Hola!

Het is ondertussen alweer even geleden dat ik hier iets heb neergepoot, maar ik heb dan ook zo’n drukbezette agenda (de goesting om iets te schrijven voor op m’n blog ontbreekt regelmatig…) Maar niet getreurd! Bij deze de hoogtepunten van de voorbije week!!

Ondertussen zit ik nu dus al een goei 2 weken in ons huis hier in Noord-Quito en heb ik al 2 weken stage achter de kiezen. Gedurende dees 2 weken heb ik elke dag in een ander klasje gestaan (in totaal zijn er 6 klasjes op school, als je goed kan tellen ben ik inderdaad niet elke dag naar school gemoeten) om te kijken welk klasje mij het beste zou liggen. Ik moet wel zeggen… ik had niet echt een voorkeur, want ik zag het niet zitten om 4 maand lang te helpen in één van die klasjes. Veel doen ze er niet en ik voelde me niet geroepen om het hulpje van de juffrouw te spelen!

Dusssssssssssssssssss, dacht ik… het lijkt me wel iets om misschien enkele kinderen individueel te begeleiden? Want er zijn verschillende kinderen die in staat zijn om meer te leren dan dat ze nu in hun klas doen, maar ze worden vaak opgehouden door andere kinderen die minder kunnen en het niveau naar beneden halen, of andersom… kinderen die niet meekunnen in de klas krijgen de extra begeleiding niet die ze nodig hebben…

Ondertussen hebben we met onze stagebegeleidster hier al een evaluatie gehad van de voorbije 2 weken en hebben Tiny, Sofie en ik voorgesteld om misschien individueel met de kinderen te werken. Ze vond het een goed idee, we hebben ook wat verder gebrainstormd en we zijn tot een nieuw doel gekomen… Zowel Tiny, Sofie als ikzelf gaan ieder een kind individueel begeleiden met als einddoel om deze drie kinderen terug in een normale school te krijgen. Hoe we het precies voor elkaar moeten gaan krijgen is nog een raadsel, maar ik kijk er wel naar uit. Het is een uitdaging en daar hou ik wel van!

We hebben vandaag met de directeur overlegd en we hebben samen 3 kinderen gekozen die het meest in aanmerking komen voor een normale school. Het zijn 3 kinderen met enkel een fysieke beperking, mentaal mankeren ze dus nix & zitten ze daar dus niet op hun plaats. Vanaf volgende maandag zullen Anita (8j), Matteo (7j) en Sebastian (6j) door ons begeleidt worden (we moeten nog beslissen wie wie neemt). Maandag zal de directeur ons nog eerst informeren over hun geschiedenis & thuissituatie en zal hij ons uitleggen wat de eindnormen zijn voor hun leeftijd in een normale school. Dan kunnen we aan de slag en bekijken op welke manier we hen het beste kunnen voorbereiden op de gewone school. Het is wel fijn dat ze alle drie nog jong zijn, zo hebben ze nog niet zo heel veel leerachterstand.

Van maandag tot woensdag zullen we steeds deze drie kinderen begeleiden, op de donderdagen zullen we Estefani, Cassandra en Joanna begeleiden, da zijn drie meiskes uit de ADHD klas. De bedoeling is dat we ze leren omgaan met andere mensen en ze bv. eens meenemen naar de winkel ofzo, zodat ze zich leren gedragen op andere plaatsen waar veel mensen zijn. Cassandra en Joanna zijn twee meisjes (ongeveer 10j) die redelijk slim zijn hoor, kweet eiglijk nie goed wa er mee scheelt. Denk da ze alleen maar te druk waren voor de gewone school en daardoor hier terecht zijn gekomen. Ik had eigenlijk ook graag met hen gewerkt, omda zij de gewone school qua niveau ook zeker en vast aankunnen. Maar we moeten natuurlijk ergens beginnen… kunnen niet iedereen nemen, drie kinderen naar een gewone school proberen te krijgen op 3 maanden tijd is al een grote uitdaging op zich.

