Weinig gebeurd de laatste dagen. Na drie dagen stappen in Vegas beetje uitgerust aan pool. Vandaag wel naar het Arts Festival in Tempe geweest. Massa volk weinig parkeergelegenheid grote glazen ice tea 29 graden en veel kunststalletjes. Gelukkig was Sonja gisteren al bezweken voor een armband in Scottsdale. Je moet de Amerikaanse economie ook niet te veel willen ondersteunen.
Liefde in tijden van Cholera is uit. Ontroerend boek over een liefde die meer dan 50 jaar overbrugt. Fictie? Ja, maar hoe dieper je in het boek graaft, hoe waarschijnlijker, evidenter; onvermijdelijk het wordt dat de geliefden elkaar terugvinden.
Een heel sensueel boek in een cultuur die niet de onze is maar door het universele aspect van de thematiek de zweterige, zwoele atmosfeer van een door cholera overwoekerd Columbia overstijgt.
Na het verdriet van Een Amerikaan een 2de boek dat op het lijf van deze reis ( kan deze beeldspraak wel?) geschreven is. Binnen de 2 weken leggen we namelijk aan in Carthagena in Columbia; stad waar dit boek zich afspeelt. Fermina Aza; your Florentino Ariza is here! ( lees het boek mensen dan weet je waarover ik het heb)
Het einde van ons verblijf hier nadert. Vrijdag vertrekken we naar Fort Lauderdale en halen Robert en Claire af. Het 2de deel van ons reis belooft drukker te worden!.
One of my all time favourites
She dwelt among the untrodden ways Beside the springs of Dove, A Maid whom there were none to praise And very few to love:
A violet by a mossy stone Half hidden from the eye! Fair as a star, when only one Is shining in the sky.
She lived unknown, and few could know When Lucy ceased to be; But she is in her grave, and oh, The difference to me!
sexescheiding in de pool - ik helemaal rechts natuurlijk..
centrum oud Scottsdale. Woestijnklimaat maar ze doen niets liever dan fonteintjes aanleggen
isn't she lovely with a hat
ikke voor stalletje met zo'n 30 soorten pasta
Sonja voor bar die "Hooters" heet. Voor mensen die Al Bundy kennen moet dit duidelijk zijn!
voor honden is er gratis eten en drinken
stalletje waar in reusachtige ketels popcorn gemaakt wordt
Las Vegas. Alhoewel dit de 5de keer is dat we Vegas bezoeken blijft het een stad van superlatieven.
De grootste hotels van de wereld; vaak tegen heel lage prijzen. Super de luxe buffetten; ook tegen de laagste prijzen. Als je niet gokt is dit idd een paradijs. Zoals altijd een klein bedragje vergokt ( 10 dollar) en verloren natuurlijk maar mss één kg bijgekomen
Temperatuur viel een beetje tegen. Zondag amper 19 en winderig; wel zonnig. Heel ongewoon voor de tijd van het jaar. Maandag en dinsdag gelukkig warmer.
We kiezen elke keer voor een ander hotel. Dit keer Treasure Island. Voor het hotel ligt een klein meertje met 2 piratenschepen. Elke dag zijn er een aantal vertoningen met vroeger alleen piraten wier schip spectaculair zinkt na een aantal ontploffingen. De laatste tijd zijn er naast piraten ook schaars geklede meisjes op de boten. Ach ja. Times they are a-changing. ( zie foto helemaal onderaan 2de reeks) )
Op maandagavond naar een show geweest. In België al online geboekt. The Crazy Horse Paris show in het MGM-hotel. Ik vond het best leuk. Sonja iets minder. Ze beweert dat de echte show in Parijs een stuk beter is. Ik was het daar niet mee eens dus die show zullen we ook es moeten zien in Parijs.
En jammer boys: no cameras allowed in the theatre.
