschoteld. De opdienster kwam zeggen dat we dan van de barman hadden gekregen. Uiteindelijk bleken het gewoon pindanootjes te zijn met het velletje nog rond, maar het smaakte echt!

Deze morgen  liep de wekker weer vroeg af zodat ik een douchke kon pakken alvorens ik naar de universiteit vertrok. Natuurlijk vertrok ik weer wat eerder naar de bushalte om weer mijn dagelijks ‘shaitje’ te drinken. Daarna dacht ik nog wat tijd over te hebben en probeerde ik een cappuchino. Helaas was de bus uitzonderlijk vroeg waardoor mijn super lekkere (ja ik heb toch nog één slok kunnen drinken) cappuchino moest laten staan. Ik moest snel betalen en kon niet meer wachten op wisselgeld dus de mensen daar zullen blij geweest zijn met mijn enkele birrs fooi. Ik was gelukkig nog net op tijd voor de bus. In de voormiddag was er weer labo werk en rond een uur of 11 nodigde Gebeyehu mij uit om te komen lunchen bij zijn thuis. Aangezien we geen nieuwe stalen meer hebben, is er geen werk meer en kreeg ik de namiddag vrij.

Ik pakte samen de bus naar zijn thuis, waar de ‘injerra’ met ‘doro wet’ op mij stond te wachten. Doro betekent ‘kip’ in het Amharric. Doro wet houdt dus een stukje kip, een zeer pikant rood bruinig sausje en een gekookt ei in. Ik had het al enkele keren in een traditioneel restaurant gegeten, maar hier was het eigenlijk nog veel lekkerder! Zelfs de injerra begin ik steeds liever en liever te eten. Ik moet er wel meer aan denken om standaard een zakdoek in mijn broek te hebben zitten. Want van al die pikantje sausjea begint mijn neus altijd te lopen! Eigenlijk ideaal tegen een verstopte neus al dat eten hierJ. Ja mama, als ik terug in België ga je alles goed moeten kruiden denk ik, of ik ga het niet meer lustenJ. Het was ook grappig om zien, want ik kreeg één bord. En een ander bord was voor Gebeyu, zijn vrouw en hun kindje en ze voederde elkaar somsJ. Wat ik denk ik niet bij de wist je datjes heb verteld is dat ze enkel met hun rechterhand eten. Misschien heb ik zelfs niet verteld dat ze altijd met hun handen eten? Wel leuk, doet me wat aan bivak denkenJ! Maar ja mag dus niet je linkerhand gebruiken tijdens het eten. Ik vind dat soms best wel moeilijk. Want die kip is in ‘peuzelkipvorm’ dus niet simpel om met één hand stukjes kip van dat been te krijgenJ.

Na het lekkere eten was er natuurlijk nog een koffie ceremonie en keken we ondertussen naar de olympische spelen. Gebeyehu is echt fier dat Ethiopië zo een goede runners heeft! Ook het schattige dochtertje wou graag langs mij of op mijn schoot zitten. Maar helaas had ik net deze dag mijn camera niet opzak. Dus geen foto’s van mijn lekkere leuke lunch. Rond een uur of drie, en na een hevig regenbui, ging ik terug naar het Diana hotel. Ik pakte voor de eerste keer een ‘Bajaj’. Zo een blauw minibusje op drie wielen, die je hier overal ziet rondcrossen. Ik vond het toch best spannend. We zaten met drie, lichtjes geplat, op de achterbank en het voelt toch allemaal heel onstabiel aan! Ik had vooral schrik in debochten want ik heb al verhalen gehoord dat ze wel eens gemakkelijk kunnen omkantelen in een bocht. Ik hield dus telkens mijn hart vast wanneer we een bocht pakten, gelukkig had ik op mijn weg naar huis maar 2 grote bochtenJ. Maarja zo een minitaxitje voor 1 birr is natuurlijk geen geld en je moet het toch eens gedaan hebben als je hier zit!

Daarna had ik nog een late namiddag voor de boeg. Ik wou er van profiteren nu ik eens vrij had, maar wist niet goed wat doen. Silke was terug naar haar studiegebied en Erik wou graag nog wat schoolwerk afmaken. Ik stuurde naar Tesfay, die in de namiddag meestal even naar huis gaat, of hij zin had om met mij te gaan poolen of eens naar de market te gaan, want daar ben ik ook nog altijd niet geweest. Maar helaas geen antwoord. Ik besloot maar wat te lezen in mijn reisgids om interessantje uitstapjes vast te leggen als Koen en Karel komen, want het is eindelijk bijna zover. Er is zoveel te doen en het is allemaal moeilijk te kiezen. Ik vertrok dus op pad om naar de toerische info te gaan om wat uitleg of suggesties te vragen. Maar dat was helaas gesloten deze namiddag. Maandag is het terug open. Dan maar een juice drinken terwijl ik nog wat verder lees in mijn Bradt gids dacht ik. Maar op weg naar daar, kwam ik iemand van de ICT tegen. Hij vroeg of ik eerst mee kwam met hem want hij had nog niet middag gegeten en daarna zou hij mee een fruitsap komen drinken. Ja waarom niet dacht ik. Maar zoals alles altijd samenvalt, stuurde Tesfay ineens terug dat hij aan het slapen was en mijn berichtje dus niet had gezien maar dat hij wel graag mee wou poolen. Ik vertelde de ICT man ( ik ken eigenlijk zijn naam niet) dat ik een afspraak had en ging naar het hotel. Maar natuurlijk geen Tesfay te zien, Ethiopiërs e. Gelukkig was Silke weer terug gearriveerd en speelde ik een poolgame met haar. Ook dit heb ik niet bij mijn wist je datjes verteld denk ik. Ongelooflijk hoeveel poolhuizen hier zijn. Op elke straat vind je er enkele! Ze spelen het hier heel anders als bij ons dus het was eerst moeilijk om te volgen, maar natuurlijk hadden we voldoende  toeschouwers die wezen naar waar we moesten spelen en uitlegde hoe we het moesten doen. Naderhand betaalde we voor één spel. Ze zei dat het vier birr was, ik dacht oh goedkoop 4 birr  (25 cent) per persoon, maar het was zelfs 4 birr per spel, ongeacht met hoeveel je speeltJ. Even later belde Tesfay dat hij onderweg was en ook Samuel (Ethiopische studiegenoot van Silke) en zijn vriend Jonathan waren onderweg. Na natuurlijk even wachten kwamen de twee vrienden aan  en begonnen we maar weer een spel zonder Tesfay, want hij moest plots lampen gaan vervangen. We speelde in 2 teams Samuel en Silke tegen mij en Jonathan. Helaas 2 – 1 voor Silke en SamuelJ. Maar het was heel leuk!

Vervolgens aten we met ons vier en Erik, die ondertussen ook gekomen was, in een leuk traditioneel restaurant. Ik paste vriendelijk, want ik was nog steeds voldaan van mijn Doro wet, en dronk gewoon een fris watertje. Na het avond eten wandelden we naar de juice bar en dronken we een lekkere juice met mango en annanassap. Het was weer zeer lekker! Enja dan zit de dag er al weer op, typ ik nog even mijn blog, waarna ik nu mijn bedje inkruip. Morgen wordt het een dagje May Leba wat betekent dat de wekker weer om 6.00 afloopt.

Zoen x

04-08-2012 om 20:59 geschreven door Lotte Martens  

Trots kan ik vanuit Ethiopië meedelen dat de familie Martens weer een nieuwe aanwinst heeft. We hebben gisteren een nichtje bij gekregen! Dus welkom in de toffe familie Martens lieve kleine Ella! En dus ook via deze weg een dikke proficiat aan nonke Raf en tante Nele en aan de fiere zusjes Liesl en Tess.

Deze morgen liep de wekker af om 5.30. Ik had er een hele slechte nacht op zitten. Om één of andere reden was ik bang dat ik mij ging verslapen waardoor ik elk uur op de klok heb gezien. Gebeyehu wou stipt om 6.00 vertrekken dus ik snoezde deze keer niet en stond flink op om mij aan te kleden en mijn rugzak te maken! Natuurlijk nog geen auto van de CUD te zien om 6.00. Ze waren de stoelen aan het buiten zetten bij Classic café en ik overwoog nog even om toch snel een tasje ‘shai’ te gaan drinken. Maar toen dacht ik nee, ze gaan hier elk moment zijn. Ja ik blijf er steeds hoop op hebben! Maar om 6.17 kon ik eindelijk in de auto stappen. Het jammere is dat ik altijd alleen moet wachten waardoor  17 minuten soms wel een uur kan lijken! Toch had ik deze morgen wat bezienswaardigheden. In de  morgen wordt er veel gevoetbald op de straat omdat er dan zo goed als geen verkeer is. Ook zag ik werkende mensen met een shop wachtten op hun camion om naar de industrie te vertrekken. Verder zie je veel mensen met zakken op hun hoofd, ezel of soort marktwagentje met allerlei verhandelbare goederen.

