Barcelona was super! Maar ik was natuurlijk ook met super-Fleur!!! Het was de eerste keer vliegen, dus best wel eng! Had vreselijke buikkrampen van de stress (waarschijnlijk), en ik dacht allen maar: "ojee, stel je voor dat ik spontaan (nee, expres doe ik het niet) nr 2 in het vliegtuig doe, wat dan???' Maar gelukkig ging het allemaal goed, heel fijn voor zo'n eerste keer, want dan gaat de tweede keer vast ook goed!
We waren ruim op tijd bij de incheck-balie van KLM, 1 voordeeltje: je hoeft nu nergens meer in de rij te staan, overal waar je komt wordt je doorgelaten, heerlijk! Bij het inchecken moest de douchestoel bij "Special-luggage", hij woog nl 27kg, poeh das best zwaar! Ik had van te voren telefonisch aangegeven dat ik die meenam, dus ik hoefde geen cent te betalen, ook fijn. Door de douane-check, effe snel gefouilleerd, maar niet vervelend. Daarna nog even tax-free geshopt en een lekker broodje gegeten (met gerookte zalm, niet zo slim want daar kun je ook kramp in de buik van krijgen). Vervolgens natuurlijk verkeerd gelopen (tja wij vrouwen, he Fleur?), waardoor we nogmaals door de douane-check moesten. Die was iets minder, ik moest mee in het 'fouilleer-kamertje': of ik even kon overstappen naar een andere stoel! Ik dacht het niet! Ze wilden toch graag even mijn zitkussen zien, ja wie weet zitten er wel drugs in... Nou ja, met veel moeite kon ik mezelf hoog opduwen, zodat zij mijn kussen konden checken. Daarna was alles ok, we waren laat bij de gate dus we moesten als laatste naar binnen, voor mij prima, want nr 1 in het vliegtuig doen kan op zich wel, maar liever niet. 2 dames tilden mij bij de gate over in een klein stoeltje, dat door het gangpad kon, en toen ben ik over getild in een vliegtuigstoel.
De vliegreis ging goed en in Barcelona aangekomen werden we opgehaald door een aangepaste auto, het hotel (www.sixtytwohotel.com) had twee aangepaste kamers, wel klein, de douche had een drempel, en ik kon met mijn douchestoel niet over het toilet, maar ja, er zijn ergere dingen....toch? De kamer was helaas net iets te veel aangepast op mensen die nog wel kunnen lopen maar alleen wat beugels nodig hebben rondom toilet en douche, zodat ze niet vallen. Niet echt voor dwarslaesies helaas, ja misschien wel de lage die over kunnen 'wippen' naar de wc)
Verder een supertijd gehad: heerlijk eten met Nielsje die daar woont, lekker 'slenteren', muziektheater, museum, winkelen etc. Afgelopen maandag was het wel erg warm, wel pittig, werd er een beetje benauwd van. Dus ik ben niet heel bruin teruggekomen, helaas.... dat zit er niet meer in, zoek toch liever de schaduw op.
De vakantietijd is aangebroken (ik heb ook zooooo enorm hard gewerkt...), Marc heeft nu 7 weken vakantie.Jawel, we hebben grootse plannen en ik ga ook nog voor het eerst vliegen! Ja, dan denken jullie natuurlijk: 'ze heeft vorige week toch ook al gevlogen?' Nee, ik bedoel natuurlijk gewoon vliegen met de KLM oid, niet met Tessel Air. Gewoon zittend in een stoel en niet op de grond liggend, bovenop degene waarmee je de tandem-sprong doet! Dat vond ik trouwens super! En dan bedoel ik natuurlijk de jump, en niet het 'bovenop mijn buddy/jumpmaster zitten'! Ik was helemaal niet zo bang om te springen, alleen ff toen de deur open ging op 4000m, das best hoog nl... Daarna werd ik er gewoon uitgegooid door mijn jumpmaster, had niks meer te willen, dus heb het maar laten gaan, en het was geweldig! Een hele aparte ervaring om met 200km/uur naar beneden te vallen, het mooiste was toen de parachute openging: zo rustig en vreedzaam, zwevend als een vogeltje. Kortom, iedereen moet het een keer hebben gedaan!!!
