Deze middag hadden Steffi en ik afgesproken bij haar thuis om daar verder aan de kostuums te werken. Na ettelijke keren met de naainaald in mijn vinger te zitten is dat ene kleine lapje stof toch op de sok geraakt, ondertussen naaide Steffi lustig verder en zo geraakten bijna alle kledingstukken af. Nu moeten we ze nog kleuren en netjes afwerken met kleine details die we er kunnen op schilderen.
Deze morgen werkte ik verder aan mijn luchtballon, ik wilde de wanden van de ballon zelf met gips maken (de ene wand wel met gips de andere niet, dan weer wel, dan weer niet, zodat je wel nog in de luchtballon kan kijken, want dat is toch de bedoeling van een kijkkast). Dat heb ik dus ook gedaan, maar bij nader inzien, had ik beter niet met gips gewerkt, aangezien het te zwaar is, waardoor mijn constructie inzakt...nu ben ik nog altijd aan het uitzoeken hoe ik het zal oplossen, want voorlopig wordt de constructie van de ballon opgehouden met een elastiekje aan mijn wasrekje héhé... soms moet je toch wel inventief zijn hoor... Misschien vind ik deze nacht wel inspiratie in mijn slaap.
Deze middag kwamen Joke, Alexander en ik samen in het opnamelokaal van de KHBO. Daar hebben we Jokes stem opgenomen en die van mij voor het liedje 'Pak hem dan!' (finalenummer). Bij mij duurde het net dat ietsje langer dan bij Joke. Eigenlijk was ik wel wat zenuwachtig omdat ik niet echt zeker ben van mijn stem, maar uiteindelijk is het resultaat toch wel nog geslaagd vind ik. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat wanneer de stem van Hanne en Steffi er ook nog bij komt...
Deze morgen spraken Alexander, Steffi en ik op school af. Eerst brachten we een bezoekje naar de AVA om verf te kopen en ook naar de HUBO om schuimcilinders te halen (voor onze wasmachinedeur). Vervolgens staken we de handen uit de mouwen en gingen we aan de slag om onze wasmachine nog realistischer te maken. Terwijl Alexander verder werkte aan de muziek. Enkele resultaten...
Vandaag heb ik eerst wat verder gedaan aan andere taken en dan 's avonds heb ik mijn constructie van de luchtballon verstevigd met gips, wat wel wat tijd innam aangezien het precies werk is...
Deze morgen kwamen Joke en ik samen om te werken aan onze 'pecha kucha' voorstelling. We vonden een interessant artikel over componeren op de basisschool. We zorgden interessante informatie op omtrent het artikel en schreven losse flarden op. Dit alles zal Joke in een mooie tekst gieten en vervolgens zal ik de powerpoint maken en ervoor zorgen dat de tekst klopt met het aantal diassen... Als laatste rest ons dan nog serieus wat oefenen zodat we een vlotte voorstelling kunnen maken.
Deze middag spraken Alexander, Steffi en ikzelf af aan de parking van de KHBO, van daaruit gingen we naar Delhaize, waar we na 10 minuten met grote stukken karton terug naar buiten kwamen. We konden beginnen aan ons decor! Aan de receptie vroegen we of we het beeldlokaal mochten gebruiken aangezien er toch geen lessen waren, was het beeldlokaal beschikbaar. Daar gingen we meteen aan de slag, ons muzisch talent Alexander kroop achter de computer en zijn laptop en ging op zoek naar liedjes die we eventueel kunnen gebruiken tijdens de voorstelling. En flanste daar zo even een super leuk liedje in elkaar! Onze turn/dans/ritmicalerares Steffi kon haar dansmicroben niet inhouden, toen we het lied van Pirates of the Carabian oplegden. En vond - naar mijn gevoel - toch vrij snel een coreografie op het lied. (Ikzelf zou daar ongeveer 3 dagen over doen ) Ikzelf hield me vooral bezig met het decor, 2 grote stukken karton tegen elkaar, die kunnen we dan samen kleven met ducktape (zo'n aluminiumkleurige, net zoals de binnenkant van de wasmachine). Nu moet enkel nog de wasmachine zelf worden geschilderd en uiteraard ook de constructie in elkaar worden gestoken... Hier volgen al enkele sfeerfoto's.