Hoewel ik dikwijls mijn slaap verder zet in de auto, was ik plots niet meer zo moe en ik heb ik van het mooie landschap genoten. Dit tot we een 2 km (denk ik)  voor May Leba plots stopte aan de kant. Lap, platte band! Ik had dit nog nooit zelf meegemaakt. Hup dan maar een grote steen zoeken, achter de platte band leggen en de auto een beetje naar achter rijden zodat de platte band op de steen staat. Dan een soort pompmachine om de auto wat omhoog te zeggen, band losdraaien en nieuwe band eropdraaien en klaar is kees! Ik dacht dat het allemaal veel moeilijker zou , zijn maar vanaf nu kan ik het ook J! Je moet enkel wel veel kracht hebben om de schroeven los te krijgen en om ze daarna ook weer terug goed vast te draaien. Op een klein kwartiertje was het gefixt en konden we verder rijden! Aangekomen in May Leba verdeelde we het werk goed. Ik meette de vegetation cover met Emanuel en Gebeyehu herstelde met een 6-tal jongens de boundaries van de helft van de plots! Een hele klus! Het was er vandaag ook heel warm! De warmste dag die ik tot nu toe heb meegemaakt! Ik heb dan ook al een schoon kleurtje gekregen, met een kl ein rood tintje weliswaar! En schoon is ook relatief want enkel mijn armen (op t-shirt formaat) en mijn halsinsnijding kan bruinenJ. Ik was vandaag ook zeer blij met mijn mooi wit safarihoedje mamaJ!

Om 12.30 waren we klaar met de vegetation cover en ik stond al te popelen om naar huis te gaan. We moesten deze morgen zo vroeg vertrekken omdat de auto om 14.00 terug in Mekelle moest zijn. Ik keek dus uit naar mijn vrije namiddag. Maar om 13.30 nog altijd geen Gebeyehu te zien. Man man, hoe chill kunnen Afrikanen toch zijn. Daar geraak ik toch nooit aan gewoon! Tegen een uur of 14.00 konden we eindelijk vertrekken. Maar op weg zijn we super veel gestopt. We vertrokken met 4 man op de achterbank, 5 jongens in de bak van de jeep en 2 kippen (gelukkig van voor aan de benen van GebeyehuJ ). Nog geen 500 meter verder, stopten we weer om andere volk op de achterbank te krijgen en ander volk in de bak. Een paar kilometer weer hetzelfde. Ik snapter er niets vanJ. Maar ik liet het allemaal gebeuren en probeerde terug een dutje te doen want ik was zeer moe!

De hele namiddag vrij werd een late namiddag vrij, maar het was wel eens leuk. Ik ging naar Herom Juice om mijn eerste fruitsap te drinken! Ik vroeg de mix versie want ik kon niet kiezen. Ik dacht dat de mix versie een mengeling ( in laagjes) was van mango, advocado, appelsien en banaan in hield. Maar helaas was het enkel 1/3 mango met 2/3 advocado. De mango was heel lekker, maar de advocado kreeg ik echt niet naar binnen. Dat is echt niet mijn ding! Dat weet ik dan ook weer voor de volgende keer! Het is wel goed te onthouden want de mango was heel lekker! Het is wel heel dik dus je moet het gewoon uitlepelen, maar zo een groot glas voor maar een halve euro is toch geen geld e!

Daarna ging ik naar axum hotel en skypte ik met het thuisfront ( en tante Hilde die op bezoek wasJ) en met Annabel die terug is uit Costa Rica! Ook zag ik de foto’s van Ella, die de fiere meter al getrokken had en fijn naar mij heeft doorgestuurd. Merci mamaJ!

Om 18.00 uur had ik mijn eerste meeting in het axum hotel. Mijn co-promotor wou eens samen zitten met Daniel, Gebeyehu, het hoofd van het partement en 2 mensen van hydrologie (denk ik) om het Warep project, waar ze nu al 5 jaar mee bezig zijn, eens de overlopen en te bespreken. Het was heel interessant! Daarna wedr ik uitgenodigd voor een dinner in het axum hotel. Amai nog eens een iets of wat Westerse kaart. Ik at hier mijn eerte soepje en bestelde een mix grill. De mix grill hield in: een stukje peuzelkip, soort biefstuk en een visje. Het was heel lekker, maar veel te veel! Maar het heeft met echt gesmaakt! Het was ook gezellig tussen de mannen. Soms wel wat vervelend want ze babbelden veel over de olypische spelen bezig, maar ik ben totaal niet aan het volgen. Ook vroegen ze telkens wie goed is in België  en noemde ze veel namen, maar ik ken er niets van in tegenstelling tot mijn co-promotor.

Ondertussen is het alweer bijna 22.00u dus ik ga mij stilaan klaarmaken voor een hopelijk goede nachtrust! Morgen word ik weer om 8.00 op de unief verwacht dus moet ik toch weer om 7.00 opstaan!

Slaapwel x

02-08-2012 om 20:49 geschreven door Lotte Martens  

Deze morgen ging ik weer naar Classic Café voor mijn dagelijkse ‘shai’. Deze keer bestelde ik geen ei of een roerpotje met bonen en ajuin, maar een gewoon droog broodje. Maandag heb ik me een halve kilo bananen ingeslagen dus daar kon ik er perfect ééntje van opeten met een lekker broodje! Amai dat kan toch ook smaken. Ik nam nog maar pas een plaatsje op het minikrukje in en er begon alweer een man met mij te babbelen. Amai, de mensen zijn hier toch zo vriendelijk tegen een blanke! Toch wel erg als je weet dat het in België helemaal het omgekeerde is. De meeste bij ons zouden eerder een stapje achteruitzetten als ze een ‘zwarte’ zien, maar hier wilt iedereen met u praten en vraagt iedereen hoe het met u gaat! Rustig alleen op u gemak ontbijten kan je dus nietJ. De man met wie ik een gesprek begon was een travel agent. Hij kwam nog even ontbijten om daarna een papa en zoon uit Engeland op te halen in het Axum hotel. Ze vertrokken vandaag naar Lalibella. Hij heeft vroeger ook geografie gestudeerd, of toch iets in de aard, en werkte nu als reisgids. Hij had een chique cheep waarmee hij met de toeristen van plaats tot plaats rijdt. Vorig jaar had hij nog Belgen, hij noemde ze bij naam. Maar zo klein is België nu ook weer niet dat ik ze zou kennenJ!

Om nog even terug te komen op het feit dat iedereen hier zo weg is van een blanke. Het is niet bij te houden hoeveel je nageroepen wordt op straat. De oudere mensen vragen allemaal ‘Hello, how are you?’ terwijl de kinderen telkens roepen ‘Hello, what is your name?’. Na een maandje Ethiopië begin je dat soms toch wel wat beu te worden.  Maarja, dat hoort er nu éénmaal bij zekerJ! Opvallend is wel dat de mannen/jongens hier heel open zijn. Echt met meisjes/vrouwen heb ik nog geen gesprek gehad. En nee het is niet omdat ik een meisje ben. In het algemeen is dat zo.  Je ziet ook nooit vrouwen alleen ontbijten of tasje ‘shai’ of ‘buna’ drinken. Toch zijn ze hier wel goed geemancipeerd moet ik zeggen. Op de universiteit zijn verschillende vrouwen die een hoge functie hebben en ik heb ook al vrouwen in leger uniform gezien. Ook Gebeyehu bevestigde dat de vrouwen ook veel gaan uitwerken.

We hebben het vandaag ook nog over het ‘salaris’ gehad. Ik vroeg wat Gebeyehu van plan was als hij zijn doctoraat af heeft volgend jaar. Ik dacht dat hij misschien een job zou willen op de universiteit omdat ik vermoedde dat dat wel goed betaald zou zijn, maar dat wilde hij niet echt. Hij vindt het loon er te laag en zou graag in één of ander project van een NGO willen werken, want dat verdiende goed. Maar amai, hoe groot is die kloof! Als doctoraatstudent verdient hij nu 3300 birr per maand (ongeveer een 150 euro). Een professor op de universiteit zou maar maxium 5000 birr verdienen zei hij. Maar bij een NGO daarentegen zou je een salaris hebben van 30000 birr (1350 euro). Dat is toch niet goed! Die moeten hun prijzen toch aan het land aanpassen. Je zou hier miljardair zijn denk ik als je zoveel verdient!

Voor de rest deden we weer hetzelfde labowerk. Morgen gaan we weer naar May Leba, maar deze keer heeeel vroeg! Om 6.00 stipt zullen we  vertrekken, hoewel ik wel benieuwd ben hoe stipt ze gaan zijn. De auto moet om 14.00 terug zijn, dus we moeten op tijd vertrekken. Eerst wou hij om 5.00 vertrekken, maar 5 minuten later krabbelde hij toch terug, maar dat vind ik absoluut niet ergJ!

Ik ben eens benieuwd naar morgen! De eigenaar van een site(cropland gentle slope) werkt heel hard tegen. Wij hebben zijn ‘boundaries’ al enkele keren hersteld, maar hij vernietigt die elke keer opnieuw. Hierdoor zijn er door de harde regen van vorige week 2 trenches kapot gegaan, met’ lange’ (toch een 2 tot 3 uur) herstellingswerken als gevolg. Bij het maken bleef hij ook moeilijk doen en werkte hij veel tegen. Gebeyehu is het beu en heeft vandaag een brief geschreven die we morgen af gaan geven aan de lokal politie daar. Hij gaf een andere naam, maar die ben ik vergeten (maar het is ongeveer hetzelfde denk ik), ik ben eens benieuwd wat die gaan doen of zeggen….

Ale het is precies toch alweer een lange blog gewordenJ. Ik ga nog een aflevering friends kijken en dan maar op tijd slapen, want morgen loopt de wekker al weer veel te vroeg naar mijn goesting af!

Slaapwel x

01-08-2012 om 18:51 geschreven door Lotte Martens  

Zoals jullie deze week wel gemerkt hebben, gaat mijn blog niet meer elke dag geupdate worden. De maand juli zit er bijna op, het nieuwe is er af en mijn leven gaat hier gewoon verder met mijn dagelijks thesis werk. Ik wil jullie kostbare tijd niet verdoen door jullie elke dag hetzelfde te laten lezen!  Dus ik zal vanaf nu sporadisch nog wat van mij laten weten. Ik zal proberen om het toch met een tijdsspan van 3 à 4 dagen te doen zodat jullie weten dat nog alles zeer goed met me gaatJ!

