Woensdag tijdens Duits vroeg mijn leerkracht om in het Duits te vertellen wat rope skipping is. Aangezien ik dat natuurlijk totaal niet kon, zei iemand: "jij hebt daar toch een filmpje van?". Zonder dat ik iets kon zeggen, sloten ze de computer aan op een groot scherm en keken er allemaal naar. Ze waren onder de indruk blijkbaar want nu willen ze het zelfs op het schoolbal laten zien. Dat bal is 23 februari. Ik dacht eerst dat ik niet zou gaan omdat ik geen kleren heb (en als ik er koop, kost dat dubbel zoveel als in België). Maar Hulda belde ineens donderdag. Ze zei dat ze mij nog geen verjaardagscadeautje gekocht had en dat ze mij een kleed wou kopen. Dat wou ik natuurlijk niet. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb nog geen kleed maar zal wel iets vinden.
Vrijdagmiddag heb ik weer een prachtig stukje ijslandse natuur kunnen bewonderen. Ik ben met Jói, Soffía en Sverrir naar Myvatnssveit gereden. De pure blauwe hemel, de zon die glinsterde in de sneeuw, de bevroren watervallen en riviertjes, de pruttelende warmwaterbronnen,... Ik vind geen woorden meer om het te beschrijven. We hebben op het meer Myvatn gereden met de auto. Het vriest er al weken tot -15° dus dat was geen probleem. Zelfs de zee in Húsavík is bevroren! Het is nog steeds heel koud, maar de zon laat zich toch al wat meer zien. Elke dag komt ze laag op van achter de bergen. Dat zorgt voor heel erg mooie zonsop- en ondergangen. Kijk naar mijn foto's. Dat zegt veel meer.
Zaterdag ben ik met Hulda, Anna Jóna en Unnur naar Akureyri geweest. We zijn gewoon naar wat winkels gereden en op het einde gaan eten. Wist je dat ijslanders zelfs voor frieten hun aardappelen niet schillen? En wist je dat er Stella op de kaart stond voor 8 euro? Je had hun gezicht moeten zien toen ik zei dat je daar bij ons 5 pintjes voor krijgt.
Véro: Bedankt voor de correctie. Ik vind het heel frustrerend dat mijn Nederlands zo achteruit gaat. Jouw kaartje is zeker aangekomen. Sorry dat ik het vergeten zeggen was. Lieven: Het heeft gesneeuwd in België! Het was hier zelfs in het nieuws! Vooral toen er gezegd werd dat de scholen in Engeland gesloten waren voor 10 cm sneeuw, lag iedereen hier plat van het lachen. Mama: Dat was een heel lief tekstje! Dorien: Ok volgende keer zal ik terugbijten. Els: Merci voor de blogvulling. Annelien: Goed en vooral grappig Ijslands!
Dinsdag was het kwartfinale van het WK handbal tegen Denemarken. De Denen wonnen met een goal in de laatste seconde van de verlengingen, heel irritant. Dat vond blijkbaar ook mijn baas in het zwembad. We hadden samen naar de wedstrijd gekeken en hij besloot zijn frustratie op mij uit te werken door te zeggen dat alles wat ik deed niet goed genoeg was. Het werk zelf is heel fijn, de collegas iets minder, maar ja... vrijdag begon ik alweer vol goede moed. Toen was het geen handbal en ik werkte samen met iemand anders die mij alles rustig uitlegde. Dus nu zie ik het weer helemaal zitten. Ik heb deze week mijn loon gekregen van vorige maand. Het verdient hier dubbel zoveel als een vakantiejob in België.
Moest het iemand interesseren: Ijsland is uiteindelijk 8ste geworden in het WK handbal, wat uiteraard ongelofelijk goed is voor een land met 300.000 inwoners.
Vrijdag na de middag ben ik met Jói en Soffía naar Sandur gereden. We hebben ongeveer een uur in de auto gezeten en zijn geen levende ziel tegengekomen, alleen maar overweldigende natuur.
Zaterdag was er een sneeuwsledewedstrijd. Je kan het best vergelijken met motorcross. Spectaculair om te zien. s Avonds ben ik naar het verjaardagsfeestje van Anna Jóna en Arna geweest. We hebben samen gegeten en gedanst. Het was zeer plezant, maar toen ze zich naar het café begaven, ben ik toch naar huis gegaan.
