Eventjes een paar rustige dagen tussenin. Niksen aan de pool. Een boek lezen. Sudokus oplossen; hele reeksen meegenomen uit de Knacks van thuis. Rondkuieren in Scottsdale downtown.
We zijn hier ondertussen ook al 2 keer naar de bioscoop geweest. Eigenlijk spelen de films ook al in België: Shutter Island van Martin Scorsese met Leonardi Di Caprio uitstekende film zoals je kunt verwachten van Scorsese met een heel verrassend slot. En ook Alice in Wonderland van Tim Burton met Johnny Depp: gezien in 3D op een IMAX-scherm: totally cool man.!!
Eén regendagje gehad maar daar blijft het nu wel bij.
Verder nog eens naar de bibliotheek geweest. We hebben nu tenminste een lidkaart. Mooi gebouw ( zie hieronder) Verder naar een typisch retro-ijssalon geweest. Helemaal roze binnenin en de ijsjes!! Onmogelijke combinaties: Ik had een orange shantra of zoiets toch: stel je voor: oranje sorbetijs in een glas met Sprite en het was niet eens slecht. Sonja iets met chocola en nog een boel andere dingen. En zoals altijd in Amerika: huge portions of it. No dinner that evening.
Maar op een andere avond hebben we toch eens geprobeerd Amerikaans te koken: op internet recept opgezocht voor Pot Roast. Lekker : zie fotos voor en na hieronder. Eigenlijk de Amerikaanse versie van stoverij.
Tot de volgende keer.
En hoe kan ik anders eindigen dan met het beroemde gedicht van Lewis Carroll uit Through the Looking Glass : Jabberwocky .
Voor de ignoramus: dit is een gedicht dat zich eigenlijk afspeelt in Alice in Wonderland.Misschien wel het meest bekende nonsensgedicht in het Engels
'Twas brillig, and the slithy toves Did gyre and gimble in the wabe; All mimsy were the borogoves, And the mome raths outgrabe.
"Beware the Jabberwock, my son! The jaws that bite, the claws that catch! Beware the Jubjub bird, and shun The frumious Bandersnatch!"
de bibliotheek van Scottsdale: heel stijlvol
het roze ijssalon: datoranje smurrieglas is het mijne
Laatste dag in Tucson. Vandaag bezoeken we de oude stad . Of wat ervan overblijft. Gelukkig heeft men ingezien dat je niet alles kunt afbreken en weggooien. Een paar hoekjes zijn bewaard gebleven met rondom moderne mastodonten.Een enkele keer geeft het samenspel van oud en modern een meerwaarde aan de foto.
De temperatuur blijft aangenaam. Vandaag een 82° Fahrenheit; wat overeenkomt met 28,5 °C. Na de middag lunchen we in een Golden Corral; een buffetrestaurant en onderdeel van een grote keten die vooral in het zuidwesten floreert.Lekker, heel verscheiden en voor een habbekrats: 17,5 dollar. Je begrijpt niet hoe ze het kunnen doen voor die prijs.
Om 17h zijn we terug in het ons vetrrouwde Scottsdale; net op tijdvoor nog een frisse duik in de pool.
Nog een gedichtje een stadsgedichtje dan maar na ons bezoek aan downtown Tucson.
Dit is van Paul Rodenko en het is hier maart en warm.
en oh ja: het weblog is weer in orde - de foto's van een aantal dagen geleden die verkleind waren weergegeven staan er nu normaal op en met wat commentaar.
Februarizon
Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde. De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind. Ik draag het donzen masker van de eerste lentewind
Il Tiripito: een schrijn opgedragen aan een jongeman die een relatie had met zijn schoonmoeder en door zijn schoonvader vermoord werd. Ik vraag me wel af wie precies hier kaarsjes komt branden. Jongemannen of schoonmoeders?
De volgende vijf foto's zijn alle genomen in La Placita: midden in de moderne grootstad een restauratie van en oude buurt: nu dienstdoend als administratieve gebouwen, resto's, toerist info en waarschijnlijk peperdure appartementen. Alles geschilderd in vrolijke Caraïbische kleuren. Heel pittoresk.
binnenkoertje van apprtementenblok
Gaan oud en nieuw hier niet prachtig samen. Bij hoogbouw is men hier trouwens veel creatiever dan in België.
