Deze morgen begonnen mijn eerste kleine ergenissen! Normaal vertrokken we tegen 7.30 naar May Leba, dus ik stond netjes om 6.30 op om mij aan te kleden en een stevig ontbijt te gaan nemen (want ik moet er altijd tot 15.00 à 16.00 tegen kunnen). Maar om 6.50 kreeg ik bericht van Gebeyehu: ‘Lotte, huge rain in May Leba yesterday. We may leave even earlier, get ready soon!’ Oké dat klonk wel dringend dacht ik. Ik was gelukkig al helemaal klaar en wandelde naar Classic café, waar ze mij altijd komen ophalen. Er was nog geen Toyata cheep te zien dus ik besloot maar een ‘shai’ te drinken zodat ik toch wat suikers binnen had. Maar tijd voor ontbijt was er volgens het bericht niet meer. Een kwartier later nog altijd geen Gebeyehu te zien! Ik wist niet wat ik moest doen, toch ontbijt bestellen of niet? Het zou weer typisch zijn dat ze 2 minuten na mijn bestelling arriveerden, dus ik besloot het toch maar niet te doen. Maar ik had het beter wel gedaan! Iets na half 8 waren ze daar (dus de normale afgesproken tijd) en ik  had niets gegeten… Ik vroeg dus of het mogelijk was om langs een winkeltje te stoppen voor een paar bananen en een stuk brood te kopen, maar hij was plots wat onvriendelijk. Hij vroeg ‘waarom heb je niet ontbeten? Classic café gaat al om 6.30 open!’. Nja ik zat er op tijd maar je stuurde dat ik heel dringend moest klaar staan :). Hij reageerde niet meer, maar stopte gelukkig wel aan een winkelke. Ik was heel blij met wat eten in mijn maag, want ik voel me sinds gisteren niet zo goed. Tine, je pilletjes om de darmflora te herstellen willen maar niet helpen…

Aangekomen in May Leba was het lokale volk druk in de weer. Het had er gisteren inderdaad heel fel geregend. De trenches waren bijna helemaal gevuld met water. Er zijn mensen aangesteld om de water diepte onmiddellijk na de regenbui  te meten, maar ook’s morgens opnieuw (om een idee te hebben van de evaporatie). Dat was dus al reeds gebeurd en nu waren ze volop in de weer om de trenches leeg te maken met emmertjes. Ik dacht eigenlijk eerst dat ik dat zou moeten doen, maar dat is dus niet. Daar ben ik wel blij om want er lagen soms vieze beesten in :) . Ook veel ratten vind je er in terug. Er was gisteren avond naar het schijnt een hond in de trench gesprongen om een rat te vangen, maar hij verdronk zelf, stom beest :) !  We bezochten verschillende sites en keken of alles nog in orde was. Eigenlijk hebben wij gewoon een deligerende functie :)  ! Soms moesten we de ‘boundaries’ terug maken want die kunnen wel eens kapot gemaakt worden door de regen.  We wandelden dus veel! Ook namen we op elke site ‘depth integrated soil samples’ deze gaan we zaterdag in het labo analyseren.

Op een bepaald moment merkte ik wat op. Ik weet niet of jullie het al op de foto’s hebben gezien, maar na elke plastieke trench ligt een hoopje zand. Ik vroeg aan Gebeyehu waarom dat was. Want uiteindelijk komt er ook runoff  en sediment van deze heuveltjes in de trench, wat de metingen eigenlijk overschat. Hij negeerde mij een beetje en zei dat het water er langs af kon stromen. Ik zei dat die kans toch wel heel klein is :) . Na 5 minuten kwam hij terug en zei dat ik wel gelijk kon hebben. Was leuk dat ze naar me luisterderde:). Maar ik heb door dat te zeggen wel een hoop werk op onze schouders gehaald. Met een bijl moesten we de grond los maken,schupten we greppeltjes en legden we terug stenen op de plastieke trench zodat het water er langs af kan stromen. Dit moesten we dus overal doen :) ! Ik vraag me eigenlijk nog steeds af hoe effectief ons werk is geweest, want ik gok dat we volgende week weer het zelfde probleem gaan hebben, maarja dat zien we nog wel.

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

Blijkbaar staan mijn titels er soms niet meer bij, waardoor twee verschillende berichten samengevoegd worden.
Dus je kan best op de titel (links bij 'inhoud') klikken, dan krijg je de goede tektst die niet doorheen staan!
Sorry, maar ik weet niet waarom het nu plots zo vreemd doet !

