Zoals jullie deze week wel gemerkt hebben, gaat mijn blog niet meer elke dag geupdate worden. De maand juli zit er bijna op, het nieuwe is er af en mijn leven gaat hier gewoon verder met mijn dagelijks thesis werk. Ik wil jullie kostbare tijd niet verdoen door jullie elke dag hetzelfde te laten lezen!  Dus ik zal vanaf nu sporadisch nog wat van mij laten weten. Ik zal proberen om het toch met een tijdsspan van 3 à 4 dagen te doen zodat jullie weten dat nog alles zeer goed met me gaatJ!

Vandaag ging Gebeyehu weer naar May Leba en ik bleef op de universiteit om verder aan het labo te werken. Deze morgen wist ik nog niet of ik nu klaar moest staan voor mij te komen op halen ofdat ik alleen met de bus naar de universiteit moest gaan.  Ik ging dan maar een tasje ‘shai’ drinken, terwijl ik wachtte op wat info van Gebeyehu. Om 7.30 rinkelde mijn Ethiopische mobile phone met de boodschap dat ik alleen naar de universiteit kon gaan. Ik zou Gebeyehu pas zien rond een uur of 17.00. Oké, leuk dacht ik, ideaal om nu mijn kleren te gaan wassen, want niemand weet hoe laat ik op de universiteit aankom. Ik zat alweer zo goed als door al mijn kleren. May Leba doet er niet goed aan, wanneer het geregend heeft is alles zo vuil en bovendien kunnen de lange vermoeiende wandelingen wel eens voor zweetplekken zorgenJ! Ik ging dus terug naar het hotel! Daar hielp Tesfay mij met het water in de grote kommen te doen en begon ik aan mijn sopje! Het was een lekker warm weertje! Ik hing deze keer alles aan de eerste wasdraad zodat de poetsvrouw, wanneer ik weg ben, er niets meer voor kan hangen. Rond 8.30 zat het er weer op en liep ik naar de plaats waar de blauwe mini busjes vertrekken! Onderweg naar daar kwam ik de mensen van ICT tegen, deze zaten nog op hun gemak wat ‘shai’ en ‘buna’ te drinken. Die mannen zitten meer op café dan op hun bureau op de universiteit! Ze vroegen of ik er niet bij kwam zitten, maar ik paste vriendelijk want ik wou toch ook niet te laat aankomen op de universiteit. En het toeval wou, dat mijn co-promoter en Daniel ook net arriveerde toen ik het blauwe mini busje wou instappen! Ik was dus niet te enige die wat later was vandaagJ! Gelukkig zal het busje direct vol en vertrokken we na nog geen éne minuut wachten naar de main campus! Daar aangekomen deed ik mijn labo werk en las ik wat papers en chatte ik met KarelJ! Hun dagen in België beginnen eindelijk ook te korten! Vandaag komen Koen en Karel samen om te bespreken wie wat mee pakt, dus ik kon ook nog een lijstje mee geven, wat handig toch!

Eergisteren geraakte ik in mijn ‘stamcafé’ aan de praat met een Ethiopiër die hier een beetje verder op de bank werkt. Hij stelde veel vragen en ik antwoorde vriendelijk terug. Op het einde betaalde hij mijn ontbijt. Ik vond het een beetje vervelend, want dat moest hij helemaal niet doen! Maar ik moest het laten gebeuren. Hij vroeg mijn GSM  nummer om in de toekomst nog eens af te spreken, hij wou me veel laten zien en vertellen. Maar pff ik had er eigenijk niet zoveel zin in. Ik vertelde dat ik het momenteel heel druk heb, dus dat afspreken niet zo gemakkelijk zal zijn. Bovendien heb ik er ook niet zo veel behoefte aan en ik heb het echt wel druk. Maar hij zei dat het zeer onbeleefd van me zou zijn als ik niets meer zou laten horen. Goh, dat vond ik zo opdringerig gezegd. Wat een vervelende situatie. Alleen mee afspreken zag ik niet echt zitten dus ik besloot hem uit te nodigen voor het avond eten als Erik erbij is. Hij zou er na 10 minuten zijn. Maar na onze lekkere typische Ethiopische maaltijd was hij niet komen opdagen. Tjaja, geen probleem voor mij. Ik stuurde maar dat ik terug naar mijn hotel was en dat ik nog veel thesis werk had. Hij belde me onmiddellijk om hem wel tienduizend keer te excuseren. Ik moest hem morgen opnieuw opbellen als ik tijd  had. Deze middag belde hij zelf, maar ik pakte niet op. Ik stuurde achteraf dat ik mijn telefoon niet kan oppakken tijdens mijn labowerk. Een leugentje om bestwil? Het was wel spannend want deze middag kwam ik voor de eerste keer downtown. Ik wou mijn kleren binnen halen want tijdens het regenseizoen weet je maar nooit of het kan beginnnen te regenen in de namiddag of niet. Ik was zeer blij toen ik vernam dat ze deze keer helemaal droog waren. Enkel mijn sokken waren nog vochtig en één onderbroek was van de wasdraad gevallen en hangt dus terug vol zand. Tja die behoort alweer tot de volgende vuile wasJ. Ook kwam ik één sok te kort. De poetsvrouw, die op dat moment ook op het dak stond, deed teken dat het van het dak was gevallen.

Het was dus spannend om downtown te komen, want ik loop dan voorbij het werk van die man. Ik had schrik om hem te zien, maar dat gebeurde gelukkig niet! ’S Avonds besloot ik dan toch maar om hem nog eens te sturen en hem uit te nodigen voor het eten. Deze keer kwam hij wel opdagen. Hij is vriendelijk en bedoeld het allemaal goed, maar amai ik kan wel een pakje zagenJ. Bovendien versta ik hem heel slecht. Hij babbelt zeer binnensmond. Ik was blij dat Erik er was, zodat hij ook met hem kon babbelen. Hij wilt een beetje te vriendelijk zijn naar mijn goesting. Ik vroeg bijvoorbeeld een extra serviette om mijn neus, dat van al dat pikant eten soms wel begint te lopen, te snuiten. Oké één is genoeg. Maar nee toen ik zei dat het eten wat pikant was, moest de ober wel zeker 3 servietten brengen. Maar ik had die helemaal niet nodig. Ook betaalde hij weer ons eten. We mochten niet bijleggen! Bij het oversteken van de straat wou hij me een hand geven en zei dat ik voorzichtig moest zijn. Maar Hallo, ik ben ondertussen wel al 22 jaar en kan gerust wel alleen veilig de straat overstekenJ! Op weg naar het hotel nodigde hij ons uit om een tasje koffie of iets anders te gaan drinken. We paste vriendelijk en zeiden dat we nog veel werk hadden. Op zich een vriendelijk man, maar een beetje te opdringerig naar mijn goesting.  Ik hoop dat hij me vanaf nu niet meer elke dag gaat bellen!

Morgen zijn de stalen weer overndroog en kan ik weer veel meten en bijgevolg ook weer veel in excel typen. Donderdag gaan we terug naar Mekelle! Tot de volgende! x

31-07-2012 om 19:57 geschreven door Lotte Martens  

Hallo!

Hier ben ik weer nadat ik jullie twee dagen even op jullie honger heb laten zitten. Maar er is weinig vertellenswaardig gebeurd. Het is enkel een lang en vermoeiend weekend geweest.

Gisteren zijn we samen met mijn co-promoter naar May Leba geweest. Hij wou het studiegebied nog eens bekijken en een beetje achter Gebeyehu zitten want tot nu toe is er nog maar één digitale regenmeter geïnstalleerd. Voor de rest heb ik super veel gewandeld gisteren en weinig gedaan. Tegen 3 uur hadden we honger en zijn we naar Hagere Selam gereden om iets te gaan eten. Hagere Selam is een ‘groot’ dorp 9 km verder dan May Leba. We zagen super veel mensen wandelen langs de weg want op zaterdag is er blijkbaar een grote markt. Zowel een gewone markt zoals bij ons alsookeen veemarkt. Het was een typisch Afrikaans dorp! We aten er natuurlijk de traditinele ‘injerra’ met tibbs (lamsvlees). Daarna dronken we nog een tasje ‘buna’. Op verschillende eetplaatsen vind je tv’s terug, maar  wel met heel veel sneeuw/ruis/mierencross,… Toch wordt het veel gekeken door de mensen. Gisteren was er een ‘tallent show’ bezig! Grappig dat je dat toch ik elk land hebt!

Terug in Mekelle was het alweer 18.00u en weer bijna etenstijd! We pakten Silke mee naar de Kariboe! Echt een fijne plaats waar je buiten kan zitten met leuke obers en fijne muziek op de achtergrond! Daarna ben ik eens een bar gaan opzoeken. Silke doet haar thesis samen met samuel, een Ethiopische student die zijn 2 master jaren in Gent doet. Hij nam ons met zijn vriend mee naar een leuke bar! Gelukkig begint het uitgaansleven hier al vroeg, want ik was best moet! Maar tegen 20.30 zat het toch goed vol! We probeerde mee te dansen, maar daar heb ik niet genoeg ritme voor hoorJ! Ik kan ze niet na doen! En zo vermoeind dat ze hier dansenJ! Maar het was eens leuk! Tegen 22.00 gingen Silke en ik weer door want we waren heel moe! Bovendien moest ik vandaag om 6.00 opstaan om terug naar May Leba te gaan!

Vandaag hebben we veel gedaan! Ik trok heel veel foto’s om achteraf met (hopelijk een gis programma) de ‘vegetation cover’ na te gaan. Dit wil dus zeggen dat ik naar elke site ben moeten wandelen, wat een eindje is! Maar het lukt steeds beter met mijn conditieJ! Gebeyehu en een andere student namen de bodemstalen om het bodemvocht weer te meten. Er zal dus weer veel labowerk zijn deze week! Het had gisteren heel hard geregend! De grootste regenbui tot nu toe. Enkele trenches zaten tot op de rand vol en 2 zijn zelfs vernietigd! Het was vandaag dus een hele lange dag, want we moesten deze herstellen!

Ook ben ik vandaag voor de eerste keer alleen op pad geweest! Amai ook al heb je zo een mooi en weid zicht, toch was het niet gemakkelijk om van site tot site te lopen. Ik ben dan ook een paar keer fout gelopenJ! Aangezien het zo fel geregend had, bleef alle kleibodem weer aan mijn schoenen hangen. Pff amai! Heel vermoeiend om te wandelen, dat is echt zwaar!

Op het laatste moest ik stoppen met mijn taak als ‘fotografe’ want de boer werd boos op mij. Ik mocht met mijn zware wandeleschoenen, waaran dus super veel bodem bleef hangen, niet door de plots wandelen met zijn gewassen. Dus als het terug wat droger is zal ik terug moeten! Voor de rest was het dus een echte werkdag. Van de weekends heb ik hier nog niet veel gewerkt! Maarja nu maar beter door doen en dan kan ik hopelijk 2 daagjes vrij krijgen als Koen en Karel mij komen bezoeken! Het begint nu echt te korten, leuk!

Morgen gaat Gebeyu terug naar May Leba, maar ik ben blij dat ik weer een dagje op de unief/ in het labo mag verblijven!

