Deze morgen al vroeg computer problemen, gelukkig kwam Wilyam net binnen. Jammer genoeg kon het blijkbaar niet opgelost worden en zou het probleem bij de batterij liggen. Dusja dan heb ik via de computer van Warry gewerkt, hij moest blijkbaar naar het magazijn ofzo. Later bleek dat hij een laptop moest halen. Om de een of andere manier was deze laptop voor Wilyam en kreeg ik de zijne. Ik vond het maar een raar iets..

In de namiddag hebben we de verjaardag van Heidi gevierd. Oorspronkelijk was het vorige week, maar de boekhoudersafdeling was het nogal vergeten... Dus een weekje te laat, maar wel en super lekkere taart!

Dinsdag 03/07

Vandaag kregen we een twee tal annuleringen binnen. Deze kwamen van een Belgisch reiskantoor, jammer genoeg. Achteraf bleek wel dat het een nogal kritische familie was, dusja geen idee of het nu beter is of niet. Voor anderen heb ik mogen een planning vertalen naar het Nederlands. Blijkbaar is de planning elk jaar hetzelfde voor de groepen van dat bepaalde reiskantoor, maarja werk is werk zeker. 

Eigenlijk was Warry aan dat programma aan het werken. Hij had een Spaanse versie afgeprint en de Nederlandse stond op de computer. Plots vroeg hij wat het woord "zondag" betekende. Khad het eerst niet echt door tot ik op zijn pc ging kijken. Nadien mocht ik alles mooi vertalen en corrigeren. Een heel werk aangezien het programma nogal gedetailleerd was en 5 pagina´s besloeg.

Woensdag 04/07

Over de middag hadden we bezoek. Gelukkig wisten we dit op voorhand want niemand van het kantoor mocht vertrekken. Iedereen eigenlijk behalve de afdeling operaciones en trek. Het ging over een soort samenwerking. Geen idee waarom Warry en ik daarbij moesten zijn, want we konden toch niets zeggen. In het begin vond ik het wel een leuke dame. Ze stelde zichzelf en haar kantoor voor en veel praatjes. Daarna stelde Fabrizio ons voor met naam en functie. Bij mij vermelde hij als extra dat ik vanalles vertaal naar het Nederlands. Toen antwoordde ze:"Waarom moet je dat vertalen? Er is toch bijna niemand die die taal spreekt." Vanaf dat moment vond ik ze niet zo leuk meer. Nu en dan vlogen er nog arrogante opmerkingen in de lucht, maar Fabrizio lachtte het gewoon weg...

Fabrizio legde of probeerde haar uit te leggen hoe we de enveloppes samenstellen. Hij kent er niets van. Gelukkig dat madam even aan de telefoon was dat hij ons kon vragen voor wat alles diende. 

Donderdag 05/07

In de voormiddag kreeg ik een Whatappje van Dirk uit Lima. Hij vroeg hoe het was en ondertussen of ik zijn platform niet vergat. Nee ik vergat het niet, want elke dag kwamen er een stuk of 5 hotels bij.. 

In de namiddag/avond was er een briefing. Helaas niet voor mij ofja half. Ik mocht babysitten en vertalen. Er is een gids die wat problemen heeft met zijn Engels. Hij komt gewoon niet direct op de juiste woorden en spreekt nogal binnensmons, zelf in het Spaans. Dus merendeel van de tijd moet ik al raden wat hij zegt. Dus we komen aan in het hotel en zoeken de toeristen. 

Hij stelt ons voor aan de toeristen en omgekeerd. Na de beleefdheden uit te wisselen, kon de briefing echt beginnen. Heel gedetailleerd en met niet-grappige mopjes. Na een uur en half konden we terug vertrekken. Normaal gezien rekenen ze een half uur per briefing. Niet met Vladi dus...

Vrijdag 06/07

Deze morgen voor het ontbijt was Paola al wakker. Normaal gezien slaapt ze nog, maar dit had blijkbaar een specifieke reden. Emy moest op controle bij de dokter en dus moest Paola helpen ontbijt maken of gasten wakker maken. 

