Deze blog bundelt voornamelijk de wedstrijdverslagen van de recreatieve Heren-volleybalploeg Pandas Vanheïer (Lokeren).
29-03-2015
Kastaars Heusden - Vanheïer (13 oktober 2013: 0-3 winst)
Filip Albert, Koning der Belgen,
Aan allen die nu zijn en hierna wezen zullen, Onze Groet.
Waarde landgenoten,
Mijn vrouw Paola en ik zijn vereerd om nog altijd Koning en Koningin te mogen zijn in de sporthal te Heusden. Ondanks de geringe sportieve successen van de Kastaars, ben ik trots dat onze afbeeldingen nog steeds aan de muur van deze sporthal prijken.
Eveneens ben ik vereerd over de talrijk opgekomen supporters bij de thuisploeg, die in alle nederigheid en zonder verbaal protest hun ploeg steeds weer blijven aanmoedigen, weliswaar in absolute stilte en met een biertje in de hand. Het is ook mooi om te zien dat deze spionkop steeds samen met hun spelers van kant wisselt.
Ik houd deze toespraak omdat ik het nodig vind om jullie te informeren over de invasie van deze avond en het matchverloop: De eerste twee Koninklijke verkenners van deze ploeg (Pandas Vanheïer uit Lokeren) waren reeds een half uur voor de start van de opwarming ter plaatse. Om ons te misleiden begonnen ze zowaar te voetballen. Het betrof de Heren T. Van Mieghem en W. Ongena.
Toen een derde speler, de Heer K. Cleemput, dit tweetal kwam vergezellen werd prompt overgeschakeld naar basketbal. Hierbij dient opgemerkt te worden dat de Heer Van Mieghem een magistrale 3-punter scoorde van op een bijna onmogelijke afstand. Dat deze Heren op dat moment nog weinig sympathie voor de volleybalsport toonden, werd nog meer duidelijk toen ze één van hun eigen volleyballen probeerden op te pompen.
Een telefoontje van een 4de speler, de Heer J. Van De Velde, met de vraag in welke vallei onze sporthal lag (Damvallei, nvdr), gaf aan dat er nog versterking op komst was.
Uiteindelijk waren de indringers in mijn Koninklijke sporthal met 7, waaronder de 4 hierboven vernoemde Heren en de Heren S. Vervaet, T. Waterschoot en S. Arryn.
Op het laatste moment werd een tactische wissel van libero en bijhorend truitje doorgevoerd: W. Ongena in plaats van J. Van de Velde.
Vanaf set 1 werd het meteen duidelijk: de heren aan de overkant waren duidelijk gekomen om te veni, vidi, vici-en. Tegen hun opslag-, receptie- en aanvalsgeweld was geen Heusdens kruid gewassen. Vooral de middenmannen konden naar hartenlust met kracht en precisie vanuit verschillende posities (kort voor en achter, steek voor) afwerken.
De gelegenheidslibero met het witte truitje met opschrift Jorre leverde college-recepties af, hoewel het merendeel van de recepties uitstekend werden gepareerd door de enige echte Jorre. De eindstand van set 1 stond al gauw op het scorebord.
Met frisse moed en opgeheven hoofd werd aan set 2 begonnen. Dit bracht echter niet veel zoden aan de dijk. Lange opslagreeksen van de Pandas zorgden alweer voor een vroege voorsprong die systematisch verder werd uitgebaggerd. Een klein beetje concentratieverlies bij de bezoekers bracht nog een sprankeltje hoop, maar die werd opnieuw door uitstekend aanvals- en blokwerk de grond in geboord.
In set 3 waren de bezoekers opnieuw heer en meester, ondanks een wissel van spelverdeler bij de thuisploeg. Een setstand van 7-25 spreekt boekdelen. Een illustratie van deze suprematie: Vanheïer probeerde diverse malen om staffel te spelen. Toen de voorbereiding hiertoe perfect verliep en de middenman 2 blokkers aan het lijntje hield, had de oppositie, euh excuseer, opposite, de baan vrij. Toch werd gekozen om de 4-aanvaller aan te spelen. Merkwaardige situatie die toch resulteerde in een punt. Dat de opposite ook in blok werd gesteund door de middenman die letterlijk over hem heen kwam blokken, etaleerde alleen maar de pure klasse en samenhang van deze ploeg.
Waarde landgenoten, Vanheïer bleek een maat te groot voor Kastaars Heusden en zal nog vele sportieve successen boeken. Hun samenhang en talent mogen een inspiratie zijn voor iedereen die de volleybalsport beoefent of wenst te beoefenen.
Ik wens tot slot eenieder van jullie te bedanken voor deze sportieve match.
Ga nu allen heen in vrede en mogen eenieder een fijne werkweek hebben.
VC Eligius wél hadden willen spelen tegen 5 spelers van Plus?
+ al niet op - stond in de rangschikking?
Jan Waterschoot en Stefaan Vervaet niet bij Vanheïer waren gekomen?
Vanheïer geen vertrouwen had getankt uit de oefenmatch tegen Plus?
Onze opslagen van een laag niveau waren?
De meeste recepties niet op het hoofd van onze passeur waren terecht gekomen?
Jorre niet onze gelegenheids-libero was geweest?
Fellaini (het nummer 9 van VC Eligius) receptie kon pakken?
De coach van VC Eligius nog meer time-outs had mogen nemen?
De coach van VC Eligius nog meer wissels had mogen doorvoeren?
Koen C geen 4 bloks had gezet? (Sorry gasten, maar dit moest ik echt wel vermelden [Symbool])
Awel, dan had VC Eligius misschien wel gewonnen.
Maar zover is het dus duidelijk niet gekomen.
Met onze eerste match van het seizoen uitgesteld, kwamen 9 Vanheïertjes vol goesting naar Lokeren voor de feitelijke 1ste match van het seizoen:2 Stefaan-en, 2 Tom-en, 2 Koen-en, Joris, Patrick en Bart. De 2 Wim-en waren afwezig, evenals onze 3de Koen.
De eerste set ging in het begin gelijk op. Door tactische opslagen, secuur receptie- en verdedigingswerk en een gevarieerde spelverdeling stond er geen maat op Vanheïer.
In de tweede set ging de Vanheïer-motor wat sputteren, waardoor de tegenstander meer in de match kon komen. Uiteindelijk werd deze set met het kleinste verschil binnen gehaald.
Set 3 was eentje voor de statistieken. VC Eligius had toen al begrepen dat er niets te doen was aan onze overmacht.
De kop is er af. De start van het seizoen hebben we in ieder geval niet gemist.
Kunnen de Black Pandas de successen van de Red Dragons en de YellowTigers evenaren?