29-07-2012 om 20:27 geschreven door Lotte Martens  

Hallo,

Vandaag wordt het weer een kort blogje! Hoewel het nog maar 21.00 uur is ben ik al weer stik kapot en vallen mijn ogen bijna toe tijdens de afleveringen van friends! Maar toch nog even iets schrijven voor mijn trouwe blogvolgersJ! Vandaag was het een productieve dag. De dag was dan ook weer snel voorbij. De hele voormiddag heb ik in het labo gewerkt. De stalen waren ovendroog, dus het wegen kon beginnen. Tijdens de middag gingen we even ‘down town’ om wat te gaan eten. Normaal ik eet altijd op de campus, maar nu vroeg mijn co-promotor of ik niet mee wou gaan. Dat was eens leuk. In de namiddag hebben we even samen gezeten om een aantal zaken te bespreken. Dat heeft me veel wijzer gemaakt! Hoewel ik dacht dat ik eigenlijk totaal nog niet voldoende voorbereid was, zei hij dat het er tot nu goed uit zag. Hij zei dat ik al goed weet wat ik wil en dat dat heel positief is. Hij zei dat ik al goed bezig was, dus dat is fijn om te horen J! Hij heeft me uitgelegd hoe ik de runoff curve nummers kan bereken en heeft me nog enkele goede papers gegeven. Aangezien ik ook al de data van de voorbije jaren heb gekregen van Gebeyehu, kan ik nu al beginnen met analyseren! En ondertussen ook nog voldoende data van dit seizoen verzamelen natuurlijk! Morgen gaan we samen naar May Leba en zondag ook weer. We moeten weer veel op het veld gaan doen. Dus dat beloofd weer veel labo werk voor volgende week!

’s Avonds ging ik weer naar de blue Jordanos om weer van het lekkere vegetarisch buffet te genieten. De worteltjes en de patatjes waren weer super lekker! Daarna at ik met Jonas, Tesfay en de kok nog een groot stuk taart. Ik twijfelde even of dat de taart nog goed was, maar volgens hen was dat zeker het geval! Hij stond namelijk goed koel in de frigo. Hij smaakte toch nog hetzelfde dus ook ik at een veel te groot stuk.Maar nu is hij wel helemaal opJ. We hebben dus heeeeel veel gegeten.

Ik denk dat ik me nu al ‘slapensklaar ‘ga maken! Mijn kaars is uit, maar ik wens jullie nog een fijne avond!

27-07-2012 om 20:23 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag een kort blogje, want er is maar weinig gebeurd. Of toch niets spectaculair om te vertellenJ. Deze morgen was het even spannend afwachten of ik naar May leba of naar de universiteit moest gaan. Ik wachtte dus aan het classic café op de auto van de CUD, hopend op een dagje uniefJ! Want naar May leba gaan is toch altijd een hele trip en ik kan er ook niet altijd even veel doen. Ik was dan ook zeer blij toen Gebeyehu vroeg of ik vandaag in het labo wou werken terwijl hij naar May Leba zou gaan. In het labo valt er nog niet veel te doen, enkel om de twee uur eens kijken hoe het staat met de filters en dan af en toe eens bijschenken. Nog blijer was ik, toen ik aan mijn bureauke zat en zag dat het internet terug ging! Het heeft 4 dagen plat gelegen…

Om half 3 kwam mijn co-promotor op bezoek. Ik verschrok toen hij in het Nederlands tegen mij begon te praten. Hij is van Louvain-La-Neuve dus dat had ik niet gedacht. Ik had al schrik dat ik mijn beste Frans ging moeten boven halen, dus dat was de derde grote meevaller vandaagJ! Het is een vriendelijke en fijne man! Als ik hem met Daniel hoor praten, begin ik wel een beetje schrik te krijgen. Ik moet dringend meer lezen over mijn onderwerp denk ik , want ik kon niet altijd even goed volgenJ. Gelukkig heeft hij nog niet te veel aan mij gevraagdJ! Hij gaat hier één week verblijven en daarna nog 2 weken rondreizen met zijn vrouw en 2 kinderen. Ik vroeg wat hij allemaal ging bezoeken en het is zo goed als dezelfde toer als wij gaan doen Karel, dus dat komt helemaal goedJ! Met als enige verschil dat hij een auto gaat huren en wij het met het openbaar vervoer moeten doen. Maarja dan maak je tenminste wat mee en het is low budget voor studentenJ!

Voor de rest gaat er niet meer veel gebeuren. Ik heb net de boiler op gezet om seffens hopelijk een fijn warm douchke te pakken. Daarna ga ik eens een frietje etenJ!Langs ons hotel en het gebouw er naast is er een super smal open plekje waar elke dag een vrouwtje staat met haar friteuze. Dat moet ik hier dus toch ook eens geproefd hebbenJ. Aangezien ik nog heel veel taart over heb, ga ik vandaag een ongezond avondmaal houden. Ik pak me een groot stuk taart, want ik vind het zo zonde om hem weg te gooien, en ik haal me een frietjeJ!

Fijne avond nog! Tot op de volgende blog x

26-07-2012 om 17:05 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag begon zoals de andere dagen, met het enige verschil dat ik nu een jaartje ouder ben. Maar dit jaar geen zingende chiromeiden of mijn gezin dat zingend aan mijn bed stond op één of andere Europese vakantiebestemming. Nee deze morgen stond ik op met het sms’je van mijn liefje en de twee verjaardagskaarten die ik nu eindelijk mocht open doen! Bedankt Lore en de meisje van PeerJ! Ik was  om 6.00 even opgestaan om de boiler van de douche aan te zetten om vervolgens nog een half uurtje in mijn bed te kruipen. Dat was fijn, wetende dat ik nog een half uurtje kon blijven snoezen. Maar om kwart na 6 hoorde ik plots vele kamerdeuren op de gang open gaan. De meeste gasten douchen ’s morgens, dus ik  sprong maar snel mijn bed uit om toch mijn douchebeurt niet kwijt te zijn. Ik moest er namelijk toch een beetje fatsoenlijk uitzien op mijn verjaardag héJ!

Daar zat ik dus veel te vroeg klaar om naar de universiteit te vertrekken. Honger  had ik niet, dus ik besloot maar een tasje ‘buna’ te gaan drinken, vlak bij de bushalte. En uiteindelijk is er ook nog een tasje ‘shai’ gevolgd. Ik voelde me direct al een stuk volwassener toen ik alleen over de straat liep en me ergens gezellig settelde op een klein stoeltje. Alleen iets gaan drinken heb ik gedurende 21 jaar nog nooit gedaan in België en nu doe ik het praktisch elke dag! En ik kan er zelfs soms van genieten…

De elektriciteit was gelukkig terug gemaakt op de universiteit dus we konden eindelijk aan het labo beginnen. Labo klinkt zo moeilijk, maar eigenlijk is het dat absoluut niet. Het is gewoon heel tijdsintensief werk. We moesten alle zakjes met de bodemstalen voorzichtig open maken. Amai daar heb je een geduld voor nodig en goede nagels, maar die had ik vorige week helaas net kort geknipt om te verhinderen dat er te veel bodem achter zou blijven zitten! Als het aan mij lag, had ik gewoon een mes genomen en de plastieke zakjes open gesneden, maar ze willen ze nog hergebruiken… Daarna deden we de bodemstalen in de potjes en moest ik ze allemaal wegen. Ook hier kreeg effeciëntie een waarde 0. Gebeyehu had de exellijst afgeprint en ik moest de nummers van de potjes en het gewicht bij de juiste plots schrijven, om het in de namiddag dan gewoon allemaal over te typen in excel. Waarom niet gewoon rechtstreeks in excel typen. Dat gaat sneller en je verminderd de kans om foutieve waarden over te schrijven, vroeg ik? Maar hij beweerde dat dit de snelste methode was. Ik heb nu de lege excel sheets dus de volgende keer probeer ik het toch gewoon rechtstreeks in excel in te voeren! Maar ik vond de voormiddag best nog wel leuk. Eens iets anders en de tijd ging snel om.  Ik voelde me een echte onderzoekster toen ik daar op mijn stoeltje voor de weegschaal zatJ. En ik was blij dat ik eindelijk CIJFERTJES zag! Nu begint de data eindelijk te komen!

Daarna liepen we weer naar het ander lab om de filters terug bij te vullen. Amai de halve liters zijn nog steeds niet gefilterd. Het gaat wel heel traag. De regenbuien die geweest zijn, waren zeer hevig waardoor er veel sediment in het water zit, met zeer trage filtersnelheden als gevolg…  Toch ben ik de rest van de namiddag bezig geweest met de exel tabellen in te vullen en de foto’s van de voorbije dagen te coderen. Tegen 16.15 vroeg ik of ik door mocht gaan zodat ik op mijn gemak mijn taart kon gaan halen. De taart zag er heel lekker uit! Ik was zeer benieuwd hoe hij ging smaken, maar ik moest nog even geduld hebben. Het waren geen 3 lagen zoals Daniël had gezegd, maar het was meeeer dan genoeg! Vervolgens wandelde ik weer naar het axum hotel (jaja, ik doe wat kilometerkes op een dag) om mijn mails te checken, want ik verwachte wel wat berichtjes via internet aangezien ik geen sms’je had gekregenJ. Blij was ik toen ik even met mama en Koen kon skypen, want ik heb toen de eerste ‘gelukkige verjaardag’ gehoordJ (buiten die van Silke en Erik). Ethiopiërs zeggen dat blijkbaar niet of toch niet snel?

Aangezien het vandaag woensdag (lees: vegetarische dag) is, gingen Erik en ik naar de blue yordanos. Daar heb je een heel vegetarisch buffet. Ik kon mijn hartje ophalen en lekker veel rijst, patatjes, spinazie en vooral: gekookte wortelen eten!! Mmm wat was ik blij om terug wat vitamientjes binnen te krijgen en om vooral geen bonen en ei te moeten eten! Rond 20.00 waren we terug en ik maakte me klaar voor mijn ‘feestje’. Alé, ik trok mijn pasgewassen t-shirt en broek aan en klaar was keesJ! Om 20.45 zette ik mij aan een tafeltje in de ’pizza bella’, voor moest het volk wat vroeger zijn, wat natuurlijk heel onwaarschijnlijk is, maar je weet nooit e! Maar om 21.15 nog geen Gebeyehu en Daniël te zien… Ik had de vrouw en dochtertje van beide trouwens ook uitgenodigd, maar nog niemand te bespeuren. Gelukkig zit ik hier in een gezellig fijn hotelletje en waren Jonas (opdiener van ‘pizza bella’, de kok (ben zijn naam vergeten (=moeilijk), Tesfay en nog iemand die hier vaak de wacht doet er bij komen zitten, wachtend op mijn uitgenodigd volk! Maar om 21.30 nog niemand te bespeuren. Ik stuurde Daniel en Gebeyehu dat wede taart gingen aansnijden, maar dat ze nog steeds welkom zijn. Blijven wachten had geen zin. Ik blies de kaarsjes uit en we trokken enkele foto’s. Gezongen werd er niet, maar dat wordt blijkbaar wel gedaan. Ik denk dat ze misschien wat verlegen waren? Want toen ik rond 20.45 even met Jonas alleen aan de tafel zat, was hij zachtjes een variant op ‘happy birthday’ aan het zingen.

De taart smaakte anders dan verwacht, maar het had wel iets! Ik had enkel een veel te groot stuk! Hij lag heel zwaar op u maag (of at ik teveel gekookte worteltjes?). Ondanks dat mijn ogen groter waren dan mijn buik, at ik toch heel mijn stuk op. Hetgeen wat op petit beurre leek, was niet zo luchtig. Het was stijf en zwaar, maar wel heel zoet. De cake zelf was lekker en proefde eigenlijk zoals bij ons. De smaak van de roosjes en het roos van onder aan de taart kan ik moeilijk beschrijven. Oorspronkelijk dacht ik dat het marsepein was, maar dat kennen ze hier helemaal niet. Ik weet niet was het was, maar het bevatte veel kleurstof en smaakte zeer zoet. De roos op de vier uithoeken, vond ik persoonlijk niet zo  lekker. Toen, bericht van Daniël: ‘Lotte, happy birthday. As my home is a little bit far I couldn’t join u ceremony. See you tomorrow. Daniël.’ Alé, kon hij dat gisteren of vandaag niet zeggen? Ik heb hem twee keer geïnviteerd… Van Gebeyehu hoorde ik niets, dus op zich was het wel ‘fijn’ dat hij toch iets had gestuurd.

