Deze blog is bedoeld voor mensen die willen weten hoe het met ons gaat, die graag op de hoogte blijven van het verloop van mijn ziekte melanoom, die ons een hart onder de riem willen steken op moeilijke momenten of die gewoon willen laten weten dat je aan ons denkt.
Zet zeker iets in het gastenboek zodat ik weet wie er mee volgt... Twijfel niet om te reageren op de verhalen op de blog.
Als je even op deze site komt piepen om de laatste roddel te weten of als je gewoon iets wil hebben om over te praten met anderen zit je dus fout. :-)
Ik merk dat veel mensen bang zijn om iets te vragen... Bij deze wil ik jullie laten weten dat dat niet hoeft. Ik ben heel open over alles. Soms voelen Erwin en ik ons een beetje uitgesloten want veel mensen komen er hier niet meer over de vloer... Klinkt misschien zielig maar is zeker niet zo bedoeld.... Ik wil gewoon maar duidelijk maken dat we nog altijd Erwin & Jessica zijn...
Omdat ik mijn verhaal graag wil delen en zo misschien een aantal mensen anders kan laten denken over het leven komt er morgen een reporter van de Libelle voor de column mijn verhaal...
09-01-2013 om 13:29
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
13-09-2012
Update :-)
Eigenlijk gaat alles redelijk goed. Ik voel me goed buiten een paar kleine ongemakjes. Ik kan weer wat weggaan en ik rijd zelfs korte stukjes weer alleen met de auto!
De laatste dagen heb ik wel terug rugpijn maar ik hoop dat dit komt omdat ik juist wat actiever ben en omdat ik ons klein patattenzak vaak op de arm heb.
We zijn terug een weekendje naar de zee geweest en deze keer is het gelukt! Het was heel leuk en ik heb me goed laten rondrijden in de rolstoel.
13-09-2012 om 13:58
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
22-07-2012
Facebook
Omdat er meer interactie is via facebook heb ik daar ook een blogje aangemaakt.
Je kan mij daar vinden via www.facebook.be/levenmetmelanoom
22-07-2012 om 22:12
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
10-07-2012
"Moeten"
Diegene die me goed kennen weten dat ik allergisch ben van het woordje moeten. Je hebt altijd een keuze. Ik probeer moeten te vervangen door mogen. Klinkt veel minder dreigend en geeft je ruimte. Ik probeer dit woord ook heel bewust te vermijden en dit ga ik ook doortrekken in de opvoeding van Fenne.
De reden dat ik dit stukje schrijf is omdat veel mensen tegen me zeggen: Je moet positief blijven, je moet sterk zijn, je moet vechten... Ik weet dat het goed bedoeld is maar het komt zo verplichtend over!
Ik moet zeker niet elke dag postief zijn, ik mag positief zijn en daardoor maak ik het aangenamer voor mezelf en voor mijn omgeving. Ik moet niet vechten. Ik accepteer het leven gelijk het op me afkomt en ik probeer alle kansen te nemen op genezing. Vechten wil zeggen tegen de stroom ingaan maar ik ga liever mee op de stroom van het leven ipv koppig tegen de stroom in te peddelen. En neen, dit wil niet zeggen dat ik het opgeef. Helemaal niet! Maar als je de hele tijd bezig bent met peddelen word je gewoon moe en heb je geen energie meer voor iets anders.
Ik mag momenten hebben dat ik het beu ben, al die prikken, scans, consultaties... Ik mag eens zwak zijn en gewoon in Erwin zijn armen liggen. Toegegeven, Erwin is één van de enige die ik het laat zien en voor hem is dat ook niet makkelijk. Ik doe hem er ontzettend veel pijn mee en daarom dat ik het niet snel aan anderen laat zien. En als ik het laat zien merk ik dat vele niet om kunnen met deze "andere" gevoelens. Dan krijg ik de "moetens" op mijn bord. Maar ook ik heb onzekerheden, twijfels. Ik ben blij dat ik zo mezelf kan zijn bij Erwin, hij is echt mijn dekseltje, ook in deze moeilijke periode.
Bij deze weten jullie nu dat er in deze sterke vrouw heel vaak een klein bang meisje schuilt dat eens graag uithuilt op een sterke schouder...
Ik zal er niet zo mee te koop lopen omdat ik de mensen die van me houden niet graag pijn doe...
10-07-2012 om 22:20
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
06-07-2012
Euro Disney!!