Er was nog een meisje die ik graag had begeleidt: Pamela, ze zat in het klasje die ik de eerste dag had en viel mij al meteen op. Ze zegt nix, is heel stil en onopvallend, maar helpt de andere kinderen voortdurend. Ze is ontzettend behulpzaam. Het is meer iemand die alles en iedereen observeert. Aan haar uiterlijk zie je niet dat er iets mee scheelt, dus ik vroeg mij al af waarom ze hier dan precies zat. Achteraf hoorde ik dat ze seksueel is misbruikt. Ik had haar graag begeleidt omdat ik de indruk heb dat ze veel meer kan dan ze op school denken. Ik denk dat ze gewoon zo getraumatiseerd is en omdat niemand zich met haar lijkt bezig te houden gaat het van kwaad naar erger. Denk da ze gewoon niemand vertrouwd en dat ze in zichzelf is gekeerd. Het leek me echt een uitdaging om met haar te werken. Maar de school prefereerde deze 3 kinderen die we nu hebben. Dit zie ik ook wel zitten hoor, maar ik vind het toch wel jammer, want denk echt dat Pamela hier niet op haar plaats zit.

Nu hebben we de rest van de week de tijd om al wat ideetjes te bedenken, want we hebben vrij tot volgende maandag! We hebben nu ook elke vrijdag vrij om voor school of stage te werken…

Tot zover over stage… nu over wat ik de laatste tijd hier zoal buiten stage heb gedaan.

Twee weekenden terug ben ik naar Otovalo geweest, da is de grootste markt van Zuid-Amerika. Het was 2 uurkes rijden van Quito, Otovalo is een heel kleurrijke markt waar je vooral typische Indiaanse kledij kan kopen, sierraden & allerlei kleine souveniertjes.

Heb enkele kleine prulletjes gekocht en ook een trui van Alpacawol, lekker warm!

Niet dat het hier koud is hoor… maar ik vond h’m wel schoon.

De voorbije week was het redelijk slecht weer, veel regen en bewolking, maar echt koud is het hier nooit. De bevolking hier duffelt zich altijd goed in, als je hen over straat ziet lopen zou ge denken dat het hier vriest. Ik denk dat het koudste hier ongeveer 10 graden is, en dit voor ’s avonds of ’s nachts. Overdag is het 15 graden of meer. Ik heb het hier dus nooit echt koud, want 12 graden voor ’s avonds is nie slecht eh!

Vorige zaterdag was het weer uitzonderlijk warm weer. We zijn met een paar naar een groot park geweest hier in de buurt. Het is een sportpark waar vele voetbal-, basket- en volleybalveldjes liggen. Het was ontzettend druk! Alle veldjes waren bezet, twas echt gezellig om er rond te wandelen. We hebben er even op het gras gelegen & na de voetbal gekeken. We vielen er natuurlijk wel heel hard op, 5 blanke dames aant zonnen met zonnebril en open bloeskes… Gelukkig had ik me goed ingesmeerd, want Laurie had haar nie ingesmeerd en zag KNALROOD. Echt pijnlijk om te zien…

Zowel vrijdag als zaterdagavond ben ik op stap geweest met het merendeel van de mensen hier in ons huis. Enkele minuutjes in de taxi en we zijn in het ‘toeristisch centrum’. Hier liggen veel cafeetjes en danscafés. Alle jongeren lijken naar dit toeristisch centrum te komen want tis daar altijd zo druk! Ook hier worden we veel nagekeken en nageroepen, ma we zien toch ook geregeld andere groepjes blanken. Ik had voordat ik naar Ecuador vertrok contact opgenomen met een Belgisch meiske da een maand voor mij vertrok naar Ecuador. Ze had me laten weten dat ze da weekend naar Quito kwam met nog drie andere Belgen. We hadden zowel vrijdag als de zaterdag afgesproken in hetzelfde café. Ook nog eens fijn om omgeven te zijn door andere Belgen, want met al die Nederlanders hier!

Twas wel fijn op stap, hebben enkele cocktails gedronken en goed gedanst. Tiny heeft zich ook wel goed geamuseerd denk ik zo hihi. We waren es op weg naar de toog toen we twee negers tegenkwamen en waar we de hele avond eigenlijk bij zijn blijven plakken. Twaren negers van Ecuador zelf en ze waren hennig breed (gespierd). Waren wel indrukwekkend hoor hihi.Ene neger had het nogal op Tiny gemunt en ie werd zelfs beetje handtastelijk. Het bleef wel tussen de perken hoor, anders had ik wel ingegrepen, maar het was ontzettend grappig haha. Tiny en ik hadden nog de slappe lach gekregen om zoiets debiels… we stonden allebei aan de toog, en ik bestelde 2 cocktails ‘Sex in Quito’… ‘Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee’ zei Tiny, ‘geen Sex in Quito, die hemme we al gehad. Ik wil Sex on the beach!’. Toen moest ik dieje barman terugroepen om de bestelling even te veranderen, maar het ging zo moeilijk, want we lagen allebei zo plat vant lachen! (ik las dit stukje even voor aan Tiny en we moesten er nog allebei hard om lachen lol).