Op een bepaald moment ging Tesfay even weg en kwam hij terug met een grote kaart. Als je hem openvouwde werd hij nog wat groter.  Er stond een mooi Engels tekstje op. Ik vond het heel lief van hem! 3 kussen worden hier precies wel niet gegeven, ofwel durven ze dat misschien niet. Ik weet het niet.. Rond een uur of 22.00 hadden we echt wel ons buikje rond gegeten, hoewel er nog meer dan de helft over is, en gingen we naar boven. Ik bedankte hen nog eens, want zonder hen had ik daar mooi gezetenJ!

Terug op mijn kamer stuurde ik nog een berichtje naar Gebeyehu voor om hoe laat ik morgen klaar moet staan. Nu stuurde hij wel onmiddellijk terug. ‘Happy birthday! We will leave at 7.15am but maybe you’ll be working at the lab. See you at 7.15’. Oké, dat wordt weer fijn vroeg opstaan morgen! En leuk dat je laat weten dat je niet komtJ. Tja cultuurverschillen zeker?? Wat bij ons super onbeleefd of zelfs misschien een beetje beledigend zou zijn is hier helemaal anders. Dit is ook Afrika zekerJ?

Nu ga ik stilletjes slapen, want morgen wordt het weer vlug dag. Ik ben benieuwd of ze er morgen nog iets van zeggen…

Maar in ieder geval, voor ik het nog vergeet te zeggen: Bedankt allemaal voor de verjaardagswensen!!

Slaapwel x

25-07-2012 om 22:06 geschreven door Lotte Martens  

24-07-2012 om 20:48 geschreven door Lotte Martens  

We hadden vandaag om 8.30 op de universiteit afgesproken.  Dit is te laat om de gratis staff bus te pakken, dus ik nam voor de eerste keer een klein blauw busje, die je hier trouwens overal vindt. Het kost maar 1,5 birr om naar de universiteit te gaan, dus dat is geen geld. Het was wel eens grappig om in zo een busje te zitten. De busjes zijn super oud en kunnen totaal niet meer optrekken! Zeker de berg  op, was zeer moeilijk! Ik denk dat het maar 10 km/u reed. Het duurde dan ook veel langer dan verwacht, maar ik was gelukkig op tijd vertrokken.Je moet ook wat tijd incalculeren als je zo een busje neemt, want ze vertrekken pas als ze helemaal vol zijn. Gelukkig is dat ’s morgens geen probleem. Ik geen 2 minuten moeten wachten en weg waren we! Ik had gehoopt om nog een tasje ‘shai’ te gaan drinken, maar die tijd had ik niet meer toen ik op de campus aankwam. Gebeyehu had me al om 8.10 gestuurd dat hij aan het wachten was op mij. Ofwel is hij te laat ofwel veel te vroeg, maar echt op tijd heb ik hem nog niet gezien. Toen ik aankwam zat hij al in het labo. De deur was gelukkig open! Ik was blij dat we eindelijk konden beginnen! Maar wat bleek… Er was geen stroom. Al 2 dagen niet. Dus we konden ons labo niet uitvoeren. We moeten de  bodem stalen ovendroog maken, maar zonder elektriciteit kan de oven niet werken. We zetten wel alle potjes klaar en nummerde ze van 1 tot 200. We waren dus wel een uur bezig. Daarna gingen we naar een ander labo, aan de andere kant van de campus. Amai de ligging is hier toch allemaal vreemd en totaal niet praktisch. We moeten hier best veel wandelen. Van ons kantoor naar het labo is zeker 10 minuten wandelen. Van het ene labo naar het andere is nog eens 10 minuten wandelen.

Het andere labo was nieuw, maar het kon wel dringend een poetsbeurt gebruiken. Hier installeerde we een 60 tal potjes met filters. Voor elke filter moesten we een filterpapiertje plooien om zo dat ‘soil integrated samples’ te filteren. Hier zijn we ook wel even zoet mee geweest. Het filteren gaat wel langzaam om de 2 uur, gingen we terug om er terug wat water bij te kappen. In totaal moet er een halve liter gefilterd worden, dus dat duurt ongeveer anderhalve dag, afhankelijk van de hoeveelheid sediment dat er in zit weliswaar. Ondertussen was er nog altijd geen elektriciteit, dus we konden niets doen in het ander labo. Dan maar naar het kantoor, maar ook hier is al 2 dagen geen internet. Blijkbaar is er eergisteren een boom omgevallen waardoor er een aantal kabels kapot zijn. Om één of andere reden is dit nog altijd niet gemaakt en zit de universiteit dus zonder elektriciteit en internet.

Deze middag ging ik alleen eten, want Gebeyehu gaat zoals gewoonlijk ‘downtown’. Zo noemen ze dat hier. Ook als je een busje pakt moet je zeggen ‘downtown’ als je citycentre zegt kom je God weet waar uit. Ik zette me op een stoeltje onder een boom van het cafetaria. Het is daar mooi zitten en er zijn heel veel mooi vogels met prachtige kleurtjes! Ook zijn ze er heel tam, ze komen gewoon bij u op het tafeltje zitten, kijkend naar het brood. Toch weten ze dat ze niet aan het brood mogen komen! Maar een tafeltje onder een boom met al die prachtige vogels is eigenlijk geen goed plan. Tijdens het eten, splash een lekkere verse kak recht op mijn handpalm. Gelukkig niet in mijn eten of in mijn sprite of op mijn pas gewassen kleren, maar toch! Smakelijk is andersJ. Gelukkig had ik mijn rol wc papier (die ik hier altijd op zak heb) en ontsmettings handgel bij. Ik kon dus fijn verder eten. Daarna ging ik weer naar het lab, om te filters bij te vullen met water. Om 5 uur pakte Gebeyehu en ik de bus naar ‘downtown’. Op de bus nodigde ik hem en zijn vrouw en dochtertje uit om morgen een stukje taart te komen eten als het niet te laat voor zijn dochtertje is tenminste. Maar hij zei dat dat geen enkel probleem is dus ik ben benieuwd.

Deze avond ging ik met Silke en Erik nog eens naar het axum hotel en skypte ik met mama. Wat was het leuk om haar na 2 weken nog eens te zien! Fijn om te horen dat het eindelijk zo goed weer in België is geworden! Eten deden we vandaag in ‘Pizza Bella’ het restaurant in ons hotel. Amai ze hadden vandaag super veel pikante kruiden in mijn pasta gedaan! Ik heb een liter water moeten drinken!!  Daarna vroeg ik of het mogelijk was om morgen mensen uit te nodigen voor mijn verjaardag om 20.00u. Aangezien de Ethiopiërs best laat eten, en de zaak dus ook altijd redelijk vol zit, vroeg hij of 21.00 u ook gaat. Dus morgen om 21.00 wordt de taart gegeten en de kaarsjes uitgeblazen! Ik hoop dat dat niet te laat is voor het dochtertje van Gebeyehu…

Morgen moet ik weer om 8.00 in het labo staan om hopelijk het bodemvocht te kunnen meten! Ik mocht van Gebeyehu ook wat later komen als ik wou, maarja waarom zou ik later komen? Je kan hier toch niet uitslapen en om dan alleen op mijn kamer te blijven zitten heeft ook geen zin. Ik ga misschien wel vragen of ik tegen 16.00 (mijn tijd) door mag zodat ik op mijn gemak mijn taart  kan gaan halen. En dan misschien nog even naar het axum hotel gaan om even op skype te komen om daarna nog een frisse douche te pakken!

24-07-2012 om 20:44 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag had ik een rustig dagje. Ik sliep uit tot 8.00 (amai wat deed dat deugd). Jammer genoeg had ik wel een slechte nacht achter de rug, dus het ‘uitslapen’ heeft geen voelbaar verschil gegeven. Toch was het leuk wetende dat ik kon blijven liggen tot wanner ik wouJ. Ik besloot toch maar op tijd op te staan zodat ik mijn was kon doen. Ik had geen idee hoe lang dat zou duren. Uiteindelijk ben ik toch een vol uur bezig geweest met mijn handwas! De was kon ik doen op het dak van ons hotel. Daar stonden 2 grote kommen om te wassen. Ze zeiden dat ik het regenwater uit de blauwe ton moest gebruiken om te wassen. De hardheid en het zoutgehalte van het kraantjeswater zou niet goed zijn voor de kleren. Dus dat deed ik maar. Het leek op het eerste zicht heel vuil water, maar wanneer ik het in mijn kom kapte viel het heel goed mee. Het zonnetje scheen leuk, dus ik had het daar wel goed op het dak. Hoewel ik niet veel kleren bij had, hing de wasdraad toch goed vol! Het werd dan ook hoog tijd dat ik eindelijk de was kon doen, want ik had echt niets meer om aan te doen!

Na het wassen, vroeg ik aan Tesfay (van het hotel) wat de mensen hier, in Ethiopië, doen voor hun verjaardag. Hij zei dat de meeste een taart bestellen met daarop kaarsen met het getal dat ze worden. Eigenlijk hetzelfde als bij ons dus. Ik vroeg dan maar waar ik zo een taart kon vinden. Want eerlijk gezegd  heb ik hier nog nergens een bakker gezien! Hij ging me het tonen. We gingen dus samen op pad. Het was een kleine 10 minuutjes wandelen. Ik zou het zelf nooit gevonden hebben! Het was in een hoog gebouw op het tweede verdiep. Amai er stonden allemaal lekkere cake’jes! We bestelden samen de taart. Ik ben eens benieuwd hoe dat hij er woensdag uit gaat zien en hoe hij gaat smaken! Ze gaan er in ieder geval ‘Happy birthday to Lotte, 22 years’ op schrijven’. In totaal kostte hij 350 birr (16 euro), dus wel redelijk veel voor hier! Maar naar het schijnt heeft ons Tine wat geld gestort voor mijn verjaardag, dus bedankt zusJ! Ik zal er zeker een foto van trekken! Met wie ik hem ga opeten weet ik wel nog nietJ. Ik moet woensdag weer naar May Leba, maar daarna zien we nog wel.

Tesfay tracteerde me er ook op een tasje cappucino! Het leek wel meer op gewoon opgestoomde melk, maar het was heel lekker! Ik zei dat ik wel zou betalen, maar dat wilde hij niet. Op de terugweg, kreeg ik ook weer een cactusfruit van hem. Zo krijg ik toch mijn vitaminetjes binnen deze weekJ! Vlakbij het hotel is er een klein winkeltje waar ik de kaarsen kan kopen. Ze hadden geen 2’s meer, dus die moet ik morgen nog gaan halen. Het ziet er dus naar uit dat ik mijn verjaardag toch een beetje kan vieren hier!

Terug aangekomen in het hotel, kwam ik Silke tegen. Ze is een studente geologie aan de U Gent, maar is afkomstig van Kaulille. Een Limburgse dusJ! Ze moet helaas door de week wel in een klein dorpje verblijven, maar in de weekends komt ze terug naar Mekelle. Dus daar kijk ik al naar uit. Omdat het haar eerste dag hier is, blijft ze deze nacht nog hier slapen. Jammer dat ze er dus niet zal zijn op mijn verjaardag. Ze vroeg of we samen naar het Axum hotel konden gaan voor internet. Voor mij was dat goed, dan ik nog eens skypen met Karel!

