We hebben ons een klein weekje rustig gehouden in ons appartement. Het is drie dagen mistroostig weer geweest; althans voor Scottsdale: beetje geregend en maar 16 graden. Sinds woensdag is het weer veel beter en de vooruitzichten voor de komende week zijn ronduit schitterend. Een verademing want als je zo ver reist wil je wel wat beter dan thuis. Op de laptop luisteren we hier elke morgen ( voor het thuisfront is het dan 4 uur in de namiddag) naar het nieuws; daarna naar muziek op VRT 2; en Sonja kijkt eventjes naar een trailer van 'Thuis' - zo komt ze toch niet totaal onvoorbereid weer thuis voor Thuis. Vandaag lekker lui aan de pool gelegen - vorige week lid geworden van de bibliotheek in Scottsdale: prachtig gebouw - enorme keuze zowel wat boeken als DVD's betreft ( en alles gratis - ook de DVD's). Zondag gaan we met onze vrienden uit Massachuchetts uit eten in een Italiaans restaurant: Un Bacio. Vorig jaar daar ook geweest. Op zon- en maandag eet je aan de bar voor halve prijs. Tja; ook Amerikanen vlooien zoiets uit. Ik heb hier ook een lokale gsm-provider uitgekozen en een simkaart gekocht om hier goedkoper te kunnen bellen. Scheelt een paar slokken op een borrel. En ik lust wel een borrel. Hier een Jack Daniels dan. We hebben ook een bankrekening geopend hier. ( nu alleen nog geld op storten ) So now the only thing we need to be real Americans is a social security number. Hi guys - life's been good to us- and how are you doing!
en natuurlijk nog een gedichtje - uit de Amerikaanse literatuur dit keer - want de avond neigt naar melancholie. Het is nu 20u15 en donker buiten. Alleen de pool is helder verlicht.
Sometimes
Across the fields of yesterday He sometimes comes to me A little lad just back from play - The lad I used to be.
And yet he smiles so wistfully Once he has crept within I wonder if he hopes to see The man I might have been
Zaterdag 6 maart. De regendag is lang vergeten. 4 mooie dagen gehad - we beginnen er al als halfbloedjes uit te zien. Al onze kennissen van vorig jaar zijn hier opnieuw. Vooral met een koppel uit Massachuchetts zijn we bevriend geraakt. Kan ook moeilijk anders: hij was leraar theater aan highschool en college; zij verpleegster. Ze zijn een stuk ouder maar heel sympathiek. Ik laat ze bij een andere gelegenheid wel eens zien op het scherm. Vandaag hebben we onze eerste uitstap achter de rug. Het "Lost Dutchman State Park" - één van de 13 !!! State Parks die dit jaar gesloten worden uit financiële overwegingen. De crisis heeft hard toegeslagen in Arizona. Omdat we niet zomaar wilden ronddwalen in het park hebben we in de voormiddag een georganiseerde rondleiding gekozen. Een taaie vrouwelijke parkranger maakte de dienst uit. Twee uur gehiket onder een weldadig zonnetje en met een miniem te overbruggen hoogteverschil. Het park ligt aan de voet van de Superstitious Mountains; een bergketen die zijn naam gekregen heeft door de Apaches die van hieruit de boeren overvielen die aan de voet van de bergen hun landerijen hadden. De naam van het State Park komt van een Duitser ( Deutschman werd Dutchman - iets waar Hollanders wel niet zullen kunnen om lachen) die hier een goudmijn angstvallig verborgen hield. In de latere namiddag nog een bezoekje gebracht aan een verlaten spookstad - een vroeger 'golddiggerstadje'. Verlaten wekt misschien verkeerde ideeën: er liepen hier honderden toertisten rond. Maar - en dit is het leuke eraan - het zijn allemaal Amerikanen. Europeanen vind je hier niet. Except for us of course; but we blend in nicely. Hondsmoe thuisgekomen - theetje en muffin met poppyseeds naar binnen gegaffeld ( woord van Sonja) en vanavond DVD'tje bekijken van bibliotheek hier. By the way: prachtige bibliotheek - heel goed uitgerust en alles gratis.
Tot slot: een mooi natuurgedicht van Wordsworth: I wandered lonely as a cloud: de eerste strofe
I wandered lonely as a cloud That floats on high o'er vales and hills, When all at once I saw a crowd, A host of golden daffodils; Beside the lake, beneath the trees, Fluttering and dancing in the breeze.
