Deze morgen spraken we met zn allen af aan het station in Brugge om vervolgens de trein richting Gent te nemen, waar we een bezoek zouden brengen aan het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Actuele Kunsten).
Toen we na een avontuurlijke tocht door het Citadelpark bij het museum aankwamen stond onze docente mevrouw Vanhaelewyn al helemaal klaar om ons een rondleiding te geven.
Eerst maakte ze ons duidelijk waaruit een kijkwijzer bestaat, (3stappen). Kijkwijzers zijn hulpmiddelen om kinderen essentieel te leren kijken bij een museumbezoek.
Stap 1, is een algemene stap; Wat zie je?, Wat voel je?, Welke indrukken heb je?, Wat ken je wel/niet? Men begint met de eerste reacties op te vragen.
Stap 2 , Vervolgens komt er dan een zorgvuldige beschouwing van de voorstelling en hoe het geschilderd of gemaakt is. Hierbij wordt uitvoerig ingegaan op drie zaken: het onderwerp, de beeldende aspecten (kleur, licht, vorm, ruimte, compositie, textuur) en het materiaalgebruik of de techniek. Er worden ook veel vragen gesteld zoals; wat bedoelt de kunstenaar hier mee? ðMevrouw Vanhaelewyn maakte ons ook zeer duidelijk dat het belangrijk is dat je niet teveel vooroordelen hebt, dat je eigenlijk met een open houding naar kunstwerken moet kijken en dat je dit ook goed moet duidelijk maken aan kinderen.
·Stap 3, Tot slot komt de persoonlijke expressie van de kunstenaar aan bod en het formuleren van een eigen mening.
In de bundel op toledo staan ook een heleboel voorbeeldvragen, die naar later toe wel zeer handig zijn!
Het doel van de kijkwijzer is om betekenisvol naar kunst te kijken. De beschouwer moet in dialoog treden met het kunstwerk. Iedere toeschouwer moet de vrijheid krijgen om zijn eigen interpretatie te maken van het kunstwerk.
We zagen ook welke andere leuke activiteiten we met kinderen kunnen doen in een museum. We hadden het geluk dat er net die dag ook een groep kinderen een bezoek bracht aan het S.M.A.K., zo konden we af en toe eens meeluisteren en kijken hoe zij te werk gaan.
·Tekenen
Voorbeeld: maak een schets van een kunstwerk, met de bedoeling om zeer intens te kijken en een onderzoekende houding aan te nemen.
·Schrijven
Voorbeeld: maak van één kunstwerk een elfje. Een elfje is een gedicht van 11 verschillende woorden in een bepaalde volgorde.
·Opzoeken
Het zal een verrijking zijn om nadien enig speurwerk te verrichten omtrent één of meerdere kunstwerken.
ðIn de bundel op toledo staan nog veel meer uitgewerkte voorbeelden die je met de kinderen kunt doen, ook staat er in wat je als voorbereiding op een museumbezoek kunt doen in de klas. Kortom een zeer interessante bundel die ik later zeker nog eens zal lezen mocht ik zelf de kans krijgen om met kinderen een museumbezoek te doen!
Toen we de eerste zalen van het museum binnenwandelden, keek ik met grote ogen naar de tentoonstelling Seeing Ones Own Eyesvan Madeln. Toen we bij het eerste kunstwerk kwamen had ik direct het beeld van oorlog in gedachten, maar toen ik verder wandelde werd het precies vrolijker, kleurrijker, kinderlijker, dus zag ik niet direct het verband.
Ik vond de kunstwerken wel mooi gemaakt, maar zag er de essentie niet van in. Toen ik achteraf hoorde dat het over de situatie gaat in het Midden Oosten, begon ik de linken in de werken te zien.
En ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk was! Een belangrijke vraag is hier; Kan je het meer waarderen, wanneer je weet waarover het gaat? En bij mij is dit wel degelijk het geval. Ik heb vaak als ik bij een kunstwerk kom dat ik zoiets heb van Makkie, dat kan ik ook, of noem je dit kunst?, maar als je dan de gedachte erachter hoort, vind ik het soms zeer fascinerend hoe kunstenaars zo hun visie kunnen uitdrukken.
Toen ik enkele aantekeningen aan het maken was, was ik zo druk in de weer dat ik mijn balpen liet vallen op zicht geen probleem, wel een probleem wanneer die balpen in een kunstwerk terecht komt Aii Uiteindelijk leverde het wel nog een grappig beeld op.
