Deel 2: Arholmen – Mariahamn.

Sylvia schrijft:

'On a map, or from the air, the sea east of Stockholm, almost all the way to Finland, looks as if God has crumbled biscuit into it, but, being God, he had used granite instead.' (Andrew Brown)

Idyllisch wakker worden op het water...zo lang zonder grond onder mijn voeten ben ik nog nooit geweest (de grond enkele meters onder het wateroppervlak niet meegerekend). 't Knaagt wat om dit mooie plekje te verlaten. Zeilen worden gehesen bij het uitvaren van deze inham en nu is het wachten op pufjes wind. Het wil weer niet echt - de wind lijkt besluiteloos, nu eens 6 knopen, dan weer 3...We kruisen vandaag de Baltische zee. Enkele zeilboten en ferry mastodonten maken de horizon uit, nu de einder stilletjesaan enkel nog uit zilt water bestaat. Schuine golfdeiningen maken mijn maag verward, het roer biedt gelukkig soelaas als ik me maar strak op een zwarte pion aan de horizon richt. Biepjes op de gsm kondigen Finland aan, nog voor Aland zich laat zien...Of is dit toch nog Zweden?

Aland blijkt een autonoom staatje waar land tot eiland herschapen is.

Onze bestemming is Mariahamn. Spot ik daar al een Maria op een rots? Of spelen visioenen me parten? Ik - samen met mijn maag- snak alvast naar kalm water na deze 6 uur durende 'warrige' zee-ervaring. Vlotjes meren we aan in een al volgelopen haven.

De giek en fok gaan onder zeil (maakt dit tentoonspreiden van scheepstermen me nu al 2de matroos?). Paul blijft als vanouds op bootpost, terwijl we met zijn tweetjes een gigantische bol heerlijk Fins ijs verorberen op het vasteland.

De tijd krijgt het ongelijk van Hildemaria, tot teveel klokken en een al gesloten supermarkt ons inlichten dat Finland 1 uur voor ligt op Zweden. Een Iraanse vrouw, al 20 jaar vluchteling hier, verkoopt ons gelukkig nog wat Indische ingrediënten voor ons laatste avondmaal, een tasje liefdesthee toe.

De laatste nacht wordt ingeluid door een besnaarde giek. De ochtend waait voorbij, de lokale supermarkt lijkt bevoorraad vanuit alle hoeken van de wereld (Zuid-Afrika, Colombia, Holland) en laat ons wat schrikken van de duurte. Dan is het tijd om mijn rugzak op Willy's plooifiets te balanceren en richting Viking line te trekken. Afscheid nemen van elkaar na een fijne week in deze groene Zweedse rust, voor mij een overgang naar een nog noordelijker avontuur.  De ferry op naar Stockholm...ik trek me even terug in een kajuit in het binnenste van de boot en verwonder me nog over de grootte van het boottoilet.

Het was fijn even mee te proeven van dit zeilavontuur.

'Allen die willen te kaapren varen....'  Nu alleen die baard nog, Paul.

We zijn aangekomen op het meest noordelijke punt van deze reis. Mariahamn, in Aland (spreek uit: olland) een eilandenarchipel met 6000 eilandjes tussen Zweden en het vasteland van Finland. Het is een autonome regio, met eigen vlag. We zijn exact één maand onderweg. Willy is er voor 14 dagen onderuit gemuisd naar België en Italië, en komt op 4 augustus terug naar Thallinn. Petra komt vrijdag aan en zal meetrekken naar Estland. Sylvia heeft vandaag de Ferry naar Stockholm genomen en reist door naar Ijsland.

Ik merk dat de blog goed gelezen wordt! We zijn altijd blij met reacties of mailtjes!

Hier volgt haar beschrijving van het eerste deel van onze tocht naar hier.

“Vroeg uit de donzen veren deze ochtend, de slaapkwaliteit van deze nacht loopt uiteen. Gelukkig  wordt dit alles verzacht door de luxe van warmgeurende broodjes. Willy rakelt nog wat spullen bijeen, stapt van de boot en gooit de touwen richting Hildemaria. Hij muist er even tussenuit naar zuiderse oorden. Om 8 uur zijn we met zijn drietjes vertrekkensklaar, nog uitgewuifd door onze duitse buur-boot-man.