17-07-2012 om 07:36 geschreven door Lotte Martens  

Trouwens zus, die handdoen van Louis Widmer zijn echt geweldig! Die wegen niets, drogen goed af en drogen zelf super snel. Na een half uur is die al terug droog!

Na  mijn late lunch ging ik naar het axum hotel! Een chique hotel waar onze profs  meestal verblijven. Emal vertelde  gisteren dat hij de code van het internet had gekregen van zijn prof (die er  vorige week verbleef) Hij gaat er altijd naar toe om te skypen met zijn vriendin of ouders. Hij zei dat het geen probleem was om te skypen. Zeker als ‘forenji’ mag je hier precies alles! Bij de bank, bij de inkom van het hotel, bij andere belangrijke plaatsen checken ze u met zo’n machine wat ze ook bij de luchthaven hebben, maar als blanke mag je altijd gewoon door wandelen, dus dat is heel gemakkelijk:)! Ik ging dus gisteren voor de eerste keer mee naar het axum hotel. Het internet ging er heel goed! Ik kon eindelijk mijn foto’s uploaden en er een beetje commentaar bij geven. Het nadeel aan de blog is dat het niet gemakkelijk is om foto’s up te loaden! Je moet ze allemaal één per één selecteren, dus ik zette ze maar op facebook. Maar hier is de link: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4351375910477.2184452.1470006273&type=1

  Ook skypte ik voor de eerste keer met Koen en Nele, fijn om nog eens bekende gezichten te zien! Ik ging vandaag dus terug maar het internet lag al een hele dag plat, niemand wist waar het aanlag, dus helaas. Ik ontmoette er een man van Rwanda die heel zijn werk aan mij heeft uitgelegd. Vriendelijke man! Na er een thee’tje te hebben gedronken ging ik terug naar mijn hotel om mijn verslag te typen en het dan maar via mijn betalende 3G stick te posten!:)

Eten ga ik niet meer doen denk ik, het eten van 4uur heeft mijn maag goed gevuld. Ik denk dat ik het deze avond gewoon bij een sultana koekje houd! Deze avond heb ik afgesproken met Emal en Erik om eens naar een bar te gaan. De eigenaar van het hotel van Emal ging ons iets laten zien, ik ben benieuwd! Gisteren was ik voor de eerste keer al met Emal naar een kleine Ethiopische pub geweest. Grappig om eens te zien. En de Ethiopische muziek is wel anders dan ik had verwacht! Totaal niet de Afrikaanse muziek waar op wij danste Annabel:). Hier zit overal een zware bass op en zoals ik al op tv gezien heb bewegen ze hier enkel veel met hun schouders, iets speciaals! Ik hoop dat ik snel eens echte danseressen in het echt zie, want daar ben ik wel benieuwd naar. Misschien deze avond en dan lezen jullie het nog wel:)! Tot de volgende! x

16-07-2012 om 18:26 geschreven door Lotte Martens  

Vandaag ben ik weer terug naar mijn studie gebied (May Leba catchment) geweest. We vertrokken later als anders, dus dat was eens fijn. Om 9.00 kwamen ze mij halen. Ook Emal (de Waalse geoloog) kwam weer mee, want hij moest nog enkele outcrops gaan bekijken! We zaten dus te wachten op Gebeyehu en de chauffeur. Toen ze er waren, zetten ze zich er even bij om nog een tasje koffie (‘buna’) en thee (‘shai’) te drinken. Zoals gewoonlijk kwamen ze weer langs met kraslotjes. Dat heb ik (denk ik)  nog niet gezegd. Ongelooflijk hoeveel lotjes er op straat/café verkocht worden! Ook de verkopers (jong en oud) vind je overal terug! Ik vraag me eigenlijk af of er wel veel gewonnen wordt… Je kan voor de gekste dingen een lotje kopen. Je hebt lotjes voor bv. Een toyota cheep te winnen, maar bv ook om een huis in Amerika te winnenJ! Onze chauffeur  koopt dat echt veel. Deze morgen zag ik het hem voor de eerste keer doen. Deze keer was het een lotje om gewoon geld te winnen. Zoals je er bij ons veel hebt! Het leek op oxo, (er stonden allemaal ‘o’ en ‘x’) maar in plaats van OXO te hebben, moet je drie X’en op dezelfde rij hebben. Als je dat hebt, win je het bedrag wat er staat! Hij kocht er twee en won 1 birrJ (een lotje kost ook 1 birr). Gebeyehu wou natuurlijk niet onderdoen en kocht er  3 maar won niets. Toen kocht de taxi chauffeur er weer twee, maar ook weer geen geluk. Emal kocht er ook één en won één birr. Ik heb me deze keer goed kunnen inhouden en kocht niets:)! Ale tegen een uur of half 10 vertrokken we dan eindelijk naar May Leba.