Scottsdale by night
Zicht op het 'Waterfront'
Aan de voet van de Superstituous Mountains
De vruchten van de Chainfruit Cholla. In de verte een 200 jaar oude Saguaro
chainfruit cholla's
saguaro's
saguarostekels zijn niet van de poes.
cactusfruit van heel nabij
de gevangenis van 'Goldfield'
het gebit in de mond is vals!
de real American hamburger and fries. met mosterd - mayonaise - ketchup and a Bud light.
Arizona 25 februari - 7 april 2010 Na een reis van 23 uur moe maar tevreden ( zo hoort het toch ) aangekomen in Scottsdale. Wel weer een probleempje met huurwagen. Al drie jaar na elkaar. Enfin, dat lossen we wel op. Eerste en tweede dag weer zoals we het gewoon zijn hier. Zon en warm; zo'n 22 graden. Tweede dag oh onheil , regen!!. Eerste regendagje voor ons in de drie jaar dat we hier komen. En niet zo'n klein beetje: het regent zoals bij ons: de hele dag zowat. Vandaag weer hele dag zon. Ha. Hoe durven ze. Dus heb ik nog niet zo veel foto's. Ik wil alleen maar zonnige foto's nemen natuurlijk en zo weinig mogelijk Photoshop gebruiken om blauwe luchten te simuleren. Alhoewel; ik moet toch eens kunnen oefenen nietwaar. Vandaar: fotootje van condo: eigenaar heeft beetje vernieuwd: nieuwe 'countertops' in de keuken ( graniet) en nieuwe dampkap: voor die Belgen kan niets goed genoeg zijn in de keuken nietwaar. Nieuwe lamellengordijnen. Vorig jaar kreeg je ze wel open maar nooit meer dicht. Volgend jaar vragen we een tafeltje voor op het balkon. Je weet nooit. Vandaar: maar twee buitenfoto's: wandeling rond meer gisteren. Mooie wandeling in opklarende luchten. Rondom nog paar toegangswegen onder water van de zondvloed van gisteren. Een rioleringssysteem kennen ze hier niet natuurlijk. Het regent zo weinig in de woestijn dat je het maar beter niet laat verdwijnen in de riolen. Vandaar: thuis gegeten en fotooke aan tafel van Sonja. Geen steakmessen aanwezig dus maar bief gesneden met vervaarlijk uitziend vleesmes. Geen nood - I'm still alive. En natuurlijk fotootje van nieuwe rental car: een Toyota Prius: een hybride wagen: elektrisch en benzine. Heel zuinig. Heb wel garagemecanicien twee keer moeten laten opdraven om me uit te leggen hoe ik de auto kon starten. Er is namelijk geen contactsleutel. je opent de deur automatisch met zo'n deuropener - maar er hangt verder geen sleutel aan. Je moet binnenin op een 'Power'knop drukken en de motor slaat. dat wil zeggen: het dashboard wordt verlicht maar verder hoor je niets en dan bedoel ik ook niets: je hoort de motor helemaal niet draaien. Raar. Dan zet je de voetrem uit ( handrem bestaat niet in de VS) en met een beetje geluk kun je vertrekken. Nu zijn we'm wel al gewoon. En tenslotte paar foto's van de verder uitgebreide Fashion Square Mall. Voor de vrouwelijke bloggers: zeker de moeite waard. Een pareltje in de woestijn van Arizona. Voor de mannelijke bloggers: zucht: misschien twee winkeltjes voor ons in het hele complex.
denk niet dat Sonja alleen in de keuken staat - maar iemand moet toch de foto nemen nietwaar
Het vervaarlijke vleesmes. Ik sneed mijn vlees met het uit België meegebrachte aardappelmesje. Ik was heel lief tijdens de maaltijd.
The brand new car. Op de achtergrond zie je de compound waar we al drie jaar logeren: Camelback House
Voor Nieman Marcus. Een veiligheidsagent kwam al vertellen dat we eigenlijk geen foto's mochten nemen met een statief. Netjes voeten aan geveegd. Die Amerikanen hebben nog steeds een trauma van 9/11
Er zijn dit jaar een 35 nieuwe winkels aan het complex toegevoegd. Dit is er één van.
We eindigen met 2 foto's natuur. 's Avonds na de regens. met vestje want nog ietsie pietsie fris die dag.
And we saved the best for last. See you in a couple of days.
Vandaag laatste uitstap . Cozumel: eilandje voor Yucatan in Mexico.