Vrijdag rond de middag vertrokken we naar Reykjavík. Onderweg hebben we nogal veel gestopt en daarom kwamen we pas laat aan. De mensen waarbij we bleven slapen, waren heel lief en het leek er wel een hotel. De volgende morgen ging ik naar Hafnarfjorður. Daar hadden de belgische meisjes een paar AFSers bij elkaar gekregen. Twee jongens van Hong Kong en Thailand gingen voor ons koken. Ze hebben ons met stokjes leren eten. Het was heel tof om zo nog eens andere mensen te zien. 's Avonds kwamen Jói en Soffía mij ophalen omdat we gingen eten voor Jói zijn verjaardag. Zondag hebben we 's morgens naar de herhaling van de preselectie van Eurosong gekeken. Dat is hier weer zo'n nationale obsessie. Nadien gingen we naar 2 winkels en daarna was er nog een familiefeest. Daar was iedereen naar de handbal aan het kijken. Dat is nog een reden waarom het hele land op zijn kop staat. Ijsland zit in de laatste ronde van het WK handbal. Ik heb al bijna alle wedstrijden gezien. Op dat familiefeest moest ik natuurlijk weer eens met iedereen gaan praten die ik nog niet gezien had. En dan is het elke keer hetzelfde: "Van waar ben je? Hoe lang ben je hier al?..." (x20)
Dit weekend was goed als evaluatie van het eerste half jaar hier in Ijsland. Als ik er zo op terugkijk, kan ik alleen positieve dingen vinden. Ik heb al veel over mijzelf geleerd. Door zo andere AFSers te zien, ben ik gaan beseffen dat ik veel geluk heb met mijn familie (want sommige mensen reizen nooit of tonen totaal geen interesse), met mijn vrienden (want ongeveer de helft van de AFSers heeft gewoon geen vrienden), met Húsavík (want die drukte in Reykjavík was verschrikkelijk en het regende er ook constant en er is maar zelden sneeuw), ... Toen ik de eerste keer naar Reykjavík ging, had ik daar nog wel willen wonen, maar nu totaal niet meer. Het was in het begin misschien moeilijker in het noorden, maar nu ben ik er zeer blij mee. De commentaar van de familieleden op mijn ijslands was wel fijn om te horen. Ze zeiden dat ik goed en snel praat, en al met naamvallen. Nu ik er zo over nadenk is het wel ongelofelijk dat je een taal vlot kan spreken na 5 maanden.
Op school vielen er deze week veel lessen weg (10 van de 26). Om te voorkomen dat ik weer in een winterslaap zou vallen, ben ik woensdag anderhalf uur vroeger opgestaan (8 uur ipv half 10 ) om te gaan rope skippen. Dat was 2 maanden geleden door de rugpijn, examens en vakantie. Grote teleurstelling... nog meer rugpijn, touw onherstelbaar stuk en een conditie die even laag zit als de temperaturen (-10°C).
Naar mate de week vorderde, volgden er nog meer teleurstellingen. Sommige al wat makkelijker te relativeren dan andere. Maar het heeft eigenlijk niet veel zin om dat hier allemaal op te schrijven.
Woensdag- en donderdagavond ben ik gaan werken in het zwembad. De eerste 3 uur moet ik zo goed als niets doen. Dan mag ik zelfs gaan zwemmen. Nadien moet ik maken dat de kleedkamer zo snel mogelijk gekuist wordt. (Lees: met een tuinslang al het vuil naar een putje spoelen. Zo kuisen ze hier...)
Zaterdag kwamen Jói en Sverrir mij halen nadat ik was gaan zwemmen. We reden even een eindje buiten het dorp om het sneeuwlandschap te bewonderen. Onderweg kwamen we een auto tegen die vast zat in de sneeuw en dus gingen we die mensen helpen. Maar je kan het al raden, niet veel later zaten we zelf ook vast. Na een half uur sneeuwscheppen, zijn we toch los geraakt en hebben we die andere auto er nog uit kunnen trekken. Een heel avontuur...
- Dorien: 26 lesuren is toch nog vrij veel? Ik vroeg mijn baas in het zwembad hoeveel ik zou verdienen en hij wist dat niet eens. Zo typisch.
- Annelien: Tja, die 25 in jouw brief was wel grappig. En ik maar naar een uitleg zoeken. Handig dat jij geen geld mist. Tip voor alle andere briefschrijvers. Vreemd genoeg is Duits hier nog één van de leukste vakken.
- Véro: Donderdag ben ik hier 5 maanden. Het gaat veel te snel naar mijn zin.
- Elin en Lieven: Ik ga hier in het vervolg moeten oppassen met wat ik in het ijslands schrijf. Alhoewel, jullie kennen de ijslanders goed genoeg om de vreemdste dingen te begrijpen.
De eerste schoolweek is achter de rug. Ik heb wat moeten puzzelen aan mijn lessenrooster maar uiteindelijk heb ik de volgende vakken gekozen (de nummers staan voor het niveau, maar eigenlijk weet je daar niets mee want soms is er maar 1 niveau):
STÆ 603: Wiskunde. Daar zitten we nu nog maar met 5 leerlingen (als iedereen komt natuurlijk...). Ik leer er eigenlijk gewoon mijn ijslandse cursus grammatica.
EFN 303: Chemie. Die leerstof heb ik ook al allemaal gezien.