Onderweg naar daar zag ik mijn eerste hygiëna! Een dode weliswaar! Onze chauffeur stopte en liet ons uitstappen om een foto te trekken. Het was een jonge hygiëna  die doodgereden was, zeiden ze me. Daarna reden we verder. Vandaag was het een leuke dag. Eindelijk kreeg ik fatsoenlijke uitleg over wat er precies gemeten wordt, wie dat doet en hoe dat wordt gedaan. Tot nu toe was alles maar vaag. Ik had in het weekend ook al 2 keer met Gebeyehu proberen af te spreken om eens samen te zitten en te overlopen hoe we het precies gaan aanpakken, maar telkens zonder resultaat. Vandaag gaf ik hij eindelijk de uitleg en werd het meer duidelijk voor mij! Hij gaf de grote lijnen en nu is het aan ons (Gebeyehu zelf, mij en een andere master student van Ethiopië) om zelf met voorstellen te komen over de preciese aanpak. Dus vanaf nu kan het echte werk beginnen en kan er vooral eerst veel gelezen worden! Vandaag namen we de eerste bodemstalen om het nutrient gehalte te meten. Dit wordt enkel gedaan voor de plots onder cropland. Voor de rest herstelde we nog wat gaatjes in de plastieke trenches en dat was het weer. Er is nog steeds geen regen gevallen in May Leba. Hoewel ik al zeer harde regens/hagel/onweers heb gezien is het er nog steeds droog gebleven. Er heerst een speciaal micro klimaat. Dus metingen van de runoff zijn nog niet uitgevoerd kunnen worden. Ook kwam ik vandaag de week planning te weten. We gaan vanaf nu elke maandag, woensdag en vrijdag naar May Leba en in het weekend (zaterdag en zondag) moeten we de stalen in het lab analyseren. De overige dagen kan ik in de universiteit werken of in mijn hotel. Er zal dan vooral veel gelezen worden! Papa ik heb trouwens gevraagd of ze het veld bemesten:) en dat wordt gedaan, maar ik kon de naam moeilijk verstaan. Maar ik zal de volgende keer vragen of  hij het wil opgeschreven. Toen ik vertelde dat jij bemestingsadvies geeft aan de boeren in België was hij wel heel geïnteresseerd:)!

 Tegen 4 uur waren we weer terug in Mekelle. Ik had grote honger en ging dus iets eten. Mijn eet ritmes zijn hier wel helemaal verstoord, als we naar May Leba gaan, wordt er geen lunch gegeten en eet ik ofwel niets, een banaan of pas iets tegen 4u-half5. Mijn maag doet sinds gisteren ook voor de eerste keer vreemd en de eerste diaree is vandaag gekomen:). Nu maar de pillekes pakken om de darmflora te herstellen die ik van ons Tine kreeg! Toch gemakkelijk zo’n zus als apotheekster!

Deze morgen liep de wekker weer om 6.30 af. Vroeg! Maar ik zal er toch aan moeten wennen! Vandaag gingen we weer naar May Leba (de universiteit ging niet door, maar ik vroeg aan Erik of die mijn foto’s op een picassa site  kon zetten zodat jullie toch niet nog langer in spanning moeten wachten!). Dus hier de site: https://picasaweb.google.com/111579326718939875508/LotteMartensEthiopie

