Nou, maandag kwam ik in het OLVG en toen bleek ik al richting eisprong te gaan, LH was erg hoog en er stond een eiblaasje letterlijk op 'knappen'. Marc heeft op dinsdagochtend zijn kwakkie ingeleverd en jawel hoor, de kwaliteit was super! Hij had (en dat zal ik nog lang moeten horen..) maar liefst 9.000.000 kleine rakkers die dolgraag aan het werk wilden: 'The survival of the fittest' is begonnen!! Al die zaadjes zwemmen nu met een snelheid van 4mm/minuut rond in mijn baarmoeder op zoek naar dat ene eitje, spannend hoor!
Hoewel de kans op zwangerschap nog steeds maar 10% is, zijn we heeeeel benieuwd! We don't get our hopes up, maar het zou toch wat zijn als ik over 2-3 weken zwanger blijk te zijn....
Vandaag naar het OLVG voor fertiliteitsonderzoek, eerst ff wat bloed afgetapt voor FSH/oestradiol (voor de studiebollen onder ons...bleek allemaal in orde!), en ja hoor toen begon het feest: ik mocht in de beugels (degenen met kind weten vast wat ik bedoel!). Best lastig om überhaupt op die onderzoeksbank te komen, maar het is wel gelukt, natuurlijk met wat hulp van mijn gyn. en een assistente! De kop is eraf! My eggs looked just fine! Het zijn er genoeg, volgende week moet ik terug voor 2e echo en dan gaan ze schatten wanneer mijn follikels groot genoeg zijn en dan moet ik (lees: Marc of iemand anders) Pregnyl spuiten en dan krijg ik ongeveer na 40uur een eisprong. Wel nog ff het bloedonderzoek afwachten... ben blij dat we nu weer in de molen zitten. Tja die biologische klok blijft tikken...
Voor 24 augustus 2008 had ik een heerlijk leventje: 36 jaar, dierenarts, een leuke baan in Amsterdam Oud-Zuid met zicht op overname van de praktijk, en af en toe dj-de ik ook op feestjes. Mijn vriend en ik hadden net een leuk appartement op 4- en 5 hoog gekocht en we waren druk aan t oefenen om zwanger te worden. Een geweldig leven dus, tot die bewuste zaterdagavond waarna niks meer hetzelfde zou zijn...
Ik stond op t dakterras bij een feestje van kennissen en ik wilde eigenlijk naar huis gaan. Op de een of andere manier ben ik gestruikeld en toen ik mijn evenwicht wilde herstellen greep ik naar een leuning maar die was er niet. Wel stond er een plantenbak met bamboe, dus greep ik die. Gelukkig is die bak niet op iemands hoofd gekomen toen ik viel. 3m was het, maar hoog genoeg om je nek te breken.
Daarna ruim 2 weken in t VU gelegen, ik had een incomplete hoge dwarslaesie, C5/6. Geen handfunctie, een groot drama dus! In het begin heb je nog hoop op verbetering, maar telkens als ik mijn grote teen probeerde te bewegen was daar weer die teleurstelling. Wanhoop, ongeloof, frustratie, verdriet, woede, ik heb het allemaal meegemaakt (nu nog af en toe trouwens..). Ik heb wel gevoel in mijn benen, maar totaal geen spierkracht, jammer maar helaas.
Na ruim 11 maanden revalideren in het RCA ben ik nu sinds augustus 2009 thuis, in een nieuwe, aangepaste woning. Sinds vorig jaar is er weinig verbeterd, ja ik ben sterker geworden, maar mijn benen doen niks, en ik mis de kracht en de fijne motoriek in mijn handen. Typen doe ik bijvoorbeeld met 1 vinger, best snel al zeg ik het zelf maar die 250 slagen per minuut haal ik niet meer!
Over 1 week stopt mijn nu nog poli-klinische revalidatie bij het RCA, dan gaat mijn nieuwe leven dus echt beginnen. Wat ik wil gaan doen? Ik heb veel ideeen, het lijkt me bijvoorbeeld leuk om te schrijven, een column ofzo, maar ik zou ook wel online-dierenarts willen worden, en de kleding voor mensen in een rolstoel kan ook wel wat opgehipt worden!
Mijn voornaamste doel op dit moment is zwanger worden, dat staat nu op nummer 1! Binnenkort gaan we beginnen met inseminatie, aangezien mijn biologische klok tikt en dit waarschijnlijk een hoger slagingspercentage heeft als de natuurlijke weg, ik vind het erg spannend. Er zullen vast mensen zijn die denken; Kan dat wel? En hoe moet dat dan, want jij kan zelf niks, laat staan een luier verschonen? Maar dat zien we dan wel weer, ik wil proberen een zo normaal mogelijk leven te leiden. En daar hoort ook een babytje bij, we waren daar tenslotte ook voor het ongeluk al mee bezig!
Zo, 2009 zit er gelukkig op, het kan eigenlijk in 2010 alleen maar beter worden voor ons! Nog 1 week therapie en dan ben ik ontslagen uit het RCA, ze zullen mijn persoontje vast gaan missen.... Het is wel de bedoeling dat ik fysio blijf houden, 2x per week. Er zit er 1 hier op het Westerdok, dus das handig want dan hoef ik ook niet meer met 't 'debielenbusje'. Fijn! Daarnaast 2x per week op de FES fiets, dat is het plan. Nu nog aan 't werk, of ieg iets doen: ik ga ieg 2-maandelijks een column schrijven op Spinalnet.nl (klik hieronder), een website speciaal voor dwarsleten, dus dat is leuk! Ook komt er misschien een stukje in De Ketting, een blad van Dwarslaesie Organisatie Nederland. Ik zal het stukje dan ook op het blog zetten, dan kunnen jullie, (mijn trouwe lezers, waarvan velen zonder dwarslaesie) het ook kunnne lezen, misschien wel leuk?? Het liefst schrijf ik ook nog iets voor het blad Mama, gewoon om over, en hopelijk straks ook over mijn, zwangerschap te vertellen aan de 'gewone' mens, dat 't allemaal nog kan, ondanks de beperkingen!
Nu ga ik me goed inpakken en sneeuwkettingen om; vanavond uit eten en morgen naar 'Extreem' in Theater de Vest in Alkmaar. Ik vraag me af of we daar, met die voorspelde sneeuwstormm, überhaupt kunnen komen....
