Ik
weet niet wat jullie doen met Koninginnedag of andere festiviteiten,
maar mijn vriend en ik vluchten tegenwoordig altijd de stad uit.
Vroeger
hield ik wel van een koninginnedag feestje, lekker door de stad heen
banjeren, de vrijmarkt op en dansje hier, drankje daar. Helaas, dat kan
niet meer, tenminste, ik trek dat niet meer: ik word al claustrofobisch
bij het idee dat ik verpletterd word door konten, de ene nog groter dan
de andere. Ja, want echt veel meer zul je niet zien in de menigte,
tegenwoordig zitten we op billenniveau! Ik moet toegeven, we worden
uiteraard ook een dagje ouder, maar echt missen doe ik Koninginnedag
niet. We gaan nu met de hond naar het strand, lekker uitwaaien op de
pier. Geen oranje te bekennen, en toevallig was het vorige week ook nog
superweer! Rollend over de Ijmuidense pier met de wind in de rug (helaas
moet je ook wel weer terug ) en daarna lekker op een terras gezeten.
De volgende dag fris en fruitig, geen kater zoals veel van onze vrienden
hadden. Kortom, alleen maar voordelen! Ach ja, zo moeten we het maar
zien. Toch mis ik de spontane dingen nog steeds erg: ff op de koffie bij
een vriendin, of lekker langs de winkels struinen op zoek naar iets
leuks, lange einden wandelen met mijn hond, fitnessen, en dan vooral de
sauna!!! Ach, wat was dat altijd een weldaad na het sporten.... Ik sport
nu ook wel, maar dat is toch anders, als je een week niet gaat is je
conditie nul, alles doet zeer en er zijn ook maar een paar oefeningen
die ik kan doen. Die BBB (buik-billen-benen) lesjes hoef ik niet meer te
volgen. Gelukkig kunnen we ook weer hand-biken voor de afwisseling. Die
lente laat wel op zich wachten, maar ik heb goede hoop dat het snel
mooi weer wordt!
Na vorige week 2 hele dagen op bed te hebben gelegen i.v.m. een drukplekje op mijn kont werd het weer eens tijd voor een gezellig weekendje shoppen in Maastricht.
Helaas is het weekend letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. Het kwam echt met bakken, zeg maar emmers, uit de lucht. Tja, en probeer dan maar eens te rollen met verminderde handfunctie. Nou, dat lukt mij dus echt niet, ook al heb ik handschoenen aan en een rubberen hoepel aan mijn rolstoel voor een betere grip. Nee, jammer maar helaas.... Vrijdag kwamen we aan in de stromende regen, manlief is toen maar alleen gaan shoppen, en ik ben in het hotel gebleven met een stapel tijdschriften. We bleven positief, want we hadden nog een dag, en dan zou het toch echt wel droog moeten zijn! Maar nee hoor, de tweede dag was het nog erger ... ? Tja, en dan wordt het toch lastig, want Marc kan mij wel duwen, maar dan kan hij geen paraplu vasthouden. En ik kan hem ook niet vasthouden, en sowieso, als je zit word je toch echt extra nat! Ponchos en regenbroeken etc. haat ik en ik heb echt geen zin in een koutje, dus laat maar....... We shoppen wel een andere keer! En probeer dan in die regen maar eens met de glijplank a.k.a. de banaan weer de auto in te komen, gaat zo lekker stroef, tjonge jonge... Gelukkig hadden we de avond ervoor wel heerlijk gegeten, dus toch nog iets positiefs! Kou vind ik niks, maar ik heb toch 10 x liever -10 C dan zon kletsnatte winter. Ik vraag me af of die echte kou nog gaat komen, de weersvoorspellingen waarin een strenge winter werd verwacht kloppen dus gewoon echt niet! Ik, en jullie waarschijnlijk met mij, zal blij zijn als de lente eindelijk komt. Heerlijk die zon op je bolletje, ik kan niet wachten!
Eet uw kat al een paar dagen niet, heeft uw hond diarree, of heeft uw kat gevochten en nu wat wondjes? Het kan bijvoorbeeld ook zijn dat u al een tijdje met uw huisdier aan het tobben bent, en de bezoeken aan de dierenarts geen verbetering geven van de gezondheid van uw dier. Misschien wilt u advies bij gedragsproblemen, of toch eens een homeopathisch middel uitproberen?
Dierenhulponline bestaat uit een dierenarts, een gedragstherapeut en een natuurgeneeskundig therapeut, dus eigenlijk krijgt u drievoudig advies op maat!
Misschien vindt u het antwoord op uw vraag zelfs al via onze Zoekmachine. Zo niet, .........
<<<<<< ----(Klik op foto linksboven om de nieuwe site te bekijken!!!)
Ik drink op de mensen Die bergen verzetten Die door blijven gaan met hun kop in de wind Ik drink op de mensen Die risico's nemen Die blijven geloven Met het geloof van een kind.
Ik drink op de mensen Die dingen beginnen Waar niemand van weet wat de afloop zal zijn Ik drink op de mensen Van wagen en winnen Die niet willen weten van water in wijn.
Ik drink op de mensen Die blijven vertrouwen Die van tevoren niet vragen 'Voor hoeveel' en 'waarom' Ik drink op de mensen Die door blijven douwen Van doe het maar wel En kijk maar niet om.
Ik drink op het beste Van vandaag en van morgen Ik drink op het mooiste waar ik van hou Ik drink op het maximum Wat er nog in zit In vandaag en in morgen In mij en in jou.