Deze morgen spraken Alexander en ik af op school en gingen we op zoek naar grote stukken karton voor een decor in elkaar te steken. Jammer genoeg leverde een bezoek aan de container van de 'Hubo' weinig op. Dan keerden we maar terug naar school om ons hoofd te breken aan het finalenummer, ook hier liep het wat spaak, want de inspiratie kwam er niet... Vervolgens besloten we om in ons eentje verder te werken en nu zag ik op Alexander's blog dat bij hem de inspiratie wel degelijk is gekomen, want het finalenummer vind ik zeer leuk van tekst! Ik zelf kreeg ook deze nacht een ingeving, ik moest namelijk werken in het Entrepot, en ik moest daar de vestiaire verzorgen. Daar hadden ze grote rekken om de jassen aan te hangen, en die rekken hadden de vorm van een rechthoek/vierkant en kon je verschuiven (4 wieltjes onderaan). Toen dacht ik dat dit wel ideaal zou zijn om daar onze grote wasmachine van te maken, ik zal een e-mail sturen naar het Entrepot met de - ietwat vreemde - vraag of we één zo'n rek eventueel niet zouden mogen lenen... Ondertussen kreeg ik ook de tip van mijn vriend dat ze in Delhaize ook veel karton hebben... Daar kunnen we volgende week dan ook eens naar toe gaan.
Deze morgen spraken we al vroeg af in de bibliotheek met ons groepje. Steffi had al een to-do-list opgemaakt wat voor ons wel handig was, want zo konden we goed zien wat we nog allemaal moesten doen behoorlijk wat! J Gelukkig hebben we nog een extra vakantieweek om er ons volledig in te smijten!
We gingen in een groepswerk-lokaal zitten (of hoe het ook heet). Omdat we zo de andere mensen van de bibliotheek niet zouden lastig vallen.
Daar zaten we allemaal rond een tafel en alles ging wat door elkaar, tot Hanne het lumineuze idee kreeg om ons wat op te delen, zodat er wat meer vaart zou inzitten.
-Hanne en Steffi hielden zich bezig met het scenario wat meer uit te typen.
-Alexander en Joke het muzikale duo van ons groepje zochten naar bruikbare muziek voor in de voorstelling.
-En ik tekende de patronen voor de kostumering verder en preciezer uit (zie fotos)
s Middags ging Alexander achter zijn mixtafel staan en probeerde een mooi muziekstukje te componeren. (Ik ben benieuwd naar het resultaat!)
De ladies vonden een schitterend muziekstukje voor het finalenummer; wat het is zal ik nog niet verklappen, maar daarop moeten we wel nog een passende tekst vinden. Daarenboven werkten we het scenario af. De verhaallijn zit nu eigenlijk wel goed in elkaar.
ðWe spraken ook al de taken af voor in de vakantie:
-Joke en Alexander kijken vooral voor muziek (maar helpen ook bij de kostumering en decor, als dit nodig is)
-Emmie en Steffi kijken vooral voor de kostumering en decor
-Hanne kijkt voor het draaiboek/scenario
-Samen zoeken we naar originele dansjes, waar vooral Steffi ons zal coachen.
Deze morgen hadden we beeldatelier met onze docente mevrouw Vanhaelwyn. We kregen een interessante uitleg over de opdracht in verband met de kijkkast. We zagen enorm veel voorbeelden, waardoor we een goede basis hadden en waaruit we enkele ideeën kunnen gebruiken. Eerst en vooral vertelde ze ons dat een kijkkast 3 betekenissen heeft:
·Een televisietoestel
·Een kijkdoos (bv. Kartonnendoos met een gat erin)
·Een kijkkast uit bijvoorbeeld glas.
Eerst had ik eigenlijk enorm veel vragen; Hoe moet ik dit doen?, Met welk materiaal?, Moet het met glas?, Mag het gewoon een schoendoos zijn?, Mag je je eigen kijkkast maken?... Maar ik was alweer te vlug aan het panikeren, want meteen erna vertelde mevrouw Vanhaelewyn welke materialen we allemaal kunnen gebruiken; een glazen kast, een oude kast, een koffer, een vogelkooi En geleidelijk aan begon er in mijn hoofd een idee te groeien. Vertrekkende van een vogelkooi, kwam ik op het idee om een soort luchtballon te maken uit ijzerdraad en gips of papier machée. Een luchtballon? Vraag je je misschien af Wel voor mij beeldt een luchtballon/vliegen/lucht echt ruimte uit. De bouwsteen waarrond ik zal werken. Ik zou er dan ook graag een vogel in plaatsen, die uit de luchtballon wil vliegen, maar dit is niet mogelijk De vogel wil eigenlijk weg vliegen, uit deze beknopte ruimte, die eigenlijk op zich al zoveel ruimte uitstraalt. Meer zal ik er nog niet over vertellen, want ik wil nog niet alles prijs geven, maar hier zie je al een schets van mijn idee Bij mij begint het alleszins al te kriebelen om zelf aan de slag te gaan!