Toch nog tijd gevonden voor de pool ( beschut tegen de wind was het daar best aangenaam)
Ondertussen 3de boek uit: De 5de vrouw van Henning Mankell. Goed zoals gewoonlijk. Aan 2 nieuwe boeken tegelijkertijd begonnen: Springstof van Liza Marklund en Liefde in tijden van Cholera van Gabriel Garcia Marquez ( voor mijn Spaanse medestudenten: ik lees het in het Nederlands natuurlijk : El Amor en los Tiempos del Cólera )
Toch maar weer eens filosoferen; maar dan met een rustiger gemoed. Dit keer over de liefde. Moet ook kunnen zelfs op 58 jaar. Ik citeer: ( Springstof) De mooiste liefde is altijd onmogelijk. Ze moet sterven terwijl ze leeft, net als bij de roos. Een liefde die haastig vernietigd wordt terwijl haar passie een hoogtepunt beleeft heeft het vermogen mensen gedurende honderden jaren te betoveren.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
Op een terrasje op de Strip: thee en Chardonnay
In Denny's ontbeten we 's morgens: eggs - bacon - hash browns en toast
de "Paris' bij valavond. Overal aankondigingen in het Frans. Amerikanen begrijpen geen letter Frans. Enfin soit.
Dedans Paris, Ville jolie, Un jour passant mélancolie Je pris alliance nouvelle A la plus gaie damoiselle Qui soit d'ici en Italie. D'honnêteté elle est saisie, Et crois selon ma fantaisie Qu'il n'en est guère de plus belle Dedans Paris. Je ne vous la nommerai mie Sinon que c'est ma grand amie, Car l'alliance se fit telle, Par un doux baiser, que j'eus d'elle, Sans penser aucune infamie Dedans Paris.
Half price ticket booth aan de Fashion Mall. Let niet op de sweater. Bijgekocht maandagmorgen omdat het te fris was. It's what's underneath that counts.
Ons hotel bij daglicht.
Ik bij daglicht. Geen commentaar aub! Heb ook fleece aan. Links het piratenschip waarvan sprake bovenaan.
Het Wynn hotel vanuit het raam in ons hotel. Isn't it a picture postcard?
Op weg naar Vegas: de Hooverdam
Caesar's Palace: imitatie van de Trevi-fontein. Sonja is wel de enige echte.
Gisterenmorgen naar Mesa geweest. Grootste flea-market van het Wilde westen denk ik. Linda, het water komt je in de mond. Meer dan 1600 overdekte stalletjes ( opgezocht op internet: http://www.mesamarket.com/vendors.html ) Als je 30 seconden aan een stalletje staat heb je 13u nodig. Tja; stalletjes met golfsticks of Amerikaanse vlaggen interesseren me natuurlijk niet zo.
Gelukkig half bewolkt: maakte het wandelen een stuk draaglijker ( maar vergis je niet: temp tot 87 F = 31°C)
Je vind er alles en dan bedoel ik ook alles; zonneklepje gekocht, boek, schroevendraaierssetje ( condens in mijn horloge), portefeuille, kookpot. ( yes; were coming back here) Fotos zijn uiteraard niet zo spectaculair maar tonen mss iets meer van Amerika en de Amerikanen.
Mist in mijn hoofd is langzaam opgetrokken miserabele mini midlife crisis ( jammer dat crisis niet met een m begint ) opgelost ( in de zon van Arizona). Als je weet waar je prioriteiten liggen, wordt het leven een stuk aangenamer. Life begins at 58. Tot na Las Vegas.
Op het gazon huppelt het konijntje tevreden weg.
'Paradise regained'
De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk-lijk-meeslepende wijs:
'Het schip van de wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen wij gaan terug naar 't Paradijs'.
Sonja's choice
kwis: is dit een benzinetankstation? Neen: dit is een drive-in bankautomaat!
city reflected in the glass
Zoals gezien in vele films: Amerikanen eten hun ijs rechtstreeks uit de pot.
Op Mesa market. Vier heel lange overdekte gangen.
Sonja koopt een vlag voor haar zus.
Middenin de markt een resto-gedeelte. Opgefleurd door 2 Indiaans uitziende muzikanten.
Stalletje van veteranen van de Koreaanse oorlog. Veel Amerikanen kopen een vlaggetje. Wel ontroerend eigenlijk.
