Workshop 8 en 15 maart 2010

Benodigdheden:
klei
ijzerdraadje
bescherming voor banken
banken

Organisatie:
Een workshop duurt telkens een halfuur.
De banken zijn opgesteld in een kring.
De banken worden beschermd met vuilniszakken (tegen de klei).

Verloop:
De lkr vertelt dat we zullen werken rond het begrip ‘ruimte’.
‘Waaraan denken de kinderen als ze het begrip ruimte horen?’
Lkr vertelt hen dat we vandaag plastisch zullen werken, en zo elementen in de ruimte zullen plaatsen, maar ook voortdurend de vorm van een element in de ruimte zullen veranderen.

De lln krijgen elk een klompje klei, ze mogen telkens 2 minuten boetseren aan het klompje klei en op het teken, geven ze het klompje klei door aan hun linker buur. Deze werkt dan verder aan het klompje klei
Wat moeten ze nu boetseren? Het onderwerp is ‘de zetel’.
Uiteraard zal niet elk kind dezelfde zetel voor ogen hebben, de ene zal denken aan een designzetel, de andere aan een luie zetel…
Op het einde krijgen ze hun ‘zetel’ terug en plaatsen die op een aparte tafel in de ruimte.

De lln beschouwen samen met de lkr de werkjes.

-          Herken je je zetel nog?

-          Wat straalt je zetel uit?

-          Welke plaats neemt hij in in de ruimte?

-          Waar zou je hem plaatsen in je living?

-          …

Lkr zegt dat beeld zeer ruim is, en dat het dus niet zeker is als we morgen ook met klei zullen werken… (Het is belangrijk dat dit wordt gezegd, want diegene die graag met klei werken, zullen misschien teleurgesteld zijn als we de dag erna niet met klei werken en voor diegene die niet graag met klei werken, is het misschien een stimulans om dan de volgende dag toch rond beeld te werken…)

Atelier 9 en 16 maart 2010

Benodigdheden:
grijze potloden
kleurpotloden
verf
penselen
mengpotten
bokalen voor water
vodden
bescherming voor banken
banken
kledingstukken
wadraad
wasknijpers
A3-papier (hard)

Organisatie:
Het atelier duurt ongeveer 3uur en een kwartier.
De banken zijn opgesteld in een U-vorm.
De demonstratietafel staat in het midden.
Een hoop kleren ligt ook in het midden.
De banken worden beschermd met vuilniszakken (tegen de verf).

Verloop:
Instap
De lkr vertelt hen dat ze gisteren met klei hebben gewerkt, maar ‘hoe kunnen we nog op andere manieren beeldend werken rond het begrip ruimte?’
Lkr zegt hen dat we vandaag zullen proberen ruimte te creëren op een gewoon blad papier…
Hoe zouden we dat kunnen doen?

ð  van detail naar grof/wazig

ð  van licht naar donker

ð  van groot naar klein

ð  via overlapping

ð  via afsnijding

ð  door schaduwen

ð  door 3-dimensioneel te werken

De lkr oefent enkele van die technieken uit (met de derde graad kun je alles voortonen en eens oefenen, met de eerste graad niet…) dit doet de lkr de ene keer met kleurpotloden, de andere keer met verf, de andere keer met grijze potloden.

De lkr legt de link met de voorstelling van de dag erna ‘wasmachine – kleren’.
De lkr legt een hoop kleren in het midden van de U-vorm.

ð  We zullen kledij tekenen op het blad (eerst eens oefenen op een klein blaadje) en zullen proberen ruimte in ons blad te creëren door de kledij in het middelpunt te plaatsen. Via de technieken die we zonet hebben gezien.

Lln gaan aan de slag en de lkr begeleidt en helpt waar nodig.

Slot

De lln beschouwen de werkjes van zichzelf en van elkaar samen met de lkr.

-          Waar kun je heel goed de ruimte in het blad zien?

-          Wie werkte er met schaduwen?

-          Wie werkte er van licht naar donker?

-          Wie werkte er met overlapping?