Ik ging voor de zekerheid mijn was toch maar af halen, voor het geval dat het ging regenen en hopend dat hij al reeds droog zou zijn. Ik kwam boven en wat zag ik. De poetsvrouw had laken gewassen en ze hingen  allemaal voor mijn kleren, ze waren dus nog altijd kledder nat omdat ze geen zonlicht kregen. Ik  nam alles maar af en installeerde een eigen waslijn in mijn kamer!( Ik was gelukkig goed voorzien: touw, ductape, schaar, goedzakmes, wasknijpers). Dat was niet zo makkelijk want er zijn weinig aanknopings punten om een touw aan vast te binden, maar ik heb toch wat kunne fixen.

Daarna wandelde we samen naar het Axum hotel en skypte ik er met Karel! Dat was nog eens leuk! We hadden ook geluk, want de code van het hotel was sinds vorige week veranderd. Maar Emal had zaterdag een code op een tafeltje zien liggen en dat was toevallig de code van nu. Dus nu kan ik er weer 2 weken op. Daarna zien wel wel weer! Na het skypen gingen we samen iets eten in een traditioneel restaurant. Het was weer heel leuk ingericht! Ja jongens, ik weet niet meer naar welk restaurantje ik jullie ga moeten meenemen! Ze zijn allemaal leuk en toch net iets anders! Ze kwamen er langs met precies een thee-kan en zeep. We moesten onze handen boven een schoteltje houden om ze te wassen terwijl zij water en zeep over ons kapte. Ik had dat gisteren in een ander restaurant voor de eerste keer moeten doen. En hier was het weer, maar deze keer met lekker warm water! Daarna bestelde we iets nieuws om te eten. Silke kan Amharrs lezen. Ze heeft enkele Ethiopische studenten bij haar op kot zitten dus ze kent ook heel wat soorten sausjes voor de injerra. Dat is dus heel handig! We bestelde iets met kip, maar er zat maar één mini stukje kip in, grappig. Voor de rest was het een heel pikant sausje. Maar dat heeft mijn neus wel terug wat open gemaaktJ! Daarna pakten we samen de bus naar universiteit. Zij zou haar terreinwerk vast leggen en ik zou in het labo moeten werken. Ik had om 14.00 afgesproken met Gebeyehu.

Mijn blog vandaag heb ik op de universiteit getypt want om 15.00 was er nog altijd geen Gebeyehu te zien. Om 16.00 ook nog niet. Daniel, het hoofd van het WAREP-project, vroeg of we samen een tasje thee gingen drinken. Ik ging dus maar mee. Het was gezellig en ik vertelde hem van de taart die ik deze morgen had besteld. Hij zei dat ik voor 350 birr wel een grote taart ga krijgen met enkele lagen. Ik ben dus nog harder benieuwdJ! Ik had gezegd dat een taart voor 5 personen wel genoeg zal zijn, maar als ik hem zo hoor, moet ik precies snel nog wat nieuwe vrienden maken, hahaJ! Ik zei dat hij woensdag zeker een stuk mocht komen eten en dat vond hij wel fijn. Maarja ik ben eens benieuwd of Gebeyehu en hij wel effectief gaan komen….

Toen we terug kwamen van onze tasje ‘shai’ was Gebeyehu aangekomen (16.20). Hij zei dat hij de hele voormiddag op het labo had zitten wachten op de man van de sleutel, maar zonder resultaat. Hij had hem een aantal keer getelefoneerd. De eerste keer zei hij dat hij binnen 20 minuten daar zou zijn en de andere latere telefoontjes heeft hij gewoon genegeerd. Hij was dus niet komen opdagen. We liepen dus samen naar het labo, op de hoop dat het nu wel open zou zijn! Het was helemaal aan de andere kant van de campus en zoals ik ondertussen wel had verwacht, was het labo nog steeds op slot. Dus sorry papa, ik kan nog steeds niets vertellen over het labo onderzoek. Het zal HOPELIJK voor morgen zijn! Gebeyehu vond het zelf ook heel vervelend, want hij had vandaag ook niets anders gedaan als gewacht. Ik vroeg waarom hij geen sleutel van het labo kreeg, maar dat ging gewoon niet zei hij. Een reden was er volgens mij nietJ! Ik heb vandaag dus weinig nuttigs gedaan. Maar zo een rustig dagje was nog wel eens fijn! Deze avond ga ik samen met Erik en Silke een nieuw restaurantje proberen. En morgen kan ik je hopelijk meer vertellen over mijn labo ‘avontuur’ (als het doorgaat tenminsteJ)!

Doei x

23-07-2012 om 15:59 geschreven door Lotte Martens  

Hallo!

Deze morgen liep de wekker weer veel te vroeg af (6.15) om naar May Leba te gaan. Maarja, niet nadenken en gewoon op staan! Aangezien ik en mijn maag het ontbijt hier even beu zijn, besloot ik om een winkeltje te zoeken waar ik een stukje brood en een paar bananen kon kopen! Dit is echter niet zo gemakkelijk om half 7 ’s morgens. De eet cafétjes zijn open, maar de shops in de buurt waren allemaal gesloten. Gelukkig hielp de vriend van ‘Tesfay’, die hier ook op hotel verblijft, me met zoeken. Hij wist een winkeltje zijn op 5 minuutjes wandelen. Toen we aankwamen was het gesloten. Ik dacht nee, nu moet ik toch weer ei of bonen eten. Want zonder eten kan ik echt niet May leba vertrekken. Maar na even wachten en op het raam te kloppen, kwam de eigenaar plots aangewandeld. Super! De bananen met brood hebben me echt gesmaakt!

In May leba hebben we weer veel moeten wandelen. We moesten stalen nemen van elke plot. Dus ik was weer bek afJ. Om 13.00 hadden we alle stalen genomen. Ik was blij! Ik dacht joepie nu heb ik toch nog iets aan mijn zondagnamiddag! Maar te vroeg gejuichd. In één van de plastieke trench zaten veel gaatjes waardoor er heel veel water onder zat. We moesten deze dus herstellen. Het was een hele karwei, maar vooral voor de mannen. Ik kon weinig doen, dus keek van aan de kant en trok enkele foto’s. Maar amai die mannen kunnen soms toch traag werken! Ze hebben er 2 uur over gedaan!

Vandaag geen zwerm bijen, maar een heleboel andere insecten. Er kwamen ineens super veel kleine beestjes aangevlogen (het lijkt op van die grote muggen die je bij ons hebt). Deze komen blijkbaar alleen voor tijdens het regen seizoen. Ik kon de naam niet zo goed verstaan maar het was iets met ‘May’, wat ‘water’ betekent. De beestje doen niemand kwaad, dus ik mocht geen schrik hebben! Maar ze vlogen de hele tijd tegen u aan en bleven soms aan u  kleren hangen! Ik ben benieuwd wat hier de komende dagen nog komt aangevlogenJ.

Na het herstellen  van de plastiek wou gebeyehu nog de boundaries van enkele andere plots herstellen. Dus het was weer 17.00 toen ik terug op hotel aankwam. Ik keek uit naar een lekkere warme douche.  Maar helaas weer koud water. Ochja het deed deugd om mij weer wat te verfrissen, want ik zag er niet uit! Check maar op de foto J.

Ik ben vandaag wel weer super schatige kindjes tegen gekomen. Ik was op een site, waarvan ik de familie nog niet gezien had, maar deze had nog kleine kinderen. Een meisje van 5 jaar droeg haar neefje van 1 jaar op haar rug. Vandaag had ik goed gegokt, ik zat knal op de leeftijd! Ik leer het nogJ. Het meisje was precies eerst wat bang en keek me vies aan, maar daarna wou ze de hele tijd helpen. Ze pakte de zakjes met grond aan en hield ze vast.

Morgen gaan we werken in het labo. Ik ben eens benieuwd hoe het labo er hier uitziet! Ik heb gelukkig wel in de voormiddag vrij gekregenJ.Dat gaat eens deugd doen! Ik vroeg aan Gebeyehu of het mogelijk was dat ik een uur later naar de unief zou gaan, zodat ik eindelijk mijn kleren eens kon wassen. Amai mijn kleren zijn echt vuil van de modder en ze beginnen ook wel een beetje te stinkenJ. Dus ik moet ze dringend wassen! Hij zei dat hij alles wel zou klaar zetten in de voormiddag en dat ik dan pas tegen de middag moet komen. Dus dan kan ik morgen hopelijk eens een beetje uitslapen en de was doen!

Dat was het weer...

22-07-2012 om 19:03 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag heb ik niet veel te vertellen, want ik heb weer een dagje op de unief gezeten. Normaal gezien zouden we vandaag in het labo werken, maar de eigenaars van het labo (die dus blijkbaar enkel te sleutel hebben) kwamen pas aan tegen 14.30. Dus te laat om er nog aan te beginnen. Aangezien maandag en dinsdag de auto, die ons altijd  naar Mekelle vervoerd, bezet is, gaan we morgen naar May Leba. Een vrij weekend zit er dus niet in J! Maandag en dinsdag werken we, als alles gaat zo als gepland tenminste, in het labo.

Dus vandaag wat tijd voor enkele wist je datjesJ!

Wist je dat…

-          … de Ethiopiërs nu in het jaar 2004 leven?

-          … de Ethiopiërs een andere tijd hebben? Hun tijd is 6 uur vroeger dan de onze. Hun leefritme/patroon is hetzelfde maar wanneer het voor ons 18.00 is, is het voor hun gewoon 14.00.

-          … de Ethiopiërs op 11 september nieuwjaar vieren? Jammer voor Koen wisten we dit te laat. Hij vliegt op die dag net terug naar België…

-          … de Ethiopiërs veel religieuze feestdagen hebben? Een reden om niet te moeten werken op het veld J

-          … de Ethiopiërs veel vlees, bonen en eieren eten?! Zelfs ’s morgens!

-          … de Ethiopiërs veel suiker in hun thee en koffie doen omdat hun dagelijks eten heel weinig suiker bevat? Fruit, groenten en/of  tussendoortjes wordt hier amper gegeten.

-          … de Ethiopiërs geen wc-papier gebruiken? Bij de chiquere wc’s hangt een spuitslang waarmee je je poep kan afspuiten. Op andere plaatsen staat meestal een emmer water, waarmee ze met hun hand wat water kunnen pakken om hun poep mee af te kuisen.

-          … enkel de rijkere/chiquere Ethiopiërs hun tanden poetsen met een tandenborstel? Andere gebruiken takjes van de Nime (ofzo iets) boom. Ze geloven dat deze takjes de bacterïen op hun tanden doden.

-          … dat ze limoen in hun water doen omdat ze geloven dat dat de bacteriën dood maakt?

-          … veel mensen hier ‘Tesfay’ heten, wat ‘hoop’ betekend?

-          … je hier overal kinderen ziet op straat met een bakje om je schoenen te poetsen voor 1 tot 3 birr afhankelijk van de hoeveelheid producten dat je wil?

-          … het enige winkel artikel, dat ik nu toe tegen kwam, wat duurder is dan in België WC-papier is? Een halve euro per rol!

-          … je hier elke avond (tijdens het regenseizoen) onweers met prachtige bliksems ziet!

-          … de elektriciteitskabels, die bij ons hoog in de lucht hangen, hier soms op ooghoogte liggen? Levensgevaarlijk!

-          … de stoep hier heel hoog is? Een halve meter, dus zeer moeilijk voor de mensen die slecht te been zijn!