´s Morgens 2 Belgen afgehaald van de luchthaven. Super lieve mensen, alleen praten ze nogal veel, ofwel ligt dat gewoon aan het feit dat ze in een vreemd land een andere Belg van de zelfde provincie tegenkomen. Ze hadden wel al wat meegemaakt voor ze in Cusco aankwamen. In Lima was hun bagage verloren geraakt. Dus hun verblijf daar, 2 dagen, zonder valiezen. 

Gelukkig de dag of beter gezegd de nacht voor hun vertrek naar Cusco werd hun bagage teruggevonden en kon die mee naar Cusco. Ik liet de man van het koppel van voor plaatsnemen in de taxi. Ik zat nog maar goed in de taxi en die vrouw was glik e reveille. Babbel babbel babbel en ik wilde antwoorden, maar daar was geen tijd voor. De rit duurt ongeveer 20 minuten naar het centrum en het was niet 1 seconde stil in de auto. 

Over de middag gekeken naar het voetbal op het werk samen met Norca en Silvana. Het was ik voor België en zij voor Brazilië. Na de eerste helft verklaarde Norca dat ze voor België ging supporteren. En toen we wonnen zei Norca:"Mijn ploeg heeft gewonnen!" 

Anderen van het werk noemen het nu niet meer het wereldkampioenschap, maar het Europees kampioenschap. Er zijn alleen maar Europese landen over..

Zaterdag 07/07

Vanalles voorbereid voor de briefings van trek en van operaciones voor het weekend. De gidsen druppelden binnen om hen enveloppes te komen halen.

In de namiddag vooral genoten van het zonnetje en van de spelletjes met Paola. Ondertussen ook wat handwas gedaan. Plots zei Ores van kijk we gaan vanavond een film bekijken met mijn neef en een vriendin en we zouden het wel leuk vinden als je mee wilde kijken. 

Die avond toen ik thee aan het maken was, meldde Emy dat iedereen bleef eten. Ok, geen probleem. Alleen was het toen van:"Iedereen blijft eten, maar kheb nog geen idee wat we gaan eten." Plots had ze een ideetje en toen ik vroeg of ik kon helpen, was het antwoord nee niet echt en toen trok Paola aan me broek om mijn aandacht voor haar teddybeer. Nadien was het super gezellig, lekker eten, snel in elkaar geflanst maar twas lekker. Tegen 22u hadden we eindelijk een film gekozen, maar na 20 min bleek het toch niet zo een goede keus te zijn. We hebben hem wel uitgekeken al heb ik hem niet volledig gezien. Nu en dan heb ik een paar stukjes gemist. 

Zondag 08/07

Deze morgen een keertje uitgeslapen. Emy vertelde ´s morgens dat ze gisteren ook de hele voormiddag in het ziekenhuis was omdat ze plots contraties had. Bleek dat alles in orde was. Ze hebben wel de datum van de geboorte weer veranderd. Nu zou het voor rond de 26e van juli zijn. Helaas zal ze ook niet thuis kunnen bevallen, wegens het feit dat er geen enkele vroedvrouw beschikbaar is. 

Tegen 14u vertrok ik naar het hotel van mijn lieve West-Vlaamse toeristjes. Het was tijd om hun Indische/Amerikaanse vrienden te gaan oppikken van de luchthaven. Wel eens plezant om zo het werk te doen met twee passagiers in je kielzog. Gelukkig konden we in het zonnetje staan, want er was nogal wat wind en dus koud in de schaduw. Na verloop van tijd kwamen ze toe en hop knuffels en omhelzingen, zelf ik moest eraan geloven. Nadien kon ik de chauffeur bellen om ons op te halen en toen nog een briefing en hopla de taak van de dag zat erop. Op de terugweg rond 16u nog even de toerist uitgehangen en dan lekkere appelmoes gemaakt en kip gebakken. 

Het eerste dat me opviel in het kantoor was dat er een televisie stond. Gekoppeld aan een zwart plaatje dat een soort satelliet moet voorstellen, wordt nu elke dag het voetbal gevolgd. Heel bizar als België eruit zou liggen, uit de mondial, dan zouden wij normaal niet echt staan supporteren voor bv Nederland. Hier in Peru is dat dus wel het geval. Peru ligt eruit, maar alle mogelijke buurlanden worden sterk aangemoedigd en dan is het ook altijd drama als die het niet halen. 

