Zondagavond 23/2 hadden we toch een gesprek gehad over waar we stonden, en waar we mee bezig waren....  Ze leek me (soms toch) te begrijpen, dan weer helemaal niet.  Er werd geknuffeld, ik ben blijven slapen.    Maandagmorgen ben ik gaan werken, zij moest niet werken, ze contacteerde me wel voor iets van praktische aard, waar ik haar direct kon mee verder helpen.    's Avonds moest ze weg, en wou ze nadien bij mij komen slapen:...

Die avond weg: dat was dus de informatie-avond op de school. Ik was nog net op tijd bij haar huis, want ze wou net vertrekken. Ze was lichtjes geënerveerd dat ik daar al stond had ik de indruk, maar ik maakte er in eerste instantie niets uit op. Maar toen ik haar wat beter bekeek, en zeker toen ik haar een zoen gaf, viel het me op hoeveel moeite ze had gedaan om er beeldig uit te zien. Veel meer moeite alleszins dan op 14/2... (remember). Was dit er niet echt over? Voor een bijeenkomst van ouders samen met de juf om uitleg te krijgen over zeeklassen? Zo opgemaakt? ... Ja, natuurlijk.  Vriend W__ (waar ze helemaal geen interesse in had) ging daar ook ziijn natuurlijk. Hoe is het toch mogelijk? Wat is hier in godnaam toch aan de hand? Ik zei er iets van, van dat mooi opgemaakt, maar ze reageerde er niet op. Of ze het echt niet oppikte of bewust omzeilde kon ik niet weten.  Ze ging verder naar de school, en dat was het....

Ik was dus daar om verder te werken, maar ik was zo verscheurd.  Toen herinnerde ik me dat ik (in de periode van het 2de rode licht, ooit een programmetje op haar laptop had gezet, om uiteindelijk zekerheid te krijgen over wat ik al lang vermoedde: of ze op een lelijke wijze achter mijn rug bezig was.  Het zou er waarschijnlijk nog op staan na al die tijd.  Even kijken dus.?  Of toch maar niet?  Ja, wel.  Ik wou het eigenlijk niet, maar ik kon die onzekerheid ook niet langer laten, ik moest en zou het weten....  De vorige keren hadden we maandenlang gecirkeld in de onzekerheid, en dit wou ik nu niet meer. Liever er kort mee door. Als het niks was, was het niks, maar als er wat te zien was, dan zou het ook meteen duidelijk zijn...

En miljaar: het was waar.  Een tijdje voordien had ze een chatgesprek met een voor mij onbekende dame. Blijkt een collega-vriendin van het ziekenhuis te zijn. Wat ik last sloeg me opnieuw murw.  Ook dit staat nog op mijn netvlies. Ik zat er naar te kijken, en ik wou het eigenlijk niet geloven...; Niet opnieuw !!!!  Haar collega vroeg hoe het E__ ging in de liefde. E__ antwoordde "super, ik heb een date ! ".   Lap, slik......  Er werd door de collega gevraagd hoe dat was gelopen. Ze vertelde in geuren en kleuren dat ze aan haar dokter het nummer van een zekere K_rt had gevraagd. Die had die gelijk opgebeld en de telefoon dan aan E__ gegeven. Die was bliikbaar door het dolle heen geweest, en ze wisselden elkaars nummers uit.  "Het klonk ook direct heel goed" zei ze erbij. Dan hadden ze elkaar nadien nog gebeld en gesmst,  en ze hadden een DATE op woendag 12 maart !!!           slik, voor zo ver ik kon slikken......    Ik las verder. Haar collega vroeg haar:  "En wat gaat de L__  (ik dus) daar van zeggen? "  (een vraag die ik als collega ook zeker zou stellen).  Ze antwoorde heel droog:   "Dat ga ik hem zeker niet vertellen zenne! "........

Daar zat ik dan..... Verder werken nu? Nee, dat kwam er niet meer van.....   Ik moest even bekomen.  Hoe is het in godsnaam mogelijk dat ze dit opnieuw doet!  En doelbewust achter de rug.  En ze had geen tijd om met mij nog maar over een gevoelig item te spreken, want ze zat te druk bezig met haar verhuis, haar huis en al wat daar rond hing. Maar gelijk had ze wel tijd genoeg om achter de rug nog wat DOELBEWUST en GERICHT te gaan daten????  En dan nog via haar werkgever? ... Hoe haal je 't in godsnaam in je hoofd....  Ik ging stilaan kapot nu.  Laptop afgezet.  Maar ik bleef het voor mijn ogen zien.

Met trilllende handen naar huis gereden.  Later hebben we nog samen geslapen, zo was het afgesproken. Maar geknuffeld is er niet. Daar had ik uiteraard geen zin in. Dat begreep ze niet.  Nee, ze moest eens weten.  Ik heb zowat de hele nacht wakker gelegen en mezelf afgevraagd wat ik zou doen....  Gezien de afspraak toch in het kort zou komen, besloot ik me nog even te vermannen, af en toe te prikken om te zien hoe ze zou reageren, hoe ver ze zou gaan om ver liegen, te vermijden, te omzeilen, me zand in de ogen te willen strooien,....   Of ze er zelf mee zou komen of niet, .... en hoe ze op die twaalfde zou weggeraken, want  ze moest wel iets verzinnen om dan weg te zijn. Het viel in de week zonder kinderen. Dan waren wij normaal 's avonds samen. Werken in haar huis, en afhankelijk van de dag nadien ofwel bij haar, ofwel bij mij samen blijven slapen.... Benieuwd hoe ze dat ging aanpakken.... of ze daarvoor wroeging zou krijgen.....

Eerder die maandagmorgen dus, nog conversatie in mijn "onwetendheid":

E: X kan ik bellen

L: Heel even. Best nu

E: Het lukte Thanks X Goed verg he ZJG   Goed dat we gisteren gepraat hebben, lastige periode waar ik voor vreesde

L: In lukte komt dan ook Luk he;-) Als we allebei problemen zien aankomen, erover praten en ze samen oplossen kunnen we veel aan We-time voorzien= Bedoeling. XXX

(later op de avond, na de hele uitleg hierboven...... )

L: Niks Slaapwel meer ? X Mis je

E: Kom ik nog snel maar dan wel direct slapen

L: Ok

E: Ik kom, leg bed al maar open  

 (en direct slapen was wel letterlijk. Voor haar toch. Ik had geen zin een knuffel. Dat snapte ze duidelijk niet. Ze zou beter moeten weten. Ik rook haar overdadige parfum nog voor die stomme infoavond...  Ze viel snel in slaap.  Ik niet. Heb naar de muur liggen turen, en heel veel nagedacht. Normaal slaap ik altijd kort maar vast. Die nacht sliep ik amper....)