Mevrouw Vanhaelewyn gaf ons ook enkele tips hoe we nu rond (lijn en )ruimte kunnen werken in onze kijkkast. Waarmee ik zelf zeker wil rekening houden zijn de volgende aspecten;
·3 dimensioneel werken ruimtelijk
·Groot klein, hoog laag,
·Ruimte doorbreken
·Van op welk standpunt zal de toeschouwer het werk bekijken?
·Hoe plaats je je werk in de ruimte?
ðEen interessant kunstenaar die veel met ruimte werkt is Antony Gormley, www.antonygormley.com
Vervolgens gingen we in onze 2 groepen zelf even kort aan de slag met kleine voorwerpen om rond het begrip ruimte te werken.
Eerst maakten we met kroonkurken en paperclips een wasmachine, maar onze docente zei ons dat het te duidelijk is en je er eigenlijk veel meer mee kan doen, het wat abstracter maken en ik die normaal gezien eigenlijk niet echt van het abstracte hou vond het tweede resultaat veel beter! Onze tweede resultaat zag er veel speelser uit, we maakten met kroonkurken en duimspijkers cirkeltjes die de zeepbellen voorstelden, maar eigenlijk ook de ronde van het glas van de wasmachine. Het gaf meteen een totaal ander beeld, en de fantasie die je hierbij kunt opwekken is ook een stuk groter dan ons eerste werkje, waar het vrij duidelijk was dat het een wasmachine was en niets anders
Na de les van mevrouw Vanhaelewyn, maakten we bij meneer Crul kennis met het begrip improvisatie. Iedereen denkt wellicht makkie, maar dit was toch niet altijd even gemakkelijk vond ik. Want je moet alle ideeën een kans geven en daar heb ik het soms moeilijk mee, al vind ik van mezelf dat ik wel een vrij open houding had J.
Het was de bedoeling dat we gingen improviseren, brainstormen en eerlijk gezegd, lukte dit nog vrij goed. Onze verhaallijn hebben we wat dieper uitgewerkt en we hebben ook eens de personages verdeelt.
ðHet hoofdpersonage : Joke
ðDe zwarte das: Alexander
ðHet gele T-shirt: Steffi
ðDe jeansbroek : Hanne
ðDe sok: Emmie (ikzelf)
We zetten de scènes even op papier en kwamen tot dit resultaat:
Scène 1:
-Joke zit voor een wasmachine te wachten tot haar knuffelbeest eruit mag.
-Na een tijdje valt ze in slaap.
-Op mysterieuze wijze komt ze terecht in een grote wasmachine.
-Daar komt ze een rode draad tegen . (toch zeker niet van het rode strikje die aan haar knuffelbeest hangt?)
-Plots duikt daar de mecanicien jeansbroek op, de wasmachine is wel niet stuk zeker?
-Joke en Hanne vermaken de wasmachine door middel van een soort percussiestukje met de buizen van de wasmachine
ðZe gaan samen op zoek naar haar knuffelbeest en volgen de rode draad.
Scène 2:
-Joke en Hanne komen aan bij de sok.
-Emmie is heel gejaagd aan het zoeken in een hoop met kleren, ze zoekt namelijk haar tweelingbroer (de andere sok), want die is ze kwijtgeraakt.
-Joke en Hanne helpen mee zoeken.
-Van op een afstand staat de zwarte das (Alexander), te grinniken.
-Door middel van een raadseltje in rijmvorm verteld hij hoe ze de sok kunnen terugkrijgen.
-Emmie, Joke, Hanne en de kinderen in de zaal helpen de sok terug te halen door een bepaald zinnetje (in rijmvorm) steeds te herhalen.
-De tweelingbroer sok komt te voorschijn via een draad aan de andere kant van de zaal. Hij vliegt als het ware door de lucht (ruimte!)
ðNu kan ook de sok mee helpen zoeken naar haar knuffelbeest en volgen ze opnieuw de rode draad.
Scène 3:
-Joke, Hanne en Emmie komen aan bij het gele T-shirt.
-Het gele T-shirt is aan het huilen, want het zit volledig in de knoop met zichzelf.
-Hoe kunnen ze dit nu oplossen? Joke kent een spelletje dokter knobbel, door middel van een dans (met doeken eventueel, die het water voorstellen) geraakt het T-shirt uit de knoop.
ðNu kan ook het gele T-shirt mee helpen zoeken naar haar knuffelbeest en volgen ze opnieuw de rode draad.