Niet veel te zien eigenlijk maar gekozen voor Full Day Adventure. Full day begon wel pas om 11u. Eerst met speedboat ( en hij speedde idd) naar een strandje ( 45) daar fietstochtje gemaakt oa naar krokodillengebied. Daarna buffetlunch met Mexicaans spicy food. Robert schrok zich een hoedje.
Na de lunch beetje gekayakt op zee en daarna full speed naar een snorkelgebied. Beetje rondgesparteld in het water en om 18u terug op onze grote boot. Ik zie straks wel of ik erin slaag fotos op het net te zetten.
Is weer voorbij. Zucht. Overmorgen terug naar huis.
7 weken was lang. 7 weken waren nodig. 7 weken zijn nuttig gebruikt.
Belgium; here we come again.
cozumelse schoonheden
dolce far niente
op op weg naar het snorkelparadijs
eenkele kilo's wegwerken
maya wachttoren
brakke terreinen op het eiland
waar Max de krokodil leeft ( 36 jaar) voorbeeld van aanminnige glimlach
laatlaatste avond - laatste taart ( voor minstens 2 maand)
Zal thuis weekje moeten diëten. Het blijft moeilijk weerstand te bieden.
12 april in Panama. 3 uur vertraging wegens nachtelijk technisch defect aan motoren. Geleid bezoek naar de beroemde sluizen van het kanaal: de Gatun Locks. Zien er wat overjarige sluizen uit. ( Volgend jaar worden nieuwe in gebruik genomen). Per dag worden hier 40 schepen gesast. Het kanaal zelf ligt ca 80 voet hoger dan de Caraïbische Zee of de Stille Oceaan aan de andere kant. Daarna boottochtje op rivier ( alsof we nog niet genoeg gevaren hadden) en daarna wandeltocht door regenwoud.
Druipnat weer op boot ( niet van regen!)
Vandaag 13 april in Costa Rica. Georganiseerde tocht met off-road vehicle. Met zn 20en in een klein busje op hoge poten door het oerwoud. Was een belevenis. De gids sprak uitstekend Engels; was samen met chauffeur eigenaar van de bus en een charmant spreker. Costa Rica blijkt deop 2 na grootste producent van computerchips te zijn. Zou je niet verwachten in dit immer groene land. Paar giftige kikkers gezien ( klein rood kikkertje van 2 cm met genoeg gif om hele groep uit te roeien. ) Verder nog wat apen en luiaards. ( and thats not us folks!) Bananenplantage bezocht en weer naar boot. Je wordt gauw gewoon aan de luxe.
Volgende week weer zelf gehaktballetjes en andijvie klaarmaken en groentetuin omspitten. Of zoals de Costa Ricanen zeggen: pura vida.
Smakelijk. Wij gaan naar het buffet.
De aanlegplaats in Panama was heel kleurrijk. De rest iets minder!!
eerste zicht op de sluizen.
een luiaard in een boom
de 'groene hel'
bromelia's als epifyten in een boom. (Ik kan nogal geleerd doen hé)
Bezoek aan Cartagena Colombia. Eerste en ook laatste echt culturele bezoek. Cartagena was de stad waarvan sprake in vorige verslagen: de geboorteplaats van Gabriel Garcia Marquez. Beetje op zoek geweest naar gebouwen uit het boek: El Amor en Los Tiempos del Colera. Alleen de kathedraal gevonden. Verschrikkelijk heet hier: heet en vochtig. Kan me voorstellen dat de passies hier hoog oplaaien. 's Namiddags uitblazen aan de pool. en eten - en eten - en eten. Daarna ook beetje drinken
Heb zelf gevraagd om bloesje even van schouder te halen. Om foto-esthetische redenen uiteraard.
In de oude stad van Cartagena
klooster annex kapel
de kathedraal uit het boek
je moet altijd proberen goed te staan met de plaatselijke autoriteiten.
De oude stad wordt omringd door een lange muur ( aanvankelijk om piraten tegen te houden) Dit was een kazerne op de plaats waar een bres in de muur was. Nu zijn het allemaal toeristenwinkeltjes: vnl juwelen.
Spaans fort: het grootste in de Caraïben ( of was het van heel Z-Amerika?) Toch is het ingenomen en verwoest door piraten.
Al de 3de dag op onze boot. Maandagnamiddg om 16u30 vertrokken. Oef; nu wordt het eindelijk allemaal voor ons gedaan. 12 dagen lang een luilekkerleventje met (hopelijk) mooi weer.