Als tweede was er geen systeem, geen website beschikbaar. Beetje lastig om mee te werken, maar we hadden de verschillende papieren versies nog. Jammer genoeg konden we redelijk weinig doen. Het maken van reservaties kan wel, maar het opslaan van de reservatiecode ging dus niet, want er was geen systeem. Ingewikkeld dus. 

´s Middags gingen op mijn aanvraag eten op de markt. Papa voelde zich niet 100% en bleef thuis. Dan hebben mama en ik maar alleen genoten van een lekkere Lomo Saltado 

Dinsdag 26/06

Grote dag voor mama en papa: vertrek terug naar het Belgenlandje. De vlucht was pas in de namiddag en perfect te doen in mijn siësta. Over de middag hadden we gepicknickt in de patio en daarna met de nonkel van Ores naar de luchthaven. Eenmaal daar aangekomen kon ik hen helpen inchecken. Normaal moet je dat eerst via dat machientje doen, maar da werkte blijkbaar niet zo goed en toen moesten ze in de rij gaan staan. Een minuut of 10 later was alles geregeld, in het Spaans natuurlijk, konden we de bagage afgeven en boardingspassen ontvangen. Toen vertrokken ze richting de "wachtkamer" en ik ging met de nonkel van Ores terug naar het werk. Tegen dat ik er was, was het bijna 15.30 uur dusja ik kon maar een half uurtje vroeger naar huis ´s avonds. 

Woensdag 27/06

Vandaag werkte het systeem en website terug, miraculeus. Dus heb ik ervan gebruik gemaakt om het nieuwe platform aan te vullen met de Engelse en Nederlandse versie van de verschillende hotels. Jammer genoeg loopt het niet echt vlotjes, want het laadt nogal aan de trage kant... 

Wist je dat de kinderen hier een andere leeftijd hebben vooraleer ze de eerste keer naar de klas gaan? Ze kunnen tot aan hun 5 jaar thuisblijven. 

Vanaf 2-5 jaar kunnen ze terecht in de kinderopvang ( enkel in de voormiddag)

Vanaf 5-12 komen ze dan in het lager terecht. Het school begint om 7.45 uur tot 14 of 15 uur

Middelbare school begint om 7u tot en met 14 of 15 uur. 

Een beetje anders dan bij ons eh. Wij mogen blij zijn dat we zo laat beginnen met school, veel kunnen slapen en nooit uren moeten wandelen om in eerste instantie op school te geraken. Je komt er blijkbaar  ook niet binnen met het excuus van te laat te zijn. Je komt op tijd, of je komt niet meer binnen. 

Donderdag 28/06

Deze morgen, ik startte mijn computer nog maar op en ik had geen helderheid, alles was donker. Dusja dan maar Carlin en Wilyam van de boekhoudafdeling even gestolen om mijn probleempje op te lossen. En inderdaad, binnen de 5 minuten was alles weer in orde. Wel raar, want de week ervoor had ik dit ook en toen had Fabrizio mijn laptop voor een week, terwijl de jongens het in 5 minuten konden....

´s Avonds mijn eerste briefing terug mogen geven, twas lang geleden maar het was in het Nederlands, redelijk simpel dus. Alleen nu en dan mijn AN moeten aanspreken, want bepaalde dialectwoorden verstonden ze toch niet overdreven goed. 

Vrijdag 29/06

Vrije dag! Eens lang uit te slapen. Niet zo goed gelukt. Al de hele week om 7u schieten ze vuurwerk af. Dit is blijkbaar de voorbode voor een feest binnen 2 weken...

Tegen de middag ben ik een plaatsje gaan zoeken, bij de inca ruïnes om te picknicken. Met mijn zonnehoed en -bril, goed ingesmeerd tegen de zon en eindelijk nog eens een korte broek. Mooi in het gras gezeten met mijn boek en daar wat tijd verslonden. Zo nu en dan was er een hond die dicht van me kwam zitten of liggen en die er bleef tot ik verhuisde van plaats om toch nog in de zon te zitten. Er was zelf 1 van alle honden die letterlijk naast me kwam zitten en meelezen in me boek. Beetje grappig zicht waarschijnlijk 

Zaterdag 30/06

Om 9u aan het kantoor, maar er was niemand. Wilyam kwam 5min later toe en daarna niemand. Tegen 9.15u was Sra. Hilda daar en bekende ze dat zij geen sleutel had. Dus moesten we wachten op iemand met een sleutel. Het kwam 9.30u en Heidi en Carlin waren er ook al. Plots keerde Sra. Hilda haar handtas ondersteboven en vielen er toch sleutels uit! 

