Mijn laatste schoolweek in ijsland zit er op. Langs de ene kant ben ik daar wel blij om, omdat ik mij tijdens de les nogal vaak verveelde. Maar langs de andere kant ga ik mijn vriendinnen tijdens de zomervakantie veel minder zien. Het alledaagse ritme stopt ineens. Nu volgen nog 2 weken examens, en nadien heb ik 4,5 maanden vakantie.

Vrijdag was het een soort feest voor de mensen die afstuderen (beetje vergelijkbaar met 100dagen). Maar ik mocht er niet aan meedoen. Een heel jaar hebben ze geen enkele uitzondering gemaakt voor mij als uitwisselingsstudent. 28 augustus, ik was 3 dagen in ijsland: “je begrijpt je huiswerk niet? Jammer: 0/10” Maar nu er eens leuke dingen te doen zijn... Daar was ik wel teleurgesteld in.

Spelletjes spelen op het grasplein, in t-shirt naar huis wandelen, rúnta, een thermometer die 10-20 graden aangeeft... de zomer is nu eindelijk echt begonnen. Ik heb het hele weekend gewerkt in het zwembad. Daar zat het natuurlijk stampvol en dat was enorm leuk. Ik mocht zelf ook elke dag een uur gaan zwemmen/zonnen. Er waren veel toeristen, en die doen altijd wel grappige dingen. Ik moest van mijn collega de vrouwen achtervolgen in de kleedkamer en controleren of ze zich wel naakt douchen.   Dat was natuurlijk vaak niet het geval, en dan moest ik staan discussiëren in het engels om hun te overhalen om hun kleren uit te doen.

Dorien: Ja inderdaad, rúnta = verveling -> eventjes rijden. ‘Eventjes’ kan gaan van 5 minuten tot 5 uur (mijn record). Niet vergeten: steeds dezelfde weg tussen de 2 tankstations. Klinkt saai? Nee hoor!

30-04-2007 om 00:48 geschreven door Liselotte  

De zomer is begonnen! Althans, volgens de oude ijslandse kalender. In werkelijkheid vriest het nog steeds. Er zijn soms wondermooie zonsondergangen hier in Húsavík. Dan loop ik ‘s avonds met mijn schattig broertje Sverrir van de berg waar ons huis straat, naar beneden, naar de zee. Dan zien we de zon zakken in de zee (olé!), met vlak daarnaast de besneeuwde bergen.

Donderdag was het ‘sumardagurinn fyrsti’, de eerste zomerdag. Alle mensen wensen elkaar een gelukkige zomer en bedanken elkaar voor de moeilijke, donkere winter, net zoals met nieuwjaar. In elke straat wappert een ijslandse vlag. De kinderen krijgen een cadeautje, iets om tijdens de zomer mee te spelen. Het was een feestelijke, vrije dag. ‘s Middags zijn we bij Jói zijn werk (Norðlenska, de slachterij) gaan eten, en nadien heeft hij ons een rondleiding gegeven. Dat vond ik ietsje minder leuk. ‘s Avonds zijn we nog bij vrienden van de familie gaan eten.

Ik krijg een CD met ijslandse muziek als zomercadeau, maar ik moet hem wel zelf gaan uitzoeken in Akureyri (1u en 10min rijden van mijn dorpje). In Húsavík gaat alles namelijk langzaam weg: het jeugdhuis, de videotheek, de handbalclub, het toneel,... Het weinige dat er in het begin van het jaar nog te doen was, verdwijnt nu allemaal.

De laatste ontwikkelingen van mijn rugproblemen dan... eigenlijk is het nog steeds niet genezen. De kinesist besloot uiteindelijk op mijn aandringen toch om een foto te maken. Een röntgenfoto zou het worden. “Euhm Björg, op een röntgenfoto zie je geen ligamenten.”  Juist ja, dus moest ik maar eens terug met mijn dokter gaan praten. Je weet wel, die waar je 3 weken op moet wachten en dan nog geen concreet antwoord krijgt. En wat een toeval zeg, hij is nog eens in vakantie ook. Ik vroeg Soffía hoe lang de wachtrij voor een MR-scan was. “Een maand? En dan nog in Akureyri?” Jaja, de ijslandse ziekenhuizen... ‘t zijn geen belgische he.  Ik ben zo half en half aan het stoppen met heel dat gedoe. Het is beter om het in België van de eerste keer goed te laten doen, in plaats van hen hier nog 3 maanden aan mijn lijf te laten prutsen zonder resultaat.