Vanmiddag naar de Botanical Desert Garden geweest. Vorig jaar ook al maar dit jaar was de tuin ingenomen door de glaswerken van de kunstenaar Dale Chiluly. ( exposities in de Metropolitan in New York en het Smithsonian) De harmonie tussen de natuur en de kunstwerken was magisch. Naarmate de zon verder achter de horizon zakte werden de kleuren steeds dieper. De cactushaters hoeven dus hun stekels niet recht te zetten want de nadruk ligt dit jaar op de kunst.
Ondertussen 2de boek uit: Het verdriet van een Amerikaan - van Siri Hustvedt. Voor Sonja gekocht maar had het ook voor mezelf kunnen kopen. Verbazingwekkend hoeveel dingen ik las die ik net zo goed zelf had kunnen zeggen ( gezegd heb?) of iemand anders mss beter wel gezegd had.
Taal is vaak oppervlakkig, een zwakke oprisping van algemeenheden zonder enige werkelijke betekenis, maar wanneer we overmand zijn door emotie, kan praten een marteling zijn. We willen de woorden niet uitspreken, want dan zullen ze ook van andere mensen zijn, en dat kunnen we niet riskeren.
Verder nog een aantal uitspraken die door dit verslag zullen zweven als de vriendelijke vlinders van vanmiddag.
Zondag vertrekken we naar Vegas voor 3 dagen. Van de absolute rust naar het krijgsgewoel. Gereed voor de laatste strijd? Tegen mezelf?
Zelfs wie k het innigst liefheb en het best Zijn vreemd ja, vreemder zijn zij dan de rest.
Waarschijnlijk heb ik in Vegas geen internet dus mss nog zaterdag fotos en dan is het tot woensdag zonder mail en skype.
Welke ik en welke jij? Er zijn er te veel.
Een liedje ( Boudewijn de Groot) suitable in many ways
VERDRONKEN VLINDER
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen Zonder zoeken zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten En de bloemen die je kuste Gleuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemen , blaren vliegen maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen altijd ben ik voor het leven op de vlucht als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn Om te vliegen heel ver weg van alle leven? alle pijn Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven Ik kan zonder vliegen leven Wat zou ik nog langer geven Om een vlinder die verdronken is in mij Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn
Donderdag naar Tempe geweest: Mill Ave. Vlakbij: zoiets als St.-Amandsberg tov Gentbrugge. Wel ongeveer de enige urbane buurt van heel het gebied. Stel je voor: zeker 4/5 aaneengesloten winkelstraten. Heel ongewoon hier. Gezellige buurt; veel winkeltjes; veel bars; veel restos.
Vandaag nog eens een grote uitstap gedaan. Wilden eigenlijk vorig jaar al gaan maar stonden toen voor een gesloten poort. Biosphere 2 is een uitgestrekt complex van plexiglazen piramides: 5 biodomes of zelfvoorzienende ecosytemen: regenwoud, moeras, savanne, woestijn en een 8m diepe zee. In september 1991 werden hier 8 mensen opgesloten met de missie er 2 jaar in isolement te overleven. Dat deden ze min of meer, hoewel er 2 keer zuurstof moest worden bijgepompt. Ze verbouwden 88% van hun eigen voedsel maar verloren ook 14% van hun gewicht.
Nu zijn er rondleidingen van 2 uur.
Je verwacht een aantal witte koepels midden in een dal in de woestijn onder een brandende zon en idd dat krijg je ook.
Als je uit een diep dal kruipt is de eerste richel al een hele overwinning. Het is nog een heel stuk omhoog maar de eerste hordes zijn genomen. Een glimlach een zonnig gezicht.
De laatste dagen waren heel zonnig geen wolkje aan de lucht en warm. Nu alleen nog een oplossing vinden voor
the deafening circles that I find in the windmills of my mind.
( mooie synesthesie niewaar).
Sorrow is a silent killer.