Afgelopen vrijdag sinds lange tijd weer eens gedjd in de Supperclub. Vroeger draaide ik maandelijks in de Supper, maar sinds mijn ongeluk (nu 3 jaar geleden) heb ik nog maar 5 keer ergens gedraaid, dus dat is niet echt veel. Vorig jaar oktober was de laatste keer, dus het was wel ff afwachten of ik nog steeds de juiste skills had...
Het viel me uiteindelijk 100% mee! Ik had zelfs een paar goede mixen in elkaar geflanst (al zeg ik het zelf). Helaas vergt het nu allemaal wel extra veel energie. Door die irritante handen, die niet meer doen wat ik wil, duurt alles nu langer. Elke, vroeger zo simpele handeling, vergt nu veel meer tijd, een cdtje pakken uit de map duurt nu 20 seconden ipv die ene seconde van vroeger, knoppen draaien is ook heel wat lastiger, bijna onmogelijk, en niet te vergeten: mijn rolstoel zit nu continue met het snoer van mijn koptelefoon in de knoop! Het is dus echt wel een klein wondertje als er dan uiteindelijk toch een nummer in de juiste maat èn op het juiste tijdstip wordt ingemixed!
Het was een geslaagde avond, het enige nadeel van de Supperclub is dat ik de trap moet worden opgetild naar het restaurant; omhoog vind ik niet zo erg, maar omlaag getild worden door mensen die een borrel op hebben vind ik echt doodeng. Misschien toch een keer een benefietavond organiseren voor een traplift? Nou ja, we hebben het in ieder geval weer eens gedaan, en wie weet wordt het nu een maandelijks terugkerend ritueel: DJ Flashenka in tha house! Misschien moet ik alleen die naam maar eens gaan veranderen.... DJ wheelz ofzo?
Ik heb sinds kort (2 weken) een nieuw medicijn..... tja, en wat doet dat medicijn? Juist ja, het zorgt ervoor dat ik totaal inspiratieloos ben,mijn hoofd is leeg,ben ook vergeetachtig en de hele dag suf. Ik heb het medicijn voorgeschreven gekregen omdat ik s nachts slecht in slaap val, door rusteloze benen, of te wel spasmen... Echt om gek van te worden!
Temazepam, Oxazepam, allemaal al geprobeerd, nu dus een ander pammetje: Clonazepam of te wel Rivotril. Schijnt beter te werken tegen die rusteloze benen . Ik weet dat Baclofen eigenlijk 1e keuze is, maar daar werd ik (ooit, tijdens mijn revalidatie 1 keer)incontinent van, dus ben ik gelijk anti-Baclofen geworden.
Afijn, dus nu Rivotril, ik begon met 1 tableta 0.5mg, eventueel op te bouwen naar 4 stuks voor t slapen gaan, uiteindelijk toch maar bij 1 tablet gebleven.... De volgende dag ben ik namelijk echt niet vooruit te branden, en s nachts heb ik ook nog nooit eerder zoveel gedroomd.Dit stond uiteraard ook in de bijsluiter bij (zeer zelden optredende) bijwerkingen. Heb ik weer! Nou ja, dromen is nog niet zo erg, dan heb je i.e.g. het idee dat je slaapt, toch? Het grappige is wel, dat ik dus geen rolstoel zie in mijn dromen, nee hoor ik huppel gewoon vrolijk rond, en dat na bijna 3 jaar! Je zou toch denken dat die rolstoel nu toch wel een plekje heeft gekregen in mijn leven (en dus ook in mijn dromen).Of is dat normaal, dat je nooit over je rolstoel droomt? Ik weet het niet, wat zeggen jullie ervan?
Ik heb, naast die bijwerkingen gelukkig wel het idee dat de Rivotril helpt, ik slaap toch wat langer achter elkaar en i.p.v. wakker liggen en elk uur op de wekker kijken, word ik nu gewoon netjes na een uur of 4-5 wakker. Ik ga proberen of ik misschien voldoende heb aan een ½ tabletje, want die sufheid vind ik toch wel heel erg vervelend. En mijn vriend zegt ook dat ik nu snurk, niet echt heel erg sexy dus... wat een dilemmas weer!
U
heeft mij op mijn hart getrapt... u heeft mij zelfs nog een extra
duwtje in de rug gegeven. Nee, niet in positieve zin, nee toch net iets
meer richting de afgrond... U heeft waarschijnlijk geen mensen met een
beperking in uw familie! Had ik ook niet.... totdat ik in 2008 zelf een
hoge dwarslaesie opliep, en nu zittend door het leven moet....
36
was ik, toen ik op een feestje viel van een dakterras. Ik ben
dierenarts, had een geweldige baan met zelfs zicht op praktijkovername,
net een leuk huis gekocht met mijn vriend, druk bezig met kindjes
maken, en toen? Ja, toen was alles ineens anders....huis moest
verkocht, want daar zijn trappen en sinds 2009 woon ik in
Amsterdam-Centrum in een aangepast huurappartement.
Toen
ik na 11 maanden in het revalidatiecentrum eindelijk mijn nieuwe woning
betrok ben ik begonnen met Thuiszorg: geen PGB? Nee, daar had ik al wel
van gehoord, maar ik vond de stap nog net iets te groot. Ik probeerde
Osira-Thuiszorg, ik wist nooit hoe laat iemand kwam, kon zowieso voor 12
uur geen afspraken met vrienden maken, en het allerergste? Nou, stelt u
het zich maar even voor: elke dag een ander die u helpt met de
toiletgang, douchen en aankleden... wordt u daar blij van? Nou, ik
niet!!