Tegen dat we begonnen met werken was het al bijna 10u dusja, toen was het nog 3u te gaan tegen dat we nr huis konden. Om 13u was er een transfer out,mensen die naar de luchthaven moesten. Dus hop naar het hotel, de toeristen de reports laten invullen, floep in de taxi en vandaar naar de luchthaven. Ondertussen op de radio, voetbal. Op de terugweg ging het over opnieuw voetbal. Misschien wel goed dat die tv nu op kantoor staat; zo weet ik toch iets van als iemand het vraagt. 

Zondag 01/07

Vrije dag. Mooie zon, geen briefings, gewoon vrij. Tegen de middag ben ik speciaal voor papa naar het busstation gewandeld. Toch een goed uur wandelen. Daar wilde hij dat ik iets opnam. De verschillende busmaatschappijen roepen de bestemmingen meestal gewoon door de ruimte. Wanneer men de bestemming Arequipa roept, wordt dit nogal grappig gedaan. Jullie zullen papa waarschijnlijk sneller zien dan dat je mij zal zien, dus je moet maar eens vragen dat hij het voordoet 

Daarna verschillende artisanale marktjes afgeslenterd tot ik aan de San Pedro markt kwam waar ik eindelijk kon zitten en iets eten. Vandaar was het gelukkig nog maar een half uurtje naar huis, waar ik een warme douche kon nemen. Aangenaam warm water, maar minder aangenaam voor mijn wintertenen.. Sommige dingen veranderen nooit zeker. 

Om 9.45u was het eindelijk zo ver. Ik mocht in 15 minuten mijn volledige uitleg doen via skype en daarna konden ze vragen stellen. Gelukkig waren ze niet overdreven moeilijk en kon ik ze goed beantwoorden. Na hun vragenronde sloten ze skype af en gingen ze, binnen de 5 minuten,  terugbellen met het resultaat. 

10 minuten laten nog altijd niets. Plots 15min later belden ze me terug via skype. Eerste het nodige gebabbel voor ze konden meedelen dat ik geslaagd was! 

Nadien was het nog een babbeltje over Peru en het eten hier, best wel gezellig en niet meer zo AN. 

Later die dag kreeg ik ook een mailtje van mijn stagementor. Geslaagd voor mijn stage! Met 80%!!

Later die avond hebben we het gevierd door te gaan eten naar Jack's, super lekker eten alleen een beetje veel. 

Vandaag waren er geen briefings, maar een berg papierwerk.. Tegen de middag naar huis om te eten, maar eerst langs de kapper. Toen ik binnenstapte en vroeg of ze even tijd had om mijn haar te knippen, was het direct van ja, binnen vijf minuten. Dusja een kwartier later, vers geknipte haren voor 10 soles dus €2.5 ongeveer. 

Deze morgen geen last van een verkoudheid, maar eenmaal op het kantoor begon mijn neus te lopen en de keelpijn stak de kop op. 

Dinsdag 22/05

's Morgens merkte Ores direct dat ik verkouden was en stelde voor om een brouwseltje te maken voor me. Hij noemde het natuurlijk geen brouwseltje, maar het zag en smaakte wel een beetje zo. Ik kreeg dus pure thee met daar een paar lepeltjes suiker in en een volledige limoen. Goed roeren en opdrinken die handel. 

