Vroeger mochten mama en nonke Raf hun schoen zetten na Raf zijn verjaardag en nu heeft mama die regel overgenomen in huize Droushoudt-Louis. Gisteren heb ik voor de eerste keer mijn schoentje gezet maar seg, die Sint en Piet die hebben nogal eisen: ik moest een tekening maken voor de Sint, Zwart Piet drinkt volgens papa pintjes en voor het paard stak ik een wortel in mijn schoen. Door al die energiebronnen zijn ze ons huisje niet voorbij gewandeld vannacht ... heerlijke chocolade, speculaas en koekjes. De koekjes waren eigenlijk voor Haike maar voor mama en papa er erg in hadden, zaten ze allemaal in mijn buikje!
Namiddag zijn we naar Hasselt geweest. Mama moest haar uiterlijke zelf nog eens laten bijwerken bij de kapper en Haike en ik mochen met papa op sjoek in Hasselt. Eerst gingen we thuis blijven maar vermits ik mijn waterpokken vaarwel had gezegd, besloten mama en papa dat het tijd werd dat ik weer buiten kwam. Ik had weer wreed chance want de Sint en Pieten kwamen aan in Hasselt. Mama ging nog wat rondwandelen in de boekenwinkel en toen mama buitenkwam vertelde ik kei-enthousiast dat ik de Sint en heeeeel veeeeel Zwarte Pieten had gezien. Ik vond het echt geweldig.
Eerste gesprekje van de dag: Papa, als we naar de zee op vakantie gaan, wil ik in het huisje blijven, ik ga niet meer naar de zee want dan worden mijn voeten nat. Ik wil dat de zee in het water blijft ...
Terwijl ik naar mama kijk als ze was in de wasmachine steekt: Ik ga met mijn halve poep op de stoel zitten
Terwijl het buiten begint te schemeren: Mama, ik wil de donker niet zien daarom doe ik mijn handen voor mijn ogen (waarop mama zich afvroeg of ik lichtgevende handen heb)
Waterpokken ... Vanmorgen kwam opa op mij letten. Toen mama deze middag naar huis kwam, zei opa dat ik precies een paar puntjes had op mijn gezicht. Mama onderwierp mij aan een nadere inspectie en inderdaad de waterpokken houden huis op mijn huid. 's Avonds krijg ik van mama druppeltjes tegen de jeuk - mama zegt tegen mij dat dat druppels tegen de waterpokken zijn. Mama doet de druppels in wat melk en bij elke slok laat ik mama mijn rug zien zodat mama kan kijken of mijn waterpokken verdwijnen
Na Haike ben ik aan de beurt! Gisterenavond begon ik te hoesten en vanmorgen vond mama het toch niet gezond klinken en is ze voor het werk/school met mij naar de dokter gereden. Ik was heel flink maar de dokter vond dat ik toch wel enorm fel hoestte. Hij 'hoorde' ook iets dat wees op allergie dus dat wil hij verder onderzoeken en in mijn gezichtje heb ik ook wat uitslag. Mijn flink zijn werd beloond met een snoepje. Foei dokter, de patientjes al om 9u een snoepje geven ;-) Alles komt dus op een hoop maar ik ben wel nog springlevend en dus wou ik naar school, zeker nu Poke mee mocht want we leren over het slapen gaan en daar hoort Poke nu eenmaal bij.
Deze middag kwam mama mij aan school halen dan kon opa bij mij blijven namiddag en kon ik eens goed bijslapen. Toen mama mij kwam halen, bleek ik ook koorts te hebben. Ik at flink mijn pannenkoek maar ik ben onmiddellijk daarna in mijn bedje gekropen. Tegen 17u was mama thuis en toen lag ik nog in mijn bed ... Goed ziek dus. Opa heeft dus niet veel moeten doen maar ik ben wel superblij dat hij gekomen is. Vanavond heb ik nog een uurke of 2 op de zetel gelummeld terwijl kabouter Plop zijn kunstjes aan het doen was op TV maar ik ben dan toch maar weer mijn bed ingekropen. Slapen is volgens mama het beste medicijn.
Haike is er intussen helemaal bovenop en die lacht dat het een lieve lust is. Iedereen die ze kent, geeft ze haar liefste glimlach. Mijn tut vindt ze ook heel interessant speelgoed maar als ze mijn tut pakt, ben ik toch niet zo gelukkig. Zo ik ga lekker slapen en hopelijk ben ik vlug de oude.
Pffff, Haike is nog steeds ziek dus dat wordt binnen blijven voor haar. Nogal een chance dat ik mee mocht naar opa met papa en daarna zijn we bomma gaan halen. Ah ja, als wij niet naar bomma kunnen met Haike moet bomma maar naar ons komen en gezien er nog vanalles over was van gisteren, kon bomma ons maar beter helpen dat op te werken.
Bomma heeft altijd veel te vertellen dus was ze druk tegen mama aan het babbelen. Ik hield bomma goed in de gaten maar op een gegeven moment kon ik het niet meer houden en zei ik tegen bomma dat ze niet zoveel moest babbelen maar dat ze haar bord moest leegeten. Iedereen schoot in de lach, maar dat kon ik niet begrijpen want tegen mij zeggen ze dat ook soms.