Over het 'andere' vliegen: Is best eng denk ik om voor het eerst in te checken met de rolstoel, de douchestoel af te geven bij de balie, en dan maar hopen dat alles heelhuids aankomt op de plaats van bestemming....
Barcelona, here we come!
PS. Filmpje over het parachute-springen : klik fotootje hierboven!
De Tandemsprong is de eenvoudigste manier om kennis te maken met parachutespringen. U hoeft er bijna niets voor te doen. Alleen een dosis durf en motivatie zijn voldoende. Tijdens een inleidend instructie legt één van onze instructeurs uit wat u te wachten staat. Dan stapt u het vliegtuig in en wordt u vastgekoppeld aan uw instructeur. Op een hoogte van minimaal drie kilometer schuift de deur open en samen met de jumpmaster valt u met een snelheid van ongeveer 200 kilometer per uur naar beneden! Tijdens deze absoluut indrukwekkende ervaring, kunt u genieten van een schitterend panorama. Het hele eiland ligt letterlijk onder u. Na een halve minuut opent zich boven uw hoofd een extra grote parachute. Hiermee zweeft u zachtjes, hangend aan uw jumpmaster, terug naar Texelse bodem. Vlak voor familie, vrienden en toeschouwers maakt u een perfecte landing; als een veertje bereikt u de grond. Veel bekende Nederlanders, waaronder Mooie Meisjes, hebben zon sprong bij ons gemaakt maar ontelbaar veel minder bekende bezoekers van het paracentrum hebben ook met veel plezier op deze manier parachute gesprongen. Voor de tandemsprong is geen medische verklaring nodig. U kunt van uw sprong een foto/videoreportage laten maken (leuk voor later!!). In dat geval springt één van onze vrije val filmers met u mee).
NB1.
Ik spring dinsdagmiddag, om 13.15u; zal aan jullie denken (als ik tijd genoeg heb....), Lisenka
NB2.
En weer heelhuids geland. Een gedetailleerd verslag, met misschien de video-beelden, komt zsm, maar heb hier op Texel geen Mac bij me....
Gezellig als jullie ook komen? Het wordt natuurlijk gewoon mooi weer!
Niet alleen in Manhattan vertoeven de mensen in het weekend buiten de
drukke stad, ook in Amsterdam willen mensen graag even ontsnappen aan de
hectiek van de stad. Dat kan vanaf 23 mei aanstaande op het terras van
restaurant Nevy aan het IJ in Amsterdam.
Deze zomer tovert Nevy iedere
zondag haar terras om tot the Hamptons. Vanaf 13.00 uur worden er
brunch, lunch, bubbels & bites geserveerd gevolgd door een late
afternoon BBQ. De absolute zomerse perfecte getaway.
Dankzij de bijzondere locatie van Nevy aan het IJ, is het mogelijk om
met een bootje aan te meren om te genieten van The Hamptons setting. Het
terras staat qua look & feel in het teken van the Hamptons
tuinfeesten, voorzien van strak interieur, mooie bloemen en een
wekelijks veranderend aanbod van bijzondere sieraden, hoeden, en
bikinis.
Dompel je elke zondag in het zomerse Hamptons gevoel met aan
het einde van de middag een BBQ met kreeft, kip yakatori, ossenhaas
spiesjes met bacon en gemarineerde sardientjes.Bij slecht weer
verplaatst alles zich naar binnen, kortom, alle ingrediënten voor een
dagje relaxen aan de rand van de stad.
Tegenwoordig koop ik veel van mijn kleding op het World Wide
Web, jullie begrijpen vast dat dit
voor mij erg gemakkelijk is; als het niet past of tegenvalt sturen we het toch
gewoon weer retour? Ik shop
natuurlijk ook erg graag bij de Bijenkorf, maar daar herkennen ze me
tegenwoordig (zo vaak kom ik daar), dus ik probeer er niet meer wekelijks heen te gaan.