Scène 4:
ðDeze hebben we nog niet echt besproken, alleszins zouden we de zwarte das op één of andere manier willen straffen omdat die telkens roet in het eten komt gooien, door wie denk je anders dat de wasmachine kapot was? Wie heeft de andere sok verstopt? Wie zorgde ervoor dat het T-shirt in de knoop zat? En vooral; Wie denk je dat joke haar knuffelbeest heeft genomen?
ðAls slot zouden we het ook leuk vinden mocht het hoofdpersonage weer wakker worden en de kleren zou aan hebben die in de voorstelling voorkwamen; een geel t-shirt, een jeansbroek, een zwarte das en de sokken en vervolgens haar knuffelbeest uit de wasmachine haalt maar dan zonder rood strikje eraan? Was het dan toch niet een droom? Zo laten we de lln ook nog wat met vragen
Deze middag waren Joke en ik op school en hebben we nog kort wat op papier gezet. => nog iets verder de verhaallijn uitgediept. (Je ziet het document in de bijlage)
Deze morgen spraken we met zn allen af aan het station in Brugge om vervolgens de trein richting Gent te nemen, waar we een bezoek zouden brengen aan het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunsten).
Toen we na een avontuurlijke tocht door het Citadelpark bij het museum aankwamen stond onze docente mevrouw Vanhaelewyn al helemaal klaar om ons een rondleiding te geven.
Eerst maakte ze ons duidelijk waaruit een kijkwijzer bestaat, (3stappen). Kijkwijzers zijn hulpmiddelen om kinderen essentieel te leren kijken bij een museumbezoek.
Stap 1, is een algemene stap; Wat zie je?, Wat voel je?, Welke indrukken heb je?, Wat ken je wel/niet? Men begint met de eerste reacties op te vragen.
Stap 2 , Vervolgens komt er dan een zorgvuldige beschouwing van de voorstelling en hoe het geschilderd of gemaakt is. Hierbij wordt uitvoerig ingegaan op drie zaken: het onderwerp, de beeldende aspecten (kleur, licht, vorm, ruimte, compositie, textuur) en het materiaalgebruik of de techniek. Er worden ook veel vragen gesteld zoals; wat bedoelt de kunstenaar hier mee? ðMevrouw Vanhaelewyn maakte ons ook zeer duidelijk dat het belangrijk is dat je niet teveel vooroordelen hebt, dat je eigenlijk met een open houding naar kunstwerken moet kijken en dat je dit ook goed moet duidelijk maken aan kinderen.
·Stap 3, Tot slot komt de persoonlijke expressie van de kunstenaar aan bod en het formuleren van een eigen mening.
In de bundel op toledo staan ook een heleboel voorbeeldvragen, die naar later toe wel zeer handig zijn!
Het doel van de kijkwijzer is om betekenisvol naar kunst te kijken. De beschouwer moet in dialoog treden met het kunstwerk. Iedere toeschouwer moet de vrijheid krijgen om zijn eigen interpretatie te maken van het kunstwerk.
We zagen ook welke andere leuke activiteiten we met kinderen kunnen doen in een museum. We hadden het geluk dat er net die dag ook een groep kinderen een bezoek bracht aan het S.M.A.K., zo konden we af en toe eens meeluisteren en kijken hoe zij te werk gaan.
·Tekenen
Voorbeeld: maak een schets van een kunstwerk, met de bedoeling om zeer intens te kijken en een onderzoekende houding aan te nemen.
·Schrijven
Voorbeeld: maak van één kunstwerk een elfje. Een elfje is een gedicht van 11 verschillende woorden in een bepaalde volgorde.
·Opzoeken
Het zal een verrijking zijn om nadien enig speurwerk te verrichten omtrent één of meerdere kunstwerken.
ðIn de bundel op toledo staan nog veel meer uitgewerkte voorbeelden die je met de kinderen kunt doen, ook staat er in wat je als voorbereiding op een museumbezoek kunt doen in de klas. Kortom een zeer interessante bundel die ik later zeker nog eens zal lezen mocht ik zelf de kans krijgen om met kinderen een museumbezoek te doen!
Toen we de eerste zalen van het museum binnenwandelden, keek ik met grote ogen naar de tentoonstelling Seeing Ones Own Eyesvan Madeln. Toen we bij het eerste kunstwerk kwamen had ik direct het beeld van oorlog in gedachten, maar toen ik verder wandelde werd het precies vrolijker, kleurrijker, kinderlijker, dus zag ik niet direct het verband.
Ik vond de kunstwerken wel mooi gemaakt, maar zag er de essentie niet van in. Toen ik achteraf hoorde dat het over de situatie gaat in het Midden Oosten, begon ik de linken in de werken te zien.
En ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk was! Een belangrijke vraag is hier; Kan je het meer waarderen, wanneer je weet waarover het gaat? En bij mij is dit wel degelijk het geval. Ik heb vaak als ik bij een kunstwerk kom dat ik zoiets heb van Makkie, dat kan ik ook, of noem je dit kunst?, maar als je dan de gedachte erachter hoort, vind ik het soms zeer fascinerend hoe kunstenaars zo hun visie kunnen uitdrukken.
Toen ik enkele aantekeningen aan het maken was, was ik zo druk in de weer dat ik mijn balpen liet vallen op zicht geen probleem, wel een probleem wanneer die balpen in een kunstwerk terecht komt Aii Uiteindelijk leverde het wel nog een grappig beeld op.
In de derde zaal kwam vooral het aspect lijn tot zijn recht, wat voor de andere groep wel zeer boeiend was.
Wat ik heel interessant vond tijdens het bezoek, was dat we geregeld eens gedachten wisselden met andere studenten. Wat vind jij hier van? Wat roept het bij je op? Waarover zou het kunnen gaan? Ik vond het leuk om te weten dat een kunstwerk bij de ene totaal andere dingen oproept dan bij de andere.
Wanneer we verder gingen, zagen we dat er overal in de zalen en gangen precies een boek tevoorschijn kwam op de muren. Onze docente vertelde ons toendat GAGARIN een internationaal kunstenaarsmagazine is dat integraal gewijd is aan de publicatie van speciaal geschreven en ongepubliceerde teksten van kunstenaars die vandaag, waar ook ter wereld, werken.
De volledige GAGARIN catalogus wordt nu in het S.M.A.K. blad voor blad, woord voor woord verenigd met een selectie werken van diezelfde kunstenaars.
In de zalen van de tentoonstelling van GAGARIN, the Artists in their Own Words. Waren veel verschillende werken te zien, ik vond het soms erg moeilijk om de kunstenaars te begrijpen, omdat je enkel een losstaand werk ziet van hen, niet in een thema. Zo roept het nog meer vragen bij je op! Één van de kunstwerken daar vond ik wel interessant, eigenlijk was het een kunstwerk die niet meteen opvalt, maar ik vond het wel fascinerend. Het was een kunstwerk van Guillaume Bijl, de naam van het werk ontsnapt me. Het was een zeer realistisch vogelnestje, maar dan lagen er in plaats van eieren, 3 zeer kleurrijke biljartballen in. Bij veel mensen roept dit vragen op en is er verwondering. Mevrouw Vanhaelewyn, gaf ons op het einde van het museumboek een kaartje met daarop een woord, en dat woord moest je linken aan een kunstwerk die je die dag had gezien. Op mijn kaartje stond het woord ik, toen moest ik meteen aan dit kunstwerk denken, omdat het zeer realistisch echt is, maar toch zit er ook een hoop fantasie en verwondering in, het is raadselachtig en humoristisch en eerlijk gezegd vond ik wel dat dit bij mij paste.
Als laatste stop gingen we naar boven, waar de tentoonstelling van Koen van den Broek te bezichtigen was Curbs & Cracks.
Koen van den Broek zoekt als schilder inspiratie in het onderweg zijn. Talloze roadtrips voeden zijn werk. Met eigenhandig gefotografeerde snapshots legt de kunstenaar zeer sec en functioneel de basis voor zijn schilderkunst. De fotos functioneren slechts als een geheugensteun, ze registreren interessante lijnen, structuren en kronkels in het waargenomen landschap. Het zijn niet meer dan herinneringen aan waargenomen atmosferen, ze hebben weinig of geen emotionele waarde.
Wat hem boeit zijn de kleine segmenten van de realiteit die door de meesten onder ons quasi onopgemerkt blijven: een banale stoeprand, een schaduwpartij op de weg die de aanwezigheid van een truck suggereert, een autoweg die een curve door het landschap beschrijft of craquelures in het asfalt waar geen mens oog voor heeft
Het allereerste wat me opviel toen ik de zaal binnenkwam, was de enorme ruimte! Zowel de zaal als de werken liepen over van ruimte en ruimte creëren. Zowel door de vorm, de compositie, maar zeker ook door de kleuren, lichtinval.
Bij deze tentoonstelling, hebben we een zeer leuke opdracht gedaan die vast en zeker ook haalbaar is met kinderen van de tweede en derde graad. De opdracht gaat als volgt.