-          … Koen en Karel binnen 19 dagen ‘al’ hier zijn?

-          … ik daar enorm hard naar uitkijk!!!

21-07-2012 om 17:56 geschreven door Lotte Martens  

Aangezien het al weer vrijdag is (jaja, ik ben al bijna 2 weken hier (al lijkt het stiekem toch al veel langerJ) ) gingen we vandaag weer naar May Leba. We vertrokken deze keer om 8 uur. Ik was blij dat ik ‘een beetje’ langer kon slapen want ik voelde me gisteren niet zo heel goed. Ik had heel veel keelpijn en ’s avond ook hoofdpijn. Maar vandaag ging het gelukkig al veel beter!

Het was vandaag geen zware dag! Bij onze aankomst in May Leba installeerde we de eerste ‘rain gauge’. De foto’s op facebook (die ik er hopelijk straks kan opzetten) zullen je een beter beeld geven over wat het precies is. Er worden in totaal 3 ‘rain gauges’ geïnstalleerd op drie verschillende hellingen met een ander aspect. Het nut van dit ‘toestel’ is dat het een digitale data analoger heeft, waarmee de regen intensiteit kan gemeten worden. Aangezien de plots verspreid liggen en er in totaal maar 3 rain gauges zijn, heeft dus niet elke site zulke metingen. Maar dit kunnen we oplossen door een interpolatie te maken. Elke site heeft wel een regenmeter, waarop de hoeveelheid neerslag (in mm) kan afgelezen worden.  Voorlopig werkt er nog maar één data analoger. Wat precies het probleem was, weet ik niet. Maar ik hoop dat het snel opgelost geraakt, want deze info is wel belangrijk! Het was niet zo gemakkelijk om het toestel waterpas te zetten. Maar met wat platte stenen (die er daar in overvloed zijn), konden het toestel  ondersteunen en  waterpas zetten.

 Aangekomen op de volgende site, was er precies een groot probleem. De eigenaar van die plots was ruzie aan het maken met de man die eigenlijk de lokale baas is van heel het project. Die laatse man moet alles  in de gaten houden en alles in goede banen leiden. Ook schrijft hij elke dag de metingen op. Ik kon er natuurlijk niets van verstaan, maar aan het geroep, de boze blikken en aan de gebaren te zien waren ze allebei echt boosJ! Het probleem was nu dat er gaatjes in het plastiek zaten waardoor er water onder de plastiek was terecht gekomen. De lokale eigenaar was boos op de boer omdat de boer geen zorg droeg voor de plots. En de boer beweerde dat hij er niets aan kon doen want zijn emmers scherpe  hadden scherpe kanten en hij  had niets beters.  Ze hebben daar zeker een kwartier ruzie over zitten maken. En daarna was precies alles plots opgelost.

Grappig was dat de boer zich schuldig voelde omdat dat Gebeyehu en ik hen  hadden zien ruzie maken. Hij stuurde dus iemand weg om een hele emmer cactusfruit te gaan halen om het goed te maken met onsJ. Ik was eigenlijk niet zo blij met zijn voorstel, wat niet wil zeggen dat het wel lief van hem was. Maar ik had het zondag al eens gegeten en ik was er niet zo weg van. Ik kan de smaak moeilijk beschrijven, maar er zitten ontzettend veel pitten in. Flink als ik was, heb ik er toch 2 opgeten.  Maar wanneer we het cactus fruit aan het eten waren, kwam er ineens een hele zwerm bijen aangevlogen. Ongelooflijk veel! Echt honderden! Ik wist eerst niet wat het was, maar zag ineens iedereen klein gebukt weglopen. En ik er dus maar achter aanJ. Ze vlogen gelukkig over mijn hoofd weg, toen ik gebukt bleef zitten. De andere mensen liepen er plots achteraan, zwaaiend met hun sjaals, truien enz. Ik wist niet waarom dat ze dat deden. Ik zou denken : zijt blij dat ze voorbij zijn en dat ze niemand gestoken hebben. Maar Gebeyehy zei, dat ze de beien proberen te vangen zodat ze honing kunnen maken. Wat leek op weerstand tegen de hele bijen kolonie, was dus eigenlijk een poging tot hun vangstJ! Ik weet niet hoe het afgelopen is, want ik heb ze daarna niet meer gezien. Ik zal het nog wel horenJ!

Ook meetten we vandaag voor de eerste keer de vegetatie cover. Een beetje een natte vinger methode als je het mij vraagt. Aan beide kanten van elke plot wordt een lange meter gelegd. Om de halve meter kijkt iemand of er op die plaats vegetatie (een plantje), een steen of bodem is. Ik moest dan telkens een kruisje zetten bij wat het was en op die manier berekenen we achter het percentage.   Dit deden we maar voor één site en toen was het alweer 14.00 uur en begon het te druppelen. We vertrokken toen alweer naar Mekelle. Misschien gaan we morgen terug om stalen te nemen voor de bodem vochbaarheid te meten. Dit moeten we zo snel mogelijk voor alle plots doen en het mag zeker niet beginnen regenen (anders zijn sommige stalen vochtiger dan anderen) dus we moeten heel vroeg vertrekken. Gebeyehu ging me nog weten hoe laat, ik ben benieuwd.

Ik was dus al vrij vroeg terug in Mekelle en ging mijn 3G stick (voor internet) terug herladen. Amai er zat een hele rij en sloot me er dus bij aan. Op een bepaal d moment kwam er iemand langs en ik vroeg of ik eigenlijk aan de juiste rij zat, want dat leek zo niet! Ik zat inderdaad fout, ik moest helemaal niet meer terug in het telecom gebouw zijn. Dat is enkel voor u sim –kaart aan te maken. Geld er opzetten kan je overal in de stad kopen. Het is eigenlijk hetzelfde principe als voor u gsm. Maar ik wist niet hoe ik dat voor mijn 3G stick moest doen. De vorige keer had een man iets op zijn computer getypt en het was oké! De man was gelukkig heel vriendelijk en geduldig. Ik mocht met hem mee komen naar een apart lokaaltje waar ik zo een herlaadkaart kon kopen en legde mij daar alles uit! Een andere man schreef alles op een papiertje zodat ik het nog weet voor de volgende keer! Ook kreeg ik zijn business kaartje voor als er de volgende keer iets is, dan mocht ik naar hem vragen! Grappig wel hoeveel mensen hier  trouwens Tesfay (‘hoop’) noemen. Ik ken er al 3J!

 Vandaag staat er niet meer veel op de planning. Ik ga met Emal en Erik nog eens naar echt traditioneel restaurant.  En daarna maar weer op tijd slapen!

Gisteren kreeg ik trouwens ook een berichtje van Silke (studente geologe van U Gent) dat ze in Addis was aangekomen en dat ze waarschijlijk zondag in Mekelle zal zijn. Jammer genoeg verblijft ze door de week in een klein dorpje, maar normaal gezien komt ze elk weekend wel in Mekelle slapen. Ik kijk er al naar uitJ!

20-07-2012 om 17:12 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag kwam er een grappige jongen mee helpen. Hij was donkerder van kleur in vergelijking met de andere Ethiopische mensen. Hij zag er eigenlijk uit als een echt zwarte piet van Sinterklaas =) ! Hij kon helemaal niet goed Engels, maar wat hij kende zei hij de hele tijd. Hij heeft me wel 10 keer gevraagd ‘Where are you from’ en ‘what is your name’. Soms zei hij uit het niets ‘arms, ‘head’, ‘washing cloths’. Alles wat hij op school had geleerd moest hij kunnen zeggen =). Gebeyehu maakte veel grapjes dus het werken vandaag ging goed en was leuk!

Op een bepaald moment sloeg Gebeyehu’s humeur weer helemaal om. Ik vroeg twee dingen en hij negeerde me en liep gewoon weg. Ik wist niet wat ik fout had gedaan?! Even later kwam hij terug en zei dat hij boos was op deze boer. Hij onderhield zijn plots helemaal niet goed. Hij had met ploegen alle ‘boundaries’ kapot gemaakt en niet eens hersteld. De mensen hier krijgen 15 birr per kubeke m water. Door zijn ‘boundaries’ niet te herstellen komt er meer water in de trench en zijn de metingen ook niet representatief met de rest. Hij zei dat de boer enkel maar geld wil. Maar deze keer ging hij niks krijgen ze:)! Nadien kwam hij gelukkig toch weer terug op mijn vragen en had ik  dus gelukkig niets mis gedaan:)! We herstelden dus zelf alle ‘boundaries’ een hele karwei. Ik was zelf bijna zwart van het zand=)! Tegen een uur of 2 zagen we de donkere lucht aankomen en hoorde we het donderen in de verte! We moesten dus goed doordoen. We waren bijna klaar tot Gebeyehu plots zei: ‘Lotte we moeten onmiddellijk vertrekken of we worden heeel nat!’. De lokale helpers moesten nog even doordoen (amai wat een werkers trouwens, chapeau!) en wij vertrokken richting de auto wat nog een heel eindje was. Maar… tevergeefs. De wolken kwamen echt razend snel dichterbij en de wind stak fel op! Onze helpers waren klaar en kwamen ook aangelopen. Ineens begon het heel hard te regen! Iedereen liep razendsnel de berg op! En ik ocharm, met mijn slechte conditie, kon helemaal niet volgen. (Ik denk) de baas van het dorp bleef bij mij om me wat tegen de regen te beschermen. Ik had dus ook helemaal geen tijd meer gehad om mijn regenjas, die helemaal vanonder is mijn rugzak zat te pakken, dus ik werd kledder nat! Amai ik heb echt afgezien op dat moment. De bodem is daar heel kleiig (‘vertisols’ genaamd) dus als er regen op valt wordt dat ene ‘dretch’. Er hing wel 5 kg (even overdrijven, maar in ieder geval super veel) modder onder mijn schoenen en daarmee moest ik de berg oplopen. Ik dacht dat ik ging neervallen. Je had me moeten hijgen, ik kon het totaal niet aan en de andere zag ik lopen in de verte=). Karel ik vrees dat ik geen caloriën heb verbrand, want ik zat sowieso in mijn anaerobe zone=)! Gelukkig kwamen we een klein hutje tegen onderweg, waar we even konden schuilen, wat was ik blij! Ik had ocharm maar 1 banaan en een stukje brood op (en dat om 8.00). Na een kwartiertje schuilen hield de regen op en wandelden we verder, ik was nog steeds stik kapot, maar gelukkig moesten we nu niet meer lopen!

Trouwens: even nog iets om te laten zien hoe hard de regenbui van vrijdag wel niet was! Ik hoorde vandaag dat er 3 koeien zijn meegenomen door de regen/sterke runoff, dus helaas voor de boer waren ze dood…

Het was een lange vermoeiende dag, dus vandaag kruip ik er op tijd in! Het is trouwens ook nog wennen, want om 7 uur is het hier donker. Het lijkt dan al of het heel laat is, terwijl dat absoluut niet zo is, dus dat maakt je ook meer moe! Morgen ga ik weer een dagje naar de universiteit zoals dinsdag. Waarschijnlijk gaat dat elke dinsdag en donderdag zo zijn. Ik heb daar een mooi bureauke met internet wat ideaal is om nog papers op te zoeken. Een mens is toch niets meer zonder internet, dat besef ik hier al te goed. De universiteit van Mekelle is heel mooi en heel groot, amai! Elke dag rijden er ook pendelbussen voor de staff die gratis zijn, dus dat is wel handig!