In de derde zaal kwam vooral het aspect lijn tot zijn recht, wat voor de andere groep wel zeer boeiend was.
Wat ik heel interessant vond tijdens het bezoek, was dat we geregeld eens gedachten wisselden met andere studenten. Wat vind jij hier van? Wat roept het bij je op? Waarover zou het kunnen gaan? Ik vond het leuk om te weten dat een kunstwerk bij de ene totaal andere dingen oproept dan bij de andere.
Wanneer we verder gingen, zagen we dat er overal in de zalen en gangen precies een boek tevoorschijn kwam op de muren. Onze docente vertelde ons toendat GAGARIN een internationaal kunstenaarsmagazine is dat integraal gewijd is aan de publicatie van speciaal geschreven en ongepubliceerde teksten van kunstenaars die vandaag, waar ook ter wereld, werken.
De volledige GAGARIN catalogus wordt nu in het S.M.A.K. blad voor blad, woord voor woord verenigd met een selectie werken van diezelfde kunstenaars.
In de zalen van de tentoonstelling van GAGARIN, the Artists in their Own Words. Waren veel verschillende werken te zien, ik vond het soms erg moeilijk om de kunstenaars te begrijpen, omdat je enkel een losstaand werk ziet van hen, niet in een thema. Zo roept het nog meer vragen bij je op! Één van de kunstwerken daar vond ik wel interessant, eigenlijk was het een kunstwerk die niet meteen opvalt, maar ik vond het wel fascinerend. Het was een kunstwerk van Guillaume Bijl, de naam van het werk ontsnapt me. Het was een zeer realistisch vogelnestje, maar dan lagen er in plaats van eieren, 3 zeer kleurrijke biljartballen in. Bij veel mensen roept dit vragen op en is er verwondering. Mevrouw Vanhaelewyn, gaf ons op het einde van het museumboek een kaartje met daarop een woord, en dat woord moest je linken aan een kunstwerk die je die dag had gezien. Op mijn kaartje stond het woord ik, toen moest ik meteen aan dit kunstwerk denken, omdat het zeer realistisch echt is, maar toch zit er ook een hoop fantasie en verwondering in, het is raadselachtig en humoristisch en eerlijk gezegd vond ik wel dat dit bij mij paste.
Als laatste stop gingen we naar boven, waar de tentoonstelling van Koen van den Broek te bezichtigen was Curbs & Cracks.
Koen van den Broek zoekt als schilder inspiratie in het onderweg zijn. Talloze roadtrips voeden zijn werk. Met eigenhandig gefotografeerde snapshots legt de kunstenaar zeer sec en functioneel de basis voor zijn schilderkunst. De fotos functioneren slechts als een geheugensteun, ze registreren interessante lijnen, structuren en kronkels in het waargenomen landschap. Het zijn niet meer dan herinneringen aan waargenomen atmosferen, ze hebben weinig of geen emotionele waarde.
Wat hem boeit zijn de kleine segmenten van de realiteit die door de meesten onder ons quasi onopgemerkt blijven: een banale stoeprand, een schaduwpartij op de weg die de aanwezigheid van een truck suggereert, een autoweg die een curve door het landschap beschrijft of craquelures in het asfalt waar geen mens oog voor heeft
Het allereerste wat me opviel toen ik de zaal binnenkwam, was de enorme ruimte! Zowel de zaal als de werken liepen over van ruimte en ruimte creëren. Zowel door de vorm, de compositie, maar zeker ook door de kleuren, lichtinval.
Bij deze tentoonstelling, hebben we een zeer leuke opdracht gedaan die vast en zeker ook haalbaar is met kinderen van de tweede en derde graad. De opdracht gaat als volgt.
Partnerwerk: beschrijven en tekenen
De kijker en de blinde: ga per 2 staan (of zitten). Per koppel sluit één van beide de ogen (de blinde). De tweede persoon (de kijker) kiest een kunstwerk van Koen van den Broek uit. Ga rug aan rug bij het kunstwerk zitten. Opgelet: zorg ervoor dat de blinde met zijn rug naar het kunstwerk zit. De kijker beschrijft het kunstwerk en de blinde tekent het op basis van de beschrijving. Vergelijk nadien de tekening met het kunstwerk.