MTN 103: Informatica. Zoals dat vaak gaat in het middelbaar weten de leerlingen meer van computers dan de leerkracht. Er is niet echt een leerprogramma en er zitten veel volwassenen in de les. Maar de leerkracht is wel sympathiek en hopelijk leer ik er toch nog iets van. Deze week hebben we een weblog gemaakt.
SÁL 203: Psychologie bij kinderen. Zeer interessant maar dat wordt blokken.
ÞÝS 403: Duits. Misschien leer ik die taal dan toch ooit nog. Qua spreken heb ik hetzelfde niveau van de rest dus dat is heel goed. Als we een tekst vertalen, leer ik gewoon de ijslandse woorden.
ENS 403: Engels. Ijslanders praten zo grappig Engels! Hulda is hier niet zo goed in en dan leg ik de woorden uit in het Ijslands.
ÍÞR 681: Sport. Ik heb er voor gekozen om met Hulda en Anna Jóna 2 keer in de week te gaan zwemmen. We moeten eigenlijk niet echt zwemmen, maar ik ga dat wel doen hoor.
ÍSL 202: Ijslands. Dit vak staat officieel niet in mijn lessenrooster maar ik heb een grammaticacursus gevraagd waar ik zelfstandig in leer.
Je hoort het, mijn Ijslands zit goed. Met mijn vriendinnen heb ik enkel de eerste weken Engels gesproken maar omdat de meeste daar niet goed in zijn, zijn we snel overgeschakeld op Ijslands. Thuis spreek ik ook al lang geen Engels meer. In het begin was dat natuurlijk zeer moeilijk maar nu ben ik wel blij dat we het zo gedaan hebben.
En dan is er nog heel goed nieuws. Ik heb werk gevonden! Hulda heeft een vol lessenrooster en stopt met werken in het zwembad. Daarom mag ik haar plaats innemen. Ik moet wat vanalles doen: de kassa, de kleedkamer kuisen, EHBO (gelukkig heb ik daar een diploma van),... Het moeilijke is dat iedereen iedereen hier kent in ijsland. Ik moet van iedereen weten bij welk bedrijf ze werken, hoe oud ze zijn, waar ze wonen, of ze een abonnement hebben, of ze een sleutel moeten hebben van een kastje,... Maar het is leuk werk. Mijn nieuwe collega heeft Hulda als afscheid met kleren en al in het zwembad gegooid.
Zaterdag was ik babysit omdat Jói en Soffía naar Þorrablót (de naam alleen al...) gingen. Dat is een soort bal waar je met een groep mensen naartoe gaat en traditioneel eten meeneemt. Ze waren dat hier gisteren aan het klaarmaken. Samengeperste schapenkop, schapenballen, rotte haai, walvis, maag met bloed en andere ingewanden, groene eieren,... Het was echt om misselijk van te worden. Je begrijpt dat ik mij graag opofferde om thuis te blijven.
Alle mensen die mij vorig jaar voor zot verklaard hebben toen ik zei dat ik naar Ijsland ging ("Kies dan toch een warm land!", "Wat ben je nu met die ijslandse taal?", "Het is daar altijd koud en donker!", "Die mensen zijn zo gesloten."), zijn bij het lezen van mijn verhalen en bekijken van mijn foto's blijkbaar toch van gedacht veranderd. Ik had geen beter land kunnen kiezen! Zoals ze in het volgende filmpje zeggen: ísland, bezt í heimi! - ijsland, beste in de wereld! http://www.youtube.com/watch?v=JSbU_DF0bXA
Deze week was heel leuk! Mijn vriendinnen hadden eindelijk een weekje vakantie en we hebben veel samen gedaan. Maandagavond heb ik een oudere versie van monopoly gespeeld met Hulda, Anna Jóna en Hildur Eva. Dat spel is natuurlijk maar een reden om samen te komen. Eigenlijk hebben we gewoon de hele avond zitten babbelen. Girls stuff zoals ze dat noemen.
Woensdag belde Hulda om te vragen of ik meeging naar Akureyri met dezelfde meisjes. Na meer dan een uur rijden, kwamen we daar aan. Gezellig door de straten wandelen tijdens het shoppen is er hier niet echt bij. We reden dus van de ene winkel naar de andere en gingen op het einde nog pizza eten. Ik kan mij weer in de verste verte niet voorstellen dat ik sommige dingen die ik hier doe (of waarover ik hier praat) met mijn vriendinnen in België zou doen. Maar het was enorm leuk. Ik hou heel erg van die ijslandse complexloosheid. Iedereen is gewoon 100% zichzelf. Ik ben zeer blij dat ik zo goede vriendinnen gevonden heb. Door hen amuseer ik mij hier nu echt goed. Op de terugweg hebben we nog een fotoshoot gehouden. Terug in Húsavík ging Hildur Eva naar huis, en wij gingen bij Anna Jóna kaarten en gek doen met de webcam. Rond 12 uur wandelde ik naar huis.