18-07-2012 om 20:19 geschreven door Lotte Martens  

Deze morgen begonnen mijn eerste kleine ergenissen! Normaal vertrokken we tegen 7.30 naar May Leba, dus ik stond netjes om 6.30 op om mij aan te kleden en een stevig ontbijt te gaan nemen (want ik moet er altijd tot 15.00 à 16.00 tegen kunnen). Maar om 6.50 kreeg ik bericht van Gebeyehu: ‘Lotte, huge rain in May Leba yesterday. We may leave even earlier, get ready soon!’ Oké dat klonk wel dringend dacht ik. Ik was gelukkig al helemaal klaar en wandelde naar Classic café, waar ze mij altijd komen ophalen. Er was nog geen Toyata cheep te zien dus ik besloot maar een ‘shai’ te drinken zodat ik toch wat suikers binnen had. Maar tijd voor ontbijt was er volgens het bericht niet meer. Een kwartier later nog altijd geen Gebeyehu te zien! Ik wist niet wat ik moest doen, toch ontbijt bestellen of niet? Het zou weer typisch zijn dat ze 2 minuten na mijn bestelling arriveerden, dus ik besloot het toch maar niet te doen. Maar ik had het beter wel gedaan! Iets na half 8 waren ze daar (dus de normale afgesproken tijd) en ik  had niets gegeten… Ik vroeg dus of het mogelijk was om langs een winkeltje te stoppen voor een paar bananen en een stuk brood te kopen, maar hij was plots wat onvriendelijk. Hij vroeg ‘waarom heb je niet ontbeten? Classic café gaat al om 6.30 open!’. Nja ik zat er op tijd maar je stuurde dat ik heel dringend moest klaar staan :). Hij reageerde niet meer, maar stopte gelukkig wel aan een winkelke. Ik was heel blij met wat eten in mijn maag, want ik voel me sinds gisteren niet zo goed. Tine, je pilletjes om de darmflora te herstellen willen maar niet helpen…

Aangekomen in May Leba was het lokale volk druk in de weer. Het had er gisteren inderdaad heel fel geregend. De trenches waren bijna helemaal gevuld met water. Er zijn mensen aangesteld om de water diepte onmiddellijk na de regenbui  te meten, maar ook’s morgens opnieuw (om een idee te hebben van de evaporatie). Dat was dus al reeds gebeurd en nu waren ze volop in de weer om de trenches leeg te maken met emmertjes. Ik dacht eigenlijk eerst dat ik dat zou moeten doen, maar dat is dus niet. Daar ben ik wel blij om want er lagen soms vieze beesten in :) . Ook veel ratten vind je er in terug. Er was gisteren avond naar het schijnt een hond in de trench gesprongen om een rat te vangen, maar hij verdronk zelf, stom beest :) !  We bezochten verschillende sites en keken of alles nog in orde was. Eigenlijk hebben wij gewoon een deligerende functie :)  ! Soms moesten we de ‘boundaries’ terug maken want die kunnen wel eens kapot gemaakt worden door de regen.  We wandelden dus veel! Ook namen we op elke site ‘depth integrated soil samples’ deze gaan we zaterdag in het labo analyseren.

Op een bepaald moment merkte ik wat op. Ik weet niet of jullie het al op de foto’s hebben gezien, maar na elke plastieke trench ligt een hoopje zand. Ik vroeg aan Gebeyehu waarom dat was. Want uiteindelijk komt er ook runoff  en sediment van deze heuveltjes in de trench, wat de metingen eigenlijk overschat. Hij negeerde mij een beetje en zei dat het water er langs af kon stromen. Ik zei dat die kans toch wel heel klein is :) . Na 5 minuten kwam hij terug en zei dat ik wel gelijk kon hebben. Was leuk dat ze naar me luisterderde:). Maar ik heb door dat te zeggen wel een hoop werk op onze schouders gehaald. Met een bijl moesten we de grond los maken,schupten we greppeltjes en legden we terug stenen op de plastieke trench zodat het water er langs af kan stromen. Dit moesten we dus overal doen :) ! Ik vraag me eigenlijk nog steeds af hoe effectief ons werk is geweest, want ik gok dat we volgende week weer het zelfde probleem gaan hebben, maarja dat zien we nog wel.

Trouwens zus, die handdoen van Louis Widmer zijn echt geweldig! Die wegen niets, drogen goed af en drogen zelf super snel. Na een half uur is die al terug droog!

Na  mijn late lunch ging ik naar het axum hotel! Een chique hotel waar onze profs  meestal verblijven. Emal vertelde  gisteren dat hij de code van het internet had gekregen van zijn prof (die er  vorige week verbleef) Hij gaat er altijd naar toe om te skypen met zijn vriendin of ouders. Hij zei dat het geen probleem was om te skypen. Zeker als ‘forenji’ mag je hier precies alles! Bij de bank, bij de inkom van het hotel, bij andere belangrijke plaatsen checken ze u met zo’n machine wat ze ook bij de luchthaven hebben, maar als blanke mag je altijd gewoon door wandelen, dus dat is heel gemakkelijk:)! Ik ging dus gisteren voor de eerste keer mee naar het axum hotel. Het internet ging er heel goed! Ik kon eindelijk mijn foto’s uploaden en er een beetje commentaar bij geven. Het nadeel aan de blog is dat het niet gemakkelijk is om foto’s up te loaden! Je moet ze allemaal één per één selecteren, dus ik zette ze maar op facebook. Maar hier is de link: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4351375910477.2184452.1470006273&type=1

  Ook skypte ik voor de eerste keer met Koen en Nele, fijn om nog eens bekende gezichten te zien! Ik ging vandaag dus terug maar het internet lag al een hele dag plat, niemand wist waar het aanlag, dus helaas. Ik ontmoette er een man van Rwanda die heel zijn werk aan mij heeft uitgelegd. Vriendelijke man! Na er een thee’tje te hebben gedronken ging ik terug naar mijn hotel om mijn verslag te typen en het dan maar via mijn betalende 3G stick te posten!:)

Eten ga ik niet meer doen denk ik, het eten van 4uur heeft mijn maag goed gevuld. Ik denk dat ik het deze avond gewoon bij een sultana koekje houd! Deze avond heb ik afgesproken met Emal en Erik om eens naar een bar te gaan. De eigenaar van het hotel van Emal ging ons iets laten zien, ik ben benieuwd! Gisteren was ik voor de eerste keer al met Emal naar een kleine Ethiopische pub geweest. Grappig om eens te zien. En de Ethiopische muziek is wel anders dan ik had verwacht! Totaal niet de Afrikaanse muziek waar op wij danste Annabel:). Hier zit overal een zware bass op en zoals ik al op tv gezien heb bewegen ze hier enkel veel met hun schouders, iets speciaals! Ik hoop dat ik snel eens echte danseressen in het echt zie, want daar ben ik wel benieuwd naar. Misschien deze avond en dan lezen jullie het nog wel:)! Tot de volgende! x

16-07-2012 om 18:26 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag ben ik weer terug naar mijn studie gebied (May Leba catchment) geweest. We vertrokken later als anders, dus dat was eens fijn. Om 9.00 kwamen ze mij halen. Ook Emal (de Waalse geoloog) kwam weer mee, want hij moest nog enkele outcrops gaan bekijken! We zaten dus te wachten op Gebeyehu en de chauffeur. Toen ze er waren, zetten ze zich er even bij om nog een tasje koffie (‘buna’) en thee (‘shai’) te drinken. Zoals gewoonlijk kwamen ze weer langs met kraslotjes. Dat heb ik (denk ik)  nog niet gezegd. Ongelooflijk hoeveel lotjes er op straat/café verkocht worden! Ook de verkopers (jong en oud) vind je overal terug! Ik vraag me eigenlijk af of er wel veel gewonnen wordt… Je kan voor de gekste dingen een lotje kopen. Je hebt lotjes voor bv. Een toyota cheep te winnen, maar bv ook om een huis in Amerika te winnenJ! Onze chauffeur  koopt dat echt veel. Deze morgen zag ik het hem voor de eerste keer doen. Deze keer was het een lotje om gewoon geld te winnen. Zoals je er bij ons veel hebt! Het leek op oxo, (er stonden allemaal ‘o’ en ‘x’) maar in plaats van OXO te hebben, moet je drie X’en op dezelfde rij hebben. Als je dat hebt, win je het bedrag wat er staat! Hij kocht er twee en won 1 birrJ (een lotje kost ook 1 birr). Gebeyehu wou natuurlijk niet onderdoen en kocht er  3 maar won niets. Toen kocht de taxi chauffeur er weer twee, maar ook weer geen geluk. Emal kocht er ook één en won één birr. Ik heb me deze keer goed kunnen inhouden en kocht niets:)! Ale tegen een uur of half 10 vertrokken we dan eindelijk naar May Leba.

Onderweg naar daar zag ik mijn eerste hygiëna! Een dode weliswaar! Onze chauffeur stopte en liet ons uitstappen om een foto te trekken. Het was een jonge hygiëna  die doodgereden was, zeiden ze me. Daarna reden we verder. Vandaag was het een leuke dag. Eindelijk kreeg ik fatsoenlijke uitleg over wat er precies gemeten wordt, wie dat doet en hoe dat wordt gedaan. Tot nu toe was alles maar vaag. Ik had in het weekend ook al 2 keer met Gebeyehu proberen af te spreken om eens samen te zitten en te overlopen hoe we het precies gaan aanpakken, maar telkens zonder resultaat. Vandaag gaf ik hij eindelijk de uitleg en werd het meer duidelijk voor mij! Hij gaf de grote lijnen en nu is het aan ons (Gebeyehu zelf, mij en een andere master student van Ethiopië) om zelf met voorstellen te komen over de preciese aanpak. Dus vanaf nu kan het echte werk beginnen en kan er vooral eerst veel gelezen worden! Vandaag namen we de eerste bodemstalen om het nutrient gehalte te meten. Dit wordt enkel gedaan voor de plots onder cropland. Voor de rest herstelde we nog wat gaatjes in de plastieke trenches en dat was het weer. Er is nog steeds geen regen gevallen in May Leba. Hoewel ik al zeer harde regens/hagel/onweers heb gezien is het er nog steeds droog gebleven. Er heerst een speciaal micro klimaat. Dus metingen van de runoff zijn nog niet uitgevoerd kunnen worden. Ook kwam ik vandaag de week planning te weten. We gaan vanaf nu elke maandag, woensdag en vrijdag naar May Leba en in het weekend (zaterdag en zondag) moeten we de stalen in het lab analyseren. De overige dagen kan ik in de universiteit werken of in mijn hotel. Er zal dan vooral veel gelezen worden! Papa ik heb trouwens gevraagd of ze het veld bemesten:) en dat wordt gedaan, maar ik kon de naam moeilijk verstaan. Maar ik zal de volgende keer vragen of  hij het wil opgeschreven. Toen ik vertelde dat jij bemestingsadvies geeft aan de boeren in België was hij wel heel geïnteresseerd:)!

 Tegen 4 uur waren we weer terug in Mekelle. Ik had grote honger en ging dus iets eten. Mijn eet ritmes zijn hier wel helemaal verstoord, als we naar May Leba gaan, wordt er geen lunch gegeten en eet ik ofwel niets, een banaan of pas iets tegen 4u-half5. Mijn maag doet sinds gisteren ook voor de eerste keer vreemd en de eerste diaree is vandaag gekomen:). Nu maar de pillekes pakken om de darmflora te herstellen die ik van ons Tine kreeg! Toch gemakkelijk zo’n zus als apotheekster!