In de voormiddag een transfer van het hotel naar de luchthaven. Eenmaal in de luchthaven vroegen de passagiers of ik hen kon helpen inchecken. Dat vond ik geen probleem. Normaal gezien moet je de mensen afzetten aan de luchthaven en gewoon dag zeggen en weggaan. Vind ik nogal grof en ze vroegen mijn hulp, Belgen kan je niet veel weigeren in een land waar ze de taal niet spreken zeker. Dus ik hielp hen met inchecken via het automaat en toen moesten ze alleen nog hun bagage afgeven aan de medewerkers en toen konden ze hun vlucht nemen naar de Jungle. Tegen 11.45u belde Warry naar het kantoor om te melden dat een van de toeristen niet mee mocht op het vliegtuig. Natuurlijk direct alle hens aan dek, want de vlucht vertrok binnen 20 minuten. De helft van het kantoor was het erover eens dat ik naar de luchthaven moest om de mensen van daar bij te staan. Gelukkig won de meerderheid deze mini discussie het, want het zou totaal nutteloos zijn. Tegen de tijd dat ik er aankwam, zou het vliegtuig al vertrokken zijn. Dus was dat geen optie. De collega's belden met de luchtvaartmaatschappij en met het kantoor van de jungle. En ik? Ik mocht een belletje doen met de passagier. Die was allesbehalve in een goed humeur. 

Na een hele tijd konden we hen voorzien van een vlucht naar Lima en van daaruit konden ze dan naar de jungle vliegen, met een tussenstop in Cusco. Een hele ommeweg, maar ze zouden er geraken en maar een halve dag van hun toer verliezen. Ons enige probleem was dan alleen nog hun bagage. Deze was spoorloos verloren. 

Jammer genoeg verliep het toch niet van een leien dakje. Eenmaal toen ze in Lima waren, bleek die vlucht naar de jungle niet te bestaan. Dus zaten ze daar vast, zonder bagage en zonder vlucht. Na veel zagen en telefoontjes konden we voor hen een hotel en transfer vastleggen, dat de luchtvaartmaatschappij kon betalen. De volgende dag konden ze opnieuw proberen om een vlucht te nemen, richting de jungle. Maar de bagage bleef vermist...

Woensdag 23/05

De passagiers van gisteren, konden mee met de vlucht en konden beginnen aan hun toer in de jungle. Gelukkig. 

Rond de middag een vergadering en ondertussen belden we via Whatsapp met Flor in Lima. Op deze manier was zij ook van alles op de hoogte. Het was eigenlijk redelijk grappig. Iedere keer dat ze een puntje afhandelden was het van: "Ja? Iemand nog vragen of twijfels?" En toen kwam Flor met haar samenvatting en uitleg over dat punt en bleek het iedere keer helemaal verkeerd te zijn. Haar uitleg was altijd lang en verkeerd. Op de duur kwam de vraag niet meer of er nog twijfels waren..

Donderdag 24/05

Vandaag stakingsdag! Deze morgen feliciteerde Ores me met de vrije dag, maar helaas, geen vrije dag voor mij. Alle winkels waren gesloten, geen enkele auto werd toegelaten in de hele stad. Er werden enkele kasseien uitgehaald om in het midden van de weg te leggen. De enige auto's of voertuigen die wel toegelaten waren, waren de politie en de ziekenwagen. Alle mensen moesten dus te voet naar het werk. Wel grappig. Normaal sta je voor de rode lichten of moet je wachten om over te steken en nu kon je gewoon in het midden van de weg lopen. Dan moet je wel opletten dat je niet over de stenen valt. Daar had die man enkele meters voor mij, niet op gerekend. 

Iedereen at op het kantoor. We bestelden Milaneza de Pollo. Rijst met kip en patatjes. Rare combinatie, maar je went er wel aan dat je overal rijst en patatjes krijgt. Ik maak er allesinds geen probleem van  De moment dat je vraagt om je maaltijd mee te nemen, wordt het in een soort van isomo doosje gedaan. Vraag je soep? Dan krijg je dit mee in een zakje, net als je drankje. Een grappig moment wel, want het is een hele ervaring om soep uit een zakje te eten. Ja, soep moet je hier eten. Er zitten stukjes vlees, groenten EN patatjes in!

's Avonds voor het slapen gaan, gebeuren de normale rituelen zoals toilet en tanden poetsen. De moment dat ik een voet in mijn badkamer zette, voelde ik jakkes. Mijn hele kous was doorweekt. Iemand had gedoucht en alles vies en nat achtergelaten. 