Op een pleintje - zomaar. Opgericht door veteranen van de slag om de Ardennen.
Bij heropbouw van de binnenstad ontdekt:: een woonerf van Indianen uit onze Middeleeuwen. - later door de Spanjaarden gebruikt.
Vandaag hebben we een lange dag achter de rug. Vanmorgen, na een uitgebreid ontbijt: - wij hebben plechtig afgesproken na deze reis één maand lang geen pannenkoeken; wafels, spek, en eieren op diverse manieren klaargemaakt te nuttigen - na een uitgebreid ontbijt dus op weg naar het spectaculaire Pima Air and Space Museum. in Tucson. Voor de kenners: in de woestijn van Arizona ligt ergens een kerkhof voor vliegtuigen: niet zomaar een paar - maar duizenden.: van WOII over Vietnam tot Korea en later. De Amerikanen - met dollartekens in de ogen - hebben na verloop van tijd begrepen dat je hier wel geld mee kunt verdienen - dus hebben ze er een museum omheen ( figuurlijk dan) gebouwd. Ingang 14 dollar en voor een begeleide tramrit nog eens 7 dollar. Maar het was beslist de moeite waard.
En is het niet passend om dit vliegtuighoofdstukje af te sluiten met de lyrics van Randy Crawford:
One Day I'll FLy Away
I make it alone When love is gone Still you made your mark Here in my heart
One day I'll fly away Leave your love to yesterday What more can your love do for me When will love be through with me
Air Force One: het vliegtuig waarmee Amerikaanse presidenten de wereld rondvliegen.
Sonja bij een amfivievlieguid: de kleur van het vliegtuig past bij aar jasje; anders wou ze niet op de foto
Ikke bij een MIG 27. Geleend van de Russische ambassade?
Een Sikorsky helicopter: voor groot vrachtvervoer
Sonja in de kinderafdeling
Een van de eerste Stealthbommenwerpers; ik kon het zelf niet geloven ; maar al uit 1959
Een Tomcat::zoals de gids zei: bekend gemaakt door Tom Cruise in Top Gun
In de namiddag rijden we naar Tombstone; ongeveer 60 mijl ten zuidoosten van Tucson.
Tombstone: whats in a name. misschien wel het meest legendarische westernstadje uit de Amerikaanse geschiedenis. Het stadje werd gesticht in 1879 en groeide explosief door de mijnbouw. Maar het werd vooral beroemd omwille van een vuurgevecht uit 1881: toen stond een bende cowboys: the Clantons tegenover sheriff Wyatt Earp en Doc Holiday. Vuurgevecht bekend geworden onder de naam Gunfight at The OK Corral. Recent nog ( enfin 1993 voor de jonkies) verfilmd met Kurt Russell en Val Kilmer.onder de naam Tombstone.
Het stadje nu ( dichtbij de Mexicaanse grens) heeft weinig van zijn oorspronkelijke charme verloren. Een hele wijk uit de tijd van is bewaard gebleven. Personages uitgedost in klassieke klederdracht wandelen in de straten. Zo'n 5 keer per dag wordt het vuurgevecht uit 1881 nagespeeld. Op het kerkhof Boothillkun je de graven bewonderen (??) van de verslagen broers. Het plaatselijke bordeel The Birdcage kan bezocht worden toegang 10 dollar alleen voor een rondleiding heren!!
In de bar van Big Nose Kate ( liefje van Wyatt Earp) kun je een pint drinken terwijl je luistert naar een Country and Western zanger.
Id like a Bud Light. Thank You.
En we eindigen maar weer passend met de lyrics van een liedje van Tony Christie uit de jaren 60: I did what I did for Maria. Mooi liedje trouwens.
Sun rise this is the last day that I'll ever see out in the court-yard they're ready for me but I go to my Lord with no fear 'cos I did what I did for Maria.
As I rode into town with the sun going down all the windows were barred there was no-one around for they knew that I'd come with my hand on my gun and revenge in my heart for Maria my dearest departed Maria.
Take an eye for an eye and a life for a life and somebody must die for the death of my wife yes I did what I did for Maria I did what I did for Maria.
Laughter echoed across from the end of the street there was the man I was burnin' to meet and my mind was so calm and so clear. as I took my revenge for Maria.