Deze morgen liep de wekker weer om 6.30 af. Vroeg! Maar ik zal er toch aan moeten wennen! Vandaag gingen we weer naar May Leba (de universiteit ging niet door, maar ik vroeg aan Erik of die mijn foto’s op een picassa site  kon zetten zodat jullie toch niet nog langer in spanning moeten wachten!). Dus hier de site: https://picasaweb.google.com/111579326718939875508/LotteMartensEthiopie

Ik ging ontbijten bij mijn (tot nu toe) favoriete ‘restaurant’ (hetgeen jullie op de foto’s kunnen zien met de kleine tafeltjes en krukjes! Daarbij moet je nog de vriendelijke garçons en de leuke Ethiopische muziek bij denken!) Op weg naar daar, kwam ik de geoloog van Wallonië weer tegen. Hij moest wachten op zijn vervoer naar de universiteit en zette zich langs mij met een tasje thee of ook wel ‘shai’ genoemd. De thee is hier heel lekker! Wel met veel suiker, maar aangezien ik ‘Martens’ heet kan ik die zoetigheid wel bekoren:)! Ik at voor de eerste keer geen omelet maar ‘full’ Wat het precies is weet ik niet, maar het was lekker! Het is een soort rood sausje waar je u brood in moet doppen! Gelukkig was het een stevig ontbijt want ik moet er toch altijd tegen een uur of 2 tegen kunnen! Om 8.00 natuurlijk nog geen auto van de universiteit te zien! Na een kwartiertje wachten waren ze dan toch daar en vertrokken we richting May Leba! Ale dat dacht ik toch… Maar blijkbaar moesten ze nog allerlei materiaal aankopen voor ons veldwerk dus we reden door super smalle straatjes met kleine shops waar ze dingen verkochten van kleren, schoenen, metalen draden, tot nagels enz.  Niemand die zei wat we precies moesten hebben, maar ik zat braaf te wachten. Na een uur rond gereden te hebben en in-en uit gestapt te zijn, vertrokken we eindelijk naar May Leba, ik herkende de weg!:) Vandaag was het heel mooi weer! Blauwe hemel met een paar witte wolkjes. Het was dus ook heel warm! Nu was ik blij met mijn wit safari hoedje en met de factor 50 waar ik me deze morgen voor de zekerheid toch maar mee had ingewreven! We sleurden kabels, draden, zakken mee om kabels aan te leggen om de soil moisture te meten op de verschillende plots. Ale ik zeg ‘we’. Ze hebben er ‘vaste knechtjes’ die hen komen helpen met het dragen van materiaal! En als ik iets wil dragen pakken de studenten van de universiteit het mij af! Het aanleggen van zo’n kabel is eigenlijk niet moeilijk. We moeten het in de een ‘beschermhoes’ steken zodat de muizen er niet aan kunnen, het ene uiteinde in de grond steken en het andere aan een elektronica plaatje (moederbordje denk ik) hangen. Dit kan dan verbonden worden met een laptop, waar we de soil moisture gehalte op kunnen aflezen. Deze kabels blijven het hele regen seizoen in de grond en de soil moisture wordt elke 30 minuten gemeten. Het installeren lukte niet altijd goed en het duurde per kabel wel even. Ik bereidde me al voor op een lange dag, want we hebben immers 28 plots. Maar al snel bleek dat ze maar 6 kabels bij hadden, dus we hebben het maar op 3 plots kunnen installeren!:) Het zal voor een ander keertje zijn… Gebeyehu vertelde dat hun elektronisch materiaal (het moederbordje, laptop, ect) voornamelijk van China en soms van Amerika komt! Dat is tenminste veel goedkoper dan dat van Europa! Zoals ik al eerder schreef zijn er 28 plot, deze zijn verspreid over 8 verschillende sites. Per site zijn er lokale mensen aangeduid die de plots moeten bewaken en ook metingen moeten doen. Deze mensen zijn super vriendelijk en komen altijd kijken met hun kinderen. Toen we wat aan het klungelen waren met de kabels zat ik even op stenen muurtje te rusten langs een oudere man. Ineens voelde hij aan mijn moedervlekjes op mijn arm, hij vond dat blijkbaar heel vreemdJ. Op zich zien ze af en toe wel eens een blanke, maar ze blijven het toch maar vreemd vinden. Zo was er vorig jaar blijkbaar een blonde studente. Ze vonden het dus heel gek dat ik bruin haar hadJ! Maar inderdaad zus, het zijn allemaal super schattige kindjes! Eerst zijn ze verlegen en staan ze vanop een afstand te kijken , maar dan komen ze steeds dichter en dichter en willen ze een hand van u! Ook vragen ze soms om op de foto te mogen! Als ik dan de foto laat zien vinden ze dat echt geweldig!! Weet je wat wel opvallend is, is dat veel mensen hier geen mooie witte ogen hebben, maar eerder geel-bruinachtig! Wijst dat op geelzucht?  Aangezien de kabels op waren, legde we op elke trench met een plastic 5 vaste punten vast. Op deze plaatsen moet dus elke keer de water diepte berekend worden, waarvan achter af een gemiddelde van genomen wordt.  Zo wandelden we toch een eindje (want we deden bijna alle sites). Maar ik kan gelukkig al zeggen, dat het vandaag veel beter ging! Ik begin al conditie te kweken! Karel dat komt allemaal goed tegen wanneer wij in de Simen mountains gaan rondtrekkenJ! Om14.30 namen we lunch pauze en brachten de lokale mensen zelf gebakken brood, ale t’was iets speciaals. Ik vond het eerlijk gezegd niet heel lekker, maar ik heb toch mijn best gedaan om zoveel mogelijk op te eten. Het brood werd gebakken door een meisje van 11 jaar.  De meisjes zien er eigenlijk allemaal veel jonger uit. Ze vragen me soms hoe oud dat ik denk dat ze zijn en ik zit er vaak 6 jaar van af… De volgende keren standaard hoger gokkenJ! Terwijl we in de verte het onweer hoorde en de zeer donkere lucht naar ons zagen komen, zag ik ook dat ik fel verbrand was! Hoewel ik me na 3 uur op het veld nog eens had ingewreven met een factor 50 bleek dat niet voldoende te zijn geweest! Dus je wilt niet weten hoe hard de zon hier schijnt! We gingen dus maar naar de auto om het hevige onderweer dat er toch zag aan te komen te ontwijken.

Op weg terug naar huis, begon het hard te regenen. Maar enkele minuten later begon het te regenen dat het goot! Niet normaal hoe hard het regende, hagelde, mistig was,…! Je kon nog geen meter voor u uit kijken! Ik had dus alle vertrouwen in de chauffeur en hoopte dat hij de weg ondertussen al heel goed kent! Ik heb al in veel zware buien gezeten in België maar dit had ik nog nooit gezien en zelfs nog nooit gehoord, wat een lawaai op de auto! Het duurde ongeveer een kwartier en toen: Amai wat is dees! Iedereen die van geomorfologische processen houdt, kon nu hier zijn hartje ophalen! Zeer felle regen/hagel à hortionaanse afvoer à direct runoff àlot of soil loss! En natuurlijk: Gullies! (dit even voor de vak- ideotenJ ) Je moest het water van de kant zien afstromen!  Ik kan het niet beschrijven. Maar het maakte veel lawaai en het zag bruin van al het sediment! Nu is het wel overduidelijk hoe gevoellig dit gebied wel niet is! Als je de foto’s en filmpjes ziet moet je denken dat de gullies waarin je het waar ziet stromen deze morgen nog volledig droog waren, er was geen één beekje of riviertje te zien! We reden verder en kwamen langs een klein dorpje (of toch enkele huizen langs de weg). Ocharm, het stond hier volledig onder water, tot in de huizen! De mensen waren van alles tegen elkaar aan het zeggen/roepen maar ik kon er niets van verstaan. We stopten even om foto’s te maken en de chauffeur zei wat tegen de mensen en we reden door! Ik vroeg of er hulp op komst was om hen te helpen (een brandweerman zoals in België bijvoorbeeld) maar daar moesten ze eens goed mee lachen. Ze moeten alles zelf zien proper te krijgen. Ik voelde me een beetje schuldig dat we even de ‘ramp toerist’ uithaalden om foto’s te nemen en toen gewoon door reden. Ik was graag wat gaan helpen scheppen of weet ik veel… Dat is het nadeel als je geen sociale thesis doet misschienJ? Een beetje verder was er niets meer van te zien en lagen er gewoon enkele plassen. Het was dus echt zeer lokaal! Ik vroeg of dit normaal was tijdens het regen seizoen, maar Gebeyehu zei dat dit zeer uitzonderlijk was!

Terug in het hotel, pakte ik mijn 2^de douche. Ik zette de boiler een half uur op voorhand aan, wat ze me aanraadde als je warm water wil, en begon al aan mijn blog. Maar helaas hoewel ik zelfs 40 minuten had gewacht, geen enkel straaltje warm water te bespeuren! De douche was weer ijskoud! Gelukkig is de ruimte groot genoeg en moet ik er niet perse onderstaan. Ik waste snel mijn haar, terwijl mijn lichaam echt aan het bibberen was van de koude en deed ondertussen nog snel een kattenwasje onder mijn oksels! Ik kwam er zelfs met dode vingers onder uitJ! Maarja dat nemen we er allemaal wel bij!

Gisteren ben ik trouwens nog naar andere hottelekes gaan kijken, maar ze zijn precies allemaal opgeslagen. Mijn bradt gids zat telkens 30 birr of soms zelfs meer onder de prijs van nu! De mensen in de andere hotels waren eigenlijk echt niet vriendelijk en konden geen Engels. Ook waren de kamers niet zo proper en moest je er een felle wc-geurt bij nemen. Nu ik eigenlijk de keuze heb, besloot ik om toch dit hotel te houden. De eigenaars zijn heel vriendelijk en als er iets kunnen ze je tenminste helpen.. Uiteindelijk 1 euro meer per dag  over 3 maanden is één tot anderhalve dag werken op erperheide en dat heb ik er wel voor overJ!

Blijkbaar vervangt de J mijn lachend mannetje!

Voor de rest heb ik niet meer echt iets gepland. Seffens een nieuw restaurantje proberen en daarna misschien nog een paper lezen en weer op tijd het bed in. Morgen staat er niets op de planning en ga ik met Erik en met nog 4 andere Ethiopische studenten de rand rond Mekelle en enkele kerken bezoeken. Zodat ik toch iets kan laten zien wanneer Koen en Karel hier zijn!