21 december 2012 zou de laatste dag zijn van de laatste b'ak'tun van de lange telling. De b'ak'tun is de vijfde eenheid van de Mayakalender, na de dag, de winal (20 dagen), de tun (18 winals, 360 dagen) en de k'atun (20 tuns, 7200 dagen). En b'ak'tun telt 20 k'atun, dus 144.000 dagen (394 jaar). De telling van b'ak'tun ging tot dertien, dus de periode van het begin van de eerste tot het einde van de laatste b'ak'tun telt ongeveer 5.125 jaar. Uit inscripties is bekend dat de Maya's de schepping van de wereld stelden op 13.0.0.0.0. (13 b'ak'tun, 0 k'atun, 0 tun, 0 winal, 0 dagen), 11 augustus 3114 voor Christus volgens onze jaartelling. De 13e b'ak'tun loopt af op 21 december 2012; 20 december 2012 is 12.19.19.17.19 en op 21 december staat de kalender weer op 13.0.0.0.0.
Omdat dit allemaal veel te moeilijk is (het kan ook aan mij liggen hoor), zijn wetenschappers gaan zoeken naar anderespraakmakende fenomenen (zie hieronder).
Het 2012-fenomeenvan Vanheïer
Vergeet dus de voorspellingen van de Mayas; Het is Vanheïer die er voor gezorgd heeft dat een vallende Sterre in de sporthal van Lokeren de volleybalwereld bijna op zijn kop zette.
Ondanks verwoede pogingen van onze trouwste supportster om iemand van Vanheïervóór dit intergalactisch duel een hernia aan te smeren en ondanks onze voetballerdie wat te laat was, kon Vanheïer toch rekenen op volgende winnende combinatie, namelijk 6 trekkies en 1 uiterste reserve trekkie, zijnde Wim O, Stefan, Joris, Koen V, Koen M en Koen C en als reservegetal Patrick.
De voorsprong van 2 punten per set waren we in set 1 al snel kwijt. Al gauw stonden we op achtervolgen tegen een net iets betere tegenstander. Set 1 ging dan ook de sterrennevel in met 18 (lees: 16)-25.
Na deze kennismakende ronde besloot Vanheïer om zonder complexen te gaan spelen (t is maar Beker hé ) en dat resulteerde direct in:
Meer opslagdruk;
Betere recepties;
Een spelverdeler ad interim die nog meer kon variëren en snelle maar niet-te-dicht-op-het-net passen kon afleveren;
Aanvallers die naar hartenlust konden scoren.
Hierdoor konden we uiteindelijk de volgende drie sets naar ons toetrekken. Dit wel ondanks enkele dipjes, zijnde:
Een middenman die enkele keren receptioneel de bal in een baan rond de aarde afschoot;
Een doserende middenman die, ondanks het feit dat onze oppositie met een sprongpas het blok aan de overkant helemaal naar zich toetrok, niet kon scoren;
Het ontbreken van duidelijke regels wie de pas overneemt als de passeur de bal heeft verdedigd;
Een opslagmisser van onze opposite op de 1ste matchbal;
Het feest kon uiteindelijk rond 23u beginnen (voor ons is dit een warme douche, gevolgd door een gezellig samenzijn in de cafetaria) en het aftellen naar middernacht kon beginnen.
Gelukkig zit ik hier nu (2u30 s nachts) nog gezond en wel op mijn computer dit verslag te typen.
Gezond en wel moeten jullie wel met een korreltje zout nemen, want mijn frieten en pizza van voor de match beginnen ondertussen te reageren met de Vedett, cola en salami met mosterd van na de match.
Gelukkig heb ik enkele dagen verlof (in tegenstelling tot de riante 3 maanden die leerkrachten hebben) en kan ik morgen wat recupereren.
Enig opspeurwerk op het internet leert mij dat het ook niet zo goed gaat met de wereld. Getuige daarvan enkele krantenkoppen:
Argentijnse trouwt met moordenaar van haar tweelingzus;
Kleuter broedt eieren van uiterst giftige slangen uit;
Alessandro Ballan verliest milt na zware val op training;
Relatie van Britney Spears staat op springen;
Maradona bijna bondscoach van Irak;
Diefstal en brand in frituur van Miss Bambi in Hasselt;
Sneller internet dankzij riool.
Soit, hét 2012 fenomeen is zonder twijfel de goede prestatie van Vanheïer.
Het is het verhaal van een groep vrienden die ondanks blessures, leeftijd, andere hobbys, drukke werkschemas, vrouw en kinderen, enz. telkens weer het beste van zichzelf geven en gezorgd hebben voor een indrukwekkende reeks overwinningen en die bovendien Europees overwinteren via de beker.
VV Zoem1 â Vanheïer (Woensdag 17 oktober 2012: 3-0 verlies)
Hard, maar rechtvaardig
VV Zoem (vroeger: Smash & Go en VC Messink) is alweer een niet alledaagse naam voor een volleybalploeg en is de afkorting van VolleyVriendenZOmergemEx-Messink.t Is maar dat ge het weet.
Wat voorafging: De communicatiefout
De mannen van Snoa en Klein-Snoa hadden om 19u15 afgesproken bij Wim O. thuis om samen naar Zomergem te rijden. De speler uit Klein-Snoa belde echter om 19u15 naar Wim Os gsm om te melden dat hij rechtstreeks zou rijden en dat ze dus niet hoefden te wachten op hem. U bent verbonden met de voice mail van . De voice-mail boodschap werd echter nooit gehoord, waardoor 3 spelers (Wim O, Wim M en Tom) pas op het veld verschenen als de overige 4 Vanheïers (Pat, Stefaan, Joris en Koen C) al aan het inslaan waren.
De match zelf
Lag het aan de heel beperkte opwarming van sommige spelers of was er gewoon weinig aan te doen? Feit is dat VV Zoem vanaf het eerste tot en met het laatste fluitsignaal een heel uitgebalanceerde machine bleek die op een heel hoog niveau volleybalde en in alle onderdelen heer en meester was.
Toch kon Vanheïer de score in de eerste set tot 24-24 in evenwicht houden, maar moesten we toch deze set laten aan de ongeslagen leider in onze reeks.
Het gebrek aan opslagdruk (volgens de eigen achterban omwille van de lichte bal en de kleine zaal) en enkele storende fouten werden vlot afgewisseld met enkele keiharde bloks, mooi verdedigend werk en bij momenten mooi aanvalswerk.
Toch liet de tegenstander geen enkele zwakte optekenen en werd het voor Vanheïer een verhaal van 3x net iets te weinig.
Een droge 0-3 stond dan ook snel op het bord. Het is een harde, maar terechte uitslag. Een 1-3 stand zou misschien ook gemogen hebben, maar extra punten zou dit niet opgeleverd hebben.
Pluim van de dag
De Pluim van de dag gaat naar de spelers van VV Zoem 1 voor hun sportief gedrag. Alle door de arbiter niet geziene touchéballen werden steeds eerlijk toegegeven door de tegenstander. Dit is een mooie eigenschap die we helaas te weinig zien bij sommige andere ploegen.