Vandaag ging Gebeyehu weer naar May Leba en ik bleef op de universiteit om verder aan het labo te werken. Deze morgen wist ik nog niet of ik nu klaar moest staan voor mij te komen op halen ofdat ik alleen met de bus naar de universiteit moest gaan.  Ik ging dan maar een tasje ‘shai’ drinken, terwijl ik wachtte op wat info van Gebeyehu. Om 7.30 rinkelde mijn Ethiopische mobile phone met de boodschap dat ik alleen naar de universiteit kon gaan. Ik zou Gebeyehu pas zien rond een uur of 17.00. Oké, leuk dacht ik, ideaal om nu mijn kleren te gaan wassen, want niemand weet hoe laat ik op de universiteit aankom. Ik zat alweer zo goed als door al mijn kleren. May Leba doet er niet goed aan, wanneer het geregend heeft is alles zo vuil en bovendien kunnen de lange vermoeiende wandelingen wel eens voor zweetplekken zorgenJ! Ik ging dus terug naar het hotel! Daar hielp Tesfay mij met het water in de grote kommen te doen en begon ik aan mijn sopje! Het was een lekker warm weertje! Ik hing deze keer alles aan de eerste wasdraad zodat de poetsvrouw, wanneer ik weg ben, er niets meer voor kan hangen. Rond 8.30 zat het er weer op en liep ik naar de plaats waar de blauwe mini busjes vertrekken! Onderweg naar daar kwam ik de mensen van ICT tegen, deze zaten nog op hun gemak wat ‘shai’ en ‘buna’ te drinken. Die mannen zitten meer op café dan op hun bureau op de universiteit! Ze vroegen of ik er niet bij kwam zitten, maar ik paste vriendelijk want ik wou toch ook niet te laat aankomen op de universiteit. En het toeval wou, dat mijn co-promoter en Daniel ook net arriveerde toen ik het blauwe mini busje wou instappen! Ik was dus niet te enige die wat later was vandaagJ! Gelukkig zal het busje direct vol en vertrokken we na nog geen éne minuut wachten naar de main campus! Daar aangekomen deed ik mijn labo werk en las ik wat papers en chatte ik met KarelJ! Hun dagen in België beginnen eindelijk ook te korten! Vandaag komen Koen en Karel samen om te bespreken wie wat mee pakt, dus ik kon ook nog een lijstje mee geven, wat handig toch!

Eergisteren geraakte ik in mijn ‘stamcafé’ aan de praat met een Ethiopiër die hier een beetje verder op de bank werkt. Hij stelde veel vragen en ik antwoorde vriendelijk terug. Op het einde betaalde hij mijn ontbijt. Ik vond het een beetje vervelend, want dat moest hij helemaal niet doen! Maar ik moest het laten gebeuren. Hij vroeg mijn GSM  nummer om in de toekomst nog eens af te spreken, hij wou me veel laten zien en vertellen. Maar pff ik had er eigenijk niet zoveel zin in. Ik vertelde dat ik het momenteel heel druk heb, dus dat afspreken niet zo gemakkelijk zal zijn. Bovendien heb ik er ook niet zo veel behoefte aan en ik heb het echt wel druk. Maar hij zei dat het zeer onbeleefd van me zou zijn als ik niets meer zou laten horen. Goh, dat vond ik zo opdringerig gezegd. Wat een vervelende situatie. Alleen mee afspreken zag ik niet echt zitten dus ik besloot hem uit te nodigen voor het avond eten als Erik erbij is. Hij zou er na 10 minuten zijn. Maar na onze lekkere typische Ethiopische maaltijd was hij niet komen opdagen. Tjaja, geen probleem voor mij. Ik stuurde maar dat ik terug naar mijn hotel was en dat ik nog veel thesis werk had. Hij belde me onmiddellijk om hem wel tienduizend keer te excuseren. Ik moest hem morgen opnieuw opbellen als ik tijd  had. Deze middag belde hij zelf, maar ik pakte niet op. Ik stuurde achteraf dat ik mijn telefoon niet kan oppakken tijdens mijn labowerk. Een leugentje om bestwil? Het was wel spannend want deze middag kwam ik voor de eerste keer downtown. Ik wou mijn kleren binnen halen want tijdens het regenseizoen weet je maar nooit of het kan beginnnen te regenen in de namiddag of niet. Ik was zeer blij toen ik vernam dat ze deze keer helemaal droog waren. Enkel mijn sokken waren nog vochtig en één onderbroek was van de wasdraad gevallen en hangt dus terug vol zand. Tja die behoort alweer tot de volgende vuile wasJ. Ook kwam ik één sok te kort. De poetsvrouw, die op dat moment ook op het dak stond, deed teken dat het van het dak was gevallen.

Het was dus spannend om downtown te komen, want ik loop dan voorbij het werk van die man. Ik had schrik om hem te zien, maar dat gebeurde gelukkig niet! ’S Avonds besloot ik dan toch maar om hem nog eens te sturen en hem uit te nodigen voor het eten. Deze keer kwam hij wel opdagen. Hij is vriendelijk en bedoeld het allemaal goed, maar amai ik kan wel een pakje zagenJ. Bovendien versta ik hem heel slecht. Hij babbelt zeer binnensmond. Ik was blij dat Erik er was, zodat hij ook met hem kon babbelen. Hij wilt een beetje te vriendelijk zijn naar mijn goesting. Ik vroeg bijvoorbeeld een extra serviette om mijn neus, dat van al dat pikant eten soms wel begint te lopen, te snuiten. Oké één is genoeg. Maar nee toen ik zei dat het eten wat pikant was, moest de ober wel zeker 3 servietten brengen. Maar ik had die helemaal niet nodig. Ook betaalde hij weer ons eten. We mochten niet bijleggen! Bij het oversteken van de straat wou hij me een hand geven en zei dat ik voorzichtig moest zijn. Maar Hallo, ik ben ondertussen wel al 22 jaar en kan gerust wel alleen veilig de straat overstekenJ! Op weg naar het hotel nodigde hij ons uit om een tasje koffie of iets anders te gaan drinken. We paste vriendelijk en zeiden dat we nog veel werk hadden. Op zich een vriendelijk man, maar een beetje te opdringerig naar mijn goesting.  Ik hoop dat hij me vanaf nu niet meer elke dag gaat bellen!

Morgen zijn de stalen weer overndroog en kan ik weer veel meten en bijgevolg ook weer veel in excel typen. Donderdag gaan we terug naar Mekelle! Tot de volgende! x

31-07-2012 om 19:57 geschreven door Lotte Martens  

Hallo!

Hier ben ik weer nadat ik jullie twee dagen even op jullie honger heb laten zitten. Maar er is weinig vertellenswaardig gebeurd. Het is enkel een lang en vermoeiend weekend geweest.

Gisteren zijn we samen met mijn co-promoter naar May Leba geweest. Hij wou het studiegebied nog eens bekijken en een beetje achter Gebeyehu zitten want tot nu toe is er nog maar één digitale regenmeter geïnstalleerd. Voor de rest heb ik super veel gewandeld gisteren en weinig gedaan. Tegen 3 uur hadden we honger en zijn we naar Hagere Selam gereden om iets te gaan eten. Hagere Selam is een ‘groot’ dorp 9 km verder dan May Leba. We zagen super veel mensen wandelen langs de weg want op zaterdag is er blijkbaar een grote markt. Zowel een gewone markt zoals bij ons alsookeen veemarkt. Het was een typisch Afrikaans dorp! We aten er natuurlijk de traditinele ‘injerra’ met tibbs (lamsvlees). Daarna dronken we nog een tasje ‘buna’. Op verschillende eetplaatsen vind je tv’s terug, maar  wel met heel veel sneeuw/ruis/mierencross,… Toch wordt het veel gekeken door de mensen. Gisteren was er een ‘tallent show’ bezig! Grappig dat je dat toch ik elk land hebt!

Terug in Mekelle was het alweer 18.00u en weer bijna etenstijd! We pakten Silke mee naar de Kariboe! Echt een fijne plaats waar je buiten kan zitten met leuke obers en fijne muziek op de achtergrond! Daarna ben ik eens een bar gaan opzoeken. Silke doet haar thesis samen met samuel, een Ethiopische student die zijn 2 master jaren in Gent doet. Hij nam ons met zijn vriend mee naar een leuke bar! Gelukkig begint het uitgaansleven hier al vroeg, want ik was best moet! Maar tegen 20.30 zat het toch goed vol! We probeerde mee te dansen, maar daar heb ik niet genoeg ritme voor hoorJ! Ik kan ze niet na doen! En zo vermoeind dat ze hier dansenJ! Maar het was eens leuk! Tegen 22.00 gingen Silke en ik weer door want we waren heel moe! Bovendien moest ik vandaag om 6.00 opstaan om terug naar May Leba te gaan!

Vandaag hebben we veel gedaan! Ik trok heel veel foto’s om achteraf met (hopelijk een gis programma) de ‘vegetation cover’ na te gaan. Dit wil dus zeggen dat ik naar elke site ben moeten wandelen, wat een eindje is! Maar het lukt steeds beter met mijn conditieJ! Gebeyehu en een andere student namen de bodemstalen om het bodemvocht weer te meten. Er zal dus weer veel labowerk zijn deze week! Het had gisteren heel hard geregend! De grootste regenbui tot nu toe. Enkele trenches zaten tot op de rand vol en 2 zijn zelfs vernietigd! Het was vandaag dus een hele lange dag, want we moesten deze herstellen!