Het is ons dan toch gelukt om in Euro Disney te geraken! Eind mei had ik moeten afhaken omdat ik me niet goed voelde maar nu zijn we dus bij Mickey geweest! We zijn: mijn nicht Evi, mijn zus Kirsten en mijn metekindje Imke.
Het was heel leuk en we hadden heel goed weer tot we naar huis gingen. Toen regende het serieus hard, met resultaat dat Kirsten en Evi door en door nat waren toen ze mijn rolstoel terug brachten. Dus een dikke merci hé dames om jullie zo op te offeren...
De eerste dag heb ik gewandeld maar tegen de avond weende ik van de pijn in mijn heup. Dus de tweede en derde dag heeft mijn zussie mij bergop en bergaf geduwd in de rolstoel. En dat in de knallende zon! Het was wel confronterend om in dat ding te moeten gaan zitten want zo voelde ik me ziek en zo zag er ik er nog eens ziek uit ook. Heb er echt moeite mee gehad. Het enige voordeel eraan was dat we via de uitgang in de attracties mochten dus wij hebben geen uren moeten wachten...
Het was een vermoeiend maar leuk tripje!
Imke toonde de weg en Kiki mocht Tantie achterna duwen...
06-07-2012 om 11:36
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
25-06-2012
Surprise-brunch 17 juni 2012
Merci allemaal om naar het feestje te komen en zeker ne dikke merci aan iedereen die zo geholpen heeft! Het was super goed georganiseerd en het was dan ook een heel leuk feestje!
Ik vond het heel fijn dat er iedereen die uitgenodigd was ook is gekomen want dat is toch een teken dat jullie meevoelen met ons. Het was voor herhaling vatbaar! ;-)
Mijn zus & Fenne
Kinderanimatie op volle toeren
De drie zussen! Heel fel merci om dit allemaal voor mij te doen!!!
Kirsten, ik en mama
De allerliefste man op de wereld en ik ben met hem getrouwd! ;-)
25-06-2012 om 15:12
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
26-05-2012
Het leven...
Lieve mensen
Ik vind jullie reacties heel fijn en het is ook een fijn gevoel dat zoveel mensen met mij meeleven.
Jullie moeten weten dat ik nog steeds dezelfde Jessica ben als een dik half jaar geleden. Ik heb wel kanker en ben ziek MAAR ik ben niet mijn ziekte. Ik wil niet die mama met kanker zijn, ik wil gewoon Jessica zijn die nog ondanks alles nog steeds lacht.
Daarom dat ik hier ook durf te vragen om geen medelijden met mij te hebben. Het is wat het is en ik neem het leven zoals het NU voor mij ligt. Ik bekijk het leven nu anders. Ik kan bijvoorbeeld genieten van de wind in de bomen of de vogels op de achtergrond. Ik geniet van mijn momenten met Fenne als hij weer zijn gekke bekje trekt. Ik ben dankbaar voor alle hulp en steun die ik krijg. Ik ben blij dat mijn mama, schoonmama en zus zo klaarstaan voor zowel mij, Fenne als Erwin.
Ik heb soms ook momenten natuurlijk dat ik denk: waarom? en vooral waarom juist nu? Maar zoals mijn zus vorige keer zei, ik klauter terug recht en zoek mijn lach door mijn tranen terug...
Ik probeer niet te veel bezig te zijn met de toekomst want nu kan ik genieten. Ik probeer nu al het goede uit het leven te halen. Dus als jullie graag deel willen uitmaken van die goede en leuke momenten, kom maar af! Ik heb momenten dat het me niet gaat en ik hoop dat mijn vrienden ook dan ook niet erg vinden dat ik dingen afzeg...
Knuffel
Jessica & Fenne
26-05-2012 om 10:38
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
23-04-2012
Tattoo
Omdat ik Fenne & Erwin overal bij mij wou hebben, ook op momenten dat het niet gaat, heb ik een tattoo op mijn pols laten zetten.
In januari heb ik de letters E & F en de kolibrie laten zetten. De letters spreken voor zich en de kolibrie staat voor mirakels, optimisme, onafhankelijkheid, vreugdevol leven, verwezenlijken van het onmogelijke. Jammer genoeg heb ik deze laten plaatsen door iemand die nog veel moest oefenen...
In april heb ik een bloem laten bijplaatsen zodat het meer één geheel is. Er staan ook drie kleine bolletjes bij als teken voor mijn gezinnetje. Het sparkelsterretje hebben zowel mijn zus als mijn nicht ook laten zetten.