And he fell to the ground raisin' dust all around but I knew he was dead long before he went down it was quick it was clean made it easy on him which is more than he did for Maria. When he did what he did to Maria.
Take an eye for an eye and a life for a life and somebody must die for the death of my wife yes I did what I did for Maria I did what I did for Maria
In de bar van Big Nose Kate
Voor het Birdcage Theatre - the person in front of the bar is not a performer.
16 maart zo - weblog weer in orde gekregen - alle foto's staan er weer normaal op.
Vroeg opgestaan vanmorgen. Naar een ontbijtgelegenheid gaan ontbijten. Heerlijk nostalgische eetgelegenheid: "5& diner". Muziek uit de jaren 50. Overal posters van sterren en films uit de vijftiger jaren. Mini-juxeboxen aan de muren. Maar vooral: hashbrowns zoals ik ze lang niet gegeten had. Daarna op weg naar Tucson; zo'n 185 km naar het zuidoosten. Tucson is met zijn 850.000 inwoners een stuk kleiner dan Phoenix; maar als stad veel aantrekkelijker. Downtown is tenminste een stukje stad waar je kan in wandelen. 's Namiddags vertrokken naar het Saguaro National Park. Het park bestaat uit 2 delen die zo'n 50 km uit elkaar liggen. Voor 2 jaar hebben we het westelijk deel bezocht; vandaag het oostelijk. Het weer is prachtig - geen vuiltje aan de lucht; het waait alleen een beetje. Een paar mooie foto's kunnen nemen. Om zes uur terug in ons motel. Opnieuw een Best Western zoals altijd: dit keer in Adobe-stijl. Recht naar de pool en de jacuzzi. Opgefrist naar een typisch Amerikaans restaurant: cowboysaloonstijl: prime rib medium rare gegeten met friet en een slaatje. Thuis onmiddellijk in slaap gedonderd
voor het 5& diner restaurant om 8u 's morgens
binnen in het restaurant
Saguaro NP East: bloeiende barrelcactus
album van Kuifje: landing op de maan
een bende "prickly pears"
chainfruit cholla ( klinkt lekker ingewikkeld hé)
Sonja as 'the grim reaper'. De stok is eigenlijk wat overblijft van een afgestorven Saguaro. De cactus is immers gebouwd rondom een aantal 'ribben' die met de jaren verhouten. Wanneer de saguaro afsterft blijft alleen het verhoute gedeelte over.
3 liefdevol verstrengelde saguaro's
bij gebrek aan groot wild dan maar een ground squirrel gefotografeerd.
Enkele rustige dagen vooraleer we dinsdag naar Tucson vertrekken. Een namiddag naar de Hyatt gegaan om een lezing bij te wonen over giftige woestijnplanten en killer bees. Lezing werd gegeven werd door de zoon van een koppel dat bij ons in de compound verblijft ( zie foto in pool: moeder ervan) Hoogst interessant: blijkt dat alle bijen in Arizona ' africanized' oftewel "killer bees" zijn. Blijkt bovendien dat wij in onze tuin in België een aantal zeer giftige planten hebben. Je moet er natuurlijk wel op zitten sabbelen vooraleer je je beroerd begint te voelen. Daarna eventjes rondgewandeld in het Hyatt-complex: ongelooflijk luxueus. Op een avond met het ondertussen bevriende koppel uit Massachuchetts gaan eten in 'Un Bacio'. Het eten was zoals verwacht heel lekker - 2 Jack Daniels als aperitief ook zeer lekker.Bijhet eten een rodeCabernet endaarna In de Hyatt een Stella gedronken - in luxeglas- Vrolijk - maar niet te - naar huis gereden. In Scottsdale is de lente met volle kracht uitgebroken ( zie foto roze boom) De temperatuur is met sprongen omhoog gegaan - vandaag was het voor de eerste keer 80° Fahrenheit in Arizona ( 80° Fahrenheit is ca 27,5 °C ) In de voormiddag lezen we wat bij de pool: mijn eerste boek is nu pas uit: De laatste Wallander van Mankell: "De gekwelde man". Mankell wil blijkbaar definitief komaf maken met de serie: Onze melancholieke Wallander blijkt Alzheimer te hebben. Een troosteloos einde voor een droevig figuur. I'll miss him though. In de namiddag staan we in de pool te kletsen. Hoogst interessant onderwerp deze namiddag: famous movie quotes. May the force be with you. Morgen kom ik met foto's van de eerste dag in Tucson.
