Epiloog:

We gaan eens kijken waar we de boot kunnen stallen. Een sluis en een brug verder is er een droogdok en een bootstalling. We maken kennis met Vincent en Janet (Engelsen uit Birmingham) en Adrian en Efrosine (Amerikanen uit Arizona). Beiden willen hun boot hier ook stallen. Vincent stelt voor dat hij terug de brug en de sluis doorgaat om de Laura te slepen. Ik natuurlijk heel dankbaar.

We verbinden de Janet-Patricia langszij de Laura en we zijn vertrokken; Vincent is een zeer ervaren zeiler die dit jaar besloten, heeft een “gemakkelijke” tocht te doen met zijn gehandicapte vrouw; Hij moet dus alles ‘single-handed” doen, en geloof me dat dit een pak stress geeft door de 58 sluizen.

De volgende dagen verlopen van onderhandelen naar gin-tonics bij Adrian naar opruimen, ontmasten naar aperitief op de Laura naar zeilen opbergen bij Vincent.

Adrian , een 81-jarige oceanograaf en Efrosine (72) liggen hier al voor het 3^e jaar. Elke zomer komen zij naar Scandinavië en doen lange toertochten. Alles doen ze nog zelf. Een zalig koppel (zelfs hun onderlinge discussies zijn  grappig). Adrian wil minstens tot zijn 88^ste nog zeilen…

Alle opties voor de winterstalling worden doorgenomen. Blijkt dat hier op de wal de meest geschikte is. Alleen is er geen bootstoel beschikbaar. Dan zullen we er maar een zelf bouwen…

Zaterdagavond komt Jurgen doodmoe aan. Zondag morgen mag ie al met mij mee naar de Byggmart, een houthandel die op zondag open is. We laten de Vito bestelwagen, die Jempi ons ter beschikking stelde, vol, kopen zaag, hamer nagels en een meter. ’s Namiddags beginnen we de bootstoel te bouwen. Die moet tegen maandag 14.00 klaar zijn want dan wordt de boot uit het water gelicht. We maken een voorlopige constructie, die we gaan aanpassen als de Laura boven de stoel hangt.

Het vraagt toch “fingerspitsegefull” om breedtes, lengtes en hoeken in te schatten, want eens alles afgezaagd, kunnen we niets meer veranderen.

Traag laten we de Laura zakken, en met een paar kleine aanpassingen blijft de boot staan en de stutten passen goed. Dinsdag verstevigingswerken en de boot inpakken. We lenen nog een extra zeil van Adrian en zo kunnen we alles mooi inpakken. Om 16.00 is alles klaar en Willy en ik (Jurgen is al terug thuis met het vliegtuig) stappen de Vito in en vertrekken naar huis, 1400km verder..

Het was een zalige tocht,met een spijtige afloop; Maar ja, ze zien ons hier weer en de volgende keer kunnen we de reis verder zetten. Het “all in” ticket voor het Gottakanaal blijft geldig, dus we hebben nog veel prachtigste goed.

Maar dat s voor de volgende blog….

Paul