Ik ging ontbijten bij mijn (tot nu toe) favoriete ‘restaurant’ (hetgeen jullie op de foto’s kunnen zien met de kleine tafeltjes en krukjes! Daarbij moet je nog de vriendelijke garçons en de leuke Ethiopische muziek bij denken!) Op weg naar daar, kwam ik de geoloog van Wallonië weer tegen. Hij moest wachten op zijn vervoer naar de universiteit en zette zich langs mij met een tasje thee of ook wel ‘shai’ genoemd. De thee is hier heel lekker! Wel met veel suiker, maar aangezien ik ‘Martens’ heet kan ik die zoetigheid wel bekoren:)! Ik at voor de eerste keer geen omelet maar ‘full’ Wat het precies is weet ik niet, maar het was lekker! Het is een soort rood sausje waar je u brood in moet doppen! Gelukkig was het een stevig ontbijt want ik moet er toch altijd tegen een uur of 2 tegen kunnen! Om 8.00 natuurlijk nog geen auto van de universiteit te zien! Na een kwartiertje wachten waren ze dan toch daar en vertrokken we richting May Leba! Ale dat dacht ik toch… Maar blijkbaar moesten ze nog allerlei materiaal aankopen voor ons veldwerk dus we reden door super smalle straatjes met kleine shops waar ze dingen verkochten van kleren, schoenen, metalen draden, tot nagels enz.  Niemand die zei wat we precies moesten hebben, maar ik zat braaf te wachten. Na een uur rond gereden te hebben en in-en uit gestapt te zijn, vertrokken we eindelijk naar May Leba, ik herkende de weg!:) Vandaag was het heel mooi weer! Blauwe hemel met een paar witte wolkjes. Het was dus ook heel warm! Nu was ik blij met mijn wit safari hoedje en met de factor 50 waar ik me deze morgen voor de zekerheid toch maar mee had ingewreven! We sleurden kabels, draden, zakken mee om kabels aan te leggen om de soil moisture te meten op de verschillende plots. Ale ik zeg ‘we’. Ze hebben er ‘vaste knechtjes’ die hen komen helpen met het dragen van materiaal! En als ik iets wil dragen pakken de studenten van de universiteit het mij af! Het aanleggen van zo’n kabel is eigenlijk niet moeilijk. We moeten het in de een ‘beschermhoes’ steken zodat de muizen er niet aan kunnen, het ene uiteinde in de grond steken en het andere aan een elektronica plaatje (moederbordje denk ik) hangen. Dit kan dan verbonden worden met een laptop, waar we de soil moisture gehalte op kunnen aflezen. Deze kabels blijven het hele regen seizoen in de grond en de soil moisture wordt elke 30 minuten gemeten. Het installeren lukte niet altijd goed en het duurde per kabel wel even. Ik bereidde me al voor op een lange dag, want we hebben immers 28 plots. Maar al snel bleek dat ze maar 6 kabels bij hadden, dus we hebben het maar op 3 plots kunnen installeren!:) Het zal voor een ander keertje zijn… Gebeyehu vertelde dat hun elektronisch materiaal (het moederbordje, laptop, ect) voornamelijk van China en soms van Amerika komt! Dat is tenminste veel goedkoper dan dat van Europa! Zoals ik al eerder schreef zijn er 28 plot, deze zijn verspreid over 8 verschillende sites. Per site zijn er lokale mensen aangeduid die de plots moeten bewaken en ook metingen moeten doen. Deze mensen zijn super vriendelijk en komen altijd kijken met hun kinderen. Toen we wat aan het klungelen waren met de kabels zat ik even op stenen muurtje te rusten langs een oudere man. Ineens voelde hij aan mijn moedervlekjes op mijn arm, hij vond dat blijkbaar heel vreemdJ. Op zich zien ze af en toe wel eens een blanke, maar ze blijven het toch maar vreemd vinden. Zo was er vorig jaar blijkbaar een blonde studente. Ze vonden het dus heel gek dat ik bruin haar hadJ! Maar inderdaad zus, het zijn allemaal super schattige kindjes! Eerst zijn ze verlegen en staan ze vanop een afstand te kijken , maar dan komen ze steeds dichter en dichter en willen ze een hand van u! Ook vragen ze soms om op de foto te mogen! Als ik dan de foto laat zien vinden ze dat echt geweldig!! Weet je wat wel opvallend is, is dat veel mensen hier geen mooie witte ogen hebben, maar eerder geel-bruinachtig! Wijst dat op geelzucht?  Aangezien de kabels op waren, legde we op elke trench met een plastic 5 vaste punten vast. Op deze plaatsen moet dus elke keer de water diepte berekend worden, waarvan achter af een gemiddelde van genomen wordt.  Zo wandelden we toch een eindje (want we deden bijna alle sites). Maar ik kan gelukkig al zeggen, dat het vandaag veel beter ging! Ik begin al conditie te kweken! Karel dat komt allemaal goed tegen wanneer wij in de Simen mountains gaan rondtrekkenJ! Om14.30 namen we lunch pauze en brachten de lokale mensen zelf gebakken brood, ale t’was iets speciaals. Ik vond het eerlijk gezegd niet heel lekker, maar ik heb toch mijn best gedaan om zoveel mogelijk op te eten. Het brood werd gebakken door een meisje van 11 jaar.  De meisjes zien er eigenlijk allemaal veel jonger uit. Ze vragen me soms hoe oud dat ik denk dat ze zijn en ik zit er vaak 6 jaar van af… De volgende keren standaard hoger gokkenJ! Terwijl we in de verte het onweer hoorde en de zeer donkere lucht naar ons zagen komen, zag ik ook dat ik fel verbrand was! Hoewel ik me na 3 uur op het veld nog eens had ingewreven met een factor 50 bleek dat niet voldoende te zijn geweest! Dus je wilt niet weten hoe hard de zon hier schijnt! We gingen dus maar naar de auto om het hevige onderweer dat er toch zag aan te komen te ontwijken.