Gewoon een fotootje om te tonen hoe in Amerikaanse supermarkten alles ongeloflijk netjes geschikt staat of ligt. Zelfs de appels worden allemaal netje opgeblonken
3 foto's van het Hyatt-complex
Wij allebei heel ernstig kijkend met een cocktail in de Hyatt na ons etentje in Un Bacio. De ernst is maar gespeeld want dit is niet ons eerste drankje.
aan de pool met Frank - cool guy - oud-leraar; net als ik - maar dan ietsje ouder.
naast Sonja staat Reneé; de moeder van de docent en de lezing over giftige planten. Woont in Long Island ( bij New-York). Naast haar Frank met echtgenote Kathy. Een uur later stonde we daar nog.
vraag me niet hoe de boom heet want ik weet het niet
nog maar eens Scottsdale downtown
in restaurant 'Un Bacio' . Sonja is heel vrolijk zoals je kunt zien. Ik zit - als ik niet fotografeer - naast Frank. Naast mijn zit een koppel uit Canada Ze kijken precies een beetje verschrikt. Is dit wel een koppel?
We hebben ons een klein weekje rustig gehouden in ons appartement. Het is drie dagen mistroostig weer geweest; althans voor Scottsdale: beetje geregend en maar 16 graden. Sinds woensdag is het weer veel beter en de vooruitzichten voor de komende week zijn ronduit schitterend. Een verademing want als je zo ver reist wil je wel wat beter dan thuis. Op de laptop luisteren we hier elke morgen ( voor het thuisfront is het dan 4 uur in de namiddag) naar het nieuws; daarna naar muziek op VRT 2; en Sonja kijkt eventjes naar een trailer van 'Thuis' - zo komt ze toch niet totaal onvoorbereid weer thuis voor Thuis. Vandaag lekker lui aan de pool gelegen - vorige week lid geworden van de bibliotheek in Scottsdale: prachtig gebouw - enorme keuze zowel wat boeken als DVD's betreft ( en alles gratis - ook de DVD's). Zondag gaan we met onze vrienden uit Massachuchetts uit eten in een Italiaans restaurant: Un Bacio. Vorig jaar daar ook geweest. Op zon- en maandag eet je aan de bar voor halve prijs. Tja; ook Amerikanen vlooien zoiets uit. Ik heb hier ook een lokale gsm-provider uitgekozen en een simkaart gekocht om hier goedkoper te kunnen bellen. Scheelt een paar slokken op een borrel. En ik lust wel een borrel. Hier een Jack Daniels dan. We hebben ook een bankrekening geopend hier. ( nu alleen nog geld op storten ) So now the only thing we need to be real Americans is a social security number. Hi guys - life's been good to us- and how are you doing!
en natuurlijk nog een gedichtje - uit de Amerikaanse literatuur dit keer - want de avond neigt naar melancholie. Het is nu 20u15 en donker buiten. Alleen de pool is helder verlicht.
Sometimes
Across the fields of yesterday He sometimes comes to me A little lad just back from play - The lad I used to be.
