Donald en Sofie hebben vandaag een afspraak om 12.00u bij pediater Appel. Vandaag krijgen ze hun punten. De lieve dokteres was bereidwillig in het geven van punten, al had ze moeilijkheden met het berekenen van het gemiddelde.. De wiskunde van Afrikaanse dokters is blijkbaar nog veel slechter dan die van Belgische.

Na veel getwijfel (althans bij Sofie en Lennert) boekten Michiel, Donald, Sofie en Lennert een paraglide session vanaf Signal hill/Lions Head. Met een parachute loop je af een berg en zweef je in de lucht, kijkend naar de wereld onder je!

Al heel de dag vol zenuwen, denkend dat dit wel eens hun laatste dag zou kunnen zijn (volgens Sofie..), kregen ze, 2u voor ze werkelijk zouden paragliden, een bericht dat er te veel wind was. Er zou vandaag niet gevlogen worden en ze moesten een andere datum boeken. Teleurgesteld als ze waren, zochten ze naar een andere activiteit. Sofie, Donald, Lennert en Beks besloten samen met de Amerikanen en Sharona nog eens Lions Head te beklimmen (voor Lennert was dit de eerste keer). De bedoeling is voor zonsondergang op de top van Lion’s Head te staan om vandaar de zon te zien onder gaan. Een autorit naar daar duurt wel even (zo hadden Donald en Sofie geleerd uit hun vorige Lion’s Head hike). Er is meestal behoorlijk wat file richting Lion’s Head. Op tijd vertrekken, is niet de sterkste kant van Zuid- Afrikanen, en jammer genoeg moeten we toegeven dat we hun gewoontes deels hebben overgenomen.. Onderweg wilden Donald en Beks (tegen de zin van Sofie en Lennert, die niet te laat wilden komen voor zonsondergang) nog even langs de Pick n Pay passeren om een snack te kopen voor op Lion’s Head. Uit ervaring weten we dat je hier in Zuid- Afrika niet ‘even snel’ naar de Pick n Pay kan gaan. En het ergste van al is nog dat je daar zelf geen schuld aan treft! Wij gaan echt nooit meer zagen over de lange rijen in onze supermarkten in België. Hier in Zuid- Afrika werken de kassierster tien keer zo traag als de onze (en dat is niet overdreven!). Alles op’t gemakske, TIA (This Is Africa). Aan elke kassa staat ook een man of vrouw die alles in zakjes doet. Deze werken meestal nog trager dan de kassiersters, waardoor zij, als zij zelf klaar zijn met scannen, nog meehelpen met het inladen van de boodschappen, terwijl de klanten gefrustreerd toekijken op de te grote behulpzaamheid naar hun collega’s toe.

Aangekomen aan de voet van Lion’s Head begonnen we de klim. We zetten er de pas in. Het was opmerkelijk minder warm dan de vorige keer. Er stond een wind, en ook was het al later dan vorige keer voor we aan de klim begonnen. Tot onze verbazing waren de Amerikanen nog niet te bespeuren op de top, dit ondanks dat zij een uur vroeger met de auto vertrokken waren.. Pas tien minuten later, zagen we ze bekaf verschijnen. We dronken gezellig een glaasje rosé terwijl we nog net konden genieten van de zonsondergang.

De kou beet en snel daalden we af. We zouden samen met de Amerikanen gaan eten in restaurant ‘Downtown Ramen’, de eerste ‘Ramen Noodle Bar’ van Cape Town. Ying had ons overhaald er mee naartoe te gaan. ‘Ramen’ was ons onbekend en volgens haar moest je dat eens gegeten hebben! Ramen noodles zijn gebaseerd op Chinese noodles en werden zeer populair in Japan rond 1900.

Om het restaurant binnen te kunnen, moesten we eerst doorheen de ‘Lefty’s Dive Bar’, zoals ook al werd aangegeven op hun site. Het was een vrij donkere, maar wel gezellige plek. De tafels en banken waren gemaakt uit hout. Het was er vrij klein en zat goed vol. Er waren 3 soorten Ramen waar we uit konden kiezen. De ober legde ons uit wat in elk gerechtje zat (wat ook al wel bij elk gerecht stond geschreven op een groot bord..). De ene was pikanter als de andere en volgens de ober was de ‘Shoyu Ramen’ de meest gegeerde en niet echt pikant. We weten niet goed wat zij hier onder ‘niet pikant’ verstaan, want onze monden stonden in brand! De presentatie was wel heel mooi! Het werd geserveerd in een grote donkerbruine houten kom met een grote donkerbruine lepel in. Op de tafel stonden stokjes, bestek kregen we niet (enkel bij Michiel legde de ober subtiel een vork neer..). In het gerecht zaten noodles, overgoten met een soyasaus, een paar groentjes, 2 halve lichtgekookte eitjes en een groot stuk ‘pork belly’, wat meer vet dan vlees bevatte. Beks en Donald bestelden ook Japanse thee, saki genaamd. Deze viel bij niemand echt in de smaak..

Die ‘Ramen’ zouden sommigen onder ons zich de nacht en dag nadien nog beklagen..