-          Wie werkte er met afsnijding

-          …

De werkjes hangen we op aan een waslijn die door de zaal hangt. Zo benutten we ook de ruimte en hangen de getekende kledingstukken ook aan een waslijn.
Zo kunnen de andere lln tijdens het toonmoment de werkjes goed zien.

Toonmoment, de werkjes worden geshowd aan de andere kinderen en leerkrachten.

 Deze middag werkten we samen met meneer Crul rond fluotheater. Voor mij was het niet de eerste keer dat ik met dit kennis maakte, want ik zag reeds zo'n voorstelling in Spanje. Toen was ik al zo gefascineerd en begreep ik maar niet hoe ze het klaar speelden. Nu bleek dat het eigenlijk niet zo moeilijk was... het was een leuke en interessante namiddag!

25-02-2010 om 18:35 geschreven door Emmie  

Deze middag oefenden we onze voorstelling enkele keren in, tekst, muziek, dans etc... we vonden ook nog een dansje op het tussenlied 'samen op zoek naar knuffel!'. We timeden ook eens onze voorstelling en kwamen op een 25tal minuten, ons ritmisch stuk en het deeltje van de sok 'literatuur' moet er ook nog in, dus we schatten dat het ongeveer iets van 40 minuten zal duren...

Vanavond heb ik verder gewerkt aan mijn vogel (papier machée). Nu heeft hij een mooiere vorm en is momenteel aan het drogen... hopelijk kan ik hem dan morgen schilderen.

Morgenochtend zullen we samen zitten om eens na te denken wat we allemaal kunnen doen tijdens onze workshops en ateliers.

24-02-2010 om 19:15 geschreven door Emmie  

24-02-2010 om 19:10 geschreven door Emmie  

Deze morgen kwamen we met ons groepje samen. We namen het tussenliedje op en dat verliep vrij vlug. Terwijl Steffi en Hanne hun liedje inzongen, gingen Joke en ik       richting Delhaize en Ava om kleuringen voor in de wasmachine om onze kostuums te kleuren (behoorlijk kostelijk vind ik!). Daarna gingen de meiden naar lokaal D3 en daar leerde Steffi ons de choreografie aan voor het dansje op Pirates of the Carabian. Voor mij was het met vallen en opstaan (letterlijk!), maar uiteindelijk vond ik het nog geslaagd  . Terwijl monteerde Alexander de liedjes, ik vind de liedjes echt pareltjes, ik vind dat Alexander een groot applaus verdient (dat heeft hij van ons ook wel gekregen + knuffel ).
We keken ook nog eens naar onze kostuums en pasten die even en toen bleek dat we de verkeerde maten hadden genomen voor Hanne haar kostuum, en omdat het niet echt mogelijk is om er nog in te knippen of te stikken, waren we genoodzaakt om te wisselen van personages… Daarom ben ik nu de jeans en Hanne de sok…

Deze middag brainstormden we met meneer Dewitte wat we nu precies met de   kinderen gaan doen na de voorstelling. Vervolgens zaten we in onze groepjes samen en kwamen we tot het besluit dat we de eerste dag in workshops zouden werken en de tweede dag in ateliers. We zouden 4 domeinen van het muzische willen betrekken; beeld, muziek, drama en dans. Joke zou muziek voor haar rekening nemen, Steffi dans, Alexander drama en ikzelf beeld. Hanne is zo'n beetje de vlinder die van het ene naar het andere springt, die coördineert, alles zowat in goede banen zal leiden (zowel voor ons als voor de kinderen) en ons helpt wanneer we het moeilijk hebben.