Biosphere 2 ligt dicht bij Tucson dus het is een hele trip er naar toe. Volle tank erdoor gejaagd. Na Biosphere 2 nog een bezoekje gebracht aan één van de talrijke oud-indiaanse overblijfselen: Casa Grande: Indiaanse nederzetting uit de 13e eeuw van de Hohokam. Thuis spaghetti
True Love
Your sickness made me A little sick, its true I still feel it Mayakofsky got down on his knees and declared his love to his last mistress a few hours after hed met her Remember me at the hotel in Paris on my knees in the lift? Were all the same men of too much passion and a little talent some a little more than others We fool ourselves into thinking were strong Then complain The rest of our lives crippled by the consequences
sfeer, nostalgie, Duitse bieren
Mill Avenue; werelberoemd; vooral in Phoenix
Sonja met een hefeweissen laat het wel wezen - dat donkere biertje is van van mij
Arizona State university
prachtig hotel in tempe - waar we dus niet geslapen hebben
Nog steeds geen grote uitstappen gedaan. Alleen Scottsdale downtown. Reminiscing the Old Wild West. Nostalgie naar het heroïsche verleden. Cowboys en Indianen. Paarden en pistolen. Saloons en zilvermijnen.
hangende tuinen van Scottsdale
eindelijk weer een cactus Rudy
When life was so much better. Wel, nooit goed om vast te hangen aan het verleden. De pijl van de tijd wijst onherroepelijk vooruit. What was never comes back. Never. Je kan dus maar beter nu de juiste keuze maken. Maar ja - boys will be boys: Achter zijn strijd om verstandige dingen te denken, bewoog zich de hele tijd een aantal onrealistische dromen, die hun kans afwachtten om hun stem te laten horen
Wow; dit alles om te zeggen dat downtown Scottsdale een trip down memory lane is. Goed voor een uurtje of twee nostalgisch rondstruinen. En achter de hoek staat John Wayne. If youre not the good guy; youre dead.
beer for my horses
native Indian straatlamp
Koert aan de saloon
en Sonja aan de winkels
Verloren tijd de dagen die vergingen laat verleden liggen en start een nieuw begin.
Vergeet die sluier van ellende, die het heden kan bevuilen want een verloren tijd is toch voorgoed voorbij gegaan.
De klok gaat voort laat uren niet resetten. Wat niet vergeven werd brengt blijvend letsel voort. Verloren vreugde laat zich nooit meer vervangen,
Eerste fotos uit Scottsdale. Niets spectaculairs want nog geen uitstappen gedaan. Hondsmoe toegekomen na 26 u !! ( 7 uur wachten op vlucht in Heathrow) Condo is wel de moeite waard. Heel verzorgd. 2 slaapkamers ( als ik snurk verhuis ik) en 2 badkamers. Dit voor de prijs van een studiootje in België niet aan de dijk.
vakantie, vakantie - werken aan de pc ja.
Om 21u30 met de auto aan het appartement. De koplampen verlichtten het duistere gazon. Pal in het licht zit een konijntje roerloos naar ons te staren. Gebiologeerd en verlamd door de koplampen. Is dit een voorteken? Goed of kwaad?
Het is alsof het klimaat een seizoen heeft overgeslagen Van de winter naar de zomer. De lente is opgeslokt door het verleden. Het is hier 30°. Te warm eigenlijk voor de tijd van het jaar. Zelfs voor Arizona.
Ik zwem in de pool die verwarmd is tot 28°. Wordt deze vakantie net zo goed als vorig jaar? Liefst beter nog. Het voorbije jaar was moeilijk en een aantal stukken vergeet ik liever.
uitzicht vanaf het balkon(netje)
Een nieuwe lente; een nieuw geluid? Lets hope so. Alleen is de lente hier al bijna voorbij. De cactusbloemen zijn de enige die nog moeten bloeien.
Op het gazon staart het konijntje mij vragend aan .
En we eindigen met een stukje poëzie
Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet:
Amerika - USA
Ik citeer: ( Springstof) De mooiste liefde is altijd onmogelijk. Ze moet sterven terwijl ze leeft, net als bij de roos. Een liefde die haastig vernietigd wordt terwijl haar passie een hoogtepunt beleeft heeft het vermogen mensen gedurende honderden jaren te betoveren.