Eindelijk had ik na een klein jaar thuis te zijn
alles op orde, sinds juli 2010 heb ik een PGB en het bevalt me prima!
Ik heb 2 mensen die mij de zorg leveren die ik nodig heb, in principe
alleen s ochtends, maar ja, ongelukjes komen ook wel eens voor.... en
denk maar niet dat de thuiszorg dan binnen een half uur voor je deur
staat! Zeg maar gerust 4 uur later...... Nee, die PGB geeft me weer een
beetje hoop, hoop op een minder bezorgde toekomst, voor zover dat
mogelijk is... ik zit voor de rest van mijn leven in een rolstoel en heb
ook nog een verminderde handfunctie... maar er is echt niks mis met
mijn hoofd meneer Rutte! Ik wil graag weer gaan werken, ben bezig met
een website voor advies bij huisdierproblemen, schrijf regelmatig
columns voor www.spinalnet.nl, en ik ben ambassadeur van het
Dwarslaesiefonds. Mijn PGB-administratie doe ik zelf met www.epgb.nl ,
dat werkt ideaal! Ik kan prima zelfstandig wonen en red het makkelijk
met maar een paar uur zorg per dag!
Ik heb geen
verblijfsindicatie, want daar ben ik te goed voor. Ik heb dus ook geen
recht op ZZP! En als het aan het kabinet ligt raak ik dus in 2014 mijn
PGB kwijt!
Ik ben heel verdrietig.... ook omdat ik net
voor het eerst een heerlijke vakantie met familie heb gehad in Lefkas,
Griekenland. Een heerlijke, onbezorgde vakantie en weet u waarom??? Nou,
omdat ik met mijn PGB mijn eigen zorgverlener mee kon nemen! Zal ik u
eens vertellen hoe het vorig jaar ging? Vorig jaar toen ik nog gewoon
Thuiszorg had? Toen moest mijn vriend mij daar in Lefkas elke dag
helpen, met de toiletgang, douchen en aankleden! Kunt u zich dat
misschien voorstellen meneer Rutte? Dat u uw (toekomstige) vrouw elke
dag zal moeten helpen op uw eigen welverdiende vakantie? Dat u haar de
billen af moet vegen? Dat u haar onder de douche moet zetten en daarna
moet aankleden? Gewoon omdat er in Lefkas geen enkele zorg te vinden is!
Mijn lieve vriend, die dan i.p.v. mijn partner mijn verzorger is, vindt
u dat gezond voor een relatie?
Nee,
meneer Rutte, de Thuiszorg in het buitenland is helaas alleen maar te
vinden in Spanje (Costa del Sol, Costa Brava, Mallorca, Tenerife, Gran
Canaria) en Portugal (Algarve) http://www.zorgbuitenland.nl/
En
weet u waarom meneer Rutte? Nou, omdat daar de oudjes onder ons graag
vertoeven, en dat is natuurlijk heel erg fijn, dat zij daar een
heerlijke vakantieplek hebben gevonden! Maar voor ons jongeren met een
lichamelijke beperking is dat geen optie, wij willen ook andere plekken
op de wereld ontdekken: ik wil bijvoorbeeld heel graag naar Zuid-Afrika
op vakantie, en graag zou ik volgend jaar (en de jaren erop) ook weer
teruggaan naar Lefkas, met mijn zorgverlener als dat van u mag? Of wilt u
liever dat ik mijn vakanties spendeer op een zorgboerderij in
Nederland? Of tussen de oudjes in Spanje? Of moet ik mee met de
Zonnebloem? Op de plekken waar thuiszorg is en ik daar gebruik van kan
maken? Of misschien wilt u zelfs wel dat ik de zorg helemaal zelf
betaal? Het is toch immers mijn eigen keuze dat ik naar Lefkas of
Zuid-Afrika op vakantie wil of niet? Tja, ik probeer ook maar een zo
normaal mogelijk leven te leiden .
Stelt u zich eens
voor dat ik een weekendje naar Maastricht wil, de zorg zal uiteindelijk
dus weer via een Thuiszorgorganisatie geregeld moeten worden. Dat heb ik
1 keer gedaan, toen had ik nog geen PGB. Huilend lag ik in het hotelbed
een uur te wachten op de Thuiszorg, terwijl mijn vriend maar vast was
gaan ontbijten in de stad .. Heel goed voor je relatie!
Uiteindelijk,
toen ik mijn PGB kreeg in juli 2010, heb ik via www.zoekpgbzorg.nl een
hele lieve dame gevonden, die in de buurt woont van Maastricht en mij
s ochtends komt helpen. Zij stuurt mij daarna een factuur en klaar!
Geen geregel via een thuiszorgorganisatie, je weet wie er komt en hoe
laat ze komt, heerlijk die onafhankelijkheid! Want, meneer Rutte, ik ben
al afhankelijk genoeg .
Kunt u zich dit nog herinneren: Dit zei u, voor de verkiezingen in mei 2010 bij Netwerk
'Het
is natuurlijk ondenkbaar dat bij de VVD dit gezin het pgb zou
kwijtraken. Daar hebben we in Nederland voor gevochten, dat is
beschaving. Dat staat nergens in onze plannen. ( ) Het pgb blijft
bestaan. Deze mensen wordt schrik aangejaagd. Volstrekt ten onrechte.
Het is ondenkbaar dat ik een partij zou leiden die dit laat
gebeuren.
En onderstaande vond ik op de
VVD-site: De VVD is altijd een groot voorstander geweest van het PGB,
omdat het mensen de mogelijkheid biedt op hun eigen manier de zorg in te
kopen die ze willen. Zo zijn ze niet langer afhankelijk van het
zorgkantoor en kunnen ze zelf kiezen voor de beste zorg. De VVD heeft
zich ingezet voor een wettelijke verankering van het PGB en is er trots
op dat dat is gelukt.
