Deze kaars brandt voor mijn dierbaren die zijn heen gegaan: - mijn papa - mijn broer Tom - mijn fretje Stitch - Jantje - mijn fretje Frey
02-09-2009
My first day at the 'job'
Goed op tijd arriveerde ik dus op de opvang vanmiddag. De coördinator vroeg me meteen of ik iets gemerkt had aan mijn uren. 'Ja, daar wou ik het eigenlijk net over hebben,' zei ik haar. Ze had het blijkbaar ook meteen gezien maar dacht net hetzelfde als mij: we zien elkaar woensdag toch. Er zijn dus wel enkele wijzigingen aangebracht in mijn uren. Dit zijn de nieuwe uren: - maandag: 15u30 tot 18u00 - dinsdag: lesdag - woensdag: 11u00 tot 17u30 - donderdag: 15u00 tot 18u00 - vrijdag: 7u30 tot 9u00 en 15u00 tot 17u30
Dat brengt het totaal dus nog steeds op 16 uren. Vandaag was dus wel meteen een ander einduur dan verwacht, in mijn voordoel. Woehoe! Ik was een beetje met een bang hartje vertrokken maar eigenlijk is het beter meegevallen dan verwacht. De begeleidsters waren heel vriendelijk en het eerste half uur was nog relax omdat de kinderen nog moesten gehaald worden.
Rond 11u40 vertrokken we dan, te voet, naar de scholen om de kinderen op te halen. Dit gebeurde met 2 personen per groep. Het was wel even wennen omdat ik niet wist welke kinderen we moesten meenemen maar het ijs werd eigenlijk snel gebroken. Een klein meisje vroeg me meteen of ik een nieuwe juf was en hoe ik heette. De hele terugweg hebben we gepraat over de eikels die ze geraapt had op school.
Eens aangekomen in de opvang, werden de boekentasjes weggezet en de jassen omhoog gehangen. Enfin, sommige jassen werden opgehangen, anderen belanden op de grond als voetveeg. De kinderen mochten meteen aan tafel gaan zitten om hun boterhammen op te eten en dat was wel een heel hectisch moment. Kinderen stonden zomaar recht van tafel en liepen rond. De begeleidsters leken dit heel normaal te vinden. Het viel me ook al op dat ze niet meteen iets zeiden als een kind op zijn knieën zat ipv op zijn poep. Ik deed dat wel want dat vind ik nu niet meteen een manier om aan tafel te zitten. Dat jongentje bekeek me even boos en probeerde het nog een keer. Ik opnieuw gezegd dat het niet mocht en goed moest zitten. Weer even een boos gezicht maar de 'mission' was gelukt. Hij deed het niet meer.
Na het middageten mochten de kinderen naar buiten waar ze in de zandbak mochten spelen en met de fietsen rijden. Ondertussen vroeg ik wat informatie aan een begeleidster over de opvang en de kinderen en dergelijke. Tegen 14uur werd er dan een activiteit voorzien. De kinderen konden werken met Play Maïs, kralen reigen of met smeltkralen werken. Ja, ik weet het. Het eerste en laatste waren mij ook onbekend maar nu dus niet meer. De Play Maïs is te vergelijken met die witte schuim propjes die ze in kartonnen dozen gooien, maar dan gekleurd en als je ze nat maakt, kan je ze aan elkaar kleven en van alles maken. Bij de smeltkralen krijgen ze een vormpje, bv. een hartje, met allemaal puntjes op en dan moeten ze daar kraaltjes op steken. Als het klaar is, wordt dit met het strijkijzer gesmolten en dan kunnen ze hun kunstwerkje van het vormpje halen en mee naar huis nemen. Vind ik best wel handig want anders zouden ze het weer moeten afbreken om het achteraf weer opnieuw te maken.
Na deze activiteit, was er dan een vier-uurtje met fruitsla en cake. Ge moest dat zien! Ge kon een speld horen vallen, zo waren ze ervan aan het smullen. Een groot contrast met het hectische middagmaal. Daarna was het gewoon vrij spel en hebben ze nog wat buiten gespeeld. Dat was zo ongeveer mijn dagje. Tot mijn verbazing hebben de kinderen me (nog) niet echt getest. Misschien heb ik al een goede indruk gemaakt. We zien wel. Ik herinner me wel dat ik vorig jaar gedurende een maandje toch wel getest ben door die kleine mannekes van nog geen 3 jaar, hoor. Zou vreemd zijn moest dit dus nu niet gebeuren. Ofwel ben ik opmerkelijk vooruit gegaan in de loop van dat eerste jaar. Ook een mogelijkheid, natuurlijk.
In alle geval ben ik eens benieuwd wie ik morgen te zien krijg. Er waren vandaag 51 kindjes (het record is meer dan 100) en ken al ongeveer 15 namen. Toch niet echt slecht, he. Dat komt nog goed.
Hou jullie op de hoogte van mijn wilde avonturen in de buitenschoolse opvang.
De kinderen mochten meteen aan tafel gaan zitten om hun boterhammen op te eten en dat was wel een heel hectisch moment. Kinderen stonden zomaar recht van tafel en liepen rond. De begeleidsters leken dit heel normaal te vinden. Het viel me ook al op dat ze niet meteen iets zeiden als een kind op zijn knieën zat ipv op zijn poep. Ik deed dat wel want dat vind ik nu niet meteen een manier om aan tafel te zitten. Dat jongentje bekeek me even boos en probeerde het nog een keer. Ik opnieuw gezegd dat het niet mocht en goed moest zitten. Weer even een boos gezicht maar de 'mission' was gelukt. Hij deed het niet meer.
