Gisterenmorgen naar Mesa geweest. Grootste flea-market van het Wilde westen denk ik. Linda, het water komt je in de mond. Meer dan 1600 overdekte stalletjes ( opgezocht op internet: http://www.mesamarket.com/vendors.html ) Als je 30 seconden aan een stalletje staat heb je 13u nodig. Tja; stalletjes met golfsticks of Amerikaanse vlaggen interesseren me natuurlijk niet zo.
Gelukkig half bewolkt: maakte het wandelen een stuk draaglijker ( maar vergis je niet: temp tot 87 F = 31°C)
Je vind er alles en dan bedoel ik ook alles; zonneklepje gekocht, boek, schroevendraaierssetje ( condens in mijn horloge), portefeuille, kookpot. ( yes; were coming back here) Fotos zijn uiteraard niet zo spectaculair maar tonen mss iets meer van Amerika en de Amerikanen.
Mist in mijn hoofd is langzaam opgetrokken miserabele mini midlife crisis ( jammer dat crisis niet met een m begint ) opgelost ( in de zon van Arizona). Als je weet waar je prioriteiten liggen, wordt het leven een stuk aangenamer. Life begins at 58. Tot na Las Vegas.
Op het gazon huppelt het konijntje tevreden weg.
'Paradise regained'
De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk-lijk-meeslepende wijs:
'Het schip van de wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen wij gaan terug naar 't Paradijs'.
Sonja's choice
kwis: is dit een benzinetankstation? Neen: dit is een drive-in bankautomaat!
city reflected in the glass
Zoals gezien in vele films: Amerikanen eten hun ijs rechtstreeks uit de pot.
Op Mesa market. Vier heel lange overdekte gangen.
Sonja koopt een vlag voor haar zus.
Middenin de markt een resto-gedeelte. Opgefleurd door 2 Indiaans uitziende muzikanten.
Stalletje van veteranen van de Koreaanse oorlog. Veel Amerikanen kopen een vlaggetje. Wel ontroerend eigenlijk.
Vanmiddag naar de Botanical Desert Garden geweest. Vorig jaar ook al maar dit jaar was de tuin ingenomen door de glaswerken van de kunstenaar Dale Chiluly. ( exposities in de Metropolitan in New York en het Smithsonian) De harmonie tussen de natuur en de kunstwerken was magisch. Naarmate de zon verder achter de horizon zakte werden de kleuren steeds dieper. De cactushaters hoeven dus hun stekels niet recht te zetten want de nadruk ligt dit jaar op de kunst.
Ondertussen 2de boek uit: Het verdriet van een Amerikaan - van Siri Hustvedt. Voor Sonja gekocht maar had het ook voor mezelf kunnen kopen. Verbazingwekkend hoeveel dingen ik las die ik net zo goed zelf had kunnen zeggen ( gezegd heb?) of iemand anders mss beter wel gezegd had.
Taal is vaak oppervlakkig, een zwakke oprisping van algemeenheden zonder enige werkelijke betekenis, maar wanneer we overmand zijn door emotie, kan praten een marteling zijn. We willen de woorden niet uitspreken, want dan zullen ze ook van andere mensen zijn, en dat kunnen we niet riskeren.
Verder nog een aantal uitspraken die door dit verslag zullen zweven als de vriendelijke vlinders van vanmiddag.
Zondag vertrekken we naar Vegas voor 3 dagen. Van de absolute rust naar het krijgsgewoel. Gereed voor de laatste strijd? Tegen mezelf?
Zelfs wie k het innigst liefheb en het best Zijn vreemd ja, vreemder zijn zij dan de rest.
Waarschijnlijk heb ik in Vegas geen internet dus mss nog zaterdag fotos en dan is het tot woensdag zonder mail en skype.
Welke ik en welke jij? Er zijn er te veel.
Een liedje ( Boudewijn de Groot) suitable in many ways
VERDRONKEN VLINDER
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen Zonder zoeken zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten En de bloemen die je kuste Gleuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemen , blaren vliegen maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen altijd ben ik voor het leven op de vlucht als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn Om te vliegen heel ver weg van alle leven? alle pijn Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven Ik kan zonder vliegen leven Wat zou ik nog langer geven Om een vlinder die verdronken is in mij Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn
Amerika - USA