Ook ben ik vandaag voor de eerste keer alleen op pad geweest! Amai ook al heb je zo een mooi en weid zicht, toch was het niet gemakkelijk om van site tot site te lopen. Ik ben dan ook een paar keer fout gelopenJ! Aangezien het zo fel geregend had, bleef alle kleibodem weer aan mijn schoenen hangen. Pff amai! Heel vermoeiend om te wandelen, dat is echt zwaar!

Op het laatste moest ik stoppen met mijn taak als ‘fotografe’ want de boer werd boos op mij. Ik mocht met mijn zware wandeleschoenen, waaran dus super veel bodem bleef hangen, niet door de plots wandelen met zijn gewassen. Dus als het terug wat droger is zal ik terug moeten! Voor de rest was het dus een echte werkdag. Van de weekends heb ik hier nog niet veel gewerkt! Maarja nu maar beter door doen en dan kan ik hopelijk 2 daagjes vrij krijgen als Koen en Karel mij komen bezoeken! Het begint nu echt te korten, leuk!

Morgen gaat Gebeyu terug naar May Leba, maar ik ben blij dat ik weer een dagje op de unief/ in het labo mag verblijven!

29-07-2012 om 20:27 geschreven door Lotte Martens  

Hallo,

Vandaag wordt het weer een kort blogje! Hoewel het nog maar 21.00 uur is ben ik al weer stik kapot en vallen mijn ogen bijna toe tijdens de afleveringen van friends! Maar toch nog even iets schrijven voor mijn trouwe blogvolgersJ! Vandaag was het een productieve dag. De dag was dan ook weer snel voorbij. De hele voormiddag heb ik in het labo gewerkt. De stalen waren ovendroog, dus het wegen kon beginnen. Tijdens de middag gingen we even ‘down town’ om wat te gaan eten. Normaal ik eet altijd op de campus, maar nu vroeg mijn co-promotor of ik niet mee wou gaan. Dat was eens leuk. In de namiddag hebben we even samen gezeten om een aantal zaken te bespreken. Dat heeft me veel wijzer gemaakt! Hoewel ik dacht dat ik eigenlijk totaal nog niet voldoende voorbereid was, zei hij dat het er tot nu goed uit zag. Hij zei dat ik al goed weet wat ik wil en dat dat heel positief is. Hij zei dat ik al goed bezig was, dus dat is fijn om te horen J! Hij heeft me uitgelegd hoe ik de runoff curve nummers kan bereken en heeft me nog enkele goede papers gegeven. Aangezien ik ook al de data van de voorbije jaren heb gekregen van Gebeyehu, kan ik nu al beginnen met analyseren! En ondertussen ook nog voldoende data van dit seizoen verzamelen natuurlijk! Morgen gaan we samen naar May Leba en zondag ook weer. We moeten weer veel op het veld gaan doen. Dus dat beloofd weer veel labo werk voor volgende week!

’s Avonds ging ik weer naar de blue Jordanos om weer van het lekkere vegetarisch buffet te genieten. De worteltjes en de patatjes waren weer super lekker! Daarna at ik met Jonas, Tesfay en de kok nog een groot stuk taart. Ik twijfelde even of dat de taart nog goed was, maar volgens hen was dat zeker het geval! Hij stond namelijk goed koel in de frigo. Hij smaakte toch nog hetzelfde dus ook ik at een veel te groot stuk.Maar nu is hij wel helemaal opJ. We hebben dus heeeeel veel gegeten.

Ik denk dat ik me nu al ‘slapensklaar ‘ga maken! Mijn kaars is uit, maar ik wens jullie nog een fijne avond!

27-07-2012 om 20:23 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag een kort blogje, want er is maar weinig gebeurd. Of toch niets spectaculair om te vertellenJ. Deze morgen was het even spannend afwachten of ik naar May leba of naar de universiteit moest gaan. Ik wachtte dus aan het classic café op de auto van de CUD, hopend op een dagje uniefJ! Want naar May leba gaan is toch altijd een hele trip en ik kan er ook niet altijd even veel doen. Ik was dan ook zeer blij toen Gebeyehu vroeg of ik vandaag in het labo wou werken terwijl hij naar May Leba zou gaan. In het labo valt er nog niet veel te doen, enkel om de twee uur eens kijken hoe het staat met de filters en dan af en toe eens bijschenken. Nog blijer was ik, toen ik aan mijn bureauke zat en zag dat het internet terug ging! Het heeft 4 dagen plat gelegen…

Om half 3 kwam mijn co-promotor op bezoek. Ik verschrok toen hij in het Nederlands tegen mij begon te praten. Hij is van Louvain-La-Neuve dus dat had ik niet gedacht. Ik had al schrik dat ik mijn beste Frans ging moeten boven halen, dus dat was de derde grote meevaller vandaagJ! Het is een vriendelijke en fijne man! Als ik hem met Daniel hoor praten, begin ik wel een beetje schrik te krijgen. Ik moet dringend meer lezen over mijn onderwerp denk ik , want ik kon niet altijd even goed volgenJ. Gelukkig heeft hij nog niet te veel aan mij gevraagdJ! Hij gaat hier één week verblijven en daarna nog 2 weken rondreizen met zijn vrouw en 2 kinderen. Ik vroeg wat hij allemaal ging bezoeken en het is zo goed als dezelfde toer als wij gaan doen Karel, dus dat komt helemaal goedJ! Met als enige verschil dat hij een auto gaat huren en wij het met het openbaar vervoer moeten doen. Maarja dan maak je tenminste wat mee en het is low budget voor studentenJ!

Voor de rest gaat er niet meer veel gebeuren. Ik heb net de boiler op gezet om seffens hopelijk een fijn warm douchke te pakken. Daarna ga ik eens een frietje etenJ!Langs ons hotel en het gebouw er naast is er een super smal open plekje waar elke dag een vrouwtje staat met haar friteuze. Dat moet ik hier dus toch ook eens geproefd hebbenJ. Aangezien ik nog heel veel taart over heb, ga ik vandaag een ongezond avondmaal houden. Ik pak me een groot stuk taart, want ik vind het zo zonde om hem weg te gooien, en ik haal me een frietjeJ!

Fijne avond nog! Tot op de volgende blog x

26-07-2012 om 17:05 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag begon zoals de andere dagen, met het enige verschil dat ik nu een jaartje ouder ben. Maar dit jaar geen zingende chiromeiden of mijn gezin dat zingend aan mijn bed stond op één of andere Europese vakantiebestemming. Nee deze morgen stond ik op met het sms’je van mijn liefje en de twee verjaardagskaarten die ik nu eindelijk mocht open doen! Bedankt Lore en de meisje van PeerJ! Ik was  om 6.00 even opgestaan om de boiler van de douche aan te zetten om vervolgens nog een half uurtje in mijn bed te kruipen. Dat was fijn, wetende dat ik nog een half uurtje kon blijven snoezen. Maar om kwart na 6 hoorde ik plots vele kamerdeuren op de gang open gaan. De meeste gasten douchen ’s morgens, dus ik  sprong maar snel mijn bed uit om toch mijn douchebeurt niet kwijt te zijn. Ik moest er namelijk toch een beetje fatsoenlijk uitzien op mijn verjaardag héJ!

Daar zat ik dus veel te vroeg klaar om naar de universiteit te vertrekken. Honger  had ik niet, dus ik besloot maar een tasje ‘buna’ te gaan drinken, vlak bij de bushalte. En uiteindelijk is er ook nog een tasje ‘shai’ gevolgd. Ik voelde me direct al een stuk volwassener toen ik alleen over de straat liep en me ergens gezellig settelde op een klein stoeltje. Alleen iets gaan drinken heb ik gedurende 21 jaar nog nooit gedaan in België en nu doe ik het praktisch elke dag! En ik kan er zelfs soms van genieten…

De elektriciteit was gelukkig terug gemaakt op de universiteit dus we konden eindelijk aan het labo beginnen. Labo klinkt zo moeilijk, maar eigenlijk is het dat absoluut niet. Het is gewoon heel tijdsintensief werk. We moesten alle zakjes met de bodemstalen voorzichtig open maken. Amai daar heb je een geduld voor nodig en goede nagels, maar die had ik vorige week helaas net kort geknipt om te verhinderen dat er te veel bodem achter zou blijven zitten! Als het aan mij lag, had ik gewoon een mes genomen en de plastieke zakjes open gesneden, maar ze willen ze nog hergebruiken… Daarna deden we de bodemstalen in de potjes en moest ik ze allemaal wegen. Ook hier kreeg effeciëntie een waarde 0. Gebeyehu had de exellijst afgeprint en ik moest de nummers van de potjes en het gewicht bij de juiste plots schrijven, om het in de namiddag dan gewoon allemaal over te typen in excel. Waarom niet gewoon rechtstreeks in excel typen. Dat gaat sneller en je verminderd de kans om foutieve waarden over te schrijven, vroeg ik? Maar hij beweerde dat dit de snelste methode was. Ik heb nu de lege excel sheets dus de volgende keer probeer ik het toch gewoon rechtstreeks in excel in te voeren! Maar ik vond de voormiddag best nog wel leuk. Eens iets anders en de tijd ging snel om.  Ik voelde me een echte onderzoekster toen ik daar op mijn stoeltje voor de weegschaal zatJ. En ik was blij dat ik eindelijk CIJFERTJES zag! Nu begint de data eindelijk te komen!

