(NB. de column van januari staat onder bij 15 januari)
Rijbewijs
Ik heb vorige week mijn eerste rijles gehad, mijn 1e stap naar echte onafhankelijkheid! Best wel spannend om alles nu met de hand te moeten doen, gas geven en remmen met links, en sturen met rechts. Ik had maar 2 ingrepen, gaf p.o. gas ipv te remmen en toen reed ik bijna tegen een paaltje aan, maar verder viel het mee. Ik heb tenslotte al 19 jaar mijn gewone rijbewijs, dus na 4 lessen zou ik het toch wel onder de knie moeten hebben, t is toch wel te hopen! Afgelopen week ook gelijk maar even voor een auto gaan kijken. Nee, ik wil geen Mercedes Sprinter, Renault Kangoo of een Citroen Berlingo. Ik wil een gezellige gezinsbak, een 2e hands Volvo ofzo; gewoon een 4-zitter met een grote achterbak met daarin zon robotarm die de rolstoel oppakt! Een auto die wel aangepast is voor mij, maar waar mijn vriend ook in kan rijden, eigenlijk een auto met verstelbare/inklapbare aanpassingen! Het schijnt allemaal mogelijk te zijn. Hopelijk lukt het mij uiteindelijk wel om zonder teveel inspanning in en uit de auto te komen, ben nl. op het moment nogal spastisch... En dan natuurlijk ook nog het UWV zover krijgen dat ze de aanpassingen vergoeden...
Best leuk hoor, autos kijken, maar wat je vergeet is, dat je op zon dag wel 20x een auto-transfer maakt: kijken of je in de auto past (ik ben nl 1.86m), of hij een niet al te hoge instap heeft, of de rolstoel achterin past enz.. Nou, daar was ik s avonds dus flink moe van! Dat gevoel is eigenlijk wel een beetje vergelijkbaar met mijn vermoeide benen van het shoppen van vroeger, ach ja dat shoppen, gewoon lekker een beetje slenteren langs de winkels, dat mis ik dus echt heel erg... Er is gelukkig wel 1 plek waar je als rolstoeler heerlijk kan winkelen: De Bijenkorf! En daar ben ik dan zeker ook wekelijks te vinden.
Eindelijk, de lente is begonnen! Heerlijk, dat heb ik dus echt nodig, een beetje zonlicht! De warmte op mijn bolletje, erg fijn, maar waarom blijven die benen alleen nog zo koud?? De elektrische deken is opgeborgen, maar het liefst lig ik daar 's avonds toch nog steeds lekker onder... Op het moment dat ik nl languit op de bank ga, gaat al het 'koude' bloed van mijn lamme benen richting mijn hart (dit proces heet Circulatie) en krijg ik het echt koud. Dit duurt ongeveer 2 uur en dan ben ik weer een beetje op temperatuur. Heel irritant dus! Soms, als ik de hort op ben geweest, en ipv eerst op de bank gelijk naar bed ga, kan ik meestal de eerste 3 uur niet slapen vd kou. Ik lig dan met kop en al onder de dekens, met ook nog een extra fleece-deken, te bibberen. Misschien moet ik gewoon een zonnebank aanschaffen en daar een half uurtje onder gaan liggen, heerlijk lijkt me dat! Of misschien mijn benen niet meer scheren, een soort isolatielaag creeeren, ook een goed idee misschien! Niet zo sexy alleen, maar dat voel ik me al heel lang niet meer helaas....
Jullie merken vast dat ik niet meer zoveel schrijf, ik heb niet zo'n zin om steeds maar over mezelf te lullen en alles op te schrijven wat ik meemaak. Alleen echt interessante dingen zoals: 21 april moet ik afrijden! Spannend! Kijk, dat is voor jullie best leuk om te weten natuurlijk! Wat nog meer? Ik heb me aangemeld voor vrijwilligerswerk. Ik had ook wel een leuke baan gezien: tv programma presenteren voor zieke kinderen, alleen willen ze graag een man en iemand met ervaring... Ik ga toch gewoon reageren...
Ik heb eindelijk mijn super-de-luxe douchestoel binnen, jippie! (Many thanks to mijn neef B. & nicht A.)Nu kunnen Marc & ik overal naar toe op vakantie, dat maakt ons leventje weer een tikkie onbezorgder. Nu nog een prive-verpleegster (niet te knap!) vinden die met ons mee wil...
Ongeveer een half jaar na mijn ongeluk in augustus 2008 vond er op de dierenartsenpraktijk waar ik werkte nog een ander drama plaats: mijn baas, Menco, bleek maagkanker te hebben, uitgezaaid en al... Verschrikkelijk nieuws natuurlijk, de praktijk kreeg hierdoor nog even een extra klap mee; beide dierenartsen uitgeschakeld binnen een half jaar, net of er een vloek op de praktijk rustte...
Inmiddels is de praktijk overgenomen en weer helemaal up and running (Dierenkliniek Vondelpark), maar Menco is gisteren helaas, na een lange strijd, toch nog redelijk onverwacht, overleden.
Lieve Menco, je bent een gemis op deze wereld met je (altijd ontdeugende) jongensachtige uitstraling, je ontzettend droge humor en je geweldige chirurgische skills! Rust zacht, ik hoop dat je daarboven weer kunt gaan genieten van een goed glas rode wijn en een pittige fietstocht.. Ik wens zijn vrouw Bebbie en de kinderen veel sterkte!