Partnerwerk: beschrijven en tekenen
De kijker en de blinde: ga per 2 staan (of zitten). Per koppel sluit één van beide de ogen (de blinde). De tweede persoon (de kijker) kiest een kunstwerk van Koen van den Broek uit. Ga rug aan rug bij het kunstwerk zitten. Opgelet: zorg ervoor dat de blinde met zijn rug naar het kunstwerk zit. De kijker beschrijft het kunstwerk en de blinde tekent het op basis van de beschrijving. Vergelijk nadien de tekening met het kunstwerk.
Toen we in het museum rondliepen, was het ook de bedoeling dat we eens op zoek gingen naar onze bouwsteen die we dinsdag kregen, in mijn geval; ruimte. Deze kwam ik tegen in verschillende werken (en ook van verschillende kunstenaars). Ik toon enkele fotos waar de bouwsteen ruimte duidelijk in terug te vinden is.
Als ik nu mijn favoriete kunstwerk uit het gehele museum zou moeten geven
Dan zou ik het werk van Madeln nemen uit de tentoonstelling Seeing Ones Own Eyes. Jammer genoeg ben ik de titel en het jaartal van het werk vergeten te noteren. Gelukkig heb ik wel een foto genomen van de zandbak in mijn ogen.
Want dat was eigenlijk het eerste wat in mij op kwam, een zandbak voor kinderen, het speelterrein van kinderen, waar volwassenen ook hun spel spelen, met harde ballen, wapens. En eigenlijk zat mijn gedachte nog niet zo fout ook, want het gaat over de bombardementen in het Midden Oosten, het wordt eigenlijk een beetje gezien als een speelterrein voor Amerikanen en mensen die daar wonen, het is er niet meer veilig, want de volwassenen spelen hun spel té hard! Dat vindt ik net zo boeiend aan dit kunstwerk, ik kan er blijven verhalen rond verzinnen en uiteindelijk zal het toch altijd te maken hebben met het eigenlijke thema van dit kunstwerk. En volgens mij was dat ook de bedoeling van de kunstenaar.
Wat ik ook heel erg leuk vind is hoe de kunstenaar met de ruimte speelt, hij heeft een eigen ruimte gecreëerd, door er vorm in te steken en diepte.
Dit werk geeft me echt een gevoel van verwondering, ik vind het zo prettig om er naar te kijken, ik zou er eindeloos naar toe kunnen kijken, en ondanks de fleurige kleuren van de biljartballen, kan ik er maar één kleur op plakken, en dat is zwart. Alles wat ooit zo mooi was in het Midden Oosten wordt verwoest door het gruwelijke spel die er nu wordt gespeeld.
Ik deed wat opzoekingswerk over dit kunstwerk;
De verzameling collage-wandtapijten met slogans en bombastische beeldtaal rond een gigantische biljarttafel met een zanderig landschap verwijst naar de politieke, economische en militaire spelletjes die al jaren in en rond deze regio gespeeld worden. Je verwacht rond deze 'speeltafel' elk moment een stem te horen die zegt: "Rien ne va plus!".
Ook hier kan kunst de wereld wellicht niet redden, maar ze is wel in staat om ons tot nadenken aan te zetten zodat we de zaken 'met onze eigen ogen bekijken'.
ðJammer genoeg leverde mijn opzoekwerk niet zo veel op, want over dit kunstwerk (en zeker als ik de naam niet weet), staat er weinig- tot niets op het internet.
Eindelijk! Vandaag zijn we echt een stuk verder geraakt! Deze morgen hadden we met ons groepje afgesproken in de bibliotheek, waar we vervolgens de (slaperige)koppen bijeen staken. Alexander zei dat we eens naar zijn blog moesten kijken en lezen/kijken wat hij had gepost. Hij had zijn verhaallijn wat verder uitgediept en had zijn inspiratie gehaald uit een prentenboek voor kinderen. Op de naam van het boek kan ik even niet komen, maar het gaat over een jongen die in een grote wasmachine terecht komt. Unaniem waren we het erover eens dat we hier echt iets mee konden doen! Uit het niets kwamen alle ideeën eruit! Eerst dachten we de verhaallijn kort uit: een meisje wacht voor de wasmachine tot ze haar knuffelbeer er mag uithalen, ze valt echter in slaap en komt op mysterieuze wijze terecht in de wasmachine. Daar vindt ze een rode draad (van het verhaal? neen hoor!), ze gaat even denken en beseft dat dit dezelfde kleur is als het strikje van haar allerliefste knuffelbeer. Ze gaat op zoek naar haar knuffelbeer via de rode draad en komt allerlei kledingstukken tegen; een T-shirt, een jeansbroek, een sok en een slechte das! Die haar helpen zoeken naar haar knuffelbeer... - 'We kunnen een soort dans doen met blauw/witte doeken die het water van de wasmachine voorstelt.' - 'We kunnen met luchtbellen of ballonnen werken die de zeepbellen voorstellen.' - 'We kunnen met verschillende kleuren werken in de kledij van de was.' - 'We kunnen een ritmisch stukje maken met buizen of materiaal die zogezegd afkomstig zijn uit de wasmachine. - ... Zo gingen we nog een eindje door. Omdat ik graag dingen op papier zet vond ik het interessant om de zaal opstelling en personages op papier uit te tekenen. Omdat ik voor mezelf dan al een visueel beeld heb van hoe het er kan uit zien.