Daarna liepen we weer naar het ander lab om de filters terug bij te vullen. Amai de halve liters zijn nog steeds niet gefilterd. Het gaat wel heel traag. De regenbuien die geweest zijn, waren zeer hevig waardoor er veel sediment in het water zit, met zeer trage filtersnelheden als gevolg…  Toch ben ik de rest van de namiddag bezig geweest met de exel tabellen in te vullen en de foto’s van de voorbije dagen te coderen. Tegen 16.15 vroeg ik of ik door mocht gaan zodat ik op mijn gemak mijn taart kon gaan halen. De taart zag er heel lekker uit! Ik was zeer benieuwd hoe hij ging smaken, maar ik moest nog even geduld hebben. Het waren geen 3 lagen zoals Daniël had gezegd, maar het was meeeer dan genoeg! Vervolgens wandelde ik weer naar het axum hotel (jaja, ik doe wat kilometerkes op een dag) om mijn mails te checken, want ik verwachte wel wat berichtjes via internet aangezien ik geen sms’je had gekregenJ. Blij was ik toen ik even met mama en Koen kon skypen, want ik heb toen de eerste ‘gelukkige verjaardag’ gehoordJ (buiten die van Silke en Erik). Ethiopiërs zeggen dat blijkbaar niet of toch niet snel?

Aangezien het vandaag woensdag (lees: vegetarische dag) is, gingen Erik en ik naar de blue yordanos. Daar heb je een heel vegetarisch buffet. Ik kon mijn hartje ophalen en lekker veel rijst, patatjes, spinazie en vooral: gekookte wortelen eten!! Mmm wat was ik blij om terug wat vitamientjes binnen te krijgen en om vooral geen bonen en ei te moeten eten! Rond 20.00 waren we terug en ik maakte me klaar voor mijn ‘feestje’. Alé, ik trok mijn pasgewassen t-shirt en broek aan en klaar was keesJ! Om 20.45 zette ik mij aan een tafeltje in de ’pizza bella’, voor moest het volk wat vroeger zijn, wat natuurlijk heel onwaarschijnlijk is, maar je weet nooit e! Maar om 21.15 nog geen Gebeyehu en Daniël te zien… Ik had de vrouw en dochtertje van beide trouwens ook uitgenodigd, maar nog niemand te bespeuren. Gelukkig zit ik hier in een gezellig fijn hotelletje en waren Jonas (opdiener van ‘pizza bella’, de kok (ben zijn naam vergeten (=moeilijk), Tesfay en nog iemand die hier vaak de wacht doet er bij komen zitten, wachtend op mijn uitgenodigd volk! Maar om 21.30 nog niemand te bespeuren. Ik stuurde Daniel en Gebeyehu dat wede taart gingen aansnijden, maar dat ze nog steeds welkom zijn. Blijven wachten had geen zin. Ik blies de kaarsjes uit en we trokken enkele foto’s. Gezongen werd er niet, maar dat wordt blijkbaar wel gedaan. Ik denk dat ze misschien wat verlegen waren? Want toen ik rond 20.45 even met Jonas alleen aan de tafel zat, was hij zachtjes een variant op ‘happy birthday’ aan het zingen.

De taart smaakte anders dan verwacht, maar het had wel iets! Ik had enkel een veel te groot stuk! Hij lag heel zwaar op u maag (of at ik teveel gekookte worteltjes?). Ondanks dat mijn ogen groter waren dan mijn buik, at ik toch heel mijn stuk op. Hetgeen wat op petit beurre leek, was niet zo luchtig. Het was stijf en zwaar, maar wel heel zoet. De cake zelf was lekker en proefde eigenlijk zoals bij ons. De smaak van de roosjes en het roos van onder aan de taart kan ik moeilijk beschrijven. Oorspronkelijk dacht ik dat het marsepein was, maar dat kennen ze hier helemaal niet. Ik weet niet was het was, maar het bevatte veel kleurstof en smaakte zeer zoet. De roos op de vier uithoeken, vond ik persoonlijk niet zo  lekker. Toen, bericht van Daniël: ‘Lotte, happy birthday. As my home is a little bit far I couldn’t join u ceremony. See you tomorrow. Daniël.’ Alé, kon hij dat gisteren of vandaag niet zeggen? Ik heb hem twee keer geïnviteerd… Van Gebeyehu hoorde ik niets, dus op zich was het wel ‘fijn’ dat hij toch iets had gestuurd.

Op een bepaald moment ging Tesfay even weg en kwam hij terug met een grote kaart. Als je hem openvouwde werd hij nog wat groter.  Er stond een mooi Engels tekstje op. Ik vond het heel lief van hem! 3 kussen worden hier precies wel niet gegeven, ofwel durven ze dat misschien niet. Ik weet het niet.. Rond een uur of 22.00 hadden we echt wel ons buikje rond gegeten, hoewel er nog meer dan de helft over is, en gingen we naar boven. Ik bedankte hen nog eens, want zonder hen had ik daar mooi gezetenJ!

Terug op mijn kamer stuurde ik nog een berichtje naar Gebeyehu voor om hoe laat ik morgen klaar moet staan. Nu stuurde hij wel onmiddellijk terug. ‘Happy birthday! We will leave at 7.15am but maybe you’ll be working at the lab. See you at 7.15’. Oké, dat wordt weer fijn vroeg opstaan morgen! En leuk dat je laat weten dat je niet komtJ. Tja cultuurverschillen zeker?? Wat bij ons super onbeleefd of zelfs misschien een beetje beledigend zou zijn is hier helemaal anders. Dit is ook Afrika zekerJ?

Nu ga ik stilletjes slapen, want morgen wordt het weer vlug dag. Ik ben benieuwd of ze er morgen nog iets van zeggen…

Maar in ieder geval, voor ik het nog vergeet te zeggen: Bedankt allemaal voor de verjaardagswensen!!

Slaapwel x

25-07-2012 om 22:06 geschreven door Lotte Martens  

24-07-2012 om 20:48 geschreven door Lotte Martens  

We hadden vandaag om 8.30 op de universiteit afgesproken.  Dit is te laat om de gratis staff bus te pakken, dus ik nam voor de eerste keer een klein blauw busje, die je hier trouwens overal vindt. Het kost maar 1,5 birr om naar de universiteit te gaan, dus dat is geen geld. Het was wel eens grappig om in zo een busje te zitten. De busjes zijn super oud en kunnen totaal niet meer optrekken! Zeker de berg  op, was zeer moeilijk! Ik denk dat het maar 10 km/u reed. Het duurde dan ook veel langer dan verwacht, maar ik was gelukkig op tijd vertrokken.Je moet ook wat tijd incalculeren als je zo een busje neemt, want ze vertrekken pas als ze helemaal vol zijn. Gelukkig is dat ’s morgens geen probleem. Ik geen 2 minuten moeten wachten en weg waren we! Ik had gehoopt om nog een tasje ‘shai’ te gaan drinken, maar die tijd had ik niet meer toen ik op de campus aankwam. Gebeyehu had me al om 8.10 gestuurd dat hij aan het wachten was op mij. Ofwel is hij te laat ofwel veel te vroeg, maar echt op tijd heb ik hem nog niet gezien. Toen ik aankwam zat hij al in het labo. De deur was gelukkig open! Ik was blij dat we eindelijk konden beginnen! Maar wat bleek… Er was geen stroom. Al 2 dagen niet. Dus we konden ons labo niet uitvoeren. We moeten de  bodem stalen ovendroog maken, maar zonder elektriciteit kan de oven niet werken. We zetten wel alle potjes klaar en nummerde ze van 1 tot 200. We waren dus wel een uur bezig. Daarna gingen we naar een ander labo, aan de andere kant van de campus. Amai de ligging is hier toch allemaal vreemd en totaal niet praktisch. We moeten hier best veel wandelen. Van ons kantoor naar het labo is zeker 10 minuten wandelen. Van het ene labo naar het andere is nog eens 10 minuten wandelen.

Het andere labo was nieuw, maar het kon wel dringend een poetsbeurt gebruiken. Hier installeerde we een 60 tal potjes met filters. Voor elke filter moesten we een filterpapiertje plooien om zo dat ‘soil integrated samples’ te filteren. Hier zijn we ook wel even zoet mee geweest. Het filteren gaat wel langzaam om de 2 uur, gingen we terug om er terug wat water bij te kappen. In totaal moet er een halve liter gefilterd worden, dus dat duurt ongeveer anderhalve dag, afhankelijk van de hoeveelheid sediment dat er in zit weliswaar. Ondertussen was er nog altijd geen elektriciteit, dus we konden niets doen in het ander labo. Dan maar naar het kantoor, maar ook hier is al 2 dagen geen internet. Blijkbaar is er eergisteren een boom omgevallen waardoor er een aantal kabels kapot zijn. Om één of andere reden is dit nog altijd niet gemaakt en zit de universiteit dus zonder elektriciteit en internet.

Deze middag ging ik alleen eten, want Gebeyehu gaat zoals gewoonlijk ‘downtown’. Zo noemen ze dat hier. Ook als je een busje pakt moet je zeggen ‘downtown’ als je citycentre zegt kom je God weet waar uit. Ik zette me op een stoeltje onder een boom van het cafetaria. Het is daar mooi zitten en er zijn heel veel mooi vogels met prachtige kleurtjes! Ook zijn ze er heel tam, ze komen gewoon bij u op het tafeltje zitten, kijkend naar het brood. Toch weten ze dat ze niet aan het brood mogen komen! Maar een tafeltje onder een boom met al die prachtige vogels is eigenlijk geen goed plan. Tijdens het eten, splash een lekkere verse kak recht op mijn handpalm. Gelukkig niet in mijn eten of in mijn sprite of op mijn pas gewassen kleren, maar toch! Smakelijk is andersJ. Gelukkig had ik mijn rol wc papier (die ik hier altijd op zak heb) en ontsmettings handgel bij. Ik kon dus fijn verder eten. Daarna ging ik weer naar het lab, om te filters bij te vullen met water. Om 5 uur pakte Gebeyehu en ik de bus naar ‘downtown’. Op de bus nodigde ik hem en zijn vrouw en dochtertje uit om morgen een stukje taart te komen eten als het niet te laat voor zijn dochtertje is tenminste. Maar hij zei dat dat geen enkel probleem is dus ik ben benieuwd.