Tussentijdse evaluatie
Verhouding tussen het aantal punten te verdienen en de verdiende punten:
Een paar conclusies op basis van de huidige rangschikking:
2 topploegen met nog allebei het maximum van de punten (12 op 12)
Een breed middenveld met 7 (8) ploegen die sterk aan elkaar gewaagd zijn.
3 staartploegen (hoewel De Dol-fijntjes eerder tot het middenveld mogen gerekend worden).
Vanheïer scoort met een 5 op 12 (42%) niet echt uitstekend, maar uiteraard kan dit snel wijzigen (positief of negatief).
Een 0-3 verlies tegen een topploeg zoals VV Zoem 1 moet kunnen ingecalculeerd worden.
2x een tiebreak verliezen tegen rechtstreekse concurrenten (Oemtata 1 en VC Eligius) kan en moet beter.
Drie punten pakken tegen De Dol-fijntjes is mooi meegenomen.
Het resultaat van onze twee volgende wedstrijden (tegen Plus en VOM) kan ons percentage doen dalen tot 28% of doen stijgen tot 61%.
Maar zoals het een echte Vanheïer kenmerkt gaan we ons hier niet al te veel druk om maken en kijken we vol goesting uit naar de stadsderby tegen Plus.
Vanheïer â VC Eligius (Donderdag 11 oktober 2012: 2-3 verlies)
Eligius, of E-li-gis zoals de tegenpartij riep Nooit van gehoord. Blijkt één of andere christelijke heilige te zijn die ergens rond het jaar 600 gevaarlijke dingen uitstak(wat ik als preventieadviseur uiteraard niet kan goedkeuren). Zie één van de legendes hieronder (Donttrythis at home).
Eligius wandelde langs de wegen en gebruikte daarbij een stok. Maar toen hij een greppel over moest, brak deze bijna door. Eligius zocht naar een smederij waar men er een ijzeren band omheen kon leggen, zodat hij de stok weer gebruiken kon.
Toen hij een smid gevonden had en hem vroeg het karweitje voor hem op te knappen, kreeg hij een nors antwoord. Voor zulk prutswerk had de smid geen tijd. Eligius verliet de smidse en trof buiten een stokoude vrouw die hem vertelde dat de smid altijd al een verwaande en hovaardige man was geweest, maar dat het zou helpen als ze hem zou aanspreken met de titel Baas boven baas.
Eligius volgde de raad op, de smid deed het karwei en Eligius dankte hem. Maar alvorens weg te gaan, riep Eligius de oude vrouw naar binnen, greep haar rond het middel, hield haar even boven het laaiende smidsvuur en zette haar als jonge maagd weer op de grond. Eligius ging met haar naar buiten en ieder ging zijn eigen weg.
Nu had de smid een vrouw, die zó lelijk was dat hij haar aan niemand durfde laten zien. Na het vertrek van Eligius haalde hij haar uit het huis waar hij haar opgesloten hield en deed met haar wat hij de heilige met de oude vrouw had zien doen. Maar haar kleren vatte vlam, zij jammerde verschrikkelijk en tenslotte was zij aan een kant al helemaal verkoold. De smid wist in zijn wanhoop niets anders te doen dan haar over het aambeeld te leggen om er met zijn hamer nog enig model in te slaan, maar daarmee maakte hij alles nog erger dan het al was. Toen vloog hij naar buiten om de vreemdeling te zoeken die hij had willen na-apen en zag in de verte nog juist zijn hoofd boven het gewas. Eligius ging op zijn verzoek met hem terug, maar toen hij de smidsvrouw zag schudde hij het hoofd en zei dat het ook voor hem onmogelijk was daar nog iets goeds van te maken,
Later is aan dit verhaal nog toegevoegd dat Eligius in een luide lach schoot en de smid de raad gaf uit zijn vrouw maar een aap te smeden.
Terug naar de orde van de dag: De match.
Volgende afwezigen waren op voorhand aangekondigd: Pat, Tom en Wim O.
Wim O. bleek op miraculeuze wijze genezen (een schietgebedje tot Eligius gedaan waarschijnlijk) en vond net als Stefaan, Joris, Bart, Wim M, Koen V en Koen C de weg naar het vernieuwde sportcomplex te Lokeren. Bleek daar nog een 8ste man rond te lopen: Koen Maes (broer van én van ). Geen idee wie deze keer deze toptransfer heeft geregeld.
Genoeg spelers dus aan onze kant, waardoor de verhoopte wij spelen niet tegen 5 oppepper uitbleef.
Bovendien werden we ook uit onze vertrouwde omgeving gehaald (3de plein ipv 2de plein).
De eerste set startte vrij aardig. De Pandas hielden de druk hoog door o.a. zwaar opslagwerk naar de zwakke libero. Hierdoor werd de middenaanval bij Eligius lamgelegd en konden we af en toe eens zwaar uitpakken met een op zijn sloefen blok op de hoeken.
In set twee kwam de grootste tegenstand van binnenuit. Storende opslagmissers, iets minder secuur receptioneel werk en te weinig afwerking aan onze kant typeerden deze set, waardoor Eligius de score in evenwicht kon brengen.
Set drie was dan weer een kopie van de eerste set. Zelfs een opslag van de tegenstander die op aangeven van Wim O. niet werd gepakt door onze receptiespeler van dienst en daarom zo duidelijk binnenviel dat zelf Leo niet anders kon doen dan te bevestigen dat dit om een ace ging, kon setwinst niet verhinderen.
In set vier konden we deze positieve lijn niet doortrekken en begon het vertrouwen bij Eligius te groeien. Vanaf dan ging het bergafwaarts bij Vanheïer. Set 4 ging rond 22u55 naar de tegenstander. We zouden nog vlug een 5de set spelen En of deze vlug gedaan was. Na luttele minuten stond al een heuse achterstand op het scorebord. Bij het wisselen van kant was het kalf al lang verdronken en was het wachten op het eindsignaal van Leo alvorens we konden douchen en de nieuwe cafetaria konden uittesten (in deze discipline zijn we nog steeds kampioen!).
Omdat we toch in de religieuze sfeer zitten, sluit ik af met twee gebedjes.
Onze Leo die op de stoel zit, geheiligd zij Uw Naam.
Uw fluitsignaalkome, Uw Wil geschiede op het veld als ernaast.
Geef ons heden ons af en toe een puntje
en vergeef ons onze netfouten,
gelijk ook wij vergeven aan onze arme tegenstanders.
En leid ons niet in verwarring, maar verlos ons van het drinken.
Vanheïer â De Dol-fijntjes (do 27 september 2012: 3-0 winst)
Enkele dagen voor de match...
Pat: Hallo, spreek ik met de Beue Venten?