Donderdag zijn we nog eens allemaal samen gaan zwemmen. Het water in de hotpot was extreem heet dus daar zijn we niet zo lang gebleven. We hebben dan maar wat gezwommen. Stel je voor, zwemmen tijdens de winterslaap! Die winterslaap mag je wel letterlijk nemen. Mijn vriendinnen sliepen deze week ongeveer tot 12 uur, lagen nadien nog wat in bed met hun computer en rond 3 uur kleedden ze zich misschien aan (maar soms gingen ze ook gewoon in pyjama naar de supermarkt). Als we samen kwamen om spelletjes te spelen, was dat ook altijd in pyjama.
Vrijdag ben ik met het gezin nog eens dezelfde wandeling gaan maken als op nieuwjaar. Daarom had ik er in het begin niet zoveel zin in. Uiteindelijk viel het toch nog goed mee. Ik heb prachtige fotos gemaakt, al zeg ik het zelf. De hemel was blauw met een roze schijn van de ondergaande zon. Zuiver zoals je dat alleen in ijsland ziet. Eigenlijk verbaas ik mij hier nog elke dag over de schoonheid van de natuur.
Zaterdag was het de laatste dag van Kerstmis. De 13de kerstman heeft dan het land weer verlaten. Daarom was er een kleine fakkeltocht gepland met de 3 koningen voorop. De oudere kinderen waren verkleed als trollen en maakten iedereen bang. De wandeling eindigde bij een kampvuur. Daar werden liedjes gezongen over elfjes en de kinderen hielden vuurwerkstokjes vast. Er was ook nog een groot vuurwerk. Het geluid van de knallen weergalmde tussen de bergen waardoor het leek alsof er bommen ontploften. Een gouden regen daalde neer over de mensen, en zo werd mijn ijslandse Kerstmis voor goed afgesloten...
Maandag begint de school weer, na 2 weken examens en 3 weken vakantie. Dan is het gedaan met slapen. De dagen beginnen nu ook duidelijk te lengen. Mij hoor je daar niet over klagen.
Hulda: Mér fannst það líka rosalega gaman miðvikudaginn! Takk fyrir það! Ég sagði fólk í Belgíu að allt er orðin mjög skemmtilegt núna með vinkonur hérna. En ég sagði ekki hvað við vörum að kaupa á Akureyri. Jæja, sjáumst!
Ik heb de fotos op mijn fotopagina even ververst. Kijk en geniet maar wees niet te jaloers.
Ik zet mijn verslag van de ijslandse feestjes gewoon verder waar ik vorige keer gestopt was. Op Kerstdag zelf hebben we niet veel meer gedaan. Dat was gewoon een rustige dag met het gezin. Dinsdag gingen we bij familie in Myvatnssveit. Het kwam weer neer op gezellig samen zijn en (te veel) eten. Na dit familiebezoek zijn we nog een uur gaan rijden met de auto om mooie kerstmislichtjes te zien aan de huizen. 's Avonds ben ik naar het Kerstmisbal geweest in Baukur. Daar werd opnieuw het bewijs geleverd dat ijslanders pas openbloeien als ze gedronken hebben. Iedereen knuffelde elkaar en wenste elkaar een zalig kerstfeest. Ik heb nog eens met de jongens van mijn klas gesproken. Ja, dat is uniek want in nuchtere toestand zie je jongens en meisjes zelden samen.
Van woensdag tot vrijdag heb ik vooral uitgeslapen en op mijn broertje gepast. De ijslandse winterslaap bereikt nu zijn hoogtepunt. Woensdagavond ben ik gaan zwemmen (betekent natuurlijk gewoon relaxen in de hotpot), maar voor de rest ben ik niet echt buiten geweest.
Zaterdag heb ik in totaal 5 uur toertjes gereden met mijn vriendinnen (Hulda, Anna Jóna en Unnur). Rustig muziekje op, voeten door het raam, lachen, de zon zien opkomen achter de bergen en bijna onmiddellijk terug zien ondergaan... ijslanders weten wat 'genieten van het leven' betekent.
Zondagmiddag zijn we een strandwandeling gaan maken. Maar het zou natuurlijk ijsland niet zijn, moest er niets speciaals zijn. Er kwam zoveel sneeuw uit de richting van de zee dat je die gewoon niet meer zag. Onderweg kwamen we riviertjes tegen waar we via rollende boomstammen moesten over geraken en een vogeltje dat niet meer kon vliegen en in onze handen stierf van de kou. Toen ik terug thuis kwam en even op MSN ging, kwam ik in een gesprek terecht met Annelien (België), Dieter (Amerika) en Véronique (Thailand). Het heeft niet lang geduurd maar was toch een zeer fijne verrassing. Na het avondeten reden we naar een supergroot kampvuur in de bergen en keken naar het vuurwerk dat de stad zelf afschoot.
