21 december 2012 zou de laatste dag zijn van de laatste b'ak'tun van de lange telling. De b'ak'tun is de vijfde eenheid van de Mayakalender, na de dag, de winal (20 dagen), de tun (18 winals, 360 dagen) en de k'atun (20 tuns, 7200 dagen). En b'ak'tun telt 20 k'atun, dus 144.000 dagen (394 jaar). De telling van b'ak'tun ging tot dertien, dus de periode van het begin van de eerste tot het einde van de laatste b'ak'tun telt ongeveer 5.125 jaar. Uit inscripties is bekend dat de Maya's de schepping van de wereld stelden op 13.0.0.0.0. (13 b'ak'tun, 0 k'atun, 0 tun, 0 winal, 0 dagen), 11 augustus 3114 voor Christus volgens onze jaartelling. De 13e b'ak'tun loopt af op 21 december 2012; 20 december 2012 is 12.19.19.17.19 en op 21 december staat de kalender weer op 13.0.0.0.0.
Omdat dit allemaal veel te moeilijk is (het kan ook aan mij liggen hoor), zijn wetenschappers gaan zoeken naar anderespraakmakende fenomenen (zie hieronder).
Het 2012-fenomeenvan Vanheïer
Vergeet dus de voorspellingen van de Mayas; Het is Vanheïer die er voor gezorgd heeft dat een vallende Sterre in de sporthal van Lokeren de volleybalwereld bijna op zijn kop zette.
Ondanks verwoede pogingen van onze trouwste supportster om iemand van Vanheïervóór dit intergalactisch duel een hernia aan te smeren en ondanks onze voetballerdie wat te laat was, kon Vanheïer toch rekenen op volgende winnende combinatie, namelijk 6 trekkies en 1 uiterste reserve trekkie, zijnde Wim O, Stefan, Joris, Koen V, Koen M en Koen C en als reservegetal Patrick.
De voorsprong van 2 punten per set waren we in set 1 al snel kwijt. Al gauw stonden we op achtervolgen tegen een net iets betere tegenstander. Set 1 ging dan ook de sterrennevel in met 18 (lees: 16)-25.
Na deze kennismakende ronde besloot Vanheïer om zonder complexen te gaan spelen (t is maar Beker hé ) en dat resulteerde direct in:
Meer opslagdruk;
Betere recepties;
Een spelverdeler ad interim die nog meer kon variëren en snelle maar niet-te-dicht-op-het-net passen kon afleveren;
Aanvallers die naar hartenlust konden scoren.
Hierdoor konden we uiteindelijk de volgende drie sets naar ons toetrekken. Dit wel ondanks enkele dipjes, zijnde:
Een middenman die enkele keren receptioneel de bal in een baan rond de aarde afschoot;
Een doserende middenman die, ondanks het feit dat onze oppositie met een sprongpas het blok aan de overkant helemaal naar zich toetrok, niet kon scoren;
Het ontbreken van duidelijke regels wie de pas overneemt als de passeur de bal heeft verdedigd;
Een opslagmisser van onze opposite op de 1ste matchbal;
Het feest kon uiteindelijk rond 23u beginnen (voor ons is dit een warme douche, gevolgd door een gezellig samenzijn in de cafetaria) en het aftellen naar middernacht kon beginnen.
Gelukkig zit ik hier nu (2u30 s nachts) nog gezond en wel op mijn computer dit verslag te typen.
Gezond en wel moeten jullie wel met een korreltje zout nemen, want mijn frieten en pizza van voor de match beginnen ondertussen te reageren met de Vedett, cola en salami met mosterd van na de match.
Gelukkig heb ik enkele dagen verlof (in tegenstelling tot de riante 3 maanden die leerkrachten hebben) en kan ik morgen wat recupereren.
Enig opspeurwerk op het internet leert mij dat het ook niet zo goed gaat met de wereld. Getuige daarvan enkele krantenkoppen:
Argentijnse trouwt met moordenaar van haar tweelingzus;
Kleuter broedt eieren van uiterst giftige slangen uit;
Alessandro Ballan verliest milt na zware val op training;
Relatie van Britney Spears staat op springen;
Maradona bijna bondscoach van Irak;
Diefstal en brand in frituur van Miss Bambi in Hasselt;
Sneller internet dankzij riool.
Soit, hét 2012 fenomeen is zonder twijfel de goede prestatie van Vanheïer.