Stem aan de andere kant van de lijn: De Beue Venten? Ja, maar we noemen ondertussen De Dol-fijntjes. Na verschillende klachtenbrieven en een rechtszaak tegen VOBOG moest ons imago wat opgepoetst worden.
Pat: Ah ja, das waar. Zeg, voor onze match van donderdag kan ik niet beloven dat we met 6 spelers gaan zijn. Is dat geen probleem voor jullie.
Stem aan de andere kant van de lijn: Neen hoor. Tot donderdag.
Dag van de match, 21u00, in de kleedkamer van de sporthal van Lokeren.
Pat zijn gsm gaat af.
Pat: Maar allee, wie zou dat nu nog kunnen zijn. Hallo, met Patrick.
Stem aan de andere kant van de lijn: Ja hallo, met De Dol-fijntjes. Waar zijn jullie?
Pat: Euh In Lokeren.
Stem aan de andere kant van de lijn: Ja zeg, wordt die match hier nog gespeeld? Of geven jullie forfait?
Pat: Natuurlijk wordt de match gespeeld. Wij komen er aan.
Dag van de match, 21u01, op het plein in de sporthal van Lokeren.
Kennismaking met de zeezoogdieren.
Pat: Zeg, is da een probleem dat wij met 5 spelen?
[En dan komt nu de titel van mijn verslag:]
Neen, wij spelen niet tegen 5 (uit te spreken op een Watervlietse zagentoon).
En toen zat het spel op de wagen natuurlijk. Gelukkig zag Pat het zitten om in zijn rol van reservespeler nog eens mee te doen.
Aan onze kant dus 6 geprikkelde Pandas: Pat, Koen V, Tom, Wim O (top-transfermanager en nog maar 40 jaar. Man, man, dat gaat nog vonken geven in de toekomst!), Stefaan en Koen C.
Nog voor de opwarming kwam de vraag van de Reus en de 7 dwergen wie nu onze 6de man was en of deze wel officieel was ingeschreven.
Na het vakkundig negeren van deze vraag en ondanks het feit dat we al onder stoom stonden, konden we aan onze opwarming beginnen.
Dat we de nethoogte nog eens moesten controleren, verbaast mij nu niet meer (na wat lezen van nuttige info bij Schandalen op hun website):
[ Met de match 't Kelderken - De Dol-fijntjes was het nog erger gesteld... Het net hing maar op 2.35 meter (bij de heren!), en op de stoel zat een 13-jarige als arbiter.Als je dan een opmerking maakt krijg je direct als antwoord:" 't is maar VOBOG".
Nogmaals we zijn veel te braaf geworden!
Maar... VOBOG heeft voor de zoveelste maal zijn reglementen aangepast! Er staat dit jaar duidelijk vermeld dat je minstens 16 jaar moet zijn om te mogen arbiteren.]
Ik moet eerlijk toegeven dat ze geen vragen stelden over de leeftijd van onze arbiter.
Het beloofde een dolfijne match te worden!
De eerste set begonnen we furieus met een 8-0 voorsprong, mede dankzij uitstekende recepties en verbluffend aanvalswerk van Stefaan door het midden. De dolfijnen snakten naar lucht (lees: water). Het andere zeezoogdier (het begint met p en het eindigt op vis en neen, het is niet platvis) zag dat het niet goed was.
Dolfijnen blijken slimme dieren te zijn, dus toen ze beseften dat het met aanvallen niet zou lukken, begonnen ze talrijke dropballen en toetsballen naaralle hoeken van ons terrein af te vuren. Hierdoor werdde set toch nog wat spannend. Nooit echt bedreigd wonnen we deze eerste set.
De tweede set was een dubbeltje op zijn kant. Een iets hogere foutenlast bij Vanheïer deed de set gelijk opgaan. Eventjes wat harder doorduwen op het einde bezorgde ons de verdiende setwinst. Dit werd ook beaamd door onze 4 supporters:
Hij die niet mocht meedoen (Luk)
Hij die niet kon meedoen (Joris; elleboogblessure)
Hij die niet meer kan meedoen (Franky)
Zij die niet mocht en kon meedoen (Eva, voet in het gips).
In de derde set was de veer duidelijk gebroken (heeft een dolfijn eigenlijk wel veren?). Enkel de passeur scoorde net zoals in de andere sets regelmatig met plaatsballen. Verder dan dat kwamen De Dol-fijntjes niet meer. De enige bedreiging voor set- en matchwinst was onze opgefokte manier van spelen. Eens dat onder controle stond de 25-13 eindstand snel op het bord.29-03-2015, 21:15
Geschreven door KCLE Reageren (0)
Een Yves-ke doen =Bij receptie de bal direct over het net spelen, meer bepaald naar de plaats waar de opslaggever naartoe moet gaan. Vooral populair op training bij 3 tegen 3 of 4 tegen 4.
Een Vervaet-je doen = Direct na een training naar huis gaan, al dan niet als rechtstreeks gevolg van een Yves-ke doen.
Over de eerste twee sets kunnen we vrij kort zijn. Oemtata maakte heel weinig fouten en vond op bijna elke Vanheïer-aanval een verdedigend antwoord. Bovendien was het bij momenten 7 tegen 6
Vanaf dan kwamen de gebroeders Maes op volle kruissnelheid. Bart vond na 7 jaar geen volleybal en 2 opwarmingssets zijn goede vorm van weleer terug.
Wim Maes sprong boven alles en iedereen uit en sloeg de bal waar hij maar wou. De grootste verbazing stond hierbij te lezen op de gezichten van de Vanheïer spelers: Is dit nog steeds dezelfde Wim die vorig seizoen na elke aanval naar zijn pijnlijke schouder greep? Kwam het door de aanwezigheid van vrouwlief en de 4 kinderen of had de nieuwe passeur (ad interim) hier iets mee te maken?
Deze derde set eindigde op een duidelijke 9-25 voor Vanheïer. Ook in set 4 werd brandhout gemaakt van Oemtata, die zich duidelijk al aan het voorbereiden waren op de 5de set.
In deze beslissende set ging het gelijk op tot money-time. Een paar individuele fouten bij Vanheïer deden deze set helaas kantelen in het voordeel van Oemtata (15-13).
Een punt uit de brand slepen na een 2-0 achterstand, op een zondag en tijdens de eerste match van het seizoen is verdienstelijk, maar vooral de vechtlust en de goede sfeer bij Vanheïer schept mooie verwachtingen voor de rest van het seizoen.
Spelers komen en spelers gaan, maar Vanheïer blijft altijd bestaan
Spelen in een topploeg heeft zo zijn voornamelijk fysieke, maar ook mentale gevolgen. Bij Vanheïer is dit niet anders.
