Zaterdag was ik heel moe maar ben toch nog naar een feestje geweest. Anna Jona kwam mij ophalen rond half 11. Maar aangezien het pas begon om 11 uur, hebben we eerst anderhalf uur rondgereden (ja, van Shell naar Olís en terug). Om 12 uur gingen we dan naar Baukur. Het was één van de raarste feestjes die ik ooit gehad heb. Ineens begon iedereen tegen mij te praten, onder andere mensen die al een maand in mijn klas zitten en nu ineens vragen: what's your name? De meisjes vroegen of ik met hun naar de WC ging. Dat mag je heel letterlijk nemen want ze kruipen dus met 4 in 1 kotje en gaan dan één voor één naar toilet. Speciale ervaring. En dan vinden jongens in België het raar als meisjes samen richting toilet stappen... Ik ben op dat feestje wel moeten afstappen van het principe 'doe alles mee wat ze je voorstellen'. Dat hoeft geen verdere uitleg veronderstel ik. Klokslag 3 ging het licht uit. Maandag wist niemand nog wat er gebeurd was.
Zondag was ik dus nog meer moe. Het enige wat ik dan gedaan heb, is 's avonds bij mijn vriendin/nicht Ólafía gaan eten en voor de rest lui geweest, typisch ijslands dus. Het enige speciale op maandag was dat we onze test van Efnafræði (chemie) terugkregen, dat ik een 10 had en evenveel niet-begrijpende, jaloerse blikken kreeg toegeworpen.
Vandaag ging ik om 9 uur naar school maar de wiskundeleraar was 'ziek'. Ik ben dan maar 2 uur gaan rope skippen in plaats van 1 uur. Dat rope skippen zit vanaf vorige week trouwens vast in mijn lessenrooster. Ik heb een zaal gekregen, een eigen kleedkamer met douche en een fitnesszaaltje. Als dat niet zalig is?! De enige tegenprestatie was dat ik een showtje moest geven voor de helft van mijn school. Amaai, ik was die stress al lang niet meer gewoon. Maar het ging goed en dus zei de LO-leraar dat ik maar eens iets moest tonen voor de hele school. Mijn klasgenoten stonden allemaal met open mond te kijken. Na het rope skippen vandaag heb ik een test van Atvinnufræði gemaakt, een blokvak maar ik kon toch meer dan de helft invullen. Ik heb de laatste tijd al een aantal complimenten gekregen op mijn ijslands en dat doet echt deugd om te horen! Om 15u20 moet ik terug naar school voor een uur zelfstudie ijslands en een half uurtje 'sport'. Geen les dus vandaag.
Het is nu zo rond de 5°C maar eigenlijk niet echt koud. Je kan gewoon met een warme pull buiten lopen.
En dan nog een paar antwoorden op jullie vragen: - Véro: Hoe het komt dat een meer in enkele dagen tijd van te koud naar te warm gaat, weet ik niet juist. Het zal wel te maken hebben met het feit dat dat water van diep in de grond komt. Als je in Jarðbröð gaat zwemmen, is het altijd wat zoeken naar een plekje met een goede temperatuur. Van milieuvervuiling zijn ze zich hier totaal niet bewust. Water en elektriciteit verspillen ze enorm omdat ze toch genoeg hebben door het warme water uit de grond. Op die foto van Ásbyrgi, staan de jongens ergens op een hoogte van 30-40 m schat ik. Als je naar beneden duikt, kan ik niet garanderen dat je in het water terechtkomt, en als dat al zo is, bevries je waarschijnlijk. - Lieven: Vanuit Myvatnssveit kon ik vorige keer Vatnajökull zien. (voor de leken: dat is een gletsjer helemaal aan de andere kant van ijsland) Ik kijk heel erg uit naar die november-nachten! En wat die vliegtuigen betreft: als Hendrik de stofzuigers eventjes aan de kant kan leggen, ben je hier zeer welkom. Dat slaat weer nergens op maar je weet wat ik bedoel.
Ik zit hier niet stil en bewijs daarvan is alweer het volgende verslagje:
Vorige zondag hebben we een vulkaan beklommen en boven op de rand rondgewandeld. Nadien zijn we opnieuw gaan zwemmen in Jarðböð (het meer dat vorige keer te koud was). Maar deze keer was het zo heet dat ik mij bijna verbrand heb. Het stoombad was ook zo rond de 60°C en buiten 5°C. Zalig! Jói was met een aantal boeren de resterende schapen gaan halen in de bergen. 's Avonds kwamen we hem tegen en zijn we nog een eindje meegestapt. We liepen achter meer dan 100 schapen, zomaar in het midden van de weg.