Nou, u heeft dus gelogen..... en
ik ben heel erg teleurgesteld! Natuurlijk begrijp ik ook wel dat er
bezuinigd moet worden, maar op de zorg? En volgens mij is de Thuiszorg
uiteindelijk altijd nog duurder dan het PGB, fraude kun je streng
controleren en er kan heel gemakkelijk een zorgplan gemaakt worden bij
het maken van een indicatie door het CIZ. Maak dan bijvoorbeeld de
kinderbijslag inkomensafhankelijk, of doe eens wat strengere controles
op al die mensen die een uitkering krijgen! Uit ervaring weet ik dat er
genoeg mensen zijn die gewoon kunnen werken....
Met het lengen der dagen zie je het gezellige buitengebeuren weer ontstaan: de terrasjes mochten vanaf 1 april open, de parken stromen vol en mensen zitten heerlijk in het zonnetje te picknicken. Ik hou van de lente! De vogeltjes fluiten en maken elkaar het hof en je ruikt de bloesem al van ver.
Vorige week was ik met man en hond in het Westerpark en we werden bijna omvergeduwd door de joggende mensen. Vooral vrouwen met flinke hollandse billen viel mij op, dames die nog even snel in shape willen komen. Want ze moeten zichzelf binnenkort namelijk weer in bikini vertonen. Haha, ik kan me het nog wel herinneren van vroeger, toen ik nog lopend door het leven ging. De anti-cellulitis crême was niet aan te slepen, ik heb talloze massagehandschoenen versleten, diverse algenpakkingen gehad, warme met koude douche afgewisseld en ik ging zeker 3 x per week naar de sportschool... alles om er weer snel toonbaar uit te kunnen zien. Tja, dat was vroeger....
Nu hoef ik me daar toch echt geen zorgen meer om te maken, mijn billen ziet men toch niet meer, daar zit ik namelijk de hele dag op. Soms, als ik fysiotherapie heb en ik met het doorbewegen op mijn buik lig, zegt mijn hulp D. dat ik nog steeds wel een goeie kont heb. Tja, die kont heb ik zelf eigenlijk al ruim 2 jaar niet meer gezien. En ik had echt een goed achterwerk, al zeg ik het zelf Ook al zit ik er nu de hele dag op, ik zorg nog steeds goed voor my bottom hoor! Erg belangrijk dat achterwerk, vooral voor ons dwarsleten! Zeker in het kader van drukplekken, want die willen we dus echt niet!! Ik smeer het elke dag lekker in, probeer ook minstens een uur per dag op mijn buik te liggen en ben super voorzichtig met transfers. En soms.... ja soms krijg ik van manlief zelfs billenkoek, niet omdat ik stout ben, maar voor een goede doorbloeding....
Sinds mijn val in 2008 heb ik, naast een C6/7 dwarslaesie, altijd wel wat vage klachten aan mijn linker arm gehouden: deze is wat beperkt in de schouder, en ik moet vooral uitkijken met abrupte, ongecontroleerde bewegingen. Ja, want met 1 arm kun je dus echt niet rollen...
Helaas mogen alle fysio-behandelingen, wekelijkse massages en de liefdevolle hulp van mijn man a.k.a. verloofde bij het naar bed gaan niet baten en begin ik nu helaas toch een pijnlijke tendinitis in mijn linker schouder te ontwikkelen. Zeer vervelend dus, want wat moet je doen bij een tendinitis? Juist ja, rust! Hoe dan?
Ik heb eindelijk sinds een paar maanden mijn nieuwe, handbewogen rolstoel: met PGB aangeschaft, en ook helemaal op maat gemaakt, helemaal prima dus! De rolstoel met E-motion- (elektrisch ondersteunde) wielen die ik hiervoor had, heb ik weggedaan, vooral omdat ik mijn conditie op peil wilde houden en daarnaast ook mijn armspieren sterk wilde houden. Die E-motion wielen, ik kon er ook echt niet aan wennen... je had standje 1 (voor in huis) en standje 2 (voor buiten), nou in huis reed ik overal tegenaan met standje 1, dat ding was echt niet te tillen (zowiezo voor mij niet en ook niet voor mijn mams van 65 jaar) en als ik wilde handbiken moesten eerst de E-motion wielen eraf en de gewone wielen erop. Tja, en dat kon ik dus ook niet zelf...
Wat zou het toch fijn zijn als we allemaal 2 rolstoelen zouden krijgen van de gemeente/WMO, maar helaas.... Voor nu zou t dus het beste zijn om een poosje in een elektrische, met joy-stick bestuurbare rolstoel te rijden. Tja, en waar haal je die nou weer zo snel vandaan? En wil ik dat wel? Ik heb gezworen om tot mijn 60e niet in een elektrische stoel te gaan zitten, oooooohhh, dilemmas, dilemmas!
Weet je wat ik ook gedaan heb? Zodra ik thuis kwam uit het revalidatiecentrum in 2009, heb ik de til-lift het huis uitgegooid (nou ja, teruggestuurd)... Weg ermee, dacht ik, ik kan toch met de glijplank naar bed? Dat ding stond toch alleen maar in de weg. Ja, ooit komt de tijd dat ik die lift wel nodig heb, maar nu nog niet, dacht ik.....Als mijn schouder niet snel verbetert zal het wel moeten ben ik bang.