Kamers mooi zoals vorige keer; maar dit keer met balkon erbij.
Tweede dag hele tijd op zee. Gezond aan pool en te veel gegeten van alle buffetten. s Avonds 5-gangenmenu in formele kledij. ( 2 keer tijdens de cruise verplicht andere avonden smart casual )
Vandaag om 7u s morgens aangelegd aan Grand Caymaneiland. Met tenders naar vasteland gevoerd. Diepgang te klein voor cruiseboten. Eigenlijk eiland van niemendal ( nog steeds Brits) : georganiseerde tour gekozen: naar hoofdplaats ( Georgetown) - schilpadkwekerij bezocht rumcakewinkel bezocht en mogen proeven !! deel van de tour geschrapt wegens zware zee: glassbottomboat. Hoofdplaats Georgetown leeft van toeristen; het is dan ook een belastingparadijs. Alles taxvrij er zijn ca 500 banken op een bevolking van amper 50.000 mensen. Enfin leuke dag gehad: Wein Weib und Gesang. Morgen en overmorgen op zee. Daarna in Cartagena ( Colombië)
technische problemen op het schip zorgen ervoor dat foto's iet kunnen op het net gezet worden. foto's komen dus pas als ik terug in België ben. Zal wel verslag blijven uitbrengen van de avonturen met Roberto en Claire
we verlaten Ft Lauderdale met de boot
onze kajuit
ons cruiseschip: de Constellation
eerste formeel diner ( er waren er 2). Ik weet het: ik kijk veel te serieus.
Roberto aan het spelemeien in de jacuzzi
hapje tussendoor: kreun kreun: veel te veel hapjes gegeten
Vandaag laatste uitstap . Cozumel: eilandje voor Yucatan in Mexico.
Niet veel te zien eigenlijk maar gekozen voor Full Day Adventure. Full day begon wel pas om 11u. Eerst met speedboat ( en hij speedde idd) naar een strandje ( 45) daar fietstochtje gemaakt oa naar krokodillengebied. Daarna buffetlunch met Mexicaans spicy food. Robert schrok zich een hoedje.
Na de lunch beetje gekayakt op zee en daarna full speed naar een snorkelgebied. Beetje rondgesparteld in het water en om 18u terug op onze grote boot. Ik zie straks wel of ik erin slaag fotos op het net te zetten.
Is weer voorbij. Zucht. Overmorgen terug naar huis.
7 weken was lang. 7 weken waren nodig. 7 weken zijn nuttig gebruikt.
5 dagen later. Ondertussen een heleboel dingen gezien. Weer is uitzonderlijk mooi gebleven. Wel steeds zwoeler en warmer. 11 april in Cartagena; Columbia. Mooie oude stad. Op zoek gegaan naar gebouwen uit het boek El Amor en los Tiempos de Colera. De kathedraal gevonden. Een historisch museum bezocht en een klooster annex kapel. Overal pleintjes met oa de vrijheidsheld Simon Bolivar. Hitte bijna onverdraaglijk tegen het middaguur. Maar aan de boot stonden ze weer klaar met handdoekjes om je op te frissen en ijswater of punch. Decadent eigenlijk.
Zal thuis weekje moeten diëten. Het blijft moeilijk weerstand te bieden.
12 april in Panama. 3 uur vertraging wegens nachtelijk technisch defect aan motoren. Geleid bezoek naar de beroemde sluizen van het kanaal: de Gatun Locks. Zien er wat overjarige sluizen uit. ( Volgend jaar worden nieuwe in gebruik genomen). Per dag worden hier 40 schepen gesast. Het kanaal zelf ligt ca 80 voet hoger dan de Caraïbische Zee of de Stille Oceaan aan de andere kant. Daarna boottochtje op rivier ( alsof we nog niet genoeg gevaren hadden) en daarna wandeltocht door regenwoud.
Druipnat weer op boot ( niet van regen!)
Vandaag 13 april in Costa Rica. Georganiseerde tocht met off-road vehicle. Met zn 20en in een klein busje op hoge poten door het oerwoud. Was een belevenis. De gids sprak uitstekend Engels; was samen met chauffeur eigenaar van de bus en een charmant spreker. Costa Rica blijkt deop 2 na grootste producent van computerchips te zijn. Zou je niet verwachten in dit immer groene land. Paar giftige kikkers gezien ( klein rood kikkertje van 2 cm met genoeg gif om hele groep uit te roeien. ) Verder nog wat apen en luiaards. ( and thats not us folks!) Bananenplantage bezocht en weer naar boot. Je wordt gauw gewoon aan de luxe.