Ik zelf heb al een vaag idee wat ik met de kinderen zou willen doen rond beeld-ruimte. Ik zou tijdens de workshop kort uitleggen wat men bedoelt met ruimte en beeld en kort           met klei even aan de slag gaan (de workshop zelf duurt maar een halfuurtje, want de kinderen schuiven voortdurend door). En dan tijdens het atelier zou ik wat grondiger        willen uitleggen hoe we ruimte in beeld kunnen creëren. Dit kan ik doen door;

-          te werken van detail naar grof/wazig

-          van licht naar donker

-          van groot naar klein

-          met overlapping

-          met afsnijding

-          via schaduwen

-          …

Ik had gedacht om tijdens het atelier de technieken te tonen en dan enkele oefeningen daar rond te maken. En het uiteindelijk zou ik de leerlingen een A3 blad geven Waarop ze tekeningen van kleren maken (ze kunnen eerst beschouwen door naar de kledingstukken te kijken die ik zal meebrengen) en zo met diepte werken en rond ruimte. Waarom kleren? Welja zo blijft er een samenhang met de voorstelling die wij maakten en ik vind het ook wel een leuk thema omdat het niet zo alledaags is. Bovendien kun je vele details maken in kleren en is het ook haalbaar van het eerste leerjaar tot aan het zesde leerjaar.

Bij het toonmoment zou ik dan de werkjes aan een waslijn hangen met wasknijpers en zou ik die spannen doorheen de ruimte, om zo ook het aspect ruimte in beeld te brengen.

Vanavond zal ik nog de ‘jeansbroek’ kleuren in jeanskleur en mijn luchtballon wat steviger maken, zodat ik hem morgen naar school kan meenemen.

22-02-2010 om 18:22 geschreven door Emmie  

21-02-2010 om 09:41 geschreven door Emmie  

Deze middag kwamen Joke, Alexander en ik samen in het opnamelokaal van de KHBO. Daar hebben we Jokes stem opgenomen en die van mij voor het liedje 'Pak hem dan!' (finalenummer). Bij mij duurde het net dat ietsje langer dan bij Joke. Eigenlijk was ik wel wat zenuwachtig omdat ik niet echt zeker ben van mijn stem, maar uiteindelijk is het resultaat toch wel nog geslaagd vind ik. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat wanneer de stem van Hanne en Steffi er ook nog bij komt...

19-02-2010 om 20:21 geschreven door Emmie  

19-02-2010 om 20:20 geschreven door Emmie  

19-02-2010 om 20:07 geschreven door Emmie  

19-02-2010 om 20:06 geschreven door Emmie  

15-02-2010 om 18:17 geschreven door Emmie  

Vandaag ben ik begonnen aan mijn constructie van de kijkkast... Hier enkele beelden.

13-02-2010 om 21:06 geschreven door Emmie  

13-02-2010 om 21:04 geschreven door Emmie  

Deze morgen spraken we al vroeg af in de bibliotheek met ons groepje. Steffi had al een ‘to-do-list’ opgemaakt wat voor ons wel handig was, want zo konden we goed zien wat we nog allemaal moesten doen… behoorlijk wat! J Gelukkig hebben we nog een extra vakantieweek om er ons volledig in te smijten!

We gingen in een ‘groepswerk-lokaal’ zitten (of hoe het ook heet). Omdat we zo de andere mensen van de bibliotheek niet zouden lastig vallen.

Daar zaten we allemaal rond een tafel en alles ging wat door elkaar, tot Hanne het lumineuze idee kreeg om ons wat op te delen, zodat er wat meer vaart zou inzitten.

-        Hanne en Steffi hielden zich bezig met het scenario wat meer uit te typen.

-        Alexander en Joke ‘het muzikale duo van ons groepje’ zochten naar bruikbare muziek voor in de voorstelling.

-        En ik tekende de patronen voor de kostumering verder en preciezer uit (zie foto’s)

’s Middags ging Alexander achter zijn ‘mixtafel’ staan en probeerde een mooi muziekstukje te componeren. (Ik ben benieuwd naar het resultaat!)

De ladies vonden een schitterend muziekstukje voor het finalenummer;  wat het is zal ik nog niet verklappen, maar daarop moeten we wel nog een passende tekst vinden. Daarenboven werkten we het scenario af. De verhaallijn zit nu eigenlijk wel goed in elkaar.