Vrijdag vertrokken we naar Mývatnssveit, en zijn daar ook blijven slapen. Het was heel gezellig in dat kleine huisje. Toen we wakker werden, lag er weer 30 cm sneeuw. “Gelukkige zomer!” zeggen ze dan tegen iedereen die ze tegenkomen. We schraapten de sneeuw dan maar van de autoramen, en reden naar de lagoon. Daar waren we helemaal alleen. Jammer alleen dat er zoveel wind was. ‘s Avonds ben ik naar het gospelconcert geweest in de overvolle kerk van Húsavík. Hallelúja!

22-04-2007 om 15:57 geschreven door Liselotte  

Ik had nog niet verteld over hoe Pasen in Ijsland gevierd wordt. Geen paasklokken, paashaas of eitjes zoeken in de tuin, maar de ouders geven aan hun kinderen één groot ei. Dat heeft een nummer (afhankelijk van de grootte) en is gevuld met zuurtjes, drop en meer chocolade.

Vanaf woensdag had ik weer school. Nog 2 weekjes, en dan zijn het examens. Vrijdag na de middag, ben ik met Jói, Soffía en Sverrir naar de cinema geweest in Akureyri. Op aanvraag van mijn broertje werd het ‘Mr. Bean’. Kwestie van het helemaal af te maken, gingen we nog om een zeer grote zak popcorn en voor iedereen een beker cola.

In het begin van de week heeft het nog gesneeuwd, maar nu schijnt de zon alweer. Het lijkt wel alsof de lente begonnen is. Het meer Mývatn begint te ontdooien, en in Akureyri was het gras zelfs al groen. Volgende donderdag is het ‘Sumardagurinn fyrsti’, de eerste zomerdag. Maar in Ijsland weet je nooit natuurlijk. Het kan nog sneeuwen tot in juni. (Ik weet dat het in België 30° is dus dat moeten jullie alvast niet meer allemaal herhalen. )

Zo, ik ga het kort houden deze week. Volgende keer meer spannende avonturen uit Ijsland.  Nee serieus, er gebeurt weinig nieuws maar ik voel mij gewoon opnieuw heel goed.
 

Véro: Heppie Songkran! Als je wil, neem ik je graag mee naar Ijsland. Op voorwaarde dat jij mij meeneemt naar Thailand natuurlijk, liefst tijdens het thaise nieuwjaar.

Lieven: Jólin er líka frábært tíma til að koma til Íslands. En hvað það er leitt að þú getur ekki koma núna í smá heimsókn. En jæja, skemmta þér líka vel með að skrifa Neveneffecten II. Við heyrumst! Líse Jóhannsdóttir.

15-04-2007 om 22:36 geschreven door Liselotte  

Nu is het lang geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. Maar ik zal het dubbel en dik goedmaken met een lang verslag.

Donderdag 29 maart: Hulda was al een hele week ziek, maar omdat ze mij toch nog eens wou zien voor ik vertrok, is ze mij na het werk komen ophalen. We hebben nog een uurtje rondgereden en bijgepraat. Dat vond ik heel lief van haar.

Vrijdag 30 maart: Opgestaan om 6 uur, snel gedoucht en mij naar de bushalte gehaast. Samen met Rahel zat ik toen meer dan een uur op de bus naar Akureyri. Om 9 uur stond daar ons vliegtuig te wachten. Het was zeer moeilijk vliegen door het slechte weer, maar uiteindelijk zijn we er toch geraakt. Deze keer hebben we de bus wel gevonden en rond 11 uur stonden we aan het AFSkantoor. We mochten eerst Reykjavík zelf wat gaan verkennen want het weekend begon pas om 13 uur. Eerst gingen we naar een museum, dan pizza eten (‘t was ondertussen 15 uur, zo typisch), en nadien met de bus 3 uur rijden naar Snæfellsnes. We sliepen in een oude theaterzaal, met 50 op dunne matrasjes op de grond. Je kan je al voorstellen dat er niet veel geslapen werd.

