14/02/2014

L: X

E: xxx

L: Jij wint

E: joepie xxxxxxx

L: Maar wat win je. ..

E: tja, das de vraag he, alleen jij weet dat he

L: Nee hoor Ik ook niet

.....

E: seg!!!

L: Euh euh

E: wat?

L: Ik weet wat je krijgt      Maar niet wat je wint. ..

E: seggggg

L: Wat je wint is wat je leven rijker maakt

......

E: wie weet xxx

L: Hou je. … Maar vast    Ik kom er aan

E: super xxx

Die avond hadden we afgesproken om "samen" te koken, maar gezien ik uiteraard nog van mijn werk moest komen, wou ze liever zelf koken om de avond voor de rest wat meer tijd et hebben. Op zich geen slecht idee, maar ik weet dat ze niet graag kookt, en we hadden de laatste weken wel een "samen" in de keuken gestaan, met succes. En dat wat nieuw: voordien lukte dat meestal niet (2 steenezels in de keuken werkt echt voor gene meter). Maar tegenwoordig ging dat wel. Beter begrip voor elkaar zeker.. Soit, ze kookte zelf.

Ik kwam bij haar toe, en had wat voor haar bij:  en bosje rozen, ook een valentijns-kaartje, met een duidelijke blik op de toekomst. Het zal wel verscheurd zijn ondertussen, net zoals het kaartje dat ik haar gaf bij de verhuis einde januari, waarin ik hen oprecht "een warm nest" toewenste, letterlijk en figuurlijk. Had ook een foppakje mee, als grapje, maar ook nog iets fijns.....  E__ had gekookt, maar voor de rest was er ..... niks eigenlijk. Geen kaartje, geen lief woordje, geen presentje.    Niet dat een presentje voor mij hoeft, want daar doe je 't ten slotte niet voor, maar geen kaartje of zelfs geen lief woordje......  dat vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ik zei voorzichtig iets van, maar zonder meer,. Ik wou het de avond niet laten verpesten....

Het begon goed met een aperitiefje, en een knuffel, en mijn presentjes....   Nog voor het eten werd de sfeer echter volledig verpest door iets anders: Ze kwam net op dat moment met de volgende boodschap:   Dat ze einde maart, samen met haar kinderen, en met haar ex-buren, die ook voor een deel meters en peters van haar kinderen zijn, op weekend gingen.  En dat daar voor mij geen plaats was (letterlijk en figuurlijk).  Zo. Koudweg. Geen emotie erbij.     Bam. Daar sta je dan. Valentijn alstublieft.  Er werd zelfs geen "spijtig" bij geuit, zelfs niet van, ik had het ook graag anders gezien, niks van dat al.....   Lap, voor mij was de sfeer daarmee duidelijk weg.  Dit kon evengoed nog een dagje wachten, niet?  En als je het echt meent met elkaar, dan zeg je toch gewoon waar het op staat? Wil je echt je "partner" zelf niet mee? Dan is het je partner in mijn ogen niet. Maar zeg dat dan ook.  Is het echt om praktische redenen dat het niet lukte? Zeg dat ook dat je het heel jammer vindt, maar dat het gewoon praktisch niet haalbaar is.  Is het omdat je schrik hebt voor de reactie van de anderen? Zeg dat dan ook gewoon dat je daar schrik van hebt, ...  Maar niks van dat alles! Niks!  Wat zou jij ervan denken als je zo'n opmerking kreeg?

Lap, de sfeer was compleet weg.  We hebben nadien nog moeite gedaan, en het is nog redelijk OK verlopen wat later op de avond, maar dit had bij miij duidelijk een veer gebroken. En dat zei ik haar ook. Dit was niet mijn idee om een valentijn zo te vieren, maar als je met zo'n koude opmerking komt bij het begin van de avond, en je kan er dan ook nog geen gevoel bij uiten, ...... dan weet ik niet wat ik daarvan allemaal moet denken....