|
Als ik in de spiegel kijk,
kijkt een jonge vrouw me aan.
Niet meer piep, maar nog steeds jong.
Donkerblond haar, een lieve glimlach.
In haar groene ogen,.
een blik vol levenswijsheid.
Verhalen van verdriet en angst,
maar vooral van hoop.
Wat de spiegel niet laat zien,
is haar (misschien al eeuwenoude) ziel.
En ondanks het stevige fundament,
is die ook erg fragiel.
Waar ooit een dikke muur stond,
is er nu nog slechts een glazen wand.
Niet iedereen komt zomaar naar binnen,
dat heeft ze intussen wel geleerd.
Ik bekijk haar nog eens goed,
en glimlach terug.
|