Een nadeel van het internetshoppen is wel dat je thuis moet
zijn voor de bezorger, anders ligt het pakketje bij het poskantoor en moet iemand
dat weer voor me gaan ophalen.
Vanmorgen had ik een nare ervaring met de bezorger van UPS, vandaar dat
ik het ff van me af moet schrijven..
Tring, de bel;
ja?
UPS hier, pakketje voor u
Ok, kunt u het misschien naar boven brengen? Ik zit nl in
een rolstoel
Ok, welke verdieping?
7e, helling af naar links, de binnenplaats op en dan op het einde rechts,
daar nogmaals aanbellen.
Tring tring,
Ja?
Ja ik heb hier gvd echt geen tijd voor, waar moet ik nou
heen, wat een klote doolhof
Waar bent u nu? Bij de brievenbussen? Of de trap?
Ja gvd! Gewoon beneden bij de bel, wat een klote
doolhof , zeg nou gvd ff waar ik heen moet, ik heb hier gvd echt geen zin in!
Meneer, er zijn 2 ingangen: 1 bij de brievenbussen, en 1 bij
de trap. Staat u nu bij de brievenbussen? Weet u wat, stop het briefje daar maar
in, ik heb hier ook geen zin in!
3 minuten later.... Tring
Ja?
Ja, welke verdieping was het nou?
7e
En, waarrempel! Hij staat voor de deur, een Giel Beelen
look-a-like met een nog net iets
lelijker hoofd.
Sorry hoor (zeg ik nog...)
Ja, gvd, wat een gedoe, klote doolhof, ik begrijp het niet, bla
bla.
sorry hoor' ik nogmaals.
(Net of ik er wat aan kan doen dat ik in een rolstoel zit en in een doolhof woon....)
UPS SUCKS! Geef mij maar mijn vaste TNT-mannetje, die het pakketje
braaf naar boven brengt, wel ff mijn toilet bevuilt, maarja... dat toilet gebruik
ik toch niet en morgen komt mijn vaste hulp super-Deb!
Soms heb je van die dagen, dan lijkt alles tegen te zitten: het zijn van die dagen waar je gewoon even bij jezelf denkt; pfffff, wat heb ik toch een ontzettend k.tleven, waarom is het allemaal zo zwaar? Een half uur bezig zijn met mascara (op de juiste plek!) aanbrengen, vervolgens nog een kwartier proberen het stekkertje van de oplader aan mijn telefoon te koppelen, de vaatwasser inruimen zonder alle glazen te laten vallen, en nog veel meer van dit soort dingen; handelingen die vroeger nauwelijks enige moeite hebben gekost nemen nu gewoon heel veel tijd in beslag. Die stomme handen, waarom werken ze nou niet gewoon?
Uiteindelijk lukt het me wel hoor, gelukkig! Maar pfff, ging het maar weer als vanouds, zonder erover na te denken, zonder die uiterste concentratie...
Het zal echt steeds makkelijker gaan, die mascara kan ik nu zelfs redelijk snel en netjes aanbrengen, de vaatwasser laat ik met rust, die laat ik aan mijn lief of de hulp over, en dat stekkertje, ja de ene keer lukt het me wel en de andere keer niet, helaas....
Vergeleken met 1,5 jaar geleden kan ik al zoveel meer en ben ik echt veel handiger geworden. Het is gewoon een leerproces, je vindt op een gegeven moment allerlei nieuwe trucjes om dingen op jouw manier te kunnen doen; het is net handenarbeid op de lagere school...