Toen ik woensdagochtend naar school ging, heb ik een volledige regenboog gezien. Ik denk dat niet veel mensen dat kunnen zeggen. 's Avonds ben ik met Soffía en Rahel naar een soort Tupperwareparty geweest voor kleren. Gewoon bij iemand thuis en één voor één moet je dan kleren passen en iedereen geeft daar commentaar op. Soffía heeft er mijn verjaardagscadeautje gekocht. Ze zijn al 2 weken aan het beslissen welke taart ze gaan maken voor mijn verjaardag.
Donderdagavond ben ik met Hulda en Anna Jona gaan zwemmen en nadien naar Tún geweest. Dat is soort jeugdhuis speciaal voor alle jongeren van de school. Je kan er bijna niet binnen doordat de gang vol schoenen ligt. Er is een biljarttafel, een kamer met veel zetels en een tv, een keuken waar altijd wel iemand pannenkoeken staat te bakken, ... Heel gezellig! Maar we zijn er niet lang gebleven. Kan je raden wat we gingen doen? O ja, rondjes rijden. Van het ene benzinestation naar het andere, steeds dezelfde straat op en af. Klinkt misschien saai maar het is best leuk hoor.
Vrijdag was de les wiskunde weer te grappig. Ik zat als enige meisje in de klas met 3 jongens. De leraar maakte constant fouten bij de integralen. Dan verbeterde ik hem en hij begreep niet wat er fout was. Hij zei dat ik het juiste antwoord maar op bord moest gaan schrijven, en dat letterlijk bij elke integraal die we gemaakt hebben. De jongens lagen plat van 't lachen. Ik denk dat de leraar het niet zo fijn vond want toen ik na de les ging vragen of ik mijn huiswerk moest afgeven zei hij: "No, YOU don't have to".
In de gang op school hangt een uithangbord. Als je iets organiseert, doe je dat niet alleen voor je vrienden maar je nodigt gewoon de hele school uit! Zo was er vrijdag een verrassingsuitstap gepland. Bijna iedereen ging mee. Wat we uiteindelijk gedaan hebben is moeilijk te omschrijven. Het was een soort spel in verschillende groepen waarbij we de hele dag opdrachtjes moesten doen en op het einde van de avond elkaar daarmee amuseren. Aangezien het hier uiteraard te koud is voor een kampvuur, werd er (inventief als we zijn) gewoon eentje geprojecteerd op de muur. We zijn naar Ásbyrgi geweest. Dat is een plaats waar de Amerikaanse en de Eurazische plaat uit elkaar gaan. Ólafía zei heel serieus: als er ergens elfen wonen, dan is het hier in de rotsen. Ik geloof haar graag. Vlak voor we terug in de bus stapten om naar huis te vertrekken, gingen alle meisjes spontaan op hun rug in het gras liggen. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien, en het noorderlicht... Het was nog niet met kleuren maar toch prachtig.
Donderdag hing er een papier uit in school om reclame te maken voor handbal. Aangezien zowat alle meisjes dat hier doen, ben ik maar eens een kijkje gaan nemen. Maar gelijk ik goed ben in balsporten zal het bij die ene keer blijven. 't Was wel fijn hoor maar niet echt mijn ding.
Ik heb na de les LO aan de leraar gevraagd of ik tijdens mijn pauzes Rope Skipping zou mogen oefenen. Dat was geen probleem en dus mag ik normaal gezien vanaf morgen een keer of 3 in de week gaan trainen in de sportzaal. Hij wou ook dat ik eens een showtje gaf voor mijn klasgenoten. Iedereen die hier thuis over de vloer komt, wil het filmpje zien dat ik gemaakt heb van mijn team. Ze geloven hun ogen niet. Ik heb in de les ijslands ook een speech moeten geven over Rope Skipping (in het Engels uiteraard). Mijn broertje is al helemaal geïndoctrineerd. Hij wil constant nieuwe tricks leren. Mijn missie om rope skipping te verspreiden over Húsavík is dus goed aan het lukken.
Er wordt hier nogal veel gespijbeld op school. Vrijdag tijdens de les ijslands waren er een stuk of 5 mensen niet en dan hebben we Trivial Persuit gespeeld. In het laatste lesuur wiskunde waren we slechts met 4 maar de leraar wou toch lesgeven. Toen de bel wegens een technische fout een half uur te vroeg ging, besloot hij dat het genoeg was geweest en mochten we naar huis. Aangezien ik vrijdag maar een halve dag school heb, zijn we nog naar Akureyri gaan shoppen. Soffía was zo blij dat ze een italiaans restaurant gevonden had waar ze vegetarische dingen hadden. Door een vergissing van de kok belandde er uiteindelijk toch vlees op mijn bord. Nog eens een half uur en 100 keer 'sorry' later kon ik beginnen eten. 's Avonds ben ik Rahel gaan halen en dan hebben we de hele avond UNO gespeeld met Jóhann en Soffía.