ð  We spraken ook al de taken af voor in de vakantie:

-          Joke en Alexander kijken vooral voor muziek (maar helpen ook bij de kostumering en decor, als dit nodig is)

-          Emmie en Steffi kijken vooral voor de kostumering en decor

-          Hanne kijkt voor het draaiboek/scenario

-          Samen zoeken we naar originele dansjes, waar vooral Steffi ons zal coachen.

11-02-2010 om 16:52 geschreven door Emmie  

Deze morgen hadden we beeldatelier met onze docente mevrouw Vanhaelwyn.
We kregen een interessante uitleg over de opdracht in verband met de kijkkast. We zagen enorm veel voorbeelden, waardoor we een goede basis hadden en waaruit we enkele ideeën kunnen gebruiken.
Eerst en vooral vertelde ze ons dat een kijkkast 3 betekenissen heeft:

·         Een televisietoestel

·         Een kijkdoos (bv. Kartonnendoos met een gat erin)

·         Een kijkkast uit bijvoorbeeld glas.

Eerst had ik eigenlijk enorm veel vragen; Hoe moet ik dit doen?, Met welk materiaal?, Moet het met glas?, Mag het gewoon een schoendoos zijn?, Mag je je eigen kijkkast maken?... Maar ik was alweer te vlug aan het panikeren, want meteen erna vertelde mevrouw Vanhaelewyn welke materialen we allemaal kunnen gebruiken; een glazen kast, een oude kast, een koffer, een vogelkooi… En geleidelijk aan begon er in mijn hoofd een idee te groeien. Vertrekkende van een vogelkooi, kwam ik op het idee om een soort luchtballon te maken uit ijzerdraad en gips of papier machée. ‘Een luchtballon?’ Vraag je je misschien af… Wel voor mij beeldt een luchtballon/vliegen/lucht echt ‘ruimte’ uit. De bouwsteen waarrond ik zal werken. Ik zou er dan ook graag een vogel in plaatsen, die uit de luchtballon wil vliegen, maar dit is niet mogelijk… De vogel wil eigenlijk weg vliegen, uit deze beknopte ‘ruimte’, die eigenlijk op zich al zoveel ‘ruimte’ uitstraalt.
Meer zal ik er nog niet over vertellen, want ik wil nog niet alles prijs geven, maar hier zie je al een schets van mijn idee… Bij mij begint het alleszins al te kriebelen om zelf aan de slag te gaan!

Mevrouw Vanhaelewyn gaf ons ook enkele tips hoe we nu rond (‘lijn’ en )‘ruimte’ kunnen werken in onze kijkkast. Waarmee ik zelf zeker wil rekening houden zijn de volgende aspecten;

·         3 dimensioneel werken “ruimtelijk”

·         Groot – klein, hoog – laag, …

·         Ruimte doorbreken

·         Van op welk standpunt zal de toeschouwer het werk bekijken?

·         Hoe plaats je je werk in de ruimte?

ð  Een interessant kunstenaar die veel met ruimte werkt is Antony Gormley,
www.antonygormley.com

Vervolgens gingen we in onze 2 groepen zelf even kort aan de slag met kleine voorwerpen om rond het begrip ruimte te werken.

Eerst maakten we met kroonkurken en paperclips een wasmachine, maar onze docente zei ons dat het te duidelijk is en je er eigenlijk veel meer mee kan doen, het wat abstracter maken en – ik die normaal gezien eigenlijk niet echt van ‘het abstracte’ hou – vond het tweede resultaat veel beter! Onze tweede resultaat zag er veel speelser uit, we maakten met kroonkurken en duimspijkers cirkeltjes die de zeepbellen voorstelden, maar eigenlijk ook de ronde van het glas van de wasmachine. Het gaf meteen een totaal ander beeld, en de fantasie die je hierbij kunt opwekken is ook een stuk groter dan ons eerste werkje, waar het vrij duidelijk was dat het een wasmachine was en niets anders…

Na de les van mevrouw Vanhaelewyn, maakten we bij meneer Crul kennis met het begrip ‘improvisatie’. Iedereen denkt wellicht ‘makkie’, maar dit was toch niet altijd even gemakkelijk vond ik. Want je moet alle ideeën een kans geven en daar heb ik het soms moeilijk mee, al vind ik van mezelf dat ik wel een vrij open houding had J.