Zaalopstelling; Hier zouden we dus de kinderen in het midden van de zaal plaatsen, zodat we rondom de kinderen kunnen spelen en zo de ruimte benutten. We zouden ook graag de hoeken van de zaal gebruiken als speelruimte en ook nog één van de muren (smallere) van de zaal gebruiken (waar er bijvoorbeeld een podium of coulissen zijn.) In de hoeken zouden we 'postjes' maken waar het hoofdpersonage langs komt en de andere personages tegen komt; T-shirt, jeansbroek, sok en das. Aan één van de muren die we ook als speelruimte gebruiken zouden we graag een enorm grote wasmachine maken uit karton (verstevigd met dunnen houten latjes) of uit een andere materie. Een wasmachine waar het hoofdpersonage in kan stappen. Bij de grote wasmachine begint het verhaal en eindigt het ook, zo maakt het hoofdpersonage een volledige toer door de zaal, en dus eigenlijk ook door de wasmachine. Aan de muren hangen allerlei oude kledingstukken, om nog meer het effect te creëren op een wasmachine vol was. We zouden er echter wel op letten dat de kledij van de personages en die aan de muren hangt niet rood is, zodat de nadruk op de rode draad heel duidelijk is en dus mooi tot zijn recht komt.
Personages; Aangezien we met 5 mensen zijn, zouden we dus ook sowieso 5 personages hebben - hoofdpersonage: meisje in pyjama - het gele T-shirt - de jeansbroek - de kleurrijke sok - de slechte das (volledig in het zwart) - knuffelbeer
Vandaag was weer een drukke dag! Deze morgen keken we met meneer K. Crul naar een introductiefilmpje van 'Het Paleis' om het begrip 'theatervoorstelling' wat te verduidelijken. Het was een zeer interessant filmpje, maar toen besefte ik ook dat er enorm veel komt kijken bij een theatervoorstelling! Je hebt heel veel mensen die er mee bezig zijn, en iedereen krijgt zijn functie in de voorstelling; schrijver, acteur, regisseur, productieleider, toneelmeester,... en zo kan ik er nog wel een aantal opnoemen! Toen dacht ik "Ai! Wij zijn slechts met 5 om een theatervoorstelling te maken!" Ook leerden we kennis maken met de verschillende soorten theater; teksttheater, multimediaal theater, beeldend theater, poppentheater, musical, locatietheater, muziektheater en objectentheater, ik was toen al mijn ogen aan het uitkijken toen er blijkbaar ook nog zoiets bestond als cabaret en dansvoorstellingen! Voor sommige mensen is dat allemaal zeer evident, maar voor een leek als mij stond ik toch even versteld! Dit gaf me wel een boost, want blijkbaar kunnen we zeer veel kanten uit! En is er dus vrij veel ruimte voor verschillende invalshoeken, (wat dus goed uitkomt aangezien onze bouwsteen 'ruimte' is ).
Eerlijk gezegd zat ik met heel veel vragen! 'Wat wordt er verwacht? Hoe moet ik hier aan beginnen? ...' Gelukkig stond onze docent ons bij en maakte hij ons duidelijk dat wanneer je aan een voorstelling begint je keuzes moet maken; - wat gaan we doen? - en hoe gaan we het doen? => 2 grote en moeilijke vragen!
