In de namiddag naar Villa Vizcaya: voor de mensen die dachten dat je in Miami alleen Cubanen en drugs vindt. Villa Vizcaya is een renaissancevilla ( kasteel eigenlijk) gebouwd ( 1916) door de industrieel James Deering die het gebruikte als zijn winterresidentie.
Heel eclictisch: zowel Italiaanse, Spaanse, renaissancistische als rococo- elementen door elkaar. Toch stijlvol mss een ietsie pietsie overladen. Prachtige tuinen ook. Versailles in de USA.
echt een plaatje niewaar
eenvoudige gastenkamer
Nog zo eentje. Tussen haakjes ( zoals in het gedicht) maar er mochten in het kasteel geen foto's genomen worden. Stiekem toch gedaan . Mocht van Robert.
Voor het bordes.
In de tuinen
Hier is een vervelende dame weggephotoshopt die halsstarrig in het midden van het beeld bleef staan. in de vijver gegooid. Je ziet kloonstempel nog op de rand van de vijver.
aan de pier van het kasteel. In 1926 na een tornado bijna volledig verwoest.
na de lunch in een park. Zien we er niet voldaan uit?
Zondag een dagje naar de Keys. Prachtig weer. Niet tot Key West geraakt want te ver. ( 320 km van ons motel) Wel Key Largo en Islamorada. Lunch in Islamorada en dan in gezapig tempo terug naar huis. Pool en jacuzzi en daarna aperitief op onze kamer.
Dit is het einde van ons verblijf in de USA. Morgen stappen we op onze boot The Constellation van Celebrity Lines naar de Caraïben. We sturen een berichtje ( naar de dames) als we Johnny Depp tegenkomen en naar de mannen als we over Keira Kneightly vallen.
Er is internet aan boord maar misschien tegen astronomische tarieven. Indien dit het geval is kan dit mijn laatste bericht zijn. We zien wel.
En we eindigen ( misschien dit hele blog) met een gedichtje van favorite Herman de Coninck
Zoals je binnenkwam en dag zei, En uit je kleren en je woorden stapte
(het voorlaatste wat je voor me uit- deed was het woord "lieveling" en het laatste een glimlach; toen opende je de haakjes en ik kwam erin en je sloot ze)
zo ging je ook weer weg, trok enkele veel te dunne woorden van afscheid om je heen en rilde.
Uit: de lenige liefde
Visitor Center op Key Largo. Sonja bij Humphrey Bogaert. Zucht. What has he got that I haven't.
Ik in het warme water van de Caraïbische Zee. Water warm - stenen onder voeten hard!
Laatste avond in Scottsdale. Morgen vliegen we naar Miami en pikken we Robert en Claire op.
Maandag nog een laatste grote wandeling gemaakt in Pinnacle Peak Park. Lange wandeling ( heen en terug ca 3,5 mijl ; maar dan wel met een hoogteverschil van 500 m) Dan nog zie je sommige wandelaars voorbijstormen: pet op het hoofd zwoegend en zwetend ogen op oneindig handen verbeten toegeknepen - ongevoelig voor de schoonheid rondom hen. Sommige mensen hebben maar één doel voor ogen en gaan desnoods over lijken om dat te bereiken. Jammer (voor hen dan)
Kon het niet laten om toch nog een paar cactussen te schieten. De teddy bear cholla (zie foto onderaan ) ziet er toch zo schattig uit, met zijn witte, wollige stekels maar vergis je niet.; ook hier geldt: aai ze niet; schoonheid kan behoorlijk venijnig zijn. Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi.
Lucht hard donkerblauw en niet geretoucheerd via Photoshop collegas!
Laatste foto is er eentje van zonsondergang in Old Scottsdale. Rustig romantisch melancholisch.
Zal me dit verblijf herinneren. Was er ééntje van bezinning en herbronning. Volgend jaar komen we terug. Zeker weten.
Volgende fotos vanuit Ft Lauderdale in Florida op zondag.
Der, den ich liebe hat mir gesagt, daß er mich braucht.
Darum gebe ich auf mich acht sehe auf meinen Weg und fürchte von jedem Regentropfen, daß er mich erschlagen könnte
Amerika - USA
Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi. 