Vrijdag 25/05

's morgens kreeg ik van Ores en Emy een sleutel. Ik verstond het niet goed. Wat moest ik met die sleutel doen. Toen legden ze me uit dat er blijkbaar anderen mijn badkamer gebruikt hadden. Emy had het hen duidelijk verteld en hen er twee keer op gewezen toen ze er iemand zag uitkomen.  Daarmee dat ze een slot op mijn badkamer gezet hadden. 

's Middags passagiers afgehaald van de luchthaven. Het was een vlucht van Avianca, voorspelt niet veel goeds dus. En inderdaad. De vlucht had een half uur vertraging.. Eenmaal we eindelijk in het hotel aankwamen, konden ze de valiezen afzetten en hun geld uithalen. Ze moesten namelijk nog een groot bedrag betalen.. En ik moest dat ontvangen. Deze mensen waren van de Verenigde Naties en kwamen naar Peru om een aardappelcongres bij te wonen. Aardappel congres. Raar woord. Patatjes congres klinkt dan toch een stuk leuker 

Zaterdag 26/05

Verschillende bus reservaties moeten maken. Ik kreeg deze week de opdracht om ze allemaal te maken tot en met de maand september. In het hoogseizoen is daar geen tijd voor, dus moet alles nu gebeuren. Sommigen denken in het kantoor dat het hoogseizoen nu al is. Ze lopen op de toppen van hun tenen en vliegen uit voor het minste. Aan een kant ben ik blij, dat ik niet elk Spaans woord versta.. 

Vandaag kregen we ook het schema voor de komende weken, wie wat moet kuisen op het kantoor. Vandaag kreeg ik de badkamer toegewezen. Ik dacht al aan spiegels, vloer, toilet, lavabo kuisen enzo. Bleek dat het de snelle versie mocht zijn. Gewoon eens hop over de spiegel, hop de wc borstel keer draaien in de wc en de vloer vegen. Op deze manier kuis je dus je badkamer in sneltempo.. 

Tegen 18u was het tijd voor de briefing. Hier moest ik enkel de enveloppe afgeven en hop naar de volgende om 18.30u. Deze was toch nog een eindje wandelen, maar ik was er mooi op tijd. 

Na de briefing, was er op Plaza De Armas een soort dans/theater show. Het was een stuk waarin men het Peruviaanse leven deels uitbeeldde. Men offerde aan Pachamama en deed traditionele dansen. Iedereen droeg traditionele kledij en dronk genoeg alcohol om scheef te lopen. Op een bepaald moment in het theaterstuk was de burgemeester redelijk gezegend en gingen ze hem op de bank leggen. Eenmaal daar, begonnen ze anderen in de stoelen te laten zitten. Tijdens dat ze daarmee bezig waren rolde de burgemeester van de bank. Opnieuw erop gelegd. Het enige probleem was dat de ene zijn voeten vast had en de ander zijn bovenlijf. Degene die de voeten vast had of liever de schoenen van de man, verloor hem plots. Zijn voeten op de grond en de schoenen in zijn handen. Hij vond er dan niet beter op om met die schoenen rond te lopen en mensen eraan te laten ruiken. Twas natuurlijk geen rozegeur en maneschijn..  Het was een komisch stuk voor elke nationaliteit, want er werd praktisch niets gezegd. Er was een band die traditionele muziek speelde en dan had je nog een harmonie/brassband. Met heel weinig mensen, creëerden ze wondermooie muziek. 

Zondag 27/05

Ontbijt met Paola haar getetter. Ze sprak deze week al super veel, maar niemand die het echt begrijpt. Ze wijst en brabbelt er op los. Ze vond zelf een nieuwe verstop plek voor haar knuffels en alle andere mogelijk zaken. In de keuken staat een nieuwe kast en deze is blijkbaar uitverkozen om al haar schatten in op te bergen. 

's Middags werd ik uitgenodigd om mee te eten met Ores, Emy, Oma en Opa. Eerst was het avocado mengsel, wel lekker deze keer, met brood. Daarna kreeg je twee kommen soep, willen op niet. De hoofdschotel was geen idee eigenlijk. Het was lekker, maar geen idee. Het deed me denken aan kip, koude groentjes en opnieuw zo een gehydrateerd patatje. Lekker, maar serieus veel. Geen idee waar ze dat allemaal steken die Peruvianen.