Toen we in het museum rondliepen, was het ook de bedoeling dat we eens op zoek gingen naar onze bouwsteen die we dinsdag kregen, in mijn geval; ruimte. Deze kwam ik tegen in verschillende werken (en ook van verschillende kunstenaars). Ik toon enkele fotos waar de bouwsteen ruimte duidelijk in terug te vinden is.
Als ik nu mijn favoriete kunstwerk uit het gehele museum zou moeten geven
Dan zou ik het werk van Madeln nemen uit de tentoonstelling Seeing Ones Own Eyes. Jammer genoeg ben ik de titel en het jaartal van het werk vergeten te noteren. Gelukkig heb ik wel een foto genomen van de zandbak in mijn ogen.
Want dat was eigenlijk het eerste wat in mij op kwam, een zandbak voor kinderen, het speelterrein van kinderen, waar volwassenen ook hun spel spelen, met harde ballen, wapens. En eigenlijk zat mijn gedachte nog niet zo fout ook, want het gaat over de bombardementen in het Midden Oosten, het wordt eigenlijk een beetje gezien als een speelterrein voor Amerikanen en mensen die daar wonen, het is er niet meer veilig, want de volwassenen spelen hun spel té hard! Dat vindt ik net zo boeiend aan dit kunstwerk, ik kan er blijven verhalen rond verzinnen en uiteindelijk zal het toch altijd te maken hebben met het eigenlijke thema van dit kunstwerk. En volgens mij was dat ook de bedoeling van de kunstenaar.
Wat ik ook heel erg leuk vind is hoe de kunstenaar met de ruimte speelt, hij heeft een eigen ruimte gecreëerd, door er vorm in te steken en diepte.
Dit werk geeft me echt een gevoel van verwondering, ik vind het zo prettig om er naar te kijken, ik zou er eindeloos naar toe kunnen kijken, en ondanks de fleurige kleuren van de biljartballen, kan ik er maar één kleur op plakken, en dat is zwart. Alles wat ooit zo mooi was in het Midden Oosten wordt verwoest door het gruwelijke spel die er nu wordt gespeeld.
Ik deed wat opzoekingswerk over dit kunstwerk;
De verzameling collage-wandtapijten met slogans en bombastische beeldtaal rond een gigantische biljarttafel met een zanderig landschap verwijst naar de politieke, economische en militaire spelletjes die al jaren in en rond deze regio gespeeld worden. Je verwacht rond deze 'speeltafel' elk moment een stem te horen die zegt: "Rien ne va plus!".
Ook hier kan kunst de wereld wellicht niet redden, maar ze is wel in staat om ons tot nadenken aan te zetten zodat we de zaken 'met onze eigen ogen bekijken'.
ðJammer genoeg leverde mijn opzoekwerk niet zo veel op, want over dit kunstwerk (en zeker als ik de naam niet weet), staat er weinig- tot niets op het internet.
Eindelijk! Vandaag zijn we echt een stuk verder geraakt! Deze morgen hadden we met ons groepje afgesproken in de bibliotheek, waar we vervolgens de (slaperige)koppen bijeen staken. Alexander zei dat we eens naar zijn blog moesten kijken en lezen/kijken wat hij had gepost. Hij had zijn verhaallijn wat verder uitgediept en had zijn inspiratie gehaald uit een prentenboek voor kinderen. Op de naam van het boek kan ik even niet komen, maar het gaat over een jongen die in een grote wasmachine terecht komt. Unaniem waren we het erover eens dat we hier echt iets mee konden doen! Uit het niets kwamen alle ideeën eruit! Eerst dachten we de verhaallijn kort uit: een meisje wacht voor de wasmachine tot ze haar knuffelbeer er mag uithalen, ze valt echter in slaap en komt op mysterieuze wijze terecht in de wasmachine. Daar vindt ze een rode draad (van het verhaal? neen hoor!), ze gaat even denken en beseft dat dit dezelfde kleur is als het strikje van haar allerliefste knuffelbeer. Ze gaat op zoek naar haar knuffelbeer via de rode draad en komt allerlei kledingstukken tegen; een T-shirt, een jeansbroek, een sok en een slechte das! Die haar helpen zoeken naar haar knuffelbeer... - 'We kunnen een soort dans doen met blauw/witte doeken die het water van de wasmachine voorstelt.' - 'We kunnen met luchtbellen of ballonnen werken die de zeepbellen voorstellen.' - 'We kunnen met verschillende kleuren werken in de kledij van de was.' - 'We kunnen een ritmisch stukje maken met buizen of materiaal die zogezegd afkomstig zijn uit de wasmachine. - ... Zo gingen we nog een eindje door. Omdat ik graag dingen op papier zet vond ik het interessant om de zaal opstelling en personages op papier uit te tekenen. Omdat ik voor mezelf dan al een visueel beeld heb van hoe het er kan uit zien.
