Gisteren avond waren we uitgenodigd bij Katrijn voor een privéfeestje bij haar thuis. Voor diegene die een blog gemist hebben, zij is het Engelse meisje dat ik vorige week ontmoette bij de Karibu. Ze woont samen met de Duits en de Amerikaan in een groot huis een eindje van het echte centrum van Mekelle. Erik was te moe en wou niet mee. Gelukkig was Silke er dit weekend weer en vergezelde ze mij. Kat had voor ons haar bajaj guy opgebeld die ons naar hun huis bracht. Amai, wat was ik blij dat Silke er bij was. Alleen had ik dit niet gedurfd. Het was toch een kleine 10 minuutjes rijden en het was echt pikke donker! De bajaj guy was heel vriendelijk en vooral super gelovig! Hij heeft niets anders gedaan dan over God gebabbeld. Alles wat er gebeurd in Ethiopië is volgens hem een beslissing van God. Hij vroeg dan ook of we de bijbel lazen. We vertelde dat we dat eigenlijk niet meer echt deden, maar dat we op school nog wel stukjes bijbel zagen. Ja dat vond hij toch allemaal maar heel slecht van de Europeanen. Hij had er al meerdere tegen gekomen die niet gelovig waren, dat vond hij toch maar nietsJ.

Het was een gezellige avond! Ze wonen er in een groot huis met 3 verdiepingen, een groot balkon, groot salon met witte leren zetels, eettafel en een ruime keuken. Voor de rest heb ik niets gezien. Maar het is echt een villa voor hier! Sinds gisteren zijn er nog 2 Italianen bij hun komen in trekken. Wel chique dat ze elkaar allemaal toevallig zijn tegengekomen en dan samen zijn gaan wonen. Het was grappig om zien. Het was een heel diverse groep. 4 Italianen. Een meisje en jongen afkomstig van Sardinië met en natuurlijk een zalig Italiaans Engels accent. Een typische Italiaan uit Rome en dan nog een oudere vrouw (ik gok rond de 48) ook ergens van Italië. Vervolgens was er nog een Frans meisje, een Duitse oudere vrouw en nog een man (die veel op een missionaris of priester leek) maar ik weet niet precies van waar. Het was nog eens leuk om Westerse muziek uit de computer boxen te horen galmen. Maar een dansparty was het niet. We hebben fijn gebabbeld terwijl we genoten van een wijntje (ja die was veel beter dan mijn vorige Ethiopische wijn ervaring) en een chipsje. Amai, chips dat was al even geleden en smaakte dus echt!

Natuurlijk had de typische Amerikaan weer een spelletje bedacht. We moesten om de beurt 3 verhaaltjes/feiten vertellen. 2 moesten waar/echt geberud zijn en 1 moest fout zijn. De anderen moesten dan raden welk het foute was. Op zich nog wel grappig en fijn om elkaar wat te leren kennen. Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter dat de Italiaanse jongen van Sardinië niet eens kan zwemmen! Ale, kan je dat geloven? Je woont op een eiland met prachtige stranden en je kan niet eens zwemmenJ! Aangezien de bajaj guy maar tot 23.00 dienst doet, zijn we toen ook door gegaan. Alleen naar huis wandelen in de donker met ons twee was echt geen optie! Maar op zich was het leuk maar ook genoeg geweest. Het was fijn om wat met nieuwe mensen te praten en hun te leren kennen.