Op weg terug naar huis, begon het hard te regenen. Maar enkele minuten later begon het te regenen dat het goot! Niet normaal hoe hard het regende, hagelde, mistig was,…! Je kon nog geen meter voor u uit kijken! Ik had dus alle vertrouwen in de chauffeur en hoopte dat hij de weg ondertussen al heel goed kent! Ik heb al in veel zware buien gezeten in België maar dit had ik nog nooit gezien en zelfs nog nooit gehoord, wat een lawaai op de auto! Het duurde ongeveer een kwartier en toen: Amai wat is dees! Iedereen die van geomorfologische processen houdt, kon nu hier zijn hartje ophalen! Zeer felle regen/hagel à hortionaanse afvoer à direct runoff àlot of soil loss! En natuurlijk: Gullies! (dit even voor de vak- ideotenJ ) Je moest het water van de kant zien afstromen!  Ik kan het niet beschrijven. Maar het maakte veel lawaai en het zag bruin van al het sediment! Nu is het wel overduidelijk hoe gevoellig dit gebied wel niet is! Als je de foto’s en filmpjes ziet moet je denken dat de gullies waarin je het waar ziet stromen deze morgen nog volledig droog waren, er was geen één beekje of riviertje te zien! We reden verder en kwamen langs een klein dorpje (of toch enkele huizen langs de weg). Ocharm, het stond hier volledig onder water, tot in de huizen! De mensen waren van alles tegen elkaar aan het zeggen/roepen maar ik kon er niets van verstaan. We stopten even om foto’s te maken en de chauffeur zei wat tegen de mensen en we reden door! Ik vroeg of er hulp op komst was om hen te helpen (een brandweerman zoals in België bijvoorbeeld) maar daar moesten ze eens goed mee lachen. Ze moeten alles zelf zien proper te krijgen. Ik voelde me een beetje schuldig dat we even de ‘ramp toerist’ uithaalden om foto’s te nemen en toen gewoon door reden. Ik was graag wat gaan helpen scheppen of weet ik veel… Dat is het nadeel als je geen sociale thesis doet misschienJ? Een beetje verder was er niets meer van te zien en lagen er gewoon enkele plassen. Het was dus echt zeer lokaal! Ik vroeg of dit normaal was tijdens het regen seizoen, maar Gebeyehu zei dat dit zeer uitzonderlijk was!

Terug in het hotel, pakte ik mijn 2^de douche. Ik zette de boiler een half uur op voorhand aan, wat ze me aanraadde als je warm water wil, en begon al aan mijn blog. Maar helaas hoewel ik zelfs 40 minuten had gewacht, geen enkel straaltje warm water te bespeuren! De douche was weer ijskoud! Gelukkig is de ruimte groot genoeg en moet ik er niet perse onderstaan. Ik waste snel mijn haar, terwijl mijn lichaam echt aan het bibberen was van de koude en deed ondertussen nog snel een kattenwasje onder mijn oksels! Ik kwam er zelfs met dode vingers onder uitJ! Maarja dat nemen we er allemaal wel bij!

Gisteren ben ik trouwens nog naar andere hottelekes gaan kijken, maar ze zijn precies allemaal opgeslagen. Mijn bradt gids zat telkens 30 birr of soms zelfs meer onder de prijs van nu! De mensen in de andere hotels waren eigenlijk echt niet vriendelijk en konden geen Engels. Ook waren de kamers niet zo proper en moest je er een felle wc-geurt bij nemen. Nu ik eigenlijk de keuze heb, besloot ik om toch dit hotel te houden. De eigenaars zijn heel vriendelijk en als er iets kunnen ze je tenminste helpen.. Uiteindelijk 1 euro meer per dag  over 3 maanden is één tot anderhalve dag werken op erperheide en dat heb ik er wel voor overJ!

Blijkbaar vervangt de J mijn lachend mannetje!