Toen gingen we bij familie hier in Húsavík. Daar waren ondertussen 20-30 mensen verzameld. We keken allemaal samen naar een komisch tv-programma. Ik blijf de ijslandse humor maar vreemd vinden. Nadien trok iedereen warme kleren aan en ging naar buiten. Het vuurwerk was eigenlijk al de hele dag bezig maar tussen half 12 en half 1 bereikte het uiteraard een climax. Als je denkt dat je ooit een groot vuurwerk gezien hebt, vergeet het! Dit was werkelijk waanzinnig! Overal waar ik keek, knalde vuurwerk (dus een uur aan een stuk). Onvoorstelbaar prachtig!
Rond 1 uur kwam Hulda mij ophalen en samen reden we naar Anna Jóna en Hildur Eva. We hebben weer 3 uur rondgereden tussen de 2 benzinestations omdat er in Baukur maar weinig volk was. Klein detail was wel dat we eerst allemaal een kaart gekocht hadden van 1500 kroon (meer dan 15 euro). Ijslanders kunnen echt geen beslissingen nemen. Daar heb ik mij al vaak aan geërgerd. Ze zeggen altijd: "Misschien gaan we daar naar toe." Zelfs op het moment dat ze in hun auto stappen en je vraagt wat ze gaan doen, zeggen ze: "Ik weet het niet. Ik bel jullie later." Maar ja... het was wel nog een toffe avond.
Kerstmis was niet wit maar rood zoals ze hier zeggen (betekent gewoon dat er geen sneeuw valt). Er lag slechts een klein beetje sneeuw want enkele dagen voor Kerstmis is alles beginnen smelten, typisch. Nieuwjaar hebben we wel wit ingezet. Het is al de hele dag aan het sneeuwen.
Gelukkig nieuwjaar - Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það gamla!
Kerstmis!! Aangezien de meeste mensen nu wel even vakantie hebben, ga ik er een lang verslag van maken. Van maandag tot vrijdag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Mijn vriendinnen waren aan het werken, soms van 9 uur 's morgens tot 3 uur 's nachts. Ik ben (nog eens) gaan zoeken naar werk maar heb weer niets gevonden. Húsavík leeft hoofdzakelijk van het toerisme en dat is er in de winter niet.
Dinsdag ben ik bij de kapper geweest en was blij met het resultaat. Voor Kerstmis gaat iedereen bij de kapper. Andere voorbereidingen die we deze week nog deden: 100 kerstkaartjes schrijven, pakjes maken en opsturen, de kerstboom zetten, het hele huis binnen versieren (er is nu geen enkel leeg plekje meer), ijslandse kerstliedjes spelen tot ik ze helemaal uit mijn hoofd kende, superveel eten gaan kopen (want alles is 3 dagen gesloten), ...
Woensdagmiddag moest ik een half uurtje naar school om mijn rapport te gaan halen en de examens in te kijken. Één van mijn vriendinnen is al voor de 3de keer gebuisd op een bepaald vak (ze werken hier per semester en per vak, niet per jaar zoals in België) en de wet zegt dat je het dan niet meer opnieuw mag doen in dezelfde school. Aangezien de volgende middelbare school meer dan een uur rijden is, stopt ze met school. Er gaan veel mensen stoppen vrees ik. Dan zijn er dus nog minder mensen na nieuwjaar.
Vrijdagavond ben ik kerstkaartjes en pakjes gaan bezorgen bij mijn vriendinnen. Hulda was de laatste en daar ben ik dan gebleven. Ze was pralines aan het maken en daarbij heb ik haar (3 uur!) geholpen. Rond middernacht kwamen Berglind en Hanna Jona nog toe. We waren het er allemaal mee eens dat we vaker moesten afspreken in de vakantie. Daar ben ik zeer blij om want ik heb mij echt verveeld tijdens de week.
Zaterdag kwam heel de familie naar hier om traditioneel ijslands te eten. Het was de beroemde rotte vis (rog, skata in het ijslands) die ongelofelijk naar ammoniak stinkt. Alle kinderen moesten bijna overgeven terwijl ze hun bord probeerden leeg te eten. De volwassenen zaten er maar mee te lachen en foto's te nemen. Zij vinden het blijkbaar lekker. Ja, ik heb het ook geproefd, maar NOOIT meer! (In februari is er een week waarin we alleen dit soort dingen eten...) Ik vond al dat er verdacht veel rugbrauð (zoet brood) en water op tafel stond. Daarmee konden we de smaak nog wegkrijgen. Ik ben er nog altijd niet helemaal uit waarom ze dit eten, maar ik vermoed omdat het eten op Kerstmis dan dubbel zo lekker smaakt.