23-04-2012 om 16:02
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
07-04-2012
Leven
Soms niet zo makkelijk maar het maakt het leven wel makkelijker...
07-04-2012 om 21:17
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
05-04-2012
Achterom
Als je achterom kijkt zie je de dingen die achter je liggen... Vaak is dat van een afstand omdat je al verder gelopen bent. Pas op met te veel achterom kijken anders zie je de schoonheid van het pad voor je niet!
05-04-2012 om 20:51
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
31-03-2012
Je denkt misschien...
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen... Je denkt misschien dat me moet opvrolijken... Je denkt misschien dat je me moet troosten en adviseren... Wat ik vraag is dit: Wil je nog eens en nog eens luisteren naar mijn verhaal? Naar wat ik voel en wat ik denk... Je hoeft alleen maar stil te zijn, mij aan te kijken, mij tijd te geven. Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen, maar als het kan slechts te aanvaarden zoals het voor mij voelt. Je luisterend aanwezig zijn zal mijn dag anders maken...
31-03-2012 om 23:02
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
30-03-2012
Mijn nieuwe aanwinst :-)
Mijn nieuwste aanwinst
30-03-2012 om 13:00
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
29-03-2012
Zonneke
Ik heb zo schrik voor de zomer! De zon ziet mij nog maar en ik verbrand dus. Ik had drie plekjes niet goed ingesmeerd en baf verbrand! Terwijl ik me insmeer met factor 50 zonne-allergie en een lange broek en bloesje met lange mouwen aan heb hé én ik zit in de schaduw.
Gisteren een paviljoentje gekocht zodat ik met Fenne daar onder kan zetten. Nu nog een parkje voor buiten en hopelijk lukt het zo wel om buiten te zitten!
Mijn haren zijn heel dun geworden dus deze namiddag naar de kapper! Een korte carré en goed opgeknipt doet hopelijk wonderen. En doordat mijn wenkbrauwen zo dun zijn en zo licht lijken nu kan ik echt een blondje worden!
29-03-2012 om 09:12
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
18-03-2012
Het duwtje dat ik nodig had...
Eerst en vooral, dank je Renate voor dat duwtje dat ik even nodig had...
Ik schrijf hier alles neer om "het" van me af te schrijven. En meestal lukt dat wel.
Gevoelens zet ik er meestal niet bij want dat is zo confronterend. Het is gewoon veel gemakkelijker om mijn dag af te gaan en dit gewoon te vertellen. Misschien dat ik inderdaad mijn gevoelens wegcijfer, ze uit de weg ga want ook dat is zoveel makkelijker... Ik eet mijn gevoelens wel weg, easy en meestal lekker, tot erna natuurlijk...
Ik kan moeilijk in woorden brengen hoe ik me voel. Er zijn zoveel vragen in mij maar ik probeer er niet te veel bij stil te zijn want het is wat het is.
Woorden die in mij opkomen als ik mijn gevoelens eventjes toe laat zijn: Boosheid - Teleurgesteld - ongerustheid - frustratie - verdriet - verdomme!
Aan de ene kant ben ik ook blij, hoe gek dat ook klinkt, want ik voel dat ik hier iets uit kan leren maar ik ben er nog niet uit hoe. En waarom krijg ik het opnieuw? Heb ik het de eerste keer niet goed gedaan en er mijn les niet uit getrokken dan?
Ik heb een periode gehad dat ik te veel bezig was met wat als?, en ik heb dan ook al dingen in orde gebracht. Maar omdat ik het gevoel had dat ik meer bezig was met de dood dan met het leven nu heb ik de switch gemaakt om te proberen in het nu te leven en niet in de toekomst... Uiteraard schieten deze gedachten nog vaak door mijn hoofd maar ik probeer ze te accepteren zoals ze komen.
Eigenlijk weet ik hoe ik kan veranderen maar de moed is er nog niet om het te doen.
Ik sta meer en meer stil bij God, het universum en alles rondom ons heen dat we niet zien maar wel voelen. En Renate, ik heb zo veel inspiratie gehaald uit je site. (www.padvanlicht.be) Dank je wel! En mensen, geen schrik, dat wil niet zeggen dat ik binnenkort aan jullie deur sta met een boodschap! hihi
Ze verwoord het zo mooi: Ik durf nog niet eerlijk naar mezelf te kijken en mijn maskers af te gooien. Maar misschien is er al een masker weg door dit hier open en bloot te typen?