Enfin, op zondag zijn we naar een kleine markt geweest hier in Quito, hier hadden ze ook vooral kleine prulletjes, sierraden en kleren. Op deze markt liepen wel enorm veel Amerikanen! Die vallen ook altijd zo hard op met hun lawijt, amai.

Zondagavond wouden we met ons 12 naar de (ENIGE) frituur hier in Quito gaan, genaamd ‘El Holandes’, deze wordt uitgebaad door een Nederlandse vrouw, ma ze importeert de frieten uit België. Stonden we daar… was ie toch niet gesloten zeker! Zijn we maar ergens anders gaan eten met z’n allen.

Komend weekend gaan Tiny en ik met Laurie, Hannah en Nora naar de Cotopaxi, da is een vulkaan van 5000 meter, waarvan de top besneeuwd is. De vulkaan is nog ‘actief’, maar slaapt momenteel, dus geen nood… Ik zal niet verkoold geraken!

Het is er wel koud zeggen ze, dus heb ik mij ondertussen al een muts, handschoenen, dikke sokken en een sjaal aangeschaft.

Het weekend erna gaan we met alle 12 én Melanie (onze Nederlandse stagebegeleidster) een kratermeer bezoeken, schijnt héél mooi te zijn.

Het weekend daarna gaan er enkele van de Nederlanders hier, naar de jungle. Misschien dat we (Tiny, Sofie en ik) ook wel meegaan, dat moeten we nog bekijken, want we willen gedurende die periode (Pasen) ook naar de zee. Maar in ieder geval… de komende weekenden heb ik zeker iets om handen! Er zijn nog zoveel dingen die we kunnen bezoeken hier!

Voor de rest… ik ben momenteel nog zo gezond als een visje! Heb eigenlijk nog nergens last van gehad (gelukkig maar!). Als ik iets heb, dan is het altijd buikpijn… ik krijg snel buikpijn, zeker op vakantie ofzo, maar in deze eerste maand heb ik nog maar 2 keer even buikpijn gehad (één keer omdat de frietjes en hamburger van Kentucky Fried Chicken mij niet zo goed waren bekomen, en één keer omdat ik al even niet meer naar het toilet was geweest omwille van geen wc-papier of keukenrolpapier…lekker vervelend!).

Ik lig hier op de kamer met Tiny, Sofie, Elise en Laurie . Tiny, Sofie en Elise zijn al langs de dokter gepasseerd…

Tiny had oorontsteking en sinusitis, Elise had ook sinusitis en heeft een parasiet (!) en Sofie is vandaag langs de dokter geweest en blijkbaar heeft zij zelfs last van 2 parasieten…

Ik voel me plots ook niet zo lekker haha! Blijkbaar kan je dat krijgen van eten dat niet goed gewassen is, of wanneer je handen niet goed zijn gewassen voor het eten, …

Nu maar hopen dat ik gezond en wel blijf en ook niet meteen langs de dokter hoef te gaan!

Enfin, tot zover de belangrijkste hoogtepunten van de voorbije week…

Hopelijk heb ik de volgende keer weer een aantal spannende dingen te vertellen haha…

‘Als je van het leven houdt

en durft te blijven dromen,

dan heb je heel veel kans

dat al je wensen uit gaan komen.’

Beso!

Lotte

05-03-2008 om 20:06 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 22:00 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:36 geschreven door Lotte  

Noggggggggggggggggggg

29-02-2008 om 21:29 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:24 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:17 geschreven door Lotte  

Dinsdag 19 februari

06.30u… Tiny haar wekker loopt af en wat volgt zijn drie diepe zuchten. Urgh, dit staat ons dus de komende 4 maanden te wachten. We strompelen naar ons ontbijt en gaan tegen 07.30u langs de kant van de weg staan om de bus te pakken naar onze stageplaats. We moeten 2 bussen nemen naar het schooltje, in totaal zitten we een klein half uurtje in de bus.