En toen werd het eindelijk zondag de 24ste, Kerstmis! s Middags aten we rijst met melk (alweer traditioneel ijslands, maar dit is wel lekker). In de kom zat één boon en wie die heeft, krijgt een extra cadeautje. Sverrir was de gelukkige. In de namiddag kwamen nog veel mensen pakjes afgeven en koffie drinken en taart eten. Nadat we ons dan piekfijn gekleed hadden en alle kaarsjes hadden aangestoken, was het grote moment aangebroken.
18u: kerkklokken luiden, stilte, útvarp Reykjavík, gleðileg Jól (radio Reykjavik, zalig kerstfeest) Iedereen laat alles vallen en kust en knuffelt elkaar, bijna met tranen in de ogen. De gezellige sfeer is onvoorstelbaar. Even later wordt er alweer zeer lekker gegeten en nadien is het tijd om de hele stapel pakjes en kerstkaartjes open te maken. Ik kreeg een paar handschoenen, een paar wanten, een muts (ja ze denken blijkbaar dat ik hier bevries), een T-shirt van Húsavík, iets om een kaarsje in te zetten, 2 beeldjes, een CD, 3 kettingen (1 zilveren van Jói en Soffía, en 2 wollen van Sverrir ), zwitserse chocolade (van Rahel), een haarspeld, 5 kaartjes en een boek met prachtige fotos van Húsavík en omstreken (daar ga ik later nog heel nostalgisch in kijken). Sommige mensen waarvan in een cadeautje kreeg, heb ik zelfs nog niet eens gezien. s Avonds ben ik nog naar de middernachtmis geweest met Hulda.
Bedankt iedereen voor de kerstkaartjes! Het doet zeer veel plezier om een briefje van jullie in de bus te krijgen. Aan die (4000 lezers / 16 weken) 250 mensen die wekelijks mijn verhaal lezen (wow dat is veel!): ik weet eigenlijk totaal niet wie jullie zijn dus laat eens iets van jullie horen als je dat nog niet gedaan hebt.
De laatste 3 examens zitten er ook op. Bij wiskunde, chemie en fysica had ik 100% voor het hele semester. Mijn klasgenoten zijn er ook allemaal door. De nachtelijke uitleguurtjes in het jeugdhuis waren dan toch nuttig.
Ik was nog vergeten zeggen vorige keer dat ik mijn essay voor geschiedenis teruggekregen had. Na 3 maanden in Ijsland had ik 3 bladzijden filosofie (in het ijslands) geschreven en de leraar schreef er als commentaar onder dat het te kort was. Zo koel zijn ze dan wel. Er is hier voor mij geen enkele uitzondering gemaakt. Ik doe alles helemaal hetzelfde als de ijslandse studenten. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Het is veel leuker om op die manier te slagen voor alle examens.
Donderdag heb ik nog eens een prachtig noorderlicht gezien. Dat was lang geleden omdat er geen heldere hemel was (door de sneeuw en bijhorende wolken). Noorderlicht is zo ongelofelijk betoverend! Als het niet zo koud was, zou ik er de hele nacht naar blijven kijken. Groene slingers, dansend door de lucht. Eigenlijk iets dat iedereen in zijn leven zou moeten gezien hebben. Voor jullie het vragen: foto's maken is onmogelijk.
Sinds dinsdag komen de 13 kerstmannen één voor één. Dan krijgen de kinderen elke dag iets kleins in hun schoen. Stekkjastaur, Giljagaur, Stúfur, Þvörusleikir, Pottaskefill, Askasleikir, Hurðaskellir, Skyrgámur, Bjúgnakrækir, Gluggagægir, Gáttaþefur, Ketkrókur en Kertasníkir wonen in Myvatnssveit (niet ver van Húsavík). Nu zijn het vriendelijk mannen maar vroeger werden ze gebruikt om de kinderen schrik aan te jagen, vooral hun moeder Grýla. De laatste kerstman komt op 24 december. Om stipt 6 uur 's avonds begint Kerstmis.
Volgende donderdag is het de kortste dag van het jaar, minder dan 3 uurtjes licht. Samen met de sneeuw en het ijs (waardoor buiten lopen bijna onmogelijk geworden is) begint dat toch zijn effect te hebben. Ik word gewoon moe van niets te doen. Vrijdag en zaterdag waren er 2 fuiven die telkens maar na 12 uur begonnen en dus ben ik niet geweest. Iedereen die ik vroeg of ze naar de fuiven gingen, antwoordde: "Misschien. Ik weet het niet. Ik ben zo moe." Die 'misschien' is soms echt vervelend want je kan nooit iets deftigs plannen. Ze zeggen ook altijd dat ze nog gaan bellen maar dan doen ze dat nooit. Gewoon typisch ijslands. In België hangen ze dan constant aan de telefoon en zou je 2 dingen tegelijk moeten kunnen doen. En zo is het altijd iets, niet waar?