Zaterdag heb ik gebabysit op Sverrir. We hebben ons heel goed geamuseerd. Ik voel mij altijd zoals in een kinderprogramma op tv als ik met hem praat. Ik spreek maar een paar woordjes ijslands en de rest moeten we uitbeelden of met geluidjes duidelijk maken. 's Avonds zijn we naar een concert geweest van Kvennekór Reykjavíkur, het vrouwenkoor van Reykjavik dus. Ze zongen liedjes uit The sound of music, Grease, Fiddler on the roof en Phantom of the opera; gebracht met veel show zoals we de ijslanders kennen. Het was zeer mooi.
Vandaag zijn we wat meer naar het binnenland gegaan. Eerst gingen we naar Myvatn, een prachtig meer. Daar ben ik voor de eerste keer gaan paardrijden! Er was nogal veel wind en daarom moest ik een t-shirt, 2 pulls (die veel te groot waren) en een jas van Jóhann aandoen - dus ik ben geen 10 kg verdikt op die foto's ;-). Die overbezorgdheid van Soffía begint mij nogal tegen te steken. Het eerste kwartier op mijn paard was het mijn enige doel om er niet af te vallen. Toen ik nadien begon door te hebben hoe je dat ding bestuurt, was het pas genieten. We reden echt in the middle of nowhere door moeras en over smalle weggetjes. Heerlijk gewoon! Na het paardrijden zijn we naar Námafjall Hverir geweest. Daar zagen we pruttelende modder en stomende bergjes, en dat allemaal in zeer mooie kleuren. Nadien reden we naar de Blue Lagoon van het noorden, een meer met helder blauw water waar je in kan zwemmen. Het was een beetje teleurstellend koud en dus heb ik vrij lang in het stoombad gezeten. Toen ik helemaal uitgestoomd was en ik terug naar buiten kwam, bleek Roselien in het meer te zitten. Zij was van België 2 jaar geleden met AFS naar ijsland gekomen en kwam nu nog eens op bezoek. Het was zo vreemd om terug face to face Nederlands te praten. Wat gaat dat zijn na een jaar? Maar het gaf mij wel wat extra moed en de wetenschap dat het mogelijk is om een beetje ijslands te spreken tegen Kerstmis. Niet dat ik dat niet wist maar toch zoiets van: als zij dat kan, moet ik dat ook kunnen. De vermoeidheid is min of meer over dus ik kan mij concentreren op het ijslands leren.
Wist je dat: ... ijslands een verwarrende taal is? og = en, en = maar, strax = nu ... ze in Húsavík elke keer de vlaggen laten zakken als er iemand sterft? ... bijna iedereen zijn auto en zijn huis gewoon open laat zonder bang te zijn voor dieven? ... ijslanders mijn naam van de eerste keer juist schrijven? De belgen mogen daar een voorbeeld aan nemen. ... ik Skype heb? Je kan mij toevoegen onder soffia.b.sverrisdottir en dan kunnen we eens bellen.
Gisterenavond zo rond een uur of 9 stonden ineens 2 vriendinnen voor de deur om te vragen of ik meeging naar een hotpot ergens in de bergen, een beetje buiten Húsavík. Hoewel ik heel moe was, heb ik ja gezegd. We gingen Rahel nog ophalen en niet veel later lagen we daar in een heerlijk warme hotpot, ondergaande zon, lichte regen en veel gelach. Wat moet dat meer zijn? We kwamen pas te voet (en in het midden van de straat uiteraard) terug als het helemaal donker was. Dus het was weer laat wanneer ik ging slapen en nu val ik in slaap in de les. Maar veel verschil maakt dat niet want ik versta er toch niets van, en als ik het versta, is het te simpel. ´t is altijd iets he?
Ik ben dit weekend ook nog naar een viskwekerij geweest en dat was (net zoals bij de schapen) een serieuze schok. ´t is dat ik hier in IJsland niet veel keuze heb maar ik zou liever geen vis meer eten. Wie weet als ik terug in België ben... Ach misschien til ik daar te zwaar aan, ik weet niet.
Soffía (mijn mama hier) is een typisch ijslandse, wollen trui voor mij aan het maken. Ze zal er lang aan werken. Hopelijk lukt het voor de winter begint.
En dan vinden jongens in België het raar als meisjes samen richting toilet stappen... Ik ben op dat feestje wel moeten afstappen van het principe 'doe alles mee wat ze je voorstellen'. Dat hoeft geen verdere uitleg veronderstel ik. Klokslag 3 ging het licht uit. Maandag wist niemand nog wat er gebeurd was.
