Kerstmis!! Aangezien de meeste mensen nu wel even vakantie hebben, ga ik er een lang verslag van maken. Van maandag tot vrijdag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Mijn vriendinnen waren aan het werken, soms van 9 uur 's morgens tot 3 uur 's nachts. Ik ben (nog eens) gaan zoeken naar werk maar heb weer niets gevonden. Húsavík leeft hoofdzakelijk van het toerisme en dat is er in de winter niet.
Dinsdag ben ik bij de kapper geweest en was blij met het resultaat. Voor Kerstmis gaat iedereen bij de kapper. Andere voorbereidingen die we deze week nog deden: 100 kerstkaartjes schrijven, pakjes maken en opsturen, de kerstboom zetten, het hele huis binnen versieren (er is nu geen enkel leeg plekje meer), ijslandse kerstliedjes spelen tot ik ze helemaal uit mijn hoofd kende, superveel eten gaan kopen (want alles is 3 dagen gesloten), ...
Woensdagmiddag moest ik een half uurtje naar school om mijn rapport te gaan halen en de examens in te kijken. Één van mijn vriendinnen is al voor de 3de keer gebuisd op een bepaald vak (ze werken hier per semester en per vak, niet per jaar zoals in België) en de wet zegt dat je het dan niet meer opnieuw mag doen in dezelfde school. Aangezien de volgende middelbare school meer dan een uur rijden is, stopt ze met school. Er gaan veel mensen stoppen vrees ik. Dan zijn er dus nog minder mensen na nieuwjaar.
Vrijdagavond ben ik kerstkaartjes en pakjes gaan bezorgen bij mijn vriendinnen. Hulda was de laatste en daar ben ik dan gebleven. Ze was pralines aan het maken en daarbij heb ik haar (3 uur!) geholpen. Rond middernacht kwamen Berglind en Hanna Jona nog toe. We waren het er allemaal mee eens dat we vaker moesten afspreken in de vakantie. Daar ben ik zeer blij om want ik heb mij echt verveeld tijdens de week.
Zaterdag kwam heel de familie naar hier om traditioneel ijslands te eten. Het was de beroemde rotte vis (rog, skata in het ijslands) die ongelofelijk naar ammoniak stinkt. Alle kinderen moesten bijna overgeven terwijl ze hun bord probeerden leeg te eten. De volwassenen zaten er maar mee te lachen en foto's te nemen. Zij vinden het blijkbaar lekker. Ja, ik heb het ook geproefd, maar NOOIT meer! (In februari is er een week waarin we alleen dit soort dingen eten...) Ik vond al dat er verdacht veel rugbrauð (zoet brood) en water op tafel stond. Daarmee konden we de smaak nog wegkrijgen. Ik ben er nog altijd niet helemaal uit waarom ze dit eten, maar ik vermoed omdat het eten op Kerstmis dan dubbel zo lekker smaakt.
En toen werd het eindelijk zondag de 24ste, Kerstmis! s Middags aten we rijst met melk (alweer traditioneel ijslands, maar dit is wel lekker). In de kom zat één boon en wie die heeft, krijgt een extra cadeautje. Sverrir was de gelukkige. In de namiddag kwamen nog veel mensen pakjes afgeven en koffie drinken en taart eten. Nadat we ons dan piekfijn gekleed hadden en alle kaarsjes hadden aangestoken, was het grote moment aangebroken.
18u: kerkklokken luiden, stilte, útvarp Reykjavík, gleðileg Jól (radio Reykjavik, zalig kerstfeest) Iedereen laat alles vallen en kust en knuffelt elkaar, bijna met tranen in de ogen. De gezellige sfeer is onvoorstelbaar. Even later wordt er alweer zeer lekker gegeten en nadien is het tijd om de hele stapel pakjes en kerstkaartjes open te maken. Ik kreeg een paar handschoenen, een paar wanten, een muts (ja ze denken blijkbaar dat ik hier bevries), een T-shirt van Húsavík, iets om een kaarsje in te zetten, 2 beeldjes, een CD, 3 kettingen (1 zilveren van Jói en Soffía, en 2 wollen van Sverrir ), zwitserse chocolade (van Rahel), een haarspeld, 5 kaartjes en een boek met prachtige fotos van Húsavík en omstreken (daar ga ik later nog heel nostalgisch in kijken). Sommige mensen waarvan in een cadeautje kreeg, heb ik zelfs nog niet eens gezien. s Avonds ben ik nog naar de middernachtmis geweest met Hulda.