Voor de rest heb ik niet meer echt iets gepland. Seffens een nieuw restaurantje proberen en daarna misschien nog een paper lezen en weer op tijd het bed in. Morgen staat er niets op de planning en ga ik met Erik en met nog 4 andere Ethiopische studenten de rand rond Mekelle en enkele kerken bezoeken. Zodat ik toch iets kan laten zien wanneer Koen en Karel hier zijn!

13-07-2012 om 17:50 geschreven door Lotte Martens  

6.30 de wekker loopt af!  Ik kleedde me aan en ging voor de eerste keer alleen de straat op! Sommige zeggen dat je 3 dagen nodig hebt om je aan te passen. Awel ja, in mijn geval klopt dat precies! Ik voel me er al goed thuis en had geen enkel probleem om alleen buiten te komen! Aangezien ze in de restaurantjes geen Engels kunnen spreken en ik de typische namen voor de gerechten nog niet ken, wou ik een broodjes of iets kopen in de supermarkt. Maar alle winkeltjes waren nog gesloten! Ja wat moest ik nu doen… Gebeyehu zou me om 8.00 u oppikken om naar May Leba te gaan, dan moet ik toch iets in mijn maag hebben want hij waarschuwde me gisteren al dat we veel gingen wandelen! Ik keerde maar terug naar het hotel. Daar kwam ik de eigenaar tegen en vertelde dat de shops gesloten waren. Hij zei dat ik kon ontbijten in de verschillende restaurantjes, maar ik vertelde van de taalbarriere. Hij kwam met me mee en regelde een omelet met brood voor mij! Nu zat ik dus voor de eerste keer alleen op restaurant! De meisjes aan de bar giegelden toen ze mij daar zagen zitten. Hoewel je ze niet verstaat is het toch overduidelijk dat ze over je bezig zijn! En toen was het zover. We reden naar Mayleba. Het was een lange tocht van 1,5 uur! Op het beging dacht ik amai Afrika valt echt allemaal veel beter mee als verwacht, overal waren er betonnen wegen. Soms zag je zelfs kleine industrie, maar na een half uur rijden kwamen we echt op het platte land! Ohja This is Africa zoals ik had verwacht! Kinderen, verhongerde koeien, ezels met pakken op de rug,.. op straat. Langs de straten zie je overal kinderen en ouderen wandelen met kannen water of pakken voer! Kleine hutjes of kleine stenen huisjes langs de wegen. De wegen waren nu enkel van zand en super hobbelig! Je moest je af en toe goed vasthouden of je vloog tegen het dak van de auto! Ze zijn wel volop bezig met de wegen te asfalteren! En waar je machines bezig ziet, zie je natuurlijk ook veel mensen die komen kijken! Na een toch wel lange rit (dikwijls tegen 20-30 km/uur) kwamen aan in het dorpje dat gelegen is in May Leba catchment.  We stonden nog maar stil aan de auto was al omringd met kinderen die onze blanken gezichten hadden gezien en zeker wouden komen kijken naar de faranji’s! Vandaag ontmoette ik trouwens ook een professor en een student van de universiteit van Namen. Zij gingen met ons mee naar May Leba om daar te geologie te bestuderen en om een betere locatie te zoeken voor de dam. Want momenteel merken ze dat er seepage is door de limestones. Het was een echt Afrikaans dorpje. De mensen leefden op straat en er was momenteel ook een kleine markt bezig wat zorgde voor een very crowded view op people! Iedereen wou on ook helpen dragen  met ons materiaal. Op vallend is wel dat de Ethiopiërs super vriendelijk zijn tegen ons, maar totaal niet tegen hun eigen volk en vooral niet tegen de mensen van lagere klasses. Op weg naar ons studiegebied volgde enkele kinderen ons al giechelend. Maar telkens werden ze weggejaagd door Gebeyehu of de lokale chief! De geoloog en zijn prof. Bereikten de plek waar ze een resistiviteitsmeting gingen doen en Gebeyehu en ik wandelden verder naar de plots. Amai het was echt een vermoeiende wandeling! Overal liggen stenen, wat het wandelen echt niet makkelijk maakt! Ook de hoogte verschillen waren soms echt vermoeiend! Ik weet niet of mijn moeheid en zelfs slapheid lag aan de hoogte, waar ik misschien nog niet volledig aan ben aangepast, of aan mijn slechte conditie! Waarschijnlijk ligt het aan dat laatste. Als ik toen  Karel zijn Polar aan had zou het constant aan piepen zijn denk ik!! Gelukkig had ik nog een sultana koek in mijn rugzak en vond ik terug