Het is het verhaal van een groep vrienden die ondanks blessures, leeftijd, andere hobbys, drukke werkschemas, vrouw en kinderen, enz. telkens weer het beste van zichzelf geven en gezorgd hebben voor een indrukwekkende reeks overwinningen en die bovendien Europees overwinteren via de beker.
VV Zoem1 â Vanheïer (Woensdag 17 oktober 2012: 3-0 verlies)
Hard, maar rechtvaardig
VV Zoem (vroeger: Smash & Go en VC Messink) is alweer een niet alledaagse naam voor een volleybalploeg en is de afkorting van VolleyVriendenZOmergemEx-Messink.t Is maar dat ge het weet.
Wat voorafging: De communicatiefout
De mannen van Snoa en Klein-Snoa hadden om 19u15 afgesproken bij Wim O. thuis om samen naar Zomergem te rijden. De speler uit Klein-Snoa belde echter om 19u15 naar Wim Os gsm om te melden dat hij rechtstreeks zou rijden en dat ze dus niet hoefden te wachten op hem. U bent verbonden met de voice mail van . De voice-mail boodschap werd echter nooit gehoord, waardoor 3 spelers (Wim O, Wim M en Tom) pas op het veld verschenen als de overige 4 Vanheïers (Pat, Stefaan, Joris en Koen C) al aan het inslaan waren.
De match zelf
Lag het aan de heel beperkte opwarming van sommige spelers of was er gewoon weinig aan te doen? Feit is dat VV Zoem vanaf het eerste tot en met het laatste fluitsignaal een heel uitgebalanceerde machine bleek die op een heel hoog niveau volleybalde en in alle onderdelen heer en meester was.
Toch kon Vanheïer de score in de eerste set tot 24-24 in evenwicht houden, maar moesten we toch deze set laten aan de ongeslagen leider in onze reeks.
Het gebrek aan opslagdruk (volgens de eigen achterban omwille van de lichte bal en de kleine zaal) en enkele storende fouten werden vlot afgewisseld met enkele keiharde bloks, mooi verdedigend werk en bij momenten mooi aanvalswerk.
Toch liet de tegenstander geen enkele zwakte optekenen en werd het voor Vanheïer een verhaal van 3x net iets te weinig.
Een droge 0-3 stond dan ook snel op het bord. Het is een harde, maar terechte uitslag. Een 1-3 stand zou misschien ook gemogen hebben, maar extra punten zou dit niet opgeleverd hebben.
Pluim van de dag
De Pluim van de dag gaat naar de spelers van VV Zoem 1 voor hun sportief gedrag. Alle door de arbiter niet geziene touchéballen werden steeds eerlijk toegegeven door de tegenstander. Dit is een mooie eigenschap die we helaas te weinig zien bij sommige andere ploegen.
Tussentijdse evaluatie
Verhouding tussen het aantal punten te verdienen en de verdiende punten:
Een paar conclusies op basis van de huidige rangschikking:
2 topploegen met nog allebei het maximum van de punten (12 op 12)
Een breed middenveld met 7 (8) ploegen die sterk aan elkaar gewaagd zijn.
3 staartploegen (hoewel De Dol-fijntjes eerder tot het middenveld mogen gerekend worden).
Vanheïer scoort met een 5 op 12 (42%) niet echt uitstekend, maar uiteraard kan dit snel wijzigen (positief of negatief).
Een 0-3 verlies tegen een topploeg zoals VV Zoem 1 moet kunnen ingecalculeerd worden.
2x een tiebreak verliezen tegen rechtstreekse concurrenten (Oemtata 1 en VC Eligius) kan en moet beter.
Drie punten pakken tegen De Dol-fijntjes is mooi meegenomen.
Het resultaat van onze twee volgende wedstrijden (tegen Plus en VOM) kan ons percentage doen dalen tot 28% of doen stijgen tot 61%.
Maar zoals het een echte Vanheïer kenmerkt gaan we ons hier niet al te veel druk om maken en kijken we vol goesting uit naar de stadsderby tegen Plus.
Vanheïer â VC Eligius (Donderdag 11 oktober 2012: 2-3 verlies)
Eligius, of E-li-gis zoals de tegenpartij riep Nooit van gehoord. Blijkt één of andere christelijke heilige te zijn die ergens rond het jaar 600 gevaarlijke dingen uitstak(wat ik als preventieadviseur uiteraard niet kan goedkeuren). Zie één van de legendes hieronder (Donttrythis at home).