Hier kan je dus overal de bus nemen, waar je ook staat, je moet je arm maar uitsteken en dan stopt de bus. Het duurde echter een hele tijd voordat onze bus kwam, en ook bij het overstappen op de andere bus duurde het even voordat we tegoei door hadden welke bus we precies moesten nemen. Gevolg: 20 minuutjes te laat op onze eerste werkdag.

Geen nood hoor, is niet erg… In het schooltje zitten 80 kinderen van 4 tot 16 jaar met een mentale beperking. Om 8u komen de kinderen aan en krijgen ze ontbijt op school. Ik ga vandaag mee met juffrouw Marina, in het klasje zitten 11 kinderen van 5 tot 11 jaar. De kinderen moesten bolletjes maken van kleine stukjes papier en die dan op een blad plakken. Op het blad stonden de getallen van 1 tot 20 en op elk cijfer moesten ze een bolletje plakken. In totaal moesten ze dus 20 bolletjes op het blad hebben. Dit was niet simpel voor iedereen, bij sommigen duurden het dus hennig lang. Degene die iets eerder klaar waren mochten even puzzelen (puzzel van 10 stuks). Na het plakken las de juffrouw de helft van de klas een simpel verhaaltje voor, de andere helft van de klas was naar de therapie (geen idee wat ze daar precies doen). Daarna las ze hetzelfde verhaaltje voor aan de groep die het eerst naar de therapie was geweest en ging vervolgens de tweede groep naar de therapie. Na het voorlezen was het ‘speeltijd’. Tijdens de speeltijd ‘voetbalden’ de oudste kinderen, de kleinste liepen maar wat verweesd rond of hingen constant aan ons. De kinderen hier zijn heel aanhankelijk, ze willen voortdurend geknuffeld worden. Na de speeltijd hebben ze nog wat geoefend met schrijven. Echt schrijven kunnen ze niet hoor, bij enkelen moest ik zelfs helpen omdat ze hun potlood niet tegoei konden vasthouden. Tegen 12u kregen ze pasta met tonijn voorgeschoteld. Na het eten mogen de kinderen naar huis en tegen 13u is iedereen weg en zijn wij dus ook afgewerkt. ’S Middags zijn we even naar het internetcafé geweest en hebben we het ’s avonds niet te laat gemaakt want…

06.30u… PIEP PIEP!!! Daar gaat ie weer… met kleine oogjes stappen we weer de bus op richting de school voor onze 2^de stagedag. Vandaag zal ik bij juffrouw Anita in het klasje staan. Hier zitten 6 kinderen van 6 tot 13. Hier heb ik bijna heel de dag alleen gestaan want er was blijkbaar een lerarenvergadering ofzo want Tiny stond ook de hele tijd alleen. ABNORMAAL,  het waren maar 6 kindjes, maar heb zo mijn handen vol gehad! Er waren er een paar hennig vervelend. Express vervelend! Terwijl de één stiften door heel de klas aan het gooien was, en ik hem duidelijk maakte dat dit niet mocht, had een ander de GSM van de juffrouw uit haar tas ontfrutseld en moest ik daar weer achteraan. Ik hoef mijn rug ook maar te draaien of er had weer iemand iets mispeuterd. Zo was ik twee vechtende kindjes uit elkaar aan het trekken, draai ik mij om, staat er daar ene met zn mond vol blauwe glitters… Had hij blijkbaar ergens een potje met blauwe glitters vandaan gehaald en had hij dat in z’n mond gekapt. Heel zijn tong vol glitters… Nice…