Deze morgen ging ik samen met Gebeyehu dag zeggen aan mijn promotor en co-promotor, waarna we vervolgens gingen werken in het labo. Nee, zondag rustag bestaat bij Gebeyehu niet. Maar op zich vind ik dat niet erg. Liever nu doorwerken en dan 7 september naar Koen en Karel  gaan! Omdat de gratis universiteitsbussen niet rijden op zondag  pakten we samen een klein blauw minibusje. Wanneer je enkele minuten aan het rijden zijt, komen ze het geld pas ophalen. Wanneer ik echter voor mij en Gebeyehu wou betalen, gaven ze mij gewoon het geld terug en zei  de geldophalern iets onverstaanbaar. Gebeyehu zei dat iemand anders al voor ons had betaald. Hij zei dat dat dikwijls de gewoonte is hier. Meestal wel als je oude vriend of bekende tegenkomt maar ook bij ‘forengi’s’ gebeurt dat wel eens. Ongelooflijk toch. Het is niet veel wat je moet betalen 1.5 birr, maar ja ten opzichtte van hun loon hier is dit zoals een bus bij ons. In België heb ik nog nooit iemand 1 of 2 euro zien betalen voor een onbekende. Ik vond het jammer dat ik niet wist wie betaald had, want ik wou graag dankjewel zeggen! Om nog maar eens een ander voorbeeld te geven. Zo kwam er vrijdag in May Leba nog een jongetje naar prof. Poesen en mij toe om ons zelf gemaakt brood te brengen. Die mensen zijn zo arm als de straat en toch willen zij ons een heel brood geven. Ik blijf dat verbazendwekkend vinden. Dat zou in België niet waar zijn. Dat typeert de mensen echt!

In de namiddag ging Gebeyehu naar huis, maar bleef ik op de unief. Erik en Silke waren naar het War monument dus ik zat anders toch maar alleen in mijn hotel. Nu kon ik genieten van het gratis internet, waarvan ik vandaag echt geprofiteerd heb. Ik ben weer helemaal bijgebabbeld met het thuisfront! Eerst een lange chat sessie met Annabel in Leuven en Mart in India, vervolgens een skype sessie met mama en papa die volop van het zwembad tijdens het warme weer waren aan het genieten. Daarna voor de eerste keer met Stijn en Jill geskypt. Fijn om haar eens in het echt te horen en zien! En tenslotte nog met Tine. Jaja, uiteindelijk toch nog een beetje zondag rusdag gehad! Het was leuk iedereen weer eens te zien en te horen!

Op een zondag is het terug ‘downtown’ geraken wel niet zo heel gemakkelijk. Aleja, moeilijk is het niet, je moet alleen weer het Ethiopisch geduld hebben. Het busje vertrekt pas als het vol is. Ik was als eerste daar dus ik heb inderdaad wel even moeten wachten wanneer we vertrokken. Uiteindelijk was ik tegen 6.30 terug en wandelde ik naar het cafétje waar Erik en Silke iets waren gaan drinken. Ze wouden graag eens in het axum hotel gaan eten. Na een dikke maand in Ethiopië mochten we wel eens wat beter gaan uiteten vonden we. Ik heb het geluk gehad dat ik er al 2 keer ben geweest met mijn prof, maar na mijn verhalen te horen wouden ze het daar toch ook wel eens proeven. We genoten dus van een soepje, mix grill enja hoor een ijsje! Amai dat laatste heeft me  ontzettend gesmaakt. Wanneer we moesten betalen verschrokken we even: 200 birr per man! Maarja uiteindelijk is dat maar een kleine 10 euro. Gek toch dat je zo in birr begint te denken. Eten dat duurder is als 70 birr vind ik echt heel veelJ. Maar voor een keertje was het eens fijn!

Nu ga ik nog een aflevering friends kijken. Zus, ik ben eens een serie aan het kijken en heb er zelfs al 1 seizoen op zittenJ. Waarschijnlijk bel ik daarna weer even met Karel om vervolgens mijn bedje in te kruipen. Aangezien Daniel morgen de auto weer nodig heeft, wordt het weer een dagje unief en gaan we dinsdag pas naar May leba.

Fijne avond nog! X

19-08-2012 om 20:55 geschreven door Lotte Martens  

Gisteren was het een interessante dag. Samen met Gebeyehu, prof. Poesen en natuurlijk mudhin (de chauffeur) bezochten we mijn studie gebied (May Leba). Aangezien prof. Vanwezemael (co promotor) terug naar België vertrok en onze auto nodig had om zijn gezin naar de luchthaven te brengen, dronken we een ‘shai’ in het axum hotel. Daar kreeg ik uitleg over de geologie van Mekelle en omstreken. Amai een interessant gebied! Koen en Karel jullie zijn een week te vroeg gekomen. Nukan ik pas alles vertellen:)! Onderweg naar May leba kreeg ik ook veel weetjes te horen, met natuurlijk ook de mopjes van Prof. Poesen bij:)! Het was een leuke rit, met enkele stops want prof. Poesen wou me natuurlijk veel laten te zien. De volgende keer kijk ik met een andere kijk naar het landschap waar ik doorheen rijdt. De environmental change in dit gebied is ongelooflijk! Alleen blijft soms de vraag is dit door antropegene inpact (ontbossingen) of door klimaatsveranderingen…