We zijn Amsterdam even ontvlucht, kon het echt niet aan; Koninginnedag, regen, drukte, hysterie en stakende vuilnismannen. We waren een weekendje op Schiermonnikoog, ff uitgewaaid, nou ja Marc vooral, want ik kom dat strand helaas niet op, ja, of ik moet in die geweldige strandrolstoel gaan zitten... Het was toch wel fijn om ff weg te zijn, lekker in 't zonnetje tot uur of 1, daarna bewolkt en beetje regen, middagtukkie doen terwijl Marc Kuki uitliet, en 's avonds lekker uit eten.
Het appartement was top, met heel mooi uitzicht over de duinen en het strand. De zeehonden zwaaiden naar ons! Ik had me alleen een beetje vergist in de dagen; ze rekenen vrijdag tot maandag als lang weekend, terwijl wij van vrijdag tot zondag wilden blijven. En we vonden het al zo duur, hadden dus nog 1 nacht langer kunnen blijven..
Nu druk bezig met plannen van de zomervakanties, ja in meervoud: Barcelona met Fleur, Frankrijk met Marc, en nog een keer Griekenland met Marc (heerlijk bij mijn neef B. in Lefkas)! Barcelona is rond, in Frankrijk hebben we wrsch wel al een huis, alleen nog geen zorg, en voor Lefkas geldt hetzelfde, maar 't komt vast wel goed!
Na ellenlange, frustrerende telefoongesprekken met Osira thuiszorg ziet het er naar uit dat ze toch hun best gaan doen om mij op maandag om 8.00 uur te helpen. Mijn 1e baantje is nl binnen: ik ga vrijwilligerswerk doen bij Emma TV, onderdeel van het Emma kinderziekenhuis in het AMC (www.steunemma.nl).
Ik ga samenwerken met een leuk team en we gaan ervoor zorgen dat kinderen hun ziekte even kunnen vergeten en zichzelf even een 'ster' voelen, want ze komen namelijk in een heuse televisie uitzending terecht! Wat mijn rol hierin precies is weet ik nog niet helemaal zeker, maar ik ga ieg de afdeling op en daar de kleintjes (3-6 jaar) volgen en als het lukt een praatje met ze maken. Gewoon, lekker luchtig en geen drama! Het is nl al erg genoeg om ziek te zijn, en juist heel erg fijn als je dat even kan vergeten.
Morgen heb ik mijn laatste rijles en woensdag moet ik afrijden, spannend!!! As vrijdag gaan we eindelijk onze nieuwe auto ophalen; een Volvo xc70 (2004, anders veel te duur), een enorme bak... Dan moeten we afscheid nemen van onze geliefde Seat, snik!
(NB. de column van januari staat onder bij 15 januari)
Rijbewijs
Ik heb vorige week mijn eerste rijles gehad, mijn 1e stap naar echte onafhankelijkheid! Best wel spannend om alles nu met de hand te moeten doen, gas geven en remmen met links, en sturen met rechts. Ik had maar 2 ingrepen, gaf p.o. gas ipv te remmen en toen reed ik bijna tegen een paaltje aan, maar verder viel het mee. Ik heb tenslotte al 19 jaar mijn gewone rijbewijs, dus na 4 lessen zou ik het toch wel onder de knie moeten hebben, t is toch wel te hopen! Afgelopen week ook gelijk maar even voor een auto gaan kijken. Nee, ik wil geen Mercedes Sprinter, Renault Kangoo of een Citroen Berlingo. Ik wil een gezellige gezinsbak, een 2e hands Volvo ofzo; gewoon een 4-zitter met een grote achterbak met daarin zon robotarm die de rolstoel oppakt! Een auto die wel aangepast is voor mij, maar waar mijn vriend ook in kan rijden, eigenlijk een auto met verstelbare/inklapbare aanpassingen! Het schijnt allemaal mogelijk te zijn. Hopelijk lukt het mij uiteindelijk wel om zonder teveel inspanning in en uit de auto te komen, ben nl. op het moment nogal spastisch... En dan natuurlijk ook nog het UWV zover krijgen dat ze de aanpassingen vergoeden...