Niet te geloven! Het is nu al 2 maanden aan het vriezen (tot -15° soms) en voor volgende week voorspellen ze 2 dagen tot 8°! Iedereen zat met de handen in het haar naar het weerbericht te kijken. Best grappig. Maar zie ik daar mijn witte Kerst wegsmelten? Vanaf donderdag zou het wel weer vriezen dus er is nog hoop.
Annelien: sorry maar die veiligheidscode kan er niet af. Ik zou het anders ook wel willen want mijn ijslandse vrienden hebben al willen reageren maar dat gaat om de één of andere reden niet op hun laptops door die veiligheidscode.
Aan iedereen: Gleðileg Jól! Of ook wel zalig Kerstfeest!
Na het lange bericht van vorige week, zal ik het wat korter houden nu. Deze week stonden dus examens op het programma. Woensdag had ik ijslands, waarvoor ik 9 haalde. Donderdag had ik geschiedenis. Die leraar houdt helemaal geen rekening met het feit dat ik niets van de cursus begrijp en daarom had ik het niet geleerd. Maar toen ik mijn examen kreeg bleek het allemaal parate kennis te zijn en dus heb ik het maar ingevuld (in het Engels want ijslandse filosofie is echt te moeilijk). Vandaag heb ik bijles fysica gegeven in Tún (het jeugdhuis) aan heel mijn klas. Dat was wel even stressen zo 4 uur babbelen in het ijslands voor zoveel mensen...
Vrijdag zijn we naar Akureyri gegaan om een paar kerstcadeautjes te kopen. Zaterdag was het kerstconcert van het kerkkoor waar Soffía in zingt. Ik was niet overtuigd deze keer, waarschijnlijk omdat de gemiddelde leeftijd bij de vrouwen 50 was, en bij de mannen 60. De kwaliteit van de zang was er naar. Ik vond ook dat het te lang duurde. Het concert zelf was anderhalf uur, maar we moesten er al een uur op voorhand zijn om zitplaats te hebben. Het deed mij wel heel erg denken aan hoe ik zelf in een ver verleden met het koor kerstliedjes zong in Wenen. Fijne gedachte.
Ik ga vaker mijn adres op mijn weblog zetten zoals 3 weken geleden. Deze week heb ik meer post gekregen dan in de 3 maanden daarvoor samen. DANKU danku DANKU!! Ik schrijf zeker iedereen een brief (met foto) terug.
Verder wordt Kerstmis natuurlijk steeds groter. Deze week is de kerstboom gekomen, heb ik pakjes gemaakt voor mijn familie en vrienden hier, heb ik kerstkaartjes geschreven en er een paar moeten vertalen in het frans voor Soffía (wat totaal niet meer gaat met al dat ijslands in mijn hoofd), werd alles versierd met lichtjes (ramen, daken, bomen, trappen, verkeersborden, lantaarnpalen, kerkhoven, fabrieken,... je kan het zo gek niet bedenken of er hangen lichtjes aan)...
Het was weer een tof weekje waarin veel gebeurd is. Ik ga al op voorhand zeggen dat er nieuwe foto's op mijn fotosite staan. Die zullen sommige dingen die ik vertel duidelijker maken. Ik heb gemerkt dat mijn verslagen altijd beginnen bij donderdag en dat zal deze keer niet anders zijn. Maandag tot woensdag staat precies alleen uitslapen op het programma.
Donderdag viel er een lesuur weg omdat de lagere school een showtje had gemaakt voor 1 december, wat hier een speciale dag is. Ik heb zeker aan 10 mensen gevraagd wat er juist gebeurde in 1918 maar niemand wist het. Wikipedia zegt: voornamelijk studentenfeest ter gelegenheid van de afscheiding van Denemarken in 1918. 's Avonds ben ik naar een soort toneel geweest van het laatste jaar van de lagere school (= 3de middelbaar in België). Het verbaast mij altijd weer hoe goed iedereen kan zingen en hoe origineel de dingen zijn die ze op het podium brengen. Na dit geweldige optreden ging ik met Hulda, Hanna Jona en Gulla nog wat rijden. Nu ja, rijden... het was eigenlijk eerder racen met de jongens in een andere auto, dansen, meebrullen met de muziek en ondertussen nog wat liefdesverhalen vertellen en tips geven. Zo tegen 12 uur besloten we eens naar huis te gaan want de volgende dag was het natuurlijk nog school.