13-07-2012 om 17:50 geschreven door Lotte Martens  

6.30 de wekker loopt af!  Ik kleedde me aan en ging voor de eerste keer alleen de straat op! Sommige zeggen dat je 3 dagen nodig hebt om je aan te passen. Awel ja, in mijn geval klopt dat precies! Ik voel me er al goed thuis en had geen enkel probleem om alleen buiten te komen! Aangezien ze in de restaurantjes geen Engels kunnen spreken en ik de typische namen voor de gerechten nog niet ken, wou ik een broodjes of iets kopen in de supermarkt. Maar alle winkeltjes waren nog gesloten! Ja wat moest ik nu doen… Gebeyehu zou me om 8.00 u oppikken om naar May Leba te gaan, dan moet ik toch iets in mijn maag hebben want hij waarschuwde me gisteren al dat we veel gingen wandelen! Ik keerde maar terug naar het hotel. Daar kwam ik de eigenaar tegen en vertelde dat de shops gesloten waren. Hij zei dat ik kon ontbijten in de verschillende restaurantjes, maar ik vertelde van de taalbarriere. Hij kwam met me mee en regelde een omelet met brood voor mij! Nu zat ik dus voor de eerste keer alleen op restaurant! De meisjes aan de bar giegelden toen ze mij daar zagen zitten. Hoewel je ze niet verstaat is het toch overduidelijk dat ze over je bezig zijn! En toen was het zover. We reden naar Mayleba. Het was een lange tocht van 1,5 uur! Op het beging dacht ik amai Afrika valt echt allemaal veel beter mee als verwacht, overal waren er betonnen wegen. Soms zag je zelfs kleine industrie, maar na een half uur rijden kwamen we echt op het platte land! Ohja This is Africa zoals ik had verwacht! Kinderen, verhongerde koeien, ezels met pakken op de rug,.. op straat. Langs de straten zie je overal kinderen en ouderen wandelen met kannen water of pakken voer! Kleine hutjes of kleine stenen huisjes langs de wegen. De wegen waren nu enkel van zand en super hobbelig! Je moest je af en toe goed vasthouden of je vloog tegen het dak van de auto! Ze zijn wel volop bezig met de wegen te asfalteren! En waar je machines bezig ziet, zie je natuurlijk ook veel mensen die komen kijken! Na een toch wel lange rit (dikwijls tegen 20-30 km/uur) kwamen aan in het dorpje dat gelegen is in May Leba catchment.  We stonden nog maar stil aan de auto was al omringd met kinderen die onze blanken gezichten hadden gezien en zeker wouden komen kijken naar de faranji’s! Vandaag ontmoette ik trouwens ook een professor en een student van de universiteit van Namen. Zij gingen met ons mee naar May Leba om daar te geologie te bestuderen en om een betere locatie te zoeken voor de dam. Want momenteel merken ze dat er seepage is door de limestones. Het was een echt Afrikaans dorpje. De mensen leefden op straat en er was momenteel ook een kleine markt bezig wat zorgde voor een very crowded view op people! Iedereen wou on ook helpen dragen  met ons materiaal. Op vallend is wel dat de Ethiopiërs super vriendelijk zijn tegen ons, maar totaal niet tegen hun eigen volk en vooral niet tegen de mensen van lagere klasses. Op weg naar ons studiegebied volgde enkele kinderen ons al giechelend. Maar telkens werden ze weggejaagd door Gebeyehu of de lokale chief! De geoloog en zijn prof. Bereikten de plek waar ze een resistiviteitsmeting gingen doen en Gebeyehu en ik wandelden verder naar de plots. Amai het was echt een vermoeiende wandeling! Overal liggen stenen, wat het wandelen echt niet makkelijk maakt! Ook de hoogte verschillen waren soms echt vermoeiend! Ik weet niet of mijn moeheid en zelfs slapheid lag aan de hoogte, waar ik misschien nog niet volledig aan ben aangepast, of aan mijn slechte conditie! Waarschijnlijk ligt het aan dat laatste. Als ik toen  Karel zijn Polar aan had zou het constant aan piepen zijn denk ik!! Gelukkig had ik nog een sultana koek in mijn rugzak en vond ik terug wat kracht! De plots lagen echt veel verder uit elkaar dan gedacht. Soms zeker meer dan een kilometer. Maar het was chique om ze eindelijk eens met eigen ogen te zien. En het uitzicht is echt heel mooi! Ook zie je overal nog kleine hutjes of huisjes waar de lokale farmers wonen. Wat nog opviel is dat iedereen elkaar daar kent! Terwijl we van plot tot plot liepen kwamen we telkens mensen tegen met wie Gebeyehu een babbeltje sloeg en die ik ook vriendelijk begroeten zoals ze dat hier gewoon zijn. Een stevige hand geven en dan twee keer met de rechter schouder tegen elkaar! Rond de middag werden we uitgenodigd voor een tasje koffie. Ik was blij dat ik even kon gaan zitten! Het was een typisch Afrikaans huisje. In zoiets zou ik verbleven hebben, moest er nog een student gekomen zijn. Voorlopig ben ik stiekem toch wel blij dat ik in de stad zit. Dit stap was onmiddellijk toch iets te groot geweest. Hoewel ik denk dat het een coole ervaring moet zijn om echt tussen de ‘locals’ te leven. We kwamen het poortje nog maar binnen en ik zag 2 blaffende  honden los lopen op het domein. Ik vertelde dat ik een beetje bang had van dogs, maar ze negeerde me precies, ze liepen gewoon door . En ik volgde maar! Ik was blij met mijn lange broek want ze kwamen toch eens snuffelen! Binnen mochten we zitten op lage bankjes en een meisje van 14 jaar denk ik, maakte de koffie voor ons. Ze was mooi en lief, maar verstaan kon ik ze niet! De koffie was weer lekker! Daarna vroegen ze of ik van hun lokaal bier wou proeven. Ik bedankte vriendelijk want het was een koude drank en de hygiëne zag er niet echt heel goed uit.. Gebeyehu, de driver en een andere master student kregen een vuile beker met bier. Mij brachten ze uiteindelijk een mooi glas met toch ook een beetje van het lokale bier. Ik nam het vriendelijk aan, maar toen ik in het glas keek, zag je zand en precies kleine beestjes drijven. Hoewel ik echt jammer vond (wou hun niet teleurstellen) heb ik het toch maar laten staan. Ik wil echt nog niet ziek worden! Ik voel nu al dat mijn maag soms vreemd doet van het pikante eten en misschien ook van de mindere hygiëne… Op een bepaald moment kwam de vrouw binnen met het spelletje ‘vier op een rij’ van ‘bloed geven doet leven’ . Echt grappig omdat daar ineens te zien! Ze vroegen hoe ik het speelde en ik speelde het een keer met Gebeyehu.  Daarna speelde een klein jongetje (ik denk een jaar of 4) het ook met mij! Ja het was een coole dag! Ale ik dacht dat het al een uur of 4 was, maar terug aan de auto zag ik dat het nog maar 12.30 was. Toen ik de autodeur opendeed verschoot ik even. Ineens zat er een kip op de achterbank! Ik dacht dat die perongelijk  naar binnen was geglipt, maar blijkbaar had onze chauffeur die onderweg gekocht toen wij naar de plots aan het kijken waren. Vandaag was het ook een religieuze orthodoxe feestdag. Langs de weg zag je overal jongens met een soort touw slaan op de grond. De feestdag diende blijkbaar om Jezus aan het kruis te eren (als ik dat goed begrepen heb). Naar het schijnt hebben ze elke maand wel één of meerdere feestdagen! Gebeyehu vertelde dat we verder gingen naar Hagere Selam een dorpje 8 km van ons studiegebied, maar plots kreeg hij telefoon dat de geologen klaar waren en dat we hen moesten oppikken. En we reden met vier op de achterbank (zeer dicht opeen) terug naar Mekelle! Het was 15.00 toen we terug aankwamen en de geologie student en ik hadden grote honger! We gingen samen nog een ‘injerra’ eten. Daarna ging ik voor de eerste keer naar de supermarket op zoek naar tandpasta, want die van mij ben ik denk ik thuis vergeten! Het was een moderne winkel waar je snickers en chocolade kan kopen. Ik heb me maar een pak droge koekjes gehaald voor als mijn sultana’s op zijn!:) Nu ga ik nog een paper lezen en straks eens zoeken naar een nieuw hotelletje! Want iedereen zegt dat ik veel te duur zit voor wat ik heb! Het internet is echt te traag om foto’s up te loaden. Ik denk dat ik morgen eens naar de universiteit probeer te gaan om daar eens op internet te kunnen! Naar het schijnt gaat het daar wel en dan is het ook gratis voor mij.

PS. Het kan zijn dat er wel wat schrijffouten in mijn verslagen staan want ik lees ze eigenlijk allemaal niet na!

12-07-2012 om 16:52 geschreven door Lotte Martens  

 Gisteren had ik om 16.00 een afspraak met Gebeyehu om de planning wat te bespreken. Hij stuurde dat hij  pas om 17.30 kon komen omdat hij nog aan het werken was is het labo. Oké geen probleem. Ik was net bezig met thesissen van studenten van vorig jaar aan het lezen, dus het kwam nog goed uit! Ook heb ik vandaag mijn eerste douche gepakt. Silke had me al een tip gegeven om de boiler een half uur op voorhand aan te zetten als ik warm water wou. Dit deed ik, maar nee het was ijskoud! Ik stond dus maar langs de douche om zo toch snel snel mijn haar te wassen en mij wat te verfrissen! Om 18.00 begon ik honger te krijgen, maar nog geen Gebeyehu te zien! Ik stuurde of het goed was dat ik eerst iets ging eten en dat we tegen 20.00u afspraken. Hij stuurde dat hij vertraging had door de regen, op dat moment was het lichtjes aan het regenen, maarja het was goed voor hem. Erik en gingen gingen naar de Jordanos blue, een restaurant dat we als tip kregen van voorgaande studenten. Het was er heel lekker! Voor 35 birr (nog geen 2euro) stond er een buffet voor je klaar, ‘all you can eat’! Twee dagen van de week is er vegetarisch eten. Dat was er gisteren! De rauw kost liet ik nog links liggen, maar ik kon mijn buikje goed vullen met gekookte worteltjes en patatjes! Super lekker, daar kom ik zeker terug. Ook was het fijn dat je brood kon pakken en geen ‘injerra’ moest eten want ik ben er toch nog niet zo helemaal weg van! Het leek ook meer op een restaurant zoals bij ons, het drinken kwamen ze aan tafel brengen en zelfs inschenken! Ook de rekening werd achteraf aan tafel gebracht. Ondanks alles zo goedkoop is, vertelde Erik dat de prijzen sinds vorige week zijn gestegen. Vanaf nu wordt er een taks op het eten ingevoerd, dus alles is sinds deze week blijkbaar met 1 tot 2 birr opgeslaan.Terug aan mijn ‘hotel’ stond Gebeyehu mij op te wachten! Hij vertelde me het leuke nieuws dat morgen naar May Leba gaan! Ik ben zeer benieuwd hoe het buiten deze stad eruit ziet! Om 8.00 spreken we af, daarvoor moet ik ontbeten hebben. Ik moet dus voor de eerste keer alleen gaan ontbijten, benieuwd hoe dat gaat gaan. Want in zulke restaurantjes spreken ze geen Engels en ook de kaart bestaat niet in Engels. En geloof me, je kan echt niets afleiden van al die vreemde tekens! En toen… Te vroeg victorie gekraait! De eerste kakkerlak kroop onder mijn bed uit! Alle ik denk toch dat het een kakkerlak was, want ik heb dat eigenlijk nog nooit gezien! Ja en nu? Hier zijn nog geen Koen en Karel die ik kan roepen. Ik pakte alle moet bijeen en BAM met mijn schoen los erop! Toen een zakdoekje gepakt en in de vuilbak gegooid! Was ik even fier opmezelf.  Nu zal het slapen gaan helaas wat minder worden nu ik weet dat ze hier toch op mijn propere kamer kunnen verschijnen. Gelukkig:’ Leve de apotheek!’ Om mezelf een goede nachtrust te bezorgen heb ik de hoeken van mijn bed toch maar bespoten met de anti- insectidespray! Zodat ze toch zeker niet naar boven kunnen kruipen! Nu maar mijn slaapzak in kruipen en hopelijk goed slapen! Ik ben ben tot nu toe al altijd tegen 22.00u gaan slapen het zijn vroege dagen en ’s nachts wordt ik ook veel wakker. Mijn kamer ligt aan de straatkant en er is dag en nacht veel lawaai! Wat dat zij ’s nachts doen, geen idee! Maar lawaai hebben ze. Gelukkig heb ik mijn blinddoekje van de vlieger bij dus tegen het licht heb ik al wat gevonden!:)

12-07-2012 om 16:44 geschreven door Lotte Martens