Stuck…

Donderdag 12 juli.

Met prachtig weer doen we het laatste stukje Oostzee en varen richting Gothakanaal. Dit 190 km. lange kanaal verbindt de Oostzee met de 2 grote meren van Zweden: Vänern en Vättern. We moeten door 58 sluizen om het hoogterecord zeilen te halen: 92 meter boven de zeespiegel. Er is een speciale techniek nodig om door de smalle sluizen te gaan. We lezen alles nog eens goed na en maken de boot klaar om de eerste sluis binnen te gaan.

Alles verloopt vlot, we betalen het ticket (420 euro, maar alles is dan ook inbegrepen) en tuffen het ineens bruine water op richting Söderkoping. Weer kijken we rond vol verbazing naar dit prachtige land. Plots valt de motor uit. Ik probeer opnieuw te starten, maar krijg de motor niet rond. Zachtjes laten we ons afdrijven naar de kant en leggen aan aan twee bomen. Wat nu gefloten? Het water is troebel en we kunnen niet onder de boot zien.

Gelukkig komt een Zweeds motorbootje voorbij dat ons wil slepen. Ze slepen ons door een tweede sluis en we kunnen aan de sluis van Söderkoping de Laura aan wal leggen. Hier hebben we alle voorzieningen.

Vrijdag de 13^e

De mensen zijn hier erg behulpzaam en we vinden een technicus die wil komen kijken wat er scheelt.

We proberen nog eens te starten, maar bij het eerste geluid weet hij het al: zware kosten…. Waarschijnlijk de krukas gebroken. Dat wil zeggen dat de motor eruit moet en volledig open moet. 2 tot 3 weken werk. We zitten in zak en as. Het gaat een pak geld kosten en we moeten de reisplannen aanpassen. We hebben al de tijd om hierover te denken en mogelijke alternatieven te zoeken. We liggen wel op een uitstekende plaats, en kunnen overal naartoe.

We maken kennis met Nederlanders, Duitsers, en Zweden die met een prachtige vissersboot uit 1948 varen met de originele ééncylindermotor. Het duurt 10 minuten om de ontstekingskamer met een kerosinebrander te verhitten voor het ding aan de praat gaat.

Maandag komt de technieker terug en gaat onze motor eruit en dat zal wel een toeristische atractie worden.

We zullen er maar het beste van maken zeker…

In ieder geval: ‘we are stuck’.

Sandhamn is het zeilersmekka van Zweden. De oudste jachtclub en een imposant clubhuis.

Het is ook een van de twee zandeilanden van Zweden. Omdat het de toegang is naar Stockholm werd het voorheen onbewoonde eiland een tolpost en een loodsstation.

Het is er wel onrustig door het voortdurende heen en weer gevaar van te snelle bootjes. In de namiddag optreden van een bandje met veel succes. Kurt en Willy blazen de bijboot op en brommen naar de sauna aan de overkant. Gestookt door hout en afkoelen met zicht op de passerende bootjes.

Maandag, 10/8 Tocht naar Dalarö.

Daar gaan we weer door de Zweedse scheren. Knijpen tussen eilandjes en rotsblokken door. Voortdurend kaartlezen, positie bepalen, koersen uitzetten. Soms denk je dat je ze kan aanraken en zit er toch 80 meter water onder de boot! En weer blijven we uren rondturen naar de pracht van dit gebied.

Dalarö is ook een tolstadje. Tegen de rotsen imposante houten huizen en een gezellig haventje.

Kurt springt bus en trein op en is een uurtje later in Stockholm voor een dagtrip.

De stekker van de koelbox heeft het begeven en ik vind geen nieuwe. Op de foto kan je zien hoe we het voorlopig oplossen met een batterijlader en moto-accu.

Woensdag naar Oxelösund. 60 mijl, afwisselend op motor en zeil. Hier kruisen we terug de route die we deden naar het noorden. We kruisen die 3 keer omdat we een paar keer overstag gaan achter een eilandje. We zien ook dezelfde ferrie uit Gotland passeren. In Oxelösund, industriestadje, ontmoeten we de 76-jarige Sven Östensson. Mede-oprichter van de club, spreekt minstens 5 talen, waaronder Nederlands, heeft overal gezeild en geschaatst. Hij geeft ons een lift naar een restaurantje in een andere club waar we ‘gus’ eten, een heerlijke vis. Sven zit vol verhalen, en verteld o.a. dat in dit stadje 9000 mensen leven en 2000 boten liggen. Dus het is een leugen dat elke Zweed een boot heeft. We bezoek nog even zijn mahoniehouten scherenboot (foto) die hij die deze winter gerestaureerd heet en nu te koop staat voor 5000 euro.

Straks het laatste stukje richting Mem, en dan zitten we terug op zoet water, het Gottakanaal.