Met ronkende motor laten we Stockholm achter ons. Het was goed vertoeven hier, maar de Oostzee wenkt ons. Vakantiehuizen langs de groene oevers, kleine houten huisjes vlak aan het meer, dienstdoend als sauna…af en toe glijdt een reuze ferry ons voorbij… Groene plekken lijken steeds minder bewoond, en toch duikt er af en toe een houten huisje op. De wind blijkt heel veranderlijk – rotwind – is de term die Paul in zijn mond neemt…te veranderlijk om met volle zeilen vooruit te komen. Het wordt een beetje motor, een beetje zeilen, een beetje motor, een beetje alletwee….mijn eerste kundigheden als stuurvrouw van de boot bevallen me wel.  Onze zeilboot lijkt een tijdloze koers te varen, eilanden blijven voorbij glijden en dat op het zilte water van de zee. Uiteindelijk wordt het een tocht van 10 uren. Dankzij Pauls navigatiekunst vinden we een idyllische baai, Arholmen, waar we voor anker gaan. Dit is het ongerepte Zweden. Met de roeiboot – leve de lange adem- roeien Hildemaria en mezelf aan wal, landrotten als we zijn. Kapitein Paul blijft wat rommelen op zijn boot.  Het is hier mooi, zijn de woorden die dit plekje het meest benaderen. De moeraslathyrus verdwijnt in de thee, rijtjes brievenbussen worden vereeuwigd en enkele zweedse koeien geven ons een onverstoorde blik….het inluiden van een weldoende nachtrust in de carrousel van de verankerde boot.

Sylvia“ 

We zitten nu in midden  in de stad Stockholm, vlak bij het Wasamuseum, waar een oorlogsschip van 1628 tentoongesteld wordt. Het was koningsschip, maar bij de uitvaart zonk het nog in deze diepe haven. Na 100den jaren in de klei werd het terug ontdekt en geborgen. Prachtig museum!

Nadat we eergisteren Hildemaria en Sylvia opgepikt hadden zijn we met Peter (de oude buurjongen) heerlijk gaan eten bij een Hongaar.

O.K. Gisterenmorgen alles klaar om te vertrekken naar Stockholm.

Voor we het kanaal uit zijn varen we nog even een inham in en de 3 matrozen nemen een frisse duik.

Dan beseft Willy dat hij zijn rugzakje heeft laten liggen. We zetten hem aan wal en hij fietst terug. Later op de dag zou hij ons dan ontmoeten in Stockholm.

We varen het kanaal uit en ik raadpleeg nog eens de vaarkaarten. Plots komt er een geweldige windvaag aan en blaast mijn kaartenboek overboord. Hildemaria duikt er nog achteraan, maar ze zinken te snel, en zitten we zonder. Wat nu gefloten?

Voor ons vaart nog een zeiler op motor richting Stockholm. We besluiten die te volgen.

Dit merengebied is werkelijk prachtig en tot tegen het centrum zijn overal mensen aan het zwemmen en zonnen!

 Na een goede 3 uur komen we inderdaad in de voorsteden van deze prachtige stad. Onze voorligger vertraagt en we varen langs om hem te bedanken voor zijn puik gidswerk. De man kijkt ons verbaast aan, hij vertraagde omdat hij tijdens dezelfde vlaag ook zijn kaartenboek was kwijtgespeeld, en hoopte dat WIJ hem konden leiden naar de Wasahavn!!!!

Uiteindelijk hebben we die toch gevonden aan de hand van een toeristisch stadsplannetje. Na heel wat gesukkel in de overvolle haven liggen we nu toch goed en nemen 2 daagjes rust.   

Scandinavië is vriendelijk voor ons. Visby - Nynashavn is een lang stuk ( 76 mijl of 140 km) Maar opnieuw krijgen we zalig weer en de wind mee.  Alles is rustig en we passeren enkel een viertal ferries en een paar zeilbootjes. Ondertussen heb ik mijn boek uit ,’DE ONTDEKKING VAN DE HEMEL’ van Harry Mulisch. Toepasselijke titel voor hier! Ik heb dat boek nog een week voor vertrek 2^e hands in Middelburg gekocht. 900 pag. leesgenot en de grap is dat Willy net hetzelfde boek heeft meegebracht. Toch straf voor een boek dat bijna 20 jaar oud is…

We varen de beroemde ‘scheren’ in. Honderden vaak langgerekte eilandjes en rotsblokken met daartussen dieptes van soms 60 meter. Allemaal uitgesleten door het smeltwaters van de ijskappen uit de ijstijd. Een onderwater grillig berglandschap.

