We vertrekken rond de middag naar Lima; opnieuw in zon hypermoderne bus. We zitten boven in de dub beldekker op de eerste rij en hebben een prachtig uitzicht op de weg. Links en rechts blijft het woestijnachtig. Langzamerhand wordt het drukker. Lima heeft bijna 10 miljoen inwoners. Dat is zon derde van het gehele land. Omstreeks 17h komen we ins ons hotel van de allereerste dag aan. s Avonds besluiten we met zn vieren naar de zee te wandelen. De wijk Miraflores is een chique buurt en aan zee komen we uit in een luxewinkel en recreatiecentrum. Daar houden we het bij voor de rest van de dag.
De volgende dag is Sebastien er niet meer. Die moet al een andere groep ophalen aan de luchthaven. We krijgen een bevallige Peruaanse voorgeschoteld die ons door de stad loodst. We bezoeken eerst het park van de liefde. Hier liggen jonge koppeltjes in het gras. Enfin; niet toen wij er waren. Beetje het uitzicht van park Guell in Barcelona. Vandaar naar het centrum van de stad: bezoek aan het Nationaal Museum kathedraal en de Plaza de Armes. In de namiddag vertrekt de hele groep terug naar België. Wij blijven nog een dagje vooraleer we vertrekken naar Arizona. Het blijft niet bij dat dagje .
Om 3 uur s nachts liggen we in Nasca in bed. Normaal is morgen een vliegtuigvlucht voorzien boven de Nascalijnen. Wij hebben besloten er niet aan deel te nemen. Onze dochter Saskia had het gedaan en vond er maar niets aan. Onze vrienden en wij blijven rustig in bed terwijl de overige vier reisgenoten na een paar uurtjes slaap al in het vliegtuig zitten. Wij verpozen inmiddels aan de pool.
Om 11 uur is iedereen terug in het hotel en vertrekken we naar Ica. We zitten ondertussen opnieuw op zeeniveau. De weg van Nasca naar Ica leidt ons eerst naar een toren van waarop een stukje van de Nascalijnen zichtbaar zijn. Overdonderend is het niet. De rest van de weg naar Ica toont ons een ware zandwoestijn aan de linkerkant van de bus: een voortloper van de Atacamawoestijn in Chili. Het regent hier niet elk jaar!! In het hotelletje in Ica: uitgebaat door een Vlaming, wacht ons een BBQ.Lekker. In de vooravond rijden we met ons busje tot vlak aan de zandduinen. We krijgen een rit met een zandbuggy in de woestijn. Its hilarious. Pret alom gegil bij het scherpe afsnijden van bochten en afdenderen van de duinen. Op het hoogste put krijgen we een skateboard waarop we liggend de duinen kunnen afglijden. Alleen de mannen wagen zich eraan. We rijden voorbij een oase: een filmoase Hollywood in real time. ( zie foto) Tenslotte schieten we ergens - omringd door rimpels in het zand enkele fotos van de zonsondergang.
Arequipa: onvoorstelbaar we mogen blijven slapen tot 8u. Vandaag bezoeken we een paar typische wijken van Arequipa; de 2de stad van Peru met een bevolking van ca 1 miljoen. We bezoeken eerst de kleurrijke markt: die moet de laatste jaren opboksen tegen supermarkten en is onzuiders netjes. Ik krijg ergens een proefje van rauwe vis aangeboden. Blijkt als afrodisiacum bedoeld te zijn. De meisjes achter de toonbank stoten mekaar grinnikend aan. Ik kijk ze staalhard in de ogen en loop monkelend weg.
Daarna rijden we naar een mirador. Het uitizcht is mooi ( zie hieronder) maar eigenlijk moesten we hier de toppen van 3 vulkanen zien: oa de Misti maar die zitten verscholen achter de wolken. Daarna lopen we door een wijk van Arequipa en rijden tenslotte naar de Plaza de Armes. We bezoeken eventjes de kathedraal en wandelen daarna naar her klooster Santa Ca talina.