Best leuk hoor, autos kijken, maar wat je vergeet is, dat je op zon dag wel 20x een auto-transfer maakt: kijken of je in de auto past (ik ben nl 1.86m), of hij een niet al te hoge instap heeft, of de rolstoel achterin past enz.. Nou, daar was ik s avonds dus flink moe van! Dat gevoel is eigenlijk wel een beetje vergelijkbaar met mijn vermoeide benen van het shoppen van vroeger, ach ja dat shoppen, gewoon lekker een beetje slenteren langs de winkels, dat mis ik dus echt heel erg... Er is gelukkig wel 1 plek waar je als rolstoeler heerlijk kan winkelen: De Bijenkorf! En daar ben ik dan zeker ook wekelijks te vinden.
Eindelijk, de lente is begonnen! Heerlijk, dat heb ik dus echt nodig, een beetje zonlicht! De warmte op mijn bolletje, erg fijn, maar waarom blijven die benen alleen nog zo koud?? De elektrische deken is opgeborgen, maar het liefst lig ik daar 's avonds toch nog steeds lekker onder... Op het moment dat ik nl languit op de bank ga, gaat al het 'koude' bloed van mijn lamme benen richting mijn hart (dit proces heet Circulatie) en krijg ik het echt koud. Dit duurt ongeveer 2 uur en dan ben ik weer een beetje op temperatuur. Heel irritant dus! Soms, als ik de hort op ben geweest, en ipv eerst op de bank gelijk naar bed ga, kan ik meestal de eerste 3 uur niet slapen vd kou. Ik lig dan met kop en al onder de dekens, met ook nog een extra fleece-deken, te bibberen. Misschien moet ik gewoon een zonnebank aanschaffen en daar een half uurtje onder gaan liggen, heerlijk lijkt me dat! Of misschien mijn benen niet meer scheren, een soort isolatielaag creeeren, ook een goed idee misschien! Niet zo sexy alleen, maar dat voel ik me al heel lang niet meer helaas....
Jullie merken vast dat ik niet meer zoveel schrijf, ik heb niet zo'n zin om steeds maar over mezelf te lullen en alles op te schrijven wat ik meemaak. Alleen echt interessante dingen zoals: 21 april moet ik afrijden! Spannend! Kijk, dat is voor jullie best leuk om te weten natuurlijk! Wat nog meer? Ik heb me aangemeld voor vrijwilligerswerk. Ik had ook wel een leuke baan gezien: tv programma presenteren voor zieke kinderen, alleen willen ze graag een man en iemand met ervaring... Ik ga toch gewoon reageren...
Ik heb eindelijk mijn super-de-luxe douchestoel binnen, jippie! (Many thanks to mijn neef B. & nicht A.)Nu kunnen Marc & ik overal naar toe op vakantie, dat maakt ons leventje weer een tikkie onbezorgder. Nu nog een prive-verpleegster (niet te knap!) vinden die met ons mee wil...
Ongeveer een half jaar na mijn ongeluk in augustus 2008 vond er op de dierenartsenpraktijk waar ik werkte nog een ander drama plaats: mijn baas, Menco, bleek maagkanker te hebben, uitgezaaid en al... Verschrikkelijk nieuws natuurlijk, de praktijk kreeg hierdoor nog even een extra klap mee; beide dierenartsen uitgeschakeld binnen een half jaar, net of er een vloek op de praktijk rustte...
Inmiddels is de praktijk overgenomen en weer helemaal up and running (Dierenkliniek Vondelpark), maar Menco is gisteren helaas, na een lange strijd, toch nog redelijk onverwacht, overleden.
Lieve Menco, je bent een gemis op deze wereld met je (altijd ontdeugende) jongensachtige uitstraling, je ontzettend droge humor en je geweldige chirurgische skills! Rust zacht, ik hoop dat je daarboven weer kunt gaan genieten van een goed glas rode wijn en een pittige fietstocht.. Ik wens zijn vrouw Bebbie en de kinderen veel sterkte!
Van thuiszorg naar PGB, het liefst zo snel mogelijk!
