Ik heb er hier nog niet veel over verteld, maar nu vind ik het wel het juiste moment. Al is het maar omdat mijn inspiratie een beetje op is (lees: het is wel heel kalm nu).
Sinds een aantal jaar heb ik huidproblemen. Sebboirisch eczeem, schilfers in de volksmond. Vooral mijn hoofdhuid is aangetast. Enorm lastig, niet erg esthetisch en het jeukt bij momenten verschrikkelijk. Ik heb al veel, bijna alles geprobeerd. Maar ik raak er maar niet van verlost. Volgens de huidspecialist moet ik er mee leren leven. Maar ik ben vooral gefrustreerd.
En dan zijn er nog mijn vele bruine vlekjes. Dit kan te maken hebben met mijn syndroom, maar ik heb er echt heel veel. Eerder dit jaar heb ik een verdacht vlekje laten wegnemen. Gelukkig bleek het ok te zijn. Maar vanaf nu moet ik dus mijn andere vlekjes zeer regelmatig laten nakijken, omdat er mogelijk risico is op huidkanker. Alweer een zorg erbij. Maar het is voor het goede doel, zullen we maar denken.
Bon, tot zover dus mijn klaagzang over mijn gevoelige velletje.
|