Zaalopstelling; Hier zouden we dus de kinderen in het midden van de zaal plaatsen, zodat we rondom de kinderen kunnen spelen en zo de ruimte benutten. We zouden ook graag de hoeken van de zaal gebruiken als speelruimte en ook nog één van de muren (smallere) van de zaal gebruiken (waar er bijvoorbeeld een podium of coulissen zijn.) In de hoeken zouden we 'postjes' maken waar het hoofdpersonage langs komt en de andere personages tegen komt; T-shirt, jeansbroek, sok en das. Aan één van de muren die we ook als speelruimte gebruiken zouden we graag een enorm grote wasmachine maken uit karton (verstevigd met dunnen houten latjes) of uit een andere materie. Een wasmachine waar het hoofdpersonage in kan stappen. Bij de grote wasmachine begint het verhaal en eindigt het ook, zo maakt het hoofdpersonage een volledige toer door de zaal, en dus eigenlijk ook door de wasmachine. Aan de muren hangen allerlei oude kledingstukken, om nog meer het effect te creëren op een wasmachine vol was. We zouden er echter wel op letten dat de kledij van de personages en die aan de muren hangt niet rood is, zodat de nadruk op de rode draad heel duidelijk is en dus mooi tot zijn recht komt.
Personages; Aangezien we met 5 mensen zijn, zouden we dus ook sowieso 5 personages hebben - hoofdpersonage: meisje in pyjama - het gele T-shirt - de jeansbroek - de kleurrijke sok - de slechte das (volledig in het zwart) - knuffelbeer
Vandaag was weer een drukke dag! Deze morgen keken we met meneer K. Crul naar een introductiefilmpje van 'Het Paleis' om het begrip 'theatervoorstelling' wat te verduidelijken. Het was een zeer interessant filmpje, maar toen besefte ik ook dat er enorm veel komt kijken bij een theatervoorstelling! Je hebt heel veel mensen die er mee bezig zijn, en iedereen krijgt zijn functie in de voorstelling; schrijver, acteur, regisseur, productieleider, toneelmeester,... en zo kan ik er nog wel een aantal opnoemen! Toen dacht ik "Ai! Wij zijn slechts met 5 om een theatervoorstelling te maken!" Ook leerden we kennis maken met de verschillende soorten theater; teksttheater, multimediaal theater, beeldend theater, poppentheater, musical, locatietheater, muziektheater en objectentheater, ik was toen al mijn ogen aan het uitkijken toen er blijkbaar ook nog zoiets bestond als cabaret en dansvoorstellingen! Voor sommige mensen is dat allemaal zeer evident, maar voor een leek als mij stond ik toch even versteld! Dit gaf me wel een boost, want blijkbaar kunnen we zeer veel kanten uit! En is er dus vrij veel ruimte voor verschillende invalshoeken, (wat dus goed uitkomt aangezien onze bouwsteen 'ruimte' is ).
Eerlijk gezegd zat ik met heel veel vragen! 'Wat wordt er verwacht? Hoe moet ik hier aan beginnen? ...' Gelukkig stond onze docent ons bij en maakte hij ons duidelijk dat wanneer je aan een voorstelling begint je keuzes moet maken; - wat gaan we doen? - en hoe gaan we het doen? => 2 grote en moeilijke vragen!