Bijna aangekomen in mijn studiegebied, stopte we weer langs de weg. Ik kreeg een test:). De vraag was: ‘Herken de landslide in het landschap’. Enja hoor, ik had hem gezien. Wat was ik even blij want niet alle studenten herkennen hem blijkbaar J. Rondwandelend van de ene naar de andere plot kreeg ik veel informatie over de vogels en planten. Heel interessant! Jammer dat ik er zo weinig van afweet! Maar nu weet ik hoe het kleine blauwe vogeltje noemt dat altijd te zien is aan het cafetaria van de universiteit (zie foto’s): ‘Cordon bleu’.  Vervolgens stopte we aan een aloe vera plant. Hij brak er een stukje van af en ik moest het proeven. Amai dit was echt niet lekker! Ik was blij dat ik vandaag mijn camelbak op de rug had om de vieze smaak weg te spoelen!Hierbij had Prof. Poesen weer een leuke anekdote te vertellen. Blijkbaar smeren ze het sap van de aloe vera plant op de tepels van de vrouwen als die willen stoppen met borstvoeding geven en het kindje wil dit nog niet. Eens de kindjes deze smaakt aan de tepel van hun mama hebben geproefd, moeten ze er niets meer van weten:)!

Papa, ik heb voor u gevraagd hoe het met de meststoffen zit. En ze gebruiken het hier zelden! Soms gebruiken ze de nitrogen fertilizer ‘urea’, maar de complexe fertilizer wordt hier niet gebruikt. Het is allemaal te duur! De opbrengst van 1 ha akkerland is hier meestal dan ook maar  1 ton. Toch merk je de druk op het akkerland want heel veel grasland wordt omgezet naar cropland omdat ze nood hebben aan meer voedsel. Dus als je hier goedkoop mestoffen zou kunnen importeren, zouden ze hier heel gelukkig zijn:)! Het mest van de dieren wordt niet gebruikt op het veld. Dat mengen ze met stro en gebruiken ze om te koken. Ik heb er foto’s van getrokken. Je ziet het vaak tegen de muren of als een hoopje in het binnenkoertje van de mensen liggen! Dus kort samengevat. De bodems zijn hier heel arm en bevatten weinig nutrienten. Ze proberen wel aan teeltwisseling te doen en laten soms enkele gronden braak liggen of planten er nutrientfixerende planten op! Trouwens je vroeg je ook af waarom sommige boeren zo laat nog aan het ploegen zijn. Dat zijn de kikkererwten die ze nu planten. In de vertisolen (zware kleibodems) gebruiken ze het vocht, wat deze bodems goed kunnen vasthouden, om tot kieming te komen van de kikkererwten. De barley staat ondertussen al 20 tot 30 cm hoog!

Prof. Poesen, vond dat de plots goed onderhouden waren en dat alles er goed uit zag! Fijn om te horen, want we hebben inderdaad al veel tijd gestoken in het onderhoud van de plots. Onder weg naar onze verste plot, kwamen we twee grote vogels tegen. We hadden het er deze morgen nog over. Gebeyehu zei nog dat deze niet vaak voorkomen tijdens het regenseizoen in May Leba, dus ik had veel geluk dat ik ze vandaag met eigen ogen kon zien! Het mannetje en vrouwtje zijn altijd met twee. Het gaat dan ook de ronde, dat je een zeer gelukkig persoon wordt als je beide kunt kruisen. Natuurlijk heb ik dat geprobeerd, maar het is me niet gelukt! Als je ze benadert, vliegen ze naar elkaar toe om samen te zitten. Je kan er dus echt niet tussen lopenJ! Maar geen paniek, nu ik ze gezien heb ben ik ook een gelukkig persoon:)!