Op vrijdag word ik ineens om 18.30(!)uur gebeld door de thuiszorg: 'Mevrouw, het spijt ons verschrikkelijk, maar we hebben voor zondag as(!) geen verpleegkundige kunnen vinden, dus we moeten de zorg afzeggen'. OK, en nu????? Ik vind het echt te belachelijk voor woorden; op vrijdagavond doorgeven dat ik op zondagochtend niet geholpen kan worden. Nog erger is, dat ik afgelopen woensdag 'O' (ik noem verder geen naam) heb gebeld om te zeggen dat ik niet meer elke dag een verpleegkundige nodig heb en dat is zelfs niet bij hun doorgekomen.... Waar zijn ze bij 'O' eigenlijk mee bezig??? Ze weten dat Marc op vakantie is, en trouwens, die is mijn verzorger niet maar mijn man, dus moet ik dan maar de hele dag in bed blijven liggen of moet ik mijn mams of een vriendin vragen om mij te helpen??? Dat doe ik dus liever niet als het niet hoeft! Voor die dingen heb ik juist de thuiszorg ingehuurd!!
It's all a matter of planning!!! En dat kunnen ze zelfs niet... op het moment dat er werknemers op vakantie zijn (dan gaan er nog 2 tegelijk weg ook, ook zo slim) loopt alles in het honderd, terwijl dat eigenlijk al weken van te voren bekend is. Snappen jullie het? Zo moeilijk zou het toch niet moeten zijn, een paar goede uitzendkrachten inhuren en een strakke planning maken?!
En nu? Nu lig ik dus de hele dag al in bed.....
Nee hoor! Gelukkig is er een hele lieve dame die alsnog geregeld heeft dat ik vanmorgen wel geholpen ben! Door een nieuwe werkneemster, jong en fris, geen verpleegkundige, maar ik heb gedoucht en zit nu met een heerlijk ontbijtje aan tafel. Morgen ga ik maar weer een klacht indienen, niet dat het helpt... En dan toch maar heel snel dat Persoons Gebonden Budget (dan krijg ik een potje met geld en ben ik eigen baas en huur ik zelf verpleegkundigen/verzorgenden in die ik leuk vind) gaan regelen!
Helaas, 1e keer insemineren niet gelukt. Hopelijk volgende ronde meer geluk! We hebben nog 5 kansen. Ik ga het er alleen niet meer over hebben op mijn blog, jullie moeten het maar afwachten. Als het echt zover is dat we zwanger zijn, zijn jullie de eersten die het horen!
Afgelopen woensdag maar weer eens naar auto's gaan kijken, het belangrijkste is dat er genoeg ruimte is voor de rolstoel en dat er aanpassingen (gas-rem schuif, knop op het stuur, lift/arm die rolstoel in achterbak doet) mogelijk zijn. Op termijn wil ik toch echt zelf gaan rijden, om zo zelfstandig mogelijk te kunnen zijn. Eerste echte rijles was ok, ik had maar 2x een ingreep, gas-remschuif is best ff wennen.... Gelukkig NET niet tegen een paaltje aan. Na 4-5 lessen moet ik een soort test doen bij het CBR en dan krijg ik een nieuw rijbewijs. Marc vindt het maar niks dat ik wil gaan rijden, maar ach, hij moet er ook de voordelen van zien: kan hij ook weer eens een borrel drinken!
Nou, maandag kwam ik in het OLVG en toen bleek ik al richting eisprong te gaan, LH was erg hoog en er stond een eiblaasje letterlijk op 'knappen'. Marc heeft op dinsdagochtend zijn kwakkie ingeleverd en jawel hoor, de kwaliteit was super! Hij had (en dat zal ik nog lang moeten horen..) maar liefst 9.000.000 kleine rakkers die dolgraag aan het werk wilden: 'The survival of the fittest' is begonnen!! Al die zaadjes zwemmen nu met een snelheid van 4mm/minuut rond in mijn baarmoeder op zoek naar dat ene eitje, spannend hoor!
