Vandaag laatste uitstap . Cozumel: eilandje voor Yucatan in Mexico.
Niet veel te zien eigenlijk maar gekozen voor Full Day Adventure. Full day begon wel pas om 11u. Eerst met speedboat ( en hij speedde idd) naar een strandje ( 45) daar fietstochtje gemaakt oa naar krokodillengebied. Daarna buffetlunch met Mexicaans spicy food. Robert schrok zich een hoedje.
Na de lunch beetje gekayakt op zee en daarna full speed naar een snorkelgebied. Beetje rondgesparteld in het water en om 18u terug op onze grote boot. Ik zie straks wel of ik erin slaag fotos op het net te zetten.
Is weer voorbij. Zucht. Overmorgen terug naar huis.
7 weken was lang. 7 weken waren nodig. 7 weken zijn nuttig gebruikt.
5 dagen later. Ondertussen een heleboel dingen gezien. Weer is uitzonderlijk mooi gebleven. Wel steeds zwoeler en warmer. 11 april in Cartagena; Columbia. Mooie oude stad. Op zoek gegaan naar gebouwen uit het boek El Amor en los Tiempos de Colera. De kathedraal gevonden. Een historisch museum bezocht en een klooster annex kapel. Overal pleintjes met oa de vrijheidsheld Simon Bolivar. Hitte bijna onverdraaglijk tegen het middaguur. Maar aan de boot stonden ze weer klaar met handdoekjes om je op te frissen en ijswater of punch. Decadent eigenlijk.
Zal thuis weekje moeten diëten. Het blijft moeilijk weerstand te bieden.
12 april in Panama. 3 uur vertraging wegens nachtelijk technisch defect aan motoren. Geleid bezoek naar de beroemde sluizen van het kanaal: de Gatun Locks. Zien er wat overjarige sluizen uit. ( Volgend jaar worden nieuwe in gebruik genomen). Per dag worden hier 40 schepen gesast. Het kanaal zelf ligt ca 80 voet hoger dan de Caraïbische Zee of de Stille Oceaan aan de andere kant. Daarna boottochtje op rivier ( alsof we nog niet genoeg gevaren hadden) en daarna wandeltocht door regenwoud.
Druipnat weer op boot ( niet van regen!)
Vandaag 13 april in Costa Rica. Georganiseerde tocht met off-road vehicle. Met zn 20en in een klein busje op hoge poten door het oerwoud. Was een belevenis. De gids sprak uitstekend Engels; was samen met chauffeur eigenaar van de bus en een charmant spreker. Costa Rica blijkt deop 2 na grootste producent van computerchips te zijn. Zou je niet verwachten in dit immer groene land. Paar giftige kikkers gezien ( klein rood kikkertje van 2 cm met genoeg gif om hele groep uit te roeien. ) Verder nog wat apen en luiaards. ( and thats not us folks!) Bananenplantage bezocht en weer naar boot. Je wordt gauw gewoon aan de luxe.
Volgende week weer zelf gehaktballetjes en andijvie klaarmaken en groentetuin omspitten. Of zoals de Costa Ricanen zeggen: pura vida.
Fotos zullen pas thuis lukken. Server van de boot te zwak om upload te doen slagen.
Vrijdag in Miami geland na een rustige vlucht van 4 uur. Auto opgepikt en daarna naar onze Best Western in Ft Lauderdale. ( 60 km) Uitgepakt en onmiddellijk terug naar Miami om Robert en Claire op te halen. Heen en weer nog es 120 km maar voor vrienden doe je iets meer.
Samen met den Freddy en de Linda zijn dit zowat de enige mensen op wie ik in alle omstandigheden kan rekenen. Niet zo vanzelfsprekend these days!! Maar ja, echte vrienden krijg je er niet alle dagen bij!
Zaterdagmorgen iets later wakker. Miami is 3 uur later dan Scottsdale. In de voormiddag naar Miami South Beach gereden; naar het legendarische Art Decosdistrict.
De vnste gebouwen liggen tussen de 5de en de 11de straat en werden alle gebouwd in de jaren 30. In het begin van de jaren 80 was de hele buurt compleet vervallen maar dankzij de inspanningen van de
Miami Design Preservation League werd de hele buurt gerestaureerd ( ook dankzij het succes van Miami Vice) Hieronder enkele fotos van gerestaureerde gebouwen die nu alle dienst doen als hotels.
zicht vanuit onze Best Western. Could be worse. No?