Verder bezochten we nog enkele ravijnen waarvan de checkdams tijdens de zware regenbuien van juli vernietigd zijn geweest. Toch  ongelooflijk hoe erosief water kan zijn. Sommige waren 20 meter lang en 5 meter hoog en zijn gewoon vernietigd door het water! Tegen half 3 vertrokken we terug naar Mekelle want ik had voorspelt dat het rond 15.00u ging beginnen regenen. Enja hoor 15.00u op de kop en de regen begon:)!

Terug in Mekkele hadden we even tijd om een douche te pakken om een uur later weer naar het labo te gaan. Natuurlijk geen elektriciteit in mijn hotel, en dus bijgevolg ook geen warm water, dus de douche heeft tot vandaag op zich laten wachten. Daarna werkte Gebeyehu en ik nog even in het labo terwijl prof. Poesen een meeting had. Om 19.00 mocht ik weer mee gaan dineren. Er zijn 2 Ethiopische PHD studenten die hun doctoraat hebben gehaald en zei werden gevierd vandaag. Social dinner noemen ze dat blijkbaar. Het was leuk dat ik er weer bij mocht zijn! Al is het eten in het axum hotel toch lekkerder dan in het Yordanos hotel. Maar het was een gezellige plaats. Prof. Deckers (mijne andere co-promoter van de bio-ingenieurs) en een prof. Biologie van Antwerpen waren er ook bij. Fijne vriendelijke mannen!

Na het eten ging de prof. Biologie nog naar de vuilnisbelt een beetje buiten Mekelle om hyena’s te gaan spotten. Het was zijn laatste avond in Mekelle en wou het nog gezien hebben. Aangezien ik ze nog nooit in levende lijve heb gezien (enkel de dode op de weg naar May Leba) mocht ik met hem mee. Het was een leuke trip! We hadden wel een beetje pech, want normaal zie je er 100den bij elkaar, maar het was al 22.00 toen we daar waren en dat is blijkbaar te laat. Dan zijn de hyana’s al richting te stad om eten te zoeken in de vuilnisbakken. Maar ik heb er toch zeker 20 kunnen zien!

18-08-2012 om 10:48 geschreven door Lotte Martens  

De voorbije dagen werkteik  in het labo om weer de wekelijkse sediment filteringen op te zetten en om het bodemvochtgehalte te meten. Vandaag was het nog eens een dagje veldwerk! Fijn om toch wat afwisseling te hebben! Aangezien ik voor mijn verjaardag van Karel een pot côte d’Or choco heb gekregen ( ja met wat is een mens toch al niet blij als je een maand in Afrika zitJ) kocht ik gewoon een broodje. Mmm, brood met choco, dat smaakte nog eens! Ondertussen keek ik even naar het bbc nieuws om  toch een beetje op de hoogte te blijven. Maar dit was van korte duur. Om 7.10 kreeg ik telefoon van Gebeyehu dat ze al aan classic café waren. Hehe, nu waren ze eens 20 minuten te vroeg. Je kan ze toch niet altijd snappen, die AfrikanenJ! Gelukkig had ik al alles bijeengepakt en moesten ze niet te lang wachten op mij!

Vandaag meetten we de lengtes en breedtes  (op 5 verschillende punten) van de  plastieke trenches. We weten reeds de runoff diepte, maar de directe regenval moet er nog van afgetrokken worden. Op zich lijkt dat niet veel werk, toch waren we een hele dag bezig. 28 plots die dan ook nog eens ver van elkaar liggen is niet niets. Maar het was leuk om eens iets anders te doen. En lompigheid kwam er ook wel bij gemoeid. Ik kwam te kort bij de rand met mijn meter waardoor ik mijn evenwicht verloor. Enja daar lag ik in de trenchJ!

Mijn promotor van België is vandaag ook aangekomen. Gebeyehu en ik waren om 18.00 uitgenodigd in axum hotel om onze progressie te besrpeken met een dinner. Wat is het toch leuk om Belgen te zien hierJ! Ik heb zelfs 2 repen côte d’or chocolade en een pak Lotus speculoos gekregen! Echt lief. En mm, ik kijk er nu al naar uit om dat op te eten bij een lekker buna’ke. Ook het dinner heeft me gesmaakt. Als voorgerecht: groenten soep, hoofgerecht: steak (lees: gigantisch stuk vlees) met frietjes en als na gerecht: geflambeerde pannenkoek met appelsienen confituur. Amai, al mijn verloren kilo’tjes zijn er terug bij denk ik:)!