Het was de bedoeling dat we gingen improviseren, brainstormen en eerlijk gezegd, lukte dit nog vrij goed. Onze verhaallijn hebben we wat dieper uitgewerkt en we hebben ook eens de personages verdeelt.

ð  Het hoofdpersonage : Joke

ð  De zwarte das           : Alexander

ð  Het gele T-shirt         : Steffi

ð  De jeansbroek           : Hanne

ð  De sok                       : Emmie (ikzelf)

We zetten de scènes even op papier en kwamen tot dit resultaat:

Scène 1:

-          Joke zit voor een wasmachine te wachten tot haar knuffelbeest eruit mag.

-          Na een tijdje valt ze in slaap.

-          Op mysterieuze wijze komt ze terecht in een grote wasmachine.

-          Daar komt ze een rode draad tegen…. (toch zeker niet van het rode strikje die aan haar knuffelbeest hangt?)

-          Plots duikt daar de mecanicien ‘jeansbroek’ op, de wasmachine is wel niet stuk zeker?

-          Joke en Hanne vermaken de wasmachine door middel van een soort percussiestukje met de buizen van de wasmachine

ð  Ze gaan samen op zoek naar haar knuffelbeest en volgen de rode draad.

Scène 2:

-          Joke en Hanne komen aan bij de sok.

-          Emmie is heel gejaagd aan het zoeken in een hoop met kleren, ze zoekt namelijk haar tweelingbroer (de andere sok), want die is ze kwijtgeraakt.

-          Joke en Hanne helpen mee zoeken.

-          Van op een afstand staat de zwarte das (Alexander), te grinniken.

-          Door middel van een raadseltje in rijmvorm verteld hij hoe ze de sok kunnen terugkrijgen.

-          Emmie, Joke, Hanne en de kinderen in de zaal helpen de sok terug te halen door een bepaald zinnetje (in rijmvorm) steeds te herhalen.

-          De tweelingbroer sok komt te voorschijn via een draad aan de andere kant van de zaal. Hij vliegt als het ware door de lucht (ruimte!)

ð  Nu kan ook de sok mee helpen zoeken naar haar knuffelbeest en volgen ze opnieuw de rode draad.

Scène 3:

-          Joke, Hanne en Emmie komen aan bij het gele T-shirt.

-          Het gele T-shirt is aan het huilen, want het zit volledig in de knoop met zichzelf.

-          Hoe kunnen ze dit nu oplossen? Joke kent een spelletje ‘dokter knobbel’, door middel van een dans (met doeken eventueel, die het water voorstellen) geraakt het T-shirt uit de knoop.

ð  Nu kan ook het gele T-shirt mee helpen zoeken naar haar knuffelbeest en volgen ze opnieuw de rode draad.

Scène 4:

ð  Deze hebben we nog niet echt besproken, alleszins zouden we de zwarte das op één of andere manier willen straffen omdat die telkens roet in het eten komt gooien, door wie denk je anders dat de wasmachine kapot was? Wie heeft de andere sok verstopt? Wie zorgde ervoor dat het T-shirt in de knoop zat? En vooral; Wie denk je dat joke haar knuffelbeest heeft genomen?

ð  Als slot zouden we het ook leuk vinden mocht het hoofdpersonage weer wakker worden en de kleren zou aan hebben die in de voorstelling voorkwamen; een geel t-shirt, een jeansbroek, een zwarte das en de sokken en vervolgens haar knuffelbeest uit de wasmachine haalt… maar dan zonder rood strikje eraan? Was het dan toch niet een droom? Zo laten we de lln ook nog wat met vragen…

09-02-2010 om 17:20 geschreven door Emmie  

08-02-2010 om 18:22 geschreven door Emmie  

06-02-2010 om 17:29 geschreven door Emmie  

Deze morgen spraken we met z’n allen af aan het station in Brugge om vervolgens de trein richting Gent te nemen, waar we een bezoek zouden brengen aan het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunsten).