Enkele voorbeelden van Art Decohotels
moe van al dat geslenter op een terrasje. Frozen Margarita. Voor diegenen die het niet weten. Is een cocktail en slaat dus niet op Sonja.
n
Nog maar slenteren langs de bekende promenade van South Beach. Hele trossen filmsterren liepen ons voorbij
Uitgeputte skeeler. Man op leeftijd ook. Dit is een bus limonade en geen bus diesel!
lunch in een parkje. Typische Amerikaanse sandwiches; zo dik belegd dat je ze nauwelijks in je mond kunt schuiven.
In de namiddag naar Villa Vizcaya: voor de mensen die dachten dat je in Miami alleen Cubanen en drugs vindt. Villa Vizcaya is een renaissancevilla ( kasteel eigenlijk) gebouwd ( 1916) door de industrieel James Deering die het gebruikte als zijn winterresidentie.
Heel eclictisch: zowel Italiaanse, Spaanse, renaissancistische als rococo- elementen door elkaar. Toch stijlvol mss een ietsie pietsie overladen. Prachtige tuinen ook. Versailles in de USA.
echt een plaatje niewaar
eenvoudige gastenkamer
Nog zo eentje. Tussen haakjes ( zoals in het gedicht) maar er mochten in het kasteel geen foto's genomen worden. Stiekem toch gedaan . Mocht van Robert.
Voor het bordes.
In de tuinen
Hier is een vervelende dame weggephotoshopt die halsstarrig in het midden van het beeld bleef staan. in de vijver gegooid. Je ziet kloonstempel nog op de rand van de vijver.
aan de pier van het kasteel. In 1926 na een tornado bijna volledig verwoest.
na de lunch in een park. Zien we er niet voldaan uit?
Zondag een dagje naar de Keys. Prachtig weer. Niet tot Key West geraakt want te ver. ( 320 km van ons motel) Wel Key Largo en Islamorada. Lunch in Islamorada en dan in gezapig tempo terug naar huis. Pool en jacuzzi en daarna aperitief op onze kamer.
Dit is het einde van ons verblijf in de USA. Morgen stappen we op onze boot The Constellation van Celebrity Lines naar de Caraïben. We sturen een berichtje ( naar de dames) als we Johnny Depp tegenkomen en naar de mannen als we over Keira Kneightly vallen.
Er is internet aan boord maar misschien tegen astronomische tarieven. Indien dit het geval is kan dit mijn laatste bericht zijn. We zien wel.
En we eindigen ( misschien dit hele blog) met een gedichtje van favorite Herman de Coninck
Zoals je binnenkwam en dag zei, En uit je kleren en je woorden stapte
(het voorlaatste wat je voor me uit- deed was het woord "lieveling" en het laatste een glimlach; toen opende je de haakjes en ik kwam erin en je sloot ze)
zo ging je ook weer weg, trok enkele veel te dunne woorden van afscheid om je heen en rilde.
Uit: de lenige liefde
Visitor Center op Key Largo. Sonja bij Humphrey Bogaert. Zucht. What has he got that I haven't.
Ik in het warme water van de Caraïbische Zee. Water warm - stenen onder voeten hard!
Laatste avond in Scottsdale. Morgen vliegen we naar Miami en pikken we Robert en Claire op.
Maandag nog een laatste grote wandeling gemaakt in Pinnacle Peak Park. Lange wandeling ( heen en terug ca 3,5 mijl ; maar dan wel met een hoogteverschil van 500 m) Dan nog zie je sommige wandelaars voorbijstormen: pet op het hoofd zwoegend en zwetend ogen op oneindig handen verbeten toegeknepen - ongevoelig voor de schoonheid rondom hen. Sommige mensen hebben maar één doel voor ogen en gaan desnoods over lijken om dat te bereiken. Jammer (voor hen dan)
Kon het niet laten om toch nog een paar cactussen te schieten. De teddy bear cholla (zie foto onderaan ) ziet er toch zo schattig uit, met zijn witte, wollige stekels maar vergis je niet.; ook hier geldt: aai ze niet; schoonheid kan behoorlijk venijnig zijn. Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi.
Lucht hard donkerblauw en niet geretoucheerd via Photoshop collegas!
Laatste foto is er eentje van zonsondergang in Old Scottsdale. Rustig romantisch melancholisch.
Zal me dit verblijf herinneren. Was er ééntje van bezinning en herbronning. Volgend jaar komen we terug. Zeker weten.
Volgende fotos vanuit Ft Lauderdale in Florida op zondag.
Der, den ich liebe hat mir gesagt, daß er mich braucht.