Ik probeerde de kinderen maar wat bezig te houden door ze puzzels, tijdschriften en blokken te geven. Ik heb ze ook even laten tekenen, maar dat waren ze al snel beu. Ik ben de dag hoe dan ook heel doorgekomen… Toen we thuis kwamen hebben we wel een hele tijd op ons bed gelegen, we waren stikkapot! We zitten nu ondertussen sinds maandagavond in het appartement (is eiglijk een gewoon huis) hier in Noord-Quito. Er zijn 4 kamers met 12 bedden, 3 badkamers, een living, een kamer met een tv (en veel DVD’s!) en een redelijk grote en moderne keuken. Sofie, Tiny en ik liggen op één kamer en dan komt vrijdag Laurie of Elise er nog bij. Momenteel zijn Rine, Thijs, Hannah en Marieke hier. Maandag komen Sigrid en Sofia terug, maar die zijn nu een week aan het rondreizen, hen hebben we dus nog niet gezien. Vrijdag komen Elise, Laurie en Ruud hier ook aan. Dus dan wordt het hier een stuk drukker

Vrijdag 22 februari…

Vandaag ga ik mee met juffrouw Gypsy en vrijwilligster Fanny. Het klasje bestaat uit 12 kinderen van 4 tot 12. Hier heb ik niet echt veel gedaan, ik zat er maar wat voor spek en bonen bij… ze waren ook al met twee begeleidsters. Net na de speeltijd werd ik gevraagd of ik even kon helpen in een ander klasje. Mij goed… Het was het klasje met de hyperactieve kinderen (maar liefst 12 stuks!). Er stond een vervanglerares (het was haar eerste dag) en ze wist duidelijk met de kinderen geen raad! De lerares was een Ecuadoriaanse maar haar man was een Duitser en ze heeft 25 in Duitsland gewoond. Ze was nu net 5 dagen terug hier in Ecuador. Ze begon tegen mij te praten in het Duits, ik verstond haar wel maar ik kreeg nix terug in het Duits gezegd. Je zit dan ook zo met het Spaans in uw hoofd dat het moeilijk is om zomaar ineens over te schakelen. De kinderen waren superdruk en ze zagen dat ze geen weet met hen wist. Die juffrouw keek mij ook echt aan van wat moet ik doen! Ik dacht hallo! Gij zijt degene met ervaring en degene die vloeiend Spaans spreekt, ik niet! Aangezien de kinderen zo druk waren stelde ik voor om de groep in 2 te verdelen. De juffrouw zei dat ze over ‘familie’ gingen praten vandaag, dat stond toch op het programma blijkbaar. Aangezien mijn Spaans nog niet optimaal is heb ik achter hun familie gevraagd aan de hand van tekeningen. Ze moesten allemaal hun familie tekenen, en dan ging ik rond om te vragen wie ze getekend hadden, hoeveel broers of zussen ze hadden, huisdieren,… Wat je toch allemaal niet kunt bereiken met wat enthousiasme… De kinderen werden plots heel rustig. Allemaal waren ze druk aan het tekenen en wilden ze hun tekening telkens trots aan mij laten zien. Wanneer er een paar klaar waren werden deze weer wat vervelend en begonnen ze overal rond te lopen en zaten ze overal aan. Ik heb wat plaatjes genomen die op de kast lagen en heb ik deze kinderen wat bezig gehouden door te vragen wat ze op dat plaatje zagen. Ik leer zo ook bij, want sommige dingen weet ik ook niet en dan vraag ik wat het is… goed voor mijn Spaans! De kinderen hier in deze school aanvaarden je wel snel, eerst testen ze je wat uit, maar vervolgens eisen ze je aandacht meestal op een positieve manier op. Als ik nu op school aankom vliegen er een heel deel kinderen op mij af om mij hallo te zeggen. Hoewel het niet echt de doelgroep is waar ik in de toekomst mee wil werken, denk ik wel dat ik deze 4 maanden hier kan uithouden. Ik ga niet met tegenzin naar daar en de tijd gaat ook vlug voorbij. Ben eens benieuwd wat het volgende klasje dinsdag voor mij in petto heeft. Nu maandag hebben we vrij blijkbaar want ze hebben dan een soort pedagogische studiedag.

In de namiddag kwamen Elise, Laurie en Ruud aan in het appartement. Laurie en Elise wouden allebei bij ons liggen, en aangezien er maar één bed vrij was hier was het even een dilemma. Wie ging hier liggen en wie boven? Ze hebben het opgelost door hier bij ons nog een bed bij te leggen. Er is toch plaats genoeg… We liggen nu dus gezellig met ons 5 op één kamer.

Het verslag van het weekend volgt nog!

Beso,

24-02-2008 om 00:00 geschreven door Lotte  

19-02-2008 om 21:50 geschreven door Lotte