Toen we na een avontuurlijke tocht door het Citadelpark bij het museum aankwamen stond onze docente mevrouw Vanhaelewyn al helemaal klaar om ons een rondleiding te geven.

Eerst maakte ze ons duidelijk waaruit een ‘kijkwijzer’ bestaat, (3stappen). Kijkwijzers zijn hulpmiddelen om kinderen essentieel te leren kijken bij een museumbezoek.

• Stap 1, is een algemene stap; Wat zie je?, Wat voel je?, Welke indrukken heb je?, Wat ken je wel/niet? Men begint met de eerste reacties op te vragen.
• Stap 2 , Vervolgens komt er dan een zorgvuldige beschouwing van de voorstelling en hoe het geschilderd of gemaakt is. Hierbij wordt uitvoerig ingegaan op drie zaken: het onderwerp, de beeldende aspecten (kleur, licht, vorm, ruimte, compositie, textuur) en het materiaalgebruik of de techniek. Er worden ook veel vragen gesteld zoals; wat bedoelt de kunstenaar hier mee?
  ð  Mevrouw Vanhaelewyn maakte ons ook zeer duidelijk dat het belangrijk is dat je niet teveel vooroordelen hebt, dat je eigenlijk met een open houding naar kunstwerken moet kijken en dat je dit ook goed moet duidelijk maken aan kinderen.

·         Stap 3,  Tot slot komt de persoonlijke expressie van de kunstenaar aan bod en het formuleren van een eigen mening.

In de bundel op toledo staan ook een heleboel voorbeeldvragen, die naar later toe wel zeer handig zijn!

Het doel van de kijkwijzer is om betekenisvol naar kunst te kijken. De beschouwer moet in dialoog treden met het kunstwerk. Iedere toeschouwer moet de vrijheid krijgen om zijn eigen interpretatie te maken van het kunstwerk.

We zagen ook welke andere leuke activiteiten we met kinderen kunnen doen in een museum. We hadden het geluk dat er net die dag ook een groep kinderen een bezoek bracht aan het S.M.A.K., zo konden we af en toe eens meeluisteren en kijken hoe zij te werk gaan.

·         Tekenen

Voorbeeld: maak een schets van een kunstwerk, met de bedoeling om zeer intens te kijken en een onderzoekende houding aan te nemen.

·         Schrijven

Voorbeeld: maak van één kunstwerk een elfje. Een elfje is een gedicht van 11 verschillende woorden in een bepaalde volgorde.

·         Opzoeken

Het zal een verrijking zijn om nadien enig speurwerk te verrichten omtrent één of meerdere kunstwerken.

ð  In de bundel op toledo staan nog veel meer uitgewerkte voorbeelden die je met de kinderen kunt doen, ook staat er in wat je als voorbereiding op een museumbezoek kunt doen in de klas. Kortom een zeer interessante bundel die ik later zeker nog eens zal lezen mocht ik zelf de kans krijgen om met kinderen een museumbezoek te doen!

Toen we de eerste zalen van het museum binnenwandelden, keek ik met grote ogen naar de tentoonstelling ‘Seeing One’s Own Eyes’van Madeln. Toen we bij het eerste kunstwerk kwamen had ik direct het beeld van oorlog in gedachten, maar toen ik verder wandelde werd het precies vrolijker, kleurrijker, kinderlijker,… dus zag ik niet direct het verband.

Ik vond de kunstwerken wel mooi gemaakt, maar zag er de essentie niet van in. Toen ik achteraf hoorde dat het over de situatie gaat in het Midden Oosten, begon ik de linken in de werken te zien.

En ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk was! Een belangrijke vraag is hier; “Kan je het meer waarderen, wanneer je weet waarover het gaat?” En bij mij is dit wel degelijk het geval. Ik heb vaak als ik bij een kunstwerk kom dat ik zoiets heb van “Makkie, dat kan ik ook, of noem je dit kunst?”, maar als je dan de gedachte erachter hoort, vind ik het soms zeer fascinerend hoe kunstenaars zo hun visie kunnen uitdrukken.