And yet he smiles so wistfully Once he has crept within I wonder if he hopes to see The man I might have been
Zaterdag 6 maart. De regendag is lang vergeten. 4 mooie dagen gehad - we beginnen er al als halfbloedjes uit te zien. Al onze kennissen van vorig jaar zijn hier opnieuw. Vooral met een koppel uit Massachuchetts zijn we bevriend geraakt. Kan ook moeilijk anders: hij was leraar theater aan highschool en college; zij verpleegster. Ze zijn een stuk ouder maar heel sympathiek. Ik laat ze bij een andere gelegenheid wel eens zien op het scherm. Vandaag hebben we onze eerste uitstap achter de rug. Het "Lost Dutchman State Park" - één van de 13 !!! State Parks die dit jaar gesloten worden uit financiële overwegingen. De crisis heeft hard toegeslagen in Arizona. Omdat we niet zomaar wilden ronddwalen in het park hebben we in de voormiddag een georganiseerde rondleiding gekozen. Een taaie vrouwelijke parkranger maakte de dienst uit. Twee uur gehiket onder een weldadig zonnetje en met een miniem te overbruggen hoogteverschil. Het park ligt aan de voet van de Superstitious Mountains; een bergketen die zijn naam gekregen heeft door de Apaches die van hieruit de boeren overvielen die aan de voet van de bergen hun landerijen hadden. De naam van het State Park komt van een Duitser ( Deutschman werd Dutchman - iets waar Hollanders wel niet zullen kunnen om lachen) die hier een goudmijn angstvallig verborgen hield. In de latere namiddag nog een bezoekje gebracht aan een verlaten spookstad - een vroeger 'golddiggerstadje'. Verlaten wekt misschien verkeerde ideeën: er liepen hier honderden toertisten rond. Maar - en dit is het leuke eraan - het zijn allemaal Amerikanen. Europeanen vind je hier niet. Except for us of course; but we blend in nicely. Hondsmoe thuisgekomen - theetje en muffin met poppyseeds naar binnen gegaffeld ( woord van Sonja) en vanavond DVD'tje bekijken van bibliotheek hier. By the way: prachtige bibliotheek - heel goed uitgerust en alles gratis.
Tot slot: een mooi natuurgedicht van Wordsworth: I wandered lonely as a cloud: de eerste strofe
I wandered lonely as a cloud That floats on high o'er vales and hills, When all at once I saw a crowd, A host of golden daffodils; Beside the lake, beneath the trees, Fluttering and dancing in the breeze.
Scottsdale by night
Zicht op het 'Waterfront'
Aan de voet van de Superstituous Mountains
De vruchten van de Chainfruit Cholla. In de verte een 200 jaar oude Saguaro
chainfruit cholla's
saguaro's
saguarostekels zijn niet van de poes.
cactusfruit van heel nabij
de gevangenis van 'Goldfield'
het gebit in de mond is vals!
de real American hamburger and fries. met mosterd - mayonaise - ketchup and a Bud light.
Arizona 25 februari - 7 april 2010 Na een reis van 23 uur moe maar tevreden ( zo hoort het toch ) aangekomen in Scottsdale. Wel weer een probleempje met huurwagen. Al drie jaar na elkaar. Enfin, dat lossen we wel op. Eerste en tweede dag weer zoals we het gewoon zijn hier. Zon en warm; zo'n 22 graden. Tweede dag oh onheil , regen!!. Eerste regendagje voor ons in de drie jaar dat we hier komen. En niet zo'n klein beetje: het regent zoals bij ons: de hele dag zowat. Vandaag weer hele dag zon. Ha. Hoe durven ze. Dus heb ik nog niet zo veel foto's. Ik wil alleen maar zonnige foto's nemen natuurlijk en zo weinig mogelijk Photoshop gebruiken om blauwe luchten te simuleren. Alhoewel; ik moet toch eens kunnen oefenen nietwaar. Vandaar: fotootje van condo: eigenaar heeft beetje vernieuwd: nieuwe 'countertops' in de keuken ( graniet) en nieuwe dampkap: voor die Belgen kan niets goed genoeg zijn in de keuken nietwaar. Nieuwe lamellengordijnen. Vorig jaar kreeg je ze wel open maar nooit meer dicht. Volgend jaar vragen we een tafeltje voor op het balkon. Je weet nooit. Vandaar: maar twee buitenfoto's: wandeling rond meer gisteren. Mooie wandeling in opklarende luchten. Rondom nog paar toegangswegen onder water van de zondvloed van gisteren. Een rioleringssysteem kennen ze hier niet natuurlijk. Het regent zo weinig in de woestijn dat je het maar beter niet laat verdwijnen in de riolen. Vandaar: thuis gegeten en fotooke aan tafel van Sonja. Geen steakmessen aanwezig dus maar bief gesneden met vervaarlijk uitziend vleesmes. Geen nood - I'm still alive. En natuurlijk fotootje van nieuwe rental car: een Toyota Prius: een hybride wagen: elektrisch en benzine. Heel zuinig. Heb wel garagemecanicien twee keer moeten laten opdraven om me uit te leggen hoe ik de auto kon starten. Er is namelijk geen contactsleutel. je opent de deur automatisch met zo'n deuropener - maar er hangt verder geen sleutel aan. Je moet binnenin op een 'Power'knop drukken en de motor slaat. dat wil zeggen: het dashboard wordt verlicht maar verder hoor je niets en dan bedoel ik ook niets: je hoort de motor helemaal niet draaien. Raar. Dan zet je de voetrem uit ( handrem bestaat niet in de VS) en met een beetje geluk kun je vertrekken. Nu zijn we'm wel al gewoon. En tenslotte paar foto's van de verder uitgebreide Fashion Square Mall. Voor de vrouwelijke bloggers: zeker de moeite waard. Een pareltje in de woestijn van Arizona. Voor de mannelijke bloggers: zucht: misschien twee winkeltjes voor ons in het hele complex.