Bedankt iedereen voor de kerstkaartjes! Het doet zeer veel plezier om een briefje van jullie in de bus te krijgen. Aan die (4000 lezers / 16 weken) 250 mensen die wekelijks mijn verhaal lezen (wow dat is veel!): ik weet eigenlijk totaal niet wie jullie zijn dus laat eens iets van jullie horen als je dat nog niet gedaan hebt.
De laatste 3 examens zitten er ook op. Bij wiskunde, chemie en fysica had ik 100% voor het hele semester. Mijn klasgenoten zijn er ook allemaal door. De nachtelijke uitleguurtjes in het jeugdhuis waren dan toch nuttig.
Ik was nog vergeten zeggen vorige keer dat ik mijn essay voor geschiedenis teruggekregen had. Na 3 maanden in Ijsland had ik 3 bladzijden filosofie (in het ijslands) geschreven en de leraar schreef er als commentaar onder dat het te kort was. Zo koel zijn ze dan wel. Er is hier voor mij geen enkele uitzondering gemaakt. Ik doe alles helemaal hetzelfde als de ijslandse studenten. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Het is veel leuker om op die manier te slagen voor alle examens.
Donderdag heb ik nog eens een prachtig noorderlicht gezien. Dat was lang geleden omdat er geen heldere hemel was (door de sneeuw en bijhorende wolken). Noorderlicht is zo ongelofelijk betoverend! Als het niet zo koud was, zou ik er de hele nacht naar blijven kijken. Groene slingers, dansend door de lucht. Eigenlijk iets dat iedereen in zijn leven zou moeten gezien hebben. Voor jullie het vragen: foto's maken is onmogelijk.
Sinds dinsdag komen de 13 kerstmannen één voor één. Dan krijgen de kinderen elke dag iets kleins in hun schoen. Stekkjastaur, Giljagaur, Stúfur, Þvörusleikir, Pottaskefill, Askasleikir, Hurðaskellir, Skyrgámur, Bjúgnakrækir, Gluggagægir, Gáttaþefur, Ketkrókur en Kertasníkir wonen in Myvatnssveit (niet ver van Húsavík). Nu zijn het vriendelijk mannen maar vroeger werden ze gebruikt om de kinderen schrik aan te jagen, vooral hun moeder Grýla. De laatste kerstman komt op 24 december. Om stipt 6 uur 's avonds begint Kerstmis.
Volgende donderdag is het de kortste dag van het jaar, minder dan 3 uurtjes licht. Samen met de sneeuw en het ijs (waardoor buiten lopen bijna onmogelijk geworden is) begint dat toch zijn effect te hebben. Ik word gewoon moe van niets te doen. Vrijdag en zaterdag waren er 2 fuiven die telkens maar na 12 uur begonnen en dus ben ik niet geweest. Iedereen die ik vroeg of ze naar de fuiven gingen, antwoordde: "Misschien. Ik weet het niet. Ik ben zo moe." Die 'misschien' is soms echt vervelend want je kan nooit iets deftigs plannen. Ze zeggen ook altijd dat ze nog gaan bellen maar dan doen ze dat nooit. Gewoon typisch ijslands. In België hangen ze dan constant aan de telefoon en zou je 2 dingen tegelijk moeten kunnen doen. En zo is het altijd iets, niet waar?
Niet te geloven! Het is nu al 2 maanden aan het vriezen (tot -15° soms) en voor volgende week voorspellen ze 2 dagen tot 8°! Iedereen zat met de handen in het haar naar het weerbericht te kijken. Best grappig. Maar zie ik daar mijn witte Kerst wegsmelten? Vanaf donderdag zou het wel weer vriezen dus er is nog hoop.
Annelien: sorry maar die veiligheidscode kan er niet af. Ik zou het anders ook wel willen want mijn ijslandse vrienden hebben al willen reageren maar dat gaat om de één of andere reden niet op hun laptops door die veiligheidscode.
Aan iedereen: Gleðileg Jól! Of ook wel zalig Kerstfeest!