Voorlopig glij ik nog wel gewoon mijn bed in, is belastend voor mijn schouder ik weet het, maar ik wissel het af: ene keer linksom en andere keer rechtsom. De chiropractor is al gebeld en we gaan beginnen met laser-therapie, dus: allemaal fingers crossed!
Ok, sorry, it's been a while..... Maar, ik was echt wel nuttig bezig hoor! Gewoon druk in de weer met mijn website (dierenhulponline..nl), heb gisteren wel alle tekst ingeleverd! Nu afwachten wat de heren ervan gaan brouwen... :0)
Verder aan het proberen om, tussen alle IVF-behandelingen door, toch nog even op vakantie te gaan, Gran Canaria leek me wel wat, alleen is de temperatuur daar helaas ook wat aan het zakken, nu al onder de 20 *C, en dat kan toch echt niet! (he Fleur?!) Zorg hebben ze gelukkig wel op Gran Canaria (vanwege alle ouwe-vandagen die daar 'overwinteren', voel je niet aangevallen....), alleen moet ik dan elke dag om 7uur geholpen worden, of.. na 11-en, wat te doen??? 7 uur is nl wel heel erg vroeg (zeker op vakantie), maar 11 uur is weer veel te laat.... dilemma, dilemma.... We denken er nog een dagje over.. Moeten heel snel beslissen, want het vliegtuig vertrekt de 5e februari al!
X-mas is on its way! Sinterklaas is amper vertrokken richting Spanje en overal zie je de kerstverlichting al verschijnen.
De kerstbomen zijn niet meer aan te slepen en de hysterie rondom Kerst lijkt elk jaar nog gekker te worden: wanneer de pieten nog in de touwen klimmen in De Bijenkorf is de kerstversiering reeds in zeer grote getale aanwezig!
Santa Claus komt straks weer langs in zijn arrenslee, de kou trotserend en zijn trouwe rendier Rudolf met zijn rode neus zal hem weer overal langsbrengen. Hoe zit het nu eigenlijk, komt Santa nou echt wel door de schoorsteen met zijn dikke billen? En komt ie dan ook langs bij elk huis? Geloven kinderen nu meer in Sinterklaas of toch ook in Santa Claus also known as de Kerstman? Ik weet het niet. En waarom lijken ze eigenlijk toch zo op elkaar?? Ik heb ff een vergelijkend warenonderzoek gedaan om wat meer duidelijkheid te krijgen. Santa Claus is in Amerika ontstaan, door, jawel, de Nederlanders! Nederlandse migranten hebben Sinterklaas meegenomen, en zijn deze traditie in de VS begonnen. (De jaartallen laat ik maar achterwege.) De Amerikanen vonden echter dat ze al teveel feestdagen hadden in de laatste maanden van het jaar (oktober- Halloween/ 4e donderdag van november- Thanksgiving), en dan de geboorte van Jezus in december. Ook vonden ze het concept van cadeautjes geven toch wat meer bij 25 december passen. Het heilige Sint image hebben ze vervolgens wat kindvriendelijker gemaakt, door er een goedmoedige dikkerd van te maken, en de mijter is door een muts vervangen: Santa Claus was ontstaan.
Santa Claus is vervolgens weer overgewaaid naar Europa, waar men in Groot-Brittannië als eerste Santa Claus overnam op en rond Kerstmis. In Nederland is hij toen ook weer overgenomen, maar omdat wij al een icoon Sinterklaas genaamd hebben, wordt deze persoon die met Kerst komt gewoon de Kerstman genoemd. Eigenlijk, als je het heel simpel bekijkt, zijn Sinterklaas en de Kerstman dus gewoon dezelfde persoon! En, wat we ook niet moeten vergeten, de Kerstman komt dus eigenlijk oorspronkelijk uit ons eigen kikkerlandje, toch wel iets om trots op te zijn!
Maarreh, meneer de Kerstman, kunt u misschien iets later komen de volgende keer? Anders wordt onze lieve Sinterklaas zon ondergeschoven kindje!! En, de Sint is heel belangrijk voor ons, want hij zorgt er voor dat kindertjes zich ook heel erg zoet gedragen! Ze willen namelijk echt niet in de zak mee terug naar Spanje, want dan missen ze de Kerst...
Sint zit vast heel erg te denken wat ie mij toch zal schenken....... Ik heb alvast een gedichtje voor hem gemaakt:
'Ze moet door weer en wind, ach, dat arme kind. Gelukkig heeft ze echt een super-vriend, die haar alle liefde geeft die ze verdient. Blauwbekkend van de winterkou, en haar buikje zegt nu al 'auw'. 2 x daags prikken in de buik, dat voelt toch allemaal niet zo puik. Al die hormonen, ze lijkt wel een legkip, broeden op eieren, en dan ook nog een winterdip. Hopelijk geeft de IVF snel resultaat, zodat de winter sneller voorbij gaat.' liefs van Sint
Nou lieve Sint, hier wat kadowensen: sneeuwbanden, thermo-ondergoed, een grote thermoskan hete chocolademelk, en misschien moet ik de tip van een meedenkende vriend: zo'n elektrisch dekentje voor als ik naar buiten ga, met een accuutje dat achterin m'n rolstoeltassie kan, ook maar serieus nemen! Enne, last but not least: lieve Sint, kunt u er alstublieft voor zorgen dat 'we' snel zwanger worden? Please?!! Want ik word nu al gek van die hormonen, ik sta idd op 'ontploffen', mijn hele buik is bont en blauw en ik moet nog zeker 10 dagen spuiten. Enne, nog iets, ik heb ineens ook spasmen van hier tot Tokyo, vooral in mijn onderbuik, zal waarschijnlijk ook wel door dat spuiten komen.. Wat doe je daaraan? En hoe kom je er vanaf? Tja, ik weet het ook niet, al op 'bijwerkingen' gezocht, maar ja, op die IVF-forums heeft niemand een dwarslaesie. Ik voel alles toch anders, een spasme krijg je vaak door een pijnuiting, en mijn buik is blauw dus dat zal wel pijnlijk zijn bij 'normale' mensen. Nog ff volhouden dus! het is voor een goed doel zeg maar, maar poeh, dat wordt verdomd zwaar.....