Silke is ook terug van haar dorpje en blijft tot maandag in Mekkele. Dus ik heb weer fijn gezelschap. Zaterdag zijn we uitgenodigd voor een privé feestje bij de Duits, Engelse en de Amerikaan die ik vorige week zaterdag met Koen en Karel ontmoette. Fijn dat ze nog aan mij gedacht hebben. Het meisje van Engeland heeft me nog enkele keren gestuurd deze week om te vragen  hoe het met me ging en of ik zin had om iets te gaan drinken. Maar ik ben er nog steeds niet geraakt!

Morgen gaan we met prof. Poesen naar mijn studiegebied. Het wordt een interessant dagje geomorfologie. Hij ging mij vanalles vertellen en laten zien. Ik ben benieuwd. Ik kijk er al naar uit, want heel veel achtergrond informatie heb ik nog niet over mijn gebied! En papa ik zal vragen naar de messtoffenJ!

Slaapwel! x

16-08-2012 om 22:23 geschreven door Lotte Martens  

Eerst en vooral, een hele gelukkige verjaardag Peter! 60 jaar een speciale leeftijd! Hopelijk heb je het vandaag leuk kunnen vieren. 3 dikke kussen vanuit Ethiopië.

Helaas heb ik ook heel slecht nieuws uit Peer gehoren gekregen! Ik ben er nog steeds niet goed …  Er zijn gewoon geen woorden voor! Ik wens iedereen heel veel sterkte toe. Ik denk er echt veel aan! Ik ben er van onvertuigd dat het woensdag een heel mooi afscheid gaat zijn op de chiro! Jelle was geliefd bij iedereen! Iedereen had hem graag als chiroleider en als persoon! We zullen hem missen!

Het waren 2 leuke drukke dagen, dus de blog moest even op zich wachten!

Zaterdag gingen we naar May Leba. Koen en Karel waren benieuwd hoe het er in het echt ging uitzien. Iets met eigen ogen waarnemen is toch altijd anders dan op foto’s. We moesten de vegetatie bedekking weer meten. Ik deed samen met Emanuel het lijntransect, terwijl Koen en Karel foto’s trokken van elke structure en van het kwadrant. Ik was heel blij met de hulp, want het heeft me 1 dag May leba uitgespaard! Ook vond ik het leuk om eens met hun op het terrein te zijn. Als ik niets verstond van de conversaties van de mensen rondom mij, kon ik ook eens onverstaanbaar met hun communicerenJ! De jongens vonden het wel eens leuk om mee te komen, maar tegen de middag werden ze het  toch stilletjes aan beu. Ze waren blij wanneer we rond 15.00 terug met de 4x4 jeep richting May Leba reden! ’S Avonds gingen we samen met Silke naar een traditioneel restaurant dat bekend staat voor hun vlees. Deze keer vonden ze het veel lekkerder dan het eten met de kakkerlak. Toch verkiezen ze nog altijd brood boven de plaatselijke’ injerra’, maar ik geef ze ook geen ongelijkJ! Koen kennende had nog steeds een klein hongertje. Dus we genoten daarna nog van een lekkere juice!

Zondag was het zo ver! De uitstap naar de rotskerk! Ik vond het allemaal heel spannend, de jongens hadden er super veel zin in! Silke vergezelde ons. We waren dus fijn met vier! De rit naar de Gheraltha cluster, was heel mooi! We zagen mooie landschappen en we kwamen langs Silke haar studiegebied en dorpje. Het was leuk om te zien en we kregen de bijhorende uitleg. De jongens kennen al  heel wat geologische en geografische termenJ!