denk niet dat Sonja alleen in de keuken staat - maar iemand moet toch de foto nemen nietwaar
Het vervaarlijke vleesmes. Ik sneed mijn vlees met het uit België meegebrachte aardappelmesje. Ik was heel lief tijdens de maaltijd.
The brand new car. Op de achtergrond zie je de compound waar we al drie jaar logeren: Camelback House
Voor Nieman Marcus. Een veiligheidsagent kwam al vertellen dat we eigenlijk geen foto's mochten nemen met een statief. Netjes voeten aan geveegd. Die Amerikanen hebben nog steeds een trauma van 9/11
Er zijn dit jaar een 35 nieuwe winkels aan het complex toegevoegd. Dit is er één van.
We eindigen met 2 foto's natuur. 's Avonds na de regens. met vestje want nog ietsie pietsie fris die dag.
And we saved the best for last. See you in a couple of days.
Vandaag laatste uitstap . Cozumel: eilandje voor Yucatan in Mexico.
Niet veel te zien eigenlijk maar gekozen voor Full Day Adventure. Full day begon wel pas om 11u. Eerst met speedboat ( en hij speedde idd) naar een strandje ( 45) daar fietstochtje gemaakt oa naar krokodillengebied. Daarna buffetlunch met Mexicaans spicy food. Robert schrok zich een hoedje.
Na de lunch beetje gekayakt op zee en daarna full speed naar een snorkelgebied. Beetje rondgesparteld in het water en om 18u terug op onze grote boot. Ik zie straks wel of ik erin slaag fotos op het net te zetten.
Is weer voorbij. Zucht. Overmorgen terug naar huis.
7 weken was lang. 7 weken waren nodig. 7 weken zijn nuttig gebruikt.
Belgium; here we come again.
cozumelse schoonheden
dolce far niente
op op weg naar het snorkelparadijs
eenkele kilo's wegwerken
maya wachttoren
brakke terreinen op het eiland
waar Max de krokodil leeft ( 36 jaar) voorbeeld van aanminnige glimlach
laatlaatste avond - laatste taart ( voor minstens 2 maand)
Zal thuis weekje moeten diëten. Het blijft moeilijk weerstand te bieden.
12 april in Panama. 3 uur vertraging wegens nachtelijk technisch defect aan motoren. Geleid bezoek naar de beroemde sluizen van het kanaal: de Gatun Locks. Zien er wat overjarige sluizen uit. ( Volgend jaar worden nieuwe in gebruik genomen). Per dag worden hier 40 schepen gesast. Het kanaal zelf ligt ca 80 voet hoger dan de Caraïbische Zee of de Stille Oceaan aan de andere kant. Daarna boottochtje op rivier ( alsof we nog niet genoeg gevaren hadden) en daarna wandeltocht door regenwoud.
Druipnat weer op boot ( niet van regen!)
Vandaag 13 april in Costa Rica. Georganiseerde tocht met off-road vehicle. Met zn 20en in een klein busje op hoge poten door het oerwoud. Was een belevenis. De gids sprak uitstekend Engels; was samen met chauffeur eigenaar van de bus en een charmant spreker. Costa Rica blijkt deop 2 na grootste producent van computerchips te zijn. Zou je niet verwachten in dit immer groene land. Paar giftige kikkers gezien ( klein rood kikkertje van 2 cm met genoeg gif om hele groep uit te roeien. ) Verder nog wat apen en luiaards. ( and thats not us folks!) Bananenplantage bezocht en weer naar boot. Je wordt gauw gewoon aan de luxe.