Volgende week weer zelf gehaktballetjes en andijvie klaarmaken en groentetuin omspitten. Of zoals de Costa Ricanen zeggen: pura vida.
Fotos zullen pas thuis lukken. Server van de boot te zwak om upload te doen slagen.
Vrijdag in Miami geland na een rustige vlucht van 4 uur. Auto opgepikt en daarna naar onze Best Western in Ft Lauderdale. ( 60 km) Uitgepakt en onmiddellijk terug naar Miami om Robert en Claire op te halen. Heen en weer nog es 120 km maar voor vrienden doe je iets meer.
Samen met den Freddy en de Linda zijn dit zowat de enige mensen op wie ik in alle omstandigheden kan rekenen. Niet zo vanzelfsprekend these days!! Maar ja, echte vrienden krijg je er niet alle dagen bij!
Zaterdagmorgen iets later wakker. Miami is 3 uur later dan Scottsdale. In de voormiddag naar Miami South Beach gereden; naar het legendarische Art Decosdistrict.
De vnste gebouwen liggen tussen de 5de en de 11de straat en werden alle gebouwd in de jaren 30. In het begin van de jaren 80 was de hele buurt compleet vervallen maar dankzij de inspanningen van de
Miami Design Preservation League werd de hele buurt gerestaureerd ( ook dankzij het succes van Miami Vice) Hieronder enkele fotos van gerestaureerde gebouwen die nu alle dienst doen als hotels.
zicht vanuit onze Best Western. Could be worse. No?
Enkele voorbeelden van Art Decohotels
moe van al dat geslenter op een terrasje. Frozen Margarita. Voor diegenen die het niet weten. Is een cocktail en slaat dus niet op Sonja.
n
Nog maar slenteren langs de bekende promenade van South Beach. Hele trossen filmsterren liepen ons voorbij
Uitgeputte skeeler. Man op leeftijd ook. Dit is een bus limonade en geen bus diesel!
lunch in een parkje. Typische Amerikaanse sandwiches; zo dik belegd dat je ze nauwelijks in je mond kunt schuiven.
In de namiddag naar Villa Vizcaya: voor de mensen die dachten dat je in Miami alleen Cubanen en drugs vindt. Villa Vizcaya is een renaissancevilla ( kasteel eigenlijk) gebouwd ( 1916) door de industrieel James Deering die het gebruikte als zijn winterresidentie.
Heel eclictisch: zowel Italiaanse, Spaanse, renaissancistische als rococo- elementen door elkaar. Toch stijlvol mss een ietsie pietsie overladen. Prachtige tuinen ook. Versailles in de USA.
echt een plaatje niewaar
eenvoudige gastenkamer
Nog zo eentje. Tussen haakjes ( zoals in het gedicht) maar er mochten in het kasteel geen foto's genomen worden. Stiekem toch gedaan . Mocht van Robert.
Voor het bordes.
In de tuinen
Hier is een vervelende dame weggephotoshopt die halsstarrig in het midden van het beeld bleef staan. in de vijver gegooid. Je ziet kloonstempel nog op de rand van de vijver.
aan de pier van het kasteel. In 1926 na een tornado bijna volledig verwoest.
na de lunch in een park. Zien we er niet voldaan uit?
Zondag een dagje naar de Keys. Prachtig weer. Niet tot Key West geraakt want te ver. ( 320 km van ons motel) Wel Key Largo en Islamorada. Lunch in Islamorada en dan in gezapig tempo terug naar huis. Pool en jacuzzi en daarna aperitief op onze kamer.
Dit is het einde van ons verblijf in de USA. Morgen stappen we op onze boot The Constellation van Celebrity Lines naar de Caraïben. We sturen een berichtje ( naar de dames) als we Johnny Depp tegenkomen en naar de mannen als we over Keira Kneightly vallen.
Er is internet aan boord maar misschien tegen astronomische tarieven. Indien dit het geval is kan dit mijn laatste bericht zijn. We zien wel.
En we eindigen ( misschien dit hele blog) met een gedichtje van favorite Herman de Coninck
Zoals je binnenkwam en dag zei, En uit je kleren en je woorden stapte
(het voorlaatste wat je voor me uit- deed was het woord "lieveling" en het laatste een glimlach; toen opende je de haakjes en ik kwam erin en je sloot ze)
zo ging je ook weer weg, trok enkele veel te dunne woorden van afscheid om je heen en rilde.