wat kracht! De plots lagen echt veel verder uit elkaar dan gedacht. Soms zeker meer dan een kilometer. Maar het was chique om ze eindelijk eens met eigen ogen te zien. En het uitzicht is echt heel mooi! Ook zie je overal nog kleine hutjes of huisjes waar de lokale farmers wonen. Wat nog opviel is dat iedereen elkaar daar kent! Terwijl we van plot tot plot liepen kwamen we telkens mensen tegen met wie Gebeyehu een babbeltje sloeg en die ik ook vriendelijk begroeten zoals ze dat hier gewoon zijn. Een stevige hand geven en dan twee keer met de rechter schouder tegen elkaar! Rond de middag werden we uitgenodigd voor een tasje koffie. Ik was blij dat ik even kon gaan zitten! Het was een typisch Afrikaans huisje. In zoiets zou ik verbleven hebben, moest er nog een student gekomen zijn. Voorlopig ben ik stiekem toch wel blij dat ik in de stad zit. Dit stap was onmiddellijk toch iets te groot geweest. Hoewel ik denk dat het een coole ervaring moet zijn om echt tussen de ‘locals’ te leven. We kwamen het poortje nog maar binnen en ik zag 2 blaffende  honden los lopen op het domein. Ik vertelde dat ik een beetje bang had van dogs, maar ze negeerde me precies, ze liepen gewoon door . En ik volgde maar! Ik was blij met mijn lange broek want ze kwamen toch eens snuffelen! Binnen mochten we zitten op lage bankjes en een meisje van 14 jaar denk ik, maakte de koffie voor ons. Ze was mooi en lief, maar verstaan kon ik ze niet! De koffie was weer lekker! Daarna vroegen ze of ik van hun lokaal bier wou proeven. Ik bedankte vriendelijk want het was een koude drank en de hygiëne zag er niet echt heel goed uit.. Gebeyehu, de driver en een andere master student kregen een vuile beker met bier. Mij brachten ze uiteindelijk een mooi glas met toch ook een beetje van het lokale bier. Ik nam het vriendelijk aan, maar toen ik in het glas keek, zag je zand en precies kleine beestjes drijven. Hoewel ik echt jammer vond (wou hun niet teleurstellen) heb ik het toch maar laten staan. Ik wil echt nog niet ziek worden! Ik voel nu al dat mijn maag soms vreemd doet van het pikante eten en misschien ook van de mindere hygiëne… Op een bepaald moment kwam de vrouw binnen met het spelletje ‘vier op een rij’ van ‘bloed geven doet leven’ . Echt grappig omdat daar ineens te zien! Ze vroegen hoe ik het speelde en ik speelde het een keer met Gebeyehu.  Daarna speelde een klein jongetje (ik denk een jaar of 4) het ook met mij! Ja het was een coole dag! Ale ik dacht dat het al een uur of 4 was, maar terug aan de auto zag ik dat het nog maar 12.30 was. Toen ik de autodeur opendeed verschoot ik even. Ineens zat er een kip op de achterbank! Ik dacht dat die perongelijk  naar binnen was geglipt, maar blijkbaar had onze chauffeur die onderweg gekocht toen wij naar de plots aan het kijken waren. Vandaag was het ook een religieuze orthodoxe feestdag. Langs de weg zag je overal jongens met een soort touw slaan op de grond. De feestdag diende blijkbaar om Jezus aan het kruis te eren (als ik dat goed begrepen heb). Naar het schijnt hebben ze elke maand wel één of meerdere feestdagen! Gebeyehu vertelde dat we verder gingen naar Hagere Selam een dorpje 8 km van ons studiegebied, maar plots kreeg hij telefoon dat de geologen klaar waren en dat we hen moesten oppikken. En we reden met vier op de achterbank (zeer dicht opeen) terug naar Mekelle! Het was 15.00 toen we terug aankwamen en de geologie student en ik hadden grote honger! We gingen samen nog een ‘injerra’ eten. Daarna ging ik voor de eerste keer naar de supermarket op zoek naar tandpasta, want die van mij ben ik denk ik thuis vergeten! Het was een moderne winkel waar je snickers en chocolade kan kopen. Ik heb me maar een pak droge koekjes gehaald voor als mijn sultana’s op zijn!:) Nu ga ik nog een paper lezen en straks eens zoeken naar een nieuw hotelletje! Want iedereen zegt dat ik veel te duur zit voor wat ik heb! Het internet is echt te traag om foto’s up te loaden. Ik denk dat ik morgen eens naar de universiteit probeer te gaan om daar eens op internet te kunnen! Naar het schijnt gaat het daar wel en dan is het ook gratis voor mij.

