Soms heb je van die dagen, dan lijkt alles tegen te zitten: het zijn van die dagen waar je gewoon even bij jezelf denkt; pfffff, wat heb ik toch een ontzettend k.tleven, waarom is het allemaal zo zwaar? Een half uur bezig zijn met mascara (op de juiste plek!) aanbrengen, vervolgens nog een kwartier proberen het stekkertje van de oplader aan mijn telefoon te koppelen, de vaatwasser inruimen zonder alle glazen te laten vallen, en nog veel meer van dit soort dingen; handelingen die vroeger nauwelijks enige moeite hebben gekost nemen nu gewoon heel veel tijd in beslag. Die stomme handen, waarom werken ze nou niet gewoon?
Uiteindelijk lukt het me wel hoor, gelukkig! Maar pfff, ging het maar weer als vanouds, zonder erover na te denken, zonder die uiterste concentratie...
Het zal echt steeds makkelijker gaan, die mascara kan ik nu zelfs redelijk snel en netjes aanbrengen, de vaatwasser laat ik met rust, die laat ik aan mijn lief of de hulp over, en dat stekkertje, ja de ene keer lukt het me wel en de andere keer niet, helaas....
Vergeleken met 1,5 jaar geleden kan ik al zoveel meer en ben ik echt veel handiger geworden. Het is gewoon een leerproces, je vindt op een gegeven moment allerlei nieuwe trucjes om dingen op jouw manier te kunnen doen; het is net handenarbeid op de lagere school...
Hoi Lisenka, geduld een schone zaak. maar het is niet te koop, zodat je altijd iets in voorraad kan hebben.
Eindelijk als het dan wel allemaal lukt, ben je dubbel zo trots.
Hoe staat het met autorijden? lukt dat een beetje.
afwas machine blijft altijd een onding. Bertje en ik doen het om beurten ( tenminste dat vindt hij) Aangezien ik altijd als laatste naar bed ga en als eerste op sta is dit duidelijk mijn taak.