Toen ik enkele aantekeningen aan het maken was, was ik zo druk in de weer dat ik mijn balpen liet vallen… op zicht geen probleem, wel een probleem wanneer die balpen in een kunstwerk terecht komt…Aii… Uiteindelijk leverde het wel nog een grappig beeld op.

In de derde zaal kwam vooral het aspect lijn tot zijn recht, wat voor de andere groep wel zeer boeiend was.

Wat ik heel interessant vond tijdens het bezoek, was dat we geregeld eens gedachten wisselden met andere studenten. Wat vind jij hier van? Wat roept het bij je op? Waarover zou het kunnen gaan? Ik vond het leuk om te weten dat een kunstwerk bij de ene totaal andere dingen oproept dan bij de andere.

Wanneer we verder gingen, zagen we dat er overal in de zalen en gangen precies een boek tevoorschijn kwam op de muren. Onze docente vertelde ons toen  dat GAGARIN een internationaal kunstenaarsmagazine is dat integraal gewijd is aan de publicatie van speciaal geschreven en ongepubliceerde teksten van kunstenaars die vandaag, waar ook ter wereld, werken.

De volledige GAGARIN catalogus wordt nu in het S.M.A.K. blad voor blad, woord voor woord verenigd met een selectie werken van diezelfde kunstenaars.

In de zalen van de tentoonstelling van GAGARIN, ‘the Artists in their Own Words’. Waren veel verschillende werken te zien, ik vond het soms erg moeilijk om de kunstenaars te begrijpen, omdat je enkel een losstaand werk ziet van hen, niet in een thema. Zo roept het nog meer vragen bij je op! Één van de kunstwerken daar vond ik wel interessant, eigenlijk was het een kunstwerk die niet meteen opvalt, maar ik vond het wel fascinerend. Het was een kunstwerk van Guillaume Bijl, de naam van het werk ontsnapt me. Het was een zeer realistisch vogelnestje, maar dan lagen er in plaats van eieren, 3 zeer kleurrijke biljartballen in. Bij veel mensen roept dit vragen op en is er verwondering. Mevrouw Vanhaelewyn, gaf ons op het einde van het museumboek een kaartje met daarop een woord, en dat woord moest je linken aan een kunstwerk die je die dag had gezien. Op mijn kaartje stond het woord ‘ik’, toen moest ik meteen aan dit kunstwerk denken, omdat het zeer realistisch echt is, maar toch zit er ook een hoop fantasie en verwondering in, het is raadselachtig en humoristisch en eerlijk gezegd vond ik wel dat dit bij mij paste.

Als laatste stop gingen we naar boven, waar de tentoonstelling van Koen van den Broek te bezichtigen was  “Curbs & Cracks”.

Koen van den Broek zoekt als schilder inspiratie in ‘het onderweg’ zijn. Talloze roadtrips voeden zijn werk. Met eigenhandig gefotografeerde snapshots legt de kunstenaar zeer sec en functioneel de basis voor zijn schilderkunst. De foto’s functioneren slechts als een geheugensteun, ze registreren interessante lijnen, structuren en kronkels in het waargenomen landschap. Het zijn niet meer dan herinneringen aan waargenomen atmosferen, ze hebben weinig of geen emotionele waarde.

Wat hem boeit zijn de kleine segmenten van de realiteit die door de meesten onder ons quasi onopgemerkt blijven: een banale stoeprand, een schaduwpartij op de weg die de aanwezigheid van een truck suggereert, een autoweg die een curve door het landschap beschrijft of craquelures in het asfalt waar geen mens oog voor heeft…

Het allereerste wat me opviel toen ik de zaal binnenkwam, was de enorme ruimte! Zowel de zaal als de werken liepen over van ruimte en ruimte creëren. Zowel door de vorm, de compositie, maar zeker ook door de kleuren, lichtinval.