Eligius wandelde langs de wegen en gebruikte daarbij een stok. Maar toen hij een greppel over moest, brak deze bijna door. Eligius zocht naar een smederij waar men er een ijzeren band omheen kon leggen, zodat hij de stok weer gebruiken kon.
Toen hij een smid gevonden had en hem vroeg het karweitje voor hem op te knappen, kreeg hij een nors antwoord. Voor zulk prutswerk had de smid geen tijd. Eligius verliet de smidse en trof buiten een stokoude vrouw die hem vertelde dat de smid altijd al een verwaande en hovaardige man was geweest, maar dat het zou helpen als ze hem zou aanspreken met de titel Baas boven baas.
Eligius volgde de raad op, de smid deed het karwei en Eligius dankte hem. Maar alvorens weg te gaan, riep Eligius de oude vrouw naar binnen, greep haar rond het middel, hield haar even boven het laaiende smidsvuur en zette haar als jonge maagd weer op de grond. Eligius ging met haar naar buiten en ieder ging zijn eigen weg.
Nu had de smid een vrouw, die zó lelijk was dat hij haar aan niemand durfde laten zien. Na het vertrek van Eligius haalde hij haar uit het huis waar hij haar opgesloten hield en deed met haar wat hij de heilige met de oude vrouw had zien doen. Maar haar kleren vatte vlam, zij jammerde verschrikkelijk en tenslotte was zij aan een kant al helemaal verkoold. De smid wist in zijn wanhoop niets anders te doen dan haar over het aambeeld te leggen om er met zijn hamer nog enig model in te slaan, maar daarmee maakte hij alles nog erger dan het al was. Toen vloog hij naar buiten om de vreemdeling te zoeken die hij had willen na-apen en zag in de verte nog juist zijn hoofd boven het gewas. Eligius ging op zijn verzoek met hem terug, maar toen hij de smidsvrouw zag schudde hij het hoofd en zei dat het ook voor hem onmogelijk was daar nog iets goeds van te maken,
Later is aan dit verhaal nog toegevoegd dat Eligius in een luide lach schoot en de smid de raad gaf uit zijn vrouw maar een aap te smeden.
Terug naar de orde van de dag: De match.
Volgende afwezigen waren op voorhand aangekondigd: Pat, Tom en Wim O.
Wim O. bleek op miraculeuze wijze genezen (een schietgebedje tot Eligius gedaan waarschijnlijk) en vond net als Stefaan, Joris, Bart, Wim M, Koen V en Koen C de weg naar het vernieuwde sportcomplex te Lokeren. Bleek daar nog een 8ste man rond te lopen: Koen Maes (broer van én van ). Geen idee wie deze keer deze toptransfer heeft geregeld.
Genoeg spelers dus aan onze kant, waardoor de verhoopte wij spelen niet tegen 5 oppepper uitbleef.
Bovendien werden we ook uit onze vertrouwde omgeving gehaald (3de plein ipv 2de plein).
De eerste set startte vrij aardig. De Pandas hielden de druk hoog door o.a. zwaar opslagwerk naar de zwakke libero. Hierdoor werd de middenaanval bij Eligius lamgelegd en konden we af en toe eens zwaar uitpakken met een op zijn sloefen blok op de hoeken.
In set twee kwam de grootste tegenstand van binnenuit. Storende opslagmissers, iets minder secuur receptioneel werk en te weinig afwerking aan onze kant typeerden deze set, waardoor Eligius de score in evenwicht kon brengen.
Set drie was dan weer een kopie van de eerste set. Zelfs een opslag van de tegenstander die op aangeven van Wim O. niet werd gepakt door onze receptiespeler van dienst en daarom zo duidelijk binnenviel dat zelf Leo niet anders kon doen dan te bevestigen dat dit om een ace ging, kon setwinst niet verhinderen.
In set vier konden we deze positieve lijn niet doortrekken en begon het vertrouwen bij Eligius te groeien. Vanaf dan ging het bergafwaarts bij Vanheïer. Set 4 ging rond 22u55 naar de tegenstander. We zouden nog vlug een 5de set spelen En of deze vlug gedaan was. Na luttele minuten stond al een heuse achterstand op het scorebord. Bij het wisselen van kant was het kalf al lang verdronken en was het wachten op het eindsignaal van Leo alvorens we konden douchen en de nieuwe cafetaria konden uittesten (in deze discipline zijn we nog steeds kampioen!).