Darum gebe ich auf mich acht sehe auf meinen Weg und fürchte von jedem Regentropfen, daß er mich erschlagen könnte
Weinig gebeurd de laatste dagen. Na drie dagen stappen in Vegas beetje uitgerust aan pool. Vandaag wel naar het Arts Festival in Tempe geweest. Massa volk weinig parkeergelegenheid grote glazen ice tea 29 graden en veel kunststalletjes. Gelukkig was Sonja gisteren al bezweken voor een armband in Scottsdale. Je moet de Amerikaanse economie ook niet te veel willen ondersteunen.
Liefde in tijden van Cholera is uit. Ontroerend boek over een liefde die meer dan 50 jaar overbrugt. Fictie? Ja, maar hoe dieper je in het boek graaft, hoe waarschijnlijker, evidenter; onvermijdelijk het wordt dat de geliefden elkaar terugvinden.
Een heel sensueel boek in een cultuur die niet de onze is maar door het universele aspect van de thematiek de zweterige, zwoele atmosfeer van een door cholera overwoekerd Columbia overstijgt.
Na het verdriet van Een Amerikaan een 2de boek dat op het lijf van deze reis ( kan deze beeldspraak wel?) geschreven is. Binnen de 2 weken leggen we namelijk aan in Carthagena in Columbia; stad waar dit boek zich afspeelt. Fermina Aza; your Florentino Ariza is here! ( lees het boek mensen dan weet je waarover ik het heb)
Het einde van ons verblijf hier nadert. Vrijdag vertrekken we naar Fort Lauderdale en halen Robert en Claire af. Het 2de deel van ons reis belooft drukker te worden!.
One of my all time favourites
She dwelt among the untrodden ways Beside the springs of Dove, A Maid whom there were none to praise And very few to love:
A violet by a mossy stone Half hidden from the eye! Fair as a star, when only one Is shining in the sky.
She lived unknown, and few could know When Lucy ceased to be; But she is in her grave, and oh, The difference to me!
sexescheiding in de pool - ik helemaal rechts natuurlijk..
centrum oud Scottsdale. Woestijnklimaat maar ze doen niets liever dan fonteintjes aanleggen
isn't she lovely with a hat
ikke voor stalletje met zo'n 30 soorten pasta
Sonja voor bar die "Hooters" heet. Voor mensen die Al Bundy kennen moet dit duidelijk zijn!
voor honden is er gratis eten en drinken
stalletje waar in reusachtige ketels popcorn gemaakt wordt
Las Vegas. Alhoewel dit de 5de keer is dat we Vegas bezoeken blijft het een stad van superlatieven.
De grootste hotels van de wereld; vaak tegen heel lage prijzen. Super de luxe buffetten; ook tegen de laagste prijzen. Als je niet gokt is dit idd een paradijs. Zoals altijd een klein bedragje vergokt ( 10 dollar) en verloren natuurlijk maar mss één kg bijgekomen
Temperatuur viel een beetje tegen. Zondag amper 19 en winderig; wel zonnig. Heel ongewoon voor de tijd van het jaar. Maandag en dinsdag gelukkig warmer.
We kiezen elke keer voor een ander hotel. Dit keer Treasure Island. Voor het hotel ligt een klein meertje met 2 piratenschepen. Elke dag zijn er een aantal vertoningen met vroeger alleen piraten wier schip spectaculair zinkt na een aantal ontploffingen. De laatste tijd zijn er naast piraten ook schaars geklede meisjes op de boten. Ach ja. Times they are a-changing. ( zie foto helemaal onderaan 2de reeks) )
Op maandagavond naar een show geweest. In België al online geboekt. The Crazy Horse Paris show in het MGM-hotel. Ik vond het best leuk. Sonja iets minder. Ze beweert dat de echte show in Parijs een stuk beter is. Ik was het daar niet mee eens dus die show zullen we ook es moeten zien in Parijs.
En jammer boys: no cameras allowed in the theatre.