Zo moesten we afscheid nemen van:
Franky (knieproblemen)
Yves (vertrokken naar een ploeg in 3de Vobog)
Frederik (eigenlijk vorig seizoen ook al niet meer gezien)
Onze beste scouting-managers werden daarom aangesproken om voor versterking te zorgen.
Een eerste versterking werd gevonden in de persoon van Tom Waterschoot (Heren Divisie). Hij zag het volledig zitten, maar werd uiteindelijk voor onze neus weggekaapt door Heren Provinciale.
Een volgende kandidaat was Bert De Mulder (Heren Divisie). Hij zou ons middencompartiment versterken, maar liet ons uiteindelijk via een surrealistische mededeling weten dat hij naar PNV (Liga A!) ging. Ongelijk kunnen we hem niet geven, wetende dat hij moest kiezen tussen 4de middenman bij Vanheïer en 3de middenman bij PNV.
Ook Tom Selis (ex Sibok) konden we niet overtuigen om bij ons te komen.
Gelukkig kunnen we wel terug rekenen op Jo Haentjens en realiseerde Wim O. een toptransfer met Bart Maes.
Over de match kunnen we vrij kort zijn: tegenstand was er niet echt (op enkele individuele acties van de arbiter en de bediener van het scorebord na). Feit was wel dat de 7 spelers van Pandas Vanheïer een super dag hadden.
We hebben langer in de auto gezeten van en naar Zomergem, dan dat we op het plein hebben gestaan.
Dik tegen mijn goesting zal ik ook iets vertellen over de training de dag nadien.
Was het vooraf afgesproken of was het spontaan ontstaan, feit was dat iedereen die met mij volleybalde plots spectaculair minder zijn best deed, waardoor ik geen enkele set kon winnen.
OK, ik moet toegeven dat ik wel beloond ben met de prijs van slechtste blokker. Deze wisselbeker, die blijkbaar al lang in het bezit is van Jorre, moet ik wel nog ontvangen.
Gelukkig deden uitspraken als één zwaluw maakt nog geen zomer mijn niveau even opflakkeren (lees: een verdrievoudiging van het aantal succesvolle blokacties: 3 in totaal).
Gelukkig duurde deze kwelling maar 1 uur, t is te zeggen, drie kwartier, aangezien enkele spelers het aandurfden om een beetje te laat te komen.
Na een half uur kwam onze arbiter ad interim ook opdagen, beter gekend als de man die tegenwoordig terug met scherp schiet (niet te verwarren met de eeuwige scherpschutters in onze ploeg).
Nog vergeten te vermelden:
Waren aanwezig:
De man die tegen gsms was, tot wanneer hij in panne viel met zijn BMW op de Brusselse ring;
Een vermoedelijke wanbetaler;
De S-man;
De man die thuis nooit vedett drinkt, maar op een ander des te meer;
De kersverse blokkenkampioen.
Over naar de nieuwjaarsreceptie .
Na een wilde achtervolging in de straten in Lokeren, kwamen Patrick en ik als eerste aan bij Jorre thuis. Althans dat dachten we, want we hadden geen rekening gehouden met de badkamer-man, die zijn plekje aan tafel, samen met de gastvrouw Eva, al opgeëist had.
Over de hapjes wil ik het volgende zeggen: ze waren super, super, super lekker! Wat ik mij nog herinner zijn ingrediënten als faux gras de gaia, pijnboompitten, sla, tomaten (helaas niet door iedereen geapprecieerd), feta kaas,
Ik kan mij toch moeilijk voorstellen dat onze voorzitter, zoals hij zelf trots beweerde, dit allemaal zelf klaargemaakt heeft. Ik vermoed dat zijn vrouw daar toch voor iets moet tussen zitten. Had ik mijn gsm bij gehad, ik had Marijke onmiddellijk een vriendschapsverzoek via Facebook gestuurd.
Dat ze bovendien nog alles voorzien had voor 12 man, was echt bijzonder attent van haar.
De geïmporteerde schuimwijn uit Frankrijk kon blijkbaar niet lang stand houden tegen het aantal aanwezigen. In een mum van tijd was de roze frigobox helemaal leeg. En zeggen dat er niet zolang geleden schuimwijn-koopjes konden gedaan worden in Lokeren
Sorry aan de kindjes van Joris en Eva: we hebben namelijk de helft van jullie eten van morgen opgegeten.
Het is een avond geworden vol nostalgie. Ik heb alleszins veel bijgeleerd over mijn volleybalvriendjes, gaande van het feit dat ze graag houten balken gooien naar rijdende autos, tot het feit dat enkelen nog bij Plus gespeeld hebben (stel je voor). Sommige zaken, zoals goede vrienden komen langs achteren en iets van 1,60 meter heb ik niet volledig begrepen. Ik heb blijkbaar nog veel te leren (dus niet enkel blokken).
Vanaf nu mis ik geen enkele nieuwjaarsreceptie meer.
De sfeer is goed, we staan voorlopig op de 4 de plaats en kunnen weer een beslissende rol spelen inzake wie over kan en mag gaan naar 1steVobog, een rol die ons op het lijf geschreven is, zeker als je weet dat we over 2 weken tegen Plus moeten spelen (of was het nu Pandas Plus?).
Het zal volgend seizoen voor velen weer drummen worden om geselecteerd te geraken als speler bij Vanheïer. Velen zijn geroepen, slechts weinigen zijn uitverkoren!
Sportieve groeten van uw verslaggever die (tijdelijk) terug van weg is geweest.
Pervol (G)old â Vanheïer (24 februari 2011 â 3-0 verlies)
"De hygiënische fluit"
Er waren 8 Vanheïers bereid gevonden om de verre verplaatsing naar Ruiselede (West-Vlaanderen) te maken
(Pat, Yves, Franky, Stefan, Tom, Wim, Koen V en ikzelf).
Inzet voor Pervol (G)old was een eerste plaats in de rangschikking en een
serieuze optie op promotie naar 1steVobog.
We zijn unaniem overeen gekomen om over de match (die
er eigenlijk geen was) niets te vertellen. Toch kan ik het niet laten om enkele
zaken te vermelden:
Het lag zeker niet aan de 10 minuten langer durende opwarming van
Vanheïer
Misschien lag het wel aan de asymmetrische inplanting van het veld
ten opzichte van de beschikbare ruimte
De man aan het scorebord maakte alles alleen maar erger: Als je 2-0 in sets voorstaat en in de derde set
ongeveer 10-0 voorstaat, moet je niet discussiëren over een bal die al dan niet
binnen is.
Het lijkt mij voor iedereen beter dat Pervol naar 1ste gaat:
Ze horen daar misschien wel thuis
De verplaatsing naar daar is toch veel te ver
De cafetaria is een museum uit de jaren 50
Bavik-pils tappen is blijkbaar niet
evident,
het drinken ervan is een marteling
We hebben kennis gemaakt met de peervormige hand
knijp fluit
Enig opzoekingswerk op t internet heeft het volgende opgeleverd:
Het is een uniek en zeer degelijke handfluit. In deze
knijp peer zit een felle sportfluit geïntrigeerd. I.p.v. blazen op de fluit
knijpt u in de peer om te fluiten.