Zaterdag 31 maart: We reden met de bus rond heel Snæfellsnes en stopten af en toe bij speciale plaatsen.

-          Een bron, en als je er water van drinkt, word je nooit oud.

-          Een klein dorpje met een mooie haven.

-          Een zwart strand waar kracht in de stenen zit.

-          Nog een klein dorpje waar vooral veel vissers wonen.

-          Een boerderij waar de eigenaar hákall (rotte haai) maakt. ‘k Heb het geproefd en zo snel mogelijk doorgeslikt... Zegt genoeg zeker?

-          Een berg die je moest beklimmen zonder te praten en zonder achterom te kijken. Boven op de berg moest je tussen stenen muurtjes gaan staan en aan een wens denken. Klein detail: er was een enorme storm waardoor beneden geraken niet zo eenvoudig bleek. Elín en ik hadden ons aan elkaar vastgeklampt, en de vrijwilligers Arnar en Ragnar hebben ons leven gered. Ik was opgelucht toen ik weer veilig terug was.

‘s Avonds moesten we onszelf maar amuseren door per groepje iets naar voor te brengen. Er werd alweer niet veel geslapen.

Zondag 1 april: Veel te vroeg opstaan, alles opgekuist, terug richting Reykjavík gereden. Onderweg zijn we nog een kwartiertje gaan zwemmen. In Reykjavík heb ik Soffía gebeld en dan een plaatsje afgesproken om hen te zien. De zenuwen gierden door mijn lijf wanneer ik mama, zus en Tim daar zag staan. We zijn direct naar het noorden vertrokken.

Maandag 2 april: Wandeling door Húsavík en een bezoek aan het walvissenmuseum.

Dinsdag 3 april: Naar het penismuseum (je leest het goed, in Húsavík, uniek in de wereld), Ásbyrgi (de plaats waar de 2 aardplaten uit elkaar gaan) en een strandwandeling. ‘s Avonds met Unnur, Hulda en Tim gaan rúnta.

Woensdag 4 april: Naar Mývatnssveit, met sneeuwscooters op het meer gereden, een wandeling in Dimmuborgir gemaakt (het huis van de kerstmannen), en de waterval Goðafoss bezocht. ‘s Avonds weer gaan rúnta met Hulda, Anna Jóna en Tim.

Donderdag 5 april: Weer naar Mývatnssveit. Mijn ijslandse familie moest naar een communiefeest en dus leidde ik de rest rond. We gingen naar pruttelende modderputjes, stomende bergjes, en meer van die mooie ijslandse natuur. Als afsluiter gingen we zwemmen in Jarðböðin, een warm meer. Puur genieten!

Vrijdag 6 april: Ik had nogal veel last van mijn rug en ben daarom maar thuisgebleven en heb er een rustig dagje van gemaakt.

Zaterdag 7 april: Rond de middag vertrokken we weer naar Reykjavík. ‘s Avonds zijn we nog iets gaan drinken in een koffiehuis.

Zondag 8 april: Om half 5 opgestaan omdat mama, zus en Tim hun vliegtuig moesten halen om 8 uur. Het afscheid viel goed mee, hoewel het precies moeilijker was dan 7 maanden geleden. De rest van de dag zijn we naar Reykjanes gereden, en heb ik in de auto veel slaap ingehaald.

Maandag 9 april: Een wandeling naar het kerkhof en een kwartiertje naar het shoppingcentrum in Kópavogur. Daar heb ik eigenlijk pas echt beseft in wat voor een boerengat ik al 7 maanden woon. Nadien zijn we opnieuw naar Húsavík gereden. In totaal heb ik meer dan 50 uur in de auto gezeten vorige week.

10-04-2007 om 16:18 geschreven door Liselotte