Vandaag ging de wekker van Sofie af om 3.40u. Dit was echter niet nodig geweest, aangezien om 3u ’s nachts de Hollanders met het grootste lawaai de lodge binnenkwamen. Helemaal vergeten dat er nog andere studenten in de D-lodge slapen, praatten (lees: brulden) ze vrolijk na over hun gebeurtenissen deze nacht. Nadat Sofie vriendelijk had gevraagd wat stiller te zijn, werd het wel ineens stil. Het nut hiervan was wel niet zo groot, want Sofie en Lennert besloten maar op te staan en alvast te ontbijten. Redelijk op tijd vertrokken Sofie, Lennert, Michiel, Katleen en Emilie richting tafelberg. Donald, zo bleek achteraf, was deze nacht bij zijn vader in een luxueus hotel blijven overnachten en had kunnen genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet.. (hij heeft wel de amazing Tafelberg- hike gemist..). Om op de top van de Tafelberg te geraken, kan je verschillende routes volgen. Mensen uit de lodge vertelden ons dat de ‘Skeleton Gorge Route’, die start vanaf Kirstenbosch, zeer mooi is. Deze weg ligt op de oostkant van de berg. Waar de naam vandaan komt, kan men enkel raden. Men vermoedt dat er ooit, rond de jaren 1850 toen vele routes hun naam kregen, een menselijk skelet gevonden werd. Ondanks dat we vroeg waren opgestaan, begonnen we toch niet zo heel vroeg aan onze hike. Na eerst wat verkeerd te zijn gereden, wees aan de ingang van Kirstenbosch een bewaker ons op het feit dat we eerst elders toegangsticketjes moesten kopen om de route te kunnen starten. We wisten wel dat we een toegang moesten betalen, maar naar onze mening was het nogal onpraktisch dat de ticketverkoop niet op de start van de route lag.. Blijkbaar kan je er pas vanaf 8.00u kaartjes kopen.. We moesten dus naar een andere verkooppost even verderop (deze opende om 6.00u). Het was al 6.30u toen we dus eindelijk aan onze tocht konden beginnen. Ondanks dat het nog vroeg was, werden we genoodzaakt onze truien al na 100 meter uit te werpen. Het was al vrij warm, zelfs in de schaduw! Het was niet zo een heel moeilijke weg, wel mooi en aangenaam. Met de cupholder- speakers van Michiel wandelden we op de muziek van Lennert. We, zeker Emilie die af en toe last had van hyperventilatie, voelden het slaaptekort. Allen waren we blij eens we de top hadden bereikt na zo een 2,5uur. We beloonden ons zelf met ‘Mariakes’ en appels en bananen. We waren trots op onszelf. Het uitzicht was prachtig.

De afdaling ging, op zijn zwakst gezegd, gemakkelijk. Heel der stukken liepen we zelfs de berg af. Lopend op de muziek amuseerden we ons te pletter, tot een of andere Brit er ons op wees dat muziek niet hoort in de natuur.. Lennert antwoordde op zijn Lennerts: ‘Oh ja, but that is Duth music.’ Dit kon de man niet overtuigen en we zetten de muziek af. Nog gen vijf minuten later, luidde er weer muziek uit onze boxen..:).

Heel het einde van de afdaling bestond uit een soort treden. Al huppelend liepen we naar beneden, we voelden ons zo vrij als een vogel (of eerder als galopperende paarden, of als blije kinderen).

In de middag zouden we picknicken in de Kirstenbosch Botanical Garden. We deden hiervoor ‘even snel’ inkopen in de pick n pay (waar we door de kassiersters bijna 1,5u van onze kostbare tijd verloren aan ons winkelgebeuren..).

Eens gesetteld op een mooi plekje, waar zowel schaduw- als zonliefhebbers zich thuis voelden, aten we. Als dessert hadden we een appeltaart gekocht. Arme Lennert, die liever een chocoladetaart wou omdat hij niet van platte warme appels houdt, moest op zijn kin kloppen. Hij was te goed geweest om Sofie haar zin te geven en zijn eigen lusten aan de kant te zetten.. (hij probeerde zichzelf op te vrolijken met het feit dat wij allemaal zouden moeten bootcampen de volgende dag en hij niet). Nota bene, Sofie zal minstens tien keer moeten bootcampen, aangezien zij de helft van de taart heeft opgegeten..

Het was een fijne namiddag. Nu ja, als je bijslapen fijn kunt noemen toch (wij alvast wel).

Om 17.30u begon het ‘Cape Town Philarmonic Orchestra’ optreden. We hadden hier al even geleden kaarten voor geboekt. Omdat Donald die dag niet mee was gekomen, en hij de kaarten had besteld, konden we maar net op tijd (of eigenlijk net te laat, want alle mooie plekjes waren al ingenomen..), nadat hij de kaarten via mail had doorgestuurd, het concert binnen. De setting was prachtig: een overdekt podium in de buitenlucht, waarnaast en waarachter de Tafelberg en de Lions Head piepten. Er was enorm veel volk en bijna iedereen had zijn picknick meegenomen. Het orkest speelde en we genoten.

Omdat we nooit genoeg krijgen van muziek, speelden we uit de Bose box van Lennert op de terugrit luid meezingers. Michiel was de DJ. Aangekomen aan de security van onze lodge, beseften we dat niemand zijn geactiveerd pasje bij had om binnen te geraken. We zouden aldus weer onze naam en dergelijke moeten noteren vooraleer binnen te komen. Lennert had hier blijkbaar geen zin in en nadat de bareel openging voor de auto voor ons, gaf Lennert gas en reed door. De bewaker is ons nooit achterna gekomen.. Koesteren wij hier een vals gevoel van veiligheid..?