Elk jaar opnieuw gaan we naar de Desert Botanical Garden in Phoenix. Elk jaar opnieuw is het anders. Vorig jaar was er de tentoonstelling van de glaskunstenaar Chiluly. Onvergetelijk mooi. ( zie rechts: week van 16-03 tot 22-03 2009)De glazen kunstwerken vormden met de planten van de botanische tuin één geheel ; een geheel dat veel meer was dan de delen apart.
Dit jaar zijn er beelden van de kunstenaar Alan Hauser; helaas minder geslaagd. Het donkere metaal contrasteert te weinig met het groen van de cactussen. In plaats van de beelden te integreren in het bestaande landschap heeft men nu aparte hoekjes gemaakt voor de kunstwerken. Niet zo mijn smaak. Maar er blijft natuurlijk moois genoeg over in de tuin. Ook de planten zijn elk jaar verschillend..
De tuin is vol kijklustigen en een aantal hebben cameras bij om jaloers op te zijn met telelenzen van 40 cm ( Oke Oke ik overdrijf een beetje)
In één van de bomen heeft een kolibrie een nest gemaakt; .de jongen zijn al uitgekomen maar zonder sterke tele kun je het gewoon niet fotograferen. Volgend jaar beter??
Thuis nog een duik in de warme pool. Leven als god in Arizona ja!!
En je krijgt er honger van. Maar wees de uitspraak indachtig ( hier ergens gelezen): If you want breakfastin bed you better sleep in the kitchen.
Een gedichtje met een speelse slag. Net als de ontelbare golfterreinen hier in Scottsdale; het Mekka voor de golfer. Alleen hier zijn er meer dan in heel België het gras is adembenemend glad en groen en kort. Rondom liggen de rotsen te blakeren.
Landschap met roze hoed
"Niets kan zachter golven dan een golfterrein" denkt de dame met de grote hoed en de suède handschoenen. De heer die haar galant terzijde staat, kijkt heel even naar haar borsten in de roze crêpe jurk en slaat dan met een forse slag het kleine witte balletje een heel eind verder.
Grand Lux Café bij valavond.
en binnenin 's middags voor de lunch: salmon piccata
de ingang van de botanical garden: de twee heldergroene planten zijn glaswerken van Chiluly: overgebleven van de tentoonstelling van vorig jaar. Men is geld aan het inzamelen om de kunstwerken permanent te kunnen houden. Er zijn miljoenen nodig...
Dichter wou ze met haar neus niet bij de cactussen komen.
Vandaag nog maar eens naar het Lost Dutchman State Park. Voor drie weken hebben we hier een begeleide wandeling gemaakt; maar er stond nog heel weinig in bloei. Nu is de woestijn bijna veranderd in een weelderige oase. De bodem is lichtgroen; het is ook iets warmer geworden en overal langs de paden zie je hikers en vaak ook ruiters. Eigenlijk een bevreemdend gezicht voor wat je van een woestijn verwacht. Maar vergis je niet, we waren hier ooit eens in juli; in een verschroeiende hitte van meer dan 40°C; met rondom ons alleen geel en bruin; en alleen de saguaros als groene toortsen; de eeuwigheid uitdagend. Hieronder een aantal fotos van de bloemen die je ziet. Onvolledig weliswaar maar het geeft wel een beeld van de omgeving. Van sommige planten ken ik de naam ( met dank aan de begeleide wandeling ) van andere ben ik ze vergeten. De leeftijd nietwaar.
Jammer dat het park op 3 juni gesloten wordt. Hopelijk is het tijdelijk.
Een gedichtje van Maria Vasalis: de natuur in de lente zoals in het Lost Dutchman State Park maar dan sappiger.
appelboompjes
Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen.
Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en lomer staan zij later in de zomer na te peinzen hoe het was.
Voller wordend met de dagen, vastgegroeid in 't ogenblik, bestemd, mijn zustertjes, - als ik - te wortelen, rijpen en vrucht te dragen.
Een proeve van de tekst in het Engels - for my American friends
Once more we visited the Lost Dutchman State Park today. Three weeks ago we had a guided tour, but very little was blooming at that time. Now it seems the desert haschangedovernight into a luscious oasis. The soil is lightgreen, it is a little warmer, and everywhere along the trails you can see hikers and horsemen.. An uncommon sight in what is called the Sonoran desert; But fear not.- we were here once in the middle of July in a scorching heat of 110°Fahrenheit surrounded by yellow and brown only with only the green saguaro as a torch defying eternity. Underneath you can find a number of flowers we ve seen there of some I know the name ( thanks to the guided walk) others I dont know or I forgot ( the blessings of old age ) Don't ask me to translate the poem - that's infinitely more difficult.
poppy's
bloemen van de brittlebush: meest voorkomende struik in de woestijn van Sonora
fiddleneck
lupine zoals bij ons maar stukken kleiner
bloemetjes smaken naar komkommer
cactusbladeren in de supermarkt: zoals je ziet - met stekels en al voor 98dollarcent per pond
Eventjes een paar rustige dagen tussenin. Niksen aan de pool. Een boek lezen. Sudokus oplossen; hele reeksen meegenomen uit de Knacks van thuis. Rondkuieren in Scottsdale downtown.