Vervolgens gingen we in onze 2 groepen aan de slag. Eerst vertelden we wat we de dag ervoor hadden gevonden aan informatie en probeerden onze geest zo open mogelijk te stellen, om zoveel mogelijk bruikbare ideeën te ronselen. We kwamen tot het besluit dat er 3 belangrijke zaken nodig zijn voor een verhaallijn uit te zetten: - personage(s) - locatie - basisprobleem Ook kwamen we overeen dat we een theatervoorstelling willen maken waar veel variatie in zit, zodat het voor de kinderen boeiend is om naar te kijken en waar je achteraf ook veel kanten mee uit kan! Een voorstelling waar zowel, muziek als dans als drama als literatuur... in zit. We zouden ook heel graag de ruimte waarin we onze voorstelling zullen geven optimaal benutten. We zouden graag eens anders te werk gaan dan normaal, we zouden de kinderen in het midden van de zaal plaatsen en rondom hen onze voorstelling geven, (de wanden en de hoeken van de zaal dus gebruiken). We waren allemaal vrij enthousiast, juist 1 probleempje... welk verhaal? Welk personage? Welke locatie en welk basisprobleem? Jammer genoeg zaten we het ene moment zonder inspiratie en het andere moment liepen we over van ideeën... wat dus eigenlijk vrij frustrerend was! We wilden afwijken van het cliché en een eigen tof idee/verhaal uitwerken. Daarom probeerden we enkele zaken uit: - We brainstormden eerst en lieten onze ideeën en fantasieën de vrije loop => MISLUKT ! - We namen elk 9 papiertjes, schreven er elk 3 personen op, 3 locaties en 3 basisproblemen, vervolgens namen we van elke stapel 1kaartje en probeerden zo tot een origineel verhaal te komen => MISLUKT ! - We lieten alles even bezinken, gingen eten en dachten dat we dan misschien een leuke ingeving gingen hebben => MISLUKT ! - We zochten ieder voor zich op internet en kwamen dan opnieuw samen om onze ideeën uit te wisselen, in de hoop om zo aan iets origineels te komen. => MISLUKT ! - We hadden nu al een aantal ideeën en Alexander stelde voor om ieder een zeer korte verhaallijn uit te zetten rond het onderwerp dat jou interesseerde, zo kwamen we tot 3 verhaallijnen waarmee we wel een kant uit kunnen en die volgens ons ook wel haalbaar zijn. Morgenochtend komen we opnieuw samen en werken we verder aan één van de 3 verhaallijnen. => hopelijk lukt deze wel!
Nu laat ik alles nog eens bezinken, overloop ik de mogelijkheden van de 3 verhaallijnen en kom ik morgen terug naar school (hopelijk met nog wat concretere ideeën).
Vandaag was onze eerste kennismaking met de keuzemodule "Muzische vorming". Na een interessante 'pecha kucha' voorstelling van één van onze begeleidende docenten meneer K. Crul over wat ons te wachten staat de komende weken, werden we in een sneltempo ondergedompeld in de 'muzische wereld'. Wat blijkbaar zeer ruim is! Aan de hand van een spel maakten we kennis met de verschillende onderdelen van het muzische, wat ook wel de bouwstenen worden genoemd: vorm, ruimte, kracht & intensiteit, ritme & tijd, lijn, kleur & licht, textuur, rol en als laatste compositie & structuur.
Vervolgens werden we in groepen gedeeld; de ene groep werkt rond de bouwsteen 'lijn' en de andere groep (waarvan ik deel uit maak, samen met Alexander, Hanne, Steffi en Ruth) zal werken rond de bouwsteen 'ruimte'. Ruimte? 'Hoe moet ik hier nu in godsnaam aan beginnen?', was één van mijn eerste gedachten (en ik denk dat ik niet de enige was). Daarom gingen we 's middags per groep aan de slag om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over het begrip 'ruimte'. Dan hebben we het niet over de ruimte en het heelal, maar over het begrip ruimte in beeldende kunsten, in fotografie, in literatuur, in dans, in muziek en in toneel. We stelden voor om elk afzonderlijk informatie op te zoeken, ik heb me bezig gehouden met 'ruimte in/en/rond/over... beeldende kunsten'. Met volle moed begon ik aan een heuse zoektocht door de bibliotheek en op het 'World Wide Web', maar... na 2 uur zoeken begon ik mijn moed wat te verliezen. Eigenlijk was het niet zo evident om veel informatie omtrent dit thema te vinden, want het woord 'ruimte' bracht me vaak naar de sterren en planeten. Uiteindelijk heb ik toch een aantal zeer interessante dingen gevonden en deze verzameld in een mapje, dat hopelijk zal uitgroeien tot een MAP.
Vandaag hebben we (voor onze eerste dag) volgens mij toch al redelijk wat werk verzet, dit kan ook niet anders want - en ik citeer met de woorden van onze docenten - 'deze keuzemodule' wordt een marathon!'
Voor sommige mensen is dat allemaal zeer evident, maar voor een leek als mij stond ik toch even versteld! Dit gaf me wel een boost, want blijkbaar kunnen we zeer veel kanten uit! En is er dus vrij veel ruimte voor verschillende invalshoeken, (wat dus goed uitkomt aangezien onze bouwsteen 'ruimte' is 
).