Enkele voordelen zijn:
U zult uw fluit niet snel kwijt raken
Het fluiten door verschillende personen wordt een stuk
hygiënischer
U hebt uw mond niet vol met fluit als u eigenlijk
een aanwijzing of opmerking wilt toeschreeuwen
Fluiten is beter voor uw gehoor, daar de decibellen
wat verder van uw oren worden geproduceerd dan met een fluit waar u op blaast
Uw fluit kan in verschillende kleuren worden geleverd.
Toch allemaal wat dubbelzinnig als je het mij vraagt
Vanheïer â Cobra: BEKER (17 februari 2011 â 1-3 verlies)
Einde van het bekeravontuur
Cobra stond op het moment van deze confrontatie net zoals Vanheïer op de 6de plaats, weliswaar een reeks hoger.
Dat een bekermatch toch altijd iets speciaal is bleek al voor de aanvang van deze match, met dank aan Anderlecht - Ajax (0-3, nvdr).
In onze 1/8 bekerfinale speelden we wel vlot mee met de op papier veel sterkere tegenstanders. Helaas wordt op dit niveau elk foutje genadeloos afgestraft, waardoor we in drie van de vier sets op het einde het verschil net niet konden maken.
Uiteindelijk konden we met opgegeven hoofd het terrein verlaten en mogen we terugblikken op een geslaagde bekercampagne.
Vanaf nu kunnen we ons terug volop concentreren op de competitie.
Vanheïer - V-Boys of Europe (15 september 2011 - 3-1 winst)
Tradities zijn er om in ere te houden
Bij Vanheïer is het blijkbaar een traditie om elke eerste thuismatch te winnen (oefenmatchen niet meegerekend ). En vermits tradities in ere moeten gehouden worden...
In eerste instantie zag het er echter niet zo goed uit voor ons. Om 21u05 was ik nog steeds de enige Panda op het plein. Ik ben blijkbaar de enige die nog steeds geloofd dat de training van de dames ooit eens op tijd zal gedaan zijn.
Gesterkt door het intensieve e-mail verkeer als voorbereiding op deze match, was ik echter overtuigd dat we met voldoende spelers zouden zijn. De uiteindelijke aanwezigen: Koen V, Joris, Frankie, Yves, Stefaan, Tom en Koen C.
De eerste set van dit seizoen werd verstoord door de vele zelf gemaakte fouten(opslag en aanval). Hierdoor bleef het verschil in punten minimaal tot op het einde van de set die we gelukkig in ons voordeel konden laten uitdraaien.
In set twee leek het alsof we beter speelden, maar blijkbaar was dit ook het geval bij de tegenpartij. Terug een gelijkopgaande set dus, die deze keer echter in het voordeel van de bezoekers uitdraaide.
Aangezien we steeds uitgaan van eigen sterkte en talent, begonnen we terug vol plezier en vertrouwen aan set 3. In deze set stond er geen maat op Vanheïer. Er ontstonden na enkele mooie punten zelfs spontane feestjes op het plein (professioneel zoals we zijn zonder drank en vrouwen). In geen tijd stond het 2-1 voor Vanheïer.
Set 4 begon moeizaam en twijfelachtig, maar werd na een paar niet omgezette setballen toch door de thuisploeg binnen gehaald.
Direct na de match een smsje gestuurd naar enkele afwezigen, met volgende reacties:
Proficiat!
Proficiat! Het geeft een gerust gevoel dat ge ook zonder mij kunt winnen.
Vanheïer â Oemtata1 (11 februari 2011 â 3-0 winst)
Er is veel meer nodig dan 1 middenman om Vanheïer te kunnen verslaan
Aan de kant van Vanheïer was er ruime belangstelling om deze match te mogen spelen (10 spelers). Dit positief selectieprobleem werd door Pat vakkundig opgelost met de profetische woorden: Is er iemand voor wie het vanavond toevallig past om eens vrij te zijn?. Nog geen 5 minuten later hadden 2 vrijwilligers zich gemeld. Door nog een extra afzegging traden uiteindelijk 7 spelers aan (Pat, Joris, Stefan, Tom, Koen V, Franky en ikzelf).
De eerste set was een triller van formaat, maar werd uiteindelijk gewonnen door Vanheïer met 29-27.
Doordat de receptie op een uitzonderlijk hoog niveau bleef, kon Tom naar hartenlust verdelen en werden de volgende twee sets met groot gemak binnengehaald.
Aan de kant van Oemtata gingen vanaf het midden van set 2 bijna alle passen naar hun aanvankelijk niet af te stoppen middenman. Helaas voor zijn ploeggenoten kon deze zijn niveau niet behouden en belandde op het einde van de 3de set de ene na de andere aanval in het net of buiten.
Vanheïer zet zijn zegetocht verder (4 overwinningen op rij) en nestelt zich terug in het midden van het klassement (voorlopig 6de plaats).
Door een geplande operatie aan de knie was dit voor Joris (waarschijnlijk) zijn laatste match van het seizoen. Toeval of niet, maar net op de dag van zijn operatie (15/02/2011) ben ik bezig met het verslag te schrijven. Eén telefoontje later weet ik dat de operatie goed verlopen is en dat hij ondertussen al rondpikkelt met krukken. Of ze iets aan zijn rood oog gedaan hebben, weet ik niet, maar net zoals die andere krijger met zijn rood oog (the Terminator) zal Joris bij het ontwaken in het ziekenhuis wel gedacht hebben: Illbe back!.
Vanheïer heeft alweer geschiedenis geschreven, want gisteren zijn de Pandas er namelijk in geslaagd om voor de eerste keer te gaan winnen in Zele.
Wat voorafging
Door het verlies van zaterdag tegen VOM is Vanheïer virtueel in de degradatiezone beland. In de twee komende matchen (Zele en Plus) zouden dan ook best enkele punten gepakt worden.
Na het verlies in de heenmatch tegen VC Windsor Zele (16 december 2010), waarbij een 2-0 voorsprong niet kon verzilverd worden, was de tijd rijp voor payback time.
De match
7 Vanheïers (Koen V, Tom, Franky, Wim, Joris, Stefan en ikzelf) trokken richting bloedhete en kurkdroge sporthal De Zeven te Zele.
De eerste set was een nek aan nek race tot het einde. Ondanks spectaculaire reddingen met de voet, tegenstanders die onzacht met hun hoofd in aanraking kwamen met het decor en mede door enkele scheidsrechterlijke dwalingen en enkele onsportieve fases verloor Vanheïer deze eerste set met het kleinste verschil (26-24).