Dus lieve Sint, laat de rest maar zitten, alleen dat ene wondertje, dat willen we toch zo ontzettend graag! liefs, L.
Even een update mbt het zwanger worden: In november beginnen we uiteindelijk toch maar aan IVF. Een jaar geleden wilden we daar al helemaal niet mee beginnen, maar ja je grenzen verleggen zich toch na verloop van tijd! We willen toch graag een kleintje, dus je moet er wat voor over hebben...
Na 7 IUI pogingen (Kunstmatige Inseminatie voor de dierenartsen onder ons) zouden we gisteren voor de 8e en laatste poging gaan. Ik hormonaal voorbereid met FSH (follikel stimulerend hormoon), flink emotioneel dipje daardoor... Marc keurig om 9.00 bij het ziekenhuis om 'te leveren', ik om 10:30 klaarzittend om richting ziekenhuis te gaan: gaat ineens de telefoon.... de gynaecoloog! 'Het spijt ons ontzettend, maar we weten niet meer welk zaad van uw man is, er is een foutje gemaakt in het lab!' Ze doen blijkbaar op alle buisjes barcodes om zeker te weten welk zaadmonster van welke man is. Per ongeluk zijn 2 buisjes in de centrifuge gezet zonder barcode erop geplakt, dus konden ze niet meer garanderen welk zaad van Marc was! Ojee, stom natuurlijk! De gynaecoloog had het in zijn 15 jarige loopbaan nog nooit meegemaakt, helaas pindakaas! Kan gebeuren natuurlijk, maar wel ontzettend stom stom!
Uiteindelijk toch maar richting ziekenhuis gegaan, voor de intake voor de IVF behandeling: daar beginnen we volgende maand al mee, dus spannend. Ik hoop dat ik niet teveel last krijg van al die hormoonspuiten, maar daar moeten jullie dan af en toe maar rekening mee houden.... Als ik ff geen telefoon opneem, of je niet gelijk terugbel: het ligt niet aan jou!
Nu hele huis vol bloemen gezet, heerlijk! Ook een mooi boeket van het ziekenhuis erbij, met welgemeende excuses, heel attent!
Al jong viel ze op:
. Wat maakte haar zo speciaal en wat is er jaren later van haar geworden? Bleek haar schoonheid een garantie voor succes, of heeft haar leven een totaal andere wending genomen?
Het mooiste meisje van de klas staat bol van (geheime) schoolliefdes, nostalgie en herinneringen uit de jaren 70, 80 en 90 van de vorige eeuw.
De zeer openhartige interviews van de tv-serie zijn voor dit boek uitgebreid en geactualiseerd. Ze zijn opgetekend met elk een eigen invalshoek. Het zijn verrassende, soms opzienbarende verhalen over schoonheid en over keuzes in het leven: herkenbaar voor iedereen.
Het mooiste meisje van de klas is een programma van Simpel Media en is een internationale bestseller. Het programma won in 2008 de prestigieuze Beeld en Geluid Award. De serie wordt iedere week bekeken door meer dan 1,2 miljoen mensen. Gistermiddag werd het boek gepresenteerd.
De winter komt eraan, helaas geen prettig seizoen voor ons dwarsleten. Een donkere periode van gedwongen binnenshuis vertoeven: misschien ligt het ook wel een beetje aan mij, maar ik (C6/C7) kan dus echt niet rollen in sneeuw en regen... niet genoeg grip!
Met het korten der dagen komen natuurlijk ook de winterdipjes, de ijskoude ledematen, met als gevolg de hypothermie en met de dag verslechterende condities. Jippie! Hebben jullie er ook zon zin an? Ik heb (gelukkig) wel sinds vorig jaar een electrische deken en daar schaam ik me echt niet voor! Heerlijk! Het vervelende van deze periode is dat ik zo graag buiten kom; ff een blokkie om, de hond uitlaten, lekker op t terras zitten, praatje hier, roddeltje daar.. Hoe moet dat nu? Ik kan iedereen ook wel bij mij thuis uitnodigen maar ja, waar moet de hond dan plassen? Dan toch maar de hondenuitlaatservice inschakelen? Zo gaarne zou ik mijn lieve autootje willen laten aanpassen, maar ja, uit verschillende offertes is gebleken dat het zon 35.000 euri moet gaan kosten: gas-/remschuif, knop op t stuur en een robotarm die vanuit de achterbak komt en mijn rolstoel de auto intilt. Belachelijk duur natuurlijk, helaas heb ik nog geen (betaalde) baan, want dan had ik de aanpassingen misschien via het UVW kunnen regelen. Deze aanpassingen zouden mijn redmiddel kunnen zijn deze winter: via onze garage de auto in, hond mee, op plaats van bestemming hond eruit, het commando Poep en Plas geven, hond auto weer in, en doorrijden naar de dichtstbijzijnde kroeg voor een kopje warme chocolademelk met rum!
Vooruit, ik laat weer van me horen, alhoewel de reacties op het berichtje van mijn paps niet overweldigend waren....