Na het lange bericht van vorige week, zal ik het wat korter houden nu. Deze week stonden dus examens op het programma. Woensdag had ik ijslands, waarvoor ik 9 haalde. Donderdag had ik geschiedenis. Die leraar houdt helemaal geen rekening met het feit dat ik niets van de cursus begrijp en daarom had ik het niet geleerd. Maar toen ik mijn examen kreeg bleek het allemaal parate kennis te zijn en dus heb ik het maar ingevuld (in het Engels want ijslandse filosofie is echt te moeilijk). Vandaag heb ik bijles fysica gegeven in Tún (het jeugdhuis) aan heel mijn klas. Dat was wel even stressen zo 4 uur babbelen in het ijslands voor zoveel mensen...
Vrijdag zijn we naar Akureyri gegaan om een paar kerstcadeautjes te kopen. Zaterdag was het kerstconcert van het kerkkoor waar Soffía in zingt. Ik was niet overtuigd deze keer, waarschijnlijk omdat de gemiddelde leeftijd bij de vrouwen 50 was, en bij de mannen 60. De kwaliteit van de zang was er naar. Ik vond ook dat het te lang duurde. Het concert zelf was anderhalf uur, maar we moesten er al een uur op voorhand zijn om zitplaats te hebben. Het deed mij wel heel erg denken aan hoe ik zelf in een ver verleden met het koor kerstliedjes zong in Wenen. Fijne gedachte.
Ik ga vaker mijn adres op mijn weblog zetten zoals 3 weken geleden. Deze week heb ik meer post gekregen dan in de 3 maanden daarvoor samen. DANKU danku DANKU!! Ik schrijf zeker iedereen een brief (met foto) terug.
Verder wordt Kerstmis natuurlijk steeds groter. Deze week is de kerstboom gekomen, heb ik pakjes gemaakt voor mijn familie en vrienden hier, heb ik kerstkaartjes geschreven en er een paar moeten vertalen in het frans voor Soffía (wat totaal niet meer gaat met al dat ijslands in mijn hoofd), werd alles versierd met lichtjes (ramen, daken, bomen, trappen, verkeersborden, lantaarnpalen, kerkhoven, fabrieken,... je kan het zo gek niet bedenken of er hangen lichtjes aan)...
Het was weer een tof weekje waarin veel gebeurd is. Ik ga al op voorhand zeggen dat er nieuwe foto's op mijn fotosite staan. Die zullen sommige dingen die ik vertel duidelijker maken. Ik heb gemerkt dat mijn verslagen altijd beginnen bij donderdag en dat zal deze keer niet anders zijn. Maandag tot woensdag staat precies alleen uitslapen op het programma.
Donderdag viel er een lesuur weg omdat de lagere school een showtje had gemaakt voor 1 december, wat hier een speciale dag is. Ik heb zeker aan 10 mensen gevraagd wat er juist gebeurde in 1918 maar niemand wist het. Wikipedia zegt: voornamelijk studentenfeest ter gelegenheid van de afscheiding van Denemarken in 1918. 's Avonds ben ik naar een soort toneel geweest van het laatste jaar van de lagere school (= 3de middelbaar in België). Het verbaast mij altijd weer hoe goed iedereen kan zingen en hoe origineel de dingen zijn die ze op het podium brengen. Na dit geweldige optreden ging ik met Hulda, Hanna Jona en Gulla nog wat rijden. Nu ja, rijden... het was eigenlijk eerder racen met de jongens in een andere auto, dansen, meebrullen met de muziek en ondertussen nog wat liefdesverhalen vertellen en tips geven. Zo tegen 12 uur besloten we eens naar huis te gaan want de volgende dag was het natuurlijk nog school.