Vrijdag na school zei Hulda iets dat ik begreep als 'een examen gaan kopen'. Toen ik er nadien uitleg over vroeg bleek dus dat de leerkrachten effectief hun examens van vorig jaar verkopen aan de leerlingen en dit jaar ongeveer/helemaal hetzelfde examen geven. Eerst leerlingen buizen en dan het examen verkopen... goede bijverdienste. Rare leerkrachten. Die van fysica gaf zelfs les met een rode clownsneus omdat UNICEF dat verkocht. Ik verbaas mij hier echt nog elke dag over iets anders. Om 18 uur zakte iedereen af naar het centrum waar een grote kerstboom was gezet. Er heerste weer zo'n magische sfeer: kerstliedjes van het kinderkoor, de handen om een bekertje warme chocomelk geklemd, 4 van de 13 kerstmannen kwamen en deelden snoepjes uit, kinderen dansen rond de kerstboom, de burgemeester spreekt het volk toe, ... Soms heb ik niet het gevoel dat ik in een ander land zit, maar dat ik gewoon terugkeer in de tijd. Ja, je las het goed: in ijsland zijn er 13 kerstmannen die één voor één komen (de laatste op Kerstmis zelf, wat hier 24 december is) en dan weer één voor één gaan. Ze hebben allemaal een eigen karakter en elke dag gebeurt er iets speciaals.
Vrijdagavond, eigenlijk al zaterdag, om 24 uur begon er nog een feestje met optreden van de bekende zanger/DJ Páll Óskar (hoewel bekendheid natuurlijk heel relatief is in een land met 300.000 inwoners waar iedereen elkaar kent via 1 tussenpersoon). Foute muziek en de hele CD van de laatste Eurosong moesten er aan geloven. Dat is trouwens nog een obsessie hier. Als ik zeg dat ik van België ben, beginnen mensen meestal Je t'adore, J'aime la vie of Sanomi te zingen. Omdat het feestje in een zaal in de lagere school was, mochten ze vanaf 16 jaar binnen en was er geen alcohol. Op een uiterlijke transformatie na, bleef iedereen dus ongeveer zichzelf.
Zaterdag hebben ze ergens een eindje van hier met een grote boor in een paar kabels geboord waardoor er de hele dag geen internet, tv, radio, telefoon, betalen met bankkaarten, enz was. Niet dat ik dat zo erg nodig heb, maar het geeft toch het gevoel dat je afgesloten zit van de rest van de wereld. Meestal word je je pas bewust van iets als het wegvalt. Dat geldt voor veel dingen hier. 's Middags hebben we thuis laufabrauð gemaakt voor Kerstmis, 50 stuks. Laufabrauð is een soort brood dat er uitziet als een pannenkoek en dat je in een geimproviseerde frituurpan bakt. 's Avonds ben ik tot bij Hulda gestapt, waar Anna Jona na een tijdje ook toekwam. We hielden een kerstfotoshoot en gingen nadien nog 2 uur rúnta (toertjes rijden), waar we een tof beestje ontmoetten... (foto volgt later) Ik hou wel van de ijslandse vriendschappen. Meisjes gaan zo helemaal anders met elkaar om. Sommige mensen hier ken ik bijna beter dan sommige van mijn vrienden in België. Het is moeilijk om uit te leggen.
Vandaag, zondag, staat er niet veel meer op het programma hoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet. Meestal bellen ze 2 minuten op voorhand om te zeggen dat ze op weg zijn om mij te komen halen om ergens naar toe te gaan.
Dit wordt een lang verslag maar ik ga toch nog wat antwoorden op jullie reacties:
Véro: Gelukkige verjaardag! Ik weet nog niet zeker of ik ga skiën want ik heb nog niemand gevonden om ski's van te lenen. Maar ik zal zeker aan jou denken met Kerstmis. In Bangkok is kerstversiering zeg je? Thai zijn toch boeddhistisch?
Lieven: Já ég ætla að skrifa á íslensku aftur. Og nei Zappa ég borða ekki gulur snjór! En ég er buín að borða Lýsi. Rosalega vont! Þegar þér finnst það gott, ég skal koma með Lýsi fyrir þig til Belgíu! Lumbago, ég veit það ekki. Ég bíða núna bara. Og Hulda getur nudda.
Els: Geen belgische sneeuw eten! Hoewel je dit jaar waarschijnlijk niet echt sneeuw zal te zien krijgen.
Annelien: Ja ik moest er ook aan denken. Eigenlijk denk ik vaak terug aan ons klasje. Ik heb wat opgezocht over een lumbago en het doet wel op dezelfde plaats pijn maar ik zal dit jaar op de ijslandse dokters moeten vertrouwen. Wat ik al tegen Lieven zei: ik wacht voorlopig gewoon tot het overgaat en als het te erg wordt, kan Hulda masseren. En natuurlijk duim ik voor jullie examens!
Dat bal is 23 februari. Ik dacht eerst dat ik niet zou gaan omdat ik geen kleren heb (en als ik er koop, kost dat dubbel zoveel als in België). Maar Hulda belde ineens donderdag. Ze zei dat ze mij nog geen verjaardagscadeautje gekocht had en dat ze mij een kleed wou kopen. 
De hemel was blauw met een roze schijn van de ondergaande zon. Zuiver zoals je dat alleen in ijsland ziet. Eigenlijk verbaas ik mij hier nog elke dag over de schoonheid van de natuur.