Geprikkeld door de afloop van deze eerste set waren de Pandas nog meer gemotiveerd om orde op zaken te stellen, en hoe!
Combineer zware opslagdruk, puike recepties, vlotte spelverdeling en hoge aanvalspercentages met het opzetten van torenhoge muurtjes in blok en solide verdedigingen en je komt tot spectaculaire setstanden (2x 16-25 voor Vanheïer). De driepunter die Franky scoorde (bal in de basketbalring) bij een -helaas slechte- verdedigingsactie, kan toch als symbool staan voor het vlot scoren en binnenhalen van deze sets.
No pain, nogain, want de hoofdblessure van één van de tegenstanders (zie eerste set) was niet het enige fysieke gevolg van deze felbevochten partij: Een omgeslagen enkel bij één van de tegenstanders (zonder onmiddellijke gevolgen) en een opgezwollen duim bij onze passeur Tom (bij een zoveelste succesvolle blokactie!) vervolledigen het lijstje.
De vierde set bleek aanvankelijk een kopie van de twee voorgaande, maar doordat Tom last begon te krijgen van zijn blessure, door een tijdelijk gebrek aan concentratie en omdat we in een time-out beslist hadden dat de tegenstander ging terugkomen, gebeurde dit laatste dan ook in de praktijk (15-20 naar 22-20).
Gelukkig konden we deze tijdelijke opflakkering tijdig doven en wonnen we eveneens deze vierde set en daarmee ook de match.
Nabeschouwing
Felicitaties voor het ganse team met deze 3 punten! Door deze overwinning staan we voorlopig terug op een 8ste plaats.
Het vertrouwen is bij deze helemaal terug en biedt mooie vooruitzichten voor de 4 opeenvolgende thuismatchen die ons nu te wachten staan.
Bij deze ook een woord van lof voor Wim die zichzelf heeft opgeofferd om niet te spelen (Neverchange a winning team).
Ik ga het niet blijven herhalen (spelen op zaterdag, nvdr), maar gisteren was het weer eens zover.
De 6 Vanheïers (Joris, Yves, Stefan, Koen V., Fre en ikzelf) kregen slechts 20 minuten tijd om op te warmen en te wennen aan de uitstekende zaalverlichting.
Als VOM dacht dat we nog niet warm stonden, dan hadden ze het grondig mis. Met stevig opslagwerk van de ploegkapitein ad interim stond het in geen tijd 0-8 in het voordeel van de Pandas. De set werd -achteraf gezien-té vlot binnengehaald (13-25 of zoiets). Een wissel aan de overkant bracht de tegenstander terug in evenwicht en zorgde voor een totale ommekeer van de match. Alles wat oh zo vlot ging bij Vanheïer was ver te zoeken in de volgende sets: opslagdruk viel weg (of lag het aan het betere receptiewerk bij VOM waardoor de middenmannen veel meer werden aangespeeld?), veel misverstanden bij Vanheïer, weinig afwerking aan het net, Ondanks dit verval bleef Vanheïer moedig doorvechten en werden de twee volgende sets nipt verloren. In de vierde set was het kalf al vroeg verdronken. Deze set werd een kopie van de eerste, doch met omgekeerd resultaat (25-13).
Moraal van het verhaal: we hebben gedaan wat we konden, maar keren zonder punten terug naar huis en staan ondertussen-weliswaar voorlopig- in de degradatiezone(!). Hopelijk schudt dit iedereen een beetje wakker.
Er volgen nu 12 matchen op rij, te beginnen met een verplaatsing naar Zele (dinsdag), waarbij het 2-3 thuisverlies van 16 december nog fris in ons geheugen ligt, en de derby op donderdag tegen Plus.
Enige lichtpuntjes: Stefan blijkt geen last meer te hebben van zijn knie, mijn schouderkwetsuur blijkt ook wat te beteren ende dames 1ste prov.hebben hun match tegen VDK gewonnen (ikke vreed content).
Oemtata 1 - Vanheïer (8 januari 2011 â 1-3 winst)
De kortste weg naar Europa is via de beker
Dat we bij Vanheïer een bekermatch serieus opvatten mag blijken uit onze uitstekende voorbereiding en professionele attitude. Na de doorgedreven donderdagtraining vonden Joris en ik om 3u s nachts aan de toog nog even wat tijd om de mogelijkheden qua opstelling te bespreken. Veel variatie was er niet, aangezien Vanheïer maar over 6 spelers kon beschikken (Pat, Joris, Dim, Koen V, Wim en ikzelf). Resultaat van deze nachtelijke brainstormsessie: een bierviltje vol gekrabbel, maar wel met 6 namen in hopelijk de juiste volgorde en een beetje koppijn de volgende dag.
Toen we zaterdagmiddag in de sporthal Hoge Wal aankwamen, werden we direct met een probleem geconfronteerd: de zaal was niet gereserveerd door Oemtata. Gelukkig was er op dat moment niets anders gepland en kregen we toch een piepklein stukje plein (rechts achteraan) ter onze beschikking.
Lag het aan het feit dat het net 2 cm te hoog hing of lag het aan iets anders, feit was dat we direct tegen een 8-1 achterstand aankeken. Ondanks het dapper terugvechten kwamen de Pandas niet verder dan 25-23. In de volgende set werd een vroege voorsprong van de tegenstander vermeden en werd de set door een veel lagere foutenlast binnengehaald.
Door een slimme tactische zet van de spelverdeler (hé, dat ben ik!), met name onze middenman Wim wat meer tijd en ruimte geven in het midden, werden de verdedigers lijfelijk bestookt door zware middenaanvallen. Daarbij kwam nog dat Koen V. op de hoek met een hoge score afwerkte.
Enig probleem voor mijzelf was de aandacht die onze enigste vrouwelijke supporter (mijn dochtertje Julie) af en toe vroeg tijdens de match. Het hoogtepunt hierbij was een time-out die onze Pat moest aanvragen (pipi-pauze).
Hoewel ik op het plein stond, heb ik hierdoor de laatste sets niet bewust meegemaakt. We kunnen deze sets gelukkig kort samenvatten: Vanheïer was collectief goed en haalde deze sets vrij gemakkelijk binnen.
Een tactische dropbal over het blok op positie 3 van onze voorzitter beëindigde deze bekermatch.
Resultaat:
We zijn het jaar goed begonnen!
Lang leve de brainstormsessies.
We bekeren een ronde verder: In deze1/8 finales moeten we het op 17 februari2011 thuis opnemen tegen Cobra (Heren 1).
Wegens een achterstand in aantal competitiematchen (sommige ploegen hebben al 6 matchen méér gespeeld dan ons) zijn we ondertussen naar een 9de plaats gezakt.