Hier is het echt opletten geblazen. Nauwgezet navigeren tussen de rotsblokken door. Dat zal zo zijn voor de volgende weken. Na 14 uur varen komen we aan in Nynashavn. Zeer goede jachthaven, maar het stadje is niks. Op een terrasje, bij de biefstuk-friet zien we onze Russen passeren. Die gaan nog een paar uur fietsen, maar onze kaars is uit en we duiken het bed in. Willy slaapt buiten, maar wordt ’s nachts gewekt door regendruppels. Net als alles binnen is stopt het.

Straks naar Södertalje, waar Hilde en Silvia opstappen, en waar we Peter Martens zullen ontmoeten. Een buurjongen uit mijn kindertijd die voor zijn werk bij Scania op en neer hopt tussen België en Zweden, en toevallig daar is. Morgen naar Stockholm!

Beste blog bezoekers,

Hier ook een woordje van Paul zijn reismaatje.

Hoe zo een dag als vandaag eruit ziet? Heet, net als thuis wellicht. We zijn sedert 2 dagen in Visby, op het eiland –Gotland-,een door Unesco als werelderfgoed beschermd oud vissersstadje en een geliefd vakantieoord voor de Zweden. Het is hier dan ook mooi, wat Brugge-achtig, met oude stadsmuren, kleine huisjes en vele rozenstruiken.  Voormiddag heb ik wat –gebast. Voor de tango groep waar ik contrabas in zal spelen moet ik heel wat partituren instuderen, dat gaat enkel als we ergens aan land zijn.

Na de –siesta- de fiets op en langs de kust gefietst, met een goed boek in de rugzak. Een terrasje met zeebries en uitzicht op de Baltische zee,  een uurtje gelezen, met in mijn hoofd het deuntje van Lou reed:  a perfect day. Daarna gezwommen in een redelijk frisse zee, inkopen gedaan. Meester chef kok Paul heeft een lekkere maaltijd bereid.

Elke  dag is anders. Morgen vroeg op, 4-5 uur in de morgen want we hebben een lange zeiltocht te doen: 77 mijl, of 12-16 uren varen., op weg naar Stockholm.  Zal het lekker zeilen zijn, wind in de rug of beuken tegen de golven? Wait and see.

Wordt vervolgd ………..

Het mag ook eens iets anders zijn…

Langzaam vorderen we richting Stockholm. Via Kalmar en Byxelkrok (Oland) zijn we nu in Visby (Gotland) Het weer blijft schitterend en de wind zit altijd goed. In de morgen geen wind, maar dan aantrekkend tot 10 knopen, met halve wind varen we superrelaxed. Automatische piloot aan. Boekje lezen, tukje doen…

In Byxelkrok horen we Griekse muziek. Effe checken. Komen we in een rasecht Grieks restaurant met groot terras en live muziek. De baas houdt de ambiance erin en krijgt het volk op de dansvloer. Wij drinken Retsina. Dit kan perfect in Kreta zijn, even warm, maar de zonsondergang blijft hier veel langer duren.

Hier in Visby blijven we 3 nachtjes slapen, voor we de tocht naar het vasteland (77 mijl of 12 tot 15 uur zeilen. Gisteren kennis gemaakt met onze buren. Russen uit Vi borg, vlak bij Finland, met een prachtig houten 12 meter yacht. Heel de avond zitten kletsen met een glaasje wiskey (geen Wodka)

Vitaly en compagnie zijn net vertrokken richting Stockholm, we zullen hen daar terugzien, want ze gaan naar dezelfde haven.

Op 2 dagen zijn we dus van het meest zuidelijke naar het meest noordelijke van Europa geweest!