Laatst was ik met vriendin M. een paar dagen in Maastricht. Shop untill you drop zeg maar.... Sinds ik mijn PGB (budget om zelf zorg in te kopen) heb is het zoveel makkelijker om de zorg goed te regelen, heel fijn! Ik snap echt niet waarom ik er zo lang mee heb gewacht.... Ook voor een paar daagjes Maastricht: ff een advertentie zetten, dan krijg je wat reacties van zorgverleners in de buurt van Maastricht, je laat ze weten dat je in een gewoon hotelbed gaat slapen (niet in een hoog-laagbed, dus de zorgverlener moet geen rugklachten hebben of 1.90m zijn), vervolgens maak je een keuze, ideaal. Ik werd uiteindelijk geholpen door een hele leuke dame, Ria Maas. Ik was ook haar eerste particuliere klantje sinds zij als zelfstandig ondernemer is begonnen. Nou, net als in Barcelona zal ik waarschijnlijk ook regelmatig in Maastricht te vinden zijn, heerlijk! Toch Mies? En je kan er ook erg goed shoppen, borrelen & eten!
Op dit moment ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor de winter, dwz ik probeer in februari 2011 een maand weg te gaan. Opties: 1/Canarische Eilanden, beetje bejaard en geen leuk huis te vinden, 2/Bali, wel erg lang vliegen, of 3/Zuid-Afrika, maar daar gaan we misschien ook al heen met Mars & Mies in september 2011. Jullie nog andere suggesties? Iets warms, niet al te ver weg, en niet al te bejaard.....
Oja, sinds vorige week ook weer begonnen met sporten, FES-fiets, sinds juni niet meer geweest. Nou, dat was te merken, hield het maar liefst 7min. vol! Terwijl ik het in juni nog 45min. volhield...
Vandaag, 24 augustus, dus precies 2 jaar geleden, veranderde Lisenka's leven, en dat van alle mensen om haar heen, drastisch. Van veel wat in deze periode gebeurt is hebben jullie, de lezers, via dit blog kennis genomen. De grote vraag is nu, "Hoe gaan we (Lisenka dus) verder met het blog." Lisenka gaat daar een aantal dagen/weken/maanden/.... hard over nadenken (zie foto). Jullie input (reactie/gastboek of email) wordt hierbij erg gewaardeerd!!!!
P.S.1. Intussen staat er wèl een nieuwe column op Spinalnet.
P.S.2. Na ruim 4 weken zijn er ongeveer 5000 bezoeken geweest, wel 10 daarvan hebben een reactie gegeven.....
P.S.3. Intussen heeft mijn stukje wèl geholpen om Li weer aan het bloggen te krijgen ;)
Zo, daar zijn we dan weer! Eerste 2 weken van juli heerlijk met onze ouders in Zuid-Frankrijk vertoefd (la Lézardière), een redelijk (voor rolstoel) aangepast huis in Cotignac. We zijn 's ochtends met de auto vertrokken, en na 1 overnachting kwamen we de volgende dag om 15.30 uur aan. De eigenaar zit zelf ook in een rolstoel, dus de badkamer was goed aangepast, het bed had een goed matras en wat ook heel fijn was: er was een stoel-liftje bij het zwembad, dus hoefde ik niet in het water te worden gegooid!
Het was echt heerlijk, wel ontzettend warm, wat mijn bloeddruk nog meer deed dalen waardoor ik ook bijna niks kon eten, dat was wat minder.... En afkoelen in het zwembad zat er ook niet echt in, want het water was gemiddeld 32 graden.
En ff spontaan erin springen, tja dat zit er nu ook niet meer in helaas, ja zo'n vakantie blijkt uiteindelijk naast alle leuke dingen, ook heel erg confronterend te zijn en daar had ik de eerste dagen wel flink moeite mee. Iedereen sprong spontaan in het zwembad als we de hort op waren geweest, ff snel zwembroekie aan en springen maar...
Marc heeft ons daar echt heerlijk verwend en heeft iedere avond voor ons gekookt, toch een zegen hoor, als je een man hebt die van koken houdt! We hebben ook nog 2 wijnhuizen bezocht, en geproefd! Waaronder Domaine Ott (lekkerste rosé van de wereld!), andere ben ik ff kwijt.... o ja, Chateau D'Esclans.
Domaines Otte?
Al met al was het een fijne vakantie, maar ik ga volgend jaar echt niet meer in juli, dat is toch net iets te warm.. Juni of september zou toch beter zijn.
De laatste 2 weken van juli zijn we op bezoek geweest bij mijn neef Boris in Vassiliki, Lefkas. Met Transavia gevlogen, werd wel gelijk op rij 1 gezet, erg fijn! Veel beenruimte! Alleen, ik blijf bang dat ik misschien nr 2 doe in het vliegtuig, in de lucht kreeg ik weer vreselijke buikpijn/krampen (van de stress waarschijnlijk). Gelukkig ging het wederom allemaal goed onderweg, pfffff. What to do? What to do? Lefkas was echt TOP!! Het huis van Boris & Angelique is echt een paradijsje! WOW! En zo leuk om hen ook wat langer dan een dagje of avondje mee te maken!Zwemmen met hun dochter Roos, wakeboarden (ik niet natuurlijk), Marc & Boris vissen, Angelique & ik naar de schoonheidsspecialist, goede gesprekken, lekker eten, drinken (geen Retsina, bah), kortom, een ideale vakantie! Marc heeft helaas (niet tijdens het wakeboarden, maar) met verstoppertje spelen, zijn pink gebroken. Alleen kon men in het ziekenhuis van Lefkas-stad geen goede röntgenfoto's maken (kwaliteit van lik-me-.... maar wat wil je: hij hoefde ook maar 3 euro af te rekenen! Rare mensen, die grieken...) en dacht men dat ie hem had gekneusd.