Volgende week weer zelf gehaktballetjes en andijvie klaarmaken en groentetuin omspitten. Of zoals de Costa Ricanen zeggen: pura vida.
Smakelijk. Wij gaan naar het buffet.
De aanlegplaats in Panama was heel kleurrijk. De rest iets minder!!
eerste zicht op de sluizen.
een luiaard in een boom
de 'groene hel'
bromelia's als epifyten in een boom. (Ik kan nogal geleerd doen hé)
Bezoek aan Cartagena Colombia. Eerste en ook laatste echt culturele bezoek. Cartagena was de stad waarvan sprake in vorige verslagen: de geboorteplaats van Gabriel Garcia Marquez. Beetje op zoek geweest naar gebouwen uit het boek: El Amor en Los Tiempos del Colera. Alleen de kathedraal gevonden. Verschrikkelijk heet hier: heet en vochtig. Kan me voorstellen dat de passies hier hoog oplaaien. 's Namiddags uitblazen aan de pool. en eten - en eten - en eten. Daarna ook beetje drinken
Heb zelf gevraagd om bloesje even van schouder te halen. Om foto-esthetische redenen uiteraard.
In de oude stad van Cartagena
klooster annex kapel
de kathedraal uit het boek
je moet altijd proberen goed te staan met de plaatselijke autoriteiten.
De oude stad wordt omringd door een lange muur ( aanvankelijk om piraten tegen te houden) Dit was een kazerne op de plaats waar een bres in de muur was. Nu zijn het allemaal toeristenwinkeltjes: vnl juwelen.
Spaans fort: het grootste in de Caraïben ( of was het van heel Z-Amerika?) Toch is het ingenomen en verwoest door piraten.
Al de 3de dag op onze boot. Maandagnamiddg om 16u30 vertrokken. Oef; nu wordt het eindelijk allemaal voor ons gedaan. 12 dagen lang een luilekkerleventje met (hopelijk) mooi weer.
Kamers mooi zoals vorige keer; maar dit keer met balkon erbij.
Tweede dag hele tijd op zee. Gezond aan pool en te veel gegeten van alle buffetten. s Avonds 5-gangenmenu in formele kledij. ( 2 keer tijdens de cruise verplicht andere avonden smart casual )
Vandaag om 7u s morgens aangelegd aan Grand Caymaneiland. Met tenders naar vasteland gevoerd. Diepgang te klein voor cruiseboten. Eigenlijk eiland van niemendal ( nog steeds Brits) : georganiseerde tour gekozen: naar hoofdplaats ( Georgetown) - schilpadkwekerij bezocht rumcakewinkel bezocht en mogen proeven !! deel van de tour geschrapt wegens zware zee: glassbottomboat. Hoofdplaats Georgetown leeft van toeristen; het is dan ook een belastingparadijs. Alles taxvrij er zijn ca 500 banken op een bevolking van amper 50.000 mensen. Enfin leuke dag gehad: Wein Weib und Gesang. Morgen en overmorgen op zee. Daarna in Cartagena ( Colombië)
technische problemen op het schip zorgen ervoor dat foto's iet kunnen op het net gezet worden. foto's komen dus pas als ik terug in België ben. Zal wel verslag blijven uitbrengen van de avonturen met Roberto en Claire
we verlaten Ft Lauderdale met de boot
onze kajuit
ons cruiseschip: de Constellation
eerste formeel diner ( er waren er 2). Ik weet het: ik kijk veel te serieus.
Roberto aan het spelemeien in de jacuzzi
hapje tussendoor: kreun kreun: veel te veel hapjes gegeten
Vandaag laatste uitstap . Cozumel: eilandje voor Yucatan in Mexico.
Niet veel te zien eigenlijk maar gekozen voor Full Day Adventure. Full day begon wel pas om 11u. Eerst met speedboat ( en hij speedde idd) naar een strandje ( 45) daar fietstochtje gemaakt oa naar krokodillengebied. Daarna buffetlunch met Mexicaans spicy food. Robert schrok zich een hoedje.
Na de lunch beetje gekayakt op zee en daarna full speed naar een snorkelgebied. Beetje rondgesparteld in het water en om 18u terug op onze grote boot. Ik zie straks wel of ik erin slaag fotos op het net te zetten.
Is weer voorbij. Zucht. Overmorgen terug naar huis.