Er komt hier heel zeker meer over...
Groetjes
Jessica
18-03-2012 om 10:35
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
17-03-2012
Spreuken
Diep in de winter leerde ik dat er een onoverwinnelijke zomer in me schuilt...
Wat jou niet klein krijgt maakt je sterk!
Volg niet blindelings een pad, ga liever naar waar geen pad is en laat een spoor na...
Wees wat je bent en word wie je kunt worden door wat je in je hebt.
Zolang je vertrouwt op de kracht die je in je hebt kan je niet de verkeerde kant opgaan...
Zonder donker zie je het licht niet...
Durf groots te dromen!
Doe gewone dingen op een bijzonder manier...
Alles heeft een reden...
Als je je kijk op de dingen verandert, dan veranderen de dingen waarnaar je kijkt...
Blijf jezelf, er zijn anderen genoeg!
17-03-2012 om 21:25
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
Positieve vibe
Een aantal mooie spreuken...
17-03-2012 om 21:16
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
28-02-2012
Heel toepasselijk voor het moment
Soms moet je iets durven opgeven om door te gaan en om iets op te geven moet je soms sterk zijn....
28-02-2012 om 00:00
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
27-02-2012
Crash Boom Bang
Vrijdag 24 februari ben ik 's morgens heel vroeg wakker geworden met serieuze hoofdpijn aan één kant van mijn hoofd.
Ik werd heel slapjes en de hoofdpijn verergerde met de minuut. Ik heb mijn mama gebeld zodat zij op Fenne kon letten. Na een Brufen, een Dafalgan Codeïne en een zakje ijs hield ik het niet meer uit van de pijn en heeft mijn mama de huisdokter gebeld. Door mijn voorgeschiedenis en het melanoom wou hij niets riskeren en heeft hij voor alle zekerheid de ambulance gebeld. Ik kon zelf onmogelijk nog in de auto geraken. Mijn mama en schoonmama waren wel geschrokken want ik zag er echt niet frisjes uit.
Er zijn hele stukken weg maar ik weet wel nog dat ik maar lag te zagen dat ik mijn slaapkleedje nog aan had en dat ik mijn trainingsbroek wou. ;-) Maar dat lukte totaal niet meer om deze aan te krijgen en de verplegers vonden het niet erg om me zo mee te nemen. hehe Ik herinner me nog dat één van de ambulanciers wel ne knappe was.
In het Jessa-ziekenhuis ben ik redelijk snel onder de CT-scan gemogen om te kijken of er geen uitzaaiingen in het mijn hoofd waren. Dat is niet het geval gelukkig! De oncoloog kwam zeggen dat ik naar huis mocht want de CT was zuiver maar toen hij mij zag bedacht hij zich. Je moet niet vragen hoe ik er uit zag! De neuroloog is nog geweest op Spoed en ze denken aan een eerste migraine-aanval door de stress. Super-woman is gecrasht... Met pijn in het hart moet ik toegeven dat alles van de afgelopen vier maanden me toch te veel geworden is. Iedereen zegt wel dat ik het al zo lang heb volgehouden maar toch... Ik moet wel zeggen dat ik het al effe voelde afkomen maar ik het elke keer verbeet.
De psycholoog van de dienst oncologie is ook langsgeweest op mijn vraag. De conclusie was dat ik best een paar dagen op de dienst kon komen rusten, dit heb ik dan ook gedaan tot maandag. Ik ben tot het inzicht gekomen dat ik totaal geen tijd meer had voor mezelf, niet moeilijk met een baby van vier maanden. Dus ik ga terug wat meer Jessica zijn en iets minder mama, al klinkt dat raar en is het een heel moeilijke stap. Gelukkig kan ik rekenen op mijn schoonmama, mijn mama, mijn zus en nog zoveel andere mensen! Ik wil terug een beetje meer Jessica worden en niet die mama met kanker ocharme. Dus bij deze: hoofd omhoog, schouders naarachter en make-up op! ;-)
27-02-2012 om 00:00
geschreven door jessicavdc
Categorie:Gedachten, gevoelens,...
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek of om de andere berichten te lezen
Interview in de Sjiek
Imke toonde de weg en Kiki mocht Tantie achterna duwen... 
Mijn nieuwste aanwinst
Eerst en vooral, dank je Renate voor dat duwtje dat ik even nodig had...