Afgelopen zondag vanwege pijn toch nog maar even een röntgenfoto in NL laten maken, toch gebroken! Nu nog even 2 weken in het gips.. Het was een heerlijke zomer, we hebben echt enorm genoten! Maar nu weer aan het werk! Marc dan..... ik moet mijn PGB op orde maken enzo....
Barcelona was super! Maar ik was natuurlijk ook met super-Fleur!!! Het was de eerste keer vliegen, dus best wel eng! Had vreselijke buikkrampen van de stress (waarschijnlijk), en ik dacht allen maar: "ojee, stel je voor dat ik spontaan (nee, expres doe ik het niet) nr 2 in het vliegtuig doe, wat dan???' Maar gelukkig ging het allemaal goed, heel fijn voor zo'n eerste keer, want dan gaat de tweede keer vast ook goed!
We waren ruim op tijd bij de incheck-balie van KLM, 1 voordeeltje: je hoeft nu nergens meer in de rij te staan, overal waar je komt wordt je doorgelaten, heerlijk! Bij het inchecken moest de douchestoel bij "Special-luggage", hij woog nl 27kg, poeh das best zwaar! Ik had van te voren telefonisch aangegeven dat ik die meenam, dus ik hoefde geen cent te betalen, ook fijn. Door de douane-check, effe snel gefouilleerd, maar niet vervelend. Daarna nog even tax-free geshopt en een lekker broodje gegeten (met gerookte zalm, niet zo slim want daar kun je ook kramp in de buik van krijgen). Vervolgens natuurlijk verkeerd gelopen (tja wij vrouwen, he Fleur?), waardoor we nogmaals door de douane-check moesten. Die was iets minder, ik moest mee in het 'fouilleer-kamertje': of ik even kon overstappen naar een andere stoel! Ik dacht het niet! Ze wilden toch graag even mijn zitkussen zien, ja wie weet zitten er wel drugs in... Nou ja, met veel moeite kon ik mezelf hoog opduwen, zodat zij mijn kussen konden checken. Daarna was alles ok, we waren laat bij de gate dus we moesten als laatste naar binnen, voor mij prima, want nr 1 in het vliegtuig doen kan op zich wel, maar liever niet. 2 dames tilden mij bij de gate over in een klein stoeltje, dat door het gangpad kon, en toen ben ik over getild in een vliegtuigstoel.
De vliegreis ging goed en in Barcelona aangekomen werden we opgehaald door een aangepaste auto, het hotel (www.sixtytwohotel.com) had twee aangepaste kamers, wel klein, de douche had een drempel, en ik kon met mijn douchestoel niet over het toilet, maar ja, er zijn ergere dingen....toch? De kamer was helaas net iets te veel aangepast op mensen die nog wel kunnen lopen maar alleen wat beugels nodig hebben rondom toilet en douche, zodat ze niet vallen. Niet echt voor dwarslaesies helaas, ja misschien wel de lage die over kunnen 'wippen' naar de wc)
Verder een supertijd gehad: heerlijk eten met Nielsje die daar woont, lekker 'slenteren', muziektheater, museum, winkelen etc. Afgelopen maandag was het wel erg warm, wel pittig, werd er een beetje benauwd van. Dus ik ben niet heel bruin teruggekomen, helaas.... dat zit er niet meer in, zoek toch liever de schaduw op.
) en daarna lekker op een terras gezeten.
De volgende dag fris en fruitig, geen kater zoals veel van onze vrienden
hadden. Kortom, alleen maar voordelen! Ach ja, zo moeten we het maar
zien. Toch mis ik de spontane dingen nog steeds erg: ff op de koffie bij
een vriendin, of lekker langs de winkels struinen op zoek naar iets
leuks, lange einden wandelen met mijn hond, fitnessen, en dan vooral de
sauna!!! Ach, wat was dat altijd een weldaad na het sporten.... Ik sport
nu ook wel, maar dat is toch anders, als je een week niet gaat is je
conditie nul, alles doet zeer en er zijn ook maar een paar oefeningen
die ik kan doen. Die BBB (buik-billen-benen) lesjes hoef ik niet meer te
volgen. Gelukkig kunnen we ook weer hand-biken voor de afwisseling. Die
lente laat wel op zich wachten, maar ik heb goede hoop dat het snel
mooi weer wordt!
Ook al zit ik er nu de hele dag op, ik zorg nog steeds goed voor my bottom hoor! Erg belangrijk dat achterwerk, vooral voor ons dwarsleten! Zeker in het kader van drukplekken, want die willen we dus echt niet!! Ik smeer het elke dag lekker in, probeer ook minstens een uur per dag op mijn buik te liggen en ben super voorzichtig met transfers. En soms.... ja soms krijg ik van manlief zelfs billenkoek, niet omdat ik stout ben, maar voor een goede doorbloeding.... 
Zo, daar zijn we dan weer! Eerste 2 weken van juli heerlijk met onze ouders in Zuid-Frankrijk vertoefd (
En ff spontaan erin springen, tja dat zit er nu ook niet meer in helaas, ja zo'n vakantie blijkt uiteindelijk naast alle leuke dingen, ook heel erg confronterend te zijn en daar had ik de eerste dagen wel flink moeite mee. Iedereen sprong spontaan in het zwembad als we de hort op waren geweest, ff snel zwembroekie aan en springen maar... 