Omdat we toch in de religieuze sfeer zitten, sluit ik af met twee gebedjes.
Onze Leo die op de stoel zit, geheiligd zij Uw Naam.
Uw fluitsignaalkome, Uw Wil geschiede op het veld als ernaast.
Geef ons heden ons af en toe een puntje
en vergeef ons onze netfouten,
gelijk ook wij vergeven aan onze arme tegenstanders.
En leid ons niet in verwarring, maar verlos ons van het drinken.
Vanheïer â De Dol-fijntjes (do 27 september 2012: 3-0 winst)
Enkele dagen voor de match...
Pat: Hallo, spreek ik met de Beue Venten?
Stem aan de andere kant van de lijn: De Beue Venten? Ja, maar we noemen ondertussen De Dol-fijntjes. Na verschillende klachtenbrieven en een rechtszaak tegen VOBOG moest ons imago wat opgepoetst worden.
Pat: Ah ja, das waar. Zeg, voor onze match van donderdag kan ik niet beloven dat we met 6 spelers gaan zijn. Is dat geen probleem voor jullie.
Stem aan de andere kant van de lijn: Neen hoor. Tot donderdag.
Dag van de match, 21u00, in de kleedkamer van de sporthal van Lokeren.
Pat zijn gsm gaat af.
Pat: Maar allee, wie zou dat nu nog kunnen zijn. Hallo, met Patrick.
Stem aan de andere kant van de lijn: Ja hallo, met De Dol-fijntjes. Waar zijn jullie?
Pat: Euh In Lokeren.
Stem aan de andere kant van de lijn: Ja zeg, wordt die match hier nog gespeeld? Of geven jullie forfait?
Pat: Natuurlijk wordt de match gespeeld. Wij komen er aan.
Dag van de match, 21u01, op het plein in de sporthal van Lokeren.
Kennismaking met de zeezoogdieren.
Pat: Zeg, is da een probleem dat wij met 5 spelen?
[En dan komt nu de titel van mijn verslag:]
Neen, wij spelen niet tegen 5 (uit te spreken op een Watervlietse zagentoon).
En toen zat het spel op de wagen natuurlijk. Gelukkig zag Pat het zitten om in zijn rol van reservespeler nog eens mee te doen.
Aan onze kant dus 6 geprikkelde Pandas: Pat, Koen V, Tom, Wim O (top-transfermanager en nog maar 40 jaar. Man, man, dat gaat nog vonken geven in de toekomst!), Stefaan en Koen C.
Nog voor de opwarming kwam de vraag van de Reus en de 7 dwergen wie nu onze 6de man was en of deze wel officieel was ingeschreven.
Na het vakkundig negeren van deze vraag en ondanks het feit dat we al onder stoom stonden, konden we aan onze opwarming beginnen.
Dat we de nethoogte nog eens moesten controleren, verbaast mij nu niet meer (na wat lezen van nuttige info bij Schandalen op hun website):
[ Met de match 't Kelderken - De Dol-fijntjes was het nog erger gesteld... Het net hing maar op 2.35 meter (bij de heren!), en op de stoel zat een 13-jarige als arbiter.Als je dan een opmerking maakt krijg je direct als antwoord:" 't is maar VOBOG".
Nogmaals we zijn veel te braaf geworden!
Maar... VOBOG heeft voor de zoveelste maal zijn reglementen aangepast! Er staat dit jaar duidelijk vermeld dat je minstens 16 jaar moet zijn om te mogen arbiteren.]
Ik moet eerlijk toegeven dat ze geen vragen stelden over de leeftijd van onze arbiter.
Het beloofde een dolfijne match te worden!
De eerste set begonnen we furieus met een 8-0 voorsprong, mede dankzij uitstekende recepties en verbluffend aanvalswerk van Stefaan door het midden. De dolfijnen snakten naar lucht (lees: water). Het andere zeezoogdier (het begint met p en het eindigt op vis en neen, het is niet platvis) zag dat het niet goed was.
Dolfijnen blijken slimme dieren te zijn, dus toen ze beseften dat het met aanvallen niet zou lukken, begonnen ze talrijke dropballen en toetsballen naaralle hoeken van ons terrein af te vuren. Hierdoor werdde set toch nog wat spannend. Nooit echt bedreigd wonnen we deze eerste set.