Maar dat wil ook zeggen dat er héélvéél matchen aankomen (= er vallen nog héélvéél punten te verdienen)
Dit te maken had met de beloofde vrouwelijke supporters en/of de sportieve uitdaging
Iedereen wou winnen tegen VC WindsorZele (en omgekeerd)
VC Windsor Zele vorig seizoen kampioen is geworden in 3de Vobog, maar op Lokeren een 3-0 te verwerken kreeg
Punt 4 de oorzaak is van punt 1, 2(gedeeltelijk) en 3
Pat ons vóór de match een sms stuurde met de melding mocht het voor iemand minder goed passen om te komen, geen probleem
Er bijgevolg 9 spelers op het blad stonden (Pat, Koen V, Tom, Wim, Yves, Joris, Franky, Fre en ikzelf) en de overige 2 spelers (Dim en Stefan) kwamen supporteren
We in de eerste set bijna constant moesten achtervolgen, maar we toch een 30-28 op het scorebord toverden
We de tweede set ook wonnen
We de match hadden gewonnen indien in het volleybal naar 2 winnende sets gespeeld wordt
Je het vervolg nu wel kan raden
We in het eerste deel van dit seizoen een 4 op 6 haalden
Dit in het tweede deel maar 1 op 5 is
We nog steeds op een voorlopige 8ste plaats staan
Ik geen zin meer heb om nog verslagen te schrijven
Punt 15 te maken heeft met de kloof tussen onze resultaten tot nu toe en de intrinsieke volleybalkwaliteiten van de spelers
Er dringend goede voornemens moeten gemaakt worden
Nieuwjaar daarvoor het juiste moment is
Ik de komende 2 trainingen vermoedelijk een Cleemputteke ga doen
Dit het einde van mijn verslag is
Alvast prettige eindejaarsfeestenen tot binnenkort!
V-boys of Europe - Vanheïer (7 december 2010 â 3-2 verlies)
Benidorm bastards
De verplaatsing naar Mariakerke (deelgemeente van Gent) zal nog lang in ons geheugen gegrift blijven.
Mijn persoonlijke voorbereiding naar deze match toe was chaotisch: opleiding tot 20u, 2x gebeld worden door ploeggenoten tijdens opleiding, geen avondeten, tijdelijke problemen met de remmen op de E17 en verschillende overtredingen op de baan (gelukkig was er geen politie in de buurt, of toch wel?).
De sporthal in kwestie (in de kerkhofstraat) oogde net iets minder fris en modern dan die andere sporthal in de buurt (Bourgoyen), om dan nog maar te zwijgen over die scheve muren en het insijpelende water!
In deze omstandigheden begonnen de 7 Vanheïers (Pat, Yves, Joris, Koen V., Tom, Wim en ikzelf) vol moed aan de opwarming.
Vanaf de eerste set was het vrij duidelijk dat het niet gemakkelijk zou worden tegen deze oudere ploeg vol ervaren (weliswaarsympathieke) spelers.
Het leek bij momenten meer op een aflevering uiteen niet nader genoemd komisch programma waarin de bejaarden content zijn dat ze de jongeren lik op stuk kunnen geven.
Wat bij Vanheïer moeilijk lukte, lukte bij de V-boys probleemloos: moeilijke opslagen in de buurt van onze achterlijn, op de juiste plaats staan in verdediging en scoren met dropballen en aanvallen via ons blok of tactisch geplaatst in de hoeken. Langzaam maar zeker zakten we dieper en dieper weg. Zou er een oorzakelijk verband bestaan met het feit dat Mariakerke vroeger uit 70% moerasgebied bestond?
Gelukkig kenden de Pandas enkele opflakkeringen en werd in extremis een tiebreak uit de brand gesleept. In deze tiebreak ging het gelijk op tot 4-4, maar bij 11-4 was het geloof in een overwinning al lang verdwenen.
We mogen blij zijn met dit ene puntje, evenals met het warme water (dit in tegenstelling tot de thuisploeg), want een tweede koude douche zou er echt teveel aan geweest zijn.
Gelukkig vond ik thuis om 1u s nachts nog een bord spaghetti in de koelkast.
Vanheïer â Lovendegem2 (25 november 2010 â 3-0 winst)
De strijd der verzekeringsmaatschappijen
Na de verloren veldslag van vorige week in de Gentse Kanaalzone diende Vanheïer deze keer het eigen grondgebied te verdedigen tegen een op papier geduchte tegenstander (voorlopig 3de in de rangschikking).
Lovendegem2, net als Oemtata1 afkomstig uit het Meetjesland, stuurde 7spelersrichting onze sporthal, allen gekleedin een op zijn minst gezegd opvallende AXA-outfit.
Dit werkte als een rode lap op onze voorzitter Pat, onze stier van dienst en zelf werkzaam bij een concurrerende verzekeraar. Het beloofde een interessante match te worden.
Bij Vanheïer betreuren we (nog steeds) de afwezigheid van Stefan en Francky(blessures). Joris had meer zin in een optreden van de virtuele Britse band en multimedia-project Gorillaz.
De eerste set leek aanvankelijk zeer vlot binnengehaald te worden, maar op setbal sputterde de Pandas-machine eventjes en kon Lovendegem2 enkele punten dichterbij komen. Wat niet lukte tegen Oemtata lukte nu gelukkig wel: de eerste set was voor ons.
In de tweede set ging het van kwaad naar erger bij Vanheïer. Misverstanden, communicatieproblemen en het niet vinden van een antwoord op de vele dropballen van Lovendegem2 zorgden aanvankelijk voor een continu achtervolgen. Bij een 22-22 stand kwam Vanheïer voor het eerst langzij. In extremis werd ook deze set binnengehaald. Vanuit de tribunes zag onze vrouwelijkesupporter dat het (bij momenten) goed was.
De 2-0 voorsprong werkte verlossend en af en toe werd zelfs overgegaan tot Samba-volleybal.
Om 22u30 stond een meer dan verdiende 3-0 op het scorebord.
Een andere dimensie in verzekeringen heeft het dus vlot gehaald van bank en verzekering anders bekeken.
De speculaties over een mogelijke crisis binnen Vanheïer zijn hiermee de kop ingedrukt. De winstverwachtingen mogen weer wat verhoogd worden. Het dividend voor de spelers zal hopelijk alle verwachtingen overstijgen.
Met 12 punten uit 8 matchen hebben we ons van een 10de naar een voorlopige 7de plaats gevolleybald. Volgende week komt de laatste in de stand (VC Staffel) bij ons op bezoek: 3 extra punten zou ons in de buurt van de 3de plaats brengen.
Toch oppassen voor de spreuk over het vel van de beer: een condoomautomaat verkoopt het vel van de beer vooraleer deze geschoten heeft. Enfin, het lijkt er toch ongeveer op.
Sportieve groeten en Keep ondredging, baby!
Uw verslaggever, ploeggenoot en milieucoördinator Koen C.