Hoewel de kans op zwangerschap nog steeds maar 10% is, zijn we heeeeel benieuwd! We don't get our hopes up, maar het zou toch wat zijn als ik over 2-3 weken zwanger blijk te zijn....
Vandaag naar het OLVG voor fertiliteitsonderzoek, eerst ff wat bloed afgetapt voor FSH/oestradiol (voor de studiebollen onder ons...bleek allemaal in orde!), en ja hoor toen begon het feest: ik mocht in de beugels (degenen met kind weten vast wat ik bedoel!). Best lastig om überhaupt op die onderzoeksbank te komen, maar het is wel gelukt, natuurlijk met wat hulp van mijn gyn. en een assistente! De kop is eraf! My eggs looked just fine! Het zijn er genoeg, volgende week moet ik terug voor 2e echo en dan gaan ze schatten wanneer mijn follikels groot genoeg zijn en dan moet ik (lees: Marc of iemand anders) Pregnyl spuiten en dan krijg ik ongeveer na 40uur een eisprong. Wel nog ff het bloedonderzoek afwachten... ben blij dat we nu weer in de molen zitten. Tja die biologische klok blijft tikken...
Voor 24 augustus 2008 had ik een heerlijk leventje: 36 jaar, dierenarts, een leuke baan in Amsterdam Oud-Zuid met zicht op overname van de praktijk, en af en toe dj-de ik ook op feestjes. Mijn vriend en ik hadden net een leuk appartement op 4- en 5 hoog gekocht en we waren druk aan t oefenen om zwanger te worden. Een geweldig leven dus, tot die bewuste zaterdagavond waarna niks meer hetzelfde zou zijn...
Ik stond op t dakterras bij een feestje van kennissen en ik wilde eigenlijk naar huis gaan. Op de een of andere manier ben ik gestruikeld en toen ik mijn evenwicht wilde herstellen greep ik naar een leuning maar die was er niet. Wel stond er een plantenbak met bamboe, dus greep ik die. Gelukkig is die bak niet op iemands hoofd gekomen toen ik viel. 3m was het, maar hoog genoeg om je nek te breken.
Daarna ruim 2 weken in t VU gelegen, ik had een incomplete hoge dwarslaesie, C5/6. Geen handfunctie, een groot drama dus! In het begin heb je nog hoop op verbetering, maar telkens als ik mijn grote teen probeerde te bewegen was daar weer die teleurstelling. Wanhoop, ongeloof, frustratie, verdriet, woede, ik heb het allemaal meegemaakt (nu nog af en toe trouwens..). Ik heb wel gevoel in mijn benen, maar totaal geen spierkracht, jammer maar helaas.
Na ruim 11 maanden revalideren in het RCA ben ik nu sinds augustus 2009 thuis, in een nieuwe, aangepaste woning. Sinds vorig jaar is er weinig verbeterd, ja ik ben sterker geworden, maar mijn benen doen niks, en ik mis de kracht en de fijne motoriek in mijn handen. Typen doe ik bijvoorbeeld met 1 vinger, best snel al zeg ik het zelf maar die 250 slagen per minuut haal ik niet meer!
Over 1 week stopt mijn nu nog poli-klinische revalidatie bij het RCA, dan gaat mijn nieuwe leven dus echt beginnen. Wat ik wil gaan doen? Ik heb veel ideeen, het lijkt me bijvoorbeeld leuk om te schrijven, een column ofzo, maar ik zou ook wel online-dierenarts willen worden, en de kleding voor mensen in een rolstoel kan ook wel wat opgehipt worden!
Mijn voornaamste doel op dit moment is zwanger worden, dat staat nu op nummer 1! Binnenkort gaan we beginnen met inseminatie, aangezien mijn biologische klok tikt en dit waarschijnlijk een hoger slagingspercentage heeft als de natuurlijke weg, ik vind het erg spannend. Er zullen vast mensen zijn die denken; Kan dat wel? En hoe moet dat dan, want jij kan zelf niks, laat staan een luier verschonen? Maar dat zien we dan wel weer, ik wil proberen een zo normaal mogelijk leven te leiden. En daar hoort ook een babytje bij, we waren daar tenslotte ook voor het ongeluk al mee bezig!