Heel mooi en prachtig gerestaureerd. Lijkt een beetje op onze begijnhoven. Een stad in een stad.
Tenslotte een niet voorzien bezoek na de lunch in een prachtig restaurant : we gaan naar het museum waar het ijsmeisje Juanita ligt. Het ijsmeisje Juanita is een mummie in 1995 ontdekt op de top van de vulkaan Ampato ( 6288 m) Ze was een ritueel Inca-offer van ca 550 jaar geleden. Juanita is er niet : uitgeleend aan een museum in de VS maar een andere mummie: Sara is er wel. Best indrukwekkend om te zien hoe die mummie bewaard wordt in een bevroren container.
Daarna vertrekken we met de nachtbus naar Nazca. De bus is een meevaller. Je wordt ontvangen alsof het een vliegtuig was. De zetels leggen verder achteruit dan in welke bus ook. Je kan zelfs op je zij liggen. We slapen of doen tenminste verwoede pogingen. Om 3u s morgens komen we in Nazca aan.
terwijl moeder achter de toonbank staat ligt de kleine in een rieten mand.
een klein deeltje van de honderden soorten aardappelen
de fruitmarkt: een aantal vruchten zijn ons totaal onbekend
de mirador zonder de vulkanen
niet de kathedraal maar gewoon een kerkje
Indiaanse schone uit Puno ( zie bolkhoed)
de binnenplaats van het Jezuïetenklooster aan de Plaza de Armes
Vandaag weer een welgevulde dag. Heel vroeg ( of wat dacht je !) vertrekken we met de bus naar de Colcavallei. Maar eerst bereiken we het hoogste punt van onze reis. Om 8u s morgens zitten we op 5000 m hoogte. Het heeft de vorige nacht gesneeuwd en er ligt een dun laagje. In de verte liggen toppen van 6000m. Het is ijskoud er er waait een stevige wind. Het uitzicht is wel indrukwekkend. Gezwind( !!) trekken we tot aan de rand van het hoogplateau voor een paar fotos. Eeuwige sneeuw en ijs; de overheersende kleur is wit. Hier zit je enkele honderden meters boven het hoogste punt in Europa. We ademen vergenoegd de ijskoude lucht in en stappen daarna opnieuw in de bus.
Nog 2 uur later bereiken we de Colcavallei vallei moet je met een korreltje zout nemen je zit nog steeds op meer dan 3000 m hoogte.
De indianen hebben hier een heel ander uiterlijk: slanker en met scherpere neuzen. Ook de traditionele klederdracht is anders ( zie fotos).
Nog een beetje verder bereiken we de Canon del Colca. Met een diepte van 3180m is dit een van de dieptste canyons ter wereld een heel stuk dieper dan de Grand Canyon maar het uitzicht is wel niet zo overweldigend; je mist de breedte en het uitzicht.
Hier bereiken we ook de Cruz del Condor. Op deze plaats maken de condors ( de grootste vogels ter wereld) gebruik van de thermiek om tussen de rotswanden door naar benden en boven te zweven. We turen aandachtig in het rond. De beste tijd is idd s morgens maar niets garandeert dat je een condor ziet. We hebben geluk. Na een tiental minuten cirkelen een aantal condors majestueus van de toppen van de Andes naar beneden. Overal hoor je opgewonden kreetjes en klikken fototoestellen. Ik trek wel 20 fotos en hou er een viertal over. ( zie beneden)
We keren terug naar het eerste dorpje van de vallei: Pinchollo bezoeken een koloniale kerk en lunchen.
Daarna volgt de langzame terugtocht naar Arequipa.
We dommelen in slaap in de bus. Alle 8. Morgen bezoek aan Arequipa en nachtbus naar Nazca. Je dacht toch niet dat dit een eenvoudig reisje was nietwaar
op 5000 m hoogte
wilde lama's oftewel vicuna's
in Pinchollo: de Colcavallei
op weg naar de canyon van de Colca
meisje met babylama van amper 3 weken
aan het Cruz del Condor
steentjes worden boven elkaar gelegd om de berggoden te behagen
Amerika - USA