Vlotte overtocht van 60 mijl (108 km). Ondanks de voorspelling zuid-west hebben we een oostenwind van 16 knopen. Toch lukt het in 1 rak. Na een goede 10u zeilen zitten we nu in de stad waar het hoogste aantal moorden per inwoner in Zweden gebeurt (tenminste als we Henning Mankell, schrijver van de detectives ‘Wallander’ mogen geloven .

We hebben uren kunnen genieten van de prachtige klippen van Mon, die we nu van op zee, in volle zon kunnen zien. Voor deze klippen liggen elke avond cruiseschepen, voor de zonsopgang. (zie foto). Ik vroeg aan willy om een foto te nemen van de klippen met ons Belgisch vlagske. 5 minuten later laat de vlaggenstok los en verdwijnt alles in de zee.

Het blijft hier rond de 25 graden tot volgende week zondag.

Het log geeft nu 720 mijl aan, we hebben er dus sinds vorige week zondag 1300km gezeild!

Vandaag nog een wandeling door Ystad gedaan. Mooie oude huizen uit de middeleeuwen toen het hier nog een Hanzestad was . Spijtig dat al de winkels al dicht zijn om 15u00 op zaterdag.

‘”Als je nooit tegen een rotsblok bent gevaren, ben je nooit in de Oostzee gezeild’’ Marcel Martens lid YCH

Bagenkop (Langeland)  laten we achter ons, en we willen graag naar het beroemde eiland M øn.  (ong. 50 M) Vreemd genoeg staat de wind voortdurende in het oosten, en moeten we  opkruisen. We besluiten een tussenstop te maken in een piepklein haventje van Gabense. Automatische Piloot aan en mikken op het midden van de brug. Daan en Sam pikken de laptop in en kijken naar Topgear. Plots een stevige klap, en nog een en nog een, en de boel ligt vast. Heel het water rond ons ligt vol rotsen. Iedereen gaat aan bakboordzijde hangen, en traagjes draait de Laura 180 graden. Laptop terug erbij en inzoomen, 2 man op uitkijk en supertraag varen we tussen de keien terug naar open vaarwater. OEF.

Gabense is een klein, voormalig werkhaventje. Er liggen nu  maar een stuk of 4 zeilbootjes. We krijgen de sleutels van het clubhuisje, met alles erop en eraan. Volledig ingerichte keuken en koelkasten gevuld met bier aan superlage prijzen. Geld steken we in een kistje. Op de koop toe draadloos internet. Sam en Daan vliegen erin en maken een stevige maaltijd.

29/06 De jongens nemen afscheid, en liften via Kopenhagen naar Goteburg. Willy en ik staan er nu alleen voor tot Stockholm. Smålland zou beter Smålwater heten. Door een piepklein geultje bereiken we terug de open wateren. Klintholm (M øn) ligt op 50 graden, en is net bezeild. Met een constante wind van 13 knopen, slaag ik erin, door de helmstok vast te zetten tegen de kuipwand (methode David J )2,5 uur mijn koers exact aan te houden zonder ook maar eens te corrigeren. Alles perfect in balans. Nog nooit meegemaakt! Plots hoor ik iemand niesen vlak bij de boot. Verrast kijk ik rond. Een tuimelaar (dolfijnsoort) volgt ons en komt af en toe piepen. Het niesen komt door het spuitgat.  Nu kan mijn geluk niet meer op.

We besluiten hier in Klintholm 2 dagen rust in te bouwen, mijn eerste dagen sinds het vertrek. Ondertussen blijft het weer prachtig. Tussen 20 en 25 graden.

We gaan het Geologisch museum en de wereldberoemde klippen bezoeken en morgen naar Stege met de fiets. Volgende stop wordt Ysstad(de stad van Wallander) in Zweden.

OK. We staan er dus met 2 voor om de berucht Deutsche  Bucht te nemen. Dit is een van de meest verraderlijke vaargebieden als er Noord-westenwinden staan. We  besluiten om om 15u00 te vertrekken en ineens naar Cuxhaven te varen, 30 uur, dus een nachtje door (de route naar Skagen was geen optie meer wegens TE WEINIG WIND.)    Alles ligt compleet plat. Op een tweetal uurtjes zeilen na, moet alles op de motor.