Uit: de lenige liefde
Visitor Center op Key Largo. Sonja bij Humphrey Bogaert. Zucht. What has he got that I haven't.
Ik in het warme water van de Caraïbische Zee. Water warm - stenen onder voeten hard!
Laatste avond in Scottsdale. Morgen vliegen we naar Miami en pikken we Robert en Claire op.
Maandag nog een laatste grote wandeling gemaakt in Pinnacle Peak Park. Lange wandeling ( heen en terug ca 3,5 mijl ; maar dan wel met een hoogteverschil van 500 m) Dan nog zie je sommige wandelaars voorbijstormen: pet op het hoofd zwoegend en zwetend ogen op oneindig handen verbeten toegeknepen - ongevoelig voor de schoonheid rondom hen. Sommige mensen hebben maar één doel voor ogen en gaan desnoods over lijken om dat te bereiken. Jammer (voor hen dan)
Kon het niet laten om toch nog een paar cactussen te schieten. De teddy bear cholla (zie foto onderaan ) ziet er toch zo schattig uit, met zijn witte, wollige stekels maar vergis je niet.; ook hier geldt: aai ze niet; schoonheid kan behoorlijk venijnig zijn. Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi.
Lucht hard donkerblauw en niet geretoucheerd via Photoshop collegas!
Laatste foto is er eentje van zonsondergang in Old Scottsdale. Rustig romantisch melancholisch.
Zal me dit verblijf herinneren. Was er ééntje van bezinning en herbronning. Volgend jaar komen we terug. Zeker weten.
Volgende fotos vanuit Ft Lauderdale in Florida op zondag.
Der, den ich liebe hat mir gesagt, daß er mich braucht.
Darum gebe ich auf mich acht sehe auf meinen Weg und fürchte von jedem Regentropfen, daß er mich erschlagen könnte
Weinig gebeurd de laatste dagen. Na drie dagen stappen in Vegas beetje uitgerust aan pool. Vandaag wel naar het Arts Festival in Tempe geweest. Massa volk weinig parkeergelegenheid grote glazen ice tea 29 graden en veel kunststalletjes. Gelukkig was Sonja gisteren al bezweken voor een armband in Scottsdale. Je moet de Amerikaanse economie ook niet te veel willen ondersteunen.
Liefde in tijden van Cholera is uit. Ontroerend boek over een liefde die meer dan 50 jaar overbrugt. Fictie? Ja, maar hoe dieper je in het boek graaft, hoe waarschijnlijker, evidenter; onvermijdelijk het wordt dat de geliefden elkaar terugvinden.
Een heel sensueel boek in een cultuur die niet de onze is maar door het universele aspect van de thematiek de zweterige, zwoele atmosfeer van een door cholera overwoekerd Columbia overstijgt.
Na het verdriet van Een Amerikaan een 2de boek dat op het lijf van deze reis ( kan deze beeldspraak wel?) geschreven is. Binnen de 2 weken leggen we namelijk aan in Carthagena in Columbia; stad waar dit boek zich afspeelt. Fermina Aza; your Florentino Ariza is here! ( lees het boek mensen dan weet je waarover ik het heb)
Het einde van ons verblijf hier nadert. Vrijdag vertrekken we naar Fort Lauderdale en halen Robert en Claire af. Het 2de deel van ons reis belooft drukker te worden!.
One of my all time favourites
She dwelt among the untrodden ways Beside the springs of Dove, A Maid whom there were none to praise And very few to love:
A violet by a mossy stone Half hidden from the eye! Fair as a star, when only one Is shining in the sky.
She lived unknown, and few could know When Lucy ceased to be; But she is in her grave, and oh, The difference to me!
sexescheiding in de pool - ik helemaal rechts natuurlijk..
centrum oud Scottsdale. Woestijnklimaat maar ze doen niets liever dan fonteintjes aanleggen
isn't she lovely with a hat
ikke voor stalletje met zo'n 30 soorten pasta
Sonja voor bar die "Hooters" heet. Voor mensen die Al Bundy kennen moet dit duidelijk zijn!
voor honden is er gratis eten en drinken
stalletje waar in reusachtige ketels popcorn gemaakt wordt
Amerika - USA
) So now the only thing we need to be real Americans is a social security number. Hi guys - life's been good to us- and how are you doing! 
Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi. 