Zo, 2009 zit er gelukkig op, het kan eigenlijk in 2010 alleen maar beter worden voor ons! Nog 1 week therapie en dan ben ik ontslagen uit het RCA, ze zullen mijn persoontje vast gaan missen.... Het is wel de bedoeling dat ik fysio blijf houden, 2x per week. Er zit er 1 hier op het Westerdok, dus das handig want dan hoef ik ook niet meer met 't 'debielenbusje'. Fijn! Daarnaast 2x per week op de FES fiets, dat is het plan. Nu nog aan 't werk, of ieg iets doen: ik ga ieg 2-maandelijks een column schrijven op Spinalnet.nl (klik hieronder), een website speciaal voor dwarsleten, dus dat is leuk! Ook komt er misschien een stukje in De Ketting, een blad van Dwarslaesie Organisatie Nederland. Ik zal het stukje dan ook op het blog zetten, dan kunnen jullie, (mijn trouwe lezers, waarvan velen zonder dwarslaesie) het ook kunnne lezen, misschien wel leuk?? Het liefst schrijf ik ook nog iets voor het blad Mama, gewoon om over, en hopelijk straks ook over mijn, zwangerschap te vertellen aan de 'gewone' mens, dat 't allemaal nog kan, ondanks de beperkingen!
Nu ga ik me goed inpakken en sneeuwkettingen om; vanavond uit eten en morgen naar 'Extreem' in Theater de Vest in Alkmaar. Ik vraag me af of we daar, met die voorspelde sneeuwstormm, überhaupt kunnen komen....
Hier was het erg leuk, 1e Kerstdag overdag een foute (ieg voor mannen...) ' kerstfilm ' gezien en later met ouders + Taco bij Envy gegeten, 2e Kerstdag met de Rutjens-clan + kinderen bij Witteveen (ja, we houden het binnen 't bedrijf), gezellig maar ook hectisch druk! Met een paar borrels op ook wel erg confronterend, omdat Sander & Maud (broer en zus Marc) toch wel 'alles' (lees; kinderen) hebben wat wij ook graag zouden willen.... misschien moet mijn pessimisme maar eens vervangen worden door optimisme en moeten we er gewoon vanuit gaan dat Marc en ik volgend jaar kerst ook met een (natuurlijk zelfgemaakte) kleine op schoot zitten! Het zou wel een erg leuk kerstkadootje zijn!
Tja, en nu maar bedenken wat me volgend jaar te wachten staat, qua 'werk' mn, want ik wil ook echt weer iets omhanden hebben. Ik doe nu wel de kinderprogrammering voor Witteveen maar dat kost me ook maar een paar uur per maand, de flyer is nl qua layout al helemaal af, ik hoef alleen maar na te denken over leuke spelletjes en daarna ff de tekst te veranderen in Photoshop, dat is trouwens wel erg leuk dat Photoshop! Alex, een kennis van mij, heeft Adobe Photoshop op mijn computer gezet, evenals Dragon, een spraakherkenningsprogramma. Echt fijn!! Helaas heb ik Dragon nog steeds niet uitgeprobeerd, ik typ nog met 1 vinger; ook best snel al zeg ik het zelf. Volgende keer ga ik het programma echt proberen te gebruiken, zou toch wel erg handig zijn; gewoon in een microfoontje praten en dan komt de tekst vanzelf....
En dan Oud&Nieuw, dit jaar bij ons thuis met Fleur & Renee, lekker eten en drinken! Niet teveel gedoe, gewoon gezellig!
Jullie alvast een heel succesvol, gelukkig, spectaculair, liefdevol en gezond 2010! Wij hopen op een jaar vol wonderen!
.jpg)
.jpg)