Bij deze tentoonstelling, hebben we een zeer leuke opdracht gedaan die vast en zeker ook haalbaar is met kinderen van de tweede en derde graad. De opdracht gaat als volgt.

Partnerwerk: beschrijven en tekenen

• ‘De kijker en de blinde’: ga per 2 staan (of zitten). Per koppel sluit één van beide de ogen (de blinde). De tweede persoon (de kijker) kiest een kunstwerk van Koen van den Broek uit. Ga rug aan rug bij het kunstwerk zitten. Opgelet: zorg ervoor dat de blinde met zijn rug naar het kunstwerk zit. De kijker beschrijft het kunstwerk en de blinde tekent het op basis van de beschrijving. Vergelijk nadien de tekening met het kunstwerk.

Toen we in het museum rondliepen, was het ook de bedoeling dat we eens op zoek gingen naar onze bouwsteen die we dinsdag kregen, in mijn geval; ruimte. Deze kwam ik tegen in verschillende werken (en ook van verschillende kunstenaars). Ik toon enkele foto’s waar de bouwsteen ruimte duidelijk in terug te vinden is.

Als ik nu mijn favoriete kunstwerk uit het gehele museum zou moeten geven…

Dan zou ik het werk van Madeln nemen uit de tentoonstelling ‘Seeing One’s Own Eyes’. Jammer genoeg ben ik de titel en het jaartal van het werk vergeten te noteren. Gelukkig heb ik wel een foto genomen van ‘de zandbak’ in mijn ogen.

Want dat was eigenlijk het eerste wat in mij op kwam, een zandbak voor kinderen, het speelterrein van kinderen, waar volwassenen ook hun spel spelen, met harde ballen, wapens. En eigenlijk zat mijn gedachte nog niet zo fout ook, want het gaat over de bombardementen in het Midden Oosten, het wordt eigenlijk een beetje gezien als een speelterrein voor Amerikanen en mensen die daar wonen, het is er niet meer veilig, want de volwassenen spelen hun spel té hard! Dat vindt ik net zo boeiend aan dit kunstwerk, ik kan er blijven verhalen rond verzinnen en uiteindelijk zal het toch altijd te maken hebben met het eigenlijke thema van dit kunstwerk. En volgens mij was dat ook de bedoeling van de kunstenaar.

Wat ik ook heel erg leuk vind is hoe de kunstenaar met de ruimte speelt, hij heeft een eigen ruimte gecreëerd, door er vorm in te steken en diepte.

Dit werk geeft me echt een gevoel van verwondering, ik vind het zo prettig om er naar te kijken, ik zou er eindeloos naar toe kunnen kijken, en ondanks de fleurige kleuren van de biljartballen, kan ik er maar één kleur op plakken, en dat is zwart. Alles wat ooit zo mooi was in het Midden Oosten wordt verwoest door het gruwelijke spel die er nu wordt gespeeld.

Ik deed wat opzoekingswerk over dit kunstwerk;

‘De verzameling collage-wandtapijten met slogans en bombastische beeldtaal rond een gigantische biljarttafel met een zanderig landschap verwijst naar de politieke, economische en militaire spelletjes die al jaren in en rond deze regio gespeeld worden. Je verwacht rond deze 'speeltafel' elk moment een stem te horen die zegt: "Rien ne va plus!".

Ook hier kan kunst de wereld wellicht niet redden, maar ze is wel in staat om ons tot nadenken aan te zetten zodat we de zaken 'met onze eigen ogen bekijken'.

ð  Jammer genoeg leverde mijn opzoekwerk niet zo veel op, want over dit kunstwerk (en zeker als ik de naam niet weet), staat er weinig- tot niets op het internet.

speelterrein

vele kleuren

overal die chaos

waar zijn alle mensen

zwart

06-02-2010 om 15:31 geschreven door Emmie  

06-02-2010 om 15:31 geschreven door Emmie  

04-02-2010 om 19:06 geschreven door Emmie  

04-02-2010 om 19:04 geschreven door Emmie