Deze avond ging ik met Silke en Erik nog eens naar het axum hotel en skypte ik met mama. Wat was het leuk om haar na 2 weken nog eens te zien! Fijn om te horen dat het eindelijk zo goed weer in België is geworden! Eten deden we vandaag in ‘Pizza Bella’ het restaurant in ons hotel. Amai ze hadden vandaag super veel pikante kruiden in mijn pasta gedaan! Ik heb een liter water moeten drinken!!  Daarna vroeg ik of het mogelijk was om morgen mensen uit te nodigen voor mijn verjaardag om 20.00u. Aangezien de Ethiopiërs best laat eten, en de zaak dus ook altijd redelijk vol zit, vroeg hij of 21.00 u ook gaat. Dus morgen om 21.00 wordt de taart gegeten en de kaarsjes uitgeblazen! Ik hoop dat dat niet te laat is voor het dochtertje van Gebeyehu…

Morgen moet ik weer om 8.00 in het labo staan om hopelijk het bodemvocht te kunnen meten! Ik mocht van Gebeyehu ook wat later komen als ik wou, maarja waarom zou ik later komen? Je kan hier toch niet uitslapen en om dan alleen op mijn kamer te blijven zitten heeft ook geen zin. Ik ga misschien wel vragen of ik tegen 16.00 (mijn tijd) door mag zodat ik op mijn gemak mijn taart  kan gaan halen. En dan misschien nog even naar het axum hotel gaan om even op skype te komen om daarna nog een frisse douche te pakken!

24-07-2012 om 20:44 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag had ik een rustig dagje. Ik sliep uit tot 8.00 (amai wat deed dat deugd). Jammer genoeg had ik wel een slechte nacht achter de rug, dus het ‘uitslapen’ heeft geen voelbaar verschil gegeven. Toch was het leuk wetende dat ik kon blijven liggen tot wanner ik wouJ. Ik besloot toch maar op tijd op te staan zodat ik mijn was kon doen. Ik had geen idee hoe lang dat zou duren. Uiteindelijk ben ik toch een vol uur bezig geweest met mijn handwas! De was kon ik doen op het dak van ons hotel. Daar stonden 2 grote kommen om te wassen. Ze zeiden dat ik het regenwater uit de blauwe ton moest gebruiken om te wassen. De hardheid en het zoutgehalte van het kraantjeswater zou niet goed zijn voor de kleren. Dus dat deed ik maar. Het leek op het eerste zicht heel vuil water, maar wanneer ik het in mijn kom kapte viel het heel goed mee. Het zonnetje scheen leuk, dus ik had het daar wel goed op het dak. Hoewel ik niet veel kleren bij had, hing de wasdraad toch goed vol! Het werd dan ook hoog tijd dat ik eindelijk de was kon doen, want ik had echt niets meer om aan te doen!

Na het wassen, vroeg ik aan Tesfay (van het hotel) wat de mensen hier, in Ethiopië, doen voor hun verjaardag. Hij zei dat de meeste een taart bestellen met daarop kaarsen met het getal dat ze worden. Eigenlijk hetzelfde als bij ons dus. Ik vroeg dan maar waar ik zo een taart kon vinden. Want eerlijk gezegd  heb ik hier nog nergens een bakker gezien! Hij ging me het tonen. We gingen dus samen op pad. Het was een kleine 10 minuutjes wandelen. Ik zou het zelf nooit gevonden hebben! Het was in een hoog gebouw op het tweede verdiep. Amai er stonden allemaal lekkere cake’jes! We bestelden samen de taart. Ik ben eens benieuwd hoe dat hij er woensdag uit gaat zien en hoe hij gaat smaken! Ze gaan er in ieder geval ‘Happy birthday to Lotte, 22 years’ op schrijven’. In totaal kostte hij 350 birr (16 euro), dus wel redelijk veel voor hier! Maar naar het schijnt heeft ons Tine wat geld gestort voor mijn verjaardag, dus bedankt zusJ! Ik zal er zeker een foto van trekken! Met wie ik hem ga opeten weet ik wel nog nietJ. Ik moet woensdag weer naar May Leba, maar daarna zien we nog wel.

Tesfay tracteerde me er ook op een tasje cappucino! Het leek wel meer op gewoon opgestoomde melk, maar het was heel lekker! Ik zei dat ik wel zou betalen, maar dat wilde hij niet. Op de terugweg, kreeg ik ook weer een cactusfruit van hem. Zo krijg ik toch mijn vitaminetjes binnen deze weekJ! Vlakbij het hotel is er een klein winkeltje waar ik de kaarsen kan kopen. Ze hadden geen 2’s meer, dus die moet ik morgen nog gaan halen. Het ziet er dus naar uit dat ik mijn verjaardag toch een beetje kan vieren hier!

Terug aangekomen in het hotel, kwam ik Silke tegen. Ze is een studente geologie aan de U Gent, maar is afkomstig van Kaulille. Een Limburgse dusJ! Ze moet helaas door de week wel in een klein dorpje verblijven, maar in de weekends komt ze terug naar Mekelle. Dus daar kijk ik al naar uit. Omdat het haar eerste dag hier is, blijft ze deze nacht nog hier slapen. Jammer dat ze er dus niet zal zijn op mijn verjaardag. Ze vroeg of we samen naar het Axum hotel konden gaan voor internet. Voor mij was dat goed, dan ik nog eens skypen met Karel!

Ik ging voor de zekerheid mijn was toch maar af halen, voor het geval dat het ging regenen en hopend dat hij al reeds droog zou zijn. Ik kwam boven en wat zag ik. De poetsvrouw had laken gewassen en ze hingen  allemaal voor mijn kleren, ze waren dus nog altijd kledder nat omdat ze geen zonlicht kregen. Ik  nam alles maar af en installeerde een eigen waslijn in mijn kamer!( Ik was gelukkig goed voorzien: touw, ductape, schaar, goedzakmes, wasknijpers). Dat was niet zo makkelijk want er zijn weinig aanknopings punten om een touw aan vast te binden, maar ik heb toch wat kunne fixen.

Daarna wandelde we samen naar het Axum hotel en skypte ik er met Karel! Dat was nog eens leuk! We hadden ook geluk, want de code van het hotel was sinds vorige week veranderd. Maar Emal had zaterdag een code op een tafeltje zien liggen en dat was toevallig de code van nu. Dus nu kan ik er weer 2 weken op. Daarna zien wel wel weer! Na het skypen gingen we samen iets eten in een traditioneel restaurant. Het was weer heel leuk ingericht! Ja jongens, ik weet niet meer naar welk restaurantje ik jullie ga moeten meenemen! Ze zijn allemaal leuk en toch net iets anders! Ze kwamen er langs met precies een thee-kan en zeep. We moesten onze handen boven een schoteltje houden om ze te wassen terwijl zij water en zeep over ons kapte. Ik had dat gisteren in een ander restaurant voor de eerste keer moeten doen. En hier was het weer, maar deze keer met lekker warm water! Daarna bestelde we iets nieuws om te eten. Silke kan Amharrs lezen. Ze heeft enkele Ethiopische studenten bij haar op kot zitten dus ze kent ook heel wat soorten sausjes voor de injerra. Dat is dus heel handig! We bestelde iets met kip, maar er zat maar één mini stukje kip in, grappig. Voor de rest was het een heel pikant sausje. Maar dat heeft mijn neus wel terug wat open gemaaktJ! Daarna pakten we samen de bus naar universiteit. Zij zou haar terreinwerk vast leggen en ik zou in het labo moeten werken. Ik had om 14.00 afgesproken met Gebeyehu.

Mijn blog vandaag heb ik op de universiteit getypt want om 15.00 was er nog altijd geen Gebeyehu te zien. Om 16.00 ook nog niet. Daniel, het hoofd van het WAREP-project, vroeg of we samen een tasje thee gingen drinken. Ik ging dus maar mee. Het was gezellig en ik vertelde hem van de taart die ik deze morgen had besteld. Hij zei dat ik voor 350 birr wel een grote taart ga krijgen met enkele lagen. Ik ben dus nog harder benieuwdJ! Ik had gezegd dat een taart voor 5 personen wel genoeg zal zijn, maar als ik hem zo hoor, moet ik precies snel nog wat nieuwe vrienden maken, hahaJ! Ik zei dat hij woensdag zeker een stuk mocht komen eten en dat vond hij wel fijn. Maarja ik ben eens benieuwd of Gebeyehu en hij wel effectief gaan komen….