Onderweg zeehonden gezien en een helikopter van de Nederlandse Marine die 2 minuten lang vlak bij ons bleef hangen, terwijl we geobserveerd werden door de verrekijker vanuit het geopende luik.

Deed toch maar raar…

Uiteindelijk was de Deutsche Bucht deze keer a piece of cake.

Vol gende dag van Cuxhaven naar Brunsbuttel (toegang naar Kielerkanaal) 15 mijl aan een ongelofelijke vaart. De enige zeiler die we niet konden bijhouden was… een Waarschip 10.10.

Op 15 km van het einde van het kanaal, vinden we een klein zijmeertje waar we kunnen ankeren.

Willy Daan en Sam komen rond 10u30. Al de bagage, inclusief een elektrische contrabas met versterker moet eerst over een zandpadje en dan in ons bijbootje overgebracht te worden. Een heel gedoe, maar heel plezant.

Zaterdagmorgen stapt David af, en wij gaan richting Denemarken. Nog even door de sluis en dan door het Kielerfjord, het zeilersmekka.

Dat hebben we geweten, onmiddellijk na de sluis zit alles vol zeilers, vele honderden, en alle soorten. Als kers op de taart varen ook nog al de tall ships (die binnen 14 dagen naar Antwerpen komen) binnen. En wij daartussendoor naar buiten, zaaalig!

Bagenkop is de eerste haven op Deens grondgebied en we varen er in 1 rak hoog aan de wind recht naar toe.

Nu liggen we hier in het haventje, op de boot met gratis internet. Windfinder voorspelt voor de 10 volgende dagen volop zon en tot 25 graden. Ja, het koude noorden.

Nu gaan ontbijten aan de barbequeplaats.

Tot de volgende!  

Na een zware tocht, met voortdurend opkruisen, van 27 uur komen we uiteindelijk aan in Ijmuiden. Iedereen is mottig en, behalve David hebben we allemaal zitten kotsen. Jan en Stijn zijn goed ziek geworden en willen zo snel mogelijk terug naar huis. Alles snel ingepakt, en wegwezen.

Dat verandert natuurlijk compleet onze plannen, we blijven maar met 2 over om de grote overtocht te maken. We besluiten om het rustig aan te doen, te kijken hoe we ons voelen, en het weer af te wachten.

,s Morgens om 8u. verlaten we Ijmuiden richting Vlieland. Alles doodstil, volle zon en nauwelijks wind. Op 60 mijl (110 km) en 10u varen we 7u30 op motor en stuurpiloot. Relaxen op een vlakke zee. David heeft ondertussen de vliegeraar bijna uitgelezen.

De zeezieken van gisteren zouden enorm genoten hebben van deze tocht.

De konijn met pruimen en gebakken pattatjes waren heerlijk

Straks nog even naar het havenkantoor om de weerberichten op te vragen en daarna beslissen. Toch naar Skagen (3 dagen en nachten) of naar het Kieler kanaal (24u). We zullen zien
Het is beslist, we gaan naar Cuxhven.
Als we aangekomen zijn een nieuw berichtje.

Het is beslist! We vertrekken op zondag 20 juni.
Rond 11.00 laten we de bootstoel te water in Hoboken en willen in één ruk naar Skagen, op de kop van Jutland (Denemarken).
De start van een zeiltocht van 3 maand naar de Oostzee.
We, dat zijn David, Jan, Stein en ik. De bemanning voor de eerste week staat vast. 3 broertjes die met "den nonkel" gaan zeilen! Onverwacht maar heel leuk. Stein, als binnenvaartschipper, Jan als rots in de branding en David als zeilrat, ziet er een goed team uit!
Eerst de Schelde af, wachten op hoog water, en dan hopelijk in één ruk 500 zeemijl naar het noorden. Aan een gemiddelde van 5 knoop zouden we op donderdag of vrijdag moet aankomen.
100 liter water, 85 liter diesel en nog te bepalen aantal liters drank zouden voldoende moeten zijn er te geraken, qua vloeistof.
Het is de eerste keer dat ik met mijn zeilbootje (Waarschip 28Ld) van 9 meter op 100 mijl (180km.) uit de kust zal varen.

Eerst nog 3 weken voorbereiden, zenuwen hebben, en afwachten.

Paul