Haike heeft weer heel veel geslapen maar vanmiddag had ze toch 39,7° koorts en dat vonden mama en papa wat veel voor nog maar in de vroege namiddag te zijn. Mama is dan met Haike naar de dokter gereden: bronchitis met heel dikke slijmen vandaar de kortademigheid. Dat wordt aerosollen en clamoxyl. Nu ja, vanavond was Haike al een heel stuk beter dus het doet wel af.
Ik heb ook nog met papa de trampoline opgeruimd. Ik was helemaal in de weer met mijn kaboutermuts op. Mama moest af en toe materiaal aanleveren en dan kwam ik heel parmantig zeggen: mama geef mij sleutel nummer 10. Effe daarna kwam ik terug en zei ik mama, dat was niet goed, ik moet sleutel 13. Ge ziet, ik ben al een goei hulp voor papa. Ik heb ook weer eventjes mogen auto rijden. De auto moest uit de garage zodat we de trampoline langs daar konden binnen brengen. Voor dat papa het wist, zat ik op zijn schoot met de grootste smile van hier tot in Tokio!
Haike is intussen goed ziek en slaapt zo goed als de hele dag. Ze wordt af en toe wakker om een beetje te eten maar lang houdt ze het niet uit. Als de koorts te hoog wordt, geeft mama haar perdolan maar het staat nu al vast dat er maandag bij de dokter gepasseerd moet worden. Ze is ook wat kortademig. Daarom dat mama en papa haar vannacht bij hun op de kamer hebben laten slapen. 't Leek wel of ik geroken had dat Haike een nachtje mocht logeren bij hun want vanmorgen constateerden mama en papa opeens dat ik ook bij hun in bed was gekropen. Normaal doe ik dat nooit en ik sta zelfs nooit op uit mijn eigen bed zonder dat mama of papa erbij is. Mama en papa vragen zich dan ook af of ik geslaapwandeld heb of dat ik toch op eigen initiatief een kamer verder ben gaan slapen.
Vandaag is het Allerheiligen maar wat een druilweer. Mama en ik zijn al vroeg in de weer want straks komt er veel familie van papa, wel 12 man en die moeten allemaal gespijsd worden. Gelukkig heeft mama beslist om het simpel te houden dus wordt er soep gemaakt. Voor de rest zijn het gekochte taarten, broodjes en charcuterie. 's Middags ga ik met mama naar het kerkhof om bloemen te zetten bij het graf van bompa maar het is echt 'shit' weer - we zijn dus eigenlijk maar gauw op en af geweest. Nogal een geluk dat ik mijn kabouter Plop paraplu bij had.
Om het bij dit weer toch een beetje gezellig te maken, steekt mama kaarsjes aan. Mama belooft mij dat ik ze uit mag blazen als iedereen terug naar huis is. De familie is nog niet tegoei binnen en ik vraag meteen wanneer ze naar huis gaan!
Gisteren kreeg mama een telefoontje van Kirsten: Katarina werd vandaag 3 jaar en of we kwamen feesten en taart eten. Natuurlijk, wat een vraag. Als we kunnen feesten zijn we van de partij. De hele dag heb ik gevraagd wanneer we gingen vertrekken maar we moesten eerst nog een cadeautje halen. We kochten een Winnie the Pooh puzzel en een princessen prikblok. En ik, ik had ook weer chance want ik kreeg ook een princessen prikblok en een Micky speelboek. Voor Haike kozen we een mooi voelboekje van Bumba.
Haike was wel wat huilerig op ons uitstapje naar de speelgoedwinkel. Toen we 's namiddags bij Katarina waren, waren er echt wel veel kindjes. Kirsten had hele lekkere taart gebakken met snoepjes op ... de snoepjes waren heel vlug in onze buiken verdwenen. Haike was echter niet in haar schik. Ze wou niet met Victoria spelen en wou de hele tijd schootjes hangen en is zelfs bij mama op de schoot in slaap gevallen, niet echt haar gewoonte. 's Avonds bleek Haike koorts te hebben. Dat belooft voor het weekend. Mama vreest dat we dan ook niet bij Machteld, Herbert en Emiel gaan geraken om hun dochtertje en zusje Floor te bewonderen. We zouden alleen maar vieze bacteriekes meebrengen en dat kunnen we kleine Floor toch niet aandoen.
Ik ben geobsedeerd door het cijfer nul. Elke keer zeg ik dat Haike nul jaar is en dan doe ik met mijn vingers een rondeke. Ik vraag dan ook aan mama wanneer Haike geen nul meer is. Mama legt me dan uit dat Haike in december jarig is. Terwijl we pannenkoeken aan het eten waren, vroeg ik aan mama of ik een nul moest schrijven. Mama was gans verbaasd en haalde pen en papier en jawel, ik schreef een nul. Ik zei er nog heel parmantig bij dat de nul lijk een zonnetje is. Vanaf nu gaan we oefenen: daarna leerde mama mij een 1 schrijven maar dat was nog wat moeilijk.
Haike is intussen beste maatjes met al het speelgoed: ze rijdt met de bus, maakt muziek met de slak en als we gezelschapsspelletjes doen, wilt ze meedoen. Sinds gisteren trekt ze zich ook de hele tijd op. Ze gebruikt hier mama haar haren als hulpmiddel voor. 't Is wel pijnlijk voor mama maar voor het goede doel mag dat. Gisteren heeft ze ook de hele tijd achter de kassa van mijn winkeltje gestaan. Mama was verbaasd dat haar beentjes het zo lang volhielden want tot nu toe was er geen neiging tot staan, hoogstens op de knieën zitten.