Toen we terug kwamen van onze tasje ‘shai’ was Gebeyehu aangekomen (16.20). Hij zei dat hij de hele voormiddag op het labo had zitten wachten op de man van de sleutel, maar zonder resultaat. Hij had hem een aantal keer getelefoneerd. De eerste keer zei hij dat hij binnen 20 minuten daar zou zijn en de andere latere telefoontjes heeft hij gewoon genegeerd. Hij was dus niet komen opdagen. We liepen dus samen naar het labo, op de hoop dat het nu wel open zou zijn! Het was helemaal aan de andere kant van de campus en zoals ik ondertussen wel had verwacht, was het labo nog steeds op slot. Dus sorry papa, ik kan nog steeds niets vertellen over het labo onderzoek. Het zal HOPELIJK voor morgen zijn! Gebeyehu vond het zelf ook heel vervelend, want hij had vandaag ook niets anders gedaan als gewacht. Ik vroeg waarom hij geen sleutel van het labo kreeg, maar dat ging gewoon niet zei hij. Een reden was er volgens mij nietJ! Ik heb vandaag dus weinig nuttigs gedaan. Maar zo een rustig dagje was nog wel eens fijn! Deze avond ga ik samen met Erik en Silke een nieuw restaurantje proberen. En morgen kan ik je hopelijk meer vertellen over mijn labo ‘avontuur’ (als het doorgaat tenminsteJ)!

Doei x

23-07-2012 om 15:59 geschreven door Lotte Martens  

Hallo!

Deze morgen liep de wekker weer veel te vroeg af (6.15) om naar May Leba te gaan. Maarja, niet nadenken en gewoon op staan! Aangezien ik en mijn maag het ontbijt hier even beu zijn, besloot ik om een winkeltje te zoeken waar ik een stukje brood en een paar bananen kon kopen! Dit is echter niet zo gemakkelijk om half 7 ’s morgens. De eet cafétjes zijn open, maar de shops in de buurt waren allemaal gesloten. Gelukkig hielp de vriend van ‘Tesfay’, die hier ook op hotel verblijft, me met zoeken. Hij wist een winkeltje zijn op 5 minuutjes wandelen. Toen we aankwamen was het gesloten. Ik dacht nee, nu moet ik toch weer ei of bonen eten. Want zonder eten kan ik echt niet May leba vertrekken. Maar na even wachten en op het raam te kloppen, kwam de eigenaar plots aangewandeld. Super! De bananen met brood hebben me echt gesmaakt!

In May leba hebben we weer veel moeten wandelen. We moesten stalen nemen van elke plot. Dus ik was weer bek afJ. Om 13.00 hadden we alle stalen genomen. Ik was blij! Ik dacht joepie nu heb ik toch nog iets aan mijn zondagnamiddag! Maar te vroeg gejuichd. In één van de plastieke trench zaten veel gaatjes waardoor er heel veel water onder zat. We moesten deze dus herstellen. Het was een hele karwei, maar vooral voor de mannen. Ik kon weinig doen, dus keek van aan de kant en trok enkele foto’s. Maar amai die mannen kunnen soms toch traag werken! Ze hebben er 2 uur over gedaan!

Vandaag geen zwerm bijen, maar een heleboel andere insecten. Er kwamen ineens super veel kleine beestjes aangevlogen (het lijkt op van die grote muggen die je bij ons hebt). Deze komen blijkbaar alleen voor tijdens het regen seizoen. Ik kon de naam niet zo goed verstaan maar het was iets met ‘May’, wat ‘water’ betekent. De beestje doen niemand kwaad, dus ik mocht geen schrik hebben! Maar ze vlogen de hele tijd tegen u aan en bleven soms aan u  kleren hangen! Ik ben benieuwd wat hier de komende dagen nog komt aangevlogenJ.

Na het herstellen  van de plastiek wou gebeyehu nog de boundaries van enkele andere plots herstellen. Dus het was weer 17.00 toen ik terug op hotel aankwam. Ik keek uit naar een lekkere warme douche.  Maar helaas weer koud water. Ochja het deed deugd om mij weer wat te verfrissen, want ik zag er niet uit! Check maar op de foto J.

Ik ben vandaag wel weer super schatige kindjes tegen gekomen. Ik was op een site, waarvan ik de familie nog niet gezien had, maar deze had nog kleine kinderen. Een meisje van 5 jaar droeg haar neefje van 1 jaar op haar rug. Vandaag had ik goed gegokt, ik zat knal op de leeftijd! Ik leer het nogJ. Het meisje was precies eerst wat bang en keek me vies aan, maar daarna wou ze de hele tijd helpen. Ze pakte de zakjes met grond aan en hield ze vast.

Morgen gaan we werken in het labo. Ik ben eens benieuwd hoe het labo er hier uitziet! Ik heb gelukkig wel in de voormiddag vrij gekregenJ.Dat gaat eens deugd doen! Ik vroeg aan Gebeyehu of het mogelijk was dat ik een uur later naar de unief zou gaan, zodat ik eindelijk mijn kleren eens kon wassen. Amai mijn kleren zijn echt vuil van de modder en ze beginnen ook wel een beetje te stinkenJ. Dus ik moet ze dringend wassen! Hij zei dat hij alles wel zou klaar zetten in de voormiddag en dat ik dan pas tegen de middag moet komen. Dus dan kan ik morgen hopelijk eens een beetje uitslapen en de was doen!

Dat was het weer...

22-07-2012 om 19:03 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag heb ik niet veel te vertellen, want ik heb weer een dagje op de unief gezeten. Normaal gezien zouden we vandaag in het labo werken, maar de eigenaars van het labo (die dus blijkbaar enkel te sleutel hebben) kwamen pas aan tegen 14.30. Dus te laat om er nog aan te beginnen. Aangezien maandag en dinsdag de auto, die ons altijd  naar Mekelle vervoerd, bezet is, gaan we morgen naar May Leba. Een vrij weekend zit er dus niet in J! Maandag en dinsdag werken we, als alles gaat zo als gepland tenminste, in het labo.

Dus vandaag wat tijd voor enkele wist je datjesJ!

Wist je dat…

-          … de Ethiopiërs nu in het jaar 2004 leven?

-          … de Ethiopiërs een andere tijd hebben? Hun tijd is 6 uur vroeger dan de onze. Hun leefritme/patroon is hetzelfde maar wanneer het voor ons 18.00 is, is het voor hun gewoon 14.00.

-          … de Ethiopiërs op 11 september nieuwjaar vieren? Jammer voor Koen wisten we dit te laat. Hij vliegt op die dag net terug naar België…

-          … de Ethiopiërs veel religieuze feestdagen hebben? Een reden om niet te moeten werken op het veld J

-          … de Ethiopiërs veel vlees, bonen en eieren eten?! Zelfs ’s morgens!

-          … de Ethiopiërs veel suiker in hun thee en koffie doen omdat hun dagelijks eten heel weinig suiker bevat? Fruit, groenten en/of  tussendoortjes wordt hier amper gegeten.

-          … de Ethiopiërs geen wc-papier gebruiken? Bij de chiquere wc’s hangt een spuitslang waarmee je je poep kan afspuiten. Op andere plaatsen staat meestal een emmer water, waarmee ze met hun hand wat water kunnen pakken om hun poep mee af te kuisen.

-          … enkel de rijkere/chiquere Ethiopiërs hun tanden poetsen met een tandenborstel? Andere gebruiken takjes van de Nime (ofzo iets) boom. Ze geloven dat deze takjes de bacterïen op hun tanden doden.

-          … dat ze limoen in hun water doen omdat ze geloven dat dat de bacteriën dood maakt?

-          … veel mensen hier ‘Tesfay’ heten, wat ‘hoop’ betekend?

-          … je hier overal kinderen ziet op straat met een bakje om je schoenen te poetsen voor 1 tot 3 birr afhankelijk van de hoeveelheid producten dat je wil?

-          … het enige winkel artikel, dat ik nu toe tegen kwam, wat duurder is dan in België WC-papier is? Een halve euro per rol!

-          … je hier elke avond (tijdens het regenseizoen) onweers met prachtige bliksems ziet!

-          … de elektriciteitskabels, die bij ons hoog in de lucht hangen, hier soms op ooghoogte liggen? Levensgevaarlijk!

-          … de stoep hier heel hoog is? Een halve meter, dus zeer moeilijk voor de mensen die slecht te been zijn!

-          … Koen en Karel binnen 19 dagen ‘al’ hier zijn?

-          … ik daar enorm hard naar uitkijk!!!

21-07-2012 om 17:56 geschreven door Lotte Martens  

Aangezien het al weer vrijdag is (jaja, ik ben al bijna 2 weken hier (al lijkt het stiekem toch al veel langerJ) ) gingen we vandaag weer naar May Leba. We vertrokken deze keer om 8 uur. Ik was blij dat ik ‘een beetje’ langer kon slapen want ik voelde me gisteren niet zo heel goed. Ik had heel veel keelpijn en ’s avond ook hoofdpijn. Maar vandaag ging het gelukkig al veel beter!

Het was vandaag geen zware dag! Bij onze aankomst in May Leba installeerde we de eerste ‘rain gauge’. De foto’s op facebook (die ik er hopelijk straks kan opzetten) zullen je een beter beeld geven over wat het precies is. Er worden in totaal 3 ‘rain gauges’ geïnstalleerd op drie verschillende hellingen met een ander aspect. Het nut van dit ‘toestel’ is dat het een digitale data analoger heeft, waarmee de regen intensiteit kan gemeten worden. Aangezien de plots verspreid liggen en er in totaal maar 3 rain gauges zijn, heeft dus niet elke site zulke metingen. Maar dit kunnen we oplossen door een interpolatie te maken. Elke site heeft wel een regenmeter, waarop de hoeveelheid neerslag (in mm) kan afgelezen worden.  Voorlopig werkt er nog maar één data analoger. Wat precies het probleem was, weet ik niet. Maar ik hoop dat het snel opgelost geraakt, want deze info is wel belangrijk! Het was niet zo gemakkelijk om het toestel waterpas te zetten. Maar met wat platte stenen (die er daar in overvloed zijn), konden het toestel  ondersteunen en  waterpas zetten.