We zijn hier ondertussen ook al 2 keer naar de bioscoop geweest. Eigenlijk spelen de films ook al in België: Shutter Island van Martin Scorsese met Leonardi Di Caprio uitstekende film zoals je kunt verwachten van Scorsese met een heel verrassend slot. En ook Alice in Wonderland van Tim Burton met Johnny Depp: gezien in 3D op een IMAX-scherm: totally cool man.!!
Eén regendagje gehad maar daar blijft het nu wel bij.
Verder nog eens naar de bibliotheek geweest. We hebben nu tenminste een lidkaart. Mooi gebouw ( zie hieronder) Verder naar een typisch retro-ijssalon geweest. Helemaal roze binnenin en de ijsjes!! Onmogelijke combinaties: Ik had een orange shantra of zoiets toch: stel je voor: oranje sorbetijs in een glas met Sprite en het was niet eens slecht. Sonja iets met chocola en nog een boel andere dingen. En zoals altijd in Amerika: huge portions of it. No dinner that evening.
Maar op een andere avond hebben we toch eens geprobeerd Amerikaans te koken: op internet recept opgezocht voor Pot Roast. Lekker : zie fotos voor en na hieronder. Eigenlijk de Amerikaanse versie van stoverij.
Tot de volgende keer.
En hoe kan ik anders eindigen dan met het beroemde gedicht van Lewis Carroll uit Through the Looking Glass : Jabberwocky .
Voor de ignoramus: dit is een gedicht dat zich eigenlijk afspeelt in Alice in Wonderland.Misschien wel het meest bekende nonsensgedicht in het Engels
'Twas brillig, and the slithy toves Did gyre and gimble in the wabe; All mimsy were the borogoves, And the mome raths outgrabe.
"Beware the Jabberwock, my son! The jaws that bite, the claws that catch! Beware the Jubjub bird, and shun The frumious Bandersnatch!"
de bibliotheek van Scottsdale: heel stijlvol
het roze ijssalon: datoranje smurrieglas is het mijne
Laatste dag in Tucson. Vandaag bezoeken we de oude stad . Of wat ervan overblijft. Gelukkig heeft men ingezien dat je niet alles kunt afbreken en weggooien. Een paar hoekjes zijn bewaard gebleven met rondom moderne mastodonten.Een enkele keer geeft het samenspel van oud en modern een meerwaarde aan de foto.
De temperatuur blijft aangenaam. Vandaag een 82° Fahrenheit; wat overeenkomt met 28,5 °C. Na de middag lunchen we in een Golden Corral; een buffetrestaurant en onderdeel van een grote keten die vooral in het zuidwesten floreert.Lekker, heel verscheiden en voor een habbekrats: 17,5 dollar. Je begrijpt niet hoe ze het kunnen doen voor die prijs.
Om 17h zijn we terug in het ons vetrrouwde Scottsdale; net op tijdvoor nog een frisse duik in de pool.
Nog een gedichtje een stadsgedichtje dan maar na ons bezoek aan downtown Tucson.
Dit is van Paul Rodenko en het is hier maart en warm.
en oh ja: het weblog is weer in orde - de foto's van een aantal dagen geleden die verkleind waren weergegeven staan er nu normaal op en met wat commentaar.
Februarizon
Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde. De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind. Ik draag het donzen masker van de eerste lentewind
Il Tiripito: een schrijn opgedragen aan een jongeman die een relatie had met zijn schoonmoeder en door zijn schoonvader vermoord werd. Ik vraag me wel af wie precies hier kaarsjes komt branden. Jongemannen of schoonmoeders?
De volgende vijf foto's zijn alle genomen in La Placita: midden in de moderne grootstad een restauratie van en oude buurt: nu dienstdoend als administratieve gebouwen, resto's, toerist info en waarschijnlijk peperdure appartementen. Alles geschilderd in vrolijke Caraïbische kleuren. Heel pittoresk.
binnenkoertje van apprtementenblok
Gaan oud en nieuw hier niet prachtig samen. Bij hoogbouw is men hier trouwens veel creatiever dan in België.
Op een pleintje - zomaar. Opgericht door veteranen van de slag om de Ardennen.
Bij heropbouw van de binnenstad ontdekt:: een woonerf van Indianen uit onze Middeleeuwen. - later door de Spanjaarden gebruikt.
Amerika - USA