PS. Het kan zijn dat er wel wat schrijffouten in mijn verslagen staan want ik lees ze eigenlijk allemaal niet na!

12-07-2012 om 16:52 geschreven door Lotte Martens  

 Gisteren had ik om 16.00 een afspraak met Gebeyehu om de planning wat te bespreken. Hij stuurde dat hij  pas om 17.30 kon komen omdat hij nog aan het werken was is het labo. Oké geen probleem. Ik was net bezig met thesissen van studenten van vorig jaar aan het lezen, dus het kwam nog goed uit! Ook heb ik vandaag mijn eerste douche gepakt. Silke had me al een tip gegeven om de boiler een half uur op voorhand aan te zetten als ik warm water wou. Dit deed ik, maar nee het was ijskoud! Ik stond dus maar langs de douche om zo toch snel snel mijn haar te wassen en mij wat te verfrissen! Om 18.00 begon ik honger te krijgen, maar nog geen Gebeyehu te zien! Ik stuurde of het goed was dat ik eerst iets ging eten en dat we tegen 20.00u afspraken. Hij stuurde dat hij vertraging had door de regen, op dat moment was het lichtjes aan het regenen, maarja het was goed voor hem. Erik en gingen gingen naar de Jordanos blue, een restaurant dat we als tip kregen van voorgaande studenten. Het was er heel lekker! Voor 35 birr (nog geen 2euro) stond er een buffet voor je klaar, ‘all you can eat’! Twee dagen van de week is er vegetarisch eten. Dat was er gisteren! De rauw kost liet ik nog links liggen, maar ik kon mijn buikje goed vullen met gekookte worteltjes en patatjes! Super lekker, daar kom ik zeker terug. Ook was het fijn dat je brood kon pakken en geen ‘injerra’ moest eten want ik ben er toch nog niet zo helemaal weg van! Het leek ook meer op een restaurant zoals bij ons, het drinken kwamen ze aan tafel brengen en zelfs inschenken! Ook de rekening werd achteraf aan tafel gebracht. Ondanks alles zo goedkoop is, vertelde Erik dat de prijzen sinds vorige week zijn gestegen. Vanaf nu wordt er een taks op het eten ingevoerd, dus alles is sinds deze week blijkbaar met 1 tot 2 birr opgeslaan.Terug aan mijn ‘hotel’ stond Gebeyehu mij op te wachten! Hij vertelde me het leuke nieuws dat morgen naar May Leba gaan! Ik ben zeer benieuwd hoe het buiten deze stad eruit ziet! Om 8.00 spreken we af, daarvoor moet ik ontbeten hebben. Ik moet dus voor de eerste keer alleen gaan ontbijten, benieuwd hoe dat gaat gaan. Want in zulke restaurantjes spreken ze geen Engels en ook de kaart bestaat niet in Engels. En geloof me, je kan echt niets afleiden van al die vreemde tekens! En toen… Te vroeg victorie gekraait! De eerste kakkerlak kroop onder mijn bed uit! Alle ik denk toch dat het een kakkerlak was, want ik heb dat eigenlijk nog nooit gezien! Ja en nu? Hier zijn nog geen Koen en Karel die ik kan roepen. Ik pakte alle moet bijeen en BAM met mijn schoen los erop! Toen een zakdoekje gepakt en in de vuilbak gegooid! Was ik even fier opmezelf.  Nu zal het slapen gaan helaas wat minder worden nu ik weet dat ze hier toch op mijn propere kamer kunnen verschijnen. Gelukkig:’ Leve de apotheek!’ Om mezelf een goede nachtrust te bezorgen heb ik de hoeken van mijn bed toch maar bespoten met de anti- insectidespray! Zodat ze toch zeker niet naar boven kunnen kruipen! Nu maar mijn slaapzak in kruipen en hopelijk goed slapen! Ik ben ben tot nu toe al altijd tegen 22.00u gaan slapen het zijn vroege dagen en ’s nachts wordt ik ook veel wakker. Mijn kamer ligt aan de straatkant en er is dag en nacht veel lawaai! Wat dat zij ’s nachts doen, geen idee! Maar lawaai hebben ze. Gelukkig heb ik mijn blinddoekje van de vlieger bij dus tegen het licht heb ik al wat gevonden!:)

12-07-2012 om 16:44 geschreven door Lotte Martens  

11-07-2012 om 09:51 geschreven door Lotte Martens  

11-07-2012 om 09:32 geschreven door Lotte Martens