7 weken was lang. 7 weken waren nodig. 7 weken zijn nuttig gebruikt.
5 dagen later. Ondertussen een heleboel dingen gezien. Weer is uitzonderlijk mooi gebleven. Wel steeds zwoeler en warmer. 11 april in Cartagena; Columbia. Mooie oude stad. Op zoek gegaan naar gebouwen uit het boek El Amor en los Tiempos de Colera. De kathedraal gevonden. Een historisch museum bezocht en een klooster annex kapel. Overal pleintjes met oa de vrijheidsheld Simon Bolivar. Hitte bijna onverdraaglijk tegen het middaguur. Maar aan de boot stonden ze weer klaar met handdoekjes om je op te frissen en ijswater of punch. Decadent eigenlijk.
Zal thuis weekje moeten diëten. Het blijft moeilijk weerstand te bieden.
12 april in Panama. 3 uur vertraging wegens nachtelijk technisch defect aan motoren. Geleid bezoek naar de beroemde sluizen van het kanaal: de Gatun Locks. Zien er wat overjarige sluizen uit. ( Volgend jaar worden nieuwe in gebruik genomen). Per dag worden hier 40 schepen gesast. Het kanaal zelf ligt ca 80 voet hoger dan de Caraïbische Zee of de Stille Oceaan aan de andere kant. Daarna boottochtje op rivier ( alsof we nog niet genoeg gevaren hadden) en daarna wandeltocht door regenwoud.
Druipnat weer op boot ( niet van regen!)
Vandaag 13 april in Costa Rica. Georganiseerde tocht met off-road vehicle. Met zn 20en in een klein busje op hoge poten door het oerwoud. Was een belevenis. De gids sprak uitstekend Engels; was samen met chauffeur eigenaar van de bus en een charmant spreker. Costa Rica blijkt deop 2 na grootste producent van computerchips te zijn. Zou je niet verwachten in dit immer groene land. Paar giftige kikkers gezien ( klein rood kikkertje van 2 cm met genoeg gif om hele groep uit te roeien. ) Verder nog wat apen en luiaards. ( and thats not us folks!) Bananenplantage bezocht en weer naar boot. Je wordt gauw gewoon aan de luxe.
Volgende week weer zelf gehaktballetjes en andijvie klaarmaken en groentetuin omspitten. Of zoals de Costa Ricanen zeggen: pura vida.
Fotos zullen pas thuis lukken. Server van de boot te zwak om upload te doen slagen.
Vrijdag in Miami geland na een rustige vlucht van 4 uur. Auto opgepikt en daarna naar onze Best Western in Ft Lauderdale. ( 60 km) Uitgepakt en onmiddellijk terug naar Miami om Robert en Claire op te halen. Heen en weer nog es 120 km maar voor vrienden doe je iets meer.
Samen met den Freddy en de Linda zijn dit zowat de enige mensen op wie ik in alle omstandigheden kan rekenen. Niet zo vanzelfsprekend these days!! Maar ja, echte vrienden krijg je er niet alle dagen bij!
Zaterdagmorgen iets later wakker. Miami is 3 uur later dan Scottsdale. In de voormiddag naar Miami South Beach gereden; naar het legendarische Art Decosdistrict.
De vnste gebouwen liggen tussen de 5de en de 11de straat en werden alle gebouwd in de jaren 30. In het begin van de jaren 80 was de hele buurt compleet vervallen maar dankzij de inspanningen van de
Miami Design Preservation League werd de hele buurt gerestaureerd ( ook dankzij het succes van Miami Vice) Hieronder enkele fotos van gerestaureerde gebouwen die nu alle dienst doen als hotels.
zicht vanuit onze Best Western. Could be worse. No?
Enkele voorbeelden van Art Decohotels
moe van al dat geslenter op een terrasje. Frozen Margarita. Voor diegenen die het niet weten. Is een cocktail en slaat dus niet op Sonja.
n
Nog maar slenteren langs de bekende promenade van South Beach. Hele trossen filmsterren liepen ons voorbij
Uitgeputte skeeler. Man op leeftijd ook. Dit is een bus limonade en geen bus diesel!
lunch in een parkje. Typische Amerikaanse sandwiches; zo dik belegd dat je ze nauwelijks in je mond kunt schuiven.
Amerika - USA