Vrijdag na school zei Hulda iets dat ik begreep als 'een examen gaan kopen'. Toen ik er nadien uitleg over vroeg bleek dus dat de leerkrachten effectief hun examens van vorig jaar verkopen aan de leerlingen en dit jaar ongeveer/helemaal hetzelfde examen geven. Eerst leerlingen buizen en dan het examen verkopen... goede bijverdienste. Rare leerkrachten. Die van fysica gaf zelfs les met een rode clownsneus omdat UNICEF dat verkocht. Ik verbaas mij hier echt nog elke dag over iets anders. Om 18 uur zakte iedereen af naar het centrum waar een grote kerstboom was gezet. Er heerste weer zo'n magische sfeer: kerstliedjes van het kinderkoor, de handen om een bekertje warme chocomelk geklemd, 4 van de 13 kerstmannen kwamen en deelden snoepjes uit, kinderen dansen rond de kerstboom, de burgemeester spreekt het volk toe, ... Soms heb ik niet het gevoel dat ik in een ander land zit, maar dat ik gewoon terugkeer in de tijd. Ja, je las het goed: in ijsland zijn er 13 kerstmannen die één voor één komen (de laatste op Kerstmis zelf, wat hier 24 december is) en dan weer één voor één gaan. Ze hebben allemaal een eigen karakter en elke dag gebeurt er iets speciaals.
Vrijdagavond, eigenlijk al zaterdag, om 24 uur begon er nog een feestje met optreden van de bekende zanger/DJ Páll Óskar (hoewel bekendheid natuurlijk heel relatief is in een land met 300.000 inwoners waar iedereen elkaar kent via 1 tussenpersoon). Foute muziek en de hele CD van de laatste Eurosong moesten er aan geloven. Dat is trouwens nog een obsessie hier. Als ik zeg dat ik van België ben, beginnen mensen meestal Je t'adore, J'aime la vie of Sanomi te zingen. Omdat het feestje in een zaal in de lagere school was, mochten ze vanaf 16 jaar binnen en was er geen alcohol. Op een uiterlijke transformatie na, bleef iedereen dus ongeveer zichzelf.
Zaterdag hebben ze ergens een eindje van hier met een grote boor in een paar kabels geboord waardoor er de hele dag geen internet, tv, radio, telefoon, betalen met bankkaarten, enz was. Niet dat ik dat zo erg nodig heb, maar het geeft toch het gevoel dat je afgesloten zit van de rest van de wereld. Meestal word je je pas bewust van iets als het wegvalt. Dat geldt voor veel dingen hier. 's Middags hebben we thuis laufabrauð gemaakt voor Kerstmis, 50 stuks. Laufabrauð is een soort brood dat er uitziet als een pannenkoek en dat je in een geimproviseerde frituurpan bakt. 's Avonds ben ik tot bij Hulda gestapt, waar Anna Jona na een tijdje ook toekwam. We hielden een kerstfotoshoot en gingen nadien nog 2 uur rúnta (toertjes rijden), waar we een tof beestje ontmoetten... (foto volgt later) Ik hou wel van de ijslandse vriendschappen. Meisjes gaan zo helemaal anders met elkaar om. Sommige mensen hier ken ik bijna beter dan sommige van mijn vrienden in België. Het is moeilijk om uit te leggen.
Vandaag, zondag, staat er niet veel meer op het programma hoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet. Meestal bellen ze 2 minuten op voorhand om te zeggen dat ze op weg zijn om mij te komen halen om ergens naar toe te gaan.
Dit wordt een lang verslag maar ik ga toch nog wat antwoorden op jullie reacties:
Véro: Gelukkige verjaardag! Ik weet nog niet zeker of ik ga skiën want ik heb nog niemand gevonden om ski's van te lenen. Maar ik zal zeker aan jou denken met Kerstmis. In Bangkok is kerstversiering zeg je? Thai zijn toch boeddhistisch?
Lieven: Já ég ætla að skrifa á íslensku aftur. Og nei Zappa ég borða ekki gulur snjór! En ég er buín að borða Lýsi. Rosalega vont! Þegar þér finnst það gott, ég skal koma með Lýsi fyrir þig til Belgíu! Lumbago, ég veit það ekki. Ég bíða núna bara. Og Hulda getur nudda.
Els: Geen belgische sneeuw eten! Hoewel je dit jaar waarschijnlijk niet echt sneeuw zal te zien krijgen.
Annelien: Ja ik moest er ook aan denken. Eigenlijk denk ik vaak terug aan ons klasje. Ik heb wat opgezocht over een lumbago en het doet wel op dezelfde plaats pijn maar ik zal dit jaar op de ijslandse dokters moeten vertrouwen. Wat ik al tegen Lieven zei: ik wacht voorlopig gewoon tot het overgaat en als het te erg wordt, kan Hulda masseren. En natuurlijk duim ik voor jullie examens!
Ik schrijf zeker iedereen een brief (met foto) terug.