De klim naar de eerste kerk was heel mooi! We zagen een prachtig landschap! Al moest ik soms wel mijn hart vasthouden. Het was steil en soms een beetje te eng voor mijJ. Op bepaalde stukken moest je tegen een rots naar boven klimmen zonder dat er touwens of iets hingen. We hadden een goede scout met ons mee (ja die oude man op de foto’s), die mij heel goed hielp. Ongelooflijk toch hoe goed zij hier kunnen klimmen op van die onnozele watersloefjes! De jongens vonden het geweldig! De mensen hier doen deze tocht soms een paar keer per dag en ook met geiten. Ongelooflijk toch! Ik was heel blij toen ik boven was, al had ik wel wat schrik om terug naar beneden te gaan. Maar die tocht ging vlotter dan verwacht! Van de kerk hadden we wel wat meer van verwacht. Het was een kleine kerkje met enkele muurschilderen, maar het had wel iets!

Na de wandeling kwamen we twee andere Belgen tegen die meewerken aan een tv programma (zoals peking express). Vanaf volgende week zou er hier in Ethiopië iets gelijkaardigs van start gaan. Ze probeerden de tocht om te kijken of het te doen was om met 40 man, met eten, tent en camera ploeg naar boven te gaan. Aangezien het ook een race was vonden ze de tocht veel te gevaarlijk! Je moet immers goed oppassen waar je je voeten en handen zet.

’s Middags aten we een droog broodje en dronken we een cola om terug op krachten te komen. Aangekomen om te klim naar de tweede kerk te beginnen, hing er een donkere lucht en hoorde we het donderen in de verte. De gids liep gewoon door en wij volgden. Toen het meer en meer begon te drijgen met een zware regenbui, hielden Karel en ik halt. Volgens ons was het veel te gevaarlijk om nog naar boven te klimmen. De tweede kerk zou echt spectaculair zijn en veel indrukwekkender als de eerste. De klim is korter maar heeft ook wel enkele super steile stukken, zelfs meer als de eerste klim. De gids zei dat het geen kwaad kon om door te gaan, we moesten gewoon snel zijn! Gek toch dat die mensen hier niet beseffen hoe gevaarlijk een onweer kan zijn. Toen we vertelde dat er vorige week een Belg was doodgebliksemd geloofde hij ons precies nietJ. Bovendien was het volgens mij ook levensgevaarlijk om op natte stenen naar boven te klimmen. We besloten dus samen om het toch maar niet te doen, hoe jammer dat het ook was! We hadden immers al een super mooie wandeling achter te rug.

Aangekomen in Mekkele waren we blij dat we die beslissing genomen hadden, al hadden we toch een beetje spijt. Maar nu konden we immers op ons gemak iets eten en de koffers klaar maken! Natuurlijk gingen voor de laatste avond weer naar de Karibu en genoten we weer van de lekkere hamburger met een coctail. Daar kwamen we 3 ‘forengi’s’ tegen. Een Duits, een Engelse vrouw en een Amerikaan tegen die elkaar hier hebben leren kennen. Een grappig trio, echt drie verschillende typetjes! Ze nodigden ons uit om bij hem te komen zitten, daar ging onze laatste avond onder ons drie, maar het was goed om ons Engels te oefenenJ!

Om 5.00 deze morgen zijn de jongens vertrokken. Gepakt en gezakt en na afscheid van Tesfay, die speciaal voor hun was opgestaan, verlieten ze het Diana hotel. Oorspronkelijk wouden ze naar Bahir Dar gaan maar omwille van de tijdsnood (ze moeten donderdag zeker in Awassa aankomen) zijn ze vandaag al naar Awassa vertrokken. De man van het reisbureau heeft gisteren om 19.00u ’s avonds nog bustickets voor hun geregeld en is hun deze morgen komen ophalen aan het hotel om samen naar de bushalte te wandelen.

Als alles goed gaat komen ze morgen avond aan in Awassa. Ik ben benieuwd hoe ze het daar gaan hebben. Ze hebben me al gestuurd dat de rit goed verloopt, maar dat het heel warm en krap is in de bus!

Het afscheid nemen was voor mij wat moeilijk! Na zo een fijne week blijf ik weer alleen achter. Nu moet ik weer alleen slapen, alleen mijn ‘shai’ gaan drinken in de ochtend en geen jongens meer die in mijn kamer zitten te wachten als ik terug kom van de universiteit! Nu maar een dikke 3 weken goed doorwerken zodat ik hopelijk met Ethiopisch nieuwjaar naar Awassa kan gaan!

13-08-2012 om 14:28 geschreven door Lotte Martens