De tweede set was een dubbeltje op zijn kant. Een iets hogere foutenlast bij Vanheïer deed de set gelijk opgaan. Eventjes wat harder doorduwen op het einde bezorgde ons de verdiende setwinst. Dit werd ook beaamd door onze 4 supporters:
Hij die niet mocht meedoen (Luk)
Hij die niet kon meedoen (Joris; elleboogblessure)
Hij die niet meer kan meedoen (Franky)
Zij die niet mocht en kon meedoen (Eva, voet in het gips).
In de derde set was de veer duidelijk gebroken (heeft een dolfijn eigenlijk wel veren?). Enkel de passeur scoorde net zoals in de andere sets regelmatig met plaatsballen. Verder dan dat kwamen De Dol-fijntjes niet meer. De enige bedreiging voor set- en matchwinst was onze opgefokte manier van spelen. Eens dat onder controle stond de 25-13 eindstand snel op het bord.29-03-2015, 21:15
Geschreven door KCLE Reageren (0)
Een Yves-ke doen =Bij receptie de bal direct over het net spelen, meer bepaald naar de plaats waar de opslaggever naartoe moet gaan. Vooral populair op training bij 3 tegen 3 of 4 tegen 4.
Een Vervaet-je doen = Direct na een training naar huis gaan, al dan niet als rechtstreeks gevolg van een Yves-ke doen.
Over de eerste twee sets kunnen we vrij kort zijn. Oemtata maakte heel weinig fouten en vond op bijna elke Vanheïer-aanval een verdedigend antwoord. Bovendien was het bij momenten 7 tegen 6
Vanaf dan kwamen de gebroeders Maes op volle kruissnelheid. Bart vond na 7 jaar geen volleybal en 2 opwarmingssets zijn goede vorm van weleer terug.
Wim Maes sprong boven alles en iedereen uit en sloeg de bal waar hij maar wou. De grootste verbazing stond hierbij te lezen op de gezichten van de Vanheïer spelers: Is dit nog steeds dezelfde Wim die vorig seizoen na elke aanval naar zijn pijnlijke schouder greep? Kwam het door de aanwezigheid van vrouwlief en de 4 kinderen of had de nieuwe passeur (ad interim) hier iets mee te maken?
Deze derde set eindigde op een duidelijke 9-25 voor Vanheïer. Ook in set 4 werd brandhout gemaakt van Oemtata, die zich duidelijk al aan het voorbereiden waren op de 5de set.
In deze beslissende set ging het gelijk op tot money-time. Een paar individuele fouten bij Vanheïer deden deze set helaas kantelen in het voordeel van Oemtata (15-13).
Een punt uit de brand slepen na een 2-0 achterstand, op een zondag en tijdens de eerste match van het seizoen is verdienstelijk, maar vooral de vechtlust en de goede sfeer bij Vanheïer schept mooie verwachtingen voor de rest van het seizoen.
Spelers komen en spelers gaan, maar Vanheïer blijft altijd bestaan
Spelen in een topploeg heeft zo zijn voornamelijk fysieke, maar ook mentale gevolgen. Bij Vanheïer is dit niet anders.
Zo moesten we afscheid nemen van:
Franky (knieproblemen)
Yves (vertrokken naar een ploeg in 3de Vobog)
Frederik (eigenlijk vorig seizoen ook al niet meer gezien)
Onze beste scouting-managers werden daarom aangesproken om voor versterking te zorgen.
Een eerste versterking werd gevonden in de persoon van Tom Waterschoot (Heren Divisie). Hij zag het volledig zitten, maar werd uiteindelijk voor onze neus weggekaapt door Heren Provinciale.
Een volgende kandidaat was Bert De Mulder (Heren Divisie). Hij zou ons middencompartiment versterken, maar liet ons uiteindelijk via een surrealistische mededeling weten dat hij naar PNV (Liga A!) ging. Ongelijk kunnen we hem niet geven, wetende dat hij moest kiezen tussen 4de middenman bij Vanheïer en 3de middenman bij PNV.
Ook Tom Selis (ex Sibok) konden we niet overtuigen om bij ons te komen.
Gelukkig kunnen we wel terug rekenen op Jo Haentjens en realiseerde Wim O. een toptransfer met Bart Maes.