Toch nog tijd gevonden voor de pool ( beschut tegen de wind was het daar best aangenaam)
Ondertussen 3de boek uit: De 5de vrouw van Henning Mankell. Goed zoals gewoonlijk. Aan 2 nieuwe boeken tegelijkertijd begonnen: Springstof van Liza Marklund en Liefde in tijden van Cholera van Gabriel Garcia Marquez ( voor mijn Spaanse medestudenten: ik lees het in het Nederlands natuurlijk : El Amor en los Tiempos del Cólera )
Toch maar weer eens filosoferen; maar dan met een rustiger gemoed. Dit keer over de liefde. Moet ook kunnen zelfs op 58 jaar. Ik citeer: ( Springstof) De mooiste liefde is altijd onmogelijk. Ze moet sterven terwijl ze leeft, net als bij de roos. Een liefde die haastig vernietigd wordt terwijl haar passie een hoogtepunt beleeft heeft het vermogen mensen gedurende honderden jaren te betoveren.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
Op een terrasje op de Strip: thee en Chardonnay
In Denny's ontbeten we 's morgens: eggs - bacon - hash browns en toast
de "Paris' bij valavond. Overal aankondigingen in het Frans. Amerikanen begrijpen geen letter Frans. Enfin soit.
Dedans Paris, Ville jolie, Un jour passant mélancolie Je pris alliance nouvelle A la plus gaie damoiselle Qui soit d'ici en Italie. D'honnêteté elle est saisie, Et crois selon ma fantaisie Qu'il n'en est guère de plus belle Dedans Paris. Je ne vous la nommerai mie Sinon que c'est ma grand amie, Car l'alliance se fit telle, Par un doux baiser, que j'eus d'elle, Sans penser aucune infamie Dedans Paris.
Half price ticket booth aan de Fashion Mall. Let niet op de sweater. Bijgekocht maandagmorgen omdat het te fris was. It's what's underneath that counts.
Ons hotel bij daglicht.
Ik bij daglicht. Geen commentaar aub! Heb ook fleece aan. Links het piratenschip waarvan sprake bovenaan.
Het Wynn hotel vanuit het raam in ons hotel. Isn't it a picture postcard?
Op weg naar Vegas: de Hooverdam
Caesar's Palace: imitatie van de Trevi-fontein. Sonja is wel de enige echte.
Gisterenmorgen naar Mesa geweest. Grootste flea-market van het Wilde westen denk ik. Linda, het water komt je in de mond. Meer dan 1600 overdekte stalletjes ( opgezocht op internet: http://www.mesamarket.com/vendors.html ) Als je 30 seconden aan een stalletje staat heb je 13u nodig. Tja; stalletjes met golfsticks of Amerikaanse vlaggen interesseren me natuurlijk niet zo.
Gelukkig half bewolkt: maakte het wandelen een stuk draaglijker ( maar vergis je niet: temp tot 87 F = 31°C)
Je vind er alles en dan bedoel ik ook alles; zonneklepje gekocht, boek, schroevendraaierssetje ( condens in mijn horloge), portefeuille, kookpot. ( yes; were coming back here) Fotos zijn uiteraard niet zo spectaculair maar tonen mss iets meer van Amerika en de Amerikanen.
Mist in mijn hoofd is langzaam opgetrokken miserabele mini midlife crisis ( jammer dat crisis niet met een m begint ) opgelost ( in de zon van Arizona). Als je weet waar je prioriteiten liggen, wordt het leven een stuk aangenamer. Life begins at 58. Tot na Las Vegas.
Op het gazon huppelt het konijntje tevreden weg.
'Paradise regained'
De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk-lijk-meeslepende wijs:
'Het schip van de wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen wij gaan terug naar 't Paradijs'.
Sonja's choice
kwis: is dit een benzinetankstation? Neen: dit is een drive-in bankautomaat!
city reflected in the glass
Zoals gezien in vele films: Amerikanen eten hun ijs rechtstreeks uit de pot.
Op Mesa market. Vier heel lange overdekte gangen.
Sonja koopt een vlag voor haar zus.
Middenin de markt een resto-gedeelte. Opgefleurd door 2 Indiaans uitziende muzikanten.
Stalletje van veteranen van de Koreaanse oorlog. Veel Amerikanen kopen een vlaggetje. Wel ontroerend eigenlijk.
Vanmiddag naar de Botanical Desert Garden geweest. Vorig jaar ook al maar dit jaar was de tuin ingenomen door de glaswerken van de kunstenaar Dale Chiluly. ( exposities in de Metropolitan in New York en het Smithsonian) De harmonie tussen de natuur en de kunstwerken was magisch. Naarmate de zon verder achter de horizon zakte werden de kleuren steeds dieper. De cactushaters hoeven dus hun stekels niet recht te zetten want de nadruk ligt dit jaar op de kunst.
Ondertussen 2de boek uit: Het verdriet van een Amerikaan - van Siri Hustvedt. Voor Sonja gekocht maar had het ook voor mezelf kunnen kopen. Verbazingwekkend hoeveel dingen ik las die ik net zo goed zelf had kunnen zeggen ( gezegd heb?) of iemand anders mss beter wel gezegd had.