 Aangekomen op de volgende site, was er precies een groot probleem. De eigenaar van die plots was ruzie aan het maken met de man die eigenlijk de lokale baas is van heel het project. Die laatse man moet alles  in de gaten houden en alles in goede banen leiden. Ook schrijft hij elke dag de metingen op. Ik kon er natuurlijk niets van verstaan, maar aan het geroep, de boze blikken en aan de gebaren te zien waren ze allebei echt boosJ! Het probleem was nu dat er gaatjes in het plastiek zaten waardoor er water onder de plastiek was terecht gekomen. De lokale eigenaar was boos op de boer omdat de boer geen zorg droeg voor de plots. En de boer beweerde dat hij er niets aan kon doen want zijn emmers scherpe  hadden scherpe kanten en hij  had niets beters.  Ze hebben daar zeker een kwartier ruzie over zitten maken. En daarna was precies alles plots opgelost.

Grappig was dat de boer zich schuldig voelde omdat dat Gebeyehu en ik hen  hadden zien ruzie maken. Hij stuurde dus iemand weg om een hele emmer cactusfruit te gaan halen om het goed te maken met onsJ. Ik was eigenlijk niet zo blij met zijn voorstel, wat niet wil zeggen dat het wel lief van hem was. Maar ik had het zondag al eens gegeten en ik was er niet zo weg van. Ik kan de smaak moeilijk beschrijven, maar er zitten ontzettend veel pitten in. Flink als ik was, heb ik er toch 2 opgeten.  Maar wanneer we het cactus fruit aan het eten waren, kwam er ineens een hele zwerm bijen aangevlogen. Ongelooflijk veel! Echt honderden! Ik wist eerst niet wat het was, maar zag ineens iedereen klein gebukt weglopen. En ik er dus maar achter aanJ. Ze vlogen gelukkig over mijn hoofd weg, toen ik gebukt bleef zitten. De andere mensen liepen er plots achteraan, zwaaiend met hun sjaals, truien enz. Ik wist niet waarom dat ze dat deden. Ik zou denken : zijt blij dat ze voorbij zijn en dat ze niemand gestoken hebben. Maar Gebeyehy zei, dat ze de beien proberen te vangen zodat ze honing kunnen maken. Wat leek op weerstand tegen de hele bijen kolonie, was dus eigenlijk een poging tot hun vangstJ! Ik weet niet hoe het afgelopen is, want ik heb ze daarna niet meer gezien. Ik zal het nog wel horenJ!

Ook meetten we vandaag voor de eerste keer de vegetatie cover. Een beetje een natte vinger methode als je het mij vraagt. Aan beide kanten van elke plot wordt een lange meter gelegd. Om de halve meter kijkt iemand of er op die plaats vegetatie (een plantje), een steen of bodem is. Ik moest dan telkens een kruisje zetten bij wat het was en op die manier berekenen we achter het percentage.   Dit deden we maar voor één site en toen was het alweer 14.00 uur en begon het te druppelen. We vertrokken toen alweer naar Mekelle. Misschien gaan we morgen terug om stalen te nemen voor de bodem vochbaarheid te meten. Dit moeten we zo snel mogelijk voor alle plots doen en het mag zeker niet beginnen regenen (anders zijn sommige stalen vochtiger dan anderen) dus we moeten heel vroeg vertrekken. Gebeyehu ging me nog weten hoe laat, ik ben benieuwd.

Ik was dus al vrij vroeg terug in Mekelle en ging mijn 3G stick (voor internet) terug herladen. Amai er zat een hele rij en sloot me er dus bij aan. Op een bepaal d moment kwam er iemand langs en ik vroeg of ik eigenlijk aan de juiste rij zat, want dat leek zo niet! Ik zat inderdaad fout, ik moest helemaal niet meer terug in het telecom gebouw zijn. Dat is enkel voor u sim –kaart aan te maken. Geld er opzetten kan je overal in de stad kopen. Het is eigenlijk hetzelfde principe als voor u gsm. Maar ik wist niet hoe ik dat voor mijn 3G stick moest doen. De vorige keer had een man iets op zijn computer getypt en het was oké! De man was gelukkig heel vriendelijk en geduldig. Ik mocht met hem mee komen naar een apart lokaaltje waar ik zo een herlaadkaart kon kopen en legde mij daar alles uit! Een andere man schreef alles op een papiertje zodat ik het nog weet voor de volgende keer! Ook kreeg ik zijn business kaartje voor als er de volgende keer iets is, dan mocht ik naar hem vragen! Grappig wel hoeveel mensen hier  trouwens Tesfay (‘hoop’) noemen. Ik ken er al 3J!

 Vandaag staat er niet meer veel op de planning. Ik ga met Emal en Erik nog eens naar echt traditioneel restaurant.  En daarna maar weer op tijd slapen!

Gisteren kreeg ik trouwens ook een berichtje van Silke (studente geologe van U Gent) dat ze in Addis was aangekomen en dat ze waarschijlijk zondag in Mekelle zal zijn. Jammer genoeg verblijft ze door de week in een klein dorpje, maar normaal gezien komt ze elk weekend wel in Mekelle slapen. Ik kijk er al naar uitJ!

20-07-2012 om 17:12 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag kwam er een grappige jongen mee helpen. Hij was donkerder van kleur in vergelijking met de andere Ethiopische mensen. Hij zag er eigenlijk uit als een echt zwarte piet van Sinterklaas =) ! Hij kon helemaal niet goed Engels, maar wat hij kende zei hij de hele tijd. Hij heeft me wel 10 keer gevraagd ‘Where are you from’ en ‘what is your name’. Soms zei hij uit het niets ‘arms, ‘head’, ‘washing cloths’. Alles wat hij op school had geleerd moest hij kunnen zeggen =). Gebeyehu maakte veel grapjes dus het werken vandaag ging goed en was leuk!

Op een bepaald moment sloeg Gebeyehu’s humeur weer helemaal om. Ik vroeg twee dingen en hij negeerde me en liep gewoon weg. Ik wist niet wat ik fout had gedaan?! Even later kwam hij terug en zei dat hij boos was op deze boer. Hij onderhield zijn plots helemaal niet goed. Hij had met ploegen alle ‘boundaries’ kapot gemaakt en niet eens hersteld. De mensen hier krijgen 15 birr per kubeke m water. Door zijn ‘boundaries’ niet te herstellen komt er meer water in de trench en zijn de metingen ook niet representatief met de rest. Hij zei dat de boer enkel maar geld wil. Maar deze keer ging hij niks krijgen ze:)! Nadien kwam hij gelukkig toch weer terug op mijn vragen en had ik  dus gelukkig niets mis gedaan:)! We herstelden dus zelf alle ‘boundaries’ een hele karwei. Ik was zelf bijna zwart van het zand=)! Tegen een uur of 2 zagen we de donkere lucht aankomen en hoorde we het donderen in de verte! We moesten dus goed doordoen. We waren bijna klaar tot Gebeyehu plots zei: ‘Lotte we moeten onmiddellijk vertrekken of we worden heeel nat!’. De lokale helpers moesten nog even doordoen (amai wat een werkers trouwens, chapeau!) en wij vertrokken richting de auto wat nog een heel eindje was. Maar… tevergeefs. De wolken kwamen echt razend snel dichterbij en de wind stak fel op! Onze helpers waren klaar en kwamen ook aangelopen. Ineens begon het heel hard te regen! Iedereen liep razendsnel de berg op! En ik ocharm, met mijn slechte conditie, kon helemaal niet volgen. (Ik denk) de baas van het dorp bleef bij mij om me wat tegen de regen te beschermen. Ik had dus ook helemaal geen tijd meer gehad om mijn regenjas, die helemaal vanonder is mijn rugzak zat te pakken, dus ik werd kledder nat! Amai ik heb echt afgezien op dat moment. De bodem is daar heel kleiig (‘vertisols’ genaamd) dus als er regen op valt wordt dat ene ‘dretch’. Er hing wel 5 kg (even overdrijven, maar in ieder geval super veel) modder onder mijn schoenen en daarmee moest ik de berg oplopen. Ik dacht dat ik ging neervallen. Je had me moeten hijgen, ik kon het totaal niet aan en de andere zag ik lopen in de verte=). Karel ik vrees dat ik geen caloriën heb verbrand, want ik zat sowieso in mijn anaerobe zone=)! Gelukkig kwamen we een klein hutje tegen onderweg, waar we even konden schuilen, wat was ik blij! Ik had ocharm maar 1 banaan en een stukje brood op (en dat om 8.00). Na een kwartiertje schuilen hield de regen op en wandelden we verder, ik was nog steeds stik kapot, maar gelukkig moesten we nu niet meer lopen!

Trouwens: even nog iets om te laten zien hoe hard de regenbui van vrijdag wel niet was! Ik hoorde vandaag dat er 3 koeien zijn meegenomen door de regen/sterke runoff, dus helaas voor de boer waren ze dood…

Het was een lange vermoeiende dag, dus vandaag kruip ik er op tijd in! Het is trouwens ook nog wennen, want om 7 uur is het hier donker. Het lijkt dan al of het heel laat is, terwijl dat absoluut niet zo is, dus dat maakt je ook meer moe! Morgen ga ik weer een dagje naar de universiteit zoals dinsdag. Waarschijnlijk gaat dat elke dinsdag en donderdag zo zijn. Ik heb daar een mooi bureauke met internet wat ideaal is om nog papers op te zoeken. Een mens is toch niets meer zonder internet, dat besef ik hier al te goed. De universiteit van Mekelle is heel mooi en heel groot, amai! Elke dag rijden er ook pendelbussen voor de staff die gratis zijn, dus dat is wel handig!

18-07-2012 om 20:19 geschreven door Lotte Martens