Vervolgens gingen we in onze 2 groepen aan de slag. Eerst vertelden we wat we de dag ervoor hadden gevonden aan informatie en probeerden onze geest zo open mogelijk te stellen, om zoveel mogelijk bruikbare ideeën te ronselen. We kwamen tot het besluit dat er 3 belangrijke zaken nodig zijn voor een verhaallijn uit te zetten: - personage(s) - locatie - basisprobleem Ook kwamen we overeen dat we een theatervoorstelling willen maken waar veel variatie in zit, zodat het voor de kinderen boeiend is om naar te kijken en waar je achteraf ook veel kanten mee uit kan! Een voorstelling waar zowel, muziek als dans als drama als literatuur... in zit. We zouden ook heel graag de ruimte waarin we onze voorstelling zullen geven optimaal benutten. We zouden graag eens anders te werk gaan dan normaal, we zouden de kinderen in het midden van de zaal plaatsen en rondom hen onze voorstelling geven, (de wanden en de hoeken van de zaal dus gebruiken). We waren allemaal vrij enthousiast, juist 1 probleempje... welk verhaal? Welk personage? Welke locatie en welk basisprobleem? Jammer genoeg zaten we het ene moment zonder inspiratie en het andere moment liepen we over van ideeën... wat dus eigenlijk vrij frustrerend was! We wilden afwijken van het cliché en een eigen tof idee/verhaal uitwerken. Daarom probeerden we enkele zaken uit: - We brainstormden eerst en lieten onze ideeën en fantasieën de vrije loop => MISLUKT ! - We namen elk 9 papiertjes, schreven er elk 3 personen op, 3 locaties en 3 basisproblemen, vervolgens namen we van elke stapel 1kaartje en probeerden zo tot een origineel verhaal te komen => MISLUKT ! - We lieten alles even bezinken, gingen eten en dachten dat we dan misschien een leuke ingeving gingen hebben => MISLUKT ! - We zochten ieder voor zich op internet en kwamen dan opnieuw samen om onze ideeën uit te wisselen, in de hoop om zo aan iets origineels te komen. => MISLUKT ! - We hadden nu al een aantal ideeën en Alexander stelde voor om ieder een zeer korte verhaallijn uit te zetten rond het onderwerp dat jou interesseerde, zo kwamen we tot 3 verhaallijnen waarmee we wel een kant uit kunnen en die volgens ons ook wel haalbaar zijn. Morgenochtend komen we opnieuw samen en werken we verder aan één van de 3 verhaallijnen. => hopelijk lukt deze wel!
Nu laat ik alles nog eens bezinken, overloop ik de mogelijkheden van de 3 verhaallijnen en kom ik morgen terug naar school (hopelijk met nog wat concretere ideeën).
Vandaag was onze eerste kennismaking met de keuzemodule "Muzische vorming". Na een interessante 'pecha kucha' voorstelling van één van onze begeleidende docenten meneer K. Crul over wat ons te wachten staat de komende weken, werden we in een sneltempo ondergedompeld in de 'muzische wereld'. Wat blijkbaar zeer ruim is! Aan de hand van een spel maakten we kennis met de verschillende onderdelen van het muzische, wat ook wel de bouwstenen worden genoemd: vorm, ruimte, kracht & intensiteit, ritme & tijd, lijn, kleur & licht, textuur, rol en als laatste compositie & structuur.
Vervolgens werden we in groepen gedeeld; de ene groep werkt rond de bouwsteen 'lijn' en de andere groep (waarvan ik deel uit maak, samen met Alexander, Hanne, Steffi en Ruth) zal werken rond de bouwsteen 'ruimte'. Ruimte? 'Hoe moet ik hier nu in godsnaam aan beginnen?', was één van mijn eerste gedachten (en ik denk dat ik niet de enige was). Daarom gingen we 's middags per groep aan de slag om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over het begrip 'ruimte'. Dan hebben we het niet over de ruimte en het heelal, maar over het begrip ruimte in beeldende kunsten, in fotografie, in literatuur, in dans, in muziek en in toneel. We stelden voor om elk afzonderlijk informatie op te zoeken, ik heb me bezig gehouden met 'ruimte in/en/rond/over... beeldende kunsten'. Met volle moed begon ik aan een heuse zoektocht door de bibliotheek en op het 'World Wide Web', maar... na 2 uur zoeken begon ik mijn moed wat te verliezen. Eigenlijk was het niet zo evident om veel informatie omtrent dit thema te vinden, want het woord 'ruimte' bracht me vaak naar de sterren en planeten. Uiteindelijk heb ik toch een aantal zeer interessante dingen gevonden en deze verzameld in een mapje, dat hopelijk zal uitgroeien tot een MAP.
Vandaag hebben we (voor onze eerste dag) volgens mij toch al redelijk wat werk verzet, dit kan ook niet anders want - en ik citeer met de woorden van onze docenten - 'deze keuzemodule' wordt een marathon!'
héhé... soms moet je toch wel inventief zijn hoor... Misschien vind ik deze nacht wel inspiratie in mijn slaap.
)
Voor sommige mensen is dat allemaal zeer evident, maar voor een leek als mij stond ik toch even versteld! Dit gaf me wel een boost, want blijkbaar kunnen we zeer veel kanten uit! En is er dus vrij veel ruimte voor verschillende invalshoeken, (wat dus goed uitkomt aangezien onze bouwsteen 'ruimte' is 
).