Taal is vaak oppervlakkig, een zwakke oprisping van algemeenheden zonder enige werkelijke betekenis, maar wanneer we overmand zijn door emotie, kan praten een marteling zijn. We willen de woorden niet uitspreken, want dan zullen ze ook van andere mensen zijn, en dat kunnen we niet riskeren.
Verder nog een aantal uitspraken die door dit verslag zullen zweven als de vriendelijke vlinders van vanmiddag.
Zondag vertrekken we naar Vegas voor 3 dagen. Van de absolute rust naar het krijgsgewoel. Gereed voor de laatste strijd? Tegen mezelf?
Zelfs wie k het innigst liefheb en het best Zijn vreemd ja, vreemder zijn zij dan de rest.
Waarschijnlijk heb ik in Vegas geen internet dus mss nog zaterdag fotos en dan is het tot woensdag zonder mail en skype.
Welke ik en welke jij? Er zijn er te veel.
Een liedje ( Boudewijn de Groot) suitable in many ways
VERDRONKEN VLINDER
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen Zonder zoeken zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten En de bloemen die je kuste Gleuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemen , blaren vliegen maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen altijd ben ik voor het leven op de vlucht als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn Om te vliegen heel ver weg van alle leven? alle pijn Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven Ik kan zonder vliegen leven Wat zou ik nog langer geven Om een vlinder die verdronken is in mij Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn
Donderdag naar Tempe geweest: Mill Ave. Vlakbij: zoiets als St.-Amandsberg tov Gentbrugge. Wel ongeveer de enige urbane buurt van heel het gebied. Stel je voor: zeker 4/5 aaneengesloten winkelstraten. Heel ongewoon hier. Gezellige buurt; veel winkeltjes; veel bars; veel restos.
Vandaag nog eens een grote uitstap gedaan. Wilden eigenlijk vorig jaar al gaan maar stonden toen voor een gesloten poort. Biosphere 2 is een uitgestrekt complex van plexiglazen piramides: 5 biodomes of zelfvoorzienende ecosytemen: regenwoud, moeras, savanne, woestijn en een 8m diepe zee. In september 1991 werden hier 8 mensen opgesloten met de missie er 2 jaar in isolement te overleven. Dat deden ze min of meer, hoewel er 2 keer zuurstof moest worden bijgepompt. Ze verbouwden 88% van hun eigen voedsel maar verloren ook 14% van hun gewicht.
Nu zijn er rondleidingen van 2 uur.
Je verwacht een aantal witte koepels midden in een dal in de woestijn onder een brandende zon en idd dat krijg je ook.
Als je uit een diep dal kruipt is de eerste richel al een hele overwinning. Het is nog een heel stuk omhoog maar de eerste hordes zijn genomen. Een glimlach een zonnig gezicht.
De laatste dagen waren heel zonnig geen wolkje aan de lucht en warm. Nu alleen nog een oplossing vinden voor
the deafening circles that I find in the windmills of my mind.
( mooie synesthesie niewaar).
Sorrow is a silent killer.
Biosphere 2 ligt dicht bij Tucson dus het is een hele trip er naar toe. Volle tank erdoor gejaagd. Na Biosphere 2 nog een bezoekje gebracht aan één van de talrijke oud-indiaanse overblijfselen: Casa Grande: Indiaanse nederzetting uit de 13e eeuw van de Hohokam. Thuis spaghetti
True Love
Your sickness made me A little sick, its true I still feel it Mayakofsky got down on his knees and declared his love to his last mistress a few hours after hed met her Remember me at the hotel in Paris on my knees in the lift? Were all the same men of too much passion and a little talent some a little more than others We fool ourselves into thinking were strong Then complain The rest of our lives crippled by the consequences
sfeer, nostalgie, Duitse bieren
Mill Avenue; werelberoemd; vooral in Phoenix
Sonja met een hefeweissen laat het wel wezen - dat donkere biertje is van van mij
Arizona State university
prachtig hotel in tempe - waar we dus niet geslapen hebben
Amerika - USA
Zijn iets vroeger in bloei dan vorig jaar. Sommige zijn ongelooflijk mooi. 
Ik citeer: ( Springstof) De mooiste liefde is altijd onmogelijk. Ze moet sterven terwijl ze leeft, net als bij de roos. Een liefde die haastig vernietigd wordt terwijl haar passie een hoogtepunt beleeft heeft het vermogen mensen gedurende